ปรารถนาพิสูจน์ตัวตนที่ดำรงอยู่ในขันธ์ มีรูปเป็นแบบใด (มาได้เลย ชยุต)

แต่เมื่อดูอีกที ก็มิน่าจะใช่ เพราะ ขจรศักดิ์ นั้นจะต้องอนิจจัง สุขขัง อนัตตา ซ้ำซาก จะไม่มีเรื่องปัจจัยการ มาพร่ำให้เห็นเป็นแน่แท้ เออ.....หรือว่าท่านคุรุ ที่หายไปจากห้องวิทย์ท่านไปซุ่มฝึกวิชาใหม่มารือ....เหมือนจักเป็นวิชาหมดฤทธิ์จาก คุรุแดง กีตาร์ แลเกิดร้อนวิชาขึ้นมาอีกครา .....จึ่งจักต้องหาผู้สืบทอดวิชา.....

 

เมื่อคุณ เทวะทะตะ นิพพานแบบปัจเจกฯ
คือ มี ๑ จิตวิญญาณเดิมแท้ นิพพานไปก็
จะชดใช้หนี้กรรม หนี้ธรรม ที่มีต่อพระสมณ
โคดม พระพุทธศาสนาได้


เมื่อนั้นจึง "กำเนิดใหม่" ได้ครับ
ดังนั้น เมื่อตอนนี้ ยังไม่นิพพานจึง
ได้รับการโปรดจากพระสมณโคดม
ตามธรรมแบบปัจเจกฯ อยู่นั่นเอง

 

คุณก็ยังคง ติดเงื่อนไข สมมุติเดิมๆ อยู่หรือครับ มิติต่างๆ เอย ปัจเจกเอย
ไหนบอกผมว่า อย่าติดเรื่องเดิมๆ อย่าเอาของที่คนอื่น บัญญัติไว้ มาอ้างอิงไงครับ นี่คุณยังติด สมมุติเรื่อง ลำดับขั้น รูปแบบ เรื่องพวกนี้ อยู่หรือครับ

 

ธรรมของพระปัจเจกฯ


จะไม่เข้าใจคนอื่นที่เขาเป็นมาร ที่เขาเป็นซาตาน
ที่เขาเป็นตัวร้าย พระปัจเจกฯ จะแบ่งแยก ตัวเอง
ออกมา แล้วบอกว่า "เราคือธรรมะ" แล้วบอกว่าผู้
ที่ตรงข้ามกับท่านคือ "อธรรม" เช่น มาร เป็นต้น


พระพุทธเจ้าที่ไม่ใช่พระปัจเจกฯ จะเข้าใจสัตว์โลก
ทุกแบบ และไม่แบ่งแยกตัวเองออกจากทางโลกแต่
จะอยู่่ร่วมโลกโดยไม่แบ่งแยก แต่ไม่หลงโลกนะครับ

 

ที่คุณพูดมานี่ก็ถูกต้องครับ
แต่คุณยังไม่รู้ตรงที่ว่า ท่านพระโคดม สอนเรื่อง การหลุดพ้น ต่อกันและกัน ให้ด้วย สอนบทสุดท้าย ที่เรียกว่า ธรรมของพระศรีอริยะ ให้ด้วย นั่นคือ การเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐโดยเท่าเทียมกัน ไม่มีพันธะ ต่อกัน ไม่มีกรรมต่อกัน นี่คือ สิ่งที่ท่านสอนครับ ดังนั้น คำว่า นิพพาน หรือไม่นิพพานนั้น คุณ อย่าอ้างมาเลยครับ
เพราะคุณ ไม่ได้จะรู้ดีเกินตัวผม หรอกครับ

การตาย ก็ตายไปแล้วสมมุติเดิม การเกิดใหม่ ก็เกิดแล้ว ในโลกเดิม
แต่การเกิดใหม่ นี่สิ สำคัญ เพราะ มันคือ กรรมที่ ไม่ตัดพัน ไม่มีพันธะใดใด กับใคร กับตนเอง เพราะ ปัญญาที่เกิดใหม่นี้ ไม่ได้เกิดจากอวิชชา

 

อุตส่าห์อธิบายแบบง่ายๆ ไม่เอา
เดี๋ยวเจอแบบอ่านไม่รู้เรื่อง มั่วมึน


แบบภูดิดน่ะ คุณอ่านแล้วเข้าใจป่ะละ?
คุณก็ไม่เข้าใจ คำว่า "รวมธาตุ" ของเขา
คุณยังไม่เ้ข้าใจ ก็ไปเถียงเขาหน้าตาเฉย


แหม พูดให้เข้าใจง่ายๆ ไม่ชอบ
เดี๊ยะเถอะ! จะเจอของยาก ...

 

ถามคุณภูดิดดิ ว่าคุณยัง "ทำตัวเหมือนเดิม" อยู่มั้ย อิๆๆ

 

คุณพูดเองว่า พระโคดมเป็นครูอาจารย์สอนผม
และผมก็ยอมรับว่าไช่ตามนั้น
แต่ผมก็เคยพูดเอาไว้นานแล้วว่า มีหรือที่ ลูกศิษย์ จะต้อง พลาดเหมือนครูอาจารย์ มีหรือลูกศิษย์จะต้อง ฉลาดน้อยกว่า หรือ เท่าเทียมครูอาจารย์ เพราะ ครูอาจารย์แก่แล้ว หมดยุคของท่านแล้ว เราคือ ผู้ ที่ ต้อง สร้างโลกใหม่ วัฒนธรรมใหม่ และ ประยุกต์ใหม่ ให้เหมาะสม ซึ่ง เรียกว่า ต้องดีกว่า ยุคเก่า ยุเดิมที่โบราณ นั้นสิครับ หรือ ไม่จริง

 

มีด้วยหรือที่เรา จะต้อง คอยให้ครู อาจารย์ หรือ พ่อแม่ จะต้องให้มาคอยเลี้ยงดู ดูแล เราจนเราแก่เฒ่าและตายไป เป็นไปได้หรือ ซึ่ง มันไม่สมควรอย่างยิ่ง ที่ ศิษย์อาจารย์ จะต้อง มาคอย ดูแลกัน แบบไม่มีวันจบสิ้น

ซึ่งพระโคดม หรือ ท่านก็คือ พระศรีอริยะ นั่นเอง ท่านได้กรุณาเมตตาสอนสั่ง หมดแล้ว
เราก็เรียนจบ ท่านก็สอนจบ อิสระต่อกัน หมดพันธะ หมดกิจ ก็ จะได้ แยกทาง เพื่อใช้ชีวิตของตนเอง ที่อิสระจริงๆ ได้เสียทีไง ครับ

 

ที่ผ่านมา คุณแค่ผ่านกระบวนการ "ชำระล้าง"
ภายใน เคลียร์ชิพ, เคลียร์วิชาเก่า ออกไป ก็
เท่านั้น ผลคือ


ใจคุณใสขึ้นมา รับธรรมได้ตรงไปตรงมา


แต่ "คุณยังติดธรรมของพระสมณโคดม" ที่เป็น
ปัจเจกฯ อยู่ ดังนั้น จึงต้องมีการใช้หนี้กรรม หนี้
ธรรม คือ ๑ จิตวิญญาณจะนิพพานก่อน


คุณจึงจะกำเนิดใหม่ และรับธรรมใหม่
ที่ไม่ใช่ธรรมปัจเจกฯ ได้ครับ

 

คิดแบบนี้แหละ "มันปัจเจกฯ ชัดๆ"
แต่ก็ไม่ผิดอะไรหรอก ไปให้มันสุด


เดี๋ยวมันก็จบ หมดไปเองแหละ

 

มนุษย์ที่ปกติ หรือสมบูรณ์ บริบูรณ์ จะไม่มีสภาวะทุกข์ ใดๆ เกิดขึ้นเลย

การเกิดทุกข์คือเรื่องปกติที่เกิด นั่นเป็นเรื่องของมนุษย์ที่ยังมีตราบาปสะสม

อยู่ กริงค

ของจริงคือความปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย หากมีสิ่งที่เกิดขึ้นนั่นหมายถึง

ความผิดปกติ ที่อาจจะมาจาก ภายในตนเอง(บาปของตน) และ/หรือ

ปัจจัยภายนอกมากระทบ เช่น อมนุษย์มาเกาะ มาอยู่ใกล้ มาแฝงในกายขันธ์



ดังนั้น เมื่อมีเกิดทุกข์ นั่นไม่ใช่ปกติ จะดำรงความเฉย ๆ อย่างนั้น

คือ ความเห็นที่ผิด

 

ทุกข์เป็นเรื่องปกติธรรมดา
ทุกข์ก็เป็นอนิจจังอยู่แล้ว


มนุษย์กระทำนั่นนี่ต่อทุกข์
มนุษย์จึงกระทำกรรมสืบเนื่องไปไม่หยุด


นั่นแหละ เหตุแห่งทุกข์ ก็สืบยาวออกไป ไม่จบครับ

 

แล้วจะให้ผม เหาะเหินเดินอากาศหรือหายตัวล่ะครับ
ก็ ทุกสิ่ง ต้อง มีการเริ่มต้น กันทุกสิ่งอย่าง ต้องมีก้าวแรก เสมอ แล้วก็ มีก้าวต่อไป ซึ่ง ทุกคนก็รู้โดยทั่วกันว่า ดีเสมอไป ก็ ไม่แน่นอน ชั่วเสมอไปก็ไม่แน่นอน

ที่สำคัญ ทำไม ผม ต้อง เป็นแบบที่ผมเป็น นั่นเพราะ ผม เกลียดพวกที่คิดว่า ผมต้องดีตามที่พวกเขาคิดว่า ดี ซึ่ง ก็ ดีปลอมๆ ทั้งนั้น แล้วผมจะต้อง ไปดีตามที่พวกคุณ ปรารถนา ทำไมกัน เพราะ ถ้าพวกคุณดีจริง พวกคุณ ก็ เข้าใจผมแล้วล่ะ ว่ามั้ย แต่นี่ ไม่ทำอะไร มานั่ง วิจารณ์ ดูผมว่า ผม ได้กระทำตนเป็นคนดี อย่างที่พวกคุณอยากให้เป็น อยากเห็น แล้วหรือยัง แล้วคิดหรือว่า ผมจะคิดแบบพวกคุณ

และอีกอย่าง พวกคุณกล้าที่จะสร้าง คนดีอย่างผมขึ้นมา ซึ่ง มันก็เปรียบเสมือน ดาบสองคม ที่ถ้าคมมาก มันก็ บาดพวกคุณได้เช่นกัน ดังนั้น จนทุกวันนี้ พวกคุณเองก็ยังคงกลัว ผม อยู่ ว่า ผมจะกลับมาบาด พวกคุณ ซึ่งผมก็ บอกเลยว่า ถ้าพวกคุณไม่ดี ผมบาดพวกคุณแน่ๆ อย่ากลัวเลยครับ

ถ้าพวกคุณไม่ดี ผมก็จะทำให้ พวกคุณ ดี ให้ได้ ตามผม
ดังนั้น เมื่อพวกคุณ ร่วมใจกัน ตกลงใจ ที่จะสร้างสรรค์คนดีขึ้นมาสักคนหนึ่งแล้ว
ทำไมต้อง กลัวว่า คนดีจะทำร้ายพวกคุณด้วยล่ะครับ

เพราะยังไง มันก็ต้อง ดำเนิน ตามนี้ อยู่แล้ว ไม่เป็นอื่น

ผมรู้ว่า ผมถูกร่วมมือกัน สร้างสรรค์ร่วมกัน จาก ทั้งจักรวาลและทุกภพภูมิ
แต่ ก็ต้องยอมรับสิครับว่า คนดี สิ่งดีดี มันจะตั้งอยู่ได้ ในภพภูมิที่ดี โลกที่ดี สังคมที่ดี เท่านั้นครับ ถ้าไม่ดี ก็จะต้องถูกทำลาย และปรับปรุง ให้มันดีให้ได้

ก็ ยอมรับสิครับว่า ผมคือสิ่งที่พวกคุณร่วมกันสร้าง ปรารถนาอยากพบเจอ แต่ทำไม ต้องกลัว

 

คติของผม นโยบายของผมก็คือ

พ่อแม่ชั่ว ผมก็ไม่เว้น ลูกเมียชั่ว ผมก็ไม่เว้น เพื่อนชั่วผมก็ไม่เว้น ครูอาจารย์ชั่วผมก็ไม่เว้น ใครชั่วผมก็ไม่เว้น
และถ้าผมชั่ว พวกคุณก็อย่าเว้นผมเอาไว้เลย เช่นเดียวกัน

แล้วแบบนี้ ผมเอาเปรียบหรือกลั่นแกล้งหรือเอาแต่ใจตนเอง ตรงไหนครับ

 

สิ่งที่ต้องชำระล้างและไม่ต้องชำระล้าง


ของบางอย่างเป็นธรรมะ ธรรมชาติ อยู่แล้ว
เราก็ไม่ต้องไปแตะ ไปทำอะไรมัน เช่น
ความสุข ความทุกข์ กิเลส นี่มันธรรมชาติ
ธรรมชาติของมนุษย์ ปล่อยตามธรรมชาิติไป
(ทุกอย่างใน ๘๔,๐๐๐ ธรรมขันธ์ไม่ต้องทำ
อะไรกับมัน มันจริงอยู่แล้ว เป็นธรรมะอยู่แล้ว)


แต่ของที่มันผิดปกติจริงๆ เช่น


การฝังชิพโปรแกรม, วิชาที่ฝึกมาผิดๆ ของแบบนี้
ต้องการการ "ชำระล้าง" ออกให้หมดก่อน จึงจะรับ
ธรรมะที่ถูกต้อง ได้แบบ "ใสๆ" ซึ่งในการรับธรรมนี้
ก็มี "หลายสาย" เช่น สายปัจเจกฯ, สายสุขาวดี ฯลฯ


อะไรที่ต้องเคลียร์ล้าง และไม่ต้องเคลียร์ล้าง ตรงนี้ชัดนะ

 

ไม่ได้ตัดพันธะ ไม่ได้ชำระกากทิ้งหรือเอาออก จริง

จึงวนเวียนอยู่อย่างนั้น ความคิดเดิมๆ

 

ตอนนี้ จิตเดิมรับธรรมปัจเจกฯ
จิตดวงที่สอง มัจจุราชมาร ยัง
มีวิชาของเก่าคือ เก้ามัจจุราช
ยังไม่หมด


ยังเคลียร์วิชาเก่าไม่หมดน่ะ

 

ดังนั้น ในตอนนี้ สิ่งใดที่ผม ยกเว้นให้นั้น จงดีใจเถอะ สิ่งใดที่ผมทำอยู่นั้น จงดีใจเถอะว่า ผมยกเว้นให้พวกคุณได้ แต่วันใดที่ผม ไม่ทำสิ่งเหล่านี้ พวกคุณไม่คิดหรือว่า พวกคุณก็จะกระทำสิ่งที่ผมไม่พาทำนั้น ไม่ได้เลย แล้วตอนนี้ ยัง มาคอยดูว่า ผมทำอะไรอยู่ อีกงั้นหรือ
ผมขอบอกตรงนี้เอาหว้เลยนะว่า ถ้าเมื่อถึงวันที่ผม จะ ดีที่สุด พวกคุณ จะทำตามผมได้หมดหรือ เพราะ ณ เวลานั้น จะไม่มีอะลุ่มอะหล่วยใดใด กับพวกคุณเลย

 

อย่าใ้ช้การตัด, ละ หรือปฏิเสธนะ
แต่เราจะ "โปรดจิตวิญญาณดวงนั้น"


แล้วเขาจะกำเนิดใหม่ ในร่างของคุณ
และกลายเป็น "เทวะทะตะคนใหม่"
ที่คิดใหม่ ทำใหม่ ได้ครับ