ช้างเผือกในป่าอีสาน หลวงตาสมหมาย วัดป่าสันติกาวาส คำสอน/ประสบการณ์/วัตถุมงคล/ (ช่างชิต)

รบกวนสอบถามวันที่ 2 ธันวาคม ท่านมาแล้วพักที่กรุงเทพฯ หรือกลับเลยครับ

 

หลวงตามาเช้าเย็นกลับนะครับ เพราะวันที่ 3 ไปโคราชวันที่ 4 มาระยอง

 

เช้าเลยครับทำบุญตักบาตรและมีเทศน์ด้วยช่วงเย็นๆ จะให้ชัวย์ไปเช้าเลยครับผม

 

โคราชหลวงตาไปที่ไหนครับ

 

พอดีผมไม่ได้ถามหลวงตาอะครับ ขอโทษที่นะครับไม่มีข้อมูลจริงๆ

 

มาระยองที่ไหนครับพี่
วานสอบถามให้หน่อยนะครับ
ขอบคุณครับ

 

แอบเข้ามาอ่านครับ

รู้สึกว่าจะเจอกระทู้แบบนี้ในเวป อุดร ด้วยใช่ป่าวครับ ?

 

ใช่ครับผมเองละที่เขียนแล้วไปวางทั้ง 2 เวป ครับ

 

ได้ครับผมเดี้ยวใกล้ๆวันจะบอกอีกทีนะครับ

 

นายช่าง หายไปไหนหลายวัน ไม่มาอัพเดทกระทู้หลวงปู่

 

55555 กำลังจะเข้ามาเขียนเลยครับ พระอาจารย์ ขอบคุณมากนะครับที่ติดตาม
พอดีช่วงนี้งานยุ่งๆและไปสนทนากับหลายๆคนมามีเรื่อง ดีๆ มาฝากเพียบเลยครับ
รอติดตามได้เลยนะครับ พระอาจารย์

 

หลังจากหายไปพักใหญ่ๆ ต้องขออภัยทุกท่านด้วยนะครับ พอดีงานยุ่งพอสมควร
แต่ก็ได้รับเรื่องราวต่างๆของหลวงตาจากลูกศิษย์ลูกหาคนอื่นๆมาเพิ่มด้วยเช่นกัน
จะมาเล่าสู่กันฟังเลยนะครับ

 

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับวัตถุมงคลของหลวงตา รุ่น เสาร์ 5 ออกวัดถ่ำสูง จังหวัด นครพนม
ครูจารย์นุ้ยเป็นผู้ถ่ายทอดให้กับผมได้ฟัง ท่านที่เข้ามาอ่านก็ขอให้ใช้วิจารณาญาณตัดสินใจเองนะครับว่าจะเชื่อไม่เชื่อหรืออ่านให้สนุกสุดแล้วแต่ท่านเลยครับ สำหรับผมไม่มีสงสัยในตัวหลวงตาแล้ว แต่อย่างที่บอกว่า หลวงตาไม่ชอบด้านนี้(วัตถุมงคล อิทธฤทธิ์ ปฏิหารย์)ท่านสอนแต่ธรรมะ แต่ผมมันลูกศิษย์นอกคอก 5555 เลยขอเสนออีกด้านของหลวงตาให้ทุกท่านได้พิจารณากันดู ไม่ต้องเชื่อผมก็ได้ครับ อ่านให้สนุกก็พอ ผมให้ขื่อเรื่องนี้ว่า "สวนทางแค่ คืบ....!!"เรื่องมีอยู่ว่า
หลังจากที่วัดถ่ำสูงได้ขอหลวงตาสร้างเหรียญในโอกาสฉลองศาลาของวัดที่สร้างเสร็จ
โดย อาจารย์ ส เป็นหัวเรือใหญ่ หลวงตาก็เมตตาอธิฐานจิตให้ คืนนั้นเป็นคืน เสาร์ 5(วันเสาร์ เดือน 5 ขึ้น 15 ค่ำ ปี 55 ถ้าผิดพลาดขออภัยนะครับ) หลวงตานั่งอธิฐานจิตทั้งคืนเลยครับ โดยไม่กระดุกกระดิกตัวเลยนั่งยาวจนเช้า(คนที่อยู่ในงาน ทึ่งมากๆเพราะหลวงตานั่งนิ่ง ไม่ใช่นั่งหลับนะครับไม่มีสับปหงก พระที่สวดร้องปวดขาปวดแข้งสับเปลี่ยนกันไปตั้งไม่รู้กี่ชุด) พอเสร็จพิธีก็แจกจ่ายกันไปไม่ได้ให้บูชานะครับ แจกฟรี แล้วจากนั้นประมาณหนึ่งอาทิตย์ ครูบานัย(พระวัดแถวเมืองเลย)ซึ่งเป็นสหธรรมิกกับอาจารย์นุ้ย วันนั้นท่านเดินทางไปทำธุระที่ไหนไม่ทราบแต่ท่านได้เอาเหรียญหลวงตารุ่นนี้ติดย่ามมาเพื่อแจกญาติโยมด้วย รถวิ่งตามเส้นเมืองเลยหนองบัวลำภู ตอนนั้นถนนโล่งมากจึงพากันเหยียบแบบสะใจมาในเลนขวา(วิ่งประมาณ 130) พอมาได้ระยะหนึ่งคนขับก็เห็นรถบดถนนกำลังทำงานอยู่ด้านหน้าทำให้ต้องเบี่ยงออกขวาไปอีกไปใช้อีกเลนซึ่งมันเป็นเลนสวนของรถอีกฝั่งแล้ว(ถนนสี่เลนนะครับ) คนขับก็ขับโดยความเร็วเท่าเดิมโดยหารู้ไหมว่าตนเองขับรถข้ามมาเลนสวน(คนขับคงนึกว่าทางผู้รับเหมาทำทางคงตั้งป้ายบอกรถสวนให้วิ่งอีกเลน)พอขับไปซักหน่อย คนขับก็เห็นอะไรกำลังพุ่งมาแต่ไกล เขาเพ่งมองดูดีๆ......รถพ่วงครับ.....ครูบานัยที่นั่งมาด้วยเห็นดังคนขับเห็น ในใจนึกว่ายังไงก็ต้องประสานงาแน่ๆ ท่านหลับตากำย่ามที่มีพระหลวงตานึกถึง พุทโธๆ (ท่านคงคิดว่าไม่รอด) เสียงรถเบรคแบบลากล้อดังสนั่นหวั่นไหว.......... ครูบานัยลืมตาขึ้นมา ท่านเห็นรถพ่วงจอดอยู่ข้างหน้า พอตั้งสติได้คนที่อยู่บนรถทั้งสองคันก็พากันลงมาดู "คืบเดียวครับ" รถที่ท่านนั่งมากับหน้ารถพ่วงอีก คืบเดียว ก็จะชน วิ่งมาร้อยกว่าๆถ้าชนประสานงานตายแน่นอนครับไม่ต้องสืบ แต่ท่านก็รอดมาเล่าเหตุการณ์นี้ให้พระจารย์นุ้ยฟังเป็นเรื่องฮือฮาในกลุ่มของวัดครุบาท่านมาก นี้ละครับจะด้วยเหตุผลอะไรที่ทำให้แคล้วรอดปลอดภัยก็สุดแล้วแต่ท่านทั้งหลายจะ คิด วิเคราะห์ กันเอาเองแต่ในบรรดาลูกศิษย์หลวงตาและแม้กระทั้งผม ก็เชื่อว่าเพราะ บารมีของครูบาอาจารย์ท่านคุ้มครองเราไว้ ถ้ากรรมเราไม่หนักหนาจริงๆบารมีท่านก็ช่วยเราได้ ผมเชื่ออย่างนั้นจริงๆครับ

 

เหรียญรุ่นเสาร์ 5 ออกวัดถ่ำสูงครับ (ภาพในเวปเอามาให้ชมกัน กับผมไม่มีให้บูชานะครับ ผมมีเหรียญเดียว 5555)

 

จริงๆเรื่องรรู้วาระจิตของหลวงตานิต้องบอกว่า เยอะมากๆ เลยครับโดนกันทั่วหน้า(ผมว่าถ้ามีคนนั่งจดสถิติต้องมีเกิน 50 เรื่องที่ยืนยันด้วยเจ้าตัวเองได้แน่ๆครับ) ในครอบครัวผมเองก็โดนกันไม่ว่าจะเป็น ผม น้องชาย และ พ่อผม เดี้ยวจะเล่าเรื่องของพ่อให้ฟังก่อนก็แ้วกัน ผมให้ชื่อเรื่องนี้ว่า "ปวด ชิมิ" เรื่องมีอยู่ว่า
ช่วงวันวิสาขบูชาปีนี้ ตอนนั้นที่วัดจัดงานมีการเวียนเทียนและสวดมนต์ข้ามคืน อธิฐานจิตพระบูชาองค์หลวงปู่บุญจันทร์ ญาติโยมที่มาร่วมงานจะต้องถือศีล 8 กันช่วงนั้นผมยังบวชเป็นพระอยู่ เราก็ช่วยกันจัดงานเตรียมของทั้งวันก่อนวันงาน พ่อผมเขาก็อยากมาด้วยเลยมาถือศีล 8 อยู่วัดคืนนั้น หลวงตาก็นั่งอธิฐานจิตทั้งคืนและพวกผมพระลูกวัดก็พาญาติโยมสวด อิติปิโส ข้ามคืนกันไปด้วย จนเช้าก็พากันแยกย้ายกับ พ่อผมบ่นปวดขามากกกก ท่านก็บ่นของท่านไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนแก่ แล้วสองวันต่อมาพ่อกับแม่ก็มาจังหันเช้าที่วัด หลวงตาก็เทศน์ออกไมค์ไปเรื่อยๆ พ่อก็นั่งบ่นในใจไป(ยังปวดอยู่)บ่นประมาณว่า "นั่งคืนเดียวปวดอะไรแบบนี้หลวงตานั่งไม่ขยับหลวงตาจะปวดบ้างไหมหน้อ" เท่านั้นละครับหลวงตาพูดออกไมค์เลยว่า "มานั่งคืนเดียวทำความดีภาวนาหน่อยก็บ่นเจ็บบ่นปวด หลวงตาก็ปวดเพราะสังขารมันปวดไม่ใช่จิตใจหลวงตาปวด เราต้องสู้กับ กิเลส มันเป็นแบบนี้ละ บลาๆ"(คือจำไม่ได้ว่าหลวงตาว่าอะไรบ้าง 5555) พ่อผม งง เลยครับหันไปถามแม่ "แม่หลวงตาไม่รู้ว่าพ่อหรือเปล่า พ่อบ่นปวดขา" แม่ผมก็นั่ง งง แล้วก็บอกว่า "สงสัยจะว่าพ่อนั้นละ" น่านไม่คิดกันเป็นอื่นเลยแล้วพ่อเขาก็มาเล่าให้ผมฟังผมก็บอกปัดๆไปว่า หลวงตาก็เทศน์ปรกติละพ่อไม่ต้องคิดมาก จะว่าว่าก็ได้จะว่าบังเอิญก็ได้(แต่ส่วนตัวผมไม่เชื่อเรื่องเหตุบังเอิญ ทุกอย่างล้วนมีเหตุและผลของมันที่เกิดขึ้น)หลวงตาเตือนสติดีแล้วพ่อ" ก็ไม่มีอะไรมากครับมาเล่าสู่กันฟังไม่ได้มาเขียนนาน เก็บกด 555 ยังมีอีกเยอะเลยนะครับเดี้ยวมาเขียนต่อไม่รูจะยังมีคนมาอ่านไหม

 

เอาอีก เอาอีก ชอบมากแนวปฏิบัติ+ปาฏิหาริย์ อ่านแล้วปลูกฝังเสริมสร้างความศรัทธาได้เป็นอย่างดี จะแวะเข้ามาอ่านเรื่อยๆ ขออนุโมทนา สาธุ กับเรื่องราวดีๆ มีสาระ มีประโยชน์

 

ขอบคุณครับพระอาจารย์เดียวผมจัดให้เลยครับ

 

ผมให้ชื่อเรื่องๆนี้ว่า "ลองดูก่อน" ครูจารย์นุ้ยกับผมจริงๆเป็นคนหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกัน ท่านบวชมาประมาณ 8 10 พรรษาท่านอยู่วัดอยู่วามาตั้งแต่เด็กๆ(บ้านใกล้ๆวัดหลวงตา)เคยบวชเณรสมัยหลวงปู่บุญจันทร์ท่านด้วย แต่สมัยก่อนครูจารย์นุ้ยกับไม่เคยเชื่อเรื่อง นรก สวรรค์ เลย (นี้ท่านเล่าให้ผมฟังนะ)ท่านบอกว่าท่านรักและเชื่อว่ากระแสไฟฟ้ามีจริง ท่านชอบงานเกี่ยวกับ ไฟฟ้า อิเล็กทรอนิค มาก ผมเลยถามท่านว่าทำไมท่านถึงได้มาบวชและบวชนานขนาดนี้ ครูจารย์นุ้ยเล่าว่าก่อนจะมาบวชเรียน วิศวไฟฟ้าที่ มหาวิทยาลัย ศรีปทุม จนจะจบอยู่แล้วบริษัทก็มาจองตัว รถที่อยากได้ก็ไปดูเรียบร้อย แต่พอดีมีปัญหาทางบ้านแม่ท่านป่วยตรอมใจ(โยมพ่อไปมีเมียน้อย)เลยขอให้ท่านบวชให้ ครูจารย์นุ้ยก็ขัดแม่ไม่ได้เพราะเห็นว่าแม่ป่วยเลยต้อง ดรอป แล้วกลับบ้านมาบวช ท่านบอกว่าจริงๆจะบวชแค่ 15 วันเองนะเพื่อให้แม่สบายใจแล้วจะสึกไปรีบๆเรียนให้จบ แต่มันไม่เป็นแบบนั้นสิครับ........ท่านเล่าว่าพอใกล้ๆครบ 15 วันท่านก็นึกในใจว่าต้องไปกราบเรียนหลวงตาขอสึกไปเรียนให้จบๆ นึกได้ดังนั้นจึงเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจได้จังหวะจะกราบเรียนหลวงตา ทุกๆวันท่านจะต้องไปเตรียมสรงน้ำหลวงตาแล้วจัดที่นอนให้หลวงตาประจำอยู่แล้ว คืนนี้ละท่านว่าท่านจะขอหลวงตาสึกพอเสร็จกิจเรียบร้อยหลวงตาท่านก็นอน จารย์นุ้ยก็มาจับเส้นให้หลวงตาช่วงนี้จังหวะดีมากไม่มีใครอยู่ด้วย พอกำลังจะอ้าปากเท่านั้นละ หลวงตาพูดขึ้นมาว่า "จะรีบสึกไปทำไม เรียนทางโลกเรียนแล้วก็วนอยู่ในกิเลส เรียนแล้วก็ทุกข์ ทำไมไม่เรียนทางธรรมก่อนลองดูลองปฏิบัติดูก่อนสิ ถ้าไม่ใช่ไม่ดีค่อยกลับไปเรียนทางโลกก็ได้ มันไม่สายหรอก" ครับ.........จารย์นุ้ยปากหนักพูดอะไรไม่ออกเลย งง กับที่หลวงตารู้ได้ไงว่าท่านคิดอะไร ท่านว่าตั้งแต่นั้นมาท่านลองปฏิบัตเองโดยมีหลวงตาคอยสั่งสอนชี้แนะอบรมมาโดยตลอด ท่านบอกว่า เพราะหลวงตาพูดวันนั้นแค่นั้นละ ท่านก็บวชมาจนถึงทุกวันนี้และทุกวันนี้ตัวท่านเอง เชื่อแล้วว่า นรก สวรรค์ มีจริง

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ เป็นบุญของท่านแล้วที่มีโอกาสได้ครูบาอาจารย์ที่ดีที่ประเสริฐเช่นนั้น เป็นเพราะท่านมีบุญวาสนามาดี

 

ขอบพระคุณอาจารย์มากครับที่อ่านและมาเม้นให้กำลังใจ ทำให้มีกำลังใจในการเขียนต่อครับ