แพน้อย

ไม่ธรรมดา อะฮ้าไม่ธรรมดา

เย็นย่ำ คำควรญ ตัดพ้อ
โอ้ใจหนอ คนค้น คนเรรวน
บ่นบ้า เป็นยัยเพี้ยน โอษฐ์ควรญ
สายัณ รัญจวน ยังมิวาย หุหุ

รู้ธรรมดาธรรมดานะคะ

เย็นย่ำสดับธรรม
สายัณรัญจวน
ใจคนเรรวน
กวนจิตกวนใจ

ธรรมมะผ่อนคลาย
กายจิตปล่อยวาง
เมฆลับอัศดาง
สังขารปรุงไป (คนค้นคน)

พอ เป็น หยุด
หยุด เป็น พอ
เป็น หยุด พอ

เข้าชมรม น้อง ปลา กันเตอะ....น้องเขาตังใจดีมั่ก มั่ก จ้า

http://board.palungjit.com/group.php?groupid=26

หุหุ อะไร อะไรมันก็ขึ้นนะคุณแพน้อยยยยยย
คนมันไม่รู้จักพอ มีพันใช้พัน มีหมื่นใช้หมื่น
เดี๋ยวนี้ในองค์กรค์ใหญ่จะเน้นเรื่องธรรมนุบาล คุณก็ลองเอาไปใช้ลูกน้องดูสิ
ให้ธรรมเขา ให้คนเก่งเป็นคนดีให้หมด
เอาน้ำดีไล่น้ำเสีย ของไม่ดีก้ออกไป คนดีๆก้เข้ามาเอง ตรงนี้ธรรมะเป้นแม่เหล็กนะ หุหุ

ไม่เป็นไรหรอกครับ จริงใจพูดกับลูกค้าซะอย่าง
สถานณ์การณ์แบบนี้มันสุดวิสัย แต่ลูกค้าก็รับกันได้อยู่แล้วถูกไหม
ปัญหาของเราก็แก้ในส่วนของเรา
คนฉลาดมักเรียนรู้จากสถานการณ์
สำคัญคือ ต้องผูกใจลูกน้องเสมอมิตร จักได้มิตรคุ้มภัย
หากผูกลูกน้องเสมอญาติ จักได้ไม่ลำบากยามภัยมา

จากเหตุการณ์นี้ แสดงว่าเลี้ยงลูกน้องไม่อิ่ม เวลามีปัญหาเลยไม่กล้าเข้าใกล้ หุหุ

เล่าให้ฟัง ผมก็ฟัง
พูดให้จำ ผมก็จำ
สั่งให้ทำ ผมก็ทำ
แต่ใจนั้น อีกเรื่องนึง หุหุ

คุณมีสภาวะที่ผู้นำพึ่งมี
การมีอำนาจอยู่ในมือ โดยเฉพาะสถานการณ์ที่เป็นต่อ
เป็นเรื่องยากที่จะอดโทษ เอาผิดผู้นั้น

การให้อภัยโดยไม่ข่ม ตรงนี้ถือว่าเด็ดกว่าการห้ามใจไม่เหนี่ยวไกปืน
ถ้าในทางธรรมแล้ว ตรงนี้เรียกวางโดยไม่ต้องวาง ละโดยไม่ต้องละ
หมายความว่า รู้เหตุรู้ผลของใจ ไม่เอาสภาวะอารมณ์เข้ามาแก้ปัญหา
แม้ผู้กระทำผิดได้สำนึก ตัวคุณเองก็ให้อภัย ปล่อยให้เรื่องของกฎหมายไป
ก้ให้รักษาสภาวะใจไปครับ ให้อยู่ที่รู้ และสิ่งที่เกิดกับใจเป็นสิ่งที่ถูกรู้ ซึ่งมันไม่จริง
หากใจไหล ตรงนั้นจะเป็นกรรมใหม่ทันที

แล้วงานชะงักไหม

เล่าให้ฟังครับพี่น้อง
กู่ก้องบอกเล่าถึงปัญหา
เกิดเป็นคนถือเป็นเรื่องธรรมดา
ไม่ลาจากไม่ตายจากกรรม

ธรรมไหลสู่ธรรม
ดุจน้ำฝนไหลบนลงล่าง
เดินตรงตามมรรค8
ไม่ผิดแผกแบ่งแยกธรรม

หนทางธรรมมีมากหลาย
เหมือนน้ำทั่วแห่งหน
ธรรมชาติยังยืนยง
คงเคียงข้างคนมีธรรม

สวัสดีตอนบ่าย

แพน้อยขา แพน้อย ผู้อาจหาญ
ไม่รนราน ต่อกร คลื่นลมใหญ่
พายุฝน มรสุม แปรปวนไป
คอยแก้ไข อ้อลม ตามกลการณ์

คลื่นสูง แพสูง ไม่ต้าน
คลื่นต่ำ แพโน้ม ไม่ถลำ
คลื่นนิ่ง ฟ้าเปิด เบิกบานพลัน
แพน้อยนั้น ชักธรรม เป็นหลักใบ

พบฝั่ง พบธรรม พ้นวัฏฏะ
อาสวะ สิ้นอาจ หลบหาย
ก้าวข้าม สมมุติ สุดแยบคาย
โอ้เซไฮ ลาก่อนแพ ขอถึงฝั่ง หุหุ

อานนท์ อริยะ ครั้งโสดา
ศาสดา ตรัสถาม ความตายไฉน
เธอระลึก ห้าเพลา ยังน้อยไป
เราหนา เจริญตรอง ทุกโมงยาม

อย่าประมาท กำหนดใจ ใคร่หมายรู้
แม้ตัวสู สิ้นทุกข์ใจ ใช่หลุดพัน
กิเลสมาร มาให้ยล กลหลอกคน
จงดั้งด้น พิจารณา อาปาณา

ศีลดี ธรรมดี ปัญญาดี
ทางสายนี้ สุดวิสุทธิ์ ดุจแก้วใส
พาแพน้อย ออกห้วง ทะเลใหญ่
อย่าขลาดไคล้ ประมาท คลื่นลมมี

ธรรมมะลวงดุจดั่งน้ำ
รินเย็นใสใจสงบเย็น
หนทางจะยากลำเค็ญ
หากยังเพียรทำพยายาม

น้ำธรรมรสอมฤต
รอการจิบลิ้มหรรษา
เพียงหมั่นดูรู้มรรคา
ทางแยบคายหนา สติชน

อวดอนงค์ องเอว สะดีดดิ้น
ของกิน กลิ้งปาก ไม่บรรยัง
ของอร่อย หวานลิ้น แม่ตะบัน
โอ้งามขำ นานวัน จะขำนาน

สุขดี สวยภาพ รวยสุขภาพ
อย่าประมาท ใช้สมอง เกิดปวดหัว
หากตัวล้า กายเหนื่อย ลิ้นระรัว
ดีชั่ว อย่าชะล่า หาหมอไว หุหุ

ค่อยๆเคี้ยว ค่อยๆทาน นะแพน้อย
ของอร่อย เจอคนอยาก ยากจะเหลือ
คุกกี้แห้ง เฝือติดคอ ขออย่ารีบ
บรรจงกรีด วางนิ้ว หยิบสำรวม

อีกช๊อกโก โยเกิร์ต น้ำส้มคั้น
สุดจำนรร หวานทั้งนั้น พาลเอวหาย
เบาหวาน ถามหา ชีพวางวาย
หลงใจหาย ขาดมิตร เติมแต่งกลอน หุหุ

[IMG] ปริศนาธรรมอีกภาพ ขอแจ่มๆ นะครับ