ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

สิงห์ลืมตาขึ้นสบตาพ่อครูขาว ดวงตานั้นแดงก่ำ และเต็มไปด้วยความแค้นเคือง
พ่อครูขาวแอบสะดุ้งอยู่ในใจ ดวงตาสิงห์ราวกับเพชรฆาตที่พร้อมเด็ดหัวในดาบเดียว

พ่อครูขาวมองแล้วให้รู้สึกสยดสยอง และแอบคิดว่านี่มันเพิ่งรุ่นหนุ่ม ยังดุดันถึงเพียงนี้
ไม่รู้ว่าหากมันแก่วัยกว่านี้ มันจักเป็นคุณหรือภัยต่อแผ่นดินกันแน่

สิงห์หงายหน้าขึ้นหัวเราะเยาะเย้ยโชคชะตาของตัวเอง ครูขาวได้แต่นิ่งมอง
แล้วคิดว่าหรือสิงห์จะเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้ว สิงห์หยุดหัวเราะแล้วยิ้มมุมปาก
ยกขึ้นข้างหนึ่ง แล้วพูดกับพ่อครูขาวว่า
"พ่อครูไม่ต้องกลัวข้า ข้าเป็นลูกศิษย์ขรัวอินทร์ ข้านั้นมีแต่ร่างที่เดินและดำรงอยู่ต่อคำสัญญาของอาจารย์ เรื่องในหนหลัง
ข้าจักไม่รื้อฟื้น ให้มันตายไปกับท่านแม่ของข้า ส่วนดาบทองข้าจะขอรับไว้
เพื่อจะได้เข้าเฝ้า และส่งสารทำงานให้ล่วงไป หลังจากนั้นข้าจะมอบดาบคืนไป
ให้อยู่ในวัง ในที่ที่มันคู่ควร ส่วนคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างข้า ไอ้สิงห์ก็จะใช้วิชา
ที่ร่ำเรียนมาจากอาจารย์ เพื่อเป็นทหารรับใช้แผ่นดิน"

พ่อครูขาวอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าสิงห์จะตัดใจได้ง่ายดายเพียงนี้

"สิงห์ พ่อหลวงต้องการให้เจ้ากลับไปอยู่ในวัง เพียงแต่รอให้คลื่นลมสงบ
เจ้าอย่าได้ตัดเยื่อใยเช่นนี้เลย สิ่งที่พ่อหลวงวางแผนไว้ จักไร้ค่าถ้าเจ้ายังมีทิฐิเช่นนี้"

สิงห์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
" ไอ้เสือ ลูกเมียรองของพระยาตายไปแล้ว เหลือแต่สิงห์ ลูกไม่มีพ่อ คนพเนจร "

 

สิงห์ก้มลงกราบ พ่อครูขาว
"ข้าขอบน้ำใจพ่อครูนัก พ่อครูทำให้ข้าได้ลืมตามาดูโลก ข้านับถือน้ำใจท่านนัก
ครานั้นถ้าอโยธยาจับได้ ชีวิตพ่อครูแลลูกเมีย คงจะไม่พ้นโทษประหารไปได้"

พ่อครูพยักหน้า แล้วอวยพร ให้สิงห์
"ขอให้ท่านจงเจริญต่อไปด้วยยศฐา บรรดาศักดิ์ สมกับที่กำเนิดมา
ขอให้ค้ำจุนแผ่นดินนี้ จงจำคำครูไว้ คนเราจักหนีชะตาไปไม่ได้"

แล้วสิงห์ก็พันดาบน้ั้นไว้เช่นเดิม จากนั้นสิงห์และพ่อครูขาวก็เดินออกจากห้อง
พ่อครูลงดาลประตู และเดินนำหน้าสิงห์ออกมาที่ชานเรือน เพื่อสมทบกับเข้ม
และพ่อหนวดดุ

 

เข้มกับพ่อหนวดุมองหน้ากัน ต่างรู้สึกสงสัยท่าทีของพ่อครูขาวและสิงห์

พ่อครูขาวกับสิงห์ก่อนเข้าห้อง บรรยากาศราวกับจะชนมวยกัน แต่เมื่อเดินออกมา
พ่อครูขาวดูสุขุม ส่วนสิงห์นั้นดูเคารพและเกรงใจพ่อครูมาก ก่อนถึงตั้งที่พ่อครูขาวนั่ง
สิงห์ก็คลานเข่าลงมานั่งข้างเข้ม ฝีเท้าที่เดินมาก็เงียบสนิท ต่างกับตอนเดินเข้าไป
ที่เดินลงส้นเท้าอย่างไร้มารยาท

พ่อครู กล่าวว่า "คืนนี้พวกเจ้าทั้งสองจงพักบนเรือนข้า ข้าจักให้แม่ยิ้มจัดการให้
ส่วนเจ้า(พ่อหนวดดุ) จงไปเรียกมือดีลูกน้องของเอ็ง มาห้าคน จัดเตรียมม้าให้พร้อม
พวกเอ็งต้องไปทำงานใหญ่ วันรุ่งำวกเอ็งต้องคุ้มกันไอ้เข้มและไอ้สิงห์ไปหัวเมืองเหนือ"

พ่อหนวดดุ ขัดใจเป็นอย่างมาก "พ่อครู" พ่อหนวดดุเรียกพ่อครู เตรียมจะคัดค้าน
พ่อครูยกมือขึ้น "หากมึงเห็นกูเป็นครู มึงจักต้องทำตามกูสั่ง" พ่อหนวดุ ก้มกราบ
เท้าพ่อครู และลงเรือนไปอย่างเงียบๆ ส่วนเข้มกับสิงห์ได้ลงไปอาบน้ำ และผลัดผ้า
ใต้ถุนเรือน ก่อนจะขึ้นมาบนเรือนอีกครา

 

มารออ่านต่อทุกเรื่อง ครับ ผมยังคิดในใจหลังจากไม่เข้ามานาน น่าจะ 4 ปีละ อยู่ๆไม่รู้คิดอะไรเลยเข้ามาและพอเข้ามาก็เข้ามาอ่าน ของคุณจารุ อ่านจนจบ อยากจะโพส สมัครใหม่แต่ดันโพสไม่ได้ แต่มาคิดขึ้นได้เหมือนเคยสมัครไว้ชื่อนึง ไล่หาจนเจอ แต่ดันจำระหัสไม่ได้อีก ไล่หาจนจำระหัสและเข้ามาจนได้ สงใสจะบุญสัมพันธ์
(ขอโทษนะครับ แค่อยากบอกความรู้สึก )

 

เมื่อขึ้นมา เข้มกับสิงห์ก็พบพ่อครูนั่งบนตั่งเช่นเดิม ใบหน้าของพ่อครูดูเศร้า
พ่อครูกวักมือเรียกทั้งสอง ให้นั่งข้างๆตั่งท่าน

"วันนี้ ข้าจักแถลงความเรื่องข้าและพ่อครูเอก พ่อครูของพวกเอ็ง
ในกาลก่อนพ่อข้านั้นเป็นครูมวยที่เก่งกาจมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย
มาฝึกมวยที่เมืองลพบุรี ส่วนแม่ข้าเป็นคนเมืองพรหมบุรี ในวัยเด็ก
ข้าใช้ชีวิตที่ลพบุรีตลอด ในตอนนั้นพ่อข้ารับไอ้เอกมาเลี้ยง พ่อมันตาย
ในสนามรบแม่มันก็เสียไปตอนคลอดมัน พ่อข้ารักมันเหมือนลูก ไม่นานน้องสาวข้า
แม่พิกุลก็เกิดมา แม่ข้าเสียตอนคลอดแม่พิกุล แม่พิกุลโตมาก็ป่วยกระเสาะกระแสะ
เพราะนางนั้นคลอดก่อนครบขวบเดือน ข้ารักไอ้เอกเช่นน้อง แต่ไม่คิดเลยว่า
มันจักกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ครานั้นพ่อข้า จักเลือกผู้มาสืบทอดเป็นพ่อครู
ต่อจากพ่อข้า พ่อข้าว่า ข้านั้นมุทะลุดุดัน และเหี้ยมโหดเกินไป ถึงแม้จะเชิงมวย
ข้ากับไอ้เอกจะวัดกันไม่ได้ แต่พ่อข้ากลับเลือกไอ้เอกเป็นพ่อครู พวกเอ็งลองคิดซิ
ว่าพ่อข้าเมตตามันแค่ไหน เรื่องการเลือกพ่อครูนั้น ทำให้ข้าน้อยใจพ่อนัก ข้าจึง
ออกจากบ้าน ไปขอถวายตัวเป็นทหารที่หัวเมืองเหนือ จนหลายปีผ่านไป จนข้าได้
ยศได้ตำแหน่ง และเข้าใจว่าทำไมพ่อข้าเลือกไอ้เอก แทนข้า ข้าจึงหวนมาเมือง
ลพบุรี เพื่อจักมากราบเท้าพ่อของข้า กลับพบว่าพ่อของข้าสิ้นแล้ว และแม่พิกุล
ตกเป็นเมียของไอ้เอก

ข้านั้นช้ำใจนัก แม่พิกุลเป็นน้องมัน แม้ไม่ใช่สายเดียวกัน แต่ไม่ควรคิดเป็นอื่น
ข้านั้นเป็นห่วงแม่พิกุลนัก แต่เมื่อข้าวสารเป็นข้าวสุกเสียแล้วข้าจึงได้แต่ข่มใจ

 

ขอตัวพักผ่อนก่อนนะจ๊ะ มาต่อพรุ่งนี้

 

เขียน ๒๒.๑๙

ป้าดโธ่...อุตส่าห์นั่งรออ่าน เฮ้อ...จบซะแล้ววว
แหม..แม่หมอจะบอกซะท้ายโพสท์ที่แล้วนิ เนอะ

แต่ช่างเหอะ อ่านก็อ่านฟรี อย่าบ่นมากนักเลยน่า นะ
ว่าแต่ เรื่องอาคมเรียกลมแล่นเรือ ว่าไงครับ มีข้อมูลป่ะ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

ติดตามอ่านมาไม่นาน ยังไม่ได้ย้อนไปอ่านหน้าแรกๆ แต่ก็สนุกมาก ทั้งภาษาและลีลาการเล่าสุดยอดเลยครับ

 

ล็อกอินมาเล่าความฝันอีกแล้วค่ะ 555+

เราเคยฝันเห็นน้ำท่วมสูงมากเหมือนคลื่นยักษ์ซึนามิเลย
ในฝันเราวิ่งหนีน้ำกับสามีเราอยู่ แล้วก็มีมนุษย์ต่างดาวมาช่วยเราขึ้นยานไป
มนุษย์ต่างดาวคนนั้นสวมชุดเกราะเหล็กทั้งตัว
ก่อนเขาจะช่วยเราเขาถอดหมวกออกมาเราเลยรู้ว่าเป็นผู้หญิงผมยาวผิวคล้ำมีความนอบน้อมมาก และโค้งคำนับต่อเรานิดนึงเหมือนให้รู้ว่ามาดีนะ มาช่วยนะ
หน้าตาเขาคล้ายมนุษย์โลกแต่ก็ไม่เหมือนมนุษย์โลกเท่าไร
เราว่าหน้าตาเค้าคล้ายกับการ์ตูนโพคาฮอนทัสเลย
เขาช่วยแต่เรา แต่ไม่ช่วยสามีเราค่ะ
แต่สุดท้ายสามีเราเจรจายังไงไม่รู้เขาเลยยอมช่วยสามีเราขึ้นมาด้วย
บนยานมีมนุษย์ที่เขาช่วยขึ้นมาแล้วหลายคนมนุษย์เหล่านั้นเป็นผู้หญิงหมดเลย(ยกเว้นสามีเรา)

เรามองออกไปบนฟ้าเห็นการต่อสู้กันอย่างกะหนังสตาร์วอร์ยิงเลเซอร์ใส่กันไปมา
และท่ามกลางการต่อสู้นั้นบนท้องฟ้าเราเห็นมังกรสีฟ้า 1 คู่ ขดเกลียวเข้าหากันเหมือนเลข 8

มังกรสีฟ้าคู่นั้นคืออะไรคะ ถ้าคุณจารุทราบก็บอกเราหน่อยน๊า

ปล.การที่เราฝันอะไรแปลกๆ เราควรจะเอามาเล่าให้คนอื่นฟังหรือไม่ เล่าออกไปแล้วมันจะส่งผลกระทบอะไรหรือเปล่า พี่จารุช่วยแนะนำด้วยนะคะ

 

ยังไม่เคยขึ้นยานของนักรบหญิงค่ะ ส่วนมังกรสีฟ้า ก็ยังไม่เคยเห็นจ้า

ส่วนเรื่องฝัน เป็นแค่ฝัน อยากเล่าก็น่าจะได้นะคะ

 

มาติดตามอ่านอีกวันครับ

 

มาแล้วจ้า เตรียมตัวกลับอโยธยา

ก่อนเล่าต่อออกตัวนิดว่า เป็นเพียงความฝันนะจ๊ะ

 

พ่อครูทอดถอนหายใจ หน้าตาดูเศร้านัก สิงห์ชักจะเริ่มเห็นใจพ่อครู

"แต่ข้ามารู้ทีหลัง ว่าพ่อข้านั้นให้ไอ้เอกเป็นพ่อครู เพราะว่ามันรับปากจะแต่ง
กับแม่พิกุล ข้านั้นอยากไปถามไถ่ ว่ามันอยากได้อำนาจ เกียรติยศ ชื่อเสียง
ถึงกับยอมแต่งกับแม่พิกุลหรือกระไร

ข้านั้นสับสนใจนัก มันเป็นน้องข้า หากมันขอข้าดีดี แค่ตำแหน่งพ่อครูทำไม
ข้าถึงจะให้มันไม่ได้"

ในคำนั้น ความหมายนั้นกินใจทั้งสิงห์และเข้ม ทั้งสองสบตากัน

 

แอบคิดถึงเรื่องของตน และสิงห์ และแม่เอื้อม

สิงห์ลอบมองเข้ม แต่สายตาที่ส่งมามีแต่ความรักและเชื่อใจ

พ่อครูเล่าต่อว่า "ต่อมาข้ารู้ข่าวว่าแม่พิกุลนั้นท้อง และตกเลือดมาก
จนเกือบสิ้น แต่นางก็รอดมาได้ ข้าอยากไปเยี่ยมแม่พิกุลน้องสาวข้านัก
แต่ข้าก็ชังน้ำหน้าไอ้เอกนัก ข้าฝากข่าวไปบอกมันว่า ให้ดูแลน้องข้าให้ดี
หากน้องข้าเป็นอันใดไป มันต้องรับกรรมที่มันก่อ"

พูดมาถึงตอนนี้ ตาของพ่อครูขาว วาวไปด้วยน้ำตา

ตอนนั้นด้วยเรื่องมากมายในราชสำนัก ข้าจึงกลับมาเป็นพ่อครูขาวที่เมืองพรหมบุรี
หลังจากเมียข้าที่ท้องแก่คลอดลูก หลังจากเดินทางมาถึงพรหมบุรีไม่กี่วัน

ข้าก็คิดจะไปเยี่ยมแม่พิกุล แต่นางส่งข่าวมาว่า ไม่อยากพบข้าอีก
ไม่รู้ไอ้เอกมันกลัวข้าจะไปทวงตำแหน่งพ่อครู หรือทวงบ้านจากมันกันแน่ ข้านั้นไม่เคยคิดเช่นนั้น
ข้าช้ำใจนัก จึงไม่คิดจะไปเหยียบบ้านพ่อข้าอีกเลย จนแม่ยิ้มได้ขวบเศษ ก็ได้ข่าว
ว่าแม่พิกุลท้อง และเมื่อนางคลอดครานี้ นางก็คลอดก่อนขวบปี นางตกเลือดจนตาย"

เจ้าทั้งสองฟังแล้ว คงเข้าใจซินะ ว่าทำไมข้าเกลียดชังไอ้เอกนัก

สิงห์และเข้มมองสบตากัน ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยอันใด

พ่อครูมองทั้งครู่นิ่ง "เวลาก็เคลื่อนคล้อยถอยลง เจ้าทั้งสองจงไปพักเถิด
ข้าเพียงแต่อยากฝากเจ้าไว้สิงห์ ภายภาคหน้าจะทำงานใหญ่ จงอย่าตัดสิน
คนเพียงจากตาของเจ้า จงรู้จักคนให้ถึงเนื้อแท้ ทุกด้านทุกเหลี่ยมคม เจ้าจึง
จะชนะศึกนอก และศึกในได้"

สิงห์และเข้มกราบพ่อครู และเข้านอนในห้องข้างห้องพระ ที่หน้าต่างในห้อง
มีดอกมะลิร้อยเป็นเส้นๆ คล้ายม่านห้อยอยู่ ก่อนหลับตานอน ให้นึกถึงท่านแม่นัก
ล้มตัวลงนอนแล้ว น้ำตากลับไหลออกมาอย่างเงียบๆ

เข้มนั้นแอบลอบมองสิงห์ อยากรู้ทุกเรื่องราว อยากช่วยคลายทุกข์ แต่ก็ทำได้
เพียงแต่เงียบ สิงห์นั้นใจแข็งนัก

 

ขออนุญาต หยุดเล่าก่อน ตั้งแต่ที่ดูดวงวันพระ และคนดูเป็นคนมาจากอโยธยา
และมีเจ้ากรรมมากเป็นพิเศษ ตั้งแต่วันนั้น จนวันนี้ ผีพม่าระดับแม่ทัพหลายคน
ยังไม่ยอมกลับเลย ถือโอกาสติดตามจารุซะงั้น

ในสิ่งที่พวกเค้าขอวันนั้น ขอให้พี่ท่านนั้น ไปทำการขออโหสิกรรมให้ที่พม่า
โดยน้ำที่หยาดนั้น ต้องหยาดผ่านผืนธรณีพม่าเท่านั้น

วันนั้น ก็แอบส่องไปถึงเมืองพม่า ถึงพระธาตุมุเตา แล้วตอนนั่งดูดวงอยู่
ก็มีผีพม่าสองตน แต่งตัวงดงามมาก และดันใส่รองเท้าทอง มายืนกอดอกมองจารุ
ไม่รู้ข้ามเขตไทยมาได้ไงฟะ บอกตามตรงวันนั้น อยากจะทิ้งไพ่ เลิกดู
แต่ทำใจดีสู้ผี ท่าทีผีเหมือนจะมาท้าตีท้าต่อย นัตตนหนึ่ง เอารองเท้าทองเหยียบ
เข่าจารุที่นั่งอยู่ แต่ไม่รู้สึกที่กายเนื้อ ผีนัตอีกตนมีหนวดเข้ม มองมา จ้องหน้า
แบบตาสบตา เหมือนมีมนต์ แต่ก็สลัดหลุด ผีนัตตนที่เหยียบเข่าจารุ บอกด้วยจิต
แน่จริงมึงพามันมาซิ หน้าอย่างมันชาตินี้ ทำไม่ได้หรอก แล้วผีสองตนก็หงายหน้าหัวเราะ ส่วนเจ้ามาในกายหญิง ผีอย่างข้าก็ปล้ำได้
(ผีพูดว่า จะขยี้ให้หนำใจ) เจอผีขู่ เพลียจิต

ป.ล. ถ้าจะเหยียบขนาดนี้ เหยียบหัวตูเลยซิ

ป.ล.2 ไม่กลัวผีทั้งสอง แต่งงมาก ว่ามาได้ไงฟะ

ป.ล.3 จนป่านนี้ก็ยังอยู่ แถมบอกจะพาไปเมืองพม่า

ป.ล.4 ผีสองตนนั้นมาในชุดออกงานราชพิธีของพม่า ไม่มีอาวุธ แต่หน้าตามันคุ้นมาก

 

ชุดพม่าทีใส่เนี่ย มันไม่ใช่ชุดคนธรรมดา คนที่ไว้หนวดเข้มนั้น
ที่ไหล่เสื้อ มีอะไรบางอย่าง คล้ายหงส์ทองแต่ไม่ใช่ เป็นชายทองยกขึ้นไป
ที่ผ้าโพกหัวก็งดงามใส่ดิ้นทอง โสล่งสวยงามมาก มีลวดลายแปลกๆ
ผู้ชายที่ไว้หนวด ใส่เสื้อสีเลือดหมู ผู้ชายอีกคน แต่งตัวไม่มากเท่าคนแรก
สีเสื้อเป็นสีส้มอมน้ำตาล แต่ชายโสร่งยาวเกือบถึงพื้น

ป.ล.ผ้าไหมมันงดงามมาก
ป.ล.2 สมัยนั้นรีดผ้ายังไง กลีบคมกริบเลย

 

เขียน ๒๓.๐๐

ใครมาแซงคิวอีกแล้ววุ้ย ในบทไม่มีนี่หน่า เนอะ

ขอแจมเฉพาะเรื่องการขับยานรบอวกาศ แล้วไล่ยิงกันด้วยเลเซอร์
รวมถึงจรวดนำวิถี ทั้งจากอากาศสู่อากาศ และอากาศสู่พื้น ซักกะติ๊ด นะ

แหม..พอจะเล่า ก็มันส์ก่อนเลย ๕๕๕ นึกย้อนไปโน่น ยี่สิบกว่าปีที่แล้วแน่ะ
ที่ห้างเดอะมอลล์ ท่าพระ เคยมียานอวกาศหมุนรอบตัว และโยกขึ้นลงซ้ายขวาได้
มาตั้งให้ฝึกกัน หยอดทีละยี่สิบบาทแน่ะ แพงนะนั่นน่ะ

สมัยโน้น พอเราไปเห็นนะ จ้องตาเขม็งเลย ขอบอก
เดินวนดูรอบๆ ดูคันบังคับ ดูคนอื่นเล่น ดูฝ่ายศัตรู ให้รู้เขารู้เราก่อนล่ะมั้ง นะ

แล้วพอได้เว ก็ปีนขึ้นไปเล่นบ้าง เกมส์แล้วเกมส์เล่า
วันแล้ววันเล่า เล่นเก่งขึ้นทุกที ด้วยอิทธิบาทสี่ล่ะมั้ง นะ
สมัยนั้นยังไม่รู้จักหรอกนะ ธรรมชุดเนี้ย แต่คงมีติดตัวมาแต่ชาติปางก่อน ๕๕๕

เล่นแต่ละครั้ง เหงื่อแตกเหงื่อแตน เหงื่อไหลไคลย้อย
ขับแบบสมจริงมากเลย ทุ่มเททั้งหลายพันล้านเซลล์ในตัว หมดเลย
ทุกเซลล์รวมกันเป็นหนึ่ง มุ่งสู่เป้าหมายเดียวกัน คือจะเก่งขึ้น เก่งขึ้น

คิดว่าหมดไปหลายพันเลย กว่าจะเล่นจนจบได้อ่ะ มันส์ระเบิดเลย ๕๕๕
จะว่าไป การขับยานรบอวกาศ ก็ไม่ยากเท่าไหร่นี่หน่า เนอะ
เหมือนเคยขับมาแล้ว บ่อยๆ ทวนแป๊บเดียวก็ชำนาญแล้ว ขอบอก หึหึหึ

อ้อ..ในนิทานเรื่อง "ข้าคือ นักรบแสง.." น่ะนะ
เค้าเคยขอยานรบขนาดกลาง จากเพื่อนต่างดาวไว้ลำนึงด้วยอ่ะ
เจ๋งมากนะ ยิงระเบิดลูกเดียว ทำลายกองเรือที่เจ็ดของเมกาพินาศสิ้นเลย หึหึหึ
ทั้งเรือบรรทุกเครื่องบิน เรือพิฆาต เรือประจัญบาน ไปจนเรือดำน้ำ รวมหลายสิบลำ พังหมดเลย ๕๕๕
แต่ไม่รู้เพื่อนต่างดาวเค้าให้ป่าวนะ มันมีระบบพรางด้วย ใครมองไม่เห็นหรอก เราก็ด้วยอ่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ

แหม..ไหนบอกว่าขอนิดเดียว เอาซะตั้งแยะเลย เสียเวลาจังแฮะ หึหึหึ

แม่หมอคงไม่ว่านะครับ ความฝันปะทะนิทาน มันก็เลยออกทะเล อีกแล้ว ๕๕๕


นักรบแสงแห่งหมู่บ้านในนิทาน / สหพันธ์ใบไม้ในป่า
.

 

K. Jarujan
ไปเอารูปพระนเรศวร, พระนารายณ์ , และ พระศิวะ
รูปใหญ่ๆ. มาติดไว้ในห้องซิ
เดี๋ยวคุณพม่า 2 ตน. ก็ไป.
.หุหุ

 

เขียน ๒๓.๒๙

ตานี้ ถึงตามังกรออกฉากแล้ว แอ่นแอ๊น ๕๕๕

มังกรสีฟ้า เราก็ไม่เคยเห็นจ้า แต่เคยไม่เห็นลูกมังกรด้วยนะ ขอบอก (ว่าในนิทาน) หึหึหึ
ได้มาจากศาลเจ้ามังกรฟ้า ที่อยู่ใต้สะพานกรุงเทพ ฝั่งธน สามสี่ปีก่อนนี้เองอ่ะ

เคยเล่ายาวๆ ไว้ในกระทู้ของเราแล้ว สรุปสั้นๆ ตรงนี้ละกันนะ ว่า
โค้งน้ำช่วงนั้นน่ะนะ ใครคงเคยได้ยิน ว่าเค้าเปรียบเหมือนท้องมังกร ใช่ม๊า
บังเอิญช่วงนั้น เราต้องผ่านแถวนั้นบ่อยๆ

จากถนนเจริญนคร ขับสามล้อข้ามสะพานกรุงเทพ ไปสู่ถนนเจริญกรุง
ลูกค้าก็ไม่ค่อยมี แต่ทำไมต้องขับไปทุกวันเลย ไม่เข้าใจ
แล้วก็แปลกใจด้วยนะ ว่าใครตั้งชื่อสองถนนนี้น๊า แฝงนัยยะอะไรไว้หว่า นิ

จนวันนึง ไม่รู้นึกไง ขับไปใต้สะพานกรุงเทพ คงอยากไปดูแม่น้ำน่ะนะ
และก็บังเอิญมีศาลเจ้ามังกรฟ้า อยู่ตรงริมแม่น้ำ
เราก็ไปด้อมๆ มองๆ แต่ไม่ได้เข้าไปไหว้นะ แอบมองจากข้างนอกอ่ะ

แบบว่ามองหาอะไรวะ ไม่รู้ดิ แต่ก็มองเข้าไปข้างใน มองหาไปทั่วเลย
เสร็จแล้วออกมายืนข้างๆ ตรงริมแม่น้ำ ดูน้ำ ดูไปดูมา เรื่อยเปื่อย
แล้วตาก็ไปหยุดอยู่ที่มังกร ที่อยู่บนศาลาศาลเจ้า จ้องกันอยู่พักนึง

ก็บังเอิญให้คิดไปได้ว่า มันขยับได้แฮะ จนบินหลุดจากหลังคา ขึ้นฟ้าไปเลย ๕๕๕
ยืนมองไป ใจก็คิดเพ้อเจ้อไปเรื่อย หึหึหึ แล้วก็นึกไปว่าศาลเจ้ามีตั้งแยะ ในกทม.
ทุกศาลก็มีมังกร แสดงว่าประเทศเรา ต้องมีมังกรเยอะแยะแน่เลย นิ ๕๕๕ บ้าชิบ

แล้วตอนกลับออกมานะ เดินๆ อยู่ เกือบจะถึงรถสามล้ออยู่แล้ว ก็
รู้สึกเหมือนมีอะไรตามหลังมาด้วยแฮะ เลยหันกลับไปมอง ปรากฏว่า
ไม่เห็น ว่ามีลูกมังกรตัวน้อยๆ บินระดับไหล่ ตามมาด้วยอ่ะ
ตัวไม่ใหญ่นะ ไม่น่าจะเกินสองฟุต เรามองไม่เห็น แต่ก็ดีใจมากเลย ขอบอก

ในใจนึกนะ ว่า เฮ้ย..จะไปด้วยกันเหรอ ใครให้มาหว่า คิดอ่ะนะ
คิดถามเสร็จ ก็คิดตอบว่า ก็ศาลเจ้ามังกรฟ้านี่ไง คงให้มาแน่เลย ๕๕๕

แล้ววันหลังนะ ก็คิดว่า แล้วในกทม.นี่ มังกรที่ไหนแจ๋วสุดวะ เอ..
สุดท้ายก็คิดเอาว่า น่าจะเป็นที่มูลนิธิปอเต็กตึ้งล่ะมั้ง นะ
คนจีน เค้าบูชาคนเก่ง คนดี คนเสียสละ คนชอบช่วยเหลือ คนมีน้ำใจ นี่หน่า เนอะ
ซตพ.ได้ว่า น่าจะเป็นมังกรที่หน้าศาลเจ้า ของมูลนิธิปอเต็กตึ้งนี่แน่เลย แจ๋วสุด

ก็เลยไปด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าศาลเจ้า อีกแล้วอ่ะ ๕๕๕
ดูมังกรที่พันเสาอยู่หน้าศาล จ้องหน้ากันไปมา นานนะ
คนเฝ้าศาลก็จ้องเรา เราก็มองเค้า แต่ทำเฉยๆ จ้องแต่มังกรสองตัว ซ้ายขวา
เดินไปซ้ายบ้างขวาบ้าง จ้องตากันไปมา ๕๕๕ คิดแล้วบ้าจังวุ้ย
เหมือนจะคุยกันได้ด้วย แต่ไม่รู้เรื่องหรอกนะ ใครคุยกะใคร เฮ้อ..อายจังแฮะ

จบดีกว่า แต่มังกรน้อยของเราก็โตไวนะ ไม่กี่วันก็ตัวใหญ่เป้งเลย
เราขับสามล้อ เค้าก็บินตามไปด้วยอ่ะ เราไม่เห็นหรอกนะ แต่ทำไมถึงเห็น ก็ไม่เข้าใจแฮะ หึหึหึ

สุดท้ายได้ลูกมังกรมาอีกตัวนึง ชื่อว่า "มังกรปฏิพัทธ์" ได้ชื่อมาตอนที่ยักษ์เค้าระเบิดโรงกลั่นบางจาก
ฉลองได้ลูกสืบสกุล ทีวีบอกว่า เจ้าของที่ดินเดิมชื่อปฏิพัทธ์ รึป่าวน๊า
แต่เราฟังไปได้ว่า ยักษ์บอก ให้ตั้งชื่อลูกครึ่งยักษ์กะมังกรนี้ว่าหยั่งงั้นอ่ะ บ้าดีเนอะ หึหึหึ

เฮ้อ...พิมพ์ไปก็อายไป แต่ก็นะ คนบ้าทำอะไรก็ไม่ผิด เนอะ ๕๕๕๕

ปล.นึกออกแล้ว ก่อนจบแถมกลอนมนตราบทนี้ดีกว่า ชอบมากเลย ขอบอก
จากกระทู้ "นักรบแสง..." หน้า๑๔ เบอร์ #๒๗๒
http://palungjit.org/threads/%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%B7%E0%B8%AD-%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9A%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%87-%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%A3%E0%B8%87-%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%87%E0%B9%83%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B9%89%E0%B8%99-%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%AB%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%87-%E0%B9%83%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%A2%E0%B8%B4%E0%B8%99-%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%87%E0%B9%83%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B9%89%E0%B8%99-%E0%B8%AA%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%A1%E0%B8%B2.306574/page-14#post6349436

ขออภัยแม่หมอด้วยนะ ที่พาออกทะเล สองโพสท์เลย ๕๕๕



กระต่ายป่า ข้างวัด / สภาหมู่บ้านในนิทาน
.

 

พูดถึงมังกรแล้วโดยส่วนตัวจะชอบมังกรมาก โดยเฉพาะมังกรขาวตัวโตๆ ค่ะ