วิธีเดินจงกรมแบบรู้ลมหายใจทำอย่างไร?

เรียนถามทุกท่านค่ะ "อยากทราบว่าการเดินจงกรมแบบรู้ลมหายใจต้องกำหนดให้เท้ากับลมไปด้วยกันยังไงคะ" ต้องหายใจเข้าหรือออกพร้อมกับก้าวเท้า1ก้าวหรือป่าว หรือก้าวยังไงก็ได้ให้รู้แค่ลมหายใจ เพราะว่าพึ่งหัดเดินจงกรมแบบนี้ค่ะ รู้สึกยังเอาจิตไปอยู่ที่ความรู้สึกฝ่าเท้าอยู่ จิงๆเคยฝึกแบบรู้สึกที่ฝ่าเท้ามาก่อนค่ะ แต่เวลานั่งจะรู้ลมหายใจ กลัวมันจะขัดกัน "ไม่รู้ว่าควรเดินอย่างไรค่ะ" ขอความรู้เพื่อเป็นธรรมทานด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
​

---------------
พึ่งหัด

 

ยังไงก็ได้ครับ ขอให้สามารถทำจิตให้อยู่กับลมหายใจเข้าออกได้เท่านั้นพอ
ลองนำเสียงนี้ไปฟังดูนะครับ รับรองว่ามีประโยชน์ในการปฏิบัติแน่นอน เป็นปฏิปทาของครูบาอาจารย์หลายๆองค์ในยุคปัจจุบันที่ท่านนำมาเล่าให้ฟัง ตั้งแต่ฝึกสมาธิใหม่ ขั้นตอนการฝึกละเอียดมาก ไปจนถึงขั้นสำเร็จมรรคผลเลย ลองฟังดูนะครับ

โหลดได้ที่ ( จากเว็บ upload-thai.com )
ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า Part 1
ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า Part 2

สำรอง ( จากเว็บ mediafire.com )
ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า Part 1
ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า Part 2
โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

ส่วนวิธีฝึกเริ่มแรกแบบละเอียดจะอยู่ที่ไฟล์

04_ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า_2B
05_ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า_3A
06_ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า_3B
07_ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า_4A

4 ไฟล์นี้สำคัญมากสำหรับการเริ่มต้นฝึกสมาธิครับ

 

ขอบบคุณมากค่ะ

 

โหลดไม่ได้ค่ะ

 

หนูงงๆค่ะ ไม่ค่อยเข้าใจ ตกลงต้องเดินยังไงคะ

 

มันขึ้นระบบป้องกันใช่มั้ยครับ
ให้กรอกตัวเลขที่มันสุ่มมาให้แล้วกด Enter ครับ ก็จะเข้าสู่หน้าดาวน์โหลด

 

อัพให้ใหม่แล้วนะครับ โหลดง่ายมาก

โหลดได้ที่ ( จากเว็บ upload-thai.com )
ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า Part 1
ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า Part 2
โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

ส่วนวิธีฝึกเริ่มแรกแบบละเอียดจะอยู่ที่ไฟล์

04_ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า_2B
05_ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า_3A
06_ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า_3B
07_ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า_4A

4 ไฟล์นี้สำคัญมากสำหรับการเริ่มต้นฝึกสมาธิครับ ฟังแล้วรับรองว่ามีประโยชน์มากๆครับ

 

ระวังอารมณ์สับสน ปฏิบัติอย่างเดิมถูกแล้ว เดินจิตก็อยู่กับการเดิน นั่งก็อยู่กับลมและธรรมารมณ์อื่นๆที่วิบแทรกเข้ามา

 

การเดินจงกรมที่ถูกต้อง ก็เหมือนกับการนั่งสมาธินั่นแหละ ไม่มีอะไรแตกต่างกันในการกำหนดรู้ลมหายใจ เพียงแต่ เปลี่ยนจากนั่งเป็นยืน เป็นเดิน ฯลฯ ขอรับ

 

มีสองวิธีที่ท่านแนะนำมาต่างกัน 1 ดูลมเหมือนตอนนั่ง
2 รู้สึกที่ฝ่าเท้าเหมือนเดิมใช่มั้ยคะ .......
จะเชื่อใครดี อิอิ

 

ได้ทั้งสองแบบครับ ที่จริงมีวิธีอีกมาก ในไฟล์ธรรมะที่ให้ไปก็มีอีกหลายวิธีเหมือนกัน ท่านให้เลือกเอาเฉพาะวิธีที่ถูกกับนิสัยของเรา ถ้าชอบแบบไหน ทำแบบไหนแล้วสบายใจ ก็ให้เลือกทำแบบนั้นครับ

 

โอ้โห เดินแบบยากๆจับหลายๆอย่างพร้อมกัน ระวังขาขวิดหกล้มเอานะจ๊ะตัวเอง
ก็เอาซะอย่างสิ

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนาในความตั้งใจที่จะปฏิบัติครับ

การกำหนดสติในขณะเดินจงกรมนั้น. จะกำหนดที่การย่างเท้าก็ได้ หรือรู้ที่ลมหายใจก็ได้ แต่การกำหนดรู้ที่ลมหายใจนั้น มีอยู่สามฐานให้เลือกกำหนดคือ ปลายจมูก หน้าอก ท้อง (ซึ่งก็มีครูบาอาจารย์ใช้การกำหนดที่ลมหายใจขณะเดินจงกรมอยู่เช่นกัน) การกำหนดในขณะเดินจงกลมนั้น เป็นการทำเพื่อให้เกิดสติ ระลึกรู้ได้ว่า จิตเราหลุดไปครองอยู่ภพไหน เกิดสภาวะอะไรขึ้นมาบ้าง

การรู้ที่ลมขณะเดินจงกรม ท่านให้รู้ที่ลมอย่างเดียวไม่ต้องสนใจว่าจะตรงกับการย่างเท้าหรือไม่ในเบื้องต้น ถ้ามีความรู้สึกเหมือนมีอะไรขัดๆกันอยู่ก็ค่อยๆปรับไปเรื่อยๆจนสามารถกำหนดได้โดยไม่ขัดแล้ว เมื่อเริ่มชำนาญเราจะรู้ได้ทั้งกายโดยมีฐานที่มั่นอยู่ เมื่อจิตได้ฐานที่ยึดได้มั่นคง เราจะรู้ได้โดยไม่หวั่นไหวและเข้าใจได้ชัดเจน เราทำแบบไหนแล้วมีสติที่สุดก็ทำแบบนั้นให้เจริญขึ้นไปเถิด

สุดท้ายนี้ขออย่าได้เชื่อถือหรือยึดมั่นในสิ่งใดที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไปเลย

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

เอาจิตไปรู้ที่ลมหายใจครับ แต่ต้องสลับกับสัมปชัญญะ(ความรู้ตัว)นะครับ ใช้เดินไปไหนมาไหนได้เลยในชีวิตประจำวันเลยครับ เป็นการจงกรมทั้งวัน เปรียบกับเจริญมรรคทั้งวัน ดีกว่าปล่อยใจให้ล่องลอยไปในความคิดครับ เอามาอยู่ที่ลมหายใจกับกาย พอจิตหลุดไปคิดก็กลับมาที่ลมหายใจ จิตเกาะอุเบกขาไว้ก่อนครับ ค่อยไปขั้นต่อไป

 

อยากทราบว่าการเดินจงกรมแบบรู้ลมหายใจต้องกำหนดให้เท้ากับลมไปด้วยกันยังไงคะ

เข้าใจว่าถามมาด้วยความไม่เข้าใจ แต่การจะตอบให้เข้าใจ เป็นเรื่องไม่ง่ายเลย
หากจะตอบว่า การเดินจงกรมแบบรู้ลมหายใจนั้นไม่ต้องกำหนดรู้ให้เท้ากับลมไปด้วยกัน ก็ได้

รู้สึกยังเอาจิตไปอยู่ที่ความรู้สึกฝ่าเท้าอยู่ จริงๆเคยฝึกแบบรู้สึกที่ฝ่าเท้ามาก่อนค่ะ แต่เวลานั่งจะรู้ลมหายใจ กลัวมันจะขัดกัน "ไม่รู้ว่าควรเดินอย่างไรค่ะ"

เวลาเดินจงกรม ก็ไม่ใช่เอาจิตไปอยู่ที่ความรู้สึกฝ่าเท้าแต่เพียงเท่านั้น การนั่งที่รู้เอาเพียงลมหายใจก็เหมือนจะไปทำสมถะแต่ไม่เข้าใจสมถะจะฝึกสติแต่ไม่เข้าใจสติ จึงดูเหมือนจะสะเปะสะปะไม่เหมือนจะมีครูบาอาจารย์ให้คำแนะนำ

การเดินจงกรมเพื่อเจริญสติ คือ ให้ผู้รู้คอยตามดูกริยาของจิต เรียกผู้รู้นี้ว่าสติ ผู้รู้ที่คอยตามดูความรู้สึกตัวทั่วพร้อมนี้ เรียกว่าสัมปชัญญะ ซึ่งคือผู้รู้ตัวเดียวกัน
ลมหายใจก็ดี เท้าก็ดี แขน ขา ลำตัว หัว ฯลฯ ทั้งหมดนี้รวมเรียกว่า ร่างกาย คือฐานกาย จึงต้องทำความรู้สึกตัวทั่วพร้อมไปในอริยบททั้ง 4 หลักและ 5 อริยบทย่อย ในการเคลื่อนไหวและหยุดนิ่งไปพร้อมๆกันด้วย มิใช่แต่เพียงรู้สึกส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือเฉพาะเพียงแต่อาการเคลื่อนไหวเท่านั้น ส่วนใดไม่เคลื่อนไหวย่อมรู้อยู่ด้วยว่าส่วนนั้นไม่เคลื่อนไหว นี้เพียงสัมปชัญญะ ส่วนสติที่ตามดูอาการของจิต เมื่อรูปภายนอก กระทบรูปภายใน เกิดวิญญาณ กระทบเข้าที่จิต มีสติตามรู้อยู่ในผัสสะทั้งหมด โดยพร้อมเพรียงกันจึงเรียกว่า สติ

ส่วนการกำหนด คือการเพ่งลงไปที่ฝ่าเท้าก็ดีที่ลมหายใจก็ดี แม้ว่าจะอยู่ในอริยบทใดก็ตาม เป็นสมถะ ไม่ใช่สติและไม่ใช่สัมปชัญญะ อาการรู้ กับอาการเพ่ง ย่อมแตกต่างกัน

ค่อยๆศึกษาไป พร้อมๆกับปฏิบัติไป และพยายามสะกดภาษาไทยให้ถูกต้องไปด้วย ด้วยนักปฏิบัตินั้น ไม่มีนิสัยมักง่าย เว้นเสียแต่ปฏิบัติเพียงเพื่อพอกพูนกิเลสนั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

 

การเดินจางกรมนั้นเป็นเพียงการเปลี่ยนอริยบทของการนั่งสมาธิและการที่จะเอาจิตไวัตรงเท้าหรือลมหายใจหรือจะวางไว้ตรงไหนก็ได้เพราะเป็นเพียงการประคองจิตเท่านั้น และอานิสงส์ของการเดินจงกรมก็มีอาหารย่อยง่าย เดินทางได้ไกล การภาวนาสามารถภาวนาได้ทุกอริยบทก็จริง แต่อริยบทหลักคือการนั่ง ส่วนอริยบทอื่นนั้นเป็นเพียงการประคองจิตเท่านั้น

 

ผมใช้ต่างกันเล็กน้อย ขณะนั่งกำหนดรู้ลมที่จุดเดียวที่ปลายจมูก กำหนดเข้าว่าพุธ ออกว่าโธ
ขณะเดินผมทำเป็น 2 ลักษณะคืออย่างหยาบ กำหนดซ้ายเป็นพุธ ขวาเป็นโธ แต่ไม่ได้เอาพุธหรือโธไว้ที่เท้านะครับ กำหนดรู้ตามสภาพการเริ่มยกเท้า หรือวางเท้า ขณะเดินใช่ว่าจะรู้แต่เท้านะครับ ผมรู้ในภาพรวมทั่วร่างกาย ขณะเดินร่างกายจะต้องตรงไม่ส่ายไปมาด้วย
ขณะเดินอย่างละเอียดกำนดยกเท้าเป็นพุธ วางเท้าเป็นโธ ทั้งซ้ายและขวา ให้รู้ในลักษณะเป็นภาพรวมทั้งร่างกาย ไม่จี้ลงที่เท้าเพียงอย่างเดียว
ผมเคยเอาไว้ที่ลมแล้วเดินส่ายไปมาก็เลยเปลี่ยนเป็นอย่างนี้ครับ

 

ทำได้ทุกอย่างครับ

จะเดิน จะหายใจ จะไม่หายใจ จะภาวนา อย่างไรก็ได้ครับ

จิตไปอยู่กับสติคำภาวนาครับ จะยืนเดินนั่งนอน นั่นแค่อาการทางกาย

สิ่งสำคัญ คือ จิต คือ ใจ ที่ภาวนา มีสติอยู่กับคำภาวนา ไม่ส่งจิตออกนอก ครับ

สิ่งสำคัญในการปฏิบัติคือ ปฏิบัติแล้ว จิตสงบไหม จิตเป็นสมาธิไหม

^^

 

จากประสบการณ์ผมนะคับ
จริง ๆ แล้วเดินจงกรม คือใช้ตอนที่นั่งสมาธิไม่สะดวก หรือเกิดอาการปวด เมื่อย
ตอนแรก เรานั่งสมาธิก่อน พอนั่งนาน ๆ เป็น ชั่วโมง ๆ หรือหลายชั่วโมง ก็จะเมื่อยบ้าง อะไรบ้าง
ก็ต้องเปลี่ยนมาเดินจงกรม

แต่เนื่องจากตอนเรานั่งสมาธิ เรากำหนด ลมหายใจ
พอเราเปลี่ยนมาเดินจงกรม ก็ควรจะกำหนดที่ลมหายใจ เหมือนกัน เพราะจะได้ต่อเนื่อง
ส่วนเท้าจะเป็นอะไร ยังไงก็ปล่อยไปตามธรรมชาติ เพราะเรากำลังมีสมาธิอยู่ที่ ลมหายใจ
เรื่องของเท้าก็แค่รับรู้การเคลื่อนไหวพอ

การมีสมาธิหมายถึง การที่จิตจดจ่อ อยู่กับสิ่งใด สิ่งหนึ่ง เป็นระยะเวลาหนึ่ง จนเกิดสมาธิขึ้น
ถ้าเรากำลังมีสมาธิอยู่ที่ลมหายใจ เมื่อเปลี่ยนอริยาบถก็ควรจะ ต่อที่ลมหายใจแหละคับ

แต่ถ้าเราจะกำหนดไปที่เท้า ก็แสดงว่าเรากำลังฝึกสมาธิที่เท้า ก็กำหนดการขยับของเท้า เป็นหลัก
แสดงว่าสมาธิเราอยู่ที่ท่าเดิน หรือการบริกรรม ท่องบท ท่องคาถาก็หลักการเดียวกันคับ

ขึ้นอยู่กับว่าตอนนั้น อยากจะใช้ตัวไหนเป็นหลักคับ

นี้เป็นแบบ basic คับ แต่ขั้น advanced คงต้องให้คนที่นั่งสมาธิเก่ง ๆ มาตอบ

มีทริคนิดหนึ่งนะคับ ถ้าวันไหนอยากนั่งสมาธิได้ดี วันนั้นต้องถือศีล 8
ไม่ใช่ถือแค่ 3-4 ชั่วโมงที่จะนั่งสมาธินะคับ แต่ต้องถือทั้งวัน ตั้งแต่ตื่นเช้า พระอิทย์ขึ้นมาเลย
แล้วพอตอนค่ำ ๆ ลองไปนั่งสมาธิดูคับ จะได้ผลดีมาก ๆ