ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เล่านิทานได้ดีครับ ได้แง่คิดหลายอย่าง อ่านเพลินเลยครับ

ขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้ที่เสียสละเวลามาเขียนให้อ่าน

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ...(k)

 

หุยยย เผลอแปปเดว ตามอ่านม่ทันเรยย อ่านไปอินตามเรยย เหมือนอยู่ในเหตุการณ์ทุกตอน

 

หมู่บ้านคล้ายๆที่คุณกิ่งสนกล่าวถึง ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้เล่า
เรื่องการก้าวกระโดด ยืดหด มันมีเหตุผลหลายอย่าง ที่ลึกซึ้ง
และมีผลกระทบ

 

นรกโลกันตร์(ในฝันนะ)

เรานั้นหลับฝันไปในคืนหนึ่ง ตื่นขึ้นมาเราอยู่หน้านครครุฑ แต่เราหาทางเข้าไม่ได้
แล้วเจ้าชายครุฑก็ปรากฏกายขึ้น มาขยุ้มไหล่เรา ในฝันเราเป็นพราหมณ์หญิง
"เจ้ามาทำไม เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่มาเยือน แต่ในเมื่อเจ้าสามารถมาได้ข้าจะต้อนรับเอง"

แรงขยุ้มนั้นรุนแรง พร้อมกับเสียงหวีดแหลมจากปาก
เรากลัวจับจิต แต่ก็ไม่ยอมกำหนดจิตกลับ

แล้วเราก็เหมือนหายตัวไปพร้อมเจ้าชายครุฑ ไปโผล่ที่ฉิมพลีนรก!!!

มันเป็นเหมือนหลุมดำขนาดใหญ่ แต่เป็นหลุมดำที่มีไฟนรกแผดเผา อยู่ภายใน

สิ่งที่โดนลงทัณฑ์ที่แดนนี้ จะร่วงลงมา ทุกตนจะเป็นผู้มีฤทธิ์ เหาะได้ มีทุกพวก ทั้ง

นาค คนธรรพ์ มารทั้งหลาย และที่แปลกกว่านรกขุมอื่น คือมีอาวุธ

เมื่อร่วงลง ตามสัญชาตญานทุกคนจะเหาะหนี มาที่ปากหลุม เพื่อหนีเปลวเพลิง

แต่ที่ปากหลุมมีครุฑแดงรออยู่ เป็นครุฑที่น่ากลัวมาก พวกครุฑแดงไม่กลัวไฟ

ต่างโฉบไปมาคอยตะครุบ ฉีกร่าง ฟาดฟัน เด็ดหัว พวกผู้โดนลงทัณฑ์เหล่านั้น

บางตนมีฤทธิ์หน่อย มีอาวุธ ก็ต่อสู้กับครุฑเหล่านั้นอย่างรุนแรง ต่อเนื่อง
แต่มีแต่หนึ่งต่อหนึ่ง ไม่มีการรุม

เป็นภาพที่น่าเวทนา เมื่อเรามองไปในดวงตาผู้โดนลงทัณฑ์ ทุกตนต่างตระเกียกตะกายสู้ครุฑ
บางตนสู้ไม่ไหว ก็ตกไป โดนไฟโลกันต์เผา เสียงกรีดร้อง ราวอยู่กลางสนามรบ
ไม่มีวันสิ้นสุด ความกลัว ความต้องการอยู่รอด จิตที่ทรมานที่สุด

เสียงเจ้าชายครุฑราวกับล่วงรู้ความคิด

"ที่นี่คือ นรกที่ข้าปกครอง ที่ข้าต้องมารับโทษจากการรักนาคีไร้หัวใจ
นรกนี้แม้เป็นแดนลงทัณฑ์ แต่ข้าให้โอกาสพวกมันต่อสู้เสมอ
ไม่มีการรุม มีแต่ศักดิ์ศรี แม้โดนลงทัณฑ์ก็สมควรได้รับเกียรตินี้
เพราะพวกมันบางตนก็เป็นนักรบ ที่ทำเพื่อพวกพ้อง เพื่อเผ่าพันธ์ของมัน
ไม่ใช่ใช้อำนาจที่มี โดยไม่ให้โอกาสแก้มือ แต่ก็ไม่มีใครหลุดพ้นไปได้
มันต้องตายแล้วเกิด เช่นนี้ วนเวียนไปจนหมดโทษ ในเมื่อพวกมันชอบต่อสู้
มันก็จะได้สู้ แล้วเจ้าล่ะ นาคี วันของเจ้าคงอีกไม่นาน"

"ข้าจะรอเจ้าอยู่เสมอ ทุกขณะจิต และข้าจะลงมือ ลงทัณฑ์เจ้าเอง
แต่สำหรับใจข้า แม้เจ้าตายแล้วเกิดอย่างทรมานกี่ชาติ
ต่อให้ข้าฉีกกระชากร่างเจ้า ต่อให้เด็ดหัวเจ้า มองดูเจ้าตกลง
ไปในไฟโลกันต์กี่ครั้งกี่หน ก็ไม่พอชดใช้หนี้ ไม่อาจระบายไฟอเวจีในใจข้า
ข้าราวกับตรกนรกขุมนี้ ชั่วกัปชั่วกัลป์ เพราะเจ้า
เจ้าต้องชดใช้สิ่งที่เจ้าทำกับข้า กับลูกของข้า"

ความกลัวสุดชีวิต จับจิตจับใจ เราโดนกระชากกลับมา
แล้วตื่นจากฝัน

 

เป๋น...ไป๋...ด้ายยยยยย....อะคริๆ

ตาทิพย์ หลอกลวงหรือเปล่า...สิ่งที่เห็นมันคือสิ่งที่อยู่ในใจคุณเองหรือเปล่าครับ

(ทุกสิ่งที่จิตของแต่ละคนเห็น ล้วนเป็นสิ่งที่มีในจิตตน...ทั้งนั้น....จริงแต่หลอกลวง หลอกลวงแต่จริง

 

สวรรค์ในอก นรกในใจ...ภพภูมิวัฏะสงสารในจิตอวิชชาความไม่รู้

ถ้าคิดว่าตนเองรู้หมดแล้ว....จะไม่มีอะไรในใจ...
ถ้ายังมี....ก็...หลงกับอะไรอยู่ล่ะ....อิอิ ส่วนผม หลงในสังขารครับ

 

@SMING

หากมีข้อแนะนำ โปรดอบรมเราด้วย เราพร้อมยอมรับความคิดเห็นเสมอ

หรือท่านใดก็ตาม

 

กฏแห่งกรรมนะ...ผลสุดท้ายไม่มีอะไร...ทุกคนเดินตามกรรม...กรรมลิขิต

 

วันนี้ขออภัยนะคะ ขอพักผ่อนซักวันค่ะ

 

กำไลนาคราช ของจารุ ประกอบคำบอกเล่า มันเป็นสำริด แต่ทำไมวันนี้ดูเหลืองๆ
ถ่ายบางมุมก็เขียวดี เคยดูในตลาดของเก่า มันดูไม่ขลังเท่าคู่ที่เรามี คิดเองเออเองว่า มีนาคอยู่ในกำไลจริง 4 ตน

ใครตาดี ขอให้เห็นตาพญานาค ลุกเป็นไฟ

ใครรู้สึกอย่างไรบอกบ้างนะคะ หรือเห็นว่าเป็นของเลียนแบบก็บอกได้เลย

 

เงียบ ณ จุดนี้ 555 พระขรรค์ก็แนวเดียวกันนะของหลวงพ่อ แต่ไม่มีพญานาค

ที่แปลกคือตอนจับมันหนัก แต่พอเอามาไว้ที่มือหรือสวมมัน มันจะเบาทันที

ความรู้สึกตนเอง

 

ถ้ามีนาคอยู่ในนั้นจริง ก็น่าสงสาร น่าเห็นใจ น่ะ
เมืองมนุษย์ เมืองบาดาลออกจะกว้างใหญ่ ดันมาขดอยู่ในกำไลซะได้

 

เมืองมนุษย์นี่ จะให้เลื้อยเลยเหรอ แล้วบาดาลนี่ จะเอาไปปล่อยไงน้อ
ขำๆนะ เราชอบของเก่า สวยดี เห็นแล้วชอบ มีทรัพย์พอซื้อไม่เดือดร้อนก็ซื้อนะ

 

เปล่าครับ หมายถึงถ้ามีดวงจิต พวกนาค สถิตอยู่ในวัตถุโบราณพวกนั้นจริง
จะสถิตไปทำไม ด้วยเหตุปัจจัยอะไร หนีครุทหรอ หรือมาคอยปกป้องเจ้าหญิง หรือโดนขังไว้

แล้วสถิตไปนี้ออกมาได้มั้ย หรือต้องอยุ่เฝ้าในนั้นไปหาทางออกไม่ได้
หรือพอใจที่จะอยู่ในนั้นก็ไม่รู้เนอะ

 

ไม่บอก

 

ขอเดาเอาว่า..
....นาค หรือ ฤาษี ที่ทรงฌาน หรือ กสิณ เมื่อร่างกายถึงเวลาต้องตายเน่าเปื่อย.. แต่จิตยังทรงฌานอยู่ได้.. ก็สามารถเคลื่อนจิต ไปผนึกกับเทวรูปบ้าง ก้อนหิน ก้อนดิน บ้าง เพชรพลอยบ้าง ต้นไม้บ้าง.. เป็นไปตามจริต ตามความชำนาญ และรวมถึงความผูกพันธ์ สัญญา ฯลฯ.
...ดังนั้น คำพูดที่ว่า "เด็ดดอกไม้ สะเทือนถึงดวงดาว" คือทุกๆสิ่งต่างมีความเกี่ยวพันกัน ถ้าเราทำลายสิ่งหนึ่ง หรือกระทบสิ่งหนึ่ง. ย่อมส่งผลกระทบ ต่อๆกันไป เป็นโดมิโน..
....นี่แค่ ส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์ ในระดับจิตวิญญาณ.. แล้ว วัฏสงสาร ที่มีหลากหลายความสัมพันธ์ จะซับซ้อน กันมากแค่ไหน ลองคิดดู... หาต้น หาปลาย ของวัฏฏะ ไม่เจอ..กันเลยทีเดียว...สาธุ

 

@ k. Jarujan
พูดถึงแต่ ควายธนู
ทำไมไม่เห็นมี แมวธนู บ้างเลย
น่าจะปราดเปรียว กว่าเยอะ นะครับ..

 

ไม่เห็นอะไรเลยจ้ะินอกจาก พญานาค หน้าตาน่ารักดี น่าเอ็นดู๊ (แหมว่าจะไม่เขียนแล้วนะ แต่เห็นหน้าพญานาคนี้แล้ว น่ารักอ่ะ อิอิ)(kiss)

 

ดูรูปแล้วตาลาย คลื่นเหียนวิงเวียนจะอ้วก สงสัยกาแฟดีด รู้สึกเหมือนกินกาแฟไปซัก 20 แก้วในคราวเดียว รีบเล่าอโยธยาต่อเลยครับรออ่านอยู่ หนุกดี

 

นาคายิ้มยิงฟันให้เหรอจ๊ะ อิอิ