เรื่องเด่น รวมหลวงพ่อตอบปัญหา/จากคำบอกเล่า

ใครอยากลองทำเมนู " ยำท่านย่า " ดูบ้างลองอ่านกันดูนะครับ

 

เรื่องการเจิมป้าย หลวงพ่อสอนวิธีการเจิมให้หลวงพี่นันต์ไว้ครับ















(จากธัมมวิโมกข์ เมษายน 2537 หน้า 89 - 98)

 

มโนมยิทธิช่วยในการสอบ หลวงพ่อไว้แปลบาลีแปลโดยพยัญชนะและแปลโดยอรรถ





















(จากธัมมวิโมกข์ เมษายน 2537)

 

ของไสยศาสตร์ส่งมา/เอายาให้แม่กินตาย

 

(จากธัมมวิโมกข์ เมษายน 2537 หน้า 79 - 88)

 

จากคำบอกเล่า ฉบับนี้อ่านแล้วสนุกและได้ทราบเรื่องราวสมัยหลวงพ่อและยังได้เกร็ดความรู้ต่างๆอีกด้วยครับ

บูชา ร. 5 มีลาภมาก/สัตตาหะ/หลวงพ่อได้อภิญญา/หลวงตาจันทร์พูดถึงหลวงพ่อ

 

(จากธัมมวิโมกข์ ตุลาคม 2537 หน้า 85 - 94)

อ่านเรื่อง " พระผู้ใหญ่พูดเรื่องมโนมยิทธิของวัดท่าซุง " แล้วลองอ่านเรื่อง " มโนมยิทธิเป็นการสะกดจิต " จากหลวงพ่อตอบปัญหาด้านล่างดูครับ

 

แก้เจ็บป่วยด้วยการสร้างโรงพยาบาล/มโนมยิทธิเป็นการสะกดจิต


















(จากธัมมวิโมกข์ เมษายน 2530 หน้า 22 - 29)

เรื่อง " มโนมยิทธิเป็นการสะกดจิต " อ่านต่อได้จากลิงค์ด้านล่างครับ


http://www.watsamphraya.net/forum/topic-1044.html

 

บุคคลผู้ประพฤติถูกแต่อมกิเลส






(จากธัมมวิโมกข์ เมษายน 2530 หน้า 143-144)

 

พึ่งหมดเทศกาลกินเจไปไม่นาน ลองอ่านเรื่้อง " หลวงพ่อเคยลองฉันเจ " กันครับ





















(จากธัมมวิโมกข์ มีนาคม 2537 หน้า 102 - 108)

 

(จากธัมมวิโมกข์ ตุลาคม 2537 หน้า 75 - 84)

 

(จากธัมมวิโมกข์ มีนาคม 2537 หน้า 12 - 19)

 

หลวงพ่อใจถึง

หลวงพ่อท่านมีชีวิตอยู่ถามอะไรไม่มีอะไรที่เป็นที่ข้องใจ เพราะท่านสงสัยมามากกว่าเราร้อยเท่า ท่านค้นคว้ามาเยอะ ไอ้เราสงสงสัยไม่เท่าท่านหรอก เดิมหลวงพ่อเป็นคนไม่เชื่ออะไรง่ายๆใช่ไหม

สมัยก่อนจะเล่าให้ฟังเรื่องหนึ่ง สมัยท่านเป็นเด็กรุ่นๆ อย่างเรายังไม่กล้าเท่าท่านหรอก เด็กรุ่นๆวัยรุ่นนี่นะเขาบอกว่า ท่านไปเลี้ยงควาย ทีนี้คนเก่าๆเขาสักกันใช่ไหม สักตามตัวนี่

"ลุงๆ สักทำไมไอ้นี่นะ"

"สักไว้เหนียว ฟันไม่เข้า ยิงไม่ออก"

พอเผลอๆท่านก็ฟันเบ้งเลย ฟันด้วยขวานนะ โอ..เข้าหรือเปล่าท่านไม่เล่าหรอก อย่างเราจะไปกล้าลองหรือน่ะ บอกว่าเหนียวฟันเลย ฟันด้วยขวาน แหม...ขวานนี่หนักกว่าดาบนะ ถึงไม่เข้าก็เลี้ยงไม่โตเลยล่ะ

"แสดงว่าหลวงพ่อนี่ตอนวัยรุ่นนี่น่าดูเหมือนกัน คงจะเฮี้ยนน่าดูเหมือนกันนะ"

ก็คุยว่าอย่างนั้นนี่ คุยว่าเหนียวนี่ เดี๊ยวจะเล่าเรื่องใจถึงไปยิงเสือโดดให้ฟัง

เสือโดดนี่เขาว่ามันเหนียว มันเป็นเจ้าพ่อสมัยโบราณ ถ้าเรียกเจ้าพ่อ หมายถึงเสือปล้น เรียกว่าไปหมู่บ้านไหนตำบลไหนนี่ คนก็ต้องนั่งราบหมด แล้วลูกน้องพกปืนสองกระบอก
ทีนี้ตำรวจเขาก็มาหา มาตามท่านให้ไปปราบเสือโดด ท่านก็ไปกันกับเพื่อนสองคน ไปถึงมันต่างถิ่นใช่ไหม ต่างอำเภอ ต่างจังหวัดนี่ เขามีงานวัดกันพอดี ท่านก็บอกท่านไปจีบแม่ค้าอ้อยควั่น ไปนั่งจีบแม่ค้าตามแถวบ้านนอก เขามีแม่ค้าอะไรต่ออะไร

ทีนี้ท่านก็นั่งกินอ้อยควั่นอยู่ซักประเดี๊ยว คนดูลิเกก็นั่งราบไปหมด นั่งราบกันไปหมด ก็ถามแม่ค้าใครมานี่ แม้ค้าบอก "เสือโดดมาแล้ว เสือโดดมา"

ท่านก็กินไปซักประเดี๊ยวก็เข้าไปหา ยกมือไหว้เสือโดด คนมันเต็มไปหมดเลย ลูกน้องเดินไข่วไปหมด บอก

"พี่ครับ ผมฝากเนื้อฝากตัวด้วย ผมเป็นคนต่างถิ่นมาเขตพี่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ" แล้วมองไปที่เอวเสือโดด

"โอ...พี่ใช้ปืนรุ่นใหม่เชียวรึนี่"

เสือโดดบอก "เด็กๆเขาหามาให้"

บอก "พี่ๆ ขอดูหน่อยได้ไหม"

เสือโดดก็ควักปืนให้ดู " โอ้โฮ..ใหม่เลย "

พอใหม่ปุ๊บ ท่านเป็นปืนนี่ เก่งปืนอยู่แล้วนี่ พอจับปุ๊ปไม่เอาแม๊กออกด้วยใช่ไหม ทิ่มเป้งเลย ลูกน้องท่านสองคนสองกระบอกจี้คอหอยลูกน้องไว้เลย

แหม...วีรกรรมอย่างกับในหนังเลย ยิ่งกว่าหนังคาวบอย หนังฝรั่ง ที่ว่าเป้งนั่นยิงเสือโดดไปแล้ว ยิงหงายผึ่งไปแล้ว ไม่เหนียวเลย เพราะว่าเหนียวท่านยิงออกนี่

หลวงพ่อท่านมีวิธีของท่าน บอก โอ้โฮ....คนกรูกันเข้ามานึกว่าจะช่วยเสือโดด ที่แท้สาธุกันทั่วไปหมด ปรกติไม่มีใครปราบได้หรอก มันเหนียว ตำรวจมันสับโชะๆเลย ไม่เหนียว แล้วท่านเป็นคาถาต้องเสกคาถา

"รู้สึกหลวงพ่อตอนนั้นใจกล้ามากนะ กระชั้นชิดขนาดนั้น ถ้าเกิดยิงไม่ออกละ ก็ยุ่งเลยเชียวนะ"

ของท่านสมัยก่อนออกไป ต้องสับ สับอย่างนี้ก่อน สับปืนยิงที่ตัวเองก่อน บางทีสับโชะๆ ยิงปัง อีกคนรุ่นเดียวกันกับท่านแน่กว่านั้นไปอีก อมปากกระบอกปืนสับโชะๆๆ เราไม่ไหวหรอก ลองๆนี่ลั่นเป้ง

"แล้วถ้าลั่นเป้ง"

ก็ซี๊แหงไง (หัวเราะ)


(จากคอลัมภ์ จากคำบอกเล่า ธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ 156 เดือนกุมภาพันธ์ 2537 หน้า 100-101)

 

หลวงพ่อพระราชรัตนกวี (ต่อมาภายหลังได้เืลื่อนสมณศักดิ์เป็น พระเทพวิสุทธิเมธี ไสว สุจิตฺโต อดีตเจ้าอาวาสวัดอนงคาราม)ได้เล่าเรื่องอดีตที่เนื่องด้วยหลวงพ่อลงในหนังสือ " สุธรรมยานเถราภิถุติกถา " ระหว่างที่่หลวงพ่อมาพำนักอยู่ที่วัดช่างเหล็กเมื่อปี พ.ศ. 2484 และเรืองต่างๆเรื่อยมาจนถึงปีปลายปี 2527

เป็นเรื่องทีอ่านสนุกและทำให้ทราบถึงเรื่องราวต่างๆในสมัียนั้น บางส่วนของเรื่องนี้นำมาพิมพ์ใหม่ในหัวข้อเรื่อง " ปฏิปทาสมัยเรียนบาลี " ลงในหนังสือ " พระราชพรหมยาน " และหนังสือ " ประวัติหลวงพ่อพระราชพรหมยาน " ด้วยครับ

 

(จากหนังสือ " สุธรรมยานเถราภิถุติกถา " )

 

พระเทพวิสุทธิเมธี วัดอนงคาราม มรณภาพแล้วไปเกิดเป็นพรหมชั้นที่ ๗


"..วันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๓๒ หลวงพ่อเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อไปกราบศพ พระเทพวิสุทธิเมธี (ไสว สุจิตโต) วัดอนงคาราม ท่านเป็นเพื่อนหลวงพ่อมาตั้งแต่เข้ามาอยู่กรุงเทพฯใหม่ๆ เวลาที่วัดท่าซุงทำบุญประจำปี หลวงพ่อก็นิมนต์ท่านมาทุกปี แต่ตอนนี้ท่านมรณภาพเสียแล้ว มีคนสนใจเรื่องนี้และถามปัญหาดังนี้

ผู้ถาม : กราบเท้าหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง กระผมได้ยินข่าวมาว่า เมื่อวันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๓๒ หลวงพ่อได้มีโอกาสไปเยี่ยมศพเจ้าคุณไสว วัดอนงคาราม กระผมอยากเรียนถามหลวงพ่อว่า มีความสัมพันธ์ไมตรีอย่างไรจึงเป็นปัจจัยให้หลวงพ่อไปงานนี้ขอรับ

หลวงพ่อ : เป็นศากยบุตรพุทธชิโนรสเหมือนกัน ตอบกว้างๆนะ ถ้าตอบแคบๆ คือ เรียนบาลีมาด้วยกัน เริ่มต้นวันเดียวกัน แต่ฉันเป็นพระองค์นั้นเป็นเณร เพราะฉันอยู่บ้านนอก พรรษาที่ ๔ ฉันเข้ามาเรียนเปรียญกับเขา องค์นั้นเป็นเณรอายุ ๑๘ เรียนคู่กันมา และผลที่สุดก็กินข้าวมาด้วยกัน ในขณะที่อยู่วัดอนงคารามก็ล่อนํ้าปลาคลุกพริกป่นเหมือนกัน พริกอะไรรู้ไหม พริกแถวสระบุรี แซบอีหลีโลด เผ็ดยิ่งกว่าพริกธรรมดามาก เวลานั้นอยู่ในระหว่างสงคราม ญาติโยมก็หนีสงครามไป และพระก็หนีสงครามไป พระที่ไม่ไปก็อดต้องเอาข้าวสารมาใส่หม้อเข้าหุงเองเลย

ผู้ถาม : แล้ววันที่ไปเยี่ยม ท่านมาหาหลวงพ่อบ้างหรือเปล่าครับ

หลวงพ่อ : ไม่ใช่มาหา ไปหาเขาน่ะ ถ้าถามมาหาไหม ก็ต้องตอบว่าคุยกัน

ผู้ถาม : แต่งตัวสวยงามหรือเปล่าครับ

หลวงพ่อ : เขาไปเป็นพรหมชั้นที่ ๗ ถามว่า "ไปเป็นพรหมได้อย่างไร" เขาบอกว่า "ไอ้โรคนี้ทุกขเวทนามันมากขอรับ ผมต้องใช้ขันติอย่างหนัก" และมีคนเล่าให้ฟังว่า โรคนี้ตามธรรมดากระสับกระส่ายมาก ทุรนทุรายมาก แต่องค์นี้ไม่มีอาการเลย เงียบสงบทุกอย่าง พอเขาพูดแบบนั้นก็ปรากฏว่า มีคนที่พยาบาลอยู่มาหาบอกว่าจริงตามนั้นครับ ก็แสดงว่าเวลานั้นจิตเขาเป็นฌาน ถ้าจิตเข้าถึงสมาธิเบื้องต้นหรืออุปจารสมาธิ ทุกขเวทนาจะน้อยมาก ความรู้สึกน้อยมาก ถ้าจิตเป็นฌานมันมีทุกขเวทนาเหมือนกันแต่พอทน อย่างมะเร็งมันเจ็บมากจริงๆ เป็นอันว่าท่านทนได้ขนาดนั้น จึงได้ถามว่า "ทนได้อย่างไร" ท่านบอกว่า ใช้ขันติอย่างหนัก.."



(จากหนังสือ " ประวัติพระราชพรหมยาน " หน้า 380 / หนังสือ " ตายไม่สูญ..แล้วไปไหน " หน้า 104-105)

 

เรื่อง " เข้ากรุงเทพฯ เรียนบาลี " มีอยู่ในหนังสือ " พระราชพรหมยาน " หลวงพ่อเล่าถึงเหตุที่เข้ามาอยู่วัดช่างเหล็กและช่วงที่ท่านมาเรียนบาลีที่วัดประยูรวงศาวาส

มี 3 หน้าเท่านั้นครับ







(จากหนังสือพระราชพรหมยาน หน้า 281-283)