เสียงธรรม ชีวประวัติท่านเจ้าคุณนรรัตน์ ราชมานิต (เสียงอ่านประกอบดนตรี)

​

พระภิกษุพระยานรรัตนราชมานิต ผู้บวชถวายราชกุศล ร.6 ถ่ายภาพร่วมกับ พระภิกษุพระยาสีหราชฤทธิไกร ผู้บวชถวายพระราชกุศล ร.5 ณ วัดราชบพิตรเมื่อพ.ศ.2469​

​

​

​

CD157-07
ชีวประวัติท่านเจ้าคุณนรรัตน์ ราชมานิต​

ท่านรับราชการมหาดเล็กหลวง และมีตำแหน่งเป็นต้นห้องพระบรรทมพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว หน้าที่ของท่านคืออยู่รับใช้ ใกล้ชิดพระองค์ในที่รโหฐาน และเป็นผู้บังคับบัญชามหาดเล็ก ห้องพระบรรทมคนอื่น ๆ ซึ่งมีอยู่ หลายคน เป็นผู้ถวายงานใกล้ชิดและไม่เคยถูกกริ้วเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตลอดเวลา 10 ปี ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต รับราชการจนกระทั่งล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 6 สวรรคต ท่านจึงได้บวชอุทิศถวายพระราชกุศลจนตลอดชีวิต

ตลอดชีวิต ท่านลงทำวัตร ไม่เคยขาดแม้แต่ครั้งเดียว ยกเว้นในเช้าวันที่ใกล้ มรณภาพ เป็นผู้มีกำลังจิตแข็งกล้า ต่อสู้กับพิษร้ายโดยไม่ใช้ยา เป็นพระผู้เคร่งครัดต่อศีลาจารวัตรเป็นอย่างยิ่ง ชีวประวัติ และการปฎิบัติธรรมของท่าน เป็นสิ่งที่น่าสนใจและจารึกไว้ให้ชนรุ่นหลังได้รับรู้และรับฟัง​

​

​

อ่านประวัติอย่างละเอียด พิศดาร คลิ๊ก ที่นี่ ​

(พร้อมรูป และเนื้อหานอกเหนือจาก ซีดี )
​

<CENTER><TABLE cellSpacing=1 width=571 border=1><TBODY><TR><TD vAlign=center colSpan=3>

สามารถขอรับซีดีต้นฉบับเสียงคุณภาพ ได้ที่​

​

​

http://www.cddhamma.com
02-2797838 ห้องสมุดธรรม และศูนย์ซีดีธรรม ​

</TD></TR><TR><TD vAlign=center colSpan=3>

​

แผนที่ไปศูนย์ซีดี และห้องสมุดธรรม บ้านอารีย์(บานาน่า) ​

</TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER>

​

สื่อธรรม หนังสือ ซีดี แจกฟรีๆ เชิญเลือกได้ที่นี่ (คลิ๊ก)​

​

หน้าธรรมทานพลังจิต (คลิ๊ก)​

​

แนะนำโปรแกรมช่วยโหลด คลิ๊กที่นี่ ครับ ​

ลงโปรแกรมแล้ว คลิ๊กขวาเลือก download with dap ได้เลยครับ​

​

mp3/24bit​

ต้องการเก็บเข้าเครื่อง คลิ๊กขวาเลือก save target as​

​

​

​

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top colSpan=3><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER>** ประวัติท่านอีกแง่มุม **</CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0>[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]หากเอ่ยชื่อวัดเทพศิรินทราวาส แล้วนักนิยมพระเครื่องร้อยทั้งร้อยนึกถึงท่านเจ้าคุณนรรัตน์ ราชมานิต พระภิกษุอีกรูปหนึ่งที่ได้รับการยกย่องจากพุทธศาสนิกชน(ในยุคนั้น) ว่าเป็นอริยะสงฆ์ผู้สำเร็จในยุคกึ่งพุทธกาล ด้วยจริยาวัตรอันงดงามของท่านที่เคร่งครัดและไม่ยึดติดในลาภ ยศ ชื่อเสียง แม้ในช่วงที่ท่านอยู่ในเพศฆราวาส (ก่อนอุปสมบท) มียศถึงเจ้าพระยา กลับได้ชื่อว่าเป็นมหาดเล็กที่สมถะมักน้อยที่สุด เช่นการแต่งกาย ของท่านก็เป็นไปอย่างเรียบง่ายชอบสงบ ยามว่างท่านจะนั่งสมาธิตามลำพังเสมอ นับได้ว่าท่านเป็นผู้ถือศีล บริสุทธิ์ มาตั้งแต่สมัยเป็นฆราวาสทีเดียวและเมื่อท่านได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุท่านก็ไม่ปราถนาชื่อเสียง แต่กลับเป็นภิกษุที่มีชื่อเป็นอมตะจนทุกวันนี้ ผู้ที่ได้รับใช้ใกล้ชิดท่านนั้นเชื่อกันว่าท่านน่าจะสำเร็จญาณชั้นสูง แต่จะถึงอรหันต์หรือไม่นั้น ไม่มีใครตอบได้เพราะท่านเป็นพระที่ไม่โอ้อวด แต่ที่แน่ใจได้อย่างนึงก็คือ ท่านรู้วันมรณะของตนเอง [/FONT]<TBODY></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD width="20%"><CENTER>
[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]งานอธิฐานครั้งสุดท้าย [/FONT]</CENTER>

</TD><TD width="70%">[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]สังเกต ได้จากก่อนที่ท่านจะมรณภาพเพียงไม่กี่วันท่านได้สั่งให้คุณปลัดโกศลผู้เป็นหลานหากรวดที่ อ.บางบ่อ มาให้เพื่อที่จะปลุกเสกเป็นพระแม่ธรณีปฐวีธาตุ (นับได้ว่าเป็นวัตถุมงคลชนิดเดียวที่ท่านสั่งให้ทำขึ้น) แต่หลานของท่านก็ลืม วันต่อมาท่านจึงย้ำเตือนให้หามาด่วนเดี๋ยวจะไม่ทันการณ์ ซึ่งหลานท่านก็หามาจนได้ (ที่น่าแปลกอีกอย่างคือ ท่านไม่เคยออกนอกบริเวณวัดแต่ท่านกลับบอกสถานที่ ที่ให้เก็บกรวดได้ถูกต้อง ) และได้ทำการปลุกเสกทั้งหมด ๓ รอบวันที่ ๔ มกราคม รอบหนึ่งแล้วให้หามาอีก วันที่ ๕ มกราคม อีกรอบแล้วท่านก็ให้หามาอีก วันที่ ๗ มกราคม เป็นรอบสุดท้าย (ในขณะที่ท่านปลุกเสกท่านจะถือพานใส่ก้อนปฐวีธาตุตลอด หลานของท่านจึงใส่แต่น้อยเพราะกลัวท่านจะหนัก) และหลังจากที่ ท่านปลุกเสกครั้งหลังท่านพูดกับหลานท่านว่าคงเท่านี้ไม่ค่อยสบายเหนื่อยเหลือเกินโดยที่ไม่มีใครเฉลียวใจ เช้าวันที่ ๘ มกราคม ๒๕๑๔ ก่อนที่ท่านลงทำวัตรเช้าท่านจะได้รับอาหารที่หลานชายของท่านนำมาถวาย ท่านกลับปฏิเสธและบอกกับหลานชายท่านว่า “วันนี้ไม่ฉัน” [/FONT]

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD>[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]และให้นำอาหารกลับไป และในเช้าวันนั้นเองท่านก็ไม่ลงทำวัตรเช้าดังที่เคยปฏิบัติมาตลอด ๔๕ พรรษาและเย็นวันนั้นท่านก็ไม่ลงทำวัตรอีกจนกระทั่งเวลาประมาณ ๒๐.๐๐ น.เศษ แพทยที่มารักษาแผลจึงเปิดประตูกุฏิท่านดูก็พบว่าไม่ได้ลงกลอนไว้อย่างที่เคยปฏิบัติ(ตามปรกติ ท่านจะลงกลอนทุกครั้ง)จึงขึ้นไปดูข้างบนจึงพบว่าท่านนอนจำวัดอยู่ ในมุ้งกายของท่านห่มจีวรอยู่ในอาการสงบนิ่ง แพทย์ให้ข้อสันนิษฐานว่าท่านมรณภาพในเวลาประมาณ ๑๑.๐๐ น.เศษ
เมื่อศึกษาประวัติและวัตรปฏิปทาของท่านโดยตลอดแล้ว จะเห็นได้ว่าท่านน่าจะได้เป็นอริยสงฆ์ดังคำที่ร่ำลือกล่าวขวัญกันทุกมุมเมือง เพราะท่านเป็นผู้ที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติเพื่อออกจากทุกข์โดยแท้จริง จึงเป็นผู้ที่ควรแก่การกราบไหว้สักการะบูชาอย่างยิ่ง [/FONT]
</TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><CENTER><TBODY><TR><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]ในอริยาบทยืน [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]เมื่อท่านบวชใหม่ [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]เหรียญสังฆาฏิ [/FONT]​

</TD></TR><TR><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]หลังเหรียญสังฆาฏิ [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]เหรียญหันข้าง [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]หลังเหรียญหันข้าง [/FONT]​

</TD></TR></CENTER></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0>[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System][/FONT]<TBODY></TBODY></TABLE>
</TD></TR><TR><TD vAlign=top colSpan=3><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]เหรียญครึ่งองค์หน้าตรง [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]หลังเหรียญครึ่งองค์ [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]รูปเหมือนใบโพธิ์ [/FONT]​

</TD></TR><TR><TD>

​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System][/FONT] ​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System][/FONT] ​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0>[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]ภายหลังจากการที่ท่านศึกษาอยู่ในปีสุดท้าย นักศึกษาในปีนั้นต้องเข้ารับการซ้อมรบเสือป่า ในฐานะนักเรียนเสือป่ารักษาพระองค์ และในการซ้อมรบครั้งนี้เองทำให้ชีวิตของท่านเปลี่ยนแปลงไป เดิมนั้นต้องการเป็นข้าราชการปกครองกลับต้องมาเป็นข้าราชการในสำนักฯ เพียงเพราะล้นเกล้า รัชกาลที่ ๖ เห็นท่านรูปร่างเล็กจึงทรงรับสั่งถามว่า “ตัวเล็ก ๆ อย่างนี้ถ้าเกิดข้าศึกดักทำร้ายแล้วจะสู้เขาไหวหรือ” ท่านจึงกราบบังคมทูลว่า “ต้องขอลองสู้ดูก่อน ส่วนจะไหวหรือไม่ เป็นอีกเรื่องหนึ่งขอรับ” ถ้อยคำกราบบังคมทูลในครั้งนั้นเป็นที่พอพระราชหฤทัยของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖ มาก หลังจากซ้อมรบเสือป่าเสร็จสิ้นแล้วก็ทรงโปรดให้ ท่านเป็นฝ่ายในและโปรดเกล้าให้ท่านเข้าไปรับใช้ประจำห้องบรรทมในที่สุด และด้วยความจงรักภักดีที่ท่านมีต่อล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ ท่านจึงปฏิบัติรับใช้ด้วยความขยันและซื่อสัตย์จนเป็นที่โปรดปรานของล้นเกล้าฯ จนได้รับโปรดเกล้าพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นเจ้าพระยาพานทองที่พระยานรรัตน์ราชมานิต เมื่อปี พ.ศ.๒๔๖๒
(ขณะนั้นท่านอายุเพียง ๒๕ ปีเท่านั้น) และได้พระราชทานสายสะพาย ประถมาภรณ์มงกุฎไทย กล่าวกันว่าในงานพระราชทานสายสะพายในครั้งนั้นมีท่านเพียงคนเดียวที่ยังหนุ่มอยู่ เพราะผู้ที่ ได้รับพระราชทานสายสะพายโดยมากจะเป็นข้าราชบริพารชั้นผู้ใหญ่ทั้งสิ้นการที่ล้นเกล้าฯ ทรงประทานความเมตตาอย่างพิเศษนั้น ทำให้ท่านต้องผจญความริษยาของบรรดาข้าราชบริพารอื่น ๆ ทั้งที่เป็นผู้ใหญ่และผู้น้อยอย่างรุนแรง แต่ก็ใช้ความมีอุเบกขาเข้าต่อสู้ ประกอบกับที่ท่านมีนิสัยสมถะมักน้อย ไม่ยินดียินร้ายกับใครทั้งสิ้น อยู่อย่างสันโดษ ยามว่าท่านจะศึกษาวิชาโยคศาตร์และการเพ่งกสิณด้วยที่ว่าวิชานี้ เพิ่มความสงบให้แก่ท่านอย่างมากทีเดียวตลอดระยะเวลาที่ท่านอยู่ในวังไม่เคยปรากฏว่าท่านจะอาละวาดเอาความกับใคร จะมีเพียงครั้งเดียวที่ท่านอาละวาดขึ้นมาอย่างดุเดือด ทั้งบริภาษด้วยถ้อยคำรุนแรงทั้งลงมือลงเท้า เตะต่อยข้าราชบริพารกลุ่มหนึ่ง แตกกระเจิดกระเจิง นั่นคือตอนที่ล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖ ทรงประชวรหนักใกล้จะเสด็จสู่สวรรคาลัย พวกข้าตาชบริพารเหล่านั้นนอกจากจะไม่ถวายความจงรักภักดีแล้วยังหยอกล้อเล่นกันดังเข้ามาถึงห้องประชวร [/FONT]
<TBODY></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]สมเด็จหลังอุ [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]หลังสมเด็จหลังอุ [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]สมเด็จสามชั้น [/FONT]​

</TD></TR><TR><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]ด้านหลังเป็นหลังรูปเหมือน [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]สมเด็จหลังเสือ [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]ด้านหลัง [/FONT]​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0>[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]แถมบางคนยังมาสูบบุหรี่โขมงในห้องเสียอีก ท่านทนต่อความไร้มารยาทนนั้นไม่ไหวก็เลยลงมือลงเท้าเอา ซึ่งทำให้เข้าใจกันว่าท่านเกิดวิกลจริตขึ้นมา (เพราะธรรมดาท่านจะอยู่อย่างสงบไม่เคยมีปากเสียงกับใคร) คุณท้าวอินทร์สุริยาบริพารผู้ใหญ่ฝ่ายในต้องมาขอให้ท่านแม่ของท่านไปปลอบโยนท่านให้ใจคอเยือกเย็นลง ภายหลังล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ สวรรคตแล้ว ท่านจึงตัดสินใจบวชอย่างเงียบ ๆ เป็นการถวายพระราชกุศลต่อรัชกาลที่ ๖ ในวันที่ ๒๔ มีนาคม พ.ศ.๒๔๖๘ โดยครั้งแรกนั้นท่านลาบวชเพียงพรรษาเดียว จากนั้นท่านก็พลัดเป็นสองพรรษา สามพรรษา แม้กระทั่งรัชกาลที่ ๗ ท่านทรงเห็นว่า พระยานรรัตน์ราชมานิต เป็นผู้ที่ซื่อสัตย์ มั่นคงทั้งสูงด้วยความกตัญญูกตเวที ทั้งเป็นผู้ที่มีความรู้สูง สมควรที่จะแต่งตั้งให้รับราชการต่อไป ดังในสัญญาบัตรแต่งตั้งตอนหนึ่งมีใจความว่า <TBODY></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]สมเด็จนากปรก [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]หลังรูปเหมือน [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]พระทุ่งเศรษฐี [/FONT]​

</TD></TR><TR><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]พิมพ์ใหญ่ [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]พระผงไตรภาคี [/FONT]​

</TD><TD>

[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]ด้านหลัง [/FONT]​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0>[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]“ขอประกาศแก่ท่านทั้งหลายทั้งปวงฤาผู้หนึ่งผู้ใด ซึ่งจะได้พบอ่านคำประกาศนี้ให้ทราบว่า เราได้ตั้งใจให้จางวางตรีเจ้าพระยานรรัตน์ราชมานิต (ตรึก จินตยานนท์) ปม.ท.จมว.ม.ล.มว.ป.ร.ต. ซึ่งเป็นที่รักใคร่ไว้วางใจของเรา เป็นองคมนตรีรับปรึกษาราชการในตัวเรา เพิ่มศักดินาขึ้นอีก ๑,๐๐๐ เพื่อจะได้ช่วยเราคิดทำนุบำรุงแผ่นดิน ให้เป็นคุณประโยชน์ มีความเจริญสมบูรณ์ ฯลฯ”
แต่ท่านก็ไม่ยอมลาสิกขาออกไปรับตำแหน่ง คงยังพลัดยืดกาลาสิกขาออกไปอย่างไม่มีกำหนดจนกระทั่งถึงแก่กาลมรณภาพ ในวันที่ ๘ มกราคม ๒๕๑๔ สิริรวมอายุ ๗๔ ปี ๔๖ พรรษา
<TBODY></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD>

​

อ่านต่อ (คลิ๊ก)
</TD><TD>

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0><TBODY><TR>[FONT=Ms Sans Serif,Arial,System]
[/FONT]

</TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="95%" border=0>

​

<TBODY></TBODY>
</TABLE>[/FONT][/FONT]
</TD></TR></TBODY></TABLE>อ้างอิงที่มา
http://www.prakruangthai.com/JowkhunnorNiyom.html

 

ประวัติอย่างละเอียด พร้อมแง่มุมพิเศษ ​

<CENTER>

เจ้าคุณนรฯ ธมฺมวิตกฺโก ภิกขุ​

โดย นิโรธ เกสรศิริ​

รวบรวมจากหนังสือ ภาพพระเครื่อง และประวัติท่านธมฺมวิตกฺโก ภิกขุ
ซึ่งเขียนโดย คุณการุณย์ เหมวนิช และคุณเสทื้อน ศุภโสภณ


</CENTER>

คึกฤทธิ์สดุดี​

<TABLE id=table3 align=left border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD>

พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

ผมเพิ่งได้ทราบข่าวเดี๋ยวนี้เองว่า พระภิกษุพระยานรรัตนราชมานิต ได้มรณภาพเสียแล้วที่ วัดเทพศิรินทร์ เมื่อวันที่ 8 ม.ค 14 เมื่อเวลาหลังเพลแล้วเล็กน้อย
นามฉายาของท่านคือ ธมฺมวิตกฺโกภิกขุ ความจริงพระภิกษุมรณภาพเพียงรูปเดียวเมื่ออายุท่านได้ 74 ปี ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ตื่นเต้นอะไรนัก แต่บังเอิญชีวิตของท่าน และการปฏิบัติธรรมของท่านในภิกขุภาวะเป็นเรื่องที่น่าสนใจ และเป็นเครื่องชี้ให้เห็นธรรมอันดีที่ควรส่งเสริมบางอย่าง ผมจึงเขียนถึงท่านไว้ในที่นี้ ผมเคยรู้จักเจ้าคุณนรรัตนฯ เมื่อผมยังเป็นเด็กเล็กคิดดูเดี๋ยวนี้ก็เห็นจะห้าสิบกว่าปีมาแล้ว
ตอนนั้นท่านอายุ 20 กว่า เป็นพระยาและได้สายสะพายแล้วด้วย
ท่านรับราชการมหาดเล็กหลวง และมีตำแหน่งเป็นต้นห้องพระบรรทมพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

หน้าที่ของท่านคืออยู่รับใช้ ใกล้ชิดพระองค์ในที่รโหฐาน และเป็นผู้บังคับบัญชามหาดเล็ก ห้องพระบรรทมคนอื่น ๆ ซึ่งมีอยู่ หลายคน

เจ้าคุณนรรัตนฯ สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนข้าราชการ พลเรือนที่หอวัง ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อเรียนสำเร็จแล้วก็ต้องไปรับราชการในกรมมหาดเล็กเพื่อศึกษาราชการตามระเบียบ ก่อนที่จะไปรับราชการกรมกองอื่น ๆ

แต่เจ้าคุณนรรัตนฯ ติดอยู่ที่กรมมหาดเล็กและอยู่ที่ห้องพระบรรทมอยู่จนตลอดรัชกาล ความจำของเด็ก ๆ ซึ่งบัดนี้แก่แล้วจะต้องกระจัดกระจาย เป็นธรรมดา ต่อไปนี้เป็นเรื่องที่ผมนึกออกเกี่ยวกับเจ้าคุณนรรัตน ฯ
ครั้งหนึ่งเห็นท่านกำลังติดพระตรากับฉลองพระองค์ ซึ่ง สวมไว้กับหุ่นช่างตัดเสื้อ ท่านติดจนเสร็จแล้วท่านก็ถอยออกมา นั่งดูอยู่นาน ไม่พูดจากับใคร
อีกครั้งหนึ่งเห็นท่านนั่งชุนกางเกงจีนเก่า ๆ ของใครอยู่ เสือกเข้าไปถามท่านตามวิสัยของเด็กทะลึ่งว่า ท่านชุนกางเกงของท่านเองหรือ
ท่านบอกให้ผมลงกราบกางเกงที่ท่านกำลังชุนอยู่นั่น แล้ว บอกว่าเป็นพระสนับเพลาจีนของพระเจ้าอยู่หัว แล้วท่านก็บ่นอุบอิบอยู่ในคอว่า

“เป็นถึงเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน แต่ก็ชอบนุ่งกางเกงขาด ๆ เก่า ๆ หาใหม่ให้ก็ไม่เอา ครั้นจะปล่อยให้นุ่งกางเกงขาด ก็ขายหน้าเขา” จำได้ว่าเวลาท่านพูดกับเด็ก อย่างผมแล้วท่านใช้วาจาหยาบคายสิ้นดี พูดมึงกูไม่เว้นแต่ละคำ
แต่ท่านมีทอฟฟี่แจก เด็กก็เมียงเข้าไปบ่อย ๆ เด็กที่วิ่งอยู่ๆ อยู่ในวังสมัยนั้นมีมาก และบางคน (อย่างผม) ก็เป็นเด็กที่ซุกซนขนาดเหลือขอจริง ๆ ทีเดียว
บางครั้งเข้าไปซุกซนใกล้ที่ประทับจนถูกกริ้วต้องพระราชอาญา มีรับสั่งให้เจ้าคุณนรรัตนฯ เอาไปตีเสียให้เข็ด

เจ้าคุณนรรัตนฯ ก็ลากตัวเข้าไปในห้องซึ่งอยู่ใกล้ที่ประทับ แล้วเอาไม้เรียวซึ่งเตรียมไว้ มาหวดซ้ายป่ายขวาลงไปกับเก้าอี้บ้าง กระดานบ้างให้มีเสียงดัง
เด็กที่ไม่รู้เคล็ดก็อ้าปากค้าง นั่งดูเฉย ท่านก็ชี้หน้าบอกว่า
“ร้องไห้ดัง ๆ นะมึง ไม่ร้อง พ่อตีตายจริง ๆ ด้วยเอ้า” เด็กก็ร้องจ้าขึ้นมา
และก็จะได้ยินพระสุรเสียงดังมาจากที่ประทับทันที “พอที ข้าสั่งให้ตีสั่งสอนมันเพียงหลาบจำ เอ็งตีลูกเขาอย่างกับตีวัวตีควาย ลูกเขาตายไปข้าจะเอาที่ไหนไปใช้เขา” เจ้าคุณนรรัตนฯ ก็กระซิบบอกเด็กว่า “ไหมล่ะ!”
เด็กก็พ้นพระราชอาญาเพียงแค่นี้ และความรู้สึกสำนึกในพระมหากรุณาก็จะติดอยู่ในตัวในใจตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่มีวันที่จะลืมเลือนได้
ในงานถวายพระเพลิงพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เจ้าคุณนรรัตนฯ ได้อุปสมบทหน้าพระเพลิง อย่างที่สามัญชนเรียกว่า บวชหน้าไฟ และท่านได้ครองสมณเพศ ตลอดมาจนถึงมรณภาพ เป็นเวลา 46 ปีเต็ม

สี่สิบหกปีแห่งความกตัญญู อันมั่นคงหาที่เปรียบได้ยาก
ความจริงเมื่อเสด็จสวรรคตนั้น เจ้าคุณนรรัตนฯ มีทั้งฐานะ ทั้งทรัพย์ และโอกาสที่จะหาความเจริญในโลกต่อไปอย่างพร้อมมูล ในทางชีวิตครอบครัวท่านก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่ท่านก็ได้สละสิ่งเหล่านี้ ทั้งหมดออกอุปสมบท และอยู่ในสมณเพศตลอดชีวิตเพื่อถวายพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวซึ่งมีพระคุณแก่ท่าน นับวาเป็นตัวอย่างแห่งความกตัญญูซึ่งควรจะจารึกไว้
เมื่ออยู่ในสมณเพศนั้น เจ้าคุณนรรัตนฯ ฉันอาหารวันละหนเท่านั้น

อาหารที่ท่านฉัน มีข้าวสุก มะพร้าว กล้วย เกลือ มะนาว และ ใบฝรั่ง
ท่านลงไปโบสถ์ทำวัตรเช้าและเย็น วันละสองครั้ง ไม่เคยขาด จนมรณภาพ
ดูเหมือนจะขาดอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ญาณวรเถระ ขณะที่ท่านยังมีชีวิตและเป็นเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทร์อยู่สั่งให้อยู่ที่กฏิ เพราะท่านอาพาธ

ท่านเป็นพระที่สงบสงัดจากโลกแล้ว ไม่เคยโด่งดัง
แม้แต่ธรรมที่ท่านได้แสดงไว้ เมื่อพิมพ์แล้ว ได้เป็นสมุดเล่มเล็ก ๆ มีความเพียง 22 หน้ากระดาษ และแบ่งออกเป็นเรื่องรู้น ๆ ได้เพียง 8 บท
บทที่ 7 นั้นมีเพียงเท่านี้ แต่ก็ขอให้ท่านอ่านเอาเองเถิดว่า เป็นความจริงเพียงไร และน่าประทับใจเพียงไร



ครั้งหนึ่งผู้คนเขาไปลือว่า ท่านสำเร็จพระอรหันต์แล้ว
ผมพบท่านโดยบังเอิญที่วัดเทพศิรินทร์ก็เข้าไปกราบท่าน แล้วกราบเรียนถามท่านว่า เขาลือกันว่าได้เท้าสำเร็จ เป็นพระอรหันต์แล้วจริงหรือครับ
ท่านดึงหูผมเข้าไปใกล้ ๆ แล้ว กระซิบว่า “ไอ้บ้า”

วัยศึกษา​

เสู่ราชสำนัก

​

<TABLE id=table4 align=left border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD>

​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

อ่านประวัติอย่างละเอียด พิศดาร คลิ๊ก ที่นี่

 

​

ขออนุโมทนามากๆครับ ได้นำไปเผยแพร่ต่อแล้วครับ ^ ^

แล้วผมได้รวมFile ใหม่แล้วด้วยนะครับ 3 File ลองนำไปฟังกันนะครับ ตัดเสียงตะกุกตะกักออกไป ฟังสบายหูกว่าเก่าเลยครับ แต่Fileที่15 ผมไม่นำมาลงนะครับเพราะ เป็นเสียงสวดมนต์ที่ไม่จบ เลยรวมแค่1-14 ครับ ^ ^

อนุโมทนาครับ

ชีวประวัติท่านเจ้าคุณนรรัตน์ ราชมานิต

 

ขอบคุณคร้าบ ชอบคับ

 

อนุโมนาจ้า.. กับสิ่งดีๆๆ ที่มีให้ในบอร์ดนี้

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

ขอออนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญ

 

ขอออนุโมทนาสาธุ ๆๆๆๆ ขอบคุณมากๆครับ

 

อนุโมทนาคับ

 

อนุโมทนาสาธุ ได้ความรู้ดีครับ

 

อนุโมทนาสาธุๆค่ะ ขอบพระคุณค่ะ

 

ไฟล์เสียงตัดต่อใหม่และตรวจเช็คแล้ว

ไฟล์เสียงตัดต่อใหม่

ไฟล์ที่ 1 และ 2 เป็น "ชีวประวัติท่านเจ้าคุณนรฯ" โดยนำไฟล์จากคุณโจโฉ Track 01-14 มาตัดต่อเหลือ 2 ไฟล์ ได้ฟังตรวจเช็คแล้วและราบรื่นดีครับ

ส่วนไฟล์ที่ 3 เป็น "สารคดีชีวประวัติท่านเจ้าคุณนรฯ" Download มาจาก Youtube และ ทำการแปลงไฟล์และตัดต่อ เป็นอีกเวอร์ชั่นที่น่าฟังครับ

อนุโมทนาครับ

Sippa_Pawat

 

Thank you. Anumo..tana..satu..naka.