วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ

มีเกร็ดเล็กๆ เกี่ยวกับ Mindball นี้ แต่ที่จริงมันก็ไม่เกี่ยวกับ Mindball เท่าไหร่(เอ๊ะ ยังไง)

คือตอนที่คุณดังตฤณเขียนนิยายเรื่องกรรมพยากรณ์ ตอนท้ายๆ ของเรื่อง ที่ชื่อตอน "กีฬาพลังจิต" ก็มีเขียนถึงเครื่องที่คล้ายๆ กับเครื่อง Mindball นี้ จนเมื่อได้ยินมาว่ามีบริษัทต่างประเทศสร้างเครื่อง Mindball ขึ้นมา จึงรู้สึกแปลกใจกันว่ามันไปคล้ายกันพอดี

ที่รู้สึกสนใจเครื่อง Mindball นี้ก็เพราะว่ามันรู้สึกว่า จินตนาการของคุณดังตฤณ เป็นจริงขึ้นมานั่นเอง
<hr>
สวัสดีครับ คุณ@SNAME@

นี่คือจดหมายข่าวจากดังตฤณดอทคอม ฉบับวันพฤหัสที่ ๔ สิงหาคม ๒๕๔๘

จนถึงวันอาทิตย์ที่ ๗ สิงหาคมนี้ มีงาน ICT Expo ที่อิมแพคเมืองทองธานี
ในงานมีการแสดงสินค้าชิ้นหนึ่งเป็นไฮไลท์ ชื่อว่า Mindball
คุณสามารถดูรายละเอียดได้ที่เว็บไซต์ของเขาคือ
http://www.mindball.se/

ที่แนะนำผลิตภัณฑ์ไอทีชิ้นนี้ไม่ใช่เพราะได้ค่าโฆษณาหรือว่ารู้จักผู้นำเข้าเป็นส่วนตัว
แต่อาจจะเป็นเรื่องร้อนตัวนิดหนึ่ง
คือผมเขียนไว้บทหนึ่ง ชื่อบทคือ "กีฬาพลังจิต"
ให้พระเอกกับนางเอกประลองกำลังจิตกันด้วยเครื่องมือคล้ายๆอย่างนี้
คอนเซ็ปต์ผิดไปหน่อยคือในเรื่องนั้นใช้ความแน่วแน่ในการเพ่ง
ซึ่งสร้างความถี่และความสูงของคลื่นสมองในการเอาชนะกัน
แต่ Mindball จะอาศัยความสงบของจิตเป็นเกณฑ์

ไอเดียเกี่ยวกับเครื่องมือและวิธีแสดงผลคลื่นสมองเป็นกราฟนั้น
ใกล้เคียงกันมาก จนหลายคนที่ไปเห็นเครื่องนี้เข้าโดยบังเอิญ
ได้โทร.มาบอกผมว่ามีเครื่องเล่นแบบในกรรมพยากรณ์ด้วยล่ะ
ซึ่งทีแรกผมก็ยิ้มๆยินดี คิดว่าคงมีใครเอาไอเดียไปสร้างให้เป็นจริงเหมือนกัน
เพราะอย่างที่บอกในนิยาย ว่าไม่ใช่อะไรที่สร้างยาก
ประยุกต์เครื่องวัดคลื่นสมองที่เรียกว่า EEG กันหน่อยเดียว

แต่พอเช็กดูจากอินเตอร์เน็ต ก็ไปเจอบริษัทผู้สร้างซึ่งอยู่ในสวีเดน
สืบจากปีที่สร้างคือ 2003 ก็เผอิญเป็นช่วงที่ผมส่งต้นฉบับให้บางกอกพอดี
(สำหรับภาคแรกต้นฉบับทั้งหมดเขียนเสร็จก่อนรวมเล่มประมาณปีครึ่ง)
เป็นอันว่าได้ไอเดียพร้อมกัน เพียงแต่ฝ่ายนั้นเขาสร้างให้เป็นจริงขึ้นมาก่อน

อันที่จริงบทกีฬาพลังจิตนั้น
ผมเอามาจากเรื่องสั้นที่ตัวเองเคยเขียนลงขายหัวเราะตั้งแต่ปี 1993
(ประมาณนั้น จำได้คร่าวๆคือประมาณกว่าสิบปีที่แล้ว
สมัยยังชอบอ่านเรื่องสั้นในขายหัวเราะเป็นประจำ)
ครั้งนั้นใช้นามปากกาว่านกน้อย
(ชื่อแฟนเก่า อยากให้เขาเป็นนักเขียน เลยเขียนเรื่องสั้นนำให้ ๕ เรื่อง)
นางเอกในเรื่องสั้นชื่อนัดฝัน พระเอกเป็นรัสเซียนชื่อโคตอฟ
แต่รูปแบบจะออกแนวกราฟิกส์ ไม่ใช่ลูกกลมแบบที่มาดัดแปลงในกรรมพยากรณ์

ที่ต้องชี้แจงก็เผื่อว่าใครไปเจอเข้าอีก
จะได้ไม่สงสัยว่าใครลอกใครครับ
ไม่งั้นเดี๋ยวคงต้องหัวเราะแหะๆตอนหลายๆคนโทร.มาบอกเล่าหรือถามไถ่อีก
อย่างน้อยก็ดีใจว่าไอเดียนี้ใช้ได้จริง เพราะฟังดูมีคนสนใจกันพอควรครับ

http://www.dungtrin.com/newsletter/048Aug042005.html

 

ขอบคุณพี่ๆครับสำหรับคำแนะนำ การได้เห็นพี่ๆเพื่อนๆ ตั้งใจทำความดีกันอย่างไม่ย้อท้อ ผมเองก็จะไม่ย้อท้อเช่นกันคับ สิ่งที่ภูมิใจคือ การที่คนรอบข้าง ได้เห็นถึงสิ่งดีๆที่ผมตั้งใจทำ แล้วก็ได้ทำตาม ทำให้เค้าได้รับรู้ความสุขที่แท้จริงจากธรรมมะ ถึงแม้บางคนจะยังไม่ค่อยเปิดใจ แต่เค้าก็เริ่มเชื่อว่า สิ่งที่ผมได้กระทำนั้นคือ ความดี ที่เค้าก็สามารถทำได้

 

วันนี้นะครับ ผมดีใจมากเลยครับ ที่ผมดันไปเจอชมรมพุทธเข้าในโรงเรียน แต่พอผมเริ่มทำความรู้จักกับชมรมนี้ ผมกลับรู้สึกว่า ไม่ค่อยน่าดีใจเท่าไหร่ และคงจะได้เหนื่อยกันอีกแล้ว 555+ เพราะว่าทุกๆท่านในนี้เล่นอ่านพระอภิธรรมปิฎกกัน แต่ว่าไม่ได้ปฏิบัติ หัวหน้าชมรมเขาก็ถามผมอยู่หลายคำถามเลยครับ มีอยู่คำถามหนึ่ง ที่เขาถามเกี่ยวกับความรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติ เขาถามว่าโต๊ะ ตรงนี้เนี่ยคืออะไร ผมก็ตอบว่า เป็นแค่เพียงธาตุ4 เขาก็บอกว่าผมไม่สามารถเห็นยังงั้นได้เพราะว่ายังไม่มีปัญญาที่รู้แจ้งแทงตลอด บอกว่าต้องเป็นพระอริยเจ้าก่อน จากนั้นเขาก็อธิบายในวิธีของเขา เกี่ยวกับการเกิดดับ วิญญาณธาตุ และอื่นๆ ที่ผมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจรู้สึกปวดหัวมากกว่า เพราะผมไม่ได้สนใจปริยัติมากนัก เพราะจำมางูๆปลาๆ แค่พอนำมาปฏิบัติ แล้วก็ถามผมว่ามโนมยิทธิแปลว่าอะไร ผมก็บอกว่า มีฤทธิ์ทางใจครับ อันนี้จำมาจากที่หลวงพ่อสอน เขาก็บอกว่า จริงๆแล้วมโนมยิทธิ ก็เป็นเพียงแค่ชื่อ เป็นเสียง แล้วก็อธิบายไปเรื่อยๆ ผมก็มาคิดแล้วก็รู้สึกหนักใจครับ เพราะว่าลักษณะแบบนี้เนี่ย เป็นลักษณะของนักปฏิบัติส่วนมากในประเทศไทย ที่ต้องวางมาดขรึม แล้วก็อธิบายทุกอย่างเป็นคำพูดที่คล้ายมีหลักการและไม่น่าดึงดูดใจซักเท่าไหร่ ผมก็รู้สึกว่างานในอนาคต จะต้องยิ่งลำบากกว่าที่ผมเจอแน่นอน เพราะจะต้องมีท่านผู้ทรงเปรียญธรรม เข้าขัดขวางอย่างแน่นอน จริงๆแล้วผมคิดว่าธรรมะควรจะต้องเป็นอะไรที่เข้าถึงง่าย และน่าดึงดูดใจ ทุกๆท่านคิดอย่างนั้นไหมครับ แต่ยังไงผมก็ยังไม่ยอมแพ้ครับ แต่รู้สึกว่า อาจจะต้องเลี่ยงไปทิศทางอื่นซะก่อน เพราะผมไม่มีเปรียญธรรมเพื่อนำมาสร้างศรัทธาให้เกิดกับคนเหล่านี้ครับ

 

พี่ขอให้น้องอย่าท้อทุกอย่างต้องค่อยๆทำถึงแม้มันยังไม่เห็นผล น้องคง

เคยได้ยินที่เขาพูดกันว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

ถ้าน้องจะทำอะไรลองปรึกษาพี่คณานันท์ดู เพราะพี่เขามีประสบการณ์

สามารถจะให้คำแนะนำได้

 

สู้ๆนะชัช พี่เอาใจช่วย งั้นลองวิธีปฏิบัติ แล้วค่อยรู้ผลดีมั๊ย เหมือนเรากินส้มสักผล เราเท่านั้นที่จะรู้รส ว่าส้มรสเป็นอย่างไร เปรี้ยว หวาน เปรี้ยวๆหวานๆ หรือว่าจืด แล้วคนที่มองดูเรากิน กับคนที่ฟังเราพูด หรืออ่านจากที่เราเขียน เขาจะรู้ได้อย่างเรามั๊ย แต่ตรงนี้ต้องหาหนทางเปิดใจเขาให้ได้ซะก่อน ให้วางทฤษฎีลงซะ ทฤษฎีกับปฏิบัติมันไม่เหมือนกัน มันคนละอย่าง สู้ๆ นะ พี่เชื่อว่าชัชสู้ได้แน่นอน...เอาใจช่วยเต็มกำลัง...(good) :d

 

ขอให้ทุกๆท่าน ช่วยกันโมทนา กับเพื่อนๆของผมที่ได้ตั้งใจในการเรียนสมาธิไปนะครับ ปัจจุบันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆครับ คิดว่าแผนที่ได้วางเอาไว้ก็เริ่มที่จะเป็นรูปเป็นร่างแล้วครับ อาจจะเจออุปสรรคบ้างแต่ว่าไม่ยอมแพ้ครับ เพราะว่าความสุขของส่วนรวมย่อมสำคัญกว่าความสุขส่วนตัวครับ

 

สู้ๆครับน้อง ขอเป็นแรงหนุน

 

ขอคำชี้แจงหน่อยครับ คือว่าผมเกิดความคิดว่าหากเราโมทนาในกุศลก็จะได้อานิสงค์ 90 เปอเซ็นต์ใช่ไหมครับ แต่ถ้าเกิดว่าเราดันไปโมทนาผิดขึ้นมา ไปโมทนาในอกุศล นี่แปลว่าเราต้องรับบาปมา 90 เปอเซ็นต์ด้วยใช่ไหมครับ แบบนี้สงสัยผมต้องระวังเวลาจะอนุโมทนาแล้วครับ ไม่งั้นรับบาปมาฟรีเลย ขอบพระคุณสำหรับคำชี้แจงล่วงหน้าครับ

 

<!-- End Post Thank You Hack --><!-- Start Post Groan Hack --> <script type="text/javascript"> <!-- function post_groan_give_793751() { fetch_object('post_groan_button_793751').style.display = 'none' fetch_object('post_thanks_button_793751').style.display = 'none' do_groan_add = new vB_AJAX_Handler(true) do_groan_add.onreadystatechange(groan_add_Done_793751) do_groan_add.send('showthread.php?do=post_groan_add_ajax&p=793751') } function groan_add_Done_793751() { if (do_groan_add.handler.readyState == 4 && do_groan_add.handler.status == 200) { fetch_object('post_groan_box_793751').innerHTML = do_groan_add.handler.responseText } } function post_groan_remove_all_793751() { do_groan_remove_all = new vB_AJAX_Handler(true) do_groan_remove_all.onreadystatechange(groan_remove_all_Done_793751) do_groan_remove_all.send('showthread.php?do=post_groan_remove_all_ajax&p=793751') fetch_object('post_groan_button_793751').style.display = '' fetch_object('post_thanks_button_793751').style.display = '' } function groan_remove_all_Done_793751() { if (do_groan_remove_all.handler.readyState == 4 && do_groan_remove_all.handler.status == 200) { fetch_object('post_groan_box_793751').innerHTML = do_groan_remove_all.handler.responseText } } function post_groan_remove_user_793751() { do_groan_remove_user = new vB_AJAX_Handler(true) do_groan_remove_user.onreadystatechange(groan_remove_user_Done_793751) do_groan_remove_user.send('showthread.php?do=post_groan_remove_user_ajax&p=793751') fetch_object('post_groan_button_793751').style.display = '' fetch_object('post_thanks_button_793751').style.display = '' } function groan_remove_user_Done_793751() { if (do_groan_remove_user.handler.readyState == 4 && do_groan_remove_user.handler.status == 200) { fetch_object('post_groan_box_793751').innerHTML = do_groan_remove_user.handler.responseText } } //--> </script> <!-- End Post Groan Hack --><!-- start adv--> <!-- / close content container --><!-- / post #793751 --><!-- post #793760 --><!-- open content container -->

<!-- this is not the last post shown on the page --> <table class="tborder" id="post793760" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"> <tbody> <tr> <td class="thead" style="border-style: solid; border-color: rgb(255, 255, 255); border-width: 1px 0px 1px 1px; font-weight: normal;"><!-- status icon and date --> 05-11-2007, 12:39 AM <!-- / status icon and date --></td> <td class="thead" style="border-style: solid; border-color: rgb(255, 255, 255); border-width: 1px 1px 1px 0px; font-weight: normal;" align="right"> #16 </td></tr> <tr valign="top"> <td class="alt2" style="border-style: solid; border-color: rgb(255, 255, 255); border-width: 0px 1px;" width="175"> WebSnow <script type="text/javascript"> vbmenu_register("postmenu_793760", true); </script>
เว็ปมาสเตอร์ (วีระชัย)
สมาชิกยอดฮิต



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 07:06 AM
วันที่สมัคร: Sep 2004
สถานที่: London, England
อายุ: 32 ปี
ข้อความ: 6,201 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 1,133 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 32,493 ครั้ง ใน 3,719 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 50000

</td> <td class="alt1" id="td_post_793760" style="border-right: 1px solid rgb(255, 255, 255);"><!-- message --> -ปุ่มอนุโมทนา คือ เห็นด้วย ยินดี สนับสนุน (ไม่ใช่ปุ่มกดเพื่อบอกคนว่าฉันได้อ่านแล้ว )
-ปุ่มไม่เห็นด้วย ก็คือ ไม่เห็นด้วย ไม่สนับสนุน

การกดปุ่มอนุโมทนา ใช้สำหรับ แทนคำพูด แทนการโพส

ถ้ากดอนุโมทนาอะไรที่เป็นบุญ ก็ได้บุญ
ถ้าไปกดอนุโมทนากับบาป ก็ได้บาป

ผู้กดปุ่มควรจะระวังและคิดให้ดีก่อนกด

-------------

อ่านเรื่อง อานิสงค์ของการอนุโมทนา
<!-- / message --><!-- sig -->
____________________________________________________________
</td></tr></tbody></table>

​

-------------------------------------------------

ใครสนใจ อ่านเพิ่มเติมที่กระทู้นี้ครับ เพราะมีข้อมูลคุยกันหลายหน้า

อย่ากด "อนุโมทนา" มั่วหากไม่รู้จริงว่าถูก

http://palungjit.org/showthread.php?t=98668

 

สวัสดีทุกท่าน สึกออกจากวัดเรียบร้อย ขอบคุณพี่kananun ที่แนะนำให้
จับภาพพระตอนทำสมาธิ เพราะผมทำแบบจับที่สะดือ เลยไม่รู้ว่าได้แค่ไหน
ไม่รู้คืนก่อนนึกยังไงนึกภาพพระสมเด็จองปฐมขึ้นมาองค์สีเหลืองซักพักเห็น
องค์เป็นแก้วใส เฉยเลย แต่อย่างที่ผมบอกพี่ไป สมาธิผมมันนิ่งได้ไม่นานครับ
แต่มันไปได้ไกล แปลกดีเหมือนกันเหอๆ ทรงระดับลึกๆ ยังไม่ได้นานตามที่
ต้องการ T_T เลยต้องนั่งทำสมาธิจากน้อยๆ ทยอยเพิ่มเวลานั่งไปเรื่อยๆ
วันที่ 20 อาจจะไปไม่ได้นะครับ ไว้โอกาสหน้าครับ

น้อง xorce กำลังใจดีจังเลยครับ อนุโมทนากับความพยายามในครั้งนี้ด้วยครับ
เรื่องชมรมพระพุทธศาสนานั้น คงต้องมาคุยกันดีๆ จะเอาหลักการของตัวเองมา
เถียงกันหรือแย้งกันคงไม่มีประโยชน์เพราะแต่ละแนวทางล้วนมีดีทั้งนั้นต้องรู้จัก
ผสมผสานรวมกันครับ อย่ายึดว่าของใครดี หรือ ไม่ดี มันจะมีแต่เสียและเสีย

 

เรื่องธรรมมะนั้นหากพูดกันตามตรงแล้ว ทฤษฏี และการปฏิบัตินั้นเป็นคนละเรื่องเลยทีเดียว

ผมได้เคยพบกับพระสงฆ์ที่ท่านจบ มหาเปรียญ 9 นาคหลวง แต่ได้ไปกราบเรียนถามเรื่องการปฏิบัติเพื่อความเป็นพระอริยเจ้า ท่านกลับตอบว่าไม่มีทาง ไม่มี

ดังนั้นการเข้ามาอยู่ในร่มเงาของพระพุทธศาสนาแล้ว กลับไม่เชื่อเรื่อง


สวรรค์มีจริง
นิพพานมีจริง
กรรมมีจริง
การเวียนว่ายตายเกิดมีจริง
บุญ บาป มีจริง
การบรรลุมรรคผลมีจริง

นั่นหมายถึงการมีทิษฐิที่เป็น มิจฉา เมื่อเป็นดังนี้แล้วก็กลับปั่นทอนพระพุทธศาสนาให้สั้นลงโดยไม่รู้ตัว

การปฏิบัติเพื่อละวางกิเลส ขัดเกลาจิตของเรานั้น ต้องลงมือทำ ต่อให้เราศึกษาเปรียญบาลีจนแตกฉานสัก 3 จบ แต่ไม่เคยลงมือทำเลย ไม่เคยเสวยผลแห่งการปฏิบัติแล้ว ก็เหมือนกับ ทัพพีไม่รู้รสแกงฉันนั้น

ศึกษามากจนเป็นทิษฐิ เป็นมานะ กิเลสอย่างละเอียด เราปฏิบัติเพื่อเข้าถึงในความเป็นธรรมดา เห็นธรรมดา ความเป็นไปของสรรพสิ่งว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่เที่ยง หากยึดถือก็เป็นทุกข์ หากคลายตัวจากความยึดมั่นในสังสารวัฏฏ์ เบื่อเกิด เลิกอยากเกิด ดำริชอบให้ถึงซึ่งพระนิพพานก็ ถึงที่สุดแห่งทุกข์ฉันนั้น

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่านที่มุ่งเผยแพร่ธรรม อย่างเสียสละครับ

 

คราวนี้เรามาดูตัวอย่างและกำลังใจในการปฏิบัติเพื่อให้จบแตกฉานในกรรมฐานสี่สิบกองครับ

รวมทั้งการเป็นกัลยาณมิตรเอื้อเฟื้อในธรรม ต่อกันเพื่อความก้าวหน้าเจริญในธรรมของทุกๆคนครับ

--------------------------------------------------------------
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Xorce
สวัสดีครับ จริงๆผมชื่อ ชัด ครับ แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้ผมดันไปใช้ Xorce สงสัยเพราะคิดชื่ออะไรไม่ออกแล้วครับ
ผมก็ไม่ได้มีความสามารถอะไรครับ แค่ว่างๆเมื่อไหร่ก็ทำไปเรื่อยๆ
ส่วนกรรมฐาน40กองนั้น พี่คณานันท์ให้จับทุกอย่างเป็นกสิณ ให้เป็นฌาณ4 โดยจินตนาการให้เป็นแก้วใสประกายพรึก คล้ายเป็นเพชรครับ
-กสิณ10กองนั้น ผมใช้วิธีจินตนาการให้เป็นลูกแก้วต่างๆ เช่น กสิณไฟ ลูกแก้วไฟ กสิฯสีแดง ก็ลูกแก้วสีแดงครับ
-ส่วนอนุสติ10นั้น ผมก็ทำดังต่อไปนี้ครับ
-พระพุทธรูป แทนพุทธานุสติ
-ดอกมะลิแก้วแทนคำสั่งสอนของพระพุทธองค์เป็นธรรมานุสติ
-พระสงฆ์ แทนสังฆานุสติ
-รูปทานที่เราได้ถวายไป แทนจาคานุสติ
-รูปของเราออกบวช หรือห่มผ้าขาว แทนสีลานุสติ
-รูปของเทวดา ผมนึกถึงพระอินทร์ครับแทนเทวตานุสติ
-รูปของเชือกสีขาวๆ แทนอาณาปานสติ
-รูปของเราเอง นอนตายอยู่ แทนมรณานุสติ
-อวัยวะในร่างกาย ลอยไปลอยมาแล้วกลับมารวมกันเป็นร่างกายตัวเอง แทนกายคตานุสติ
-พระวิสุทธิเทพ แทนอุปมานุสติกรรมฐาน
-ส่วนอสุภกรรมฐานนั้น ผมก็จินตนาการถึงตัวเองแล้วตายด้วยวิธีการต่างๆ พอตายปุ้ป จึงจับภาพศพตัวเอง ให้เป็นเพชร
-ศพ พึ่งตายใหม่ บวมขึ้นอืด เป็นสีเขียว
-ศพ ที่มีสีเขียว สีแดงเลือด สีขาว ปะปนกันอยู่
-ศพที่มีน้ำเลือดน้ำเหลือง
-ศพที่ถูกฟันตัด บางส่วนออกเช่น แขนขาด ขาขาด หัวขาด ขาดกลางรึ่งท่อน
-ศพที่ถูกสัตว์กัดดินหนึ่ง
-ศพที่กระจัดกระจาย กระจุยเละเทะ ในป่า
-ศพที่ถูกหั่นเป็นท่อนๆๆๆ
-ศพที่อวัยวะในร่างกายขาด จนมีเลือดไหลออกมา ให้เน้นที่เลือดครับ
-ซากศพที่ มีหนอยชอนไชยั้วเยี้ยทั้งร่างกาย
-ให้เห็นศพเหลือแต่โครงกระดูก
โดยพอเป็นฌาณ4 คือเป็นเพชรปุ้ป ส่วนต่างๆในร่างกายจะกลับมารวมกัน เป็นร่างๆเดียว ให้เป็นแบบนี้กับทุกกองครับ
แต่ความเป็นจริงแล้ว เราจะเล่นสไตล์ไหนก็ได้ครับ
-ส่วนที่เหลืออีก10นั้น
-อาหาเรปฏิกูลสัญญา ผมจินตนาการถึงอาหารที่เรากินเข้าไป เสร็จแล้ว กลายเป็นของปฏิกูลและถูกขับออกมา จากนั้น ปมก็ใช้ของปฏิกูลเป็นเพชรใส
-จตุธาตวัตถาน4 กองนี้ผมใช้สไตล์ผมคือว่า ให้มองเห็นร่างกายของตัวเอง จากนั้นก็กระชากธาตุต่างๆจากร่างกายออกมาเป็นกสิณ ผมให้เป็นกสิณ4ดวงพร้อมๆกัน แล้วก็เป็นเพชรทั้ง4ดวง จากนั้นก็เอาไปใช้ขึ้นอรูปฌาณตามปกติ
-ส่วนวิธีขึ้นอรูปฌาณนั้น ตามแบบของพี่คณานันท์ให้ทำดังต่อไปนี้ครับ
-อรูปที่1 ให้เห็นกรรมฐานกองที่เป็นเพชรแล้ว หายไป ตัวเราก็หายไป ทั้งจักรวาลก็หายไป เหลือแต่ความว่างเปล่า สีขาวๆ ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ
-อรูปที่2 ให้เห็นกรรมฐานกองที่เป็นเพชรแล้ว แตกสลายเป็นฝุ่นผง แล้วหายไป ตัวเราก็แตกสลายเป็นฝุ่นผง หายไป ทั้งจักรวาลก็แตกสลายเป็นฝุ่นผง หายไป เหลือแต่ความว่างเปล่า สีขาวๆ ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ
-อรูปที่3 ให้เห็นกรรมฐานกองที่เป็นเพชรแล้ว แล้วคิดพิจารณาว่าอายตนะทั้งหก รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อารมณ์ทำให้เกิดความทุกข์ ขอให้จงหายไป ตัวเราก็หายไป ทั้งจักรวาลก็หายไป เหลือแต่ความว่างเปล่า สีขาวๆ ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ
-อรูปที่4 ให้เห็นกรรมฐานกองที่เป็นเพชรแล้ว ให้คิดพิจารณาว่า ความทรงจำของเรานั้นทำให้เกิดความทุกข์ ขอให้ความทรงจำทั้งหมดจงหายไป ตัวเราก็หายไป ทั้งจักรวาลก็หายไป เหลือแต่ความว่างเปล่า สีขาวๆ ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ
-พรหมวิหาร4นั้น ผมก็แผ่เมตตาอัปปนานฌาณไปเลย หรือหากพี่จะทำแยกย่อยๆก็ได้ เมตตาอัปปนานฌาณ กรุณาอัปปนานฌาณ มุทิตาอัปปนานฌาณ อุเบกขาอัปปนานฌาณ แต่ว่าผมทำรวมไปเลยทีเดียว
-วิปัสสนาญาณนั้น พอผมไล่อรูปในกรรมฐานแต่ละกองเสร็จผมก็ ใช้มโนขึ้นไปบนพระนิพพาน แล้วให้เห็นร่างกายตัวเองถูกทำลายไปได้อำนาจแห่งกรรมฐานกองนั้น เช่นไฟ ก็ถูกไฟเผา จนมอดแล้วหายไป ลมหายใจก็ถูกกระชากลมหายใจออก แล้วก็ตาย แต่บางกองที่เป็นพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ+อื่นๆนั้น ผมให้เห็นเป็นร่างกายของผมแตกสลายไปตามกฏไตรลักษณ์ธรรมดา
ก็เป็นอันจบกรรมฐาน40กอง ตามที่ผมทำครับ
ยังไงก็ขอให้อ้างอิงจากคู่มือปฏิบัติพระกรรมฐานของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ จะดีกว่าครับ เพราะว่าของผมอาจจะมีข้อผิดพลาด หากผิดพลาดประการใดก็ขอกราบขอขมามา ณ ที่นี้ด้วย

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณมากนะจ้ะน้องชัด...

แหม! ค่อยยังชั่วหน่อย คลำมาถูกทาง... มีหลายอย่างที่ใช้สัญลักษณ์เหมือนกัน แต่ก็มีบางอย่างที่ต่างกัน...

เช่นของพี่... คือที่พี่ทำนี่พี่ไม่ค่อยจะแน่ใจไงจ้ะว่าถูกต้องไหม... ว่าจะถามอาจารย์คณานันท์เหมือนกัน แต่ยังไม่ค่อยว่าง พอดีเห็นข้อความว่าชัดทำได้แล้ว พี่เลยลองถามเพื่อเทียบเคียงดูก่อนน้ะจ้ะ... ของพี่นี่ (ด้วยความขี้เกียจ)... พี่เลยนึกภาพแบบนี้...

เริ่มจาก พรหมวิหารสี่ก่อน...
พี่แผ่เมตตารวมแบบที่ชัดทำจ้ะ แต่เอามาไว้ข้างหน้า

ตามด้วย...ที่บนพระนิพพาน (5)

- มีสมเด็จองค์ปฐมท่านประทับเป็นประธานอยู่ตรงกลาง และองค์ท่านสว่างไสว(7 ละ)
- มีดอกมะลิแก้วออกจากพระโอษฐ์ท่าน (8)
- ต่ำลงมามีองค์หลวงปู่ปาน และหลวงพ่อฤาษีนั่งอยู่ฝั่งหนึ่ง (9)
- อีกฝั่งเป็นท่านปู่พระอินทร์และท่านย่า (10)
- ทางมุมขวามือมีโต๊ะหมู่บูชาซึ่งมีพระพุทธรูปปางนั่งสมาธิประดิษฐานอยู่ดังนี้จ้ะ...
พระพุทธรูปดิน สีเหลือง (12)
พระพุทธรูปน้ำ สีขาว (14)
พระพุทธรูปลม สีเขียว(16)
พระพุทธรูปไฟ สีแดง (18)
- หน้าหลวงปู่ปาน และหลวงพ่อ มีถังสังฆทานตั้งอยู่ (19)
- ต่อมาที่บนพื้นมีซากศพของพี่เองนอนตายอยู่... แล้วนึกให้เห็นภาพตั้งแต่เริ่มตาย เปลี่ยนไปตามลักษณะต่างๆ จนเหลือแต่โครงกระดูก จนผุผังกลายเป็นฝุ่นผง (29)
- ถัดมาที่พื้นอทิสมานกายของพี่เป็นวิสุทธิเทพกำลังนั่งสมาธิอยู่ (30)


พี่ว่าพี่นับผิดไปหนึ่งจ้ะ... จริงๆ ต้อง 31 แล้วล่ะ เพราะพี่จะนึกเห็นตัวเองตั้งแต่ตอนหมดลมเลยแล้วค่อยกลายเป็นศพจ้ะ

- อทิสมานกายที่นั่งสมาธิ จับลมหายใจพริ้วไหวเป็นสาย ... (พร้อมกับดึงธาตุทิพย์จากพระนิพพาน พลังธรรมชาติจากแม่พระธรณี พลังจักรวาลจากเจ้าแห่งจักรวาลมาด้วย) ( 32 ล่ะ)

- พอลมเข้ามาในร่าง ก็จะเห็นอวัยวะต่างๆ ทำงาน เป็นกายคตา (33)

- เห็นโครงกระดูก เห็นเลือด เห็นลมหายใจ เห็นความร้อน เป็นจตุธาตุ (34 ล่ะนะ... ใกล้แล้ว)

- แล้วก็เห็นอาหารที่กินเข้าไปจากทางปากบน ไปออกทางปากล่าง ตลอดสาย ( 35 )

- ภาพทุกภาพพี่จะนึกเป็นประกายพรึกให้หมดทุกภาพตั้งแต่แรก (ทำได้ไหมน้า... ต้องเริ่มตั้งแต่เป็นของดั้งเดิมหรือเปล่าหนอ... ไม่ต้องหรอกเนอะ เสียเวลา)

ดังนั้นก็จะจับเป็นอรูป 4 แบบที่น้องชัดว่าไว้จ้ะ (39 )

- อันสุดท้าย กสิณอากาศนี่แหละจ้ะที่พี่ไม่รู้จะจับไปยัดไว้ตรงไหน...

ชัดลองแนะนำหน่อยได้ไหมจ้ะ...

เอ้อ! ไหนๆ ก็พิมพ์แล้ว เดี๋ยวพี่ส่งให้อาจารย์ช่วยตรวจสอบเลยดีกว่าเนอะ ว่าใช้ได้ไหม ถูกต้องหรือเปล่า

พี่ขอบใจชัดมากเลยนะจ้ะ ที่มาทำให้ กรรมฐาน 40 ของพี่เป็นรูปเป็นร่างเสียที... ขอบใจมากจ้ะ...

แล้วไว้คุยกันใหม่นะจ้ะ

พี่ธร

-------------------------------------------------------------

 

ถ้าเราจับอากาสานัญฯแล้ว ถือว่าเราจับอากาศกสิณเลยได้ไหมคะ... ต่างกันแค่ อันหนึ่งจับจากภายนอก อีกอันจากภายในเท่านั้น...

แล้วทำไมจับภาพเหมือนกัน... แต่กลายเป็นว่าคนหนึ่งเน้นไปทางกสิณ ในขณะที่อีกคนเน้นไปทางวิปัสสนาญาณล่ะคะ

กราบขอบพระคุณค่ะ
-------------------------------------------------------------


ข้อแตกต่างระหว่าง อากาศกสิณ กับอากาสานัญจะในอรูปก็คือ

อากาศกสิณนั้นเป็นอากาศที่ว่างๆ ในมิติของโลกมนุษย์คือว่างแต่มีอากาศ ใช้ด้านอภิญญาก็เพื่อทำของทึบให้โล่งผ่านไปได้ เช่นการเดินทะลุกำแพง เป็นต้น

ส่วนอากาสานัญจะในอรูปนั้น หมายถึงอวกาศ เป็นที่ว่างที่แม้แต่อากาศ(หรือแก๊ส)ก็ไม่มี เป็นความว่างที่ลึกกว่าไปอีก

ดังนั้นจึงคล้ายกัน แต่ที่จริงต่างกันอย่างมากครับ

ที่พอจับภาพเหมือนกันในกรรมฐานสี่สิบกองนั้น

จิตเจตนาเป็นตัวกำหนด

จิตผู้ฝึกมุ่งไปในทางอภิญญาเพื่อมุ่งสงเคราะห์ผู้คนส่วนหนึ่ง ตามแนวทางพุทธภูมิที่ได้อธิฐานมา ก็จะมาเน้นในความพิศดารละเอียดของตัวกสิณ มากกว่า


จิตมุ่งไปในทางตัดกิเลสเพื่อให้ถึงพระนิพพานเป็นที่สุด ก็จะมาแนบในวิปัสนาญาณที่ละเอียดกว่า ลึกกว่าครับ


แหม หากเอาทั้งสองวิธีมาผนวกเข้าด้วยกัน จะเป็นอย่างไรดีนะ

 

ขออนุโมทนากับน้องชัดค่ะที่ปฏิบัติกรรมฐานครบ40กอง สำหรับพี่กำลังพยา

ยามอยู่ค่ะ

 

ช่วงนี้เรื่องทางโลกไม่ค่อยสนใจอ่ะครับ สนใจทางธรรมมากกว่า จนบางครั้งเสียประโยชน์ทางโลกไปบ้าง แต่ไม่เสียดายครับ การที่ผมทำอย่างนี้ถูกทางเปล่าครับ ผมอยากหมดภาระทางโลกเร็วๆจังครับ จะได้ปฏิบัติธรรมให้เต็มที่ แต่ว่าภาระทางโลกยังค้ำอยู่มาก เรียนก็ยังไม่จบ ยังขอตังแม่อยู่เลย ยังไงก็จะพยามคับ

 

วันนี้ได้เห็นทีมของพี่ๆที่รวมตัวกันเพื่อเสียสละให้แก่ทุกคนแล้วปลื้มใจจัง รู้สึกดีใจที่ได้มาเจอพี่ๆน้องกัลยาณมิตรที่เกื้อกูลสุขให้แก่กัน ทั้งทางโลกและทางธรรม แถมได้มะขามหวานกลับมากินอีก หุๆ ขอบคุณครับ