ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

.
เขียน ๒๓.๓๗

แหม..เจ้าสิงห์สลบซะหลายวันเชียว
รอบนี้ คงมีหลายๆ ตอนหน่อยนะป้า ที่ยังสวย หึหึหึ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

สิงห์เงยหน้ามอง เจ้าหอหน้า หายใบ้โดยทันที "ติดตามไปที่ใด หรือ เพคะ"

เจ้าหอหน้าแย้มพระโอษฐ์ ทรงพระสรวลเพียงมุมปาก ด้วยดวงตาแวววาว
พระขนงชี้ขึ้น แล้ววางมาลัยกรของสิงห์ลงที่พานข้างพระที่

"เจ้าจักเป็นเงาของพี่ พี่ไปที่ใด เจ้าจักต้องติดตามพี่ไปทุกเพลา"

สิงห์เอ่ยค้านทันที "ไม่พะยะค่ะ หม่อมชั้นจักกลับไปช่วยพ่อครูที่เมืองอินทร์"

เจ้าหอหน้า ไม่กล่าวกระไร ทรงยืนขึ้นอย่างช้าๆ เอามือไพล่หลัง(ราชาศัพท์คือ...)

"ในโลกนี้ มีผู้ใดสำคัญกว่า บิดาผู้ให้กำเนิดให้เลือดเนื้อให้ชีวิต มึงอีกเหรอ
มึงจักต้องตามกูไปเฝ้า พ่อหลวง แต่ต้องให้แน่ใจก่อนว่า มึงจักไม่ทำให้สะเทือนพระทัย เพลานี้พ่อหลวงทรงประชวรอยู่"

สิงห์นั้นให้สับสนกับพระอารมณ์ที่แปรปรวนของเจ้าหอหน้า รวมทั้งนามเรียกแทนตนของพระองค์ แต่ที่สับสนยิ่งกว่า คือ สิงห์จะติดตามพระองค์ในฐานะใดกันแน่

 

ไปเจอรูปนี้ในอากู๋มา ดูแล้วนึกถึงความฝัน คนโบราณ นี่ตัวใหญ่ ชายอกสามศอก

 

ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะจ๊ะ fly_pig

 

อ่านแล้วโดนมนต์สะกด โดยเฉพาะเรื่อง "สิงห ขุนศึกแห่งอโยธยา"

ว่าแต่ว่าพอจำได้ไหมว่าเกล็ด เรื่องลมปราณ อยู่หน้าไหน

ที่บอก ธาตุลมผสมดิน ไรประมาณนี้ครับ

 

มาต่อเรื่องสิงห์เร็วๆนะคะ ตอนนี้ติดยิ่งกว่าละครหลังข่าวอีก

เพิ่งเห็นกระทู้นี้ตามอ่านซะตาลายเลย555

 

เกร็ด จ๊ะ ไม่ใช่เกล็ด แหมตกใจ นึกว่าเห็นเกล็ดพญานาค

หาเอาเองเถิดหนา หน้าไหนจำไม่ได้ ช่วงหน้า 70 ขึ้นมาก็พอมีอ่านนะจ๊ะ

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

อ้อ คงหมายถึง เคล็ดวิชาซินะ

 

แล้วเจ้าหอหน้า ก็ทรงยกพระหัตถ์ขึ้นมา ตบพระหัตถ์เป็นสัญญานหนึ่งครั้ง

ทหารยามก็คลานเข้ามา แล้วถวายบังคม

"ไปตามพวกมันมา"

ทหารยามถวายบังคม ก้าวถอยหลัง แล้วปิดประตูออกไปเงียบๆ

เพลาไม่นาน ก็ได้ยินเสียงกระดานลั่น เบาๆ บอกถึงฝีเท้าที่ย่ำอย่างเบาๆ
มาตามทางเดิน ก่อนเข้าห้องที่ทรงประทับ

แล้วเข้มและทองก็เข้ามา โดยการนำของทหารยามหน้าประตู
จากนั้นท่านขุนก็เดินเข้ามาตาม ทั้งหมดคุกเข่า ห่างออกไป จากตั่งที่ไประทับ
ต่างถวายบังคลม และหมอบกราบลงกับพื้น

ท่านขุน แลเข้ม แลทองให้ประหลาดใจ กับท่าทางของสิงห์และเจ้าหอหน้าที่แสดงต่อกันนัก สิงห์นั้นนั่งข้างพระที่ ชิดอยู่ไกล้พระบาททางด้านขวา
ในท่าพับเพียบอย่างสงบ และเหนือสิ่งใด สิ่งที่ได้เห็นตรงหน้า สิงห์ที่เห็นในวันที่ก้าวเข้าสู่รั้วแห่งวังหลวงเมืองสองแคว ในสภาพของนักรบ เนื้อตัวสกปรกมอมแมม และดูราวกับคนพเนจร

กับสิงห์ที่นั่งข้างพระที่ในวันนี้ ผิวพรรณที่ได้รับการทำความสะอาด ก็ผ่องพรรณ ราศี แม้จะมีรอยจากแดดเผาอยู่บ้าง แต่ก็เกลี้ยงเกลานัก
ผมนั้นลงน้ำมัน เคราขึ้นเป็นสีเขียมเข้ม แม้ปลายคางยังช้ำอยู่ แต่สิงห์วันนี้ งามเข้มดั่งชายที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
อีกทั้งเสื้อผ้า แม้เป็นเพียงผ้าไหมสีเข้ม ไม่มีการปักลวดลายใด และจุงกระเบนไหมถักทอ รวมทั้งผ้าคาดเอว ไหมถักลายด้วยดิ้นทอง
ดังเช่นขุนนางทั่วไป แต่ก็ให้รู้สึกแปลกนัก ราวกับสิงห์นั้นเป็นชาววังโดยกำเนิด กริยาการนั่งหลังตรง
และบุคลิกเฉพาะตนที่ดูเรียบเฉย รวมทั้งคางที่แลไปราวกับสิงห์เชิดหน้าอยู่นิดๆ ทำให้แลดูถือตัวเฉกเช่นผู้มีตระกูลสูง

แม้แต่เข้มที่เป็นพี่น้องกับสิงห์ เมื่อชำเลืองมองน้องร่วมสาบานแล้ว ความสงสัยในใจยิ่งแจ่มชัด โธ่เอ๋ย สิงห์น้องพี่ ใยไม่เอ่ยเล่าเรื่องหนหลังให้พี่ฟังบ้าง

 

ครับเคล็ดวิชา พอดีพิมพ์ จาก แทปเล็ต เลย

 

ในห้องบรรยากาสชวนให้อึดอัดนัก สิงห์เริ่มรู้สึกกระดากใจ จึงเตรียมจะคลานเข่า
ไปนั่งอยู่ข้างเข้ม
"มึงจักไปไหน" เจ้าหอหน้ารับสั่ง โดยไม่หันพระพักตร์มา ใช้เพียงหางพระเนตรมอง
"หม่อมชั้นจักไป นั่งข้างพี่เข้มขอรับ"
"ไม่ต้อง บัดนี้ กูจะแถลงเรื่องราวที่เรียกพวกมึงมาวันนี้"
แล้วท่านก็หันพระพักตร์ ไปทางท่านขุน
" เฮ้ย อ้ายขุน จงบอกตำแหน่งของมึงให้ไอ้พวกนี้ได้รู้ซิวะ "
ท่านขุน ถวายบังคม แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแลภาคภูมิใจ

"ข้ามีนามเดิมว่า แก้ว แลได้แต่งตั้งเป็น หัวหน้าราชองครักษ์ในเจ้าหอหน้า
และได้รับยศเป็น ขุนกรมวัง พะยะค่ะ"

 

สิงห์นั้นขมวดคิ้ว คนที่ข้าประมือด้วยเป็นถึงหัวหน้าราชองครักษ์ เชียวหรือนี่

สายตาของขุนแก้วและสิงห์สบตากันเพียงแวบหนึ่ง สิงห์รับรู้ถึงรังสีอำมหิต
อย่างคนไม่ยอมคนของขุนแก้ว

พระสุรเสียงอันเข้ม กล่าวต่อไป "นอกจากอ้ายขุนเป็นหัวหน้าราชองครักษ์แล้วยังเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตายกับข้าอีกด้วย ใครหยามเกียรติไอ้ขุนแก้ว ถือว่าไม่เห็นหัวกูด้วย"

ทรงเว้นระยะไปให้คิดไปต่างๆนาๆ ว่าพระองค์ทรงต้องการอันใดกันแน่

"แต่บัดนี้ กูจักแต่งตั้งให้สิงห์ เป็นองครักษ์ประจำตัวกู สิงห์จักเป็นเงาของกุูนับแต่นี้"

ท่านขุนรีบคัดค้านทันที "ควรมิควรแล้วแต่จัdโปรด กระหม่อมขอค้านพระเจ้าข้า"

"กูก็รู้ว่ามึงจักค้าน แต่กูไม่ได้ถามความเห็นมึง กูสั่ง" เจ้าหอหน้าทรงรับสั่งด้วยน้ำเสียงเข้ม

"ท่านขุนสิงห์ ใยท่านไม่ถวายบังคม รับพระเมตตาที่เจ้าหอหน้าประทานให้ หากท่านไม่รู้ธรรมเนียมในวัง ข้าจักเป็นพี่เลี้ยงให้เอง"ขุนแก้ว เอ่ยด้วยน้ำเสียงชิงชัง

เจ้าหอหน้า ตบพระหัตถ์อีกครั้ง ครานี้เป็นแม่เยื้อน ถือพานขอขมาเข้ามา
แล้วคลานเข้ามาวางพานหน้าเจ้าหอหน้า

"กูในฐานะเจ้าชีวิตของมึงทั้งสอง และมึงไอ้ขุน มึงดื่มน้ำสาบานกับกูแล้ว
กูขอให้มึงอโหสิให้ไอ้สิงห์ ส่วนขุนสิงห์ มึงจงยกพานที่กูประทานให้ ขอขมาต่อขุนแก้ว
บัดนี้ขอให้เลิกแล้วต่อกัน มึงทั้งสองมีพ่อหลวงองค์เดียวกัน เกิดบนแผ่นดินเดียวกัน จงเป็นดั่งสายโลหิตเดียวกัน อย่ามีเรื่องราวให้กูระคายใจอีก"

ขุนแก้วเมื่อได้ฟังพระราชโอวาท ก็ถวายบังคมทูลว่า

"หม่อมชั้นต้องขอพระราชทานอภัย หากพ่อ(หลวง) จักให้ตาย หม่อมชั้นก็พร้อมถวายชีวิตและดวงวิญญา เพียงเท่านี้ หม่อมชั้นจะจดจำรับสั่ง พะยะค่ะ"

ขุนสิงห์ไม่กล่าวอันใด ยกพานขึ้น ท่านขุนยกมือขึ้นรับ สิงห์กราบลงบนพาน

ท่านขุนแก้วยกมือลูบศรีษะสิงห์ "ขอให้เจ้ารับใช้ชาติ และภักดีต่อพ่อหลวงด้วยชีวิต เรื่องใดที่เคยหมางใจ ข้าอโหสิให้"

ทุกคนในห้องนั้น ต่างทอดถอนใจด้วยความยินดี

 

เจ้าหอหน้าหันมารับสั่งทางเข้มและทอง

"บัดนี้ เราจักออกไปลานประยุทธ(ลานประลองหน้าพระที่นั่ง)
เพื่อชมเพลวงมวย และเพลงดาบ บัดนี้ศิษย์เอกของครูมวยทั้งเมืองอินทร์เมืองพรหมมาถึงที่ ข้าอยากชมการประลอง
และการประลองคู่เอกวันนี้ ข้าจักให้ขุนแก้วแก้มือกับขุนสิงห์เสียหน่อย ขุนแก้ว จงไปเตรียมองครักษ์มาประลอง อย่าให้ข้าต้องอับอาย
พระอนุชาจะมาร่วมชมด้วย ส่วนขุนสิงห์ หากเอ็งชนะขุนแก้วได้ ข้าจะประทานรางวัลให้อย่างงาม "

แล้วทรงพระดำเนินออกจากห้องไป นางกำนัลจึงนำพานถวายผ้าเตี่ยวแดงมาให้ทอง เข้ม สิงห์ และนำไปห้องที่สิงห์นอนพัก เพื่อผลัดผ้าเตรียมประลอง

 

ป.ล.คงไม่ต้องบรรยายนะว่าท่านขุนจะคันมือคันตีนขนาดไหน 555

 

ป้าคนสวยจะไปนอนแล้ว เพื่อรักษาสุขภาพ ถึงแม้กายหลับแต่ใจตื่นก็ตาม

 

@hitman จะฝึกต้องลดความร้อนในอารมณ์ลงก่อนนะ เดี๋ยวธาตุไฟจะแตกเอา
กสิณไฟเป็นรากฐาน แล้วค่อยไปน้ำ ไปลม ไปดิน นะจ๊ะ

เป็นคนสองขั้วนะคุณ มันเลยฝึกยาก ปล่อยวางสักแต่ว่าว่าง(ยืมป๋านพมามุขนี้)

อยากฝึกก็ไปหลังไมค์กับคุณกระต่ายป่า( gratrypa) หรือ ลวกเพ่ nopphakan
หรือ center-in-center รีบๆล่ะ
ทั้งสามคนสงบลงไปเยอะแล้ว ชักช้าเดี๋ยวจะกลายเป็นพระกันหมด หนียุทธภพอันสับสนไปเป็นเซียนบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ

คนบางคนก็มีวิทยายุทธในตัวเองนะ เลยอยากปลดปล่อย 555

 

รอติดตามขุนสิงห์แบบติด ๆ 555

 

@hitman

อีกนิดนึงนะจ๊ะ เคล็ดลับ

เมื่อมาถึงจุดหนึ่ง จุดไหน....

ต้องดำรงพรมจรรย์ลูกกกกกกก

คงทำยากมากนะลูก ป้าว่า 555555555

ป.ล.อยากรู้ ไปถามพี่ต่ายป่า /นักรบในหมู่บ้านนิทาน

 

สองสามวันมานี้ เห็นนิมิต พระราหู โดนขังหรือมัด รวมทั้งหมู่มาร มาส่งจิตให้ช่วย

ใครบังอาจแกล้งญาติชั้นนนนนนน

 

ขอบคุณมากครับ ปกติช่วงนี้ไม่ค่อยเสริมธาตุไฟ แต่มันมาเองเรื่อยๆ

 

เขียน ๒๒.๑๑

อ้าว..ป้า คนธาตุไฟ ไม่ใช่ว่าต้องฝึกธาตุดินก่อนหรือ
แบบว่า ต้องป้องกันตัวเอง และทำจิตให้หนักแน่นก่อนน่ะ
เอ..ท่านหนุมานผู้นำสาร หรือท่านแสนสวาทล่ะมั้ง เคยบอก

แล้วกรุณาอย่าเอาท่านนพมาเทียบกะเรา มันคนละชั้นกัน หึหึหึ
เค้าเป็นศิษย์มีครูบาอาจารย์ นำทางได้ถูกต้อง ล่ะมั้ง นะ
แต่เราไม่มีครู ที่เป็นคน มาคอยสอนนะ ไม่ยอมมี

ของเราใช้ระบบออโต้ครับ นำทางอัตโนมัติ
อยากฝึกก็ฝึก ไม่อยากฝึกก็ไม่ต้อง ใครก็สั่งไม่ได้
และขับดันด้วย "เลือดบ้า ค่าเพี้ยน เพียรทำ" ล่ะมั้ง นะ


"เลือดบ้า ค่าเพี้ยน เพียรทำ"

...เลือดบ้า แลค่า ความเพี้ยน
ไหลเวียน วนร่าง มากหลาย
ข้ามิ มุ่งขัด ปัดไป
ปล่อยให้ ไหลวน ล้นกาย

...เพราะง่าย ในการ ทำกิจ
ไม่คิด มากมาย ให้หมอง
เสรี มีทั่ว มั่วลอง
ดั่งทอง มิร้อน ผ่อนใจ

...ไอเดีย เขี่ยไค้ ไม่อับ
เปิดรับ จับเรื่อง เฟื่องฝัน
ฟูฟ่อง ใจร้อง จับมัน
เฝ้าฝัน ฟันฝ่า บ้าบอ

...ไม่รอ มิหงอ ขอลั่น
ฉับพลัน โวยวาย ใจถึง
มั่วได้ ไม่คิด คำนึง
อ้ำอึ้ง เมื่อไร ใครลุย

...ข้าขุด คุ้ยแคะ แกะเกา
เรื่องราว เบาบาง ล้างเลอะ
หมักหมม โทรมซ่อน เปื้อนเปรอะ
เราเลอะ เราลุย คุ้ยควาน

...รำคาญ วานท่าน ทานทน
เทพขน โยนใส่ ใจข้า
ข้าถ่าย ทอดออก บอกตา
เลือดบ้า ข้าเพี้ยน เพียรทำ


ขอฝากกลอนมนตราบทนี้ ไว้ให้อ่านเล่นละกัน
ชอบมากเลย ง่ายๆ แต่ซ่อนความล้ำลึกไว้พอสมควร
ข้างบนเค้าคงวางเกมส์ไว้เช่นนี้ หรือเราเลือกแบบนี้ล่ะหว่า หึหึหึ


กระต่ายป่า แห่งหมู่บ้านในนิทาน / เหล่าพันธมิตร พี่น้องญาติเพื่อน
.