"ตัณหา ความอยาก" (หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)

"ตัณหา ความอยาก"
"ตัณหารักเมีย" เปรียบเหมือนเชือกผูกคอ
"ตัณหารักลูกรักหลาน" เปรียบเหมือนปอผูกศอก
"ตัณหารักวัตถุข้าวของต่าง ๆ" เปรียบเหมือนปอผูกตีน"​

" .. สมบัติพัสถานต่าง ๆ ที่สร้างสมไว้ "เมื่อตายลงไม่เห็นมีใครหาบหามเอาไปได้เลยสักคนเดียว มีแต่คุณงามความดีกับความชั่วเท่านั้นที่ติดตัวไป"

พระอาจารย์ฝั้นปลงด้วยว่า "ถ้าเธอเป็นพระกัมมัฏฐาน ไม่ควรคิดสร้างโลกวัฏฏสงสารเช่นนั้น ควรตั้งใจภาวนาให้รู้ให้เห็นในอรรถธรรม" สิ่งทั้งหลายในโลกนี้ "ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ทั้งสิ้น"

เมื่อกำหนดใจได้เช่นนั้น "ไข้หวัดก็ดี ข้อขัดข้องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในระหว่างอาพาธก็ดี ก็ปราศนาการไปสิ้น เกิดสติสัมปชัญญะ รู้อาการของจิตทุกลมหายใจเข้าออก" .. "

(หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)