ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ความฝันหนึ่งในหลายร้อยฝัน

ฝันไปถึงเมืองบังบด ไม่ได้ลึกลับน่ากลัวเหมือนที่หลายคนเล่า เหมือนเมืองในชนบทไทยสมัยก่อน มีกระท่อมปลูกห่างๆกัน มีลานดินกลางหมู่บ้าน ผู้คนสวมชุดผ้าฝ้ายทอมือสีคล้ำ แต่ที่นั่น ที่ดูแปลกตาไปคือ ต้นไม้ใหญ่มากและมีกลิ่นของป่า มันหอม สดชื่น รอคนฟัง แล้วค่อยมาเล่าต่อ

 

ช่วยเล่าต่อด้วยค่ะ รออ่านอยู่

 

ต่อๆ
ผู้คนที่นั่น เป็นคนพิเศษคือด้านจิต กล่าวคือ มีจิตบริสุทธิ์ เมื่ออยู่ไกล้ๆ ที่นั่น จิตใจจะรู้สึกเย็นสบาย ลานกลางหมู่บ้านมีไว้สำหรับแลกเปลี่ยนสินค้าเหมือนตลาด แต่แปลกกว่าคือไม่ได้ใช้เงิน เหมือนเอาของมาแลกกันมากกว่า สิ่งมีค่า คือพวกเหล็กไหล หรือธาตุกายสิทธิ์ พลังจากหิน การสื่อสารนั้นเหมือนใช้สื่อความคิดได้ แทบจะไม่ได้ยินเสียงพูดหรือเสียงร้องเพลง

 

ปูเสื่อรอฟัง เล่าน้อยจัง ที่ละประโยคสองประโยค อ่านไม่จุใจเลย

 

ขอเรียกชื่อเมืองนั้นว่าเมืองม่านหมอก
บรรยากาศเหมือนมีม่านหมอกสีขาว ลอยบางๆ ไม่มีฤดูฝน ไม่มีฤดูร้อน มีแต่ฤดูอากาศดี มีนกสีสันแปลกๆมากมาย ส่งเสียงไม่เหมือนนกในโลกมนุษย์ เสียงร้องมันเหมือนนกร้องเพลง สีสันไม่ใช่สีเดียว มันหลากสี มีเงาขนประกายสวยงาม บางตัวก็ขนเหลือบทอง ชาวบ้านที่นั่นไม่กล้าแตะต้อง หรือทำลายนกนั้นเลย ปักษานั้นบางตนมาจากหิมพานต์ บางตนก็เป็นเหล่าฤษีจำแลงกาย

 

บรรยากาศโดยรอบ มีต้นไม้ใหญ่ รากของมันชอนไชพื้นดิน แต่ไม่ใช่ต้นไทร ไม่มีผล ไม่มีดอก เขียวขจีและสูงมาก เปลือกมันเป็นยาสารพัดโรค ชาวบ้านมักนำเปลือกนั้นมาแช่น้ำดื่ม ชาวบ้านที่นั่นมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เช่นเดียวกับเรา แต่ไม่ค่อยมีคนป่วย ไม่ค่อยมีเด็ก อายุน่าจะยืนนานกว่ามนุษย์

 

ฝันนี้คือนอนหลับฝันไปเหรอคะ ฝันติดต่อกันหลายคืนไหม
เรื่องราวรายละเอียดเยอะดีจัง

 

ความฝันบางทีก็ไม่ต้องล้มตัวลงนอน

 

อาหารการกินก็มีแต่หัวเผือกหัวมัน กับสมุนไพร มิน่าคนที่นั่นมีกลิ่นเหมือนยาอ่อนๆ แต่หอมนะ คนที่นั่นไม่ชอบมนุษย์ ด้วยว่าเหม็นสกปรก เต็มไปด้วยความโลภ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องอยู่ห่างๆ เผ่าพันธุ์มนุษย์ตรงกับคำว่า เจ้าเล่ห์ ถ้าพบมนุษย์ไม่ว่าจะเป็นแค่กายทิพย์ มักถูกห้ามสมาคม ห้ามแลกเปลี่ยน

 

@สนุกจัง ตกใจทำไมจ๊ะ
รอคนมาอ่าน หรือคัดค้านก็ได้นะ

 

กลิ่นในโรคทิพย์ใช้จิตสัมผัส ไม่ต้องเอาจมูกไปจ่อไกล้ๆ เหมือนโลกนี้ เหมือนเราเห็นดอกไม้ จิตก็รับรู้ได้เลยถึงกลิ่นหอม อธิบายยากแฮะ

 

สาธุ มนุษย์นี่แหละเหม็น เทพ พรหมเทวาไม่อยากอยู่ใกล้หรอก นอกจากคนปฎิบัติ จะได้กลิ่นหอมของศีล ไม่ใช่กลิ่นหอมของน้ำหอม

 

จริงง่ะ อือ อือ เชื่อ

 

เล่าต่อดีมั้ย

 

แววตา คือสิ่งที่แตกต่าง คนที่นั่นตาดูเหม่อลอย ไม่รู้ทำไม แต่ตาใส ขออนุญาตเปรียบเทียบกับตาของวัว แต่ที่แปลกกว่า คือ ไม่ว่าจะแก่หรือเด็ก ตาดูสดใสเหมือนกัน ไม่เหมือนมนุษย์ ที่มองตาก็พอจะรู้ได้ว่าผ่านชีวิตมาบ้าง แถมไม่ค่อยสบตา เหมือนเป็นธรรมเนียม ว่ามองที่พื้นตลอด

 

ไม่เคยเห็นอาทิตย์ขึ้นที่แดนบังบด มีแต่พระจันทร์ดวงใหญ่มาก และราตรีนั้นไม่เคยมืดสนิท ท้องฟ้าเหมือนเป็นคืนเพ็ญทุกคืน ไม่เคยเห็นแสงดาว หรือดวงดาว เงียบสงบ นิ่งสนิท มีแต่เสียงลมพัด กับเสียงไผ่ลู่ตามลม

 

แจ๋ว....

 

ท่านพี่เสือสมิง อย่าตะปบนะจ๊ะ เดี๋ยวไม่ได้เล่าต่อ ความฝันมันอีกยาว อย่าจ้องนานนะ มันร้อน ตาท่านเหมือนไฟ

 

เราตานัยหมากขามขี้นะ แต่ท่านตาท่านเหมือนไฟจริงง่ะ

 

เป็นงั้นไป