ถ้าขณะทำบุญ ดันเผลอไปอธิษฐานขอเป็นพุทธภูมิโดยไม่ตั้งใจ จะเป็นบาปแทนไหมครับ ?

คือเมื่อวันสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมไปทำบุญที่วัด ขณะทำอยู่นั้นตอนแรก ผมก็อธิษฐานอุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรปกติ แต่อยู่ดีๆผมนึกอะไรไม่รู้ ดันไปอธิษฐานขอเป็นพระพุทธเจ้าเฉยเลย สงสัยตัวเองไม่เท่าไหร่น่ะครับ แต่คือผมอธิษฐานโดยที่ไม่ตั้งใจจะบาปมั้ย กลายเป็นว่าทำบุญทุกครั้งผมก็เลยอธิษฐานแบบนี้ไปตลอด ไม่รู้ทำไมอ่ะครับ คือผมกลัวบาปตรงที่ นอกจากจะไม่ตั้งใจแล้ว จะเหมือนเป็นการไปเทียบบารมีกับพระพุทธองค์ไหมครับ กลัวจะได้บาปแทนมากกว่าจะได้บุญ

 

ปรารถนาสิ่งที่เป็นมงคล ไม่บาปครับผม

แทบทุกคนที่ประสบความสำเร็จ บางครั้งมันต้องมีลูกบ้านำมาก่อนให้คิดการใหญ่ได้ แล้วในเวลาต่อมาจะเริ่มจัดระเบียบความคิดให้มีความชัดเจนมากยิ่งขึ้น จากนั้นจึงจะสำเร็จครับ

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ ตั้งใจบำเพ็ญให้ถึงฝั่งพระโพธิญาณนะครับ สาธุ

 

สงสัยของเก่าส่งผล ครับ

ไม่บาปหรอกครับ เป็นบุญอีกตะหาก

เพียงแต่ลำบากมากกว่าคนอื่นหน่อยนะ เป็นสายพุทธภูมิ

 

เยี่ยม....

 

บาปเกิดเมื่อคิดเล็กคิดน้อยจนทำให้เป็นทุกข์

 

.อธิษฐานใจ คือ การตั้งใจอย่างยิ่ง

 

แสดงว่าท่านปรารถนาจะอยู่ในสังสารวัฏ ตลอดไปจนกว่าจะได้เป็นพระพุทธเจ้า กระนั้นหรือ อนุโมทนาจ้า

 

สวัสดีครับพี่น้อง ว่าจะไม่อยาก จะแจมของผู้ใด แต่ มันมีเหตุผลที่ดี ของคนทำความปราถนา มันไมบาป แต่เป็นบุญใหญ่ ในสมัยครั้ง พุทธกาล มีพระอุปัชฌาย์ กับเณร ซึ่งเป็น อาจารย์ กับศิษย์ ไปกราบพระพุทะเจ้า ขากับ เดินมา ตามทาง พระอาจารย์ ท่านเป็นพระอรหันต์ ปฏิสัมภิทาญาณ ท่านเณรน้อย คิดในใจว่า เป็นพระพุทธเจ้านี่ดี มีความ เป็นอลังการ สุดยอด มีฉัพพรรณรังสี รัศมี ๖ ประการ มีรูปสวยสดงดงาม แสดงธรรมได้โดย อัศจรรย์ ล้ำลึก เป็นครูมนุษย์ เทวดาพรหม ทั้งหลาย เป็นใน ๓ โลกธาตุ


ก็คิดในใจ อยากจะเป็นพระพุทธเจ้า บ้าง เมื่อเณรน้อบคิดดังนั้นแล้ว พระอาจารย์ ซึ่งเป็นพระอรหันต์ ท่านจึงให้ไปเดินข้างหน้า ต่อมา เณรน้อย คิดมุมกลับ ไม่อยากเป็นแล้ว การเป็นพระพุทธเจ้านั้น บำเพ็ญ ใช้เวลานานมาก กว่าจะได้เป็น พระพุทธเจ้า จึงคิดว่า เป็นสาวกดีกว่า ใช้เวลาไม่มาก พอเณรคิดแค่นั้น ท่านอาจารย์ ให้ไป เดินข้างหลัง เณรน้อยนั้น คิดแบบนั้น อยู่ ๓ วาระ จึงหยุดติด เพราะสงสัย ทำไม เวลาเณรคิดอยากเป็นพระพุทธเจ้า พระอาจารย์ท่านก็ให้ไปเดินข้างหน้า เวลคิด อยากเป็นสาวก ท่านให้ไปเดินข้างหลัง เณรสงสัย จึงถามท่านอาจารย์ตอบว่า แล้วเณร คิดอย่างไรเวลานั้น เณรน้อย ก็เล่าให้ฟังจนจบสิ้น



ท่านก็เล่าว่า การปราถนา พระโพธิญาณนั้น เป็นของใหญ่มาก มีกำลังมาก ท่านบอก ถ้า ปรกติสาวก พระอรหันต์ธรรมดา ไม่ใช่ รดับหัวหน้า หรือรดับแม่ทัพ ถ้าบวชเป็นพระ จะต้องนั่งรอง พระโพธิสัตว์ คนปรานา แม้จะไม่สำเร็จก็ตาม คนที่ทำความปรานา นั้นมีมากเท่าขนโค แต่ทำไปให้ถึงฝั่ง พระโพธิญาณนั้น เท่าเขาโคเท่านั้น เมื่อบารมีใกล้เต็ม หรือเต็มแล้ว ถ้าหันมา เป็นสาวก มันจบกิจเร็ว ดูในยุคปัจจุบัน ไม่ใช่ เฉพาะ สาย หลวงปู่มั่น หลวงพ่อสด หลวงพ่อสังวาลย์ สายอื่นๆอีกเยอะ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในสายของหลวงพ่อ ฤาษีวัดท่าซุง นั้นมากมาย ยิ่งนักที่ลามาจาก สายของพุทธภูมิ ไอ้ที่ท่านไม่ลากัน ก็มีอีกเยอะครับ แต่ลา เยอะ มากกว่าครับ


อย่าพึ่งเชื่อ ใช้ใจ ปัญญา ไตร่ตรองหาเหตุผล ดูก่อนครับสวัสดี

 

อนุโมทนานะครับ ไม่บาปหรอก ลองเดินหน้าต่อสิครับ เส้นทางอันยาวนานหลายอสงไขยเราอาจลืมไปบ้างแต่ถ้าเคยปรารถนามามันจะมีอะไรมาทำให้อยากปรารถนาต่อ แต่ถ้าไม่เคยปรารถนามาแล้วเพิ่งปรารถนาเพราะมีอะไรมาดลใจ นั่นอาจเพราะมีผู้เล็งเห็นแล้วว่าคุณน่าจะสมควรบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์เลยมาดลใจ ไม่รู้เคยอ่านการปรารถนาพุทธภูมิครั้งแรกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ารึเปล่านะครับ ที่พรหมมาดลใจมานพเพราะเห็นพาแม่ว่ายน้ำข้ามทะเลหนีภัยเรือแตก นับแต่นั้นมานพผู้นั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นพระโพธิสัตว์เรื่อยมาจน 20 อสงไขยแสนมหากัปแล้วได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน

 

สาธุ อนุโมทนา ครับ จิตที่พึงด้วยกุศล ย่อมเป็นบุญอย่างยิ่งแล้ว
ขอให้เหล่าพุทธภูมิทั้งหลาย เจริญในธรรม ยิ่งขึ้นไป สาธุ...

 

เป็นเหมือนกันครับ ตอนที่ไปนมัสการรอยพระบาทที่เขาคิชกูฏ นั้นตั้งใจไปนมัสการเฉยๆ แต่เจ้ากรรมดันมาอธิษฐานต่อสายพระปัจเจกโพธิญาณ เอาดื้อๆ ทั้งที่ไม่เคยคิดมาก่อน ปัจจุบัน ยังจำอารมณ์นั้นได้เลย ไม่รู้ว่าจะลาได้อย่างไร เลยต้องมาทำหน้าที่ไปพลางก่อน...