การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

ทุกวันนี้ที่เราเกิดมาเหมือนกับเรานั่งอยู่ในห้องสอบทำข้อสอบได้บ้างไม่ได้บ้าง จากเรามีพื้นฐานกรรมเก่ายังไง เมื่อเราสิ้นอายุไขลงก็เหมือนกับเราหมดเวลาสอบ

แล้วคราวนี้แหละการประการผลสอบว่าเราจะได้ไปไหนไปอยู่ที่ไหน อยู่ที่เวลาเราสอบเราตั้งใจไหม

 

ยังเข้ามาดูการบ้านอยู่เหมือนเดิมนะครับ

แต่อาจจะไม่ได้คอมเม้นบ่อยๆ เหมือนแต่ก่อน ไม่ได้ไปไหนครับ

 

ส่งการบ้านพร้อมทั้งเอาบุญมาฝากทุกท่านด้วยค่ะ

ร่วมปัจจัยหล่อพระสมเด็จโต. ที่น้องสาวนำไปถวายและร่วมงานด้วยที่กาญจนบุรี. สำนักสงฆ์พระนารายณ์องค์ปฐม(คิดว่าไม่ผิดนะคะ. น้องสาวเป็นคนนำไปร่วม) รวมทั้งถวายต้นไม้ ต้นจิก หรือไม่แน่ใจเรียกต้นสาละด้วยหรือป่าว. มีรูปในงานมาให้ดูด้วยค่ะ

บริจาคเงินเข้าร่วมโครงการช่วยเหลือครอบครัวทหารที่อาจารย์ไก่. กรณ์การณ์. ได้จัดตั้งเป็นทุนช่วยเหลือครอบครัวทหาร. โดยอาจารย์เพ่ิงเริ่มต้นโครงการค่ะ. โดยขอไว้บริจาคคนละ 10 บาทต่อคนต่อเดือน ไม่มากมายเลยแต่รวมกันหลายๆคนก็เป็นก้อนได้ค่ะ. แล้วหาเพื่อนๆร่วมโครงการคนละเล็กละน้อย ต่อยอดไปเรื่อย. ส่วนตัวหาเพื่อนที่นี่ร่วมลำบากเลยเหมามาสามสิบคนค่ะเริ่มโอนทุกเดือน 300 บาทต่อเดือนค่ะ. ร่วมด้วยช่วยกันค่ะ

ร่วมสมทบทุนกองยา อาจารย์สุวิ. แถมได้พรจากอาจารย์มามากมาย. ขอบพระคุณค่ะอาจารย์


เรื่องการบ้าน ปฏิบัติอยู่ประจำค่ะ. ส่งของวันนี้นะคะเพราะมันเหมือนกันแทบทุกวันค่ะ. สมาธิสงบลงขึ้นเยอะค่ะ. ถึงจะฟุ้งซ่านตามปรกติแต่มันดูเหมือนจะเบาลงค่ะ แต่ยังมีปรกติ. จิตมันสงบและเย็นลงขึ้นค่ะในชีวิตประจำวัน. บางทีทุกข์. หรือโกรธ. อารมณ์มีมา มันไม่พุ่งเหมือนแต่ก่อน มีสติขึ้นค่ะ. ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านและคุณอริยะที่ดูแล สอนสั่ง ชี้แนะด้วยค่ะ.

 

ที่ว่าเหมือนกันคงจะไม่ใช่นะครับ ที่ว่านั่งนะพิจรณาอย่างไร ลองใหม่นะครับพิจรณาในสิ่งที่เรากระทำตั่งแต่ตื่นนองจนถึงเมื่อเรามานั่งสมาธิ

แล้วพิจรณาให้ละเอียดไปอีกว่าในสิ่งที่เรากระทำคำพูดที่เราพูดวันนี้ได้ทำร้ายหรือกระทบใครมั่ง ตั่งอยู่ในสติ

 

รับทราบและจะปฏิบัติตามค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ.

 

วิปัสสนา คือการพิจรณาในธรรมมะ ธรรมชาติของชีวิตตัวเรา คือการไม่ประมาท คือการไม่หย่อนต่อศีล คือความเป็นปรกติ ความไม่เบียดเบียน

 

ส่งการบ้านค่ะ

ได้น้อมคำแนะนำคำสอนจากอาจารย์มาใส่ใจไว้ใขณะปฏิบัติ. ทำให้เข้่าใจอะไรมากขึ้น เมื่อวานปฏิบัติแล้วพิจารณาเริ่มแต่เช้่าว่าทำอะไรบ้าง. พูดอะไรบ้าง อาจจะเป็นเพราะสมาธิยังไม่ดีพอ ไม่สงบพอจึงยังพิจารณาได้ไม่ดีนัก วันนี้ลองใหม่ค่ะ. นั่งไล่ระลึกไปทีละเล็กละน้อยไปทีละอย่าง. จนย้อนไปย้อนมา จนนึกไป ถึงอดีตของตัวเองว่าได้ทำผิดศีลอะไรบ้าง. เฉพาะข้อเดียวที่เห็นๆนี่ก็ผิดหลายครั้งหลายครา. ไม่ว่าจะเหตุผลใดก็ตามน่าละอายนัก. เศร้าใจค่ะ. กราบขอโทษขอขมาอโหสิกรรมกับเจ้ากรรมนายเวรที่เราได้ทำไว้. ขอบคุณอีกครั้งค่ะอาจารย์และคุณอริยะที่เมตตา.

 

สำคัญคือทำให้บ่อยทำให้รู้ในขณะจิต ทำจนเป็นอารมณ์ ไม่อยู่ในความประมาท แล้วจะรู้สึกถึงความสุขอย่างหนึ่ง สุขนี้เป็นตัวธรรมไม่ใช่สุขอย่างที่เรารู้จักครับ

 

หลังจากได้รับการเตือนสติจากอาจารย์ ก็นำมาพิจารณากับตัวเอง พบว่าเป็นจริงดังอาจารย์ว่าไว้เลยค่ะ ตอนแรกไม่เข้าใจทำไม ถึงเป็นอย่างนี้ละ แต่พอคิดดี ๆ กับหาหนังสือมาอ่าน ฟังธรรมะบรรยาย ก็พอจะเข้าใจขึ้นมาบ้างค่ะ

ส่งการบ้านค่ะ
นับลมหายใจ 1-100 นับไปได้ไม่ตกหล่น นับไปเร็วมาก
พุทธโธ 1-100 เริ่มมีนับตกหล่น หลับไปบ้าง
เกษาโลมา 1-100 ช่วงนี้ก็นับตกหล่น รู้สึกมันไหลไปเร็วตามไม่ทันเลยค่ะ
พุทธโธ 1-100 ช่วงท้ายเริ่มเห็นว่ามันเราหายใจสั้นและเร็ว
ช่วงที่นั่งโดยไม่ภาวนา มันจะต่อมากจากพุทโธ ดูแล้วจะเห็นว่า หายใจสั้นและเร็วมาก

พิจารณาปัจเวกณ์ได้นิดเดียว ก็หาเหตุออกจากสมาธิค่ะ
ภาพต่างๆ ยังมีแต่พยายามไม่สนใจ แต่มันทำได้ยากมากเลยค่ะ คอยแต่จะไปยุ่งกับมันอยู่เรื่อยเลย

 

ขออนุญาติฝึกครับ บทที่1
นับลมหายใจ 1-60 มีอาการสั่นตัวโยกครับ เลยปล่อยให้กายทำไปอยากสั่นก็สั่นแค่ดูลมหายใจอย่างเดียว ประมาณ 90 หายสั่น
ภาวนาพุทธโธ 1-20 มีอาการสั่นอีก
ช่วงภาวนาเกษา โลมา ก็สั่นตลอดครับ เสร็จแล้วนั่งดูลมหายใจครู่นึงแล้วก็อุทิศบุญครับ

 

ภูมิกลับมาตรวจการบ้านด้วยครับ

 

เป็นเรื่องปกติครับ ที่เราพยายามจะเข้าไปยุ่งกับมัน

มองให้มันเป็นเรื่องธรรมดา ดูเฉยๆ อย่าไปอะไรกับมันเลย

 

พยายามทำอะไรช้าๆลงบ้างนะครับ ค่อยๆทำแบบมีสติ นิ่งๆ

เรื่องสมาธิ ฝึกต่อเลยครับ ก่อนนั่งสวดมนต์ก่อนก็ดีครับ

 

กราบเรียนอาจารย์และคุณอริยะ. ขออนุญาติพักปฏิบัติชั่วคราวค่ะ. ต้องเข้าโรงพยาบาลด่วน สังขารหนอ ช่างน่าเบื่อจริงๆ อาทิตย์หน้ามาลุยต่อค่ะ

 

ฟังดูเหมือทุกข์แต่กลับแฟงโชคดีไว้นะครับในขณะที่เราเข้าโรงบาลขณะที่เราทุกข์กับกายสังขาร

ให้พิจรณาถึงความทุกแห่งกายสังขาร คิดถึงเวทนาที่ปรากฏต่อกายสังขาร พิจรณาถึงสิ่งสมมุติตั่งแต่เาเกิดขึ้นด้วยการสังขารนี้

แล้วจะเกิดเรื่องมหัศจรรย์ขึ้นครับ

 

B][/B]

ขอบพระคุณค่ะอาจารย์ที่ชี้แนะ. มาแบบจัดเต็มเลยค่ะ. ก่อนเกิดอาการป่วยก็พอจะรู้ว่าจะต้องมีวันนี้. ภาวนาว่าถ้าเป็นก็อย่าให้เดือดร้อนกันนักทั้งตัวเองและครอบครัวจะได้ป่วยแบบสบายใจค่ะ เข้าใจในสังขารตัวเองว่าเป็นยังไงแต่ก็รู้ค่ะว่ากรรมแต่ละคนมันมีมา ตั้งแต่ปฏิบัติมาก็ช่วยตัวเองให้มองอะไรได้ดีขึ้นถึงไม่มากก็น้อย ทุกอย่างมันมีเหตุและผลของมันอยู่ในตัว. การป่วยก็เป็นประสบการณ์อีกด้านนึง. ทั้งด้านสังขารและจิตใจ ได้รู้ได้เห็นการทุกข์ทรมารของการเจ็บป่วยคนอื่น เราว่าเราหนักก็ยังต้องมีคนที่หนักกว่าเราอีก. ยิ่งคนแก่อีก เห็นก็น่าสงสาร มองแล้วก็ปลงว่าสักวันเราก็อย่างนั้นนั่นแหละ. นอนหลับตาพิจารณาตามอาจารย์ที่แนะนำ. อาจจะยังไม่ถึงในจุดๆที่อาจารย์บอกแต่ก็มีค่ามหาศาลในคำแนะนำที่ให้มา มันสว่างอยู่ข้างใน. วันนี้ยังต้องค้างอยู่อีกคืน. จะว่าไปอีกด้่านนึงก็ดีค่ะป่วยแต่ได้พัก ทุกทีป่วยไม่ค่อยได้พักเพราะการงาน ลูกเต้าต้องดูแล. พอดีตรงกับวันหยุดของที่นีหลายวันค่ะ. งานไม่ต้องห่วง ลูกก็มีคนดูแล ทุกข์กายแต่สบายใจค่ะ งวดนี้ถ้าไม่โดนจัดหนักก็คงไม่ได้นอนพักอย่างนี้ วันนี้ยังมีเวลาพิจารณาเต็มๆอีกวันค่ะก่อนกลับ. ขอบคุณอาจารย์มากๆค่ะ. คำพูดคำแนะนำของอาจารย์รวมถึงอาจารย์ท่านอื่นและคุณอริยะที่แนะนำมาถึงจะไม่แค่กี่ประโยคแต่มันมีค่าและประโยชน์มหาศาล. และขอขอบคุณอีกครั้งค่ะในความเมตตาที่ให้มา.

 

ขอบคุณ

 

มารายงานตัวค่ะหลังจากต้องนอนโรงพยาบาล 3 คืน4 วัน. กลับมาเมื่อวานเย็น. ช่วงสองสามวันแรกเหมืิอนหนูทดลองค่ะเพราะหายาให้ถูกกับตัวเชื้อที่เราเป็น(กรวยไตอักเสบ) ยังไม่ได้อาการจึงได้หลายอารมณ์ หลายรสชาติมาก. จะบอกว่าทุกข์ก็ไม่เชิงค่ะเพราะเข้าใจในธรรมชาติของสังขารตัวเองว่าเป็นยังไง นิสััยยังไงท้ายที่สุดมันก็ต้องเกิด ต้องขอบคุณที่เกิดในจังหวะที่ไม่มีใครมาเดือดร้อนมากนักจะมีก็นิดหน่อยเลยเป็นแบบสบายใจ. ช่วงแรกพยายามพิจารณาเวทนาที่เกิดทำได้นิดหน่อยค่ะ เพราะโดนทั้งยาทั้งเวทนาไม่เป็นอันได้สติเท่าไร. แต่ได้เรียนและเข้าใจบางสิ่งบางอย่างมากขึ้น. ดีใจลึกๆค่ะ(แต่เจ็บปวดเป็นของแถม). กลับมาบ้านเมื่อวานเพราะได้ยาถูกเชื้อแล้วหมอเลยให้มารักษาตัวเอง. ตกดึกเวทนามาค่ะนอนไม่ได้พยายามพิจารณาไปทีละจุดไล่ไปทีละหน่อยที่เป็นที่ปวด ปรากฏว่าอาการปวดหายไป. อันนี้ป่าวคะที่อาจารย์หมายถึง. ไล่ไปจนครบ. เอะดีแฮะ. โล่งไม่ทรมานแล้วเลยนั่งสมาธิต่อพิจารณาต่อไปเรื่อยๆ. ทั้งเวทนา สังขาร. ชีวิต. ขอบคุณมากๆค่ะที่แนะนำได้เรียนรู้และเข้าใจอะไรๆมากขึ้น. แผ่เมตตาและปัจเวกออกสมาธิมาด้วยความสุขใจค่ะ. ขอบพระคุณมากๆค่ะที่เมตตา

 

อันนี้เรียกว่าธรรมะโอสถครับ ถ้าคุณมั่นใจในธรรมศรัธราในพระพุทธองค์ อาการของคุณ ด้วยเรื่องแค่นี้

ที่ว่าด้วยเรื่องแค่นี้เพราะจริงๆแล้วผมเห็นเยอะกว่านี้ จะหายไปหมดเลยครับ

 

ส่งการบ้านครับ
บทที่ ๑
เข้า-ออก ๑๐๐
พุทโธ ๑๐๐
หลุดบ้างพอสมควร ถ้ามีอะไรปรากฏขึ้น
ก็พยายามพิจารณา เป็นวิปัสสนากรรมฐาน
พิจารณาถูกไม่ถูกก็ไม่รู้เหมือนกัน

เกศา โลมาฯ ๑๐๐
บางครั้งสงสัยว่าทำไมต้องเกศา โลมาฯ
แต่วันนี้นึกได้ว่าสงสัยเป็นนิวรณ์เลยตัดไป
ก็มีความรู้สึกว่า ทำได้ดีกว่าครั้งก่อนๆ
ไม่ค่อยหลุด

ถ้ารู้สึกปวดมากเกินไป ก็ขยับเล็กน้อย
เพราะคิดว่าเป็นการทรมานร่างกายเกินไป
และฝึกที่จิตเป็นหลัก

พุทโธ ๑๐๐
เริ่มหลุดบ่อยอีกครั้ง

แผ่เมตตา นั่งเรื่อยๆ พิจารณาความเจ็บปวดแล้วออกจากสมาธิ