ชอบได้ยินเสียงคนเรียกเรียกครับบ่อยมากเลย 2-3 ปีแล้ว

มีวิธีมาแนะนำครับ ถ้าได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเรา โดยเป็นเสียงที่ไม่คุ้น ที่ไม่ใช่คนในครอบครัวเรา อย่าพึ่งไปทักนะครับ ให้ได้ยินถึง 3 ครั้งก่อน ค่อยทักกลับไป
เพราะว่าพวกนี้โบราณเขาว่า เป็นของไม่ดีหรือคุณไสย์ นั้นเองครับ ถ้าเราทักกลับเราอาจโดนคุณไสย์ก็ได้ครับ เป็นไปได้ถ้าได้ยินคนเดียว เราไม่ควรทักกลับนะครับ นี้เป็นวิธีแนะนำนะครับ เรื่องแบบนี้ไม่เชื่อไม่ควรลบหลู่นะครับ อีกอย่างถ้าได้ยินมา 2-3 ปี ลองคิดในแง่บวกว่าคุณคิดไปเองรึเปล่านะครับ !!

 

วิญญาณเร่ร่อนน่ะ เขาต้องการส่วนบุญ

บางทีเขาเรียกชื่อเรา เพราะเขาอยากรู้ว่าเราจะหันไหม ??

ถ้าเขาเรียก แล้วเราหัน ก็แสดงว่า เราได้ยินเขา เขาก็อยากติดต่อเรา อยากได้ส่วนบุญ

ถ้าน้อง จขกท.เป็นคนทำบุญบ่อยๆ ก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เขาสิ่ อุทิศตอนนั้นเลย ตอนที่ได้ยินนั่นแหละ เพราะเขาอยู่ใกล้ๆแถวๆนั้น เขารับได้

ถ้าเขาได้บุญแล้ว เขาจะได้ไม่มากวนอีก ^^

 

มีเพื่อนที่เป็นโรคจิตแท้ๆนะ เขาเล่าให้ฟังว่าเขาได้ยิน แต่อาการของเขาจะเป็นลักษณะ คุมตัวเองไม่ได้ ได้ยิน/ได้เห็น แล้ว พูดตอบ (ไม่ด่าตอบแบบน้อง)
คำว่า คุมตัวเองไม่ได้ นั่นล่ะ คือ โรคจิตที่ต้องพึ่งยา
และเล่าให้ฟังแบบไม่ค่อยจะรู้เรื่อง วนไปวนมา (คิดว่า เขาคงมาพิมพ์เล่าประโยคไม่ได้หรอก เราอ่านจากประโยคแล้ว คุณรู้เรื่องดี ประโยคเรียงได้สวย )
อาการป่วยจากสมองไม่ว่าจะโรคอะไร ดูได้จาก สำนวนที่เขียน ว่า เพี้ยนหรือเปล่า

แต่พออ่าน

มีอาการขนลุกด้วย แถมด่าตอบ วิ่งไปดูอีก
ลองอุทิศส่วนกุศลดูสิ อย่าขาน แต่เจริญสติ ได้ยินให้รู้ว่าได้ยิน
ถ้าเจริญสติไม่ทัน ให้ดูลมหายใจ หรือ พุทโธ
แล้วค่อย อุทิศส่วนกุศล
อย่าไปด่าเขาเลยน่ะ เขาไม่รู้จะทำอย่างไร ด่าไปเขาเสียใจเปล่าๆ

เรามีเพื่อนที่เขาได้ยินอย่างนี้ประจำตั้งแต่เด็ก แทบทุกวัน บางทีก็เห็นด้วยตาเนื้อ ได้กลิ่น (เพิ่งเล่าให้เราฟังไม่เกิน 1ปี เพราะกลัวเราว่า เขาเพี้ยนไล่ไปหาหมอ)
แต่เขาไม่ได้หัดเจริญสติ มักจะหันไปทันทีที่เรียก ไม่ก็ขานรับ

ถ้าคนได้ยิน ได้เห็น ได้กลิ่น ต้องไปหาหมอทุกคน เราว่า ในพลังจิต คงเป็นคนไข้ไปหมดแล้ว

ถ้าเล่าให้หมอฟัง ระวังหมออัดยาให้นะน้อง 5555
คนไข้โรคจิตแท้ๆ จะคุมตัวเองไม่ได้ เล่าให้หมอฟังหมด

อย่างเรา เวลาหมอถาม เราก็บอก ไม่ได้ยิน ไม่เคยเห็นอะไรทั้งสิ้นในชีวิตนี้ (เราเป็นคนเครียดง่าย เลยรีบไปพบจิตเวชแต่เนิ่นๆ เวลาเริ่มเครียด)

 

ขอบคุณมากครับช่วงนี้เข้าพรรษาพอดี ผมคงได้สวดมนต์บ่อยขึ้น แล้วจะอุทิศให้เค้ายังไงครับ
เอ๋ !!! ว่าแต่พี่คนนี้คือคนที่เคยส่งข้อความส่วนตัวมาหาผมนี่ ยินดีมากๆเลยครับผม

 

บางเรื่องก็เป็นเรื่องลึกลับที่รู้ได้เฉพาะตนเอง และหาสาเหตุหรือ ไม่มีใครตอบได้

 

พอดีพี่อ่านหลายกระทู้ตอบที่ว่า น้องควรไปหาหมอ เลยเขียนอธิบาย ความต่างของคนไข้โรคจิตแท้ ๆ กับ เรื่องปัจจัตตัง
(แม้กระทั่งคนป่วยโรคอะไรเกี่ยวกับสมอง ไม่สามารถเขียนได้อย่างนี้นะค่ะ เพราะสมองเป็นตัวสั่งงาน สำนวนการเขียน หมายถึง สติที่เจ้าตัวกำลังมีอยู่)

ที่บอกว่า อย่างขาน และอย่าเล่า(อันนี้ความเห็นส่วนตัว) เพราะคนรอบข้าง จะหาว่า เราเพี้ยน ค่ะ อยู่เฉยๆ ดูลมหายใจ เจริญสติไว้ (ไม่ทราบว่า เสียงนั้นๆ มาจากอะไร)

อุทิศส่วนกุศลให้เขา แล้วบอกเขาว่า (บอกในใจนะค่ะ อย่าพูดออกเสียง เพราะคนอื่นจะหาว่าเพี้ยน) ไปเวียนว่ายตายเกิด อย่ามาอยู่อย่างนี้ ไปทำบุญเองดีกว่ามาขอส่วนบุญ เพราะการเกิดเป็นมนุษย์สามารถทำบุญได้ด้วยตัวเอง ดีกว่าบุญอนุโมทนา ได้รับบุญตรงๆ นะ มีสังขาร ปฎิบ้ติธรรมไปนิพพานได้ ฯลฯ (อันนี้แล้วแต่จะแต่งนะค่ะ )
ถ้าคนไข้โรคจิต จะพูดออกเสียงค่ะ คุมตัวเองไม่ได้ (ที่เคยคุยกับเขา เขาบอกว่า ตัวเองคุยกับเทวดาบ้าง และ หยุดคุยไม่ได้)

การอธิบายก่อนหรือหลังไปด้วย เขาจะเข้าใจมากกว่า บางตนก็ไม่ค่อยอยากไปก็มี แต่ถ้าได้อธิบายจะดีกว่าค่ะ

แต่ถ้ากรณีเจ้ากรรมนายเวร อันนี้ ก็คงอุทิศส่วนกุศลเจ้ากรรมนายเวร แต่จะไปหรือเปล่า..แล้วแต่เขานะค่ะ

 

สมัยเรียน ม ต้น เคยเจอแบบนี้ค่ะ เผลอขานรับได้เรื่องเลยป่วยซะ หลังจากนั้นไปทำบุญให้ค่ะ หลังจากนั้นเสียงเรียกก็หายไปช่วงใหญ่เลย หลังๆไม่ค่อยกล้าเล่าอะไรให้ใครฟังกลัวเขาว่าบ้าค่ะ หมอหูก็ไปหาแล้วปกติดีค่ะ เจ้าของข้อความเป็นคนเกิดวันพฤหัสรึเปล่าคะ

 

ญาติเราที่เสียไปก็เพราะได้ยินเสียงคนเรียกตอนดึก เสียงคล้ายๆคนข้างบ้าน แกเลยขานรับ พอมองหาก็ไม่เห็นใคร ต่อมาเมียแกนอนข้างๆแล้วหันไปมองเห็นเหมือนหัวแกขาด แต่แกไม่ได้เล่าให้ใครฟัง จนกระทั่งไม่กี่วันต่อมาแกก็เสียชีวิต

หลังจากแกเสียชีวิต เราฝันเห็นแก เลยถามว่าทำไมถึงตาย แกตอบว่าที่จริงแกจะตายตั้งแต่ 4 ปีแล้ว เราเลยเล่าความฝันให้แม่ฟัง แม่บอกว่าจริง เพราะตอนแกเด็กๆอยู่แกเกือบจะตายหลายครั้งแล้ว พอไปดูดวงคนแก่เลยบอกให้ยกเป็นลูกบุญธรรมของอีกคน แกเลยมีชีวิตอยู่มาได้เกือบ 40ปี แต่ก็มีคนทักไว้ว่าแกจะอายุไม่ยืน ซึ่งก็เป็นจริงๆ

 

ใครไม่เคยเจอกับตัวเองไม่รู้หรอกครับ ผมเป็นคนหนึ่งซึ่งเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่โชคร้ายตรงที่ผมดันไป " ขานรับ " เพราะว่าเสียงที่เรียกชื่อผมนั้น ผมจำได้ว่าเป็นเสียงของเพื่อนผมเองซึ่งเพิ่งแยกกันมาประมาณ 1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เหตุเกิดขึ้นเมื่อ 6 ปีที่แล้วของวันที่ 12 สิงหาคม (วันแม่)ตอนนั้นประมาณเที่ยงคืน หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ก็กำลังอ่าน นสพ.กีฬาได้สักพัก ผมได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อผมทางหลังบ้านตรงท่าน้ำ ผมก็ขานรับกลับไป "คร้าบบบ " ก็เลยเดินไปเปิดแง้มหน้าต่าง (หน้าต่างจะฝืดมากเปิดได้ไม่ถึงคืบ) แล้วย่อตัวมองหาต้นเสียงซึ่งคิดว่าเป็นเพื่อนเราเอง แต่ไม่เห็นใครเลย หลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้เลย มาเริ่มรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงคนแก่พูดว่า " มึงค่อยๆปล่อยน๊ะ เดี๋ยวกูจะช่วยมึงเอง " ช่วงที่ผมกำลังปล่อยมือ ก็ลืมตาขึ้นพอดี เห็นตัวเองปล่อยมือจากขอบหน้าต่างด้านนอกห้อง !!! ตกลงมาตรงพื้นปูนหลังบ้าน (สูงประมาณ 3 ชั้น บ้านเป็น 2 ชั้น แต่หลังบ้านต่ำกว่าพื้นชั้นล่างอีกประมาณ 1 ชั้น) ส่วนขากระแทกพื้นก่อน จากนั้นก็ก้นจ้ำเบ้าแล้วหัวโขกพื้นปูน นอนเจ็บอยู่อย่างนั้นเกือบชั่วโมง พยายามลุกขึ้นแต่มันลุกไม่ได้ ตะโกนเรียกคนในบ้าน ก็ไม่มีใครได้ยิน จนน้าสาวออกมาเข้าห้องน้ำถึงเจอเข้า เลยรีบนำส่งโรงพยาบาล ผลปรากฏว่า สะโพกหัก ต้องดามสะโพกอยู่ 5 ปี กลายเป็นคนเดินขากะเผลกมาตลอด จนเมื่อปลายปีที่แล้ว เข้ารับการผ่าตัดเปลี่ยนใส่ข้อสะโพกเทียม ซึ่งทรมานมากต้องผ่าเอาเหล็กที่ดามออกก่อนแล้วเย็บปิด จากนั้นต้องพักฟื้นรอจนแผลหายแล้ว จึงผ่าเปลี่ยนข้อสะโพกอีกหนึ่งรอย แต่ก็ทำให้ตอนนี้กลับมาเดินได้เกือบปกติ 100% แล้ว