ปราชญ์ หยีฟู่

อันนี้ผมบังเอิญไปอ่านเจอใน นสพ.ไทยรัฐ ฉบับวันพฤหัสบดี ที่ 19/01/2554

คิดว่ามีประโยชน์เลยเอามาลงให้ได้อ่านกันครับ...ขอคัดลอกส่วนที่สำคัญมาแล้ว

กันนะครับ

" คนเรามีโรคร้าย 8 ประการ มีความทุกข์ 4 ประการ จะไม่สนใจมิได้ " หยีฟู่กล่าว

ทำในสิ่งที่ท่านไม่ควรทำ นี่เรียกว่า แส่เสือก...
คนอื่นเขาไม่เชื่อในถ้อยคำของท่าน แต่ท่านก็พูดไม่รู้จบ นี่เรียกว่า เพ้อพล่าม
เดาใจของผู้อื่น พูดในสิ่งที่ผู้อื่นเขาอยากจะฟัง นี่เรียกว่า ประจบ
ไม่รู้ดีชั่ว เออออตามคนอื่นเขา นี่เรียกว่า สอพลอ
ชอบนินทาความผิดของผู้อื่น นี่เรียกว่า ใส่ไคล้
ทำลายความสัมพันธ์ของคนอื่น นี่เรียกว่า ยุแยง
ยกย่องคนชั่ว ขับไสคนที่เกลียดชัง นี่เรียกว่า เจ้าเล่ห์
ไม่แยกดีชั่ว ทำดีกับสองฝ่าย เพื่อให้เขาชอบ นี่เรียกว่า กลิ้งกลอก

" โรคร้ายทั้ง 8 ประการนี้ ต่อภายนอกก็ก่อกวนคนอื่น ต่อภายในก็ทำร้ายตัวเอง นี่เป็นสิ่งที่ผู้มีสติปัญญามิยอมชิดใกล้ "

ความทุกข์ 4 ประการ ดังนี้

คิดทำแต่เรื่องใหญ่ เพื่อหาชื่อเสียง นี่เรียกว่า มักใหญ่
ทำเป็นอวดฉลาด ทำอะไรตามใจชอบ เอาแต่ความคิดเห็นของตนเอง ไม่คำนึงถึงการล่วงเกินผู้อื่น นี่เรียกว่า ถือดี
มองเห็นความผิดของตน แต่ไม่ยอมแก้ไข ครั้งเมื่อได้ฟังคำตักเตือนของคนอื่น ก็กลับโมโหโกรธา นี่เรียกว่า ยโส
ถ้าความเห็นนั้นตรงกับของตนก็ว่าถูก ถ้าความเห็นนั้นไม่ตรงกับคนอื่น แม้จะดีก็ว่าไม่ดี นี่เรียกว่า ทะนง

" คนคนหนึ่ง ถ้าหากมีความทุกข์ 4 ประการนี้แล้ว ก็ยากที่จะสนทนา "

หวังว่าบทความนี่จะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยนะครับ ^ ^~