ถ้าจำเป็นต้องฆ่าสัตว์ เพื่อไม่ให้สัตว์นั้นทรมานบาปไหมคะ

อธิบายภาพ : ดูตาของควายตัวนี้ให้ดี ๆ "น้ำตาที่มันหลั่ง" มันขอให้ "ฆ่า" หรือ ขอให้ "ไว้ชีวิต" มัน


ขอเรียนถามท่านทั้งหลายที่ปฏิบัติและศึกษาธรรม ดังนี้

ข้าพเจ้าทำงานในฟาร์มปศุสัตว์ ต้องทำงานร่วมกับฝรั่ง ซึ่งโดยทั่วไปแล้วของงานปศุสัตว์ จะมีข้อกำหนดเรื่อง Animal welfare (สวัสดิภาพสัตว์)
ซึ่งมีข้อนึงกำหนดไว้ว่า หากสัตว์ที่ป่วย หรือบาดเจ็บ ที่พิจารณาแล้วไม่สามารถกลับมาเป็นปกติได้ หรือสัตว์นั้นต้องได้รับความทรมานหากมีชีวิตอยู่ต่อไปจนตาย ให้ทำการฆ่าเสียไม่ให้ทรมาน อย่างรวดเร็ว
(ไม่ได้นำซากนั้นมาทำอาหาร)

ถามว่าในกรณีนี้ผู้ที่ฆ่าสัตว์นั้นบาปไหมคะ

 

ความเห็นส่วนตัวนะครับ ถ้าผิดก็ขออภัยครับ

กรณีที่สัตว์ต้องทรมานด้วยโรคภัย หรืออุบัติเหตุ อะไรก็ตามแต่ นั่นมันก็คือผลกรรมของเค้าเอง ที่เค้าต้องรับผลกรรมนั้น อาจจะต้องรับผลกรรมจนตัวตายหรือไม่ก็ผลกรรมนั้นหมดก็จะหายจากความทุกข์ทรมานนั้น การที่เราไปชิงฆ่าเสียก่อน เนื่องด้วยความสงสารนั้นก็ดี แต่ผลกรรมกับการฆ่านั้นก็เกิดกับเราด้วย เพราะเราไปตัดผลกรรมของเค้า ที่เราทำได้คือ คอยรักษาหรือคอยบรรเทาความเจ็บปวดให้ได้แค่นั้น แต่ไปฆ่าไม่ได้

แล้วเรารู้ได้อย่างไรว่าเค้าอยากจะตาย อาจจะเป็นแค่ความเห็นของเราเท่านั้น เปรียบเสมือนกับมนุษย์ ขนาดเป็นสารพัดโรคถึงจะทรมานแค่ไหนก็ยังไม่อยากตายกันทั้งนั้น ถึงจะทำการรักษาที่ต้องเจ็บปวดกว่าที่เป็นอยู่แค่ไหนก็ยอม ขอแค่ให้มีชีวิตอยู่เท่านั้น และเคยเห็นมีออกข่าว ชาวต่างชาติคนหนึ่ง ขนาดแขนขาไม่มีแล้วก็ยังอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ

ยังมีอีกตัวอย่างหนึ่ง พอดีนึกขึ้นมาได้
อย่างเรื่องของมือเพชฆาตที่ต้องประหารชีวิตนักโทษ พวกเค้าก็ยังได้รับผลของกรรมนั้นเลย ถึงแม้ว่าโจรนั้นจะทำความชั่วร้ายไว้แค่ไหนก็ตาม (ลองหาอ่านเอาได้นะครับ เรื่องคุณหมออาจิณหน่ะครับ-ไม่รู้ว่าสะกดถูกหรือเปล่า) แถมยังโดนวิญญาณของพวกนักโทษตามอาฆาตจองเวรเอาอีก

อ้อ....แล้วการไปฆ่าเค้าอย่างนี้ระวังสัตว์ที่ไม่ได้อยากตาย เค้าจะอาฆาตจองเวรจองกรรมเราด้วยนะครับ

ถ้านี่คือหน้าที่ของคุณที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้หล่ะก้อ หมั่นทำบุญ แผ่ส่วนกุศลให้พวกเค้าเหล่านั้นบ่อยๆ ขอให้เค้าได้ไปในภพภูมิที่ดีนะครับ

ปล.ถ้าไม่ถูกต้องก็ขอโทษอีกครั้งครับ



เจริญในธรรมครับ

 

บาปครับ

 

แหะๆ..................ผมมีเรื่องจะเล่าอีกแล้วหล่ะครับ

ผมเคยอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องหนึ่ง เป็นแนวปรัชญา ซึ่งหาอ่านได้ยากในการ์ตูนญี่ปุ่น ตั้งนานแสนนานมาแล้วหล่ะ อยากให้ทุกท่านอ่านแล้วลองพิจารณาดูครับ ว่าท่านจะมีความคิดเห็นอย่างไร

มีพระรูปหนึ่ง กำลังกวาดเศษใบไม้ที่สนามหญ้าของวัดอยู่ บังเอิญเหลือบไปเห็นงูกำลังจะกินหนู พระรูปนั้นจึงคิดที่จะช่วยหนู เลยเอาไม้กวาดไปตีไล่งูตัวนั้นจนหนีไป พองูหนีไปแล้ว พระรูปนั้นก็กวาดสนามหญ้าต่อจนเสร็จ แต่ในใจของพระรูปนั้นก็รู้สึกภูมิใจที่ได้ช่วยชีวิตหนูตัวนั้นเอาไว้

จนตอนดึกคืนนั้น ขณะที่พระกำลังนอนหลับอยู่นั้น วิญญาณของงูตัวนั้นก็มาเข้าฝัน ความว่า

งู - แกช่วยหนูตัวนั้นทำไม
พระ - ก็แกกำลังจะกินหนูตัวนั้น ถ้าแกกินหนูตัวนั้น หนูตัวนั้นก็จะต้องตาย ชั้นทนเห็นมันตายต่อหน้าไม่ได้หรอก
งู - แต่แกรู้มั้ย ว่าข้าหิวมาหลายวันแล้ว ข้าต้องทรมานกับความหิวจนตาย แกรู้มั้ยว่าข้ามีแรงเหลือพอที่จะจับหนูตัวนั้นกินแค่ตัวเดียวเท่านั้น
พระ - อาตมาไม่รู้ อาตมาขอโทษ อาตมาไม่ได้ตั้งใจ อาตมาแค่จะช่วยหนูเท่านั้น
งู - ทำไม ทำไมแกถึงสงสารแต่หนู แกไม่สงสารข้าบ้างรึ ถึงข้าจะเป็นงูพิษที่น่ากลัว และเป็นผู้ล่า แต่นี่มันก็เป็นธรรมชาติของข้า ข้าเลือกเกิดไม่ได้นี่ ถ้าเลือกเกิดได้ข้าก็ไม่อยากมาเกิดเป็นงูหรอก แกตายซะเถอะ
พระ - อย่า อย่าฆ่าอาตมา อาตมาผิดไปแล้ว ยกโทษให้อาตมาเถอะ

เรื่องจบลงตรงที่พระรูปนั้นโดนวิญญาณงูที่อาฆาตฆ่าตาย

ถึงจะเป็นการ์ตูน แต่ก็ให้ข้อคิดที่ลึกซึ้งเหลือเกิน

แล้วท่านหล่ะครับคิดเช่นไรกันบ้าง



เจริญในธรรมครับ

 

บาป ขอยกตัวอย่างที่ได้ฟังธรรมที่แม่ชีทศพรบรรยาย มีแม่แก่ๆคนหนึ่งเป็นมะเร็งร้องครวญครางใกล้ตาย แล้วลูกอยู่ใกล้ๆเห็นแล้วทนไม่ไหวเลยเอาผ้าปิดจมูกทำให้แม่ตาย ทั้งทีเวลาแค่ 5 นาทีเขาก็จะตายแล้ว เกิดใหม่ทำให้มีผลกรรมตามมามากมายในชีวิต

 

ขึ้นชื่อว่าฆ่าสัตว์ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลเช่นไรล้วนผิดศีลทั้งสิ้นค่ะ เพียงแต่หากจิตเราเมตตาเช่นนี้ น้ำว่าเรื่องแบบนี้แม้จะบาปอยู่เต็มอก แต่บางครั้งก็ต้องฝืนใจทำค่ะ เพราะไม่อยากเห็นสัตว์ตัวนั้นต้องทนทุกข์ทรมาน ชีวิตก็อย่างนี้ค่ะ แต่ถ้าเรารักษาเขาได้ แม้จะไม่หายดี น้ำว่าจะเป็นการดีที่สุดค่ะ

 

อันเจตนาดีของคุณนั้นอาจลดหย่อนผ่อนกรรมกันลงได้อยู่ แต่การฆ่าเพื่อให้พ้นทุกข์นั้นเป็นการตัดเส้นทางกรรมของสัตว์ตัวนั้น จึงไม่เป็นผลดีแก่สัตว์ตัวนั้นและก็ตัวคุณด้วยครับ

แต่เจตนาดีก็ย่อมเป็นเจตนาดีก็คงจะมีผลบุญดี มาสำเร็จแก่คุณด้วยครับ

 

หัวอกเดียวกัน ผมขออโหกรรมกับเค้าก่อนน่ะ แต่ก็ขอเลี่ยงซ่ะส่วนใหญ่ที่จะไม่ทำ
เมื่อจำเป็นต้องทำเพราะต้องเอาไปตรวจโรค หากพบรอยโรคเราจะได้รักษาทัน หากไม่ทราบว่าเป็นโรคอะไรร้ายแรงการที่ต้องเสียชีวิต1ตัวเพื่อรักษาอีกหลายหมื่นเราก็ต้องจำใจทำแล้วตัวเรายิ่งต้องทำบุญทำทานแผ่เมตตาให้เค้ามากกว่าเก่าอุทิศให้เค้าอ่ะน่ะ ยกให้เค้าเป็นครูสอนกายภาพไปเลย แต่กรรมก็ตามสนองเร็วมากเลยน่ะโดนกับตัวตลอดแต่ก็ดีจะได้ไม่ตามกันไปถึงภพหน้าเอาให้จบกันภพนี้เลย
ผิดถูกยังไงก็ขออภัยน่ะครับ

 

บาปหมดหากมีเจตนา

ทำชีวิตให้ตกล่วงและมีเจตนา บาปหมด ไม่มีไม่บาปนะ

 

ทุกชีวิตไม่ว่าคนหรือสัตว์ล้วนรักชีวิตด้วยกันทั้งนั้น แตกต่างกันที่คนเรามักไม่ค่อยเห็นคุณค่าของชีวิตสัตว์เท่าที่ควรจะเป็น หากทั้งคนและสัตว์รู้จักการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ โลกคงไม่วุ่นวายเฉกเช่นทุกวันนี้ คนเรารักชีวิตของตัวเราเช่นใด สัตว์เขาก็รักชีวิตของเขาเช่นกัน การทำให้เขาถึงอันตรายต่อชีวิตไม่ว่าจะมองมุมไหนล้วนเป็นการไม่สมควรกระทำทั้งสิ้น สัตว์เจ็บป่วยมากเยี่ยงไร เรายิ่งต้องรักษาเขา ยิ่งต้องดูแลเขาเพิ่มมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ เมื่อทำจนสุดความสามารถแล้ว ไม่อาจรักษาเขาได้ ก็ถือว่าเราได้ทำจนสุดความสามารถของเรา ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามกฏแห่งกรรม เหมือนคนเรา ถึงแม้จะเจ็บป่วยจนไม่อาจรักษาให้หายได้ ต้องทนทุกข์ทรมาน แต่อย่างน้อยก็ยังมีความหวัง หวังว่าสักวันหนึ่งอาจมีปาฏิหาริย์ มียาดี มีหมอดีรักษาให้หายจากโรคภัยที่รุมเร้าได้ ฉันใดก็ฉันนั้น สัตว์ก็คงคิดเช่นคนเรา อาจมีหมอดี มียาดี ช่วยรักษาให้เขาพ้นจากอาการเจ็บป่วยแสนทรมานไปได้เช่นกัน

 

ไม่ว่าคนหรือสัตว์ ย่อมรักชีวิตของตัวเองทั้งนั้นค่ะ
ถามว่าถ้าเป็นเรา เราอยากให้ใครมาทำแบบนี้กับเราไหม

 

ตามพุทธศาสนา ฆราวาสถือเบญจศีลข้อหนึ่งเกี่ยวกับปาณาติบาตคือการห้ามทำลายชีวิตไม่ว่าของผู้อื่นหรือของตนก็ตาม กับทั้งห้ามยินยอมให้ผู้อื่นทำลายชีวิตของตนด้วย
พุทธศาสนายังถือว่าชีวิตเป็นของประเสริฐสุดที่บุคคลพึงรักษาไว้อีกด้วย โดยมีพุทธวัจนะหนึ่งว่า "ให้บุคคลพึงสละทรัพย์สมบัติเพื่อรักษาอวัยวะ ให้บุคคลพึงสละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต" และ "ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ตราบนั้นชีวิตก็ยังมีค่า ไม่ควรที่ใครจะไปตัดรอนแม้ว่าชีวิตนั้นกำลังจะตายก็ตาม หากไปเร่งเวลาตายเร็วขึ้นแม้จะเพียงแค่วินาทีเดียวก็เป็นบาป"
นอกจากนี้ ภิกษุเถรวาทถือวินัยข้อหนึ่งซึ่งปรากฏในปาฏิโมกข์ว่า "ภิกษุทั้งหลายไม่พึงพรากชีวิตไปจากมนุษย์ หรือจ้างวานฆ่าผู้นั้น หรือสรรเสริญคุณแห่งมรณะ หรือยั่วยุผู้ใดให้ถึงแก่ความตาย ดังนั้น ท่านผู้เจริญแล้วเอ๋ย ท่านหาประโยชน์อันใดในชีวิตอันลำเค็ญและน่าสังเวชนี้กัน ความตายอาจมีประโยชน์สำหรับท่านมากกว่าการมีชีวิตอยู่ หรือด้วยมโนทัศน์เช่นนั้น ด้วยวัตถุประสงค์เช่นนั้น ถึงแม้ท่านไม่สรรเสริญคุณแห่งมรณะหรือยั่วยุผู้ใดให้ถึงแก่ความตาย ผู้นั้นก็จักถึงแก่ความตายในเร็ววันอยู่แล้ว"
ด้วยเหตุนี้ ว่าโดยหลักแล้วพุทธศาสนาถือว่าการุณยฆาตเป็นบาป

 

ถ้าเป็นเราเรารับได้ไหม
ในวัฏสงสารนั้น กรรมย่อมให้ผล
รับผลได้อย่างสบายใจนั้นคือบุญต่อตัวเราแล้ว
รับผลได้อย่างไม่สบายใจนั้นคือบาปต่อตัวเราแล้ว

 

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบนะคะ

 

แล้วสัตว์ที่สร้างความเดือดร้อนให้เราละ เช่น ปลวก หนู แมลงสาป จะให้มันยิ่งใหญ่คับบ้าน หรือกำจัดมันให้พ้นไปดี แต่ถ้าจะให้อยู่ด้วยกันอย่างสันติ ใครทำได้บ้าง เราจะรักษาบ้านไว้ หรือ รักษาชีวิตสัตว์พวกนี้ดี
พอฆ่าพวกมัน ใจเราก็เศร้าหมองที่ผิดศีลปานาติบาต เบียดเบียนชีวิตผู้อื่น เฮ้อ....

ใครพอจะแนะนำให้คลายทุกข์ได้บ้าง ขอบคุณล่วงหน้าเลยเชียว(rose);k06

 

ปาณาติปาตา เวรมณี
(เว้น จากการทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไป) ศีลข้อนี้จะขาดต่อเมื่อ ล่วงพร้อมด้วยองค์ ๕
๑.๑ ปาโณ สัตว์มีชีวิต
๑.๒ ปาณสญญิตา รู้ว่าสัตว์มีชีวิต
๑.๓ วธกจิตฺตํ จิตคิดจะฆ่า
๑.๔ อุปกฺกโม เพียรเพื่อจะฆ่า
๑.๕ เตน มรณํ สัตว์ตายด้วยความเพียรนั้น

 

ไม่ควรคร่า ไม่ควรพรากชีวิตใดใครทั้งนั้น เราไม่ควรที่จะมาเป็นเพชรฆาต ตัดสินชีวิตใคร เรื่องการคร่าชีวิตมันก็ไม่ดีอยู่แล้ว ถ้าเขาไม่สมประกอบเค้าจะต้องตายก็ปล่อยให้เป็นไปตามเวรตามกรรมของเค้าดีกว่า สิ่งที่ควรทำคือช่วยเหลือ ช่วยบรรเทา ช่วยเยียวยา หากท่านเป็นผู้ที่ต้องการสร้างบุญกุศลนี่แหละมหาบุญมาถึงท่านแล้วการช่วยชีวิต รักษาชีวิต หรือบรรเทาเ่ท่าที่ช่วยด้วยนี่แหละกุศลครับ ดีกว่ามาซ่าทิ้งแน่นอนการฆ่าเป็นอกุศลแน่นอนถึงแม้จะหวังดีก็ตาม สัตว์หลายตัวดวงจิตคงคิดไม่เหมือนกันต้องมีทั้งคิดดีและไม่ดี แต่ถ้าเราช่วย ดวงจิตเค้าต้องคิดดี แล้วเราก็จะได้กุศลด้วยครับ ฉะนั้นถ้าต้องการสร้างกุศล ก็ไม่ควรที่จะไปกำหนดชีวิตใคร เราเลือกได้ครับชีวิตของเรา เราควรทำให้ดีที่สุด

 

อะไรที่เป็นความสุขทำไปเถอะ อะไรที่เป็นความทุกข์เลี่ยงเถอะเป็นนรกในใจตัวเองป่าวๆ ทำที่เราสบายใจมีความสุขดีที่สุดนะครับ การฆ่าเราเป็นทุกข์ไม่มีความสุข
การไว้ชีวิต ช่วยเหลือ อาจจะเหนื่อยหน่อยแต่ก็มีความสุขแถมสบายใจอีก ...