สงบกับน่าเบื่อ มันต่างกันไมคับ

หากไม่มีความทุกข์ ไม่มีความสุข.

 

เพราะ ความสุขมันไม่เที่ยง จึงเห็น "ทุกขสัจจ"

เพราะ กำหนดรู้ เห็นทุกขสัจจ สุขก็ไม่เที่ยง ความทุกข์ไม่ต้องไปพูดถึง(ย่อมไม่เที่ยง)

เพราะ กำหนดรู้ ทุกขสัจจ อยู่อย่างนี้ จึงไม่เมาหมัดอยู่ใน สุข กับ ทุกข์

เพราะ ไม่เมาหมัดอยู่ใน สุข กับ ทุกข์ เพราะ เห็นด้วยปัญญาอันยิ่งเองว่า ไม่เที่ยง
จึง เบื่อหน่าย คลายกำหนัด รู้ว่าพ้น รู้แจ้งการพ้นนั้น

 

นั้น หนูกำลังเปรียบเทียบเพียงภายนอกอยู่นะ

 

ต้องลองทำใจให้สงบดูถึงจะรู้ ประสบการณ์จริงแทนคำพูดได้เป็นร้อยเป็นพัน เหมือนกับพยายามอธิบายคนตาบอดตั้งแต่เกิดว่าแสงเป็นยังไงก็คงทำได้ยาก ต้องเจอเองถึงจะรู้

 

คนละอารมณ์กันเลยนะ สงบ กับ น่าเบื่อ เนี่ย

 

กำลังเป็นเลย อารมณ์เบื่อ เราว่ามันมีความหงุดหงิดและหดหู่นิดๆนะ เวลาเบื่อเนี่ย -_-

 

สงบ...ใจใส ใจเบา คือเบาบางจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งปวง
เบื่อ....ใจขุ่น ใจรำคาญกิเลสโทสะรุมเร้าโจมตีตลอดเวลาที่เบื่อ

 

ทำให้เราหายใจไม่ทั่วท้องด้วยรึเป่าคับ

 

สงบ จิตจะมีอารมณ์เป็นหนึ่ง ไม่หวั่นไหวไปกับสิ่งเร้าที่มากระทบ
เบื่อ เซ็ง อยากเปลี่ยนแปลงไปสู่อะไรใหม่ๆสิ่งใหม่ๆ รู้สึกงุ่นง่าน เฉื่อยชา ไม่อยากรับรู้อะไร

 

สำหรับเรานะ ต่างมากเลย
เบื่อแปลว่าไม่สงบ น่าเบื่อ น่าหงุดหงิด
เวลาสงบ จะสบายใจ เป็นสุขอย่างเงียบๆ
สดๆเลย เมื่อวาน ตอนฝนตก นั่งเงียบๆ กินข้าวไข่พะโล้ มองออกไปข้างนอก ตอนนั้นสบายใจ สงบใจจริงๆ ไม่มีทั้ง positive และ negative thinking

ปล. ที่พิมพ์ไม่ได้หมายถึงการทำสมาธิ หรือ นิพพิทา อันนั้นคนละความเบื่อ นั่นเป็นกระบวนการอย่างหนึ่งของการเจริญในธรรม

 

ดีจริงคับที่พบกับความสุขนั้น. และเราจะรักษาความสุขนั้นอย่างไรรึคับ

 

เป็นคำถามที่ดีนะ
คำตอบคือพยายามหาวิธีอยู่
เพราะระดับความสามารถในการควบคุมอารมณ์ของจิต และความคิดตนเอง ไม่ค่อยดี

 

ชอบวิธีการสนทนาของ Wild Win กับ mangathai นะ

ดูใสๆ ซื่อๆ .. แต่น่ารักดี