จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

""ก๋วยเตี๋ยวชามละหมื่น""

""ก๋วยเตี๋ยวชามละหมื่น""
(กลอนนี้ แต่งเพื่อสดุดี ความดีมีเมตตา ของคนในสังคมไทย ซึ่งเคล้าโคลงจากเรื่องจริง แต่สถานที่ได้มีการสมมุติขึ้น) ขอส่งเสริม ความดีของคนในสังคมไทยเรา เพื่อความผาสุกร่วมกันอันยาวนาน

ได้รับรู้ คู่เมียผัว ครอบครัวสู้
ตั้งร้านอยู่ ในเมืองใหญ่ ใกล้หัวเฉียว
มุมานะ สุดขั้ว ตัวเป็นเกลียว
ขายก๋วยเตี๋ยว ใครก็รู้ อยู่แรมปี

เช่าร้านเขา ตั้งเป็นแผง แพงสุดโหด
ก็ได้อด- ทนสู้ อยู่ไม่หนี
เก็บรอมริบ ปีแรกหนอ ก็ขายดี
เลยพอมี เงินเช่าเขา สุดเบาใจ

สองสามี ภรรยา ศีลาเยี่ยม
เป็นผู้เปี่ยม ธรรมเด่น เป็นนิสัย
ชอบใส่บาตร หน้าร้าน พระผ่านไป
พร้อมก็ให้ ทานวณิพก ยาจกชน

มีวันหนึ่ง ได้ทำทาน อันสุดหนิง
ได้มีหญิง แร้นแค้น แสนขัดสน
เสื้อผ้าขาด นั่งคุกเข่า เศร้ากมล
ลูกสองคน ขนาบข้าง นั่งยองยอง

พร้อมกับเอ่ย วจี ที่แหบแห้ง
บอกหมดแรง อดข้าว หน้าเศร้าหมอง
ลูกสองคน ร้องให้จ้า น้ำตานอง
นั่งประคอง มือพนม ก้มกราบดิน

สองสามี ภรรยา หน้าสลด
แสนรันทด สงสาร ปานถวิล
ตักก๋วยเตี๋ยว เร็วรี่ ปรี่ให้กิน
ไม่ระคิน สงสาร ปานทุกข์ตน

พร้อมกับบอก ว่าต่อไป วันใดว่าง
จงเดินทาง มากินได้ วันหลายหน
จากวันนั้น สองแม่ลูก ที่ทุกข์ทน
ก็แวะวน มาที่ร้าน วันหลายครา

ทีแรกนั้น สามแม่ลูก มาทุกบ่อย
ต่อมาค่อย เริ่มห่างหาย ได้กังขา
และล่าสุด ปีละครั้ง จึงจะมา
พร้อมหน้าตา เริ่มผ่องใส ใจสบาย

ยี่สิบปี ผ่านไป วัยเลยร่วง
ได้ทิ้งช่วง ที่แม่ลูก ได้หดหาย
ไม่ได้มา ที่ร้าน นั้นเปลี่ยวใจ
สองสามี ภรรยาได้ ให้อาวรณ์

อยู่ต่อมา ขายก๋วยเตี๋ยว มันเลี้ยวลด
ขายไม่หมด หน้าหมองไหม้ ใจทอดถอน
เศรษกิจ ไม่สดใส ได้ขาดตอน
ทุกหญ้าหย่อม เดือดร้อนกัน สนั่นเมือง

สองสามี ภรรยา ถึงคราแย่
ลำบากแน่ เหนื่อยเข้าตา จนฟ้าเหลือง
ค่าเช่าร้าน ก็หมดสิ้น แทบกินเกลือ
พูดสั่นเครือ เมื่อเถ้าแก่ แกขอเงิน

เถ้าแก่ฤทธิ์ ขีดเส้นตาย ให้พวกเขา
พรุ่งนี้เช้า เอาร้านคืน อย่าขืนเขิน
เพราะหลายเดือน ที่ได้ ไม่ให้เงิน
อย่าอยู่เพลิน เงินต้องจ่าย ให้รู้ซี

เก็บข้าวของ เครื่องก๋วยเตี๋ยว ใจเหี่ยวหด
แสนรันทด กลัดหนอง หน้ามองศรี
โอ้คืนนี้ คืนสุดท้าย ทำไงดี
ใครหนอมี เงินช่วยข้า จะบ้าตาย

ในขณะ ที่ทั้งสอง เก็บของนั้น
หูก็พลัน ได้ยินเสียง สำเนียงใส
ขอก๋วยเตี๋ยว ใส่น้ำ ชามใหญ่ใหญ่
จึงมองไป ต้นสำเนียง เสียงที่มา

เจ้าของเสียง เดินเลี่ยงมา นั่งหน้าร้าน
พร้อมยิ้มหวาน ปานมิตร ที่คิดหา
สองหนุ่มน้อย ที่มา กับมารดา
เหมือนดารา หน้าหล่อเหลา ดูเข้าที

สองสามี ภรรยา บอกหน้าคุ้น
เหมือนเกื้อกูล กันมา คราสุขี
หากเป็นคน ร้านเคียงกัน นั้นไม่มี
ยามราตรี ใกล้ปิดร้าน ดันเพิ่งมา

ยกก๋วยเตี๋ยว มาให้ ใจสั่นสั่น
ทันใดนั้น หญิงกลางคน ก็บ่นว่า
ชามก๋วยเตี๋ยว ที่ใหญ่ใหญ่ ใบมหึมา
ไม่เอามา ให้ลูกเรา ที่เฝ้ารอ

สองสามี ภรรยา อ้าปากค้าง
มองมาทาง ตรงหน้า อ้าปากว๋อ
นี่ก็คือ สามแม่ลูก ทุกคนรอ
ที่เคยขอ กินก๋วยเตี๋ยว เคยเลี้ยวมา

หญิงกลางคน มอบเงินให้ ไว้ห้าหมื่น
ไม่ต้องคืน ฉันให้ ไว้ซื้อหา
เพราะพวกคุณ เคยช่วยฉัน กับลูกมา
ยามถึงครา ฉันร่ำรวย ขอช่วยคืน


อานิสงส์ แห่งก๋วยเตี๋ยว เลี้ยวมาค้ำ
ช่างงดงาม ยามอิงแอบ แทบสะอื้น
สองสามี ภรรยา ครากล้ำกลืน
สุดจะฝืน น้ำตาตก มารดทรวง

ได้มีเงิน จ่ายเช่าร้าน กันเหนาะเหนาะ
นั้นก็เพราะ เทวดา ณ แมนสรวง
ท่านได้เห็น คนดี ไม่มีลวง
เลยเป็นห่วง ช่วงจะจบ ให้พบดี

***************************
ธรรมะสวัสดีค่ะ

 

เอามาฉายซํ้า วันนี้ไม่มีเทศไช่ไหมคะ
จำอวดหน้าม่าน สด
จำอวดหน้าม่าน สด - YouTube

จาก ดาบหัก 555 รวม ขำๆ ก่อนนอน 555...

http://palungjit.org/threads/555-รวม-ขำๆ-ก่อนนอน-555-a.407639/

 

ความเพียรชอบ คือ พยายามไม่ให้จิตไหลลงต่ำ

หากขาดความพินิจพิจารณา ก็จะไหลตกจากธรรม สู่โลกไปเลย

ก็จะไปคว้าเอา "ผัดกระเพราไข่ดาว คือ อาหารสิ้นคิด" นั้นแล

 

พระอานนท์เถระ

เมื่อนับตามลำดับศากยวงศ์แล้ว ท่านก็เป็นอนุชาของพระบรมศาสดาเมื่อพระบรมศาสดาประทับอยู่ที่อนุปิยนิคมแคว้นมัลละ ท่านได้ออกบวชพร้อมด้วยเจ้าศากยกุมารเหล่านี้ คือ ภัททิยะ,อนุรุทธะ,ภคุ,กิมพิละ โกลิยกุมาร อีกหนึ่งองค์ คือ เทวทัต รวมทั้งอุบาลีผู้เป็นนายภูษามาลาเป็น ๗ เมื่อพระอานนท์ได้อุปสมบทแล้ว ได้ฟังโอวาทของพระปุณณมันตานีบุตร จนได้บรรลุโสดาปัตติผล

วันหนึ่ง พระบรมศาสดาตรัสขอให้สงฆ์เลือกหาภิกษุอุปัฏฐากพระองค์เป็นประจำ เพราะเมื่อก่อนแต่กาลนี้ ภิกษุผู้เป็นอุปัฏฐากของพระองค์ไม่ได้กำหนดแน่นอน คงผลัดเปลี่ยนถวายการอุปัฏฐากกันไป เวลาที่ผลัดเปลี่ยนเมื่อยังไม่มีผู้รับต่อ ต้องเสด็จอยู่เพียงลำพังพระองค์เดียวได้ความลำบาก สงฆ์จึงเลือกพระอานนท์ถวาย แต่ก่อนที่ท่านจะรับเป็นพุทธอุปัฏฐาก ก็ได้ทูลขอพร ๘ ประการ คือ
๑. อย่าประทานจีวรอันประณีตแก่ข้าพระองค์
๒. อย่าประทานบิณฑบาตอันประณีตแก่ข้าพระองค์
๓. อย่าโปรดให้ข้าพระองค์อยู่ในที่ประทับของพระองค์
๔. อย่าทรงพาข้าพระองค์ไปในที่นิมนต์
๕. จงเสด็จไปสู่ที่นิมนต์ที่ข้าพระองค์รับเขาไว้
๖. ให้ข้าพระองค์พาบริษัทซึ่งมาเฝ้าพระองค์แต่ที่ไกลเข้าเฝ้าในขณะที่มาได้ทันที
๗. ถ้าความสงสัยของข้าพระองค์เกิดขึ้นเมื่อใด ขอให้เข้าเฝ้าทูลถามได้เมื่อนั้น ไม่ใช่ของผู้มีใจไม่มั่นคง
๘. ถ้าพระองค์ทรงแสดงธรรมเทศนาเรื่องใดในที่ลับหลังข้าพระองค์ ขอพระองค์มาตรัสบอกธรรมเทศนาเรื่องนั้น แก่ข้าพระองค์

พระบรมศาสดาจึงตรัสถามว่า ดูก่อนอานนท์ เธอเห็นคุณและโทษอย่างไรจึงได้ขออย่างนี้ พระอานนท์กราบทูลว่า ถ้าข้าพระองค์จักไม่ได้พร ๔ ข้อข้างต้นก็จะมีคนพูดครหานินทาได้ว่า พระอานนท์ได้ลาภอย่างนั้น ๆ จึงบำรุงพระบรมศาสดา การบำรุงอย่างนี้จะหนักหนาอะไร ถ้าข้าพระองค์จักไม่ได้พระ ๓ ข้อเบื้องปลาย คนทั้งหลายก็จะพูดได้ว่า พระอานนท์บำรุงพระบรมศาสดาทำอะไร เพราะพระองค์ไม่ทรงอนุเคราะห์แม้ด้วยกิจเพียงเท่านี้ ถ้าข้าพระองค์จักไม่ได้พรข้อสุดท้าย จักมีผู้ถามข้าพระองค์ในที่ลับหลังพระองค์ธรรมนี้พระองค์ทรงแสดงที่ไหน ถ้าข้าพระองค์บอกไม่ได้ พวกเขาก็จะพูดติเตียนได้ว่า ท่านไม่รู้แม้แต่เรื่องเพียงเท่านี้ ท่านไม่ละพระบรมศาสดาแล้วยังเที่ยวตามเสด็จอยู่ดุจเงาตามตัวสิ้นกาลนานเพราะ เหตุไร

ครั้นพระอานนท์กราบทูลคุณและโทษของพร ๘ ประการ อย่างนี้แล้วพระบรมศาสดาก็ทรงอนุญาตให้ตามที่ขอ ตั้งแต่นั้นมาพระอานนท์ก็อุปัฏฐากพระบรมศาสดาโดยเอื้อเฟื้อ และมีความจงรักภักดีในพระองค์เป็นอย่างยิ่ง แม้แต่ชีวิตก็สามารถ สละแทนพระองค์ได้ พึงเห็นตัวอย่าง เมื่อครั้งพระเจ้าอชาตศัตรูปล่อยช้างนาฬาคีรีเพื่อให้ทำอันตรายแก่พระองค์ พระอานนท์ออกยืนขวางหน้าช้างนาฬาคีรีเพื่อมิให้ทำอันตรายแก่พระองค์

เพระเหตุที่ท่านอยู่ในที่ใกล้ชิดพระบรมศาสดา ได้ฟังธรรมที่ทรงแสดงแก่ตนเอง และผู้อื่นมีสติทรงจำไว้ได้มากเอาธุระในการศึกษาเล่าเรียนสาธยายทรงจำไว้ได้ มากเอาธุระในการศึกษาเล่าเรียนสาธยายทรงจำ จึงเป็นผู้ฉลาดในการแสดงธรรมมาก ดังนั้น พระบรมศาสดาจึงทรงยกย่องสรรเสริญว่า เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ๕ อย่าง คือ เป็นพหูสูต,มีสติ,มีคติ,มีความเพียร, และเป็นพุทธอุปัฏฐาก และเพราะเหตุที่ท่านเป็นพหูสูต เมื่อพระบรมศาสดาปรินิพพานแล้ว พระมหากัสสปะทำสังคายนาพระธรรมวินัย สงฆ์ได้เลือกท่านให้เป็นผู้วิสัชนาในส่วนพระสุตตันตปิฎก และอภิธรรมปิฎก ท่านได้บรรลุพระอรหัตตผล ก่อนวันที่จะทำสังคายนา ๑ วัน คือ เมื่อท่านได้รับคำเตือนจากพระมหากัสสปเถระ ครั้นถึงเวลาเย็นก็อุตส่าห์บำเพ็ญสมณธรรม จนได้สำเร็จพระอรหัตตผลในระหว่างอิริยาบถทั้ง ๔ ซึ่งจะจัดว่าเป็นท่ายืน,เดิน,นั่ง หรือนอนท่าใดท่าหนึ่งก็ไม่ได้ เพราะอยู่ในท่าที่กำลังจะล้มตัวลงนอน

ต่อมาเมื่อท่านพิจารณาถึงอายุสังขารเห็นว่าสมควรจะนิพพานแล้วจึงไปสู่ แม่น้ำโรหิณีซึ่งมีอยู่ในระหว่างศากยวงศ์ และโกลิยวงศ์ ครั้นท่านจะนิพพานได้เหาะขึ้นสู่อากาศแล้วแสดงธรรมสั่งสอนแก่เทวดา และมนุษย์ทั้งหลาย ในที่สุดแห่งเทศนาได้แสดงอิทธิปาฎิหาริย์หลายอย่างแล้วตั้งสัตย์อธิษฐานว่า เมื่อนิพพานแล้วขอให้ร่างกายจงแตกออกเป็น ๒ ส่วนแล้วตกลงข้างพระญาติศากยวงศ์ส่วนหนึ่ง ข้างพระญาติโกลิยวงศ์ ส่วนหนึ่งเพื่อจะป้องกันมิให้ชนทั้ง ๒ พวกเกิดวิวาทกัน เพระเหตุแห่งอัฐิ ครั้นอธิษฐานเสร็จแล้วก็นิพพาน* ณ เบื้องบนแห่งอากาศ ท่ามกลางแม่น้ำโรหิณี สรีระร่างกายของท่านก็แตกออกเป็น ๒ ส่วน แล้วตกมายังภาคพื้น สมดังที่ท่านได้อธิษฐานไว้ทุกประการ.

* พระอานนทเถระ เมื่อพิจารณาตามประวัติแล้ว แปลกจากพระสาวกรูปอื่นโดยกิเลสนิพพานบ้าง ขันธปรินิพพานบ้าง พระสาวกรูปอื่นบรรลุ พระอรหัตและนิพพานในอิริยาบถทั้ง ๔ คือ ยืน,เดิน,นั่ง,นอน อิริยาบถใดอิริยาบถหนึ่ง ส่วนท่านพระอานนท์ บรรลุพระอรหัตในระหว่าอริยาบถ ๔ ชื่อว่าต่างจากพระสาวกรูปอื่นโดยขันธปรินิพพาน

**********************************
http://www.dhammathai.org/monk/monk68.php

 

(k)ดูทีไรก็ขำไม่เลิก..
ไม่กล้าสั่งอะไรเลย ทั้งส้มตำใส่จาน กล้วยครึ่งหวี แตงโมครึ่งกิโล เพราะยายแม่ค้าบอกว่า ซื้อแล้วต้องกิน เพราะถ้าไม่กิน..ได้เห็นดีกานนนนนนน ...ขอบคุณสำหรับจำอวดวันหยุดค่ะ..พี่ต้อย-สุภาทร...

 

ยังไม่ได้ดูค่ะ แต่ขอขำก่อน เพราะแค่ชื่อก็ขำแล้วอ่ะ เวทีสาธารณะค่ะอย่าคิดไรมาก มีอะไรให้ดูก็ดูไป ผู้ปฏิบัติธรรมจะได้หูตาสว่าง เพราะเห็นกิเลสคนผุดขึ้นมามากมาย เอิ้กๆ

 

นี่มันรูปกายป้าเพ็ญชัด ๆ ฮาก้ากกกกกกกกกกกกกกกก

 

เย้ๆๆๆๆๆๆ .......แม่มาแร็วเฟ้ย...เออแต่หนูว่าเข้าสปาหน่อยก็ดีนะ ออกหน้าบ้านแล้วจำกันเกือบไม่ได้เลยยย​

:'(

 

ถ้าจะฮา ต้องอุทานว่า "ห่าห่า....เจ็ด"

ให้จบ ลงที่ สิ้นเสียง (จำนวนหน้ากระทู้พอดี)

คนขี่ม้าเร็ว ก็จะไม่ หายเงียบไปเลย ^^

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=r7mcPITRhTQ]Laoduangduan ลาวดวงเดือน - Duangpon Pongphasuk - YouTube[/ame]
จิตพุทธะ
ตื่น รู้ เบิกบาน อยู่ภายใน
ได้เวลาจิตเข้าเกียร์ว่าง
เวลาผ่านไป ดูความเสื่อมของขันธ์ ๕ ของตนไป
โลกใบนี้ มีเวลาและระยะทาง แต่โลกทิพย์ไม่มี
อย่าลืม! ฝึกตาย ก่อนตายจริง
รักษาอารมณ์เป็นกลางไว้ให้ดี
ดูจิตให้สงบ มีมหาสติ อย่าให้ไปวุ่นวายกับสิ่งภายนอก​

 

สายเจโตวิมุติ&สายปัญญาวิมุติ ออกมาทดสอบจิตหน่อยซิ ท้าให้ลอง ดูซิความคิดใครจะแล่นเร็วกว่ากัน แล้วไปส่งคำตอบที่ห้องพักครูนะจ๊ะ

 

(k) พวกเราเหล่าจำอวด ๆ ๆ อวดกิเลส ๆ ๆ 5555 ครูใหญ่เพ็ญนี่..สุดยอดครูใหญ่เลย..ว่าแต่ อ.ใหญ่ภู..มาสอนให้ดูจิตด้วยสติ..อีกแว๊ววว ตัวคราย ตัวมันจ้า ๆ ๆ พี่น้องงงงงงงงงง

 

"Chinese bun" ก็คือ หมั่นโถว ไม่มีไส้

เมื่อหมั่นโถว ไม่ไร้ไส้ จึงกลายเป็น "ซาเลาเปา" หน้าซาลาเปา เช่นนั้นแล

http://palungjit.org/threads/จิตพร้อม-รับภัยพิบัติ.334019/page-556#post7305076

 

"ห่าห่า....เจ็ด"

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ยิ่งฮาใหญ่เลย วันนี้เบิกบานจริงวุ้ย
ไม่ควรลงใบ้เลขเด็ดในกระทู้เตือนภัย เพราะมันผิดศีล
โปรดสังเกตคนส่วนใหญ่โง่งมกับภาษาใบ้มานานแล้ว

 

อันนี้เหรออ่านแล้วแต่ไม่เก็ตอ่ะ ไม่เข้าใจภาษาใบ้

 

แแแอ๊.. ไม่ได้ใบ้หวยนะครับ ไม่ชอบเล่นหวยซะด้วยสิ

เพราะเป็นการส่งเสริมตัวโลภะ

แต่เอ้..แต่รู้ได้ว่า งวดก่อนโน้น ช่วงปีใหม่ รู้สึกจะออกเลข 00

พอมางวดนี้ ก็ขาดศูนย์ไม่ได้อีก เอ้..มันชักจะยังไงๆอยู่นะ

ปล.ช่วยกลับไปแก้ไขข้อความ ลบลิ้งออกด้วยครับ แล้วเหตุการณ์จะกลับมาเป็นปกติ นิ่งสงบ

 

ดูการกระทำของตนเอง มองใกล้จึงเห็น แต่ถ้ามองไกลไม่เห็น

 

เรื่องนี้ควรจะข้ามไปได้แล้ว เรื่องการเพ่งโทษตน เพ่งโทษผู้อื่นอะไรนั้น

ถ้างั้น เราจะมาสนทนากันทำไม สต๊าปไว้ให้นิ่งเลยดีไหม

ที่บอกให้แก้ไขข้อความ เพราะหน้ากระทู้จะได้กลับเป็นปกติ อ่านได้ง่าย

ทุกอย่างสามารถแก้ไขได้ หากไม่รู้วิธีการแก้ไข แล้วจะพบทางที่ถูกได้อย่างไร

คนที่ไม่เคยแก้ไขอะไรเลย นั่นเปรียบเสมือนคนไม่เคยทำอะไรเลย และย่อมเป็นไปไม่ได้

เมื่อยังมีชีวิต ย่อมพบกับสิ่งที่ผิดพลาดเสมอๆ โดยเป็นบทเรียน บททดสอบ

 

นี่มันรูปกายป้าเพ็ญชัด ๆ

=========================
กราบคุณครูก่อนนอนค่ะ 5555 เดี๋ยวทําสมาธิไม่ได้อีก เพราะมันขําน่ะ(f)catt3

 

เห็นคนนี้ชอบนิทาน จดจ้องอยู่ในกระทู้