จากศิลปินนักร้องวง Knock The Knock สู่การเป็น “ โหรเจ้าพิธี ” ภาค 1 ตอนที่4/4 ( ลี้ลับ! ลาสิกขา ภาค1

ผมบวชเรียนวัดบวร และได้ไปอยู่สำนักสงฆ์ที่ “เขาค้อ” แต่ผมก็ยังมีอีกหนึ่งความตั้งใจคือกลับไปที่จังหวัดมหาสารคามบ้านเกิดของแฟนเก่าที่เสียไป อยากกลับไปจำวัดป่าที่เดิม ผมขออนุญาตพระอาจารย์และได้เดินทางไปสมใจ แต่หลายๆอย่างเปลี่ยนไป ผมได้ที่พักใหม่ เป็นกุฏิอยู่ที่ท้องนาห่างไกลจากตัววัดพอสมควร เดินใช้เวลา30นาทีได้ ไม่มีไฟฟ้าครับ เรื่องลี้ลับกำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้
ผมเข้าไปตรวจสอบกุฏิที่พัก นับว่าเล็กมาก มีห้องน้ำอยู่ข้างๆ ก็ยังดี ผมเปิดประตูห้องน้ำ ต้องพบกับความสยอง ผนังห้องน้ำเป็นสีดำครับ สังเกตดูดีๆ เป็นยุงนับล้านตัว ตัวโตด้วย คือนี่อะไรกัน?เป็นภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ขนลุกเลย ถ้าทุกตัวรุมกัดเรา เราคงตาย ตอนนั้นนิ่งไปพักนึ่งแล้วก็เปิดประตูห้องน้ำไว้ ให้ลมให้แดดเข้า ยุงจะได้ไป ตอนหลังยุงก็หายไปนะ
อยู่นู่นไม่ได้อยู่สบายครับ ต้องทำก่อสร้าง ที่นู่นพระทำกันเองแฮะ ผมเพิ่งเคยผสมปูนเป็นครั้งแรกในชีวิตก็คราวนี้ ผมได้ปีนขึ้นไปมุงหลังคา ขนอิฐขนปูน มัดเหล็กเส้น สารพัดเท่าที่จะทำได้ ตอนโยมแม่มาเยี่ยมนี่ตกใจเลย คุณชายของแม่กำลังทำก่อสร้าง ฮ่าๆๆๆ แดดนี่ไหม้ต้นคอจนเป็นแผลเลย ต้องทายา โยมแม่เป็นห่วง ผมบอกโยมแม่ว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้ไม่ใช่ลูกน้อยของคุณแม่ครับ ตอนนี้อยู่ในผ้าเหลือง เป็นลูกพระพุทธเจ้า อยู่ได้หมดทุกที่ในโลก”
เรื่องลี้ลับมีอยู่เรื่องนึง คือผมอยู่ที่นั่น สังเกตเยื้องๆกุฏิมีบ้านคนอยู่ เป็นกระต๊อบเล็กๆ บ้านก็ปิดเงียบนะ แต่ตอนกลางคืนจะเห็นเป็นยายแก่ เปิดประตูออกมามองที่กุฏิของผม ซักพักก็หายไป
ผมคิดในใจ ดีเนอะที่ยังมีมนุษย์อยู่ใกล้ๆ เพราะคันนาที่ผมอยู่ไม่มีคนเลย มีกุฏิ3-4หลัง ปิดไว้ ยังไม่มีพระมาอยู่ จะเจอคนต้องเดินอีกประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงตัววัด ดังนั้นเงียบมากๆครับ ไฟฟ้าไม่มีด้วย มีอยู่วันหนึ่งผมทราบว่า คุณพล(นามสมมุติ) ที่เค้าเป็นคนที่สื่อสารกับวิญญาณได้ เค้าบวชช่วงที่ผมบวชพอดี และจะมาจำวัดด้วยที่กุฏิคันนาหลังสุดท้ายแหละ เป็นหลังที่ไกลสุดไปทางท้องนา เราได้เจอกัน พบปะพูดคุยกันสนุกเลย แล้วเรื่องลี้ลับก็ดำเนินต่อไป ยายที่อยู่บ้านกระต๊อบนั้น เป็น “ปอบ”ครับ โอวววววไม่..... ทำไมเพิ่งมาบอกกัน ชาวบ้านต่างรู้ดี ตอนนั้นผมคิดเล่นๆในใจว่า ดีนะที่อยู่ในผ้าเหลือง ไม่งั้นคงมาหักคอเราไปแล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มเห็นเต็มๆ เค้าเป็นคนนี่แหละ ตัวก็ไม่ได้โปร่งใส หรือลอยทะลุกำแพงได้ แต่เค้าดูเหมือนคนบ้า มอมแมม พูดไม่รู้เรื่อง นับถือผี ไม่รู้จักพุทธศาสนา ตอนนั้นทุกคนต่างแนะนำให้พาไปวัด ใกล้ชิดวัดเข้าไว้ จนวันเด็ดก็มาถึง สายวันหนึ่ง คุณพลหรือพระพลในตอนนั้น ทำน้ำมนต์อะไรก็ไม่รู้ ให้ยายแก่ดื่ม พอดื่มเข้าไปยายแก่ก็อ๊วกๆๆๆ น่ากลัว เสียงพระพลก็ตะโกนว่า ”ไปที่ชอบที่ชอบไป๊!” ผมจำไม่ได้ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างทั้งหมด เพราะผมดูอยู่ห่างๆ สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นสิ คือคุณยายดูมีสติครบถ้วนขึ้น หลังจากวันนั้นก็เข้าวัดเข้าวา ดูหายจากการเป็นคนบ้า อันนี้น่าทึ่งเลยสำหรับผม คนคนนึงบ้ามาทั้งชีวิต ใครๆก็หาว่าเป็น “ปอบ” กลับมาปกติได้ เออเนอะ

ลำดับสุดท้ายใกล้วันที่ผมจะกลับกรุงเทพเพื่อสึกและกลับมาใช้ชีวิตแบบฆราวาสดังเดิม ก็มีเหตุการณ์ที่ผมไม่มีวันลืมเลย คืนนั้นเป็นคืนลมแรง ผมปิดหน้าต่างซักพัก ผมก็ได้ยินเสียงเปาะแปะ ดังมาก คิดในใจ ทำไมฝนที่นี่มันเม็ดใหญ่จัง แต่ก็ตกไม่มากนะ ที่แรงคือลม ลมแรงมาก ฟ้าฝ่าฟ้าร้องดังสุดๆ พื้นสั่นสะเทือนไปหมด ตูมๆ ครืนๆ มันเหมือนกับอยู่ในสนามรบเลย จะหนีไปไหนก็ไม่ได้ กุฏิก็อยู่ในที่โล่ง ถ้าฟ้าผ่าลงมา ตายแน่ๆ ผมนั่งสมาธิ ดึงสติให้ได้มากที่สุด จิตผมกลับนิ่งลง นึกในใจว่า ถ้าตายในผ้าเหลืองก็ถือว่าคุ้มค่าละ มาบวชก็ตั้งใจปฏิบัติอย่างมาก จิตใจก็กล้าหาญขึ้นมา เสียงฟ้าร้องดังปั่งใหญ่ ผมลุกออกจากสมาธิ เปิดหน้าต่างดู ฟ้าผ่าลงต้นไม้แห้งปลายนาไฟลุก! ไฟลามมาทางกุฏิเรื่อยๆด้วยแรงลม ถ้าไฟลามมาก็คงต้องเผ่นหนี ถึงแม้ว่าเส้นทางจะมืดไม่มีไฟ พายุก็โหมกระหน่ำ แต่ก็มีสิทธิ์รอดหละ ทันใดนั้น ผมเห็นเงาขอคุณพลหรือพระพลเดินออกมาที่หน้ากุฏิของเค้าที่อยู่ทางปลายนา (คือถ้าไฟมา ท่านโดนก่อนเราอีก) พระพลถือแผ่นผ้าด้วยสองมือ โบกออกจากตัวไปทางไฟที่ลามทุ่งนา ทำอยู่ซักพัก สิ่งอัศจรรย์ก็เกิดขึ้นกับตาของผม ลมเปลี่ยนทิศครับ! ไม่ใช่แค่ไฟไม่ลามมา ไฟค่อยๆมอดดับลงด้วยครับ คืนนั้นผมนอนแทบไม่หลับ ตื่นเต้นเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนเช้าพระพลบอกว่าที่เค้าโบกคือผ้ายันต์น่ะ พร้อมกับบริกรรมคาถาไปด้วย ทำให้ไฟเมื่อคืนนั้นถึงได้สงบลง หลังจากนั้นผมกลับวัดบวรแล้วลาสิกขา ผมกลับสู่ทางโลก สะสางงานที่ค้างไว้ คือการทำเพลง ในนาม ปุ๊บปั๊บ นักร้องนำและแต่งเพลง แห่งวง KNOCK THE KNOCK !
จากประสบการณ์ที่ผมเล่าทั้งหมด มันก็เป็นแค่ประสบการณ์ที่ผมถ่ายทอดจากสิ่งที่ผมได้พบเจอ อาจจริงหรือไม่จริงก็แล้วแต่มุมมอง แต่สำหรับผม ผมเชื่อเรื่องชีวิตหลังความตาย เรื่องผีวิญญาณ เรื่องญาณพิเศษ และที่สำคัญผมเชื่อในพระพุทธศาสนา สิ่งที่ผมเล่าอาจเป็นเรื่องที่พิเศษและสนุกสนานสำหรับใครบางคน แต่สิ่งที่ผมเขียน ผมมั่นใจว่ามันมีประโยชน์มาก หากใช้ปัญญาพิจารณาดูเข้าไปในชีวิตของท่านผู้อ่านเอง จากเรื่องที่ผมเล่า ให้มันเป็นแรงบันดาลใจเพื่อไปประยุกต์ใช้ในการทำอะไรบางอย่างที่ดีต่อชีวิตของท่านหรือสถานะการณ์บางอย่างที่เข้ามาในชีวิตท่าน ขอให้ทุกท่านโชคดีมีชัย และผมขออุทิศกุศลที่เขียนบทความเหล่านี้ให้กับทุกท่านที่เกี่ยวข้องกับข้าพเจ้า ให้กับสรรพสัตว์ทั้งหลายด้วย ด้วยรัก สาธุ จบภาคที่1ครับ