ขออนุญาติ สอบถามอารมณ์กรรมฐานครับ

คือปกติฝึกกรรมฐานอานาปานุสติ เป็นประจำ ไม่เคยฝึกกสิณเลย เมื่อคืนวันก่อนจึงเริ่มต้นด้วยอานาปานนุสติ จนจิตสงบในระดับหนึ่ง จากนั้นจึงควบด้วยกสิณสีแดง เริ่มจากกำหนดจากสีแดง จนเป็นสีขาวแต่ไม่เป็นประกายพรึก แต่ไม่เห็นด้วยตา อยากถามผู้ที่เคยฝึกกสิณกองต่างว่า อารมณ์ที่ได้จากกสิณกองต่างเช่นนิมิตกสินกองต่างนั้นเห็นเป็นภาพติดตา หรือ ด้วยใจ เพราะไม่เคยฝึกกสิณเลย

 

การปฏิบัติควรทำเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งครับ ทางลมหายใจก็ควรทำไปจนถึงที่สุดก่อนครับ ทุกอย่างล้วนใช้ฐานสมาธิเหมือนกัน หากทำหลายอย่าง ก็เหมือนเดินหลายทาง จะถึงที่หมายช้าครับ
เรื่องกสินนั้นหากเป็นปุถุชนไม่ควรฝึกครับ เพราะเมื่อถึงจุดหนึ่ง มันจะติดทั้งตาและทั้งใจครับ ตรงนี้เป็นกับตัวผมเอง ผมฝึกกสินไฟขณะเป็นพระ ผมเพ่งดูทุกอย่างที่เป็นไฟเช่นเทียนที่จุด หลอดไฟฟ้า กองไฟ ดวงอาทิตย์ ถึงวันหนึ่งผมต้องหยุดเพราะมีความรู้สึกเหมือนว่าทำต่อไปตาต้องบอด โดยวันนั้นได้เพ่งดวงอาทิตย์ตั้งแต่เช้าจนถึงประมาณ ๑๐ โมง ก็หยุดจากนั้นก็เดินกลับที่พัก ระหว่างเดินกลับก็มองไม่เห็นทาง มันมืดลงทันทีทันใด เป็นอยู่นานราว ๒๐ นาทีก็ค่อยๆหาย ผมจึงเลิกฝึก แต่มันก็เป็นเองโดยติดตาติดใจไปเองแต่ไม่ได้เป็นตลอดเวลานะครับ เวลาจิตนิ่งปุ๊บมันก็เป็นปั๊บ แม้ขณะเดินไปปกติก็เกิดนิมิตขึ้นให้เห็นด้วยตาเปล่าได้หากจิตเป็นสมาธิ เป็นแม้นกระทั่งขับรถครับ(สึกมาแล้ว) นิมิตดวงอาทิตย์ขึ้นขวางหน้า มองไม่เห็นถนนเลย อันตรายมา ผมสึกออกมาแล้วเป็นปีก็ยังเป็นอยู่ครับ ก็คิดเอานะครับว่ามันน่าฝึกหรือไม่
เจริญในธรรมครับ

 

เบื้องต้น เป็นภาพติดตาครับ คือ ดูภาพ แล้วจำภาพ ไม่ใช่ มโนภาพที่สร้างเองครับ

ถ้าดวงกสิณสีแดง ก็ต้องเป็นสีแดง ถ้ากสิณเปลี่ยนเป็นสีอื่นก็ต้องตัดภาพสีอื่นออกไป แล้วกำหนด ดวงกสิณสีแดงขึ้นมาใหม่ครับ

ภาพติดตา ดวงกสิณสีแดง แล้วก็ภาวนาควบ ให้อารมณหนึ่ง ไม่มีสอง ห้ามทิ้งคำภาวนาเด็ดขาด ครับ ปฐมฌาน ก็ยังต้องมีคำภาวนานะครับ

..

 

ขอบคุณมากครับทั้งสองคำตอบ ปกติผมเจริญกรรมฐานตอนเริ่มผมใช้ที่ละสองกองครับมันถึงสมาธิเร็ว แต่กองที่ใช้เป็นหลัก คืออานาปานุสสติครับ
อยากลองที่มีนิมิตบ้าง ส่วนตัวผมอานาปานุสสติไม่มีอะไรเลยครับ ไปแบบเงียบๆ จนถึงปลายทาง จึงตองการฝึกกองที่มีนิมิตบ้าง เช่น กสิณ เห็นว่ากองนี้ถึงทำเเล้วถึงฌานสี่ แต่อารมณ์ที่ปรากฎจะละเอียดลึกเพียงใดนั้นจะละเอียดเท่ากันหรือไม่ยังไม่ทราบ ถึงต้องสอบถามอารมณ์จากคน ที่เคยผ่านครับว่าเป็น อย่างไร ครับ เพราะตัวเอง ลองดูเเล้วเข้าๆออกๆมันยังได้ผลลับเท่าเดิม คือไม่ปรากฎทางตา หรืออาจจะเป็นเฉพาะบุคคล ผมมั่นใจว่าไม่ใช่มโนภาพแน่นอนร้อยทั้งร้อย เพราะอารมณ์ที่ใช้เป็นอารมณ์ระดับฌานในอานาปานุสสติ รบกวนผู้ที่เคยผ่านลักษณะเช่นเดี่ยวกันแนะนำด้วยครับจะเป็นการดีมาก

 

เริ่มต้น เขาก็ทำแบบคุณทั้งนั้นละครับ เอาใจจับภาพ..

สมาธิ คุณทำถูกแล้ว ไม่ใช่ใช้ตาจับ เอาใจจับภาพ

นิมิตก็จะเกิดทาง มโนทวาร มโนทวารก็คือนิมิตจะเกิดในห้วงของจิต

ไม่ใช่ทางตา (ถ้าสมาธิดี ก็ภาพHD สามมิติ แต่เห็นทางใจนะไม่ใช่ตา)

ถ้าท่าน จขกท จะไห้เกิดทางตา แบบลืมตาเห็น มันต้องอภิญญาห้าเต็มกำลังแล้ว

อย่างที่คุณได้นี่ ก็พอจะเห็นนรก สวรรค์ได้ (เห็นด้วยใจนะ ชัดไม่ชัด นานไม่นาน ขึ้นอยู่กับ วิปัสสสนา และสมาธิ)

อภิญญาห้าเต็มนี่ เขาไปนรกด้วยกายหยาบ กายเนื้อ เห็นด้วยตาเนื้อได้เลย

ดูอย่างองค์สมเด็จบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา พระองค์ท่านก็จำพรรษา

ท่ีดาวดึงส์ ด้วยกายเนื้อ พออกพรรษา ก็เสด็จลงจากสวรรค์ด้วยกายเนื้อ

คนประชาชนก็รอใส่บาต เป็นแถว เป็นทีมาของตักบัาตเทโวโรหะนะ

พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงอภิญญาหกนะ

อิธทิบาทสี่คุณ ทุกลมหายใจ เข้าออก ภาวนาจนเป็นฌาณ

ภาพกระสิณก็ต้องจับ จนเป็นฌาณ ถ้าทำได้ สิ่งที่คุณคิด คุณหวัง

ก็ไม่ไกลเกินเอื้อม

 

ผมข้ามไปนิด

ถ้าสมาธิคุณตั้งมั่นจริงๆ ไม่หวั่นไหว

ยังไม่ต้องถึงขนาดทรงอภิญญาหรอกนะครับ

ภาพที่คุณจับ หลับตาก็ดี ลืมตาก็ดี มันเห็นได้ตลอด

บังคับ ให้ใหญ่ ให้เล็ก ให้อยุ่กลาง อยู่หน้า อยุ่หลังได้ตลอด

มันเรื่องของกำลังสมาธินะ

 

ขอบคุณ....คุณ หมูดิน1 มากครับ หายสงสัยครับ จะเอาอารมณ์จากนิมิตมาช่วยวิปัสสนา ครับ

 

ขอบคุณคุณ telwada และ คุณบุญยง โคกกระทา มากครับ

 

สองคนที่พูดถึงนี่พวกสติไม่ดีทั้งคู่เลยนะ

 

สติไม่ดีเพราะป่วยหนะครับ ร่างกายเป็นรังของโรค

 

จำหลักง่ายๆ เบื้องต้นก่อนเลยนะครับว่า ภาพกสิณครั้งแรกก่อนจะต่อไป คือจะต้องเป็นภาพที่จำได้เสมือนตอนลืมตาดู

ท่านจึงให้ลืมตาเพื่อให้จำได้ แล้วลองหลับตา ถ้ายังเห็นภาพได้เหมือนตอนลืมตา นั่นแหละภาพติดตา

เหมือนเราจำลักษณะรถของเราได้ เพราะเรามองมันอยู่ทุกวัน แค่นึกถึง..ภาพรถก็จะปรากฏในใจได้โดยไม่ต้องเค้นภาพ

 

ต่อไปภาพที่เราจำได้มั่นคงแล้ว จะไปที่ไหนๆ เวลาใด เราสามารถนึำกเห็นได้ไม่เสียเวลาแม้วินาทีเดียว สามารถทรงภาพนั้นได้พอสมควร นึกจะย่อขยาย ย้ายไปหน้าหลัง ฯลฯ ได้คล่องแคล่ว ก็เป็นอันจบอุคหนิมิต

ต่อไปเมื่อชำนาญดีแล้ว ความมั่นคง(สมาธิ)ดีขึ้นมา ภาพจะเปลี่ยนเป็นสีขาวมีฐานแท่งทึบ ให้เรากำหนดภาพที่เปลี่ยนสีนั้นไปจนกว่าจำได้ดี สามารถย่อขยาย ย้ายหน้าหลังฯลฯได้อย่างใจต้องการไม่เสียเวลาแม้แต่อึดใจเดียว เป็นอันได้ปฏิภาคนิมิต

จำไว้ว่า ถ้าเกิดภาพเปลี่ยนไปอย่างไร ขณะนั้นเราจะรู้ตัวเองมั่นใจเองว่าเป็นภาพในสมาธิ ไม่ใช่ภาพลอยมาเอง มันจะตัดสงสัยเองโดยอัตโนมัติ

แต่ถ้ายังสงสัยว่าถูกไหม ก็ให้รู้เลยว่ายังไม่ใช่สมาธิระดับฌาณ ความสงสัยจะไม่เหมือนวิจารในองค์ฌาณ วิจารจะเป็นลักษณะของการพินิจ เช่น เข้าใจว่าภาพนี้สีนี้ ลักษณะอย่างนี้ๆ

คนละอย่างกับสงสัยว่า นี้ฌาณอะไร นี้ถูกต้องไหม

 

ขอบคุณ อินทรบุตร และคุณชินนามากครับ ไม่ได้ตั้งใจฝึกกสิณโดยตรงขนาดนั้นหร่อกครับ อย่างคุณชินนาพูดถูก ครับ แต่ที่ต้องการฝึกกสิณให้มีนิมิตร นั้นจริงไแล้ว คือ จะจับตัวผู้ นึก ผู้คิดเท่านั้นครับ นิมิตต่างๆไม่ได้ใสใจในรายละเอียดอยู่แล้วครับ มันจะหลอนจะหรอก ก็เรื่องของมัน คือเอาสติจับผู้ปรุงเเต่ง เพื่อให้มันรู้ทันกันเฉยๆ ครับ แต่อย่างไรก็ขอบคุณครับ

 

ถ้าจะหาดูว่า ตัวผู้ปรุงแต่งนี่หน้าตาเป็นยังไง ก็ไม่ต้องทำอะไรเลย มีสติอยู่กับรู้เฉยๆ ก็พอ เดี๋ยวพอ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มันถูกสิ่งภายนอกมากระทบ มันก็เกิดกระบวนการปรุงแต่งขึ้นมาเองตามธรรมชาติ

 

ถ้า จขกท. ต้องการแบบนั้น

ก็จะขอเสริมจากที่คุณอินทรบุตรให้ไปนะครับ

แนะให้ จขกท. หันมาจับเวทนาครับ
เป็นอย่างไร ไปหาดูในหมวดเวทนานุปัสสนาสติปัฏฐานนะครับ

ถ้าเอาจริง รับรองว่าเห็นอะไรๆ อย่างที่ต้องการบ้างแหละครับ

แต่ถ้าอยากเล่นกสิณแก้เบื่อบ้าง ก็แนะนำให้จับภาพพระพุทธรูปที่ชอบก็ได้ครับ

 

คุณบุยยง โคกกระทาครับ มีคนแจ้งเข้ามาเรื่องการโพสต์ของคุณที่ไม่รู้เรื่อง โพสต์ไปเรื่อยๆ แล้วคุณก็ยอมรับว่าคุณสติไม่ดี แล้วคุณจะไปแนะนำคนนั้นคนนี้ในเรื่องการปฏิบัติให้เป็นบาปกรรมเพิ่มเติมทำไมละครับ

 

นิมิตของกสิณนั้นเป็นนิมิตที่รู้ได้ด้วยใจ
ก็ขอตอบว่ามันติดใจ
ไม่ใช่ติดตา