เรียนรู้เบื้องต้นที่เวลาตายไปจะได้ไม่ลำบาก (ใครมีความรู้มาแบ่งปันหน่อยครับ)

เรียนรู้ไว้ก่อน เพราะวันหน้าพวกเราต้องไปโลกวิญญาณกันทุกคน กระทู้นี้จึงมีประโยชน์มากแน่นอน ใครมีความรุ้สอนกันหน่อยครับ

1 เริ่มจากตอนตายครั้งแรก พอวิญญาณออกจากร่างจะทำอย่างไร ไปที่ไหน นึกถึงอะไร

2 วิธีเอาตัวรอดในโลกวิญญาณ ต้องทำอย่างไรบ้าง จะได้ไม่ต้องเป็นวิญญาณเร่รอ่น

3 ฝึกพลังจิตไว้ยังไงที่เวลาตายไปจะได้มีพลังอำนาจ สามารถติดต่อขอความช่วยเหลือจากมนุษย์ได้ และ ฯลฯ

4 วิธีที่จะไม่ถูกวิญญาณอื่นรังแก

5 วิธีหาที่เกิดใหม่ดีๆเยียมๆ

6 การขอบุญที่เคยทำในโลกมนุษย์มาใช้ประโยชน์ให้เต็มที่ขณะอยู่ในโลกวิญญาณจะทำได้อย่างไร



แนะนำหน่อยนะครับ เพราะเห็นกระทู้นี้ นายดอกบัว พูดไว้น่าสนใจมาก
http://palungjit.org/threads/%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B9%82%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%A8%E0%B8%B1%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B9%8C%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%A7.500315/

 

ตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเกิดอาการอาหารเป็นพิษ ไม่มีการท้องเสีย มีแต่อาการปวดหัวอย่างรุนแรงและอาเจียน

อาจารย์ประจำหอได้พาไปโรงพยาบาล มีหมอมาตรวจอย่างคร่าว ๆ แล้วสั่งเจาะเลือด ระหว่างที่นอนรออยู่ก็เกิด

อาการหัวใจเต้นผิดปกติ สติสัมปชัญญะขาดเป็นห้วง ๆ ไม่มีแรงจะเรียกหรือบอกใคร คิดว่าคราวนี้คงตายแน่

ก็เลยคิดว่าถ้าจะไปก็ขอไปดี ๆ หน่อย ก็พยายามฝืนตามสติหายใจเข้าพุทหายใจออกโธ สักพักก็เห็นแสงสว่างสีขาว

รู้สึกเหมือนตัวเองจะลอยเข้าไปหาแสงนั้น แต่ก็เห็นว่ามีพระภิกษุรูปหนึ่งนั่งขัดสมาธิลอยมาจากที่ไกล ๆ ด้วยความรวดเร็ว

มาหยุดอยู่ตรงหน้าเรา หลังจากนั้นรู้สึกว่าตัวเองจะรู้สึกดีขึ้นเรื่อย ๆ และถอยหลังห่างจากพระภิษุรูปนั้นมาเรื่อย ๆ จนลืมตาขึ้นมา

ก็พบว่าอาการปวดหัว หัวใจเต้นผิดปกติ คลื่นไส้อาเจียน หายไปเป็นปลิดทิ้ง คงเหลือแต่อาการอ่อนเพลียไม่ค่อยมีแรงเท่านั้น

จากนั้นสักประเดี๋ยวพยาบาลก็มาขอเจาะเลือดใหม่ บอกเมื่อกี้ค่ามัน error แล้วก็รีบเข็นเราเข้าห้องฉุกเฉินทันที หมอทำการตรวจอย่างละเอียด

แต่ไม่พบอะไรผิดปกติ หมอถามว่าอยากนอน ร.พ. หรืออยากกลับหอ เราบอกอยากกลับหอ ก่อนกลับหมอย้ำว่าถ้ามีอะไรผิดปกติให้รีบมาพบ

แพทย์ด่วนพร้อมกับให้เกลือแร่มาจำนวนหนึ่ง เพิ่งจะมารู้ในภายหลังว่าผลเลือดครั้งแรกมีค่าบางตัวที่บ่งบอกว่าเรากำลังเกิดอาการหัวใจวาย

เฉียบพลัน ส่วนครั้งที่สองปกติค่ะ โชคดีหลวงปู่มาช่วยไว้ทัน จึงมีโอกาสได้ทำความดีต่อจนทุกวันนี้ค่ะ

 

ก่อนอื่นขอแนะนำว่าให้คุณมึความเชื่อมั่นว่าบาป บุญ คุณ โทษมีจริง ศรัทธาและเชื่อมั่นว่าพระรัตนตรัย เป็นที่พึ่งของคุณได้อย่างแท้จริง มีสติระลึกรู้ได้ตลอดเวลาในการหักห้ามความชั่ว ไม่ว่าจะเป็น กายกรรม วจีกรรม หรือมโนกรรม ถ้าทำได้เช่นนั้นแล้ว คุณจะไม่ต้องกลัวและกังวลกับปัญหาที่คุณได้ถามมาเลย

 

ตอนตายครั้งที่สอง(ไม่แน่ใจว่าเรียกตายรึเปล่า)

ตอนนั้นหัดขับมอเตอร์ไซค์ใหม่ ๆ มีพ่อเป็นคนสอนโดยนั่งซ้อนท้ายไปด้วย

แต่เนื่องจากมือใหม่มากจึงขับรถพุ่งตกลงคูข้างทาง ขณะที่รถตกลงคูเห็นเหมือน

ทุกอย่างเกิดขึ้นช้ามากๆ จากนั้นก็รู้สึกว่าตนเองเดินอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้คนเดียวในที่

มืด ๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองเป็นใคร จากนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกมาจากที่ไกล ๆ (เสียงพ่อเราเอง แต่ได้ยินจากที่ไกลมาก ทั้ง ๆ ที่นั่งติดกัน)

ก็เลยนึกออกว่าตนเองเป็นใคร จึงหันหลังกลับไปตามเสียง ก็รู้สึกเหมือน

เปลี่ยนจากคืนเดือนมืดที่มองไม่เห็นอะไรเลยเป็นเวลากลางวัน เห็นตนเอง

นั่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์ หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนช่วยพาส่งโรงพยาบาลค่ะ

ป.ล.จากการตายทั้งสองครั้งแสดงให้เห็นความแตกต่างของการตายแบบมีสติและไม่มีสติ เราทุกควรจึงควรหมั่นเจริญสติอยู่เสมอ ไม่งั้นเวลาฉุกเฉินจริง ๆ จะนึกอะไรไม่ออกหรอกค่ะ เพื่อตัวของทุกท่านเอง จะได้ไม่ต้องมากังวลในเวลาที่จะตายค่ะ

 

ถ้านึกอะไรไม่ออกนึก ภาวนาคำว่า "พุทโธ" ไว้ก่อน ก็เป็นปฐมบทขั้นแรก

เป็นการมีสติ นึกถึงพระรัตนตรัย

ขอบคุณมาก ๆ ครับ ที่แนะนำ

 

สังเกตุใช้สติตอนฉุกเฉิน เวลานี่จะเดินช้ามากช้าเสียจนเราจัดการกับปัญหาได้เสร็จสรรพ "สติ"

 

ต้องหมั่นภาวนาบ่อย ๆ ไม่งั้นเวลาฉุกเฉินจริง ๆ จะนึกอะไรไม่ออกหรอกค่ะ

 

เวลาร่างกายมันดับหมายถึงตายลงแล้วมันก็จะไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้นไม่มีอะไรที่ต้องกลัวเพราะเราไม่รู้ตัวแล้ว แต่ถ้ามันยังเป็นแบบทรมานนิดๆ ตะกุกตะกัก แบบนั้นแสดงยังมีสติมันพยามต่อสู้ที่จะอยู่ต่อ ถ้าถามดิฉันก็จะตอบดังนี้คือ


1. เออ ตายๆไปก็ดีอยู่ต่อก็ขี้เกียจ ยุ่งมีแต่ภาระ


2. ใครๆก็ตายกันทั้งนั้น อย่างดิฉันผู้ชายที่รักมากๆ ไปเที่ยวด้วยกันปี 2011 พอปีที่แล้ว2012 เขาก็ตายแล้วคะ แล้วเราจะไปห่วงอะไรคะ ขนาดคนที่เรารักยังตายไปแล้วในโลกนี้ไม่มีอะไรให้เป็นแรงบรรดารใจอยู่แล้วคะ ไปไหนก็มีแต่เศร้าเห็นหน้าเขาไปทุกที่


3.ทุกนาทีก็มีมาถึงและผ่านไป คิดว่าเดี๋ยวมันตายมันก็ผ่านไป แล้วเป็นไงก็รู้เอง

 

ทุกอย่าง อยู่ภายใต้กฏแห่งโลกวิญญาณ จะลำบากหรือไม่ลำบาก ขึ้นอยู่กับเวรกรรมและบุญกุศลของวิญญาณ

 

1 เริ่มจากตอนตายครั้งแรก พอวิญญาณออกจากร่างจะทำอย่างไร ไปที่ไหน นึกถึงอะไร
มันสลับกันน่ะ นึกถึงอะไร แล้วค่อยไปที่ไหน แล้วค่อยคิดว่าจะทำอย่างไร

2 วิธีเอาตัวรอดในโลกวิญญาณ ต้องทำอย่างไรบ้าง จะได้ไม่ต้องเป็นวิญญาณเร่รอ่น
ไปนรกหรือไปสวรรค์ก็ไม่เร่ร่อน เปรต,อสุรกายบางชนิดก็ไม่เร่ร่อน สัตว์เดรัจฉานแบบไม่เร่ร่อนก็มี เอาเป็นว่าอย่าผิดศีลข้อหนึ่ง ทำบุญไถ่ชีวิตสัตว์บ่อย ๆ จะได้ไม่มีอุปฆาตกรรมแล้วกัน

3 ฝึกพลังจิตไว้ยังไงที่เวลาตายไปจะได้มีพลังอำนาจ สามารถติดต่อขอความช่วยเหลือจากมนุษย์ได้ และ ฯลฯ
ก็รู้ลมหายใจเข้าออกนี่แหละ

4 วิธีที่จะไม่ถูกวิญญาณอื่นรังแก
ก็อย่ารังแกใคร

5 วิธีหาที่เกิดใหม่ดีๆเยี่ยมๆ
จะเกิดเป็นอะไรล่ะ แบบไหนเรียกว่าเยี่ยม ที่จริงไม่เกิดได้ละเยี่ยมสุด

6 การขอบุญที่เคยทำในโลกมนุษย์มาใช้ประโยชน์ให้เต็มที่ขณะอยู่ในโลกวิญญาณจะทำได้อย่างไร
ทำบุญเสร็จก็อธิษฐานเอาสิ จะเก็บไว้ใช้ตอนไหน

 

เจริญพร

ก็วางใจอย่างนี้ ไม่มีใครตายมันมีอะไรตาย มันแค่เปลี่ยนไปตามกฎของเหตุปัจจัย จริงแล้วถ้าว่าตาย เราตายกันทุกวัน จิต เกิดๆ ดับๆ อยากสุข อยากสบาย จิตแท้ก็สว่างสบาย เจตสิกที่มาประกอบจิต ปรุงแต่งเท่านั้น เมื่อรู้ทันก็ดับทัน ไม่มีใครตาย ไม่มีใครเกิด???????

 

ตีสนิทกับความตาย ( พระอาจารย์มานพ อุปสโม )

ตีสนิทกับความตาย ( พระอาจารย์มานพ อุปสโม ) - Buddhism Audio

 

...เรียนรู้ไว้ก่อน เพราะวันหน้าพวกเราต้องไปโลกวิญญาณกันทุกคน กระทู้นี้จึงมีประโยชน์มากแน่นอน ใครมีความรุ้สอนกันหน่อยครับ

.... เข้ามาทัวร์เห็นน่าสนใจดี พอเข้ามาเจอคำถาม อึ้งไป 3 วิ ... เอาไงดีละหว่า ... เราตายแล้วฝื้นกี่รอบเริ่มถามตัวเอง เห้อ ๆ .. งั้นเราขอตอบแบบขำ ๆ ละกันนะ .. เพราะคิดไม่ทันเท่าไหร่

1 เริ่มจากตอนตายครั้งแรก พอวิญญาณออกจากร่างจะทำอย่างไร ไปที่ไหน นึกถึงอะไร

**** ไม่ต้องนึกถึงอะไรมาก ความดีที่เราเคยทำแล้วเรามีความสุขมากที่สุดนึกถึงมันเข้าไว้ อย่างน้อยก็ได้ไปที่ไม่ลำบากแน่ ๆ ละ

2 วิธีเอาตัวรอดในโลกวิญญาณ ต้องทำอย่างไรบ้าง จะได้ไม่ต้องเป็นวิญญาณเร่รอ่น

... อันนี้ไม่ทราบคะ มันเป็นความสามารถเฉพาะบุคคลสอนกันยากคะ แต่เคยได้ยินเขาว่ามาอีกทีว่า เอาจิตเราไปติดอยู่ที่ใดที่หนึ่งสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เราชอบเข้าไว้ เดี๋ยวตายไปเราก็จะไปที่ตรงนั้นแหละคะ แบบพวก ผีเฝ้าสมบัติเพราะความยึดติดไงคะ ..

3 ฝึกพลังจิตไว้ยังไงที่เวลาตายไปจะได้มีพลังอำนาจ สามารถติดต่อขอความช่วยเหลือจากมนุษย์ได้ และ ฯลฯ

... ก่อนฝึกจิต หัดทำ ทาน ศีล ภาวนา ให้ได้ก่อนคะ จะได้มีบารมีเป็นของตนเอง เพราะบารมีเป็นบ่อเกิดแห่งพลังงานที่ดีชนิดหนึ่ง และ มีสติรู้ตัวตลอดเวลาเข้าไว้คะ

4 วิธีที่จะไม่ถูกวิญญาณอื่นรังแก

... ย้อนกลับไปอ่านข้อ 1, 2, 3 แล้วทำให้ได้ก่อนคะ แล้วเด้วก็จะรู้เองคะ ... แล้วก็พยายามอย่าทำตัวเด่น อยู่เฉย ๆ นิ่ง ๆ ในส่วนของตัวเองดีที่สุด และ นั้งสมาธิภาวนาไปเรื่อย ๆ

5 วิธีหาที่เกิดใหม่ดีๆเยียมๆ

.... เมื่อท่านสร้างบารมีให้ตนเองแบบมหาศาลแล้วก็หมั่นอธิฐานจิตถึงที่ที่อยากไปคะทำบ่อย ๆ ไปได้แค่ไหนก็สุดแต่บารมีท่านละคะทีนี้ ...

6 การขอบุญที่เคยทำในโลกมนุษย์มาใช้ประโยชน์ให้เต็มที่ขณะอยู่ในโลกวิญญาณจะทำได้อย่างไร

... คิดว่าไม่ต้องขอมั้งคะเพราะบุญมันเป็นของส่วนตัวเราอยู่แล้ว ทำแค่ไหนได้แค่นั้น .. มีสติรู้ตัวทั่วพร้อม สมาธิแน่น จิตแข็งแกร่ง .. ก็น่าจะพอนะคะ

อ้อ ... แล้วตอนเป้นคนอยู่ก็หมั่นทำแต่ความดีนะคะทำทุกอย่างที่เป็นความดีไม่ต้องเลือกว่าอันนี้ทำอันนี้ไม่ทำ .. หัดปล่อยวางสะบ้าง อย่ายึดติดกับอะไรโลกมากไป พยายามละทุกอย่างที่เป็นความชั่วเข้าไว้ และ สุดท้าย พวก " กรรมหนักต่าง ๆ " นี้อย่าได้ทำเป็นอันขาดเพราะไม่งั้นที่เราบอกมาทั้งหมดท่านอาจไม่ทันได้ใช้ ... " ตีตั๋วนอนยาวลงนรกสบายแฮร์ไปเลย " อิอิ

.... ที่บอกไปไม่ใช่กวนนะคะ .. ถ้าคิดพิจารณาดี ๆ ก็จะรู้ว่า " ใจความเนื้อในมันสั้นนิดเดียว " แล้วแต่วิจารณญาณของแต่ละบุคคลคะงานนี้ กาลีนะก็แค่คนธรรมดาที่บาปยังหนาอยุ่ ... เหมือนกัน ..

 

คิดว่าตายกับฝัน ไม่ต่างกัน เป็นอาการที่วิญญาณออกจากร่างกายเหมือนกัน เมื่อวิญญาณออกจากร่างกายแล้วก็ไปท่องเที่ยว พบเจออะไร ถ้าวิญญาณกลับเข้าร่าง ตื่นขึ้นมาเรียกฝัน ถ้าวิญญาณไม่กลับมาจนร่างกายเปื่อยเน่าก็เรียกว่าตาย

เพียงแต่ถ้าตายก็จะมีผู้มาบอกซึ่งอาจเป็นพระภิกษุ เป็นญาติ หรือวิญญาณแถวนั้น บอกให้รู้ตัวว่าคุณน่ะตายแล้วหมดโอกาสกลับเข้าร่าง คุณก็อาจตกใจทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่มีการเตรียมตัวเตรียมใจไว้ก่อนตายตาย ยังไม่ได้สั่งเสียใครก่อนตาย

ผู้มาบอกถ้าเห็นเป็นพระภิกษุ วิญญาณคุณก็ได้ไปสุคติภูมิ มี สวรรค์ พรหม นิพพาน ตามกำลังบุญที่ได้สั่งสมมาตั้งแต่อดีตชาติถึงปัจจุบันชาติ

ผู้มาบอกถ้าเห็นเป็นญาติ วิญญาณคุณก็ได้ไปสุคติภูมิ มี สวรรค์ พรหม นิพพาน ตามกำลังบุญของคุณและญาติ คือ คุณมีญาติมารับไปอยู่ด้วย แล้วแต่ว่าญาติคุณเค้าจะอยู่ที่ไหน สวรรค์ พรหม หรือ นิพพาน

ถ้ายังไม่มีใครมาบอกก็คือหลับแล้วตื่น วิญญาณกลับเข้าร่าง

ตายแล้วไปไหน มีความเป็นอยู่อย่างไรหลังความตาย ก็หัดสังเกตุตัวเองจากอาการหลับแล้วฝันของเรา อาการเดียวกัน

ผู้มาบอกถ้าเห็นเป็นวิญญาณแถวนั้น วิญญาณคุณก็จะเป็นวิญญาณเร่ร่อนอยู่แถวนั้น เรียกว่าเป็นสัมภเวสี ไม่สามารถหลุดออกจากบริเวณนั้นได้ เช่น ตายโหง ตายในบริเวณที่เกิดเหตุ รถคว่ำ ตกน้ำตาย จมน้ำตาย ตายในบ้าน ในวัด ตายในโรงพยาบาล วิญญาณก็จะอยู่แต่ในสถานที่นั้นๆไม่สามารถออกสถานที่นั้นๆได้ หากญาตินำแต่ศพออกมาจากสถานที่นั้นๆโดยไม่มีพระภิกษุโยงสายสิญจ์นำ หรือญาติไม่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ วิญญาณก็ไม่สามารถออกจากสถานที่นั้นๆมาได้ ช่วงนี้ถ้าญาติในโลกมนุษย์ทำบุญมาให้ก็จะรอดพ้นจากคนนุ่งโจงกระเบนสีแดงมารับ ถ้าไม่มีใครมารับก็จะมีคนนุ่งโจงกระเบนสีแดงมารับตัวไป

เหตุที่ออกมาไม่ได้เพราะวิญญาณที่ดูแลรักษาสถานที่นั้นไม่ให้ออกมาเพ่นพ่าน ออกไม่ได้เพราะมีลมกรดหมุนพัดรอบบริเวณนั้นตลอดเวลาทำให้กลัวไม่กล้าออกมา หรือมีความมืดมิดปกคลุมรอบบริเวณจนไม่กล้าออกมาเช่นกัน

ถ้าเห็นเป็นคนนุ่งโจงกระเบนสีแดงมารับ ก็อย่าไปเชียว วิญญาณคุณจะถูกคุมตัวไปยมโลก ถ้าโทษหนักอาจมีการล่ามโซ่ที่ข้อมือซึ่งโซ่ใหญ่มากขนาดลำแขน โทษเบาก็แค่เดินขนาบข้างไปซ้ายขวาไม่ต้องล่ามโซ๋ พวกเล่นของต่ำเดียรถีย์วิชาร้อยทั้งร้อยจะโดนคุมตัวไปในลักษณะล่ามโซ่ใหญ่มากขนาดลำแขนที่คอและข้อมือ ส่วนพวกโกงบ้านกินเมืองกินตามน้ำ พวกทำลายศาสนาพุทธ ร้อยทั้งร้อยเหาะลงนรกไปไม่ผ่านสำนักพยายม แปลกแต่จริงภิกษุยุคนี้เก้าสิบเก้าในร้อยนิยมอเวจี ภิกษุรูปใดมีเฟสบุ๊คส่วนตัวนั่นแหละอเวจีเปิดรอท่านอยู่ ไม่เชื่อก็ลองตายดู

ถ้าถึงสำนักพยายมซึ่งถือว่าเป็นด่านสุดท้ายที่กักไม่ให้วิญญาณต้องทุกข์ยากในนรกแล้ว เหล่าวิญญาณยังระลึกถึงบุญไม่ได้อีกก็ลงนรกไป หรือญาติในโลกมนุษย์ทำบุญมาให้ก็จะรอดพ้นนรกได้อย่างเฉียดฉิว

อาการที่วิญญาณออกจากร่างกายแล้วตายจริงๆ อาจมีการชวนไปอยู่ที่ใหม่บ้านหลังใหม่ ชวนไปอยู่ด้วนกันแต่ไม่บอกว่าไปอยู่ไหน ชวนไปเที่ยวแล้วเราเที่ยวนานเกินไป เห็นขบวนแห่ร้องรำทำเพลงผ่านมาแล้วเผลอหลงตามไปกันเขา เที่ยวเพลินจนถูกวิญญาณหรือผู้ที่มีอำนาจมากกว่าจับกุมวิญญาณไว้นานจนกลับเข้าร่างไม่ได้..

fishh_

 

ก่อนวิญญาณออกจากร่างให้นึกถึงพระให้ได้ให้ชัดเจนแจ่มใสที่สุด
ถ้าทำข้อแรกได้คุณไม่ต้องกังวลข้ออื่นๆเลยครับ จิตคุณจะตรงไปสู่สุขคติภูมิอันมีสวรรค์เป็นต้น