สร้างบุญ กับสร้างบารมี ต่างกันอย่างไรครับ

รบกวนผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยนะครับ ถือซะว่าเมตตาเด็กตาดำๆที่เพิ่งจะหัดปฏิบัติธรรมอย่างผมครับ

 

บุญก็รักษาศิลให้ทาน
ส่วนบารมีก็ นั่งสมาธิบาวนา
(ความเห็นส่วนตัวนะครับ รอผู้รู้เขามาบอกอิกทีน้อ)

 

บุญ เครื่องชำระสันดาน, ความดี, กุศล, ความสุข, ความประพฤติชอบทางกายวาจาและใจ, กุศลธรรม

บารมี คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด เพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงยิ่ง
มี ๑๐ คือทาน, ศีล, เนกขัมมะ, ปัญญา, วิริยะ, ขันติ, สัจจะ, อธิษฐาน, เมตตา, อุเบกขา


พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)

 

ถ้าเอาตามนี้ บารมี...ก็คือการที่เราได้กระทำบุญด้านใดด้านหนึ่งอย่างยิ่งยวดจนติดเป็นอุปนิสัย ไปทุกภพทุกชาติ สรุปง่าย ๆบารมีก็คือ บุญชนิดหนึ่ง เพราะอาศัยบุญเป็นแหล่งกำเนิดของบารมี บารมี 10 บุญก็มี บุญกิริยาวัตถุ 10 ประการ ซึ่งถ้าสังเกตุดูให้ดีก็คือแนวทางการสร้างบารมีนั่นเอง...จึงกล่าวได้ง่าย ๆว่า การสร้างบุญกับบารมีนั้นคืออันเดียวกันแต่จะให้บุญกลายเป็นถึงขั้นบารมีได้นั้นเราต้องทำบ่อย ๆ ทำจนชิน ทำจนติดเป็นนิสัยไม่ทำแล้วจะตาย หรือ ยอมตายถ้าไม่ได้ทำ.....สวัสดี

 

ต้องสร้างบุญ สร้างกุศลก่อน

ถึงจะมีบารมี

ต้องทำบุญก่อนนะ

ถึงจะมีบารมี

ต้องสร้างเหตุปัจจัยก่อน

ถ้าไม่มีบุญ จะมีบารมีได้อย่างไรเล่า

 

ต่างตรงการ " วางจิตหวังผล "

การประกอบบารมี หากหมายเอา ผล เมื่อไหร่ ก็ เน่าใน กลายเป็น บุญ ไป

การทำบุญ หากมีการ " ทวงถาม " ไม่ใช่แค่ ตั้งจิตหวังผล แต่ ออกปากทวงถาม
หรือ เอ่ยอ้าง หรือ อวด หรือ ยกว่ามี "มากกว่า น้อยกว่า เท่ากัน " ก็จะ เน่าใน แทน
ที่จะได้บุญที่บริสุทธิ ก็กลายเป็น กิเลส ถ้ายังประกอบด้วย ศีล5 ก็จะเรียกว่า "กามคุณ5"
แต่ถ้าไร้ศีล5 บุญที่ทำนั้นจะส่งลงนรกไปเลย

ก็จะเห็นว่า ให้พิจารณาลงที่ จิต สิ่งที่ประกอบในจิต ต้องมีจิตตั้งมั่น เป็นกลาง รู้ลง
ในกาย(สุจริต/ทุจริต) รู้ลงในใจ(มโนสุจริต/มโนทุจริต) ถึงจะจำแนกแยกแยะ กุศล
อกุศล ได้ ไม่ได้ดูแค่ ชื่อ ที่ใช้เขียน บอกกล่าวกันแต่ผิวเผิน หรือ แค่ฟังตามๆกันไปวันๆ


ทีนี้ ลองพิจารณาดู คนบางคนในโลก อ้างว่าทำเพื่อ ปารมี 10ทัศ 30ทัศ แต่ ทำไป
แล้วก็ยกอ้างว่า ตนมี อย่างนั้นอย่างนี้ บอกประกาศใน ปารมี 30 ทัศบ้าง 10 ทัศน์
บ้าง อ้างความสุขที่ตนควรมีก่อนตาย ดีกว่าไม่มีความสุขอะไรเลย เหล่านี้คือ อาการ
สร้างปารมี เพื่อมุ่งตรง นรก ใช่หรือไม่ใช่

 

..ไอ้สันขวาน..ตัวเองไม่เคยทำบุญเอาแต่เกาะผ้าเหลืองแดกกระมัง คิดแยกแยะไม่เป็นรึ..?
การทำบุญ นั่นทำไปแล้ว..ทำไปแล้วได้บุญแล้วเพราะเป็นจิตกุศล
หลังจากทำบุญมีเจตนา จะแข่งกับใครก็ตาม โขมยเขามาทำก็ตาม นั่นเป็นผลกรรมที่เขาก็จะได้รับตามกำลังจิตที่เขาตั้งไว้จะมาก น้อย หรือไม่มีผลเลยก็เท่านั้น..การทำบุญยังมีแบบไม่ต้องการอะไรเพียงอยากให้ผู้อื่นมีความสุข พ้นทุกข์ชั่วคราวเล็กๆน้อยก็มี..ไอ้สมีเล่าปังคิดซะใหม่ อิอิ:'@:boo:

 

บุญ : การกระทำที่ "จิตเป็นกุศล"
บารมี : การกระทำที่ "เครื่องประทับแห่งจิต"

ทุกการทำบุญจะเกิดบารมีขึ้นเสมอ แต่อาจไม่ครบทั้งบารมี 10

แต่การทำบารมี บางอย่างอาจไม่เกิดบุญขึ้นเลย ได้แต่สิ่งที่ประทับลงในจิต
อย่างเช่น โจรบางคน ถือสัจจะว่าจะปล้น แต่จะไม่แตะต้องเครื่องมือทำกิน
ของเจ้าทรัพย์ เป็นต้น นั้นคือ โจรได้ทำสัจจะบารมีแล้วแต่ส่วนกุศล
ไม่ได้ทำไง (คือไปปล้นของเค้าแต่ยังมีสัจจะอยู่)

บุญ ยังมีการส่งผลมาก-น้อย ตาม "เนื้อนาบุญ"
บารมี ไม่ได้ขึ้นกับเนื้อนาบุญ ขึ้นกับว่าคุณได้ทำลงไปหรือยัง

แล้ว จขกท อยากทำอะไรล่ะคะ ระหว่างบุญหรือบารมี เมื่อก่อนดิฉันก็
ซีเรียสกับคำว่า "เนื้อนาบุญ" แต่ตอนนี้ไม่แล้วล่ะ ก็คือขอให้ได้ทำไว้ก่อน
ไม่ต้องไปสงสัย ทำแล้วตัดไปเลย นึกถึงพระแล้วอธิษฐานอย่างเดียว

 

ก็ตามนี้ครับคิดเหมือนผมเลย แต่ก็ถูกด้วยกันหมดและครับมันอยู่ที่เจตนาครับ
บุญ : ก็คือการกระทำให้สำเร็จ เช่น ตักบาตร ถวายปัจจัย ช่วยเหลือสัตว์หรือผู้อื่น หรือ อนุโมทนาด้วยการกระทำของผู้อื่น สำเร็จแล้วเป็นบุญ
บารมี:คือ การกระทำความเพียรให้เกิดอยู่เนืองๆความเพียรที่ทำได้ยากหรือลำบากต้องอดทนอดกลั้น ฝึกฝน ต่อสิ่งที่ชอบ หรือไม่ชอบ โดยมองสิ่งๆต่างๆด้วยความเสมอภาค เช่น ยอมสละชีวิต บริจาคเลือดเนื้อ ชีวิต อดทนต่อแรงกดดัน บีบคั้นต่างๆ สมาธิ ภาวนา เป็นต้น

 

ขอบพระคุณทุกท่านๆนะครับที่ให้คำตอบ เริ่มจะเข้าใจคร่าวๆแล้วล่ะครับ

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ nouk
ก่อนอื่นคงต้องทำความเข้าใจกับคำว่า "บารมี" ก่อนนะคะ
บารมี...คืออะไร? ประพฤติปฏิบัติอย่างไรจึงจะได้ชื่อว่า "บำเพ็ญบารมี"
การสำรวมกายวาจาใจ ถือว่า...เป็นบารมีหรือไม่?
บารมีทางโลกและทางธรรม ต่างกันอย่างไร?

ฝากคำถามไว้ให้ผู้รู้ทุกท่านพิจารณานะคะ

ขอให้เจริญในธรรมทุกรูปทุกนามค่ะ




บารมีก็คือกำลังใจ ของผู้ ปฏิบัติ ในการให้ทาน รักษา ศิล เจริญ ภาวนา บารมี มีต้น กลาง และ ปลาย ทำบารมี ๑๐ ให้เต็ม บางคน ทำ บุญทุกประเภท ไม่เข้าใจก็มี แต่ทำทุกอย่าง เขาเรียกขี้ตรงล่องนั่นเอง แล้วแต่กำลังใจ ของใครแค่ไหน ถ้าพูดถึงตามตำราหรือครูบาอาจารย์ บารมี ๑๐ มี ทาน การให้ ศิล รักษาตามกำลังของตน เนกขัมมะ ในการถือบวช ศิล ๕ ก็ถือบวช ได้ เอาแค่กำลังของตัว ศิล ๘ -๑๐ -๒๒๗ ปัญญา สัจจะ ขันติ วิริยะ
อธิฐาน เมตตา อุเบกขา


การสำรวมกายวาจาใจถือเป็นบารมีหรือไม่ มันก็เป็นอยู่แล้ว มันจะอยู่ ในขั้น โลกียะ โลกุตร พระอริยระดับใด ก็ว่าไปตามชั้นขั้นตอนแหละครับ

บารมีทางโลก กับทางธรรม มันจะต่างกันตรงไหน ล่ะ มันต่างกันตรงที่ว่า เป็นนักบวช กับไม่ได้บวช พระทำได้ เราก็ทำได้ จะทำได้มากน้อย กว่ากัน หรือ บารมีต่างกันต่างระดับ ต่างชั้นวรรณะ มันมี ๑๐ นิ้ว เหมือนกัน มีขา ๒ ขา แต่ว่านักบวช มีเวลามากกว่าฆราวาส ทางโลก ต้องทำมาหากิน เลี้ยงชีพ มีภาระหนักหน่วง ต้องยุ่งกับ ภาระต่างๆ ลูกผัวเมีย สิ่งเย้ายวน กวนใจมากมาย สุดที่จะพรรณา

ไม่รู้จะเข้ากรอบ ของผู้ตั้งกระทู้ หรือเปล่า บางที ความเข้าใจมันต่างกันก็มีครับ

ทุกอย่างถ้าเรา ทำ มันก้เป็นบารมีหมด ถวายอีโต้เล่มเดียว ยังทำความปราถนา เป็นพระพุทธเจ้าเลย ถวายเข็ม กับได้ ก็เป็นปัจจัย ให้ได้ เป้นพระพุทธเจ้า ฉนั้น การบำเพ็ญบารมี พระโพธิสัตว์นี่ ขาดอย่างใด อย่างหนึ่ง มิได้เลย แม้สาวก ก้เหมือนกัน ต่างกันที่ ทำน้อยกว่า พระโพธิสัตว์ มากๆเลย ทุกอย่างต้องทำไปจากคนเท่านั้น สาวก บำเพ็ญ เทวดาพรหม ได้ พุทธภูมิ ไม่ได้ เป็นกฎ ตายตัว เกิดระหว่างคนกับสัตว์เท่านั้นครับ

--------------------------------------------------------------------------------

 

ให้ทานกับคนหรือสัตว์ มันก็เป็นบุญแล้ว คำว่าบุญ ก็สร้างบารมีนั่นเอง อยู่ในขั้นไหนนั่นอีกเรื่องหนึ่งครับ อนุโมทนาสาธุ กับุญที่คนอื่นทำ บุญเกิด ด้วยจากการอนุโมทนาสาธุ มันก็เป็นบารมีแล้ว มันแค่ใช้ศัพภาษาต่างกันเท่านั้นเอง ไม่สร้างบุญบารมีก็ไม่เกิด สร้างบุญบารมีจึงเกิดครับ จะให้ทาน รักษาศิล เจริญภาวนา มันก็เป็นบุญกุศล เพื่ม บุญญาบารมี ทำสูงเท่าไหร่ มันก็ทำบารมีของเราให้สูงขึ้นไปเรื่อยๆครับ

 

- มีบุญก็หวังที่จะมี ภพ ต่อไปอีก

- มีปัญญาก็หวังที่จะตัด ภพ ให้ขาด

 

ขอร่วมสนทนาศึกษาด้วยคนนะครับประเทืองปัญญาดีครับทั้งผู้ตั้งผู้ตอบและผู้อ่าน
บุญคือการกระทำความดีทุกอย่างทั้งหลายทั้งมวล ให้ผลเป็นความสุข
บารมีคือกำลังใจในการกระทำความดีนั้น การเอาชนะอุปสรรคในการทำดีนั้นแล ให้ผลเป็นปัญญา เป็นพลัง เป็นความสว่าง เป็นความบริสุทธ์
ผิดถูกประการใดก็ขออภัย วานผู้รู้ช่วยชี้แนะครับผม

 

สร้างบุญเพื่อเสริมปัญญา
ปัญญาจะไปเสริมบารมี

 

บุญ หมายถึง ความสุขใจ ความปิติสุขของจิต ความพองฟูของจิต
กุศล หมายถึงเครื่องกระทำ หรือเครื่องชำระให้ดีงาม ให้ขาวสะอาดผ่องใส
บารมี หมายถึง การตั้งไว้ซึ่งกำลังใจที่ยิ่งกว่า และการประกอบความเพียรเพื่อให้กำลังใจที่ตั้งไว้สมดั่งที่ตั้งไว้หรือปราถนาไว้

บุญ กุศล และบารมี สามสิ่งนี้จึงเป็นสิ่งที่เกี่ยวเนื่องกัน ดังนี้คือ

ก็กุศลกรรมย่อมเป็นเหตุ อันก่อให้เกิดผลสองส่วนคือ บุญและผลแห่งบุญหรือวิบากรรม อันเรียกว่า กุศลวิบากรรม นั่นเอง
ขยายความได้ว่า
ก็บุญที่เกิดแล้ว ยังผลให้ จิตมีปิติสุข เหล่าบัณทิตทั้งหลายจึงมีปัญญาเห็นว่า การสร้างบุญกุศล มีประโยชน์มาก ฉนี้แล้วเหล่าบัณฑิตทั้งหลายต่างก็พยายามสร้างบุญกุศลบารมีให้เกิดขึ้น คือหมายถึงการวางหรือตั้งกำลังใจมีความเพียรในการสร้างบุญกุศลให้มากขึ้นยิ่งๆขึ้นไป จนกว่าจะสมดั่งปณิธานที่ตั้งไว้ เมื่อทำได้เต็มหรือสมดั่งปณิธาณเมื่อไหร่ เช่นนั้นจึงกล่าวว่า การสร้างบุญกุศลบารมีนั้นเต็มแล้วบริบูรณ์แล้ว สาธุครับ

ทีนี้ประการสุดท้ายเราขอกล่าวว่า ก็บารมีนี้ ย่อมต้องกำหนดซึ่งเป้าหมาย การตั้งกำลังใจปราถนาที่จะกระทำความดีนั้นๆ ให้ได้ตามที่ตนปราถนา
การสร้างบารมีนั้นจึงเป็นของยาก และขึ้นอยู่ว่า เป็นบารมีขั้นใด บารมีแต่ละขั้นนั้น การวางหรือตั้งกำลังใจไว้ย่อมมีความมากน้อยไม่เท่ากัน ปรมัตถบารมีจึงกล่าวได้ว่าเป็นบารมีขั้นสูงที่ทำได้ยากยิ่ง อาศัยอิทธิบาท4 อย่างยิ่ง ครับ สาธุครับ

 

เปรียบ บุญเป็นอาหาร ทานเป็นกำลัง
ทั้งสองนั้นเป็นปัจจัยสำคัญในการเดินทาง

 

การกิน กับ การทำให้อิ่ม