ประกายเมตตาแห่งมหาราชา

ในศุภวาระมหามงคล ด้วยในวันที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๕๓
เป็นวันฉัตรมงคลและวันฉลองพระบรมราชาภิเษกครบ ๖๐ ปี
ขอนำบทความต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับพ่อหลวงมาลง
ให้ทุกท่านได้อ่านเพื่อน้อมระลึกในพระมหากรุณธิคุณ
ที่ทรงมีต่อปวงชนชาวไทยมากว่า ๖๐ ปี




ประกายเมตตาแห่งมหาราชา

โดย ดังตฤณ <?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O< p O<><O< font O<>

ผมเคยอยากเป็นคนถือธงประจำกองร้อยลูกเสือ<O< p O<>
ของโรงเรียนในงานสวนสนามใหญ่<O< p O<>
เหตุผลเพราะเป็นคนเดียวในกองร้อยที่แยกออกมา<O< p O<>
และมีสิทธิ์ให้องค์กษัตริย์ท่านทอดพระเนตรจากที่ประทับเบื้องสูง<O< p O<> เห็นเราเป็นเป้าเด่นกว่าคนอื่นๆ<O></O>
นั่นคงเป็นความรู้สึกเยี่ยงคนเดินดินปรารถนาให้ดวงตาสวรรค์แลมา<O></O>
และรับรู้ว่ามีตัวเราอยู่ในโลกนี้อีกคนหนึ่ง<O></O>
ประสบการณ์วัยเด็กครั้งนั้น<O></O>
ถือเป็นโอกาสเข้าเฝ้าพระเจ้าอยู่หัวใกล้ชิดที่สุดในชีวิต<O></O>
ท่ามกลางเสียงกลองจังหวะมาร์ชที่บันดาลพลังระดมพล<O></O>
จำได้สนิทว่าทุกคนมีศูนย์รวมความรู้สึกตรงกัน<O></O>
คือองค์ประมุขผู้ปรากฏประดุจสิ่งมหัศจรรย์แห่งวันงาน<O></O>
ในความรับรู้วัยเด็ก<O></O>
ผมทราบจากคนอื่นว่า<O></O>
ในหลวงรัชกาลที่ ๙<O></O>
ท่านเป็นเบื้องบนผู้ควรแก่การเคารพ<O></O>
ขณะเดียวกันก็ทราบจากความรู้สึกของตนเอง<O></O>
ว่าท่านมีรัศมีพิเศษที่ทรงอิทธิพลกระทบความรู้สึกคนเห็น<O></O>
คนอื่นอาจไม่สงสัย<O></O>
แต่ผมสงสัย <O></O>
ว่าเหตุใดวันธรรมดาของพระเจ้าอยู่หัว<O></O>
จึงเป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่สำหรับคนไทยทั้งแผ่นดิน<O></O>
เหตุใดคนไทยยังเทิดสถาบันกษัตริย์ไว้ในที่สูงเหนือการแตะต้อง<O></O>
และเหตุใดความรู้สึกของมหาชน<O></O>
จึงรวมศูนย์ไปอยู่ที่บุคคลเพียงคนเดียว<O></O>
ได้อย่างพร้อมเพรียงไม่แตกแถว<O></O>
ผมอยากทำความเข้าใจ<O></O>
ว่าทำไมแค่เห็นก็นึกอยากเสียสละทุกสิ่งเพื่อพระองค์ท่าน<O></O>
และที่สำคัญ<O></O>
เพราะอะไรราชวงศ์ในโลกยังมีอยู่หลายประเทศ<O></O>
แต่ความภูมิใจของพสกนิกร<O></O>
ที่มีต่อองค์พระประมุขของตนจึงไม่เท่าเทียมกัน<O></O>
ถึงวันนี้คิดว่ามีคำตอบให้ตัวเอง<O></O>
<O></O>
รัศมีแห่งองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช <O></O>
ที่ฉายออกมาให้สัมผัสด้วยใจนั้น<O></O>
คือหลักฐานแห่งการุณยภาพอันยิ่งใหญ่เหนือมนุษย์<O></O>
ไม่จำเป็นต้องเห็นว่าพระองค์ท่าน<O></O>
เคยบำเพ็ญพระราชกรณียกิจไว้แค่ไหน<O></O>
ณ แห่งหนตำบลใดบ้าง<O></O>
ใครๆ ก็ต้องเชื่อว่าพระองค์ท่าน<O></O>
มีพระชนม์ชีพเพื่อคนอื่นมานานแสนนาน<O></O>
กระแสดึงดูดให้รู้สึกรัก<O></O>
รู้สึกศรัทธาท่วมท้น<O></O>
มิได้หลั่งมาจากฟากสวรรค์<O></O>
มิใช่ลอยมาจากการที่มนุษย์อุปโลกน์มนุษย์ด้วยกัน<O></O>
ให้เป็นองค์สมมติเทพ<O></O>
ทว่าเป็นผลธรรมดามาจากปัจจุบันกรรม<O></O>
อันสมควรแก่การเป็นกษัตริย์อย่างแท้จริงของพระองค์ท่านเอง<O></O>
ถ้าใครศึกษาพระไตรปิฎกแล้วสงสัยว่า<O></O>
การบำเพ็ญบารมีแห่งมหาโพธิสัตว์<O></O>
ผู้ควรแก่การบรรลุพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ<O></O>
ในอนาคตกาลเป็นอย่างไร<O></O>
ให้มาดูมหาทานแห่งองค์รัชกาลที่ ๙ นี้ แล้วจะเข้าใจ <O></O>
และจะเชื่อว่าพระโพธิสัตว์มิใช่เป็นเพียงตำนานเล่าขาน<O></O>
แต่มีจริง<O></O>
และพวกเราก็เกิดทันยุคของพระองค์ท่าน!<O></O>
รากอันเป็นที่สุดของกษัตริย์คือ<O></O>
เมตตาการุณยจิตอันปราศจากประมาณ<O></O>
พูดให้ง่ายคือชอบช่วยคนไม่เลือกหน้า<O></O>
โลกจึงมีตำแหน่งกษัตริย์เป็นฐานหนุนให้ได้ทำตามปรารถนา<O></O>
และปัจจุบันระบอบการปกครองของไทย<O></O>
ก็เอื้ออำนวยให้กษัตริย์ออกโปรดราษฎรได้เต็มที่<O></O>
เนื่องจากมีรัฐบาลและข้าราชการดูแลบริหารบ้านเมือง<O></O>
ตัดสินคดีความต่างๆให้<O></O>
โดยพระองค์ไม่ต้องลำบากพระวรกาย<O></O>
ไม่ต้องลำบากพระทัยเหมือนกษัตริย์ยุคโบราณ<O></O>
จึงกล่าวได้ว่าประเทศเราในกาลนี้เปิดโอกาสให้ผู้มีบุญญาธิการสูงสุด<O></O>
<O></O>
ได้แสดงกำลังพระทัยว่ายิ่งใหญ่สมพระเกียรติยศเพียงใด<O></O>
กำลังพระทัยของในหลวงร.๙<O></O>
ยิ่งใหญ่เพียงไหน?<O></O>
ตลอดพระชนม์ชีพ<O></O>
ไม่มีใครขอให้พระองค์ท่านบุกน้ำลุยดิน<O></O>
แต่ท่านก็บุก<O></O>
ตลอดพระชนม์ชีพ<O></O>
ไม่มีใครขอให้พระองค์ท่าน<O></O>
สละทรัพย์ส่วนพระองค์ให้พสกนิกร<O></O>
แต่ท่านก็สละ<O></O>
ตลอดพระชนม์ชีพ<O></O>
ไม่มีใครขอให้พระองค์ท่านอุทิศเวลาและกำลังพระปัญญา<O></O>
สร้างสรรค์นวัตกรรมแก้ทุกข์ชิ้นใหม่ๆ<O></O>
แต่ท่านก็อุทิศ<O></O>
บุกมาแค่ไหน<O></O>
สละมาแค่ไหน<O></O>
อุทิศมาแค่ไหน<O></O>
มีใครรู้จริงๆบ้าง?<O></O>
นอกจากชมพระบารมีด้วยตาเปล่า<O></O>
แล้วขนลุกซ่านด้วยความยำเกรง<O></O>
คงไม่มีใครทราบเท่าองค์ท่านเองว่าทรง<O></O>
‘ให้’<O></O>
มาประมาณใดแน่<O></O>
หากคุณเคยเห็นคนอนาถาวัยเด็กวัยชรา<O></O>
เรือนร้อย<O></O>
เรือนพัน<O></O>
หรือเรือนหมื่นกับตา<O></O>
คุณรู้<O></O>
คุณเข้าใจ คุณเวทนา<O></O>
คุณปรารถนาจะช่วยเหลือพวกเขา<O></O>
และคุณลงมือช่วยเหลือพวกเขาได้ระดับหนึ่ง<O></O>
ความสุขความอบอุ่นจะเอ่อล้นอก<O></O>
ตามระดับกำลังใจขนาดนั้นๆของคุณ<O></O>
แต่ยากนักที่คุณจะเห็น<O></O>
เข้าใจ <O></O>
<O></O>
และประมาณถูก<O></O>
ว่าคนเรือนล้านมีขนาดไหน<O></O>
กับทั้งยากกว่านั้น<O></O>
ที่จะมีกำลังใจใหญ่หลวงขนาดคิดอุทิศทั้งชีวิต<O></O>
เพื่อช่วยคนเรือนล้านทั้งหมดนั้น<O></O>
ให้ได้อยู่ดีกินดี<O></O>
มีความเห็นชอบ<O></O>
มีกรรมขาวเป็นที่พึ่งแก่ตนอย่างถาวร<O></O>
พระจิตแห่งในหลวงรัชกาลที่ ๙
ท่านรู้เห็นว่าประมาณคนเรือนล้านคืออะไร<O></O>
แค่ไหน <O></O>
และพระจิตแห่งองค์ท่านก็ใหญ่พอ<O></O>
ที่จะทรงปรารถนาช่วยคนลำบากยากจนหลายสิบล้าน<O></O>
ในพระราชอาณาจักรของท่านให้หมด<O></O>
โดยปราศจากเงื่อนไขแลกเปลี่ยนหรือปรารถนาสิ่งตอบแทนอื่นใด<O></O>
นั่นมิใช่สิ่งที่คนธรรมดา<O></O>
หรือแม้ราชามหากษัตริย์ทั่วไปจะเข้าใจได้
<O></O>
คนดีๆตามท้องถนนธรรมดา<O></O>
อาจให้อภัยใครต่อใครไม่เลือกหน้า<O></O>
น้ำใจเช่นนั้น<O></O>
คือเมตตาระดับที่ทำให้คนสัมผัสแล้วพลอยสงบตาม<O></O>
สะกดความคิดร้ายจองเวรของศัตรูได้<O></O>
คนแสนดีตามสถานสงเคราะห์<O></O>
อาจค้อมหลังก้มหน้าช่วยเหลือผู้ตกยากมากมาย<O></O>
น้ำใจเช่นนั้นคือเมตตาระดับที่เหนี่ยวนำคนใกล้ชิดให้เลื่อมใสศรัทธา<O></O>
และอาจเปลี่ยนศัตรูมาเป็นมิตรได้<O></O>
ประมุขหรือผู้ปกครองบ้านเมือง<O></O>
อาจมีใจผูกพันกับการคิด<O></O>
แต่จะช่วยคนทั้งประเทศให้กินดีมีสุขและรอดพ้นจากหายนภัย<O></O>
น้ำใจเช่นนั้นคือเมตตาระดับที่ก่อให้เกิดแรงปีติมากพอจะยอมตายแทน<O></O>
และอาจเป็นแม้ที่รักของศัตรูได้<O></O>
เมตตาที่ก่อผลกระทบกับผู้พบเจอได้นั้น<O></O>
ต้องเป็นเมตตาที่ออกมาจากใจจริง<O></O>
คือคิดดีกับคนอื่นจริง<O></O>
คิดให้คนอื่นจริง <O></O>
<O></O>
ตลอดจนพูดและทำเพื่อคนอื่นจริง<O></O>
หาไม่แล้ว<O></O>
แม้สร้างฉากพ่อพระแม่พระให้แนบเนียนอย่างไร<O></O>
รัศมีเมตตาก็ไม่บริสุทธิ์<O></O>
ไร้อิทธิพลพอจะจูงให้ใจผู้อื่นพลอยสงบตาม<O></O>
อย่าว่าแต่จะให้เลื่อมใสศิโรราบหรือยอมตายแทน<O></O>
นอกจากพระอรหันต์ผู้สงเคราะห์สัตว์โลกด้วยน้ำจิตบริสุทธิ์หมดจด<O></O>
ก็เหลือแต่พระมหาโพธิสัตว์เจ้า<O></O>
ที่ทรงมีน้ำพระทัยครุวนาดั่งมหาสมุทรใหญ่เท่านั้นที่ปานกัน<O></O>
เมื่อทรงยอมอุทิศชีวิตให้ปวงชน<O></O>
ประกายเมตตาก็ย่อมเหนี่ยวนำใครต่อใคร<O></O>
ให้พร้อมพลีชีพเพื่อพระองค์ท่านเช่นกัน<O></O>

การที่พระราชาไทยองค์ปัจจุบันทรงเป็นกษัตริย์โดยปัจจุบันกรรม<O></O>
มิใช่เพียงกษัตริย์เพราะอดีตกรรมส่งมากำเนิด<O></O>
เช่นนี้เท่ากับพระองค์ท่านทรงช่วยให้เราตอบลูกหลานได้ง่ายขึ้น<O></O>
ว่าทำไมไทยเราจึงยังควรเทิดทูนระบบกษัตริย์<O></O>
ใครจะอยู่ในหัวใจคนยุคนี้ได้<O></O>
ก็ต้องดูแบบอย่างจากกษัตริย์ไทยพระองค์นี้แหละ<O></O>
ภาพเดียวแทนพันคำ<O></O>
ในหลวงรัชกาลที่ ๙ <O></O>
ท่านเป็นกษัตริย์ให้ดู<O></O>
ว่ากษัตริย์เขาเป็นกันอย่างนี้<O></O>
แค่ให้เด็กๆของเราเห็นจากโทรทัศน์<O></O>
ว่าพระองค์ทรงทำอะไรให้อะไรกับพสกนิกรบ้าง<O></O>
เด็กๆก็จะเงียบเสียงแห่งความสงสัย<O></O>
และหันหน้าไปบอกต่อกันรุ่นต่อรุ่นว่า<O></O>
พระมหากษัตริย์คือใครในแผ่นดิน<O></O>
และเหตุใดจึงไม่น่าแปลกใจ<O></O>
หากทั้งโลกจะไม่ลืมพระองค์ไปจนสิ้นกาลนาน<O></O>
<O></O>
เป็นหนึ่งในโลกไม่ใช่เพราะชนะสิบทิศ<O></O>
ด้วยแสนยานุภาพเกรียงไกร<O></O>
แต่ด้วยหนึ่งใจและสองมือ<O></O>
ของผู้สมควรเป็นกษัตริย์โดยธรรม
<O></O>
ดังตฤณ<O></O>
จากหนังสือคิดจากความว่าง เล่ม ๒
ขอขอบคุณ FW เมล์จากคุณ sirikan thongkundam

เว็บทางนิพพาน เว็บไซด์ เผยแพร่ ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น<O< font O<>
ที่รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน<O< font O<>
ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่

www.tangnipparn.com<O< p O<>
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com</O>
</O<></O<></O<>
</O<></O<></O<></O<></O<></O<>

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน