อยากรู้ว่าทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องทิ้งบ้านมาทำงานต่างถิ่นนาๆถึงจะกลับไปเยี่ยมบ้าน

ทุกคนที่เกิดมาร่วมเป็นครอบครัวเดียวเป็นเพราะทำกรรมดีกรรมชั่วร่วมกันมาใช่หรือไม่ ถ้าทำกรรมดีร่วมกันมามากครอบครัวจะมีความสุข แต่ถ้าทำกรรมชั่วร่วมกันมาครอบครัวก็ยากที่จะมีความสุขใช่หรืไม่ค่ะ แล้วในกรณีที่มีสมาชิกในครอบครัวเสียชีวิตจากไปนั้นคือเขาหมดเวรหมดกรรมดีกรรมชั่วที่ได้ร่วมสร้งกับคนในครอบครัวและทุกค;นในโลกปัจจุบันนี้หรือเปล่าค่ะ ส่วนคนที่ยังมีชีวิตอยู่แต่แยกจากครอบครัวไปทำงานต่างถิ่นซึ่งได้แต่ส่งเงินกลับไปทุกเดือนและนานๆถึงจะกลับไปบ้านสักครั้งเป็นเพราะทำกรรมอะไรไว้ในอดีตชาติค่ะ

 

กรรม การกระทำ

ก็ในเมื่อตัวเอง เลือก กรรม เองที่จะไปทำงานต่างแดน ก็เป็นกรรมที่เลือกเอง

 

หลักความจริงมีอยู่ว่า กรรมมีผลตามมาเสมอ ..กรรมหมายถึงเจตนาในการทำพูดคิด ...
.. ถ้าเจตนานั้นเป็นไปกับ ทาน ศีล ภาวนา นี้เรียกว่ากุศลกรรมหรือบุญ..

..ถ้าเจตนานั้นเป็นไปกับการเบียดเบียนผู้อื่น มีการล่วงศีล และอกุศลกรรมบถ เรียกว่าอกุศลหรือบาปกรรม
เพราะเราทำกรรมอยู่เกือบตลอดเวลา มีทั้งบุญและบาป ผลทั้งดีและเลวจึงมีตามมาได้...

พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า "...สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย"...ดังนั้น เราจะเกิดมาในครอบครัวดีหรือไม่ดีก็ไม่ใช่เพราะใครอื่นที่ใหนเลย ที่แท้ เพราะกรรมที่ตนเคยทำไว้นั่นเอง"จัดแจงมาให้"...และสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ที่ไม่เคยเกิดมาแล้วไม่เคยเกี่ยวข้องเป็นพ้อแม่พี่น้องญาติฯ ในสังสารวัฏอันยาวไกลนั้น"หาได้ยากยิ่งนัก" หรือแทบไม่มีเลยก็ว่าได้..ดังนั้นพึงทำความเข้าใจเรื่องการเกิดมาร่วมครอบครัวกันให้ถูกตรงตามแนวทางที่กล่าวมา ย่อมหมดข้อกังขาว่าใครๆในครอบครัวเสียชีวิตแล้วจะหมดกรรมอะไรๆกับใครๆในครอบครัวหรือไม่อย่างไร...เราทั้งหลายเมื่อตายลงก็ตระเวณหาครอบครัวใหม่ทั้งนั้น กว่าจะได้พบเจอคนตระกูลเดิมกันอาจใช้เวลาเป็นกัปป์ ถ้าคนหนึ่งไปเกิดเป็นพรหม ส่วนอกคนไปอเวจี..นี้ว่าโดยความหยาบที่สุด..
ส่วนที่ต้องจากบ้านเรือนครอบครัวไปทำงานไกลๆ จะมาด้วยกรรมใดนั้นคงได้แต่คาดคะเณกันว่าน่าจะมาจากเจตนาบังคับใครๆให้ตระเวณไปทำงานในแถบถิ่นห่างไกลเหย้าเรือนของเขามาก่อน ผลที่สอดคล้องต้องตรงกันจึงมีได้ หากไม่มีเหตุ ผลเช่นนี้ย่อมไม่อาจมีได้... นี้เป็นเหตุไกลประการหนึ่ง

ประการอื่นยังมี เรียกว่าเหตุใกล้คือตนนั่นเองคิดอยากไปไกล เพราะในแถบถิ่นที่ตนอาศัยไม่มีช่องทางทำมาหากินได้ ก็จำต้องหอบผ้าผ่อนหมอนเสื่อเดินทางไปสู่ภูมิลำเนาที่มีอาชีพเพื่อรายได้งาม สามารถเลี้ยงตนแล้วส่งเสียบริวารได้..อย่างนี้ก็เป็นเหตุให้ต้องปลีกแยกไปไกลบ้าน เช่นกัน..

เงื่อนไขอื่นๆยังมีอีกมากมายที่บรรยายกันไม่หมดในชาตินี้ แต่เอาพอเข้าใจหลักๆตามนี้ก็พอควรแก่ความเข้าใจนะครับ

 

กระผมขออธิบายเพิ่มเติมว่า ความเป็นอยู่ของคนเราในปัจจุบัน เพราะอาศัยเหตุคือกรรมในปัจจุบันและกรรมในอดีตให้ผล

การจากไปก็ดี การพลัดพรากจากถิ่นที่อยู่ที่เกิดก็ดี อาศัยเหตุดังกล่าวนั่นเอง

ทั้งนี้จะกล่าวว่าเป็นเหตุจากอะไรส่วนใดส่วนหนึ่งหรือจากทั้งสองส่วนนั้นตอบได้ยาก

เพราะวาสนาบารมีของคนเราสร้างกรรมที่ไม่เหมือนกันทำเอาไว้ บางคนเกิดมาแต่ก็ต้องไปเจริญเติบโตยิ่งใหญ่ที่อื่น หรือตายที่อื่น เพราะเขาย่อมมีกรรมของเขาที่จะต้องไปอาศัยรับใช้ พบเจอ เกี่ยวพันธ์กับบุคคลในที่นั้นๆเพราะเคยทำร่วมกันมาไม่สามารถหลีกหนีได้พ้น

แม้กระผมเกิดมา คือเกิดที่นครศรีธรรมราช แต่ก็ไปเรียนที่เชียงใหม่ แต่เวลาทำงานก็ต้องมาอยู่มหาชัย ลพบุรี ปัจจุบันก็แปดริ้ว ทุกช่วงเวลาอายุไขของเราย่อมเปลี่ยนไปตามวิบากกรรมที่ให้ผลแก่เราเสมอไม่เป็นอื่นครับ ดังนั้น จึงไม่ใช่สิ่งที่ควรวิตกกังวลอะไร

หากแต่ว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน เราก็เป็นคนดีได้ เราสามารถสร้างความดีได้ สามารถทำให้คนที่อยู่ใกล้หรือไกลก็ดีได้รับความสุขได้ สงเคราะห์ช่วยเหลือกันได้ตามกำลังที่เหมาะสมได้ นี่คือสิ่งที่ควรคิด วางแผน และทำให้ดีงามเจริญก้าวหน้า เพื่อความดีอันยิ่งๆขึ้นไปของตนเองครับ สาธุ

 

ขอขอบคุณทุกความคิดเห็น และขอขอบคุณทุกท่านที่ผ่านเข้ามาค่ะ

 

มันมีเหตุและผลที่ต้องไปอยู่ครับทั้งกรรมปัจจุบัน และกรรมอดีต

 

ตัวผมเองก็ใช่จะได้อยู่บ้าน ผมว่าทำตัวให้ชินและเข้าใจมันดีกว่าครับ

 

สงสัยเหมือนกัน เพราะเราบางช่วงชีวิตก็เดินทางไปต่างประเทศบ๊อยบ่อย ชีวิตเกี่ยวข้องกับกับการต่างประเทศ ไปเรียนอยู่เป็นปีก็ไป เสร็จแล้วก็กลับมาทำงานในเมืองไทย เคยคิดว่าเพราะอดีตเคยทำการค้าขายระหว่างประเทศ หรือเป็นทูตสัมพันธไมตรีในอดีตแหละ

 

ถ้าอยู่ ตปท. แล้วสบายทั้งกายและใจก็เป็นกรรมดีค่ะ มีบุญวาสนาดี บางท่านมีความสามารถได้ทำงานบริษัท องค์กรดี ๆ เป็นใหญ่เป็นโต เงินเดือนเป็นล้าน อย่างน้อยก็อาจจะเหงาบ้างเพราะอยู่ไกลบ้าน แต่ถ้าเราสามารถส่งเสียดูแลพ่อแม่ ญาติพี่น้องให้สะดวกสบายก็ถือว่าดีสุด ๆ แล้วค่ะ

แต่ถ้าอยู่แล้วทุกข์ทรมานหรือไม่ไหวแล้ว ทำไมถึงต้องถูกส่งมาที่นี่ หรือเลือกมาที่นี่ด้วยตัวเอง ทำไมมันแย่กว่าที่เราคิด ก็แสดงว่าคงมีกรรมสัมพันธ์กะคนส่วนใหญ่ที่นั่นค่ะ
(ส่วนตัวมาก็มีเรื่องให้เสียเงินอยู่เรื่อย ๆ มีเรื่องมาเดือดเนื้อร้อนใจเรื่อย ๆ บางทีต้องโทษที่ตัวเรา หรือกรรมปัจจุบันของเราด้วย โทษกรรมในอดีตอย่างเดียวก็ไม่ได้ เคยถึงขนาดเรียนไม่ไหวจะกลับบ้านก็มีค่ะ)

ปล. ยังไงก็ตามขอให้คุณสู้ ต่อไปนะคะ อยากบอกว่า มีคนแถวนี้ได้ทุนมาเรียน ตปท. แต่เกลียดที่นี่ และไม่อยากอยู่ที่นี่มาก ๆ ปกติไม่ใช่คนเรื่องมาก อยู่ที่ไหนก็ได้ 2 เดือนก็ชินแล้ว แต่นี่อยู่มาเกือบ 6 ปีแล้ว...เคยพยายามทำเรื่อยย้ายไปเมืองอื่นที่สวย ๆ ดี ๆ ที่เจริญหู เจริญตาแล้ว แต่ก็ไปไม่ได้ค่ะ ไม่มีบุญวาสนาพอที่จะทำให้พ้นจากตรงนี้

 

ขอตอบเท่าที่ตอบได้นะคับ
1. ทุกคนเกิดมาร่วมเป็นครอบครัวเป็นเพราะทำกรรมดีกรรมชั่วร่วมกันมาใช่หรือไม่
- อาจใช่ และไม่ใช่ บางคนเคยเจอกันมาก่อน ในชาติก่อน บางคนก็มาเจอกันใหม่ ในชาตินี้

2. ถ้าทำกรรมดีร่วมกันมามากครอบครัวจะมีความสุข แต่ถ้าทำกรรมชั่วร่วมกันมาครอบครัวก็ยากที่จะมีความสุขใช่หรือไม่
- ตอบไม่ได้ เพราะส่วนใหญ่ คนจะทำทั้งความดี ความเลว ปะปนกัน มันก็จะออกมาปะปนกัน ยังไม่เคยเห็นเหมือนกัน ครอบครัวที่ทำแต่ความดีอย่างเดียว หรือครอบครัวนี้ทำความชั่วอย่างเดียว (ขอเรียก ทำกรรมดี กรรมชั่วว่า ทำบุญ ทำบาป ละกัน)
อยู่ที่ทำอย่างไหนเยอะกว่ากัน ก็จะเห็นอย่างนั้นชัด
แต่ ผลบุญ-บาป เป็นของใครของมัน ไม่ใช่ของครอบครัว เพราะฉะนั้นใครทำ ใครได้ อย่าเหมาว่าเป็นเรื่องของทั้งครอบครัว
แต่ถ้าทำบุญเยอะกันทั้งครอบครัว ครอบครัวจะมีความสุข อันนี้แน่นอนอยู่แล้ว
ทำบาปก็ให้ผลตรงกันข้ามเช่นกัน

3. ในกรณีที่มีสมาชิกในครอบครัวเสียชีวิตจากไปนั้นคือเขาหมดเวรหมดกรรมดีกรรมชั่วที่ได้ร่วมสร้งกับคนในครอบครัวและทุกค;นในโลกปัจจุบันนี้หรือเปล่าค่ะ
- คนเราเสียชีวิตได้หลายสาเหตุ อาจเป็นเพราะ อุบัติเหตุ 1 เพราะเวร กรรม 1 เพราะหมดอายุขัยอีก 1 เพราะความประมาท เพราะโน้นนั้นนี้ ฯลฯ

4. ส่วนคนที่ยังมีชีวิตอยู่แต่แยกจากครอบครัวไปทำงานต่างถิ่นซึ่งได้แต่ส่งเงินกลับไปทุกเดือนและนานๆถึงจะกลับไปบ้านสักครั้งเป็นเพราะทำกรรมอะไรไว้ในอดีตชาติค่ะ
- อันนี้ จขกท ต้องหาคำตอบเอง
ผมมีรุ่นน้อง ที่ต้องระเห เร่ร่อน ไปอยู่ไกลบ้าน ไกลเมือง ทำงานหนัก เจอแต่ความทุกข์ยาก
อยู่ในดง แวดวงที่แบบว่า ไม่ใช่... อะไรแบบนี้ ผมก็จะเล่าเรื่องให้เขาถือศีล 5 ให้เขาสนใจธรรม ว่างๆ ก็จะโทรไปอ่านพระสูตรนั้น พระสูตรนี้ให้ฟัง บางทีก็ไลน์ไปบ้าง
ล่าสุดก็กำลังโมติเวท กินข้าว 2 มื้อ คือเขาเริ่มกลัวตัวเองอ้วน (ยังไม่โมติเวทให้ถือศีล 8 เพราะศีล 5 เขายังไม่ได้ เขายังกินเบียรอยู่ แต่ก็เริ่ม introduction ไปบ้าง พอสมควร)
เด่วนี้ ชีวิตเขาเริ่มดีขึ้นแล้ว พวกตัวกาละกินีทั้งหลาย (555 ขอเรียกแบบนี้ละกัน) ก็เริ่มออกไปจากชีวิตเขาแล้ว จากเริ่มแรกที่แทบจะร้องไห้ทุกวัน เหงาบ้าง คิดถึงบ้านบ้าง เด่วนี้มีความสุขขึ้นเยอะ

กลับมาที่คำถาม จขกท ที่ถามว่าทำกรรมอะไรไว้ในอดีตถึงไปไกลแบบนี้ ให้จขกท ตอบเอง ก็เพราะว่า วันหนึ่ง วันหน้า จขกท ปฏิบัติธรรมแต่สมควร จนถึงขั้นสามารถระลึกชาติได้ ตัวเองดูของตัวเอง ตอบเองน่าจะดีกว่า ให้คนอื่นดู เหมือนของบางอย่าง อยู่ในที่ลับ เราเปิดดูเองดีกว่า ให้คนอื่นดูให้ เค้าก็คงเห็นหมด ถามว่าไม่อายเหรอ?
ผมกำลังบอกว่า เรื่องบางอย่าง เราก็ไม่อยากให้ใครรู้ใช่ไหม ถ้าเราไปให้คนที่สามารถ ดูอดีตได้ (ซึ่งจะหาเจอหรือเปล่าก็ไม่รู้) เค้าก็จะเห็นหมด ทั้งเรื่องที่เราทำดี ทำไม่ดี รวมถึงตอนเราแก้ผ้าด้วย ถ้าเขาเห็นขนาดนี้ จขกท ยังอยากให้เขาดูอยู่ไหมละ?
อีกอย่างหากเค้าดูแล้วตอบมา จะจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แล้วถึงดูได้ จะถูกต้องแม่นยำ อีกหรือเปล่า ก็ไม่รู้อีก ฉะนั้นไม่มีหลักประกันอะไรเลย จริงไหม? เพราะผู้ที่จะตอบได้ชัวร์ ไม่ผิดเพี้ยน มีเพียง พระสัมมาพระพุทธเจ้า องค์เดียว และก็อาจจะมี พระอริยะ ที่มีฤทธิ์ บ้าง แต่พระพุทธเจ้าท่านไม่อยู่ให้เราถามแล้ว และพระอริยะที่มีฤทธิ์ เราก็ไม่รู้อีกว่า องค์ไหน
เพราะฉะนั้น จขกท ปฏิบัติธรรม ทำเอง ตอบเอง นี้แหละ ดีที่สุดแล้ว ไม่ต้องให้ใครมารับรู้อะไรมาก ไม่แน่ อีกหน่อย ตั้งใจ ฝึก ดีๆ เพียร พยายาม จขกท อาจจะมีวิชชาดีๆ ติดตัวไปก็ได้

 

สิ่งสำคัญคือ ถ้าถือ ศีล 5 ได้ อยู่ที่ไหนเจริญหมด ปีศาจ คนพาล ก็จะเปิดทางให้ ถอยกันหมด
ว่าแต่ จขกท ถือศีล 5 ได้หรือยัง?

แถมอีกนิดในคำถามสุดท้าย
ที่ผมจะตอบได้มีเพียงอย่างเดียวคือ เหตุที่ไกลบ้าน ต้องลำบากนั้น แสดงว่า บุญเราไม่มากพอ
เราทำบุญมาไม่มากพอ ให้หมั่นทำบุญเยอะๆ

เพราะผมเองก็เคยเกือบจะได้ไปทำงาน ไกลบ้าน ไกลเมืองเหมือนกัน แล้วก็มีจิตอยากไปด้วย
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไป มันมีเหตุให้ไม่ได้ไป ก็เลยได้อยู่บ้านตัวเอง อย่างสุขสบาย
ใช้คำว่าสุขสบายเลย เพราะว่า ไปอยู่ห่างไกลนี้ มีแต่ความลำบาก
ใครที่คิดว่าไปอยู่ไกลๆ แล้วจะสนุก โปรดคิดใหม่เถิด มีแต่ความลำบากทั้งนั้น

ฉะนั้นคนถ้ามันจะไป มันก็ต้องไป คนมันไม่ได้ไป มันก็ไม่ได้ไป
สงสัยผมอาจจะทำบุญมาดี ก็เลยแค่ "เกือบได้ไป"

เพราะฉะนั้น ถ้าใครอยู่ไกล ก็เร่งทำบุญเยอะๆ จะได้กลับมา หรืออยู่สุขสบาย

 

คงจะเหมือนผม ในอดีตชาติเคยยกกองทัพไปถล่มบ้านเมืองของศัตรู บ่อยๆ จนทำให้คนจำนวนมากเดือดร้อนไม่มีที่อยู่อาศัย ต้องอพยพหนีภัยสงคราม บ้านเรือนพังพินาศ ถูกเผาวอดวาย

ชาตินี้ถึงมีบ้านก็ไม่ได้อยู่ ต้องออกมาทำงานต่างจังหวัด มาเช่าห้องอยู่
แค่จากบ้านมาทำงานไกลๆไม่เท่าไรหรอก แต่โดนกรรมเรื่องทำให้ครอบครัว คนรัก ต้องพลัดพรากจากกัน นี่สิ ชาตินี้โดนเต็มๆ สุดเศร้าเลย มีคนรักก็ต้องมีเรื่องให้พลัดพรากจากกัน เหมือนมีกรรมมาขวางกั้น

 

มันอาจจะเป็นกรรมเก่าก็ส่วนหนึ่ง หรือเป็นสิ่งที่เราเลือกเองก็ส่วนหนึ่ง หรือจะเป็นสภาพแวดล้อมก็ส่วนหนึ่ง ซีเป็นคนสิงห์บุรี ไปเรียนมหาวิทยาลัยตั้งพิษณุโลกแน่ะ ก็ที่สิงห์บุรีไม่มีมหาวิทยาลัยนี่เนาะ ยังไงไม่เรียนที่พิษณุโลก ก็ต้องเข้ากทม หรือเชียงใหม่ คือยังไงก็ต้องห่างบ้านอยู่ดี จบมาทำงานก็ต้องมาทำสมุทรปราการ คือมันมีเหตุและปัจจัยภายนอกงาย แต่ถ้าถามว่ามองเป็นกรรมมั้ย ก็ไม่นะ เพราะเราก็มาทำงานของเรา เสาร์อาทิตย์รึวันหยุดก็กลับบ้านได้ บางทีมีเหงามั้ย ฟุ้งซ่านมั้ย ก็มีนะ วิธีแก้แบบไร้สาระดูหนังฟังเพลงไปเที่ยวนี่นั่น แต่ใน 1 วัน ตอนไหนก็ได้ หาเวลาปิดทีวี ปิดเพลง อยู่กะตัวเองอย่างสงบ อ่านหนังสือธรรมมะ รึสวดมนตร์ มันจะทำให้รู้สึกสบายใจ รู้สึกดี มีกำลังใจขึ้นมานะ

จะว่าไปข้อดีของการไกลบ้าน มันก็ดีตรงที่ รู้สึกคิดถึงพ่อ แม่ ปู่ อา น้อง น้องหมา มากขึ้น ถ้าเราอยู่บ้านไปเช้าเย็นกลับ เราก็จะไม่คิดถึงบ้านน่ะซิ่ ^-^

 

เค้ากดผิดนะ แฮ่ะๆๆ

 

ไม่เป็นไรครับ คนอย่างผม ด่าได้ครับ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็น :'(

 

ส่วนดิฉันก็ไม่ได้อยู่บ้านค่ะ ทำงานที่ไหนก็ต้องห่างบ้านห่างครอบครัว มีช่วงนึงที่ได้ทำงานใกล้ๆบ้านแต่ก็ไม่เป็นสุขเจอคนหลากหลายแบบทั้งคนดี ทั้งปีศาจในร่างคนบ้างจนต้องระเห็จออกมา จนปลายปีที่แล้วเริ่มทำงานอยูในอำเภอที่เป็นรอยต่อ จ สกลนครและอุดร ก็อยู่อย่างมีความสุขดี และสุดท้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัดเป็นทั้งดิฉันเลือกเองและกรรมส่งไปด้วยละมั้งที่ทำงานดีบรรยากาศสงบน่าอยู่ เสียอย่างเดียวเจอเพื่อนร่วมบ้านไม่พึงประสงค์ค่ะ ถึงไปทำงานไกลอย่างน้อยทำให้ พ่อ แม่หมดห่วงเรื่องหน้าที่การงานของดิฉันแล้ว อย่างน้อยพ่อแม่ก็ไม่ลำบากละค่ะ คิดถึงค่อยกลับไปหา ฮ่าๆๆ กลับทุกอาทิตย์ นู้นละค่ะอายุขึ้นสามสิบถึงจะกลับไปทำงานที่บ้านเกิดตัวเองได้

 

ไม่ด่าๆ ด่าไม่เป็น ต่อยเลย 555 ล้อเล่นๆ oishi_

 

อย่างน้อยก็ยังมีข้อดีนะคะ ^-^

 

ใช่ค่ะรอบนี้เป็นการทำงานที่ไกลบ้านจริงๆไม่ได้อยู่ในจังหวัด มีการปรับตัวเยอะเลยค่ะ