ถ้าผมเลิกพกเครื่องรางของขลังจะดีไหมครับ

ถ้าผมเลิกพกเครื่องรางของขลังจะดีไหมครับจะเกิดอะไรกับตัวผมหรือป่าวครับเคยกราบไหว้อยู่ปกติห้อยมาสี่ปีคับที่ห้อยไม่ไช่พระคับเป็นพวกเทพ

 

ส่วนตัวคิดว่าดี เพราะนานไปจะขาดความเชื่อมั่นตัวเอง

หันมาทำตัวให้ขลังดีกว่า

ท่านพ่อลี เคยพูดไว้ว่า ของดีไม่สู้ทำดี

 

พกได้ แต่ห้อยพระดีที่สุด

 

เมตตากันก็ควรจะปล่อยมือออกจากกัน การครองคู่ก็ต้องติดอยู่ในธรรมคู่
กามก็มีเป็นคู่ ความเป็นกลางก็มีเป็นคู่ เนกขัมกับอุเบกขาเดินทางไปด้วยกัน
แต่ไปในเส้นเดียวกันไม่ได้ไปเป็นคู่ จะเอาอะไรมาห้อยคอก็ตามแต่
ประเด็นคงไม่ได้อยู่กับของที่ห้อย แต่เรามีดีพอให้ได้รับการคุ้มครองรึป่าว
ผมก็ติดอยู่ในธรรมคู่ ติดมากผมก็เก็บสะสมมากๆ
ติดน้อยๆผมก็ใช้เท่าที่จำเป็นก็พอ แต่ผมเป็นคนความจำไม่ค่อยจะดี
เลยสะสมได้ไม่ค่อยมากเท่าไหร่ ของที่สะสมก็เป็นสัญญา
จะเก็บได้มากกว่าหรือน้อยกว่าอันนั้นก็คงจะเป็นอารมของผม
โดยธรรมชาติคนเมื่อเจอของที่รักที่ชอบก็อยากจะยื้อให้ไว้ได้นานๆ
https://www.youtube.com/watch?v=NkoV69YZ4KY

 

. .

 

ทิ้งไปได้เลยครับ พระพุทธเจ้า ทรงตรัสบอกไว้ให้ สาวกให้ใช้ธรรมวินัยที่ตรัสแล้วเป็นศาสดาแทนต่อไป (มิได้ให้ใช้รูปปั้นรูปหล่อเป็นตัวแทนพระองค์)

ทรงตรัสไว้ดังนี้ กับพระอานนท์ : อานนท์ ! ความคิดอาจมีแก่พวกเธออย่างนี้ว่า " ธรรมวินัยของพวกเรามีพระศาสดาล่วงลับไปแล้ว พวกเราไม่พระศาสดา" ดังนี้ อานนท์! พวกเธออย่าคิดอย่างนั้น.
อานนท์ ! ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราแสดงแล้ว บัญญัติแล้วแก่พวกเธอ ทั้งหลายโดยกาลล่วงไปแห่งเรา.
อานนท์ ! ในกาลบัดนี้ก็ดี ในกาลล่วงไปแห่งเราก็ดี ใครก็ตามจักต้องมีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ, มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ เป็นอยู่
ฉะนั้นพระธรรมของพระองค์ ทำให้เราอยู่เย็นเป็นสุข

 

การห้อยพระอาจจะทำให้เรารู้สึกสบายใจ แต่ถ้าเราพึ่งสิ่งภายนอก เราพึ่งมันไม่ได้ตลอดหรอก เพราะมันไม่มีอะไรเที่ยงหรือยั่งยืน อย่างเช่น เราฟังเพลงก็อาจจะทำให้เราผ่อนคลาย สบายใจได้ แต่ไม่มีใครฟังเพลงตลอด 24 ชั่วโมงไปตลอดชีวิตได้ ถ้าเรายึดติดว่าอะไรทำให้เรามีความสุข เวลาที่ไม่มีสิ่งนั้นเราก็เป็นทุกข์ การพึ่งสิ่งภายนอกอาจนำเราสู่ความสงบสุขภายในได้ แต่อย่าให้มันเป็นเพียงวิธีการเดียวที่จะทำให้เราสงบสุขได้ ถ้าเราเรียนรู้ที่มีความสงบได้แม้เหตุการณ์ภายนอกจะวุ่นวายแค่ไหน ถ้าเรียนรู้ที่จะผ่อนคลายแม้สถานการณ์จะตึงเครียด เราก็ไม่จำเป็นต้องยึดติดกับสิ่งภายนอก เราจะลดระดับจากความยึดมั่น เป็นความชอบส่วนตัว และไม่เป็นทุกข์กับมัน

 

ขอบคุนคับ

 

ผมแนะนำแบบนี้แล้วกัน ตัวผมเองเมื่อก่อนก็เคยคล้องพระทุกวัน แต่ตอนนี้เลิกคล้องแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อถือไม่นับถือในตัวท่าน แต่เพราะผมรู้สึกว่าคล้องไปนานๆเหมือนขาดความมั่นใจในตัวเองยังไงบอกไม่ถูก แบบว่าถ้าวันไหนไม่ได้คล้องพระออกจากบ้านแล้วจะระแวงไปหมด ซึ่งผมไม่ชอบความรู้สึกนี้มันเหมือนกับว่าชีวิตผมจะต้องไปผูกติดกับวัตถุมงคลมากเกินไป

แต่ผมก็ยังคล้องพระอยู่บ้างเป็นบางครั้งบางคราวที่ต้องเดินทางไกล เพื่อช่วยป้องกันอุบัติเหตุ หลายๆคนมักบอกว่าอย่าประมาท มันพูดง่ายแต่ทำยากนะครับ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ดื่ม ไม่เมา ไม่อดนอน ขับไม่เร็วเกินไป อุบัติเหตุก็สามารถเกิดขึ้นในหลายกรณีแบบที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ อีกทั้งการคล้องพระเวลาไปต่างถิ่นต่างสถานที่แปลกๆก็จะช่วยป้องกันเราจากพวกอมนุษย์ได้เช่นกัน

ดังนั้น ผมว่า จขกท.อาจจะทำแบบผมก็ได้นะครับ คล้องเฉพาะเวลามีภารกิจสำคัญๆ

 

เอาถวายวัด ทำบุญอุทิศไปให้สิ่งที่รักษาอยู่

คนเราชอบที่จะเป็นอิสระ แต่ถ้าสิ่งใดที่อยู่กันมานานก็ต้องมีบอกมีกล่าวเขาก่อน

 

ผมก็ไม่ได้พกอะไรเลยคับ ทุกวัน แต่ผมพกศีลติดตัวเสมอ
จะเกิดหรือไม่เกิดอะไรขึ้นกับเรา มันอยู่ที่การปฏิบัติของเราคับ
ศีลเป็นเบื้องต้นง่ายสุด ที่เมื่อเราพกตลอดเวลาแล้ว จะรับประกันให้เราได้เลยว่า
ชีวิตเราในวันข้างหน้า นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป
จะมีแต่เรื่องดีกับเรื่องดี ยิ่งๆ ขึ้นไป

 

ชอบพกประจำ เวลาจะทำอะไรที่อาจจะเป็นการผิดศีลเวลาเห็นพระก็จะทำให้นึกเกรงใจ ไม่ประมาท (แต่ขนาดนัันก็ยังผิดศีลได้)
กำลังใจเรายังน้อยก็ไม่ควรประมาท...พกแหละดี
คนเราไม่รู้จะตายตอนไหน เผื่อตอนใกล้ตายมองเห็นพระก็ทำให้จับภาพพระได้ไปภพภูมิที่ดี

 

หนักคอ อึดอัด ก็เอาไปเก็บ หรือเอาไปทิ้งครับ วัตถุมันช่วยอะไรใครไม่ได้หรอก ตัววัตถุยังต้องพึ่งเราให้เราเอามาห้อยให้หนักคอเลย

 

เทวตานุสติกรรมฐาน พระพุทธเจ้า สอนให้นึกถึง ความดี ของเทวดา จะเป็น เทพ เทวดา นางฟ้า หรือพระ ก้ห้อยได้ ตามแต่เรา ที่ความสบายใจ เมื่อเรานึกถึงท่าน นั่น มันเป็นความดีของเรา ถ้า ตั้งนะโม ๓ จบก่อนออกจากบ้าน หรือตอนใส่ นั่นตอนนั้น ที่นึกถึง มันเป็น พุทธานุสติกรรมฐาน แหมการเกิดเป็นเทวดา นางฟ้า นึกว่า ง่ายงั้นแหละ ถ้าไม่ทำความดี

 

ถาม : แต่ก่อนผมแขวนพระ พอมาระยะหลังไม่จำเป็นต้องแขวน เพราะเรามีพระอยู่ในใจ ?
ตอบ : ก่อนหน้านี้อาตมาก็ไม่พกวัตถุมงคล แต่มาตอนนี้พกเพียบเลย เพราะโดนมาจนเข็ด มีพระอยู่ในใจก็จริง แต่วันหนึ่งมีอยู่กี่ชั่วโมง ? แล้วตอนที่ไม่มีใครจะช่วยเรา ? เพราะฉะนั้น..ตัดสินใจเอาเองจ้ะ โยมว่าอย่างไรอาตมาเห็นด้วยทั้งนั้นแหละ เพราะไม่ได้เจ็บตัวด้วย ตัวเองเจ็บมาเสียจนเข็ดแล้วก็เลยพอ

ถาม : ถ้าเขาเสกของมาไม่ดี เราเอาไปเข้าพุทธาภิเษก จะแก้ได้ไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าเข้าพุทธาภิเษกวิธีที่พระท่านสงเคราะห์ไม่ใช่แก้ได้อย่างเดียว แต่กลายเป็นของใหม่ไปเลย




��дҹʹ����Ѵ��Ң�ع - ��Ẻ�ӵͺ����� - ��纵��ҡ��ҹ����º���� ������͹����Ҿѹ�� ����

.

 

พระของฉัน หรือของๆที่ฉันออกแจกก็ตาม ฉันไม่เคยบอกว่าของๆฉันเป็นของคงกระพันชาตรี อันนี้ต้องจำกันไว้ด้วย ใครที่รับของๆฉัน แล้วจงทราบว่า ฉันไม่เคยรับรองเรื่องคงกระพันชาตรีเพราะเรื่องนี้ถ้าใครรับรองคนนั้นก็โง่ มันเป็นกฏของกรรม คนที่เหนียวๆ ยิงไม่ออกฟันไม่เข้า แต่ก็ทะลุทุกราย ถ้ากรรมชั่วมันเข้ามาถึงแล้ว กรรมใดที่เป็นบาปมันก็เปิดโอกาสให้คนหนังเหนียวนี่ตายเพราะอาวุธนับไม่ถ้วน​

ความมุ่งหมายในการใช้พระคล้องคอ โดยมาพวกเรามักเข้าใจผิดกัน ที่พระท่านทำไว้ให้คล้องคอ ก็หมายถึงว่า บุคคลที่มีใจเคารพในพระพุทธเจ้า มีใจเคารพในพระธรรม มีใจเคารพในพระอริยสงฆ์ แต่ทว่ามีกำลังใจในการเข้าถึงพระรัตนตรัยทั้ง ๓ ประการยังอ่อนอยู่ ฉะนั้น จึงได้ทำรูปเปรียบของพระพุทธเจ้าก็ดี รูปเปรียบเทียบของพระสงฆ์องค์ใดองค์หนึ่งก็ดี ที่เป็นที่เคารพนับถือห้อยคอไว้ ถ้าหากว่าเรานึกถึงพระท่านไม่ออก จะได้นำพระขึ้นมาดู รูปนี้เป็นรูปขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรงแนะนำให้เราปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตามระบอบแห่งความดีที่เรียกว่า พระธรรมวินัย​

นี่คือความเป็นจริงเป็นความมุ่งหมายของผู้ทำต้องการอย่างนั้น หมายความว่าคนที่มีพระห้อยคอ ควรจะทำใจอย่างพระหรือมิฉะนั้นคนที่มีพระห้อยคอ ก็ควรที่จะทำตามพระแนะนำ ให้ปฏิบัตดี ปฏิบัติชอบ แต่พวกเราก็กลับมาพลิกแพลงเสีย เอาพระไปตีกับชาวบ้านเขา ไปยุให้พระตีกัน​

พระที่นำมาห้อยคอนี่ พระท่านทำขึ้นมาก็ด้วยอาศัยอำนาจของพระพุทธานุภาพนะ อำนาจของพระพุทธานุภาพนี่สามารถที่จะช่วยคนที่ยังไม่ถึงอายุขัยให้พ้นจากอันตรายได้ ที่เรียกว่า "พระเครื่อง" อันนี้ใช้ได้ แต่ถ้าหากจะเรียก "เครื่องรางของขลัง" อันนี้ใช้ไม่ได้ พระทุกองค์ท่านทำมาไม่ใช่ของขลังท่านทำมาด้วย วิธีที่เรียกว่า พุทธศาสตร์ ไม่ใช่ ไสยศาสตร์ พุทธศาสตร์กับไสยศาสตร์มีค่าต่างกัน​

พวกของขลังนี่เป็นไสยศาสตร์ เขาทำมาเพื่อขาย สำหรับพุทธศาสตร์ เขาทำเพื่อการสงเคราะห์ เพื่อให้บุคคลที่มีพระประเภทนี้ไว้ ถ้ามีจิตใจเคารพในคุณพระรัตนตรัย ถ้าไม่ถึงอายุขัย ถ้าอันตรายของชีวิตพึงจะเกิดขึ้น ก็สามารถปลอดภัยจากอันตรายนั้นได้​

จาก หนังสือสมบัติพ่อให้
โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน (ฤาษี ลิงดำ)​

​

และฝากคำสอนหลวงปู่ดู่ กับผู้คนทุกวันนี้ที่มีบางสำนักสอนธรรมแบบ แปลกๆ เช่นไม่ต้องไปกราบไหว้พระพุทธรูป หรือ ดูถูกคนแขวนห้อยพระ หรือ ดูถูกวัตถุมงคลว่าไม่มีประโยชน์ แล้วยกตนข่มคนอืน ว่าตนไม่ทำเช่นนั้น แล้วตนประเสริฐกว่าคนอื่น(อวดมานะทิฐิตนเอง) ปัจจุบันมีไม่กี่สำนัก ​

จริงๆแล้วพวกนี้ไม่ได้มีอะไรดีเลย ดีแต่จะเชิงหมาเห่าใบตองแห้ง เสียมากกว่านอกจากคุณประโยชน์จะไม่ได้สร้างสม ให้กับโลกแล้วยังแสวงหาความดีในตนเองไม่ได้ ต้องเที่ยวประจาน อวดความรู้เท่าหางอึ่งของตน ฟังมานิดฟังมาหน่อยก็เอามาพูด ทั้งๆที่ตัวเองรู้จริงหรือป่าวไม่ทราบแน่ หยิบพระสูตรนั้นมาพูดบาง จับคำตรัสนั้นมาหน่อย แล้วตีเข้าทิฐิตนเอง
ทั้งๆที่ตาก็ไม่เห็น รู้ก็ไม่รู้ แต่พูดมั่วๆไปวันๆ อ้างเสกสรรค์ความดีเข้าตัว​

ดังที่หลวงปู่ดู่ท่านว่า "คนรู้ธรรมะชอบเอาชนะผู้อื่น แต่คนมีธรรมะชอบเอาชนะตนเอง"​

สาธุ​

 

แขวนบางโอกาส พระเครื่องเป็นสิ่งช่วยน้อมนึกถึงคุณธรรมความดี
หากไปให้ความสำคัญกับ รูปวัตถุธาตุ ค่านิยม มากๆแล้ว ใจจิตมัก
ไปติดวังวนในกิเลสต่างๆ ที่ปรุงแต่งขึ้น มาเอง

 

พกไว้เพื่อเป็นกำลังใจ ไม่น่าจะเสียหาย
พกพระ เกิดอะไรขึ้น ท่านจะวางอุเบกขาหรือเปล่า ?? ตามหลักศาสนา
พกเทพ เกิดอะไรขึ้น ท่านช่วยเหลือแน่นอน

 

ลองปรับวิธีคิดแบบนี้สิครับ .. เหมือนเราแขวนรูปพ่อรูปแม่ คนที่เราเคารพรัก
แขวนเพื่อให้นึกถึงท่านว่าเป็นผู้มีพระคุณ ไม่ใช่การแขวนเพื่อขอ เพื่อขลัง เพื่อศักสิทธิ์อะไร
แม้จะศักสิทธิ์หรือไม่ ก็ไม่ได้ไม่คาดหวังตรงนั้น .. เพียงนึกถึงความดีของท่านคนที่เราแขวนอยู่ แบบนี้แทนที่เราจะพึ่งบุญท่าน เรากลับได้บุญเพิ่มขึ้นอีก เนื่องด้วยใจเราคิดแต่สิ่งดีๆ ซึ่งย่อมได้บุญ และคนนึกถึงบุญคุณรู้จักบุญจักคุณ ย่อมเป็นที่น่าเอ็นดู และแคล้วคลาดจากภัย