ท่านใดทรงอารมณ์ฌานใช้ในชีวิตประจำวันบ้าง

ช่วงได้ฌานใหม่ๆๆพยายามทำ ความรู้สึกลอยๆๆเบาๆๆอย่างไรไม่รู้ รู้สึกไม่ค่อยชินและน่าจะยังไม่เข้าที่ดูจิตเราไม่ค่อยไว ท่านอื่นที่ทำได้ดี ขอความรู้ด้วยครับ
ผมไม่ใช่ลูกศิษย์สายตรงของหลวงพ่อแต่ชอบอ่านหนังสือของท่านเพราะทุกเรื่องรู้สึกว่าทำได้จริง แต่บางเรื่องในอดีตชาติเราคงไม่ได้ฝึกมาเลยฝึกไม่สำ
เร็จ

 

เค้าเข้าฌานได้ทุกขณะไม่มีข้อแม้
บางทีหลวงพ่อแอบไปวิ่งในป่าช้า
วิ่งๆมาเหนื่อยๆ เข้าฌานปุ๊บ ต้องเข้าให้ได้ทันที
ถ้าเหนื่อยๆตอนแรกก็กำหนดจิตจนหายเหนื่อย
หลังๆเหนื่อยๆกำหนดจิตปุ๊บจิตตัดเข้าฌานเลย
ถ้าทำได้ อารมณ์จะแข็มแข็งมาก

 

หลวงพ่อท่านเข้าฌาณไประหว่างวิ่ง ไม่ได้วิ่งแล้วหยุดแล้วค่อยมาเข้าฌาณครับ

 

ลืมตาตื่นนอนมา อารมณ์ก็จับเลย เล่นเดินจิตทั้งวัน ไม่ว่าเดิน ยืน นั่ง หรือทำงาน เว้นแต่ตอนพูดกับคนอื่น ยังไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่ อยากเก่งแบบว่าคุยไปด้วย จับอารมณ์ไปด้วย พักหลังๆเริ่มจับได้แล้วนิดหน่อยเหมือนกัน

ฌาน คือ ชิน ทำให้ชิน นั่นแหละเรียก ฌาน

ตอนนี้หัดจับอารมณ์ตอนถ่ายหนักกับถ่ายเบาอยู่ พักหลังๆมา รู้สึกว่ามันเป็นวิปัสสนาร่วมไปด้วย เพราะกายทุกข์แล้วอารมณ์มันจับยากซักหน่อย มันก็เล่นจับเอาเบาๆ พอจับเอาเบาๆแล้วอารมณ์มันไม่ลึกมาก มันก็พิจารณาเห็นทุกข์จากการมีกาย กายตัวเดียวเลยที่ทำให้เราต้องอยู่กับทุกข์ เป็นอย่างนี้แล้วเลยไม่อยากมีกาย เห็นกายเป็นของสกปรก เสริมปัญญาดีเลยชอบเล่น

ส่วนเรื่องที่จะไปรับรู้ข้างนอกนั้นไม่มีเลย นอกจากว่าเขาจะมาให้รู้ ให้เห็นเอง เพราะเรามัวแต่มุดอญู่กับความสงบอย่างเดียว ส่งจิตออกนอกไม่มีประโยชน์ แต่ถ้าเล็งแล้วเกิดประโยชน์ บางครั้งจึงจะทำ

เอาใจช่วยนะครับ

เจริญธรรม

 

ผมเองต้องทรงฌาน8 เอาไว้ให้นานที่สุด เพราะออกเมื่อไร มารจะมาเล่นงานทันทีครับ
และเนื่องด้วยอัชฌาสัยปฏิสมัภิทาญาณ ทำให้ต้องทรงฌาน8 เอาไว้เป็นปกติ ครับ

การทรงฌาน8 ผมว่าง่าย เพราะไม่ต้องเพ่งรูปใดๆ ให้ยุ่งยาก ให้นึกถึงความว่างเปล่าเป็นอารมณ์เท่านั้น ก็ใช้ได้

เจริญในธรรมครับ

 

เอ่อ ท่านอัครเทวดาไตราเอลครับ ฌานแปดนี่มันแทบไม่มีความจำได้หมายรู้แล้วนะครับ ทีนี้ก็ไม่ต้องได้ยิน ได้เห็น ได้สัมผัสอะไรเลย

 

เอ่อ....น่าคิดนะครับ (ท่านอัครเทวดาไตราเอล) ฮาที่สุด

 

ผมเองก็จะขออธิบายตามความรู้สึกนะครับ

ที่ดับไปนั้นคือ กิเลสและความฟุ้งซ่าน ใจรู้สึกถึงความสงบอันสูงสุด ยังรู้สึกตัว เคลื่อนไหวร่างกายได้ตามปกติ ยังทำงานได้ ยังพูดได้ ตามองเห็น ยังได้ยินเสียง
ยังคิดได้ คือ คิดออกมาจากความว่าง

ถ้าคุณ Namushakamunibutsu มีสิ่งใดจะสั่งสอนก็จงกล่าวออกมาเถิด ผมจะได้นำไปศึกษา และนำไปปฏิบัติต่อไป

เจริญในธรรมครับ

 

ผมไม่ค่อยรู้นะครับแต่ผมเข้าญาณได้ทุกขณะ ที่จะเข้า เข้าเมือไหล่ได้เมื่อนั้น แต่ไม่ได้ทำตลอดนะ ทำตลอดไม่ได้หลอก ^^ ถ้าทำได้ตลอด ผมคิดว่าคงไม่ต่างอะไรกับหุ่นยนต์
หรือซอมบี้แน่ๆ ** เขาบ่อยๆ แล้วจะว่าหมูมากๆใครก็ทำได้ถ้าสมถะแน่นๆแบกโอ่ง
ขึ้นบ่าได้ สบาย ^^

 

เข้ามา ฮา 5555555555 ต่างคนต่างหลงน่าสงสารจัง

 

สวัสดีครับคุณอศูนย์น้อย

ถือว่าเรามาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน ถ้ามีอะไรจะแนะนำสั่งสอนก็เชิญเลยนะครับ ผมจะได้นำไปศึกษา และปฏิบัติต่อไป

เจริญในธรรมครับ

 

แล้วคุณกสิน9 ไม่เล่าประสบการณ์ของตัวเองมั่งล่ะครับ
ผมจะได้นำไปศึกษามั่ง

เจริญในธรรมครับ

 

โอ ท่านอัครเทวดาไตราเอล(ถ้าคุณไม่เปลี่ยนรูปดิสเพลย์ ผมขออนุญาตเรียกอย่างนี้นะครับ) กระผมเองเป็นผู้น้อย มิกล้าสั่งสอนหรอก แต่จะขอแสดงความคิดเห็น ว่าถ้าคุณทำได้อย่างนั้นเป็นปกติจริง ถือว่าคุณมีใจที่ละมุนมาก ใจที่รู้สึกอย่างนั้นประกอบด้วยทั้งสติและสมาธิอย่างดี แต่มิใช่อรูปฌานหรอกครับ อาจจะประมาณปฐมฌาน หรือทุติยฌาน คือว่าเมื่อใจถึงองค์ฌานแล้ว ใจก็สงบระงับจากกิเลสนิวรณ์แล้วครับ ใจว่างจากที่เคยเป็นมา (เช่น กามฉันท์ จากที่เคยเกิดก็ระงับไป อุทธัจจะ จากที่เคยกำเริบก็สงบไป) ถ้าคุณรักษาอารมณ์นี้ได้ทุกวัน คุณจะเป็นผู้มีศีลสะอาด เป็นอินทรียสังวรศีล ใจประเภทนี้เป็นใจที่อ่อนโยน ไม่หวั่นไหว ควรแก่งานวิปัสสนาเป็นอย่างมาก

เจริญในธรรมครับ ท่านอัครเทวดาไตราเอล

 

เท่าที่เคยเป็นมา ฌาน คือ ชิน ว่าแต่ท่านผู้ใด ชินกับ ฌานใด ยิ่งรูปฌาน ถ้าจิตเข้าง่ายก็แป๊ปเดียว แค่นึกก็มา การทรงฌานให้อยู่ได้และเปลี่ยนไปมาตามต้องการนั้น คือความชำนาญในฌาน แล้วทำให้ชิน การทรงฌานในชีวิตประจำวัน ทำได้ครับ แต่ให้ถูกจังหวะชีวิตและความต้องการขณะนั้น ไม่ใช่ทรงฌาน ในขณะที่ต้องการความคล่องตัวตัดสินใจทันที เช่น ขับรถในกรุงเทพ ก็อาจไม่ปลอดภัย ลองทรงฌานในขณะออกกำลังกายซิครับ(ถ้าทำได้) จะเหนื่อยช้า หรือเหนื่อยแค่แป๊ปเดียวแล้วฟื้นได้ง่าย ทั้งนี้ต้องให้เกิดความเชี่ยวชาญก่อนนะครับ แล้วชีวิตประจำวัน ของท่านจะเหมือนเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง แต่อยากให้ใช้ในทางที่ถูกที่ควรนะครับ

 

ใช่ย่อยนะเนี่ย ข้อความนี้ เจ้าของข้อความก็คงเล่นเหมือนกันกับเรา ออกกำลังกายเนี่ย เริ่มชินแล้ว แต่กำลังหัดเล่นตอนถ่ายหนักครับ สนุกดี

เจริญธรรมครับ

 

หากสามารถเข้าฌานได้เมื่อนึกถึง ถ้าอยู่เฉยๆ ก็เข้าฌาน2 3 4 ถ้าอยากได้กำลังกระฉับกระเฉงก็เข้าฌาน1 อย่าเผลอฌาน2 เพราะจะควบคุมกายได้ยาก ต้องเข้าระหว่างฌาน2 และ3 ไม่งั้นการทรงตัวจะตกมาฌาน2แล้วควบคุมไม่ได้แต่ถ้าเกินถึงฌาน3 มันจะไม่อยากรับรู้อะไร สมาธิจะตกไปกลายๆ อุเบกขา ล่วงถึงฌาน4 เลือกเอาถ้าทำให้เป็นอัตโนมัติได้จะยิ่งดี แล้วคุณจะรู้ว่าชีวิตที่มีแต่เราอย่างเดียวไม่มีเหงามีความสุขได้ หากเหนื่อยล้าไม่อยากคิดอะไรกับโลกภายนอกก็เข้าฌาน3 ขึ้นไปสงบและรับกำลังจากฌาน4 แต่การได้ฌานแล้วฝึกวิปัสนาไปด้วยระหว่างฌาน2กับ3 ก็จะดีนะครับทุกอิริยาบทไม่ว่าเข้าห้องน้ำหรือทำอะไรก็ตาม ทุกอย่างทำได้ครับแต่วิปัสนาเสร็จ แต่อย่าเผลอเข้าฌาน3แล้วคงไว้นะครับ จะเหนื่อยมากเพราะอุเบกขามันจะดึงกล้ามเนื้อคุณเหนื่อยล้าไปหมด

 

ผมก็ทำสมาธิพอถึงฌานสี่ผมก็ดูกายผมก็ไช้อารมณืนี้แหล่ะครับ

 

ขอฮาด้วยคน555
โอย..คลุกคลีผู้คน ยังเก็บฌานไว้อยู่ มหัศจรรย์จริงๆค่า

 

ปกติเมื่อทำงานไม่ได้ทำการพักผ่อนจิต สมาธิผมก็จะอยู่ในช่วงขนิกสมาธิ กับอุปจารฌาน เป็นปกติครับ....

 

อนุโมทนาบุญ สาูธุค่ะ

ดิฉันเชื่อผู้ที่ควรเชื่อค่ะ