ช่วยเรื่องวิณญาณทีคัฟ

พอดี แฟนผมได้ไปเรียนต่อที่ ต่างจังหวัด แล้วได้เช่าหออยู่ ผมก้อได้ไปหาอยู่ 3 อาทิตย์ ปกติไม่มีอะไร แต่อาทิตที่ 4 ผมไม่ได้ไปเพราะติดงาน แต่แฟนผมโทรมา บอกว่า กลัว ตอนเย็นๆ จะได้ยินเสียงคนร้องให้ ไม่รุ้ว่าผุ้หญิงหรือผู้ชาย ถามเพื่อน ข้างๆห้อง เค้าก็ได้ยินเหมือนกัน เลยไปถามเจ้าของหอว่า ใครร้องให้ ช่วงเย็นๆ หรือป่าว ก้อไม่มีใครร้องเลย มีแต่ได้ยินเสียง :'(

สรุปนะคัฟ
1. ผมอยากรุ้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เสียงที่ได้ยินมันคือวิณญาณรึป่าว
2. ถ้ามีจริงๆ ต้องทำยังไง
3. เราจะรุ้ได้ยังไง ว่าหอที่อยู่จะไม่มีวิณญาณ ไม่ใช่ทาง 3แพร่ง
4. ถ้าเราไปอยู่หอควรทำยังไง บอกเจ้าที่ เจ้าทางยังไง ไม่ให้มารบกวน

 

อยากจะบอกว่าถ้ามีผีนี้ ถ้าเค้าจะอยู่ ไล่ไงก็ไม่ไปหรอกคะ ปกติวิญญาณคนเวลาตายจะไปตามระบบกรรมของเขา พวกที่ยังเวียนวนอยู่ก็เพราะไปไหนไม่ได้เพราะนั้นก็เป็นระบบกรรมของเขาอย่างหนึ่ง ที่เขาต้องมาชดใช้กรรมด่วยการมานั่งร้องไห้ ไปไหนไม่ได้ แนะนำให้สวดมนต์ อุทิศกุศลให้เขา แค่นั้นพอ เพราะ เหมือนคนที่ไปใช้กรรมในนรก นั้นแหละจะไปช่วยเขาก็ไม่ได้ อย่างเก่งก็แค่ทำบุญให้ ให้พ้นจากระบบกรรมที่ต้องชดใช้เร็วๆ ก็อย่าไปกลัว เขาทำอะไรไม่ได้หรอก เคยเจอเหมือนกันตอนไปนอนที่ดูเซวดอฟ เวลาตีหนึ่งปั้บ พอเราปิดไฟจะนอน จะได้ยินเสียเท้าคนเดินมาหยุดที่ประตูและบิดลูกบิดเข้ามาแต่ไม่มีใคร ก็แปลกทีตอนเช้าไม่ยักกะมี

 

1. ผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เสียงที่ได้ยินมันคือวิญญาณรึป่าว
เกณฑ์เพื่อนมาช่วยหาต้นตอเสียงขณะที่ได้ยิน ใช้อุปกรณ์ตรวจจับเสียงช่วยด้วยยิ่งดี ถ้าไม่เจอต้นตอก็สรุปได้ว่าวิญญาณ
2. ถ้ามีจริงๆ ต้องทำยังไง
ก็แผ่เมตตา ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ ถ้ายังร้องอยู่ก็ฟังไป คิดเสียว่าเป็นซาวด์แทรค
3. เราจะรุ้ได้ยังไง ว่าหอที่อยู่จะไม่มีวิญญาณ ไม่ใช่ทาง 3แพร่ง
รู้ไม่ได้ เพราะไม่มีที่ไหนไม่มีวิญญาณ ถ้ารู้แสดงว่ารู้ผิด ส่วนเรื่องทางถ้ามันมีน้อยกว่าหรือมากกว่าสามแพร่งก็ไม่ใช่ทางสามแพร่ง
4. ถ้าเราไปอยู่หอควรทำยังไง บอกเจ้าที่ เจ้าทางยังไง ไม่ให้มารบกวน
บอกเจ้าที่เจ้าทางด้วยการจุดธูปแล้วบอก ไม่ให้ใครรบกวนเลยก็ต้องทำตัวให้ไม่มีเหตุผลที่ใครจะมารบกวน เป็นต้นว่า ไม่ทำบุญอะไรเลย ใครจะมาจะไปก็ไม่รับรู้ ทำเป็นไม่เห็นไม่ได้ยิน แล้วก็ไม่ไปล่วงเกินใคร

 

น่าจะเป็นผู้หญิงผมยาวนั่งร้องไห้ คงจะเสียชีวิตแถวนั้น

ถวายสังฆทานพร้อมพระพุทธรูปสักองค์ให้เค้านะ

 

ผมบ๊อบสั้นน่ะเฮีย
เกือบถึงบ่า

 

คุณก็เชื่อในแบบของคุณ เราก็บอกในแบบที่เราเห็น จริงๆเค้าจะเป็นไงไม่สำคัญ

แต่ทำยังไงจะช่วยเค้าได้ ดีเสียอีกเดี๋ยวเค้าจะหาว่าเรามาอวยกันเอง แต่เมื่อวานก็แผ่เมตตาให้ไปละ




นั่งแบบนี้หันข้างให้ ผมยาวนั่งก้มหน้า แล้วมีไอดำทั่วตัว

 

กรณียเมตตสูตร (บทเมตตัญจะ) สวดแล้วเทวดารักษา ภูตผีปีศาจไม่รบกวน
สามารถฟังเสียงสวดได้จากเว็บไซต์วัดท่าซุง
http://www.watthasung.com/wat/viewthread.php?tid=827

เรื่องมีว่า สมัยหนึ่งจวนเข้าพรรษา ภิกษุจำนวนหนึ่งกราบทูลลาพระพุทธเจ้า เพื่อไปอยู่จำพรรษาในป่าลึกแห่งหนึ่ง เหล่ารุกขเทวดาคิดว่าพระคุณเจ้าคงพักชั่วคราว ไม่กี่วันก็จะไป จึงพากันลงมาอยู่บนพื้นดินเพื่อถวายความเคารพแก่พระสงฆ์

แต่เมื่อรู้ว่าพระคุณเจ้าจะอยู่ที่ป่านี้ตลอดพรรษา จึงปรึกษากันว่าพวกเราเห็นจะต้อง"ไล่" พระท่านไป ไม่เช่นนั้นจะลำบากมากที่จะต้องมาอยู่บนพื้นดินอย่างนี้ จึงพร้อมใจกันหลอกหลอนภิกษุที่ไปนั่งกรรมฐานอยู่ใต้ต้นไม้บ้าง ในถ้ำบ้าง จนท่านอยู่ไม่เป็นสุข พระก็กลัวผี ว่าอย่างนั้นเถอะ จึงตกลงกันกลับไปเฝ้าพระพุทธเจ้า กราบทูลเรื่องราวให้ทรงทราบ

พระพุทธองค์ตรัสว่า "พวกเธอมิได้เอาอาวุธติดตัวไปด้วย จึงถูกผีหลอกหลอน" เมื่อกราบทูลถามว่า อาวุธชนิดไหน พระองค์ก็ตรัสว่า อาวุธคือความเมตตา ว่าแล้วก็ทรงสวด กรณียเมตตสูตร ให้ฟัง แล้ว มีพุทธบัญชาให้กลับไปยังป่านั้นอีก และให้สวดทันทีที่เดินเข้าป่า และสวดทุกวัน

ภิกษุเหล่านั้นก็ทำตามพุทธโอวาท บรรดาผีสางคางแดงทั้งหลายได้ยินบทสวด ก็มีจิตใจอ่อนโยน รักใคร่ในพระสงฆ์ ไม่หลอกหลอน ทำให้ท่านสามารถอยู่ในป่าได้อย่างผาสุก พระภิกษุได้สัปปายะ เจิรญธรรมสำเร็จอรหันตผลถ้วนทั่วกัน เพราะเหตุว่าเนื้อหาของบทสวดเป็นการแผ่เมตตาความรัก ปรารถนาดีแก่เหล่าเทวดาในป่าและแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ซึ่งท่านก็จะมีไมตรีจิตตอบและถวายการอารักขาให้ผาสุกกัน

จึงกลายเป็นธรรมเนียมว่าเมื่อผ่านศาลเจ้าเทพารักษ์หรือไม้วนปติ ที่มีชนนับถือพึงให้ภิกษุเจริญสามีจิกรรมเจริญเมตากรียสูตร…บ้างเรียกมนต์ขับผี ปัจจุบันนำไปสวดรวมกับเจ็ดตำนาน สิบสองตำนาน เรารับฟังเนืองๆแต่ไม่เข้าใจความหมาย บทนี้ใช้ได้ดีทีเดียวเวลาไปนอนป่าหรือที่ไม่คุ้นชินทำให้นอนหลับง่ายและทำให้จิตสงบได้

กะระณียะมัตถะกุสะเลนะ ยันตัง สันตัง ปะทัง อะภิสะเมจจะ
กิจอันใด อันพระอริยเจ้าบรรลุบทอันกระทำแล้ว กิจอันนั้นกุลบุตรผู้ฉลาดในประโยชน์พึงกระทำ

สักโก อุชู จะ สุหุชู จะ
กุลบุตรนั้นพึงเป็นผู้อาจหาญ และซื่อตรงดี
สุวะโจ จัสสะ มุทุ อะนะติมานี
เป็นผู้ว่าง่าย อ่อนโยน ไม่มีอติมานะ

สันตุสสะโก จะ สุภะโร จะ
เป็นผู้สันโดษ เลี้ยงง่าย
อัปปะกิจโจ จะ สัลละหุกะวุตติ
เป็นผู้มีธุรกิจน้อย ประพฤติเบากายจิต

สันตินทริโย จะ นิปะโก จะ
มีอินทรีย์อันระงับแล้ว มีปัญญา
อัปปะคัพโภ กุเลสุ อะนะนุคิทโธ
เป็นผู้ไม่คะนอง ไม่พัวพันในสกุลทั้งหลาย

นะ จะ ขุททัง สะมาจะเร กิญจิ เยนะ วิญญู ปะเร อุปะวะเทยยุง
วิญญูชนติเตียนชนทั้งหลายอื่นด้วยกรรมอันใด ไม่พึงประพฤติกรรมอันนั้นเลย

สุขิโน วา เขมิโน โหนตุ สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ขอสัตว์ทั้งปวง จงเป็นผู้มีสุข มีความเกษม มีตนถึงความสุขเถิด

เย เกจิ ปาณะภูตัตถิ
สัตว์มีชีวิตทั้งหลายเหล่าใดเหล่าหนึ่งมีอยู่
ตะสา วา ถาวะรา วา อะนะวะเสสา
ยังเป็นผู้สะดุ้ง ( คือมีตัณหา ) หรือเป็นผู้มั่นคง ( ไม่มีตัณหา ) ทั้งหมดไม่เหลือ

ทีฆา วา เย มะหันตา วา มัชฌิมา รัสสะกา อะณุกะถูลา
เหล่าใดยาวหรือใหญ่ หรือปานกลางหรือสั้นหรือผอมพี

ทิฏฐา วา เย จะ อะทิฏฐา
เหล่าใดที่เราเห็นแล้ว หรือมิได้เห็น
เย จะ ทูเร วะสันติ อะวิทูเร
เหล่าใดอยู่ในที่ไกลหรือที่ไม่ไกล

ภูตา วา สัมภะเวสี วา
ที่เกิดแล้ว หรือแสวงหาภพก็ดี
สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ขอสัตว์ทั้งปวงเหล่านั้น จงเป็นผู้มีตนถึงความสุขเถิด

นะ ปะโร ปะรัง นิกุพเพถะ
สัตว์อื่นอย่างพึงข่มเหงสัตว์อื่น
นาติมัญเญถะ กัตถะจิ นัง กิญจิ
อย่าพึงดูหมิ่นอะไรๆ เขา ในที่ไรๆ เลย

พยาโรสะนา ปะฏิฆะสัญญา นาญญะมัญญัสสะ ทุกขะมิจเฉยยะ
ไม่ควรปรารถนาทุกข์แก่กันและกัน เพราะความกริ้วโกรธด้วยความคับแค้นใจ

มาตา ยะถา นิยัง ปุตตัง อายุสา เอกะปุตตะมะนุรักเข
มารดาถนอลูกคนเดียว ผู้เกดในตนด้วยยอมพร่าชีวิตได้ฉันใด

เอวัมปิ สัพพะภูเตสุ มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
ุพึงเจริญเมตตา มีในใจ ไม่มีประมาณในสัตว์ฉันนั้น

กรณียเมตตสูตร (บทเมตตัญจะ)

เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
บุคคลพึงเจริญเมตตา มีในใจไม่มีประมาณไปในโลกทั้งสิ้น

อุทธัง อะโธ จะ ติริยัญจะ
ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องเฉียง
อะสัมพาธัง อะเวรัง อะสะปัตตัง
เป็นธรรมอันไม่คับแคบ ไม่มีเวร ไม่มีศัตรู

ติฎฐัญจะรัง นิสินโน วา
ผู้เจริญเมตตาจิตนั้น ยืนอยู่ก็ดี เดินไปก็ดี นั่งแล้วก็ดี
สะยาโน วา ยาวะตัสสะ วิคะตะมิทโธ
นอนแล้วก็ดี เป็นผู้ปราศจากความง่วงนอนเพียงใด

เอตัง สะติง อะธิฏเฐยยะ
ก็ตั้งสติอันนั้นไว้เพียงนั้น
พรัหมะเมตัง วิหารัง อิธะมาหุ
ับัณฑิตทั้งหลาย กล่าวกิริยาอันนี้ว่า เป็นพรหมวิหาร ในพระศาสนานี้

ทิฏฐิญจะ อะนุปะคัมมะ สีสะวา
บุคคลที่มีเมตตา ไม่เข้าถึงทิฏฐิ เป็นผู้มีศีล
ทัสสะเนนะ สัมปันโน
ถึงพร้อมแล้วด้วยทัศนะ ( คือโสดาปัตติมรรค)

กาเมสุ วิเนยยะ เคธัง
นำความหมกมุ่นในกามทั้งหลายออก
นะ หิ ชาตุ คัพภะเสยยัง ปุนะเรตีติฯ
ย่อมไม่ถึงความนอน ( เกิด) ในครรภ์อีก โดยแท้ทีเดียว

ที่มา เว็บไซต์วัดท่าซุง หรือ วัดจันทาราม (ท่าซุง) ต.น้ำซึม อ.เมือง จ.อุทัยธานี
http://www.watthasung.com

ขอบพระคุณเจ้าของใจดีที่ให้ก๊อปปี้มาช่วยคน
ใช้ได้จริงครับ สวดแบบไม่แปลก็ได้ครับ ใช้จตั้งจิตนิ่งๆ อุเบกขา...สบายใจทุกฝ่ายเลยอยู่ร่วมกันได้

 

เข้ามาติดตามอยู่เรื่อยๆครับ