ดินธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้ พอเป็นพระพุทธรูปคนนำไว้เหนือหัว

<img alt="" src="http://www.voicetv.co.th/cache/images/30898399ec92a35c4c20536a134ef63f.jpg" style="width: 400px; height: 519px;">

ชาวบ้านเสื่อมศรัทธาหนัก สาปส่งโยนรูปถ่าย หนังสือธรรมะทิ้งถังขยะ เซียนพระสุดเซ็ง เหรียญ-วัตถุมงคลพระฉาวที่เก็บสะสมไว้เก็งกำไรกลายเป็นเศษโลหะไร้ราคา


คนธรรมดาตายแล้วพักหนึ่งคนก็ลืม พระพุทธเจ้าปรินิพพานหลายพันปีแล้วคนก็ยังไม่ลืม
เด็กไม่มีใครไหว้ใครนับถือ พอเป็นสามเณรคนไหว้คนนับถือ
ลูกธรรมดาพ่อแม่ปู่ย่าตายายไม่ไหว้ พอลูกเป็นพระต่างพากันไหว้
กระดาษเปล่าไม่มีใครไหว้ พอเป็นกระดาษมีรูปพระพุทธเจ้าคนพากันไหว้
กระดาษเปล่าไม่มีใครเคารพ พอเป็นกระดาษพระบรมฉายาลักษณ์คนพากันเคารพ
กระดาษเปล่าไม่มีใครให้ความสำคัญ พอเป็นกระดาษประกาศนียบัตร ปริญญาบัตร คนพากันให้ความสำคัญ
กระดาษเปล่าธรรมดาไม่มีค่า พอเป็นธนบัตรใครๆ ก็ชอบ
กระดาษเปล่าไม่มีใครรักษา พอเป็นกระดาษเอกสารคนพากันรักษาคุ้มครอง
กระดาษเปล่าไม่มีใครหวงแหน พอเป็นกระดาษภาพเขียน คนพากันหวงแหนไม่ยอมให้ใคร
กระดาษเปล่าไม่มีใครเก็บ พอเป็นกระดาษหนังสือคนรักษาอย่างดี
กระดาษเปล่าไม่มีอำนาจ พอเป็นกระดาษคำสั่งมีอำนาจสั่งคนได้
กระดาษเปล่าไม่มีความรู้สึก พอเป็นกระดาษจดหมายทำให้เกิดความรู้สึก
ผ้าธรรมดาไม่มีใครเคารพนับถือ พอเป็นผ้าจีวรคนเคารพนับถือ
น้ำธรรมดาไม่มีใครเคารพนับถือ พอเป็นน้ำมนต์คนพนมมือกันเป็นแถว
ดินธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้ พอเป็นพระพุทธรูปคนนำไว้เหนือหัว
ลมธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้ พอเป็นลมเป่ากระหม่อมคนพนมมือรับ (โดยไม่รังเกียจกลิ่นปาก)
ไฟธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้ พอเป็นไฟเทียนไฟบูชาพระ คนพากันให้ความนับถือไม่กล้าล่วงเกิน
ต้นไม้ธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้ พอเป็นต้นโพธิ์คนพากันกราบไหว้
ต้นไม้ธรรมดาไม่มีใครเข้าใกล้ พอเป็นต้นไม้ให้หวยคนแห่เช้าไปหา
ต้นไม้ธรรมดาไม่มีใครเกรงกลัว พอเป็นต้นไม้ห่มผ้าคนไม่กล้ากล้ำกราย
ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะความสำคัญในด้านต่างๆ ของแต่ละอย่าง

สมเด็จพระญาณวโรดม(ประยูร สนฺตงฺกุโร)

 

ดินก็คือดิน เป็นธาตุหนึ่งที่คนเราได้ใช้ประโยชน์ ในร่างกายของคนเราก็มีธาตุดินอยู่ อันนี้ตามที่พระท่านแยกร่างกายออกเป็นธาตุ ถ้าวันใดมีคนนำดินมาเป็นเป็นรูปสมมุติแทนความดีงามอย่างเช่นรูปสมมุติของพระพุทธองค์ ก็สมควรที่เราจะทำความเคารพ บูชาในสิ่งที่ดินนั้นสื่อออกมา สรุปว่าผมกราบเคารพในคุณของพระพุทธองค์ ผมไม่ได้กราบไหว้ดินเพราะเป็นดิน

 

คนเค้าไม่ได้ไหว้ดิน เค้ายกมือวันทาไหว้พระพุทธ

ถึงแม้ในสักวันหนึ่งภายหน้า จะไม่มีการสร้างรูปพระพุทธจากโลหะ ทองคำ เงิน ทองเหลือง ทองแดง ดิน ปูน ทราย หรือ จะวัตถุสิ่งใดก็แล้วแต่

พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ ก็ยังมีอยู่ตราบนานเท่านาน

 

เพราะความศรัทธาสร้างอะไรขึ้นมาก็ขลังศักดิ์สิทธิ์ ผ้าเช็ดปากก็ศักดิ์สิทธิ์ พอหมดสิ้นศรัทธา ความศักดิ์สิทธิ์ไม่เห็นช่วย โยนทิ้งถังขยะหมดไม่มีเหลือ น่าเสียดายที่คิดได้แค่นี้ ใจคนบางยิ่งกว่ากระดาษ หนายิ่งกว่าแผ่นดิน พัดไปทางนั้นที พัดทางนี้ที เพราะไปสำคัญว่าศักดิ์สิทธิ์ ของสิ่งเดียวกันทำไมก่อนหน้านี้พานับถือ ตอนนี้พากันทิ้งลงถังขยะไม่มีเหลือ ตราบใดที่ยังไม่เอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ทิ้งไปแล้วก็ไปแสวงหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์อันใหม่แทน เป็นเหยื่อของลัทธิเดียรถีย์ต่อไป

 

คนรุ่นใหม่ชอบว่าคนรุ่นก่อนงมงายกราบไหว้อิฐ ดิน ปูน แต่ก็แปลกที่คนกลุ่มที่คิดว่าตัวเองเป็นคนก้าวหน้าบูชาหลักเหตุผลแบบวิทยาศาสตร์ กลับชื่นชมภูมิใจกับใบกระดาษสิ่งพิมพ์ธรรมดา(สมมุติกันว่าเป็นปริญญาบัตร) ไขว่คว้ากองโลหะกองพลาสติก แผ่นกระจก(สมมุติกันว่ารถยนต์) เดินพูดคุยกับกล่องพลาสติกใส่แผงวงจรอย่างมีความสุข (สมมุติว่าเป็นโทรศัพท์) ไปแย่งกันเข้าคิวซื้อตั๋วดูแผ่นผ้าฉายแสงในห้องมืด (เรียกซะหรูว่าภาพยนต์) พฤติกรรมเหล่านี้ดูเหมือนว่าฉลาดกว่าคนรุ่นเก่าไหม

 

เทคโนโลยีทำให้คนรุ่นใหม่เหมือนจะฉลาดกว่าคนรุ่นเก่า เมื่อก่อนเบอร์โทรศัพท์เป็นสิบๆ เบอร์จำได้หมด แต่วันนี้เบอร์โทรศัพท์ตัวเองยังจำแทบไม่ได้ เพราะคนพึ่งแต่เทคโนโลยีแต่ไม่ได้พึ่งตัวเอง เทคโนโลยีมีส่วนดี แต่ในทางกลับกันก็มีส่วนเสีย อยู่ที่คนจะพิจารณาเลือกเอาส่วนดีหรือส่วนเสียมาใช้ประโยชน์

 

สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม
ทำเช่นไรได้เช่นนั้น

สอนให้คนจิตละเอียดและปฏิบัติถึงความละเอียดย่อมถึงฝั่งเป้นแม่นมั่น

สอนให้คนจิตหยาบไม่กลัวบาป ตนก็มีจิตหยาบต่ำช้า
ย่อมมีอบายภูมิเป็นที่ไป

กรรมใครกรรมมันครับ

 

ผู้ที่ได้บวชเข้ามาในพระพุทธศาสนา ก็ถือได้ว่าเป็นลูกของพระตถาคตเจ้าหรือจะถือว่าเป็นแค่ลูกศิษย์ก็ได้ แล้วควรหรือที่จะแสดงความกตัญญูโดนการทำลายรูปเหมือนของท่าน ก็เหมือนว่า ลูกได้แสดงการทำลายรูปเหมือนของ พ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ แล้วกล่าวว่า "นี่ไม่ใช่ตัวท่าน เป็นแค่รูปเหมือน เป็นแค่สิ่งสมมุติ" เอาแค่ความกตัญญู ความอ่อนน้อม ความเคารพ อยู่ที่ไหน ควรแล้วหรือ พูดถึงสิ่งสมมุติ ชื่อก็เป็นเพียงสิ่งสมมุติ ไม่เอาชื่อท่านมาเล่น มาทำลายด้วยล่ะ

...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม...

 

มันเป็นเรื่องธรรมดา
ใครเห็นอะไรว่าดี ก็บูชากัน
ไม่เว้นซึ่งธรรมะจากพระพุทธเจ้าที่ว่าดี คนก็บูชากัน
มันเป็นเรื่องของความชอบ มันเป็นเรื่องของธรรมชาติ ถ้าให้ชี้ชัดจริงๆก็จะหาไม่ได้เลยว่าอันไหนถูกหรือไม่ถูกนะ
เพราะมันก็เป็นแบบนี้ทุกอย่างอ่ะ มันเหมือนกันหมดเลยไม่มีอันไหนถูกผิดนะจ๊ะ เบ่บี๋!!

 

พระยาสุรัสวดีมาร..ที่ถูกพระอรหันต์อุปคุต

เอาหมาเน่าแขวนคอ..ถูกจับผูกติดกับเขา

พระสุเมร..ขนาดพระยามารที่ต่อกรกันมาแท้ๆ

เมื่อถูกขอให้เเปลงเป็นพระพุทธองค์..และ

พระยามารก็ได้กำชับไว้แล้ว..แต่พระอุปคุต

ท่านยังอดกลาบไม่ได้..ก็ไม่รู้เหมือนกันขนาด

ท่านเป็นพระอรหัต์.ท่านยังรู้สึกอย่างไร..ทำให้

เห็นว่าอนุภาพของพระพุทธองค์แค่ไหน.

 

วันหนึ่งชายคนหนึ่งได้สวดมนต์ตามปกติ อยู่ๆก็เกิดมีความรู้สึกมีความสุขอย่างแปลกประหลาด จึงได้ยกมือไหว้ขึ้นเหนือหัว มารู้ตัวอีกทีเอ๊ะเราไหว้อากาศอยู่นี่หว่า เขาจึงคิดว่าไหว้อากาศนี้มันดูโล่งๆอย่างไรแปลกๆจึงนึกขึ้นได้ว่าเราน่าจะมีอะไรสักอย่างเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้าให้ไหว้อย่างมีเป้าหมายจะได้ไม่ไหว้สะเปะสะปะเด๋วคนอื่นเขาจะเข้าใจผิดว่าไหว้เขา จึงได้เอาดินมาปั้นเป็นรูปสัญญาลักษ์พระพุทธเจ้า แล้วเมื่อเขาสวดมนต์ เขาก็จะไหว้พระดินปั้นนี้อย่างมีความสุข ต่อมาเขาคิดว่าพระดินปั้นนี้ขนาดใหญ่ไปเขาอยากให้มีสัญญาลักษ์พระพุทธเจ้านี้ไปใหนมาใหนกับเขาด้วยเวลาเขารู้สึกอยากสักการะพระพุทธเจ้าก็จะได้ง่ายขึ้นเพียงยกมาไว้ในกำมือแล้วไหว้ก็เลยปั้นขึ้นอันหนึ่งให้มันเล็กๆลงแล้วเอาเชือกมาสานแขวนไว้ที่คอของเขา ผมก็เห็นเขาทำผมก็ว่ามันเข้าท่าดี ผมก็เลยทำตามแล้วผมก็รู้สึกดี ส่วนของท่านเจ้าของกระทู้คงได้ค้นพบวิธีอื่นที่เข้าท่ากว่า ผมก็ดีใจด้วยนะครับ แต่ผมชอบแบบของผมมันง่ายดี ทุกวันนี้ผมก็มีพระทองเหลืองแขวนไว้ที่คอองค์หนึ่ง แล้วมีพระโลหะองค์ใหญ่ไว้ที่ห้องอีกหลายองค์ ผมคงยังไม่เผาทิ้งหรอกครับผมยังอยากไหว้อย่างมีเป้าหมายอยู่ ผิดถูกผมไม่รู้ ตายไปเจอผมในนรกก็ทักกันบ้างนะครับ

 

ผมนำพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ของพระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้ามาเผยแพร่ ใครมีจิตใจพอที่จะรู้ธรรมได้ขออนุโมทนา ใครรับธรรมไม่ได้ก็ขอให้เห็นธรรมในวันข้างหน้า พระธรรมมีหลายพระสูตรที่กล่าวถึงเรื่อง "รูปเป็นทุกข์" คนที่ยึดมั่นรูปว่าเป็นตัวตน เห็นรูปถูกทำลายย่อมมีทุกข์เป็นธรรมดา ผู้ที่ละตัวตนได้แล้วย่อมไม่ทุกข์เป็นธรรมดา คนปั้นรูปขึ้นมากับมือแล้วไปสมมติว่าเป็นรูปเคารพ นั่นก็เป็นกรรมของคนสร้าง คนเห็นรูปถูกทำลายแล้วใจเศร้าหมองนั่นก็เป็นกรรมเพราะไปยึดมั่นรูปว่าเป็นตัวตน

 

เราพากันกราบไหว้พระพุทธปฏิมากรนี้ มิใช่ว่าเราไหว้หรือนอบน้อมต่ออิฐ-ปูน-ทองเหลือง-ทองแดง-ทองคำ-หรือไม้-ดิน เพราะนั่นเป็นแต่เพียงวัตถุก่อสร้างธรรมดาอย่างหนึ่งเท่านั้น เมื่อเราจะกราบไหว้พระพุทธรูป เราต้องกราบไหว้คุณธรรม คือมาระลึกถึงว่า พระพุทธเจ้าพระองค์ท่านตรัสรู้เองโดยชอบ เป็นผู้ไกลจากกิเลสเครื่องยั่วยวน ซึ่งถ้าไม่ไกลจากกิเลสแล้วเราก็ไม่ไหว้ เราไหว้เฉพาะท่านที่ห่างไกลจากกิเลสเท่านั้น อย่างนี้ชื่อว่า ไหว้พระองค์ท่านด้วยคุณธรรม จึงจะไม่ชื่อว่า ไหว้อิฐ-ปูน ฯลฯ

ประวัติพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ ฉบับสมบูรณ์ โดยพระอาจารย์วิริยังค์

 

พุทธศาสนาสอนให้ละรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เมื่อละได้แล้วจะเป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความความสุข เพื่อนิพพาน พุทธศาสนาไม่ได้สอนให้คนไปนรก นรกหรือสรรค์ไม่ได้ไปด้วยการกราบไหว้บูชา แต่ไปด้วยกรรม คนหนึ่งกระทำกรรมเลวคนทั่วไปสวดมนต์บูชาแล้วภาวนาให้เขาไปเกิดในสวรรค์ เมื่อตายไปเขาย่อมไปเกิดในนรก คนหนึ่งทำกรรมดีคนทั่วไปสวดมนต์บูชาแล้วภาวนาให้เขาไปนรก แต่เมื่อตายไปเขาย่อมไปสู่สวรรค์

 

เพราะคนโบราณเขานึกถึงพระบารมีของพระพุทธเจ้าไงครับเลยทำรูปตัวแทนไว้ให้คนยุคเราได้กราบไหว้ เป็นรูปธรรมมองเห็นจับต้องง่าย เมื่อคนเข้ามาจะได้ศึกษาพระธรรมต่อไป เป็นเส้นทางหนึ่งให้คนได้เข้ามาศึกษาธรรม

จะเห็นว่าพระอริยะสงฆ์องค์สำคัญยุคกรุงรัตนโกสินทร์ คือสมเด็จพุทธาจารย์ (โต) วัดระฆัง ท่านมักจะสร้างพระองค์ใหญ่ไว้ตามวัดต่างๆ และสร้างพระเครื่ององค์เล็กบรรจุกรุไว้มากมาย ระดับท่านเรื่องความงมงายไม่มีแน่นอน ลองใช้ปัญญาซิครับ ต่างกับคนบางคนไม่ว่าเพศใด นอกจากไม่เคารพแล้วยังเอาเท้าไปเขี่ยไปโดนหรือเอาไปเผาท้ิง

แต่ผมไม่แปลกใจนะก็ทั้งศิษย์ทั้งอาจารย์ยังไม่ได้เข้าใกล้ความเป็นพระอริยะบุคคลก็ย่อมคิดผิดเห็นผิดทำผิดได้เป็นปกติ การจะสอนคนให้เข้าใจธรรมก็ไม่ถึงกับต้องดูหมิ่นรูปเคารพของคนอื่นนี่ครับ ไม่ชอบก็เอาไปบริจาคได้ครับยังเกิดประโยชน์

อิฐหินดินทรายและโลหะต่าง ดูเหมือนธรรมดาแต่ไม่ธรรมดา มันต่างกันตรงที่ใจครับ ใช้ใจดูด้วยครับอย่าใช้ตาดูอย่างเดียว

 

ผมไม่ได้ดูหมิ่นรูปเคารพใคร ผมยกตัวอย่างสองเหตุการ์ณมาให้ดูครับ ศิษย์สำนักหนึ่งเผาพระพุทธรูปของเขาเอง เขาไม่ได้เอารูปของใครมาเผา เพราะเขาเห็นโทษของรูป เขาไม่ได้ดูหมิ่นรูปเคารพของใคร แต่บังเอิญมันเหมือนรูปเคารพของคนอื่น คนก็พากันดูหมิ่น อีกสำนักหนึ่ง สำนักของเณรคำ คนยกย่องกันว่าเป็นพระอรหัน เณรคำปลุกเสกลงเลขยันต์ คนไปซื้อของขลังของเณรคำเอามากราบไหว้บูชา ตอนมีข่าวว่าเณรคำอรหันลวงโลก คนเสื่อมศรัทธาก็โยนของขลังสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตนเคยนับถือทิ้งลงถังขยะไม่มีเหลือ ขายก็ไม่มีใครเอา เอาไปให้ใครยังไม่มีใครเอา แล้วทำไมไม่ไปตำหนิคนที่เอาหนังสือธรรมเอาพระเครื่องที่เณรคำสร้างไปทิ้งถังขยะ รูปเคารพเหมือนกัน แบบเดียวกัน

 

เคยดูหนังเรื่อง Cast away (คนหลุดโลก)

ตอนที่ทอมแฮ็งค์..เอาลูกบอลทำ..เพื่อนน่าจะ

ชื่อ วินสันอยู่..ไว้ระบาย.พูดคุยกันตั้งนาน จน

จากกันตอนล่องแพ.


ในพุทธกาล..สัปดาห์ที่ ๗ หลังพระองค์ทรง

ตรัสรู้..ตะปุสสะ..พันลิกะ..พี่น้อง.พานิช

หลังถวายสัตตุก้อน,ผง..ได้ปวารณาถึง ถึงพระพุทธ

พระธรรมเป็นที่พึ่ง..และได้ทูลขอของเพื่อเป็นที่ระลึก

พระพุทธองค์ทรงลูบ..พระเกษาให้.


เท่าที่สังเกตุคนทั่วไป..ไม่ว่าเชื้อชาติ..ศาสนาไหน

ก็น่าจะต้องการที่ฝากใจครับ.

 

เด็กไม่มีใครไหว้ใครนับถือ พอเป็นสามเณรคนไหว้คนนับถือ
ลูกธรรมดาพ่อแม่ปู่ย่าตายายไม่ไหว้ พอลูกเป็นพระต่างพากันไหว้
กระดาษเปล่าไม่มีใครไหว้ พอเป็นกระดาษมีรูปพระพุทธเจ้าคนพากันไหว้
กระดาษเปล่าไม่มีใครเคารพ พอเป็นกระดาษพระบรมฉายาลักษณ์คนพากันเคารพ
กระดาษเปล่าไม่มีใครให้ความสำคัญ พอเป็นกระดาษประกาศนียบัตร ปริญญาบัตร คนพากันให้ความสำคัญ
กระดาษเปล่าธรรมดาไม่มีค่า พอเป็นธนบัตรใครๆ ก็ชอบ
กระดาษเปล่าไม่มีใครรักษา พอเป็นกระดาษเอกสารคนพากันรักษาคุ้มครอง
กระดาษเปล่าไม่มีใครหวงแหน พอเป็นกระดาษภาพเขียน คนพากันหวงแหนไม่ยอมให้ใคร
กระดาษเปล่าไม่มีใครเก็บ พอเป็นกระดาษหนังสือคนรักษาอย่างดี
กระดาษเปล่าไม่มีอำนาจ พอเป็นกระดาษคำสั่งมีอำนาจสั่งคนได้
กระดาษเปล่าไม่มีความรู้สึก พอเป็นกระดาษจดหมายทำให้เกิดความรู้สึก
ผ้าธรรมดาไม่มีใครเคารพนับถือ พอเป็นผ้าจีวรคนเคารพนับถือ
น้ำธรรมดาไม่มีใครเคารพนับถือ พอเป็นน้ำมนต์คนพนมมือกันเป็นแถว
ดินธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้ พอเป็นพระพุทธรูปคนนำไว้เหนือหัว
ลมธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้ พอเป็นลมเป่ากระหม่อมคนพนมมือรับ (โดยไม่รังเกียจกลิ่นปาก)
ไฟธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้ พอเป็นไฟเทียนไฟบูชาพระ คนพากันให้ความนับถือไม่กล้าล่วงเกิน
ต้นไม้ธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้ พอเป็นต้นโพธิ์คนพากันกราบไหว้
ต้นไม้ธรรมดาไม่มีใครเข้าใกล้ พอเป็นต้นไม้ให้หวยคนแห่เช้าไปหา
ต้นไม้ธรรมดาไม่มีใครเกรงกลัว พอเป็นต้นไม้ห่มผ้าคนไม่กล้ากล้ำกราย
ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะความสำคัญในด้านต่างๆ ของแต่ละอย่าง

สมเด็จพระญาณวโรดม(ประยูร สนฺตงฺกุโร)[/QUOTE]

สมมุติ นะครับ สมมุติ น้องพลับร้องไว้
สมมุติ ใช้ สมมุติ เป็นธรรมดา
อามิสบูชา ก็ต้องทำ ปฏิบัติบูชาก็ตองมี
การใช้สี สัญลักษณ์ มักใช้ในการสื่อสาร และเข้าใจ จดจำ ได้ง่ายกว่าตัวหนังสืออย่างเดียว ซึ่งเป็นธรรมชาติของมนุษย์ รูปก็เช่นกัน เข้าถึงได้ง่ายกว่านามธรรม เชื่อมถึงนามธรรมได้ เพราะปกติ ธรรมชาติ มี หยาบ กลาง ละเอียด

ภาวนากรรมฐานนั้นดีเลิส แต่มิอาจเมินเฉย ทาน ศีล
ปลายทางนั้นแสนลำบาก ระหว่างทางต้องเก็บเล็กผสมน้อย ทาน ศีล ภาวนา
พอดิบพอดี

 

จะศรัทธาหรือไม่ศรัทธามันก็แล้วแต่พวกคุณ แต่จะไปเผาทำไม โลกร้อนขึ้นทุกวัน
น่าจะเอาไปให้ที่วัดหรือไม่ก็คนที่เขาอยากจะได้

 

เรื่องเณรคำต้องเข้าใจก่อนแกไม่เคยทำของขลังหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆได้ เพราะแกไม่มีปัญญาทำให้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้ เพียงแต่แกโกหกทำขึ้นมา คนมีกรรมทั้งหลายก็ไปซื้อหากันมาบ้าง รับมอบมาโดยไม่เสียเงินบ้าง พอรู้ว่าถูกต้มก็โกรธแค้นเป็นธรรมดาของปุถุชนทั่วไป ถ้าเผารูปเณรคำก็เรื่องหนึ่ง แต่อย่าถึงกับเผารูปหรือพระบูชารูปแทนพระพุทธเจ้าเลย ยังมีที่อื่นวัดอื่นที่จะทำรูปแทนพระพุทธเจ้าเหล่านั้นให้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์เอาไปเคารพบูชาได้ครับ