ธรรมะจากถ้ำ ครูบาบุญชุ่ม 26-4-2564

#จดหมายจากถ้ำ 26-4-2021
ปีธรรม 2565 พรรษาเดือนหกมน 15 ค่ำ (ปีไทยใหญ่)
ที่ถ้ำหลวงเมืองแก็ด ประเทศพม่า

#ธรรมะเมตตาจากพระครูบาพ่อบุญชุ่ม ญาณสํวโร

ขอปลงไว้เหนือเศียรเกล้า ถึง ลูกชาย ลูกหญิง ลูกศิษย์ คณะศรัทธาในธรรมทั้งหลาย ทุกคนทุกท่าน ทุกบ้านทุกเมือง ได้รับรู้
เราพระครูบาพ่อศีลธรรมบุญชุ่ม ได้มาอธิฐานภาวนา ที่ในถ้ำนี้ 3 ปี บัดนี้ ครบ 2 ปีแล้ว เหลืออีกแค่ 1 ปี 3 เดือน 3 วัน เราพระครูบาพ่อ สุขกายสุขใจดี ฉันท์อาหารได้ปกติ เพียรปฏิบัติธรรม เรื่องภาวนาสมถะวิปัสสนา ตามมหาสติปัฏฐานสี่ ดีขึ้นมากในกรรมฐาน ปฏิบัติตามทางสายกลางมีสติรู้ตัวอยู่ทุกวันทุกคืน ได้ปฏิบัติธรรมมีสติอยู่ทุกขณะ มีใจดี เมตตา มหากรุณาต่อสัพพะสัตว์ทั้งหลาย ในโลกธาตุ อนัตตะจักวาล หาที่สุดมิได้ดังนี้
อันว่าเรื่องปฏิบัติภาวนา ได้วิปัสสนาพิจารณาเห็นถึง รูปนาม สังขาร ไม่เที่ยงหมั่น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา รูปนาม สังขาร เป็นสิ่งไม่เที่ยงแท้ เกิดก็เพื่อรอวันตาย กินข้าว เพื่อ รอวันตาย อันว่าสัพพะทั้งหลาย เกิดในโลกมีแต่เรื่องทุกข์ ทุกคนต้องพบเจอการ แก่ เจ็บ ตาย เหมือนกันทุกชีวิต ในโลกนี้มีแต่ทุกข์ ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป นอกจากความทุกข์ไม่มีอะไรแล้ว ในโลกนี้เป็นที่หน้ากลัวยิ่งแล้ว หน้าเบื่อน่ายในเมืองคน ในโลกไม่มีอะไรเลยที่จะเที่ยงแท้แน่นอน ให้พากันศึกษาธรรมะหาทางสงบร่มเย็นให้ถึงซึ่งพระนิพพาน อสังขตธาตุ ธรรมที่ไม่มีเหตุปัจจัยปรุงแต่ง คือพระนิพพาน เป็นธาตุที่บริสุทธิ์ ที่จะนำพาเราพ้นจากความตาย
อันว่าโลกนี้ไม่มีอะไรเที่ยงแท้ ในโลกนี้มีแต่ความทุกข์ ได้ เกิด ได้ตาย เป็นไตย เป็นจีน เป็นพม่า หน้าเบื่อยิ่งแล้ว ให้เราเจ้าข้าทั้งหลาย หาทางสงบเย็น ให้รอดพ้นภัยอันตราย จากความทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย หายหมดสิ้นสุดภพชาติ สู่สตินิพพาน อันไม่ได้เกิด ได้ตาย และยังนำพาเรื่องความทุกข์สิ้นสุดเสียยังภพชาติ ผี คน คนดีเราทั้งหลาย ก็เพราะไม่เห็นถึงธรรม สัจจะ เราท่านทั้งหลาย ถึงได้เวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารไม่มีที่สิ้นสุดดังนี้แล
เป็นที่หน้ากลัวยิ่งในโลกนี้ให้มีใจตื่นกลัว ความทุกข์ในวัฏสงสาร อันว่าเรา พระครูบาพ่อบุญชุ่ม ได้มาภาวนารูปเดียวในถ้ำนี้ ไม่ใช่ว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว เราก็ไปปฏิบัติองค์เดียวอยู่ทุกเวลา ได้เมตตา กรุณา แก่ สัพพะสัตว์ ผี คนทั้งหลาย มีใจดีเมตตาทุกวันยาม เราก็มีน้ำใจดี มีศรัทธาเจตนาที่ยิ่งใหญ่ ให้เป็นพรดี แก่คน ผี สัพพะสัตว์ทั้งหลาย ดังนั้นให้คนทั้งหลายให้รู้ถึงธรรมะสัจจะ และ เรื่องภาวนา สอนใจหลายสิ่งหลายอย่างอันมีธาตุใจเมตตายิ่งในสัพพะสัตว์ทั้งหลาย เราพระครูบาพ่อก็เขียนธรรมสอนใจไว้หลายเล่ม ประมาณ 18-19 เล่ม อีกทั้งได้วาดรูป พระพุทธเจ้า และ เจดีย์ เพื่อที่จะได้นำมอบให้ศรัทธาทั้งหลาย มีร้อยกว่ารูป อันใดที่จะเป็นบารมี เข้าถึงซึ่ง พระนิพพานนั้นขอให้เป็นพุทธานุสติ มีใจเคารพเชื่อถือในข้อสั่งสอนของพระพุทธเจ้าสั่งสอนไว้นั้น ให้พาจำไว้ดีดีอย่าหลงลืมจนกว่าวันตาย ต่อถึงพระนิพพานแล
ให้พากันเว้นจากการทำบาปทั้งปวง
เลือกทำแต่สิ่งที่ดีมีกุศลทุกคราวยาม
ให้พาไปพัฒนาจิตใจให้ขาวใสสะอาดอยู่ตลอด หางไกลจากใจ โลภะ โทสะ โมหะ ตัณหามานะทิฐิ อวิชชาอุปทาน ทั้งหลาย นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ดังนี้แล
ในโลกนี้ไม่มีใครผู้ใดจะรักเมตตา กรุณา เราท่านทั้งหลาย เหมือนดังพระพุทธเจ้านี้ไม่มีอีกแล้ว ให้พากันเคารพเลื่อมใสนับถือไหว้สา คารวะบูชาอยู่ทุกคืนวัน อันว่าบุญคุณพระพุทธนี่ยิ่งใหญ่กว่าแผ่นดิน ยิ่งใหญ่กว่า มหาสมุทร พระคุณยิ่งใหญ่กว่าภูเขา ไม่มีอะไรมาเปรียบได้ อีกทั้ง บุญคุณ พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ทั้งห้า มีพระคุณยิ่ง ให้พากับกราบไหว้บูชาอยู่ตลอดทุกคืนวัน เราท่านทั้งหลายมีบุญกุศลยิ่งใหญ่นักที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนาของพระพุทธเจ้าโคดม นั้นไม่ง่ายเลย เพราะเหตุอย่าได้เกิดมาเสียป่าว กินข้าวเสียป่าว ตายไปเสียป่าว ให้มีความยินดีที่ได้เกิดมาชาตินี้ ให้มีใจกล้าหาญเรื่องสร้างความดีมีบุญกุศลมีทุกวันยาม ปฏิบัติตาม ทาน ศีล ภาวนา ศีลสมาธิ ปัญญา ธรรมภาวนา สัมมาทิฐิ
วิปัสสนามหาสติปัฏฐาน 4 กายเวทนา จิตธรรมทั้งหลาย ให้พิจารณาเห็นถึง รูป นาม ขันธ์ 5 อายตนะธาตุ ปฏิจจสมุปธาตุ มี ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ให้รู้เห็นในนิพพาน อมตะธาตุนี้ เมื่อเรายังไม่ตายนี้แล ให้เห็นรูปนามเป็นรู้ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่เป็นแก่นสาร ในรูปนามสังขารนี้แล เป็นที่หน้าสังเวชยิ่งแล้ว เกิดมาแล้วก็เฒ่าแก่ชรา และ ตาย อย่าอยู่ให้ป่าวประโยชน์
อันว่าวันเวลามีคุณค่ายิ่งนั้นให้พารีบทำความดีมีกุศล ไวเยอะๆอย่าให้มีเรื่องเศร้าหมองอันใดมีอยู่ในใจเรา ให้เอา ทาน เป็นเสบียง ข้ามพ้นวัฏสงสาร ให้เอาศีลเป็นเรือแก้วเรือทอง ขี่ข้ามวัฏสงสาร ให้เอาปัญญาดาบแก้วมณี ตัดขาดเสียซึ่งตัณหา อวิชชา อุปทานในวัฏสงสารหลวงนี้ ให้เอาทานเป็นเสาหลัก ให้เอาศีลเป็นฝาเกาะป้องกัน ภาวนาให้ถึงนิพพาน คนไม่ฟังธรรมะเหมือนคนตาบอด หาเรื่องทุกข์เดือดร้อนใส่ตัว ไม่มีความระอายต่อบาปอกุศล คนดีมีปัญญาหาสัจจะธรรมหาทางสงบเย็นเป็นที่พึ่ง อันว่าผู้อยู่กับธรรมะ อยู่ตามศีล ปฏิบัติตามธรรม จะไม่ได้พบเจอเหตุแห่งทุกข์แล
หากไม่มี โลภ โกรธ หลง ใจเรา ก็ใกล้ถึงเวียงคำมหานิพพานแล หากไม่ปฏิบัติรู้ก็เป็นภัย หากปฏิบัติรู้ได้ทางสงบเย็น หากไม่ปฏิบัติรู้ก็ได้เวียนว่ายเกิดในวัฏสงสารสืบต่อไป รูปนามเป็นรู้ เอาสติพิจารณาดู เอาพระนิพพานเป็นที่ตั้ง รูปนามเป็นรู้เอาตัณหา กิเลส หาย ก็ไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีก ความไม่ดีมีที่ใจ ความหมดใสมีที่รู้ มีที่สติปัญญา รูปนามสังขารเกิดดับไป หากไม่พิจารณาให้รู้ก็เสียป่าว หากเราพิจารณาได้ ก็มีคุณค่า วันเวลาข้ามพ้น ใกล้ถึงความตายมาทุกขณะ เมื่อยังไม่เฒ่าแก่นี้ให้ทำความดีไว้เยอะๆ เมื่อยังไม่เจ็บนี้ให้ทำความดีไว้เยอะๆ เมื่อยังไม่ตายนี้ให้รีบทำความดีไว้เยอะๆ
ยารักษาความโลภหมั่นให้ทาน
ยารักษาความโกรธให้รักษาศีล มีจิตเมตตา กรุณา
ยารักษาความหลงให้หมั่นภาวนาวิปัสสนา
นิพพานอยู่ไม่ไกล ถ้าเรามีใจศรัทธา
นิพพานอยู่ไม่ไกล ถ้าเรามีใจวิริยะ มีสติปัญญา
พิจารณา รูป นาม สังขาร ให้รู้ ก็จะถึงซึงนิพพาน
บุคคลใดไม่เห็นธรรม บุคคลนั้นไม่เห็นพระพุทธเจ้า
บุคคลใดเห็นธรรม บุคคลนั้นเห็นพระพุทธเจ้า
อันเรื่องประมาทหลงลืมตัว เป็นทางตาย
บุคคลที่ไม่ประมาทหลงลืมตัวก็รอดพ้นจากภัยอันตราย
ผู้มีปัญญาทั้งย่อมไม่หลงลืมสติทุกเมื่อแล
ธรรมทั้งหลายรวมกันคือ สติ เท่านั้น
วันเวลาผ่านไปไวมาก ไวยิ่งกว่าสายน้ำไหล ที่ไม่มีวันหวนกับคืน อายุเรายุก็แก่ถึงทุกคืนวันอีกไม่นามก็ถึงวันตายแล้ว สัพพะสัตว์ทั้งหลายที่เกิดมาในโลกนี้มีความตายเป็นที่สุดเหมือนกันทุกท่าน สัพพะสัตว์ทั้งหลายที่เกิดมาก็มีทุกข์เหมือนกันทั้งสิ้น ด้วยเหตุนี้ อย่าพึงปล่อยเวลาให้ข้ามพ้นไปเสียป่าว ให้พากันสร้างความดีมีกุศลไว้เยอะๆอย่าให้มีเรื่องทุกข์เดือดร้อนอันใด ให้พากันรีบปฏิบัติ ทาน ศีล ภาวนา หาธรรมะทางสงบเย็นของใครของมัน
ในโลกนี้ ที่จะเป็นที่พึ่งอิงของเราได้เหมือนดัง พระรัตนตรัย และ บุญกุศลที่เราได้ไว้เท่านั้นจะได้นำพาเราข้ามพ้นวัฏสงสารไปถึงซึ่งพระนิพพาน คนดีมีศีลธรรมจะได้พบเจอทางสงบเย็นดังนี้แล เรื่องทุกข์ก็หนีหากเรามีใจนับถือพระรัตนตรัย ใจดีด้วยการทาน สติมีด้วยการรักษาศีล สมาธิตัดขาดเสียซึ่งตัณหา ปฏิบัติให้ปฏิบัติจริง หากปฏิบัติไม่จริง ก็ไกลทางพระนิพพาน พระนิพพานอยู่ไม่ไกลหากใจเราตัดขาดอุปทาน
วันเวลาข้ามพ้นไปไหวกว่าน้ำโขงบัดนี้เต็ม 2 ปี แล้ว อีกไม่นามก็จะถึง 3 ปีเต็ม เราพระครูบาพ่อบุญชุ่ม ได้ปฏิบัติตามสติปัฏฐานอยู่ทุกคืนวัน เบากาย เบาใจ ไม่มีเรื่องเศร้าหมองอันใด สงบร่ม กิเลสหาย เป็นไปในทางพระนิพพาน เราหาธรรมะ มาตั้งแต่อายุ 10 ปี เดี๋ยวนี้อายุก็แก่มากแล้ว ถึงจะไปเห็นธรรมะสภาวะดี ธรรมสัจจะ มีใน รูป นาม ขันธ์ นี่เอง
มีใจเมตตาต่อสัพพะสัตว์ทั้งหลาย สร้างบารมีให้เต็มถ้วน ในชาติ ขออธิฐาน เป็นเจ้าเรือสำเภาทองนำสัพพะสัตว์ทั้งหลาย ข้ามพ้นวัฏสงสารให้ถึงเวียงสันตินิพพาน แล
พระครูบาพ่อบุญชุ่ม ญาณสํวโร อรัญวาสีภิกขุ

แปลเรียบเรียงโดย
พระครูสมุห์นทีเทพ จิรวฑฺฒโณ
พระมิ่นตะก๊ะ

คัดลอกจากเพจ
#ศรัทธาพระบรมธาตุโบราณ มรดกพระพุทธศาสนา