การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

Thank you ka: ส่งการบ้านบทที่1ค่ะ. สวดมนต์ภาวนาตามบททุกขั้นตอนมีเรื่องราวเข้ามาให้คิดตลอดแต่ไม่หลุดบทภาวนาค่ะ. เหมือนกับเป็นเสาหลักให้กับจิตไม่ให้ตามความคิดเลยใช่ไหมคะ ถ้าไม่มีบทภาวนาที่อาจารย์กำหนดไว้จิตก็คงจะวิ่งไปกับความคิดที่คิดนู่นนี่ไปสารตะไม่จบไม่สิ้น. มานึกๆดูน่าสงสารจิตนะคะ. ชอบและโดนใจมากค่ะกับคำที่ว่่าปฏิบัติสมาธิเพื่อพัฒนาจิต. ถ่องแท้จริงๆ ขอบคุณมากค่ะ มีอะไรชี้แนะได้เลยค่ะพร้อมทุกอย่าง

 

อนุโมทนาด้วยครับ _/\_

 

ส่งการบ้านจ้า
เดี๋ยวนี้นั่งก่อนนอนไม่ได้(เล่นเกมส์เพลิน) กะว่าพักหัวสักแป๊บค่อยลุกมานั่ง
ปรากฏว่าหลับ แต่ว่าหลับพร้อมบทสวดมนต์นะ แล้วก็ไม่ฝันอะไร เช้ามาส่วนใหญ่ก็นั่งไม่ทัน

เช้านี้ลุกมาได้นั่งสัก20นาทีนาฬิกาก็ปลุก ตกจากภวังค์ เลยแผ่เมตตาต่อ
เวลานั่งก็ไม่รู้ว่าฌานอะไร แต่ว่าลมหายใจซ่าไปทั่วร่างกาย สามารถทำให้ซ่าได้
แม้ตอนเล่นเกมส์ ส่วนลมหายใจแบบละเอียด นิ่มๆ ทำได้เฉพาะตอนนั่ง เป็นบางครั้งค่ะ

 

ครับ พร้อมก็บทที่สองเลยครับ

 

ครับก็ฝึกจิตก็เจอได้หลายรูปแบบอาการ

ก็ดูๆไปก็น่าสนุกดี 55 แต่อย่าไปยึดถือเอาอะไร

เดี๋ยวก็ผ่านไปครับ

 

ทุกเรื่องที่กล่าวไปเป็นความจริง

แต่อย่าถือว่าเป็นความจริงที่สุด

แต่ผมเป็นความจริงที่เชื่อได้

ด้วยเหตุผลแบบมีสติ

 

ส่งการบ้านครับ รีบส่งก่อนจะลืมไม่ได้ส่งมาหลายครั้งแล้วครับแหะๆ

ช่วงแรกนับลมหายใจ 1-100 แรกๆยังหัวหนักๆเพราะเพิ่งตื่น นับไปเรื่อยๆรู้สึกปลอดโปร่งขึ้นครับ

พุทธโธ 1-100 มีวอกแวกบ้างครับ รู้ตัวก็กลับมานับต่อ บางครั้งก็รู้สึกยิบๆซ่าๆ ดูไปเรื่อยๆ ก็หายไปเองครับ

ช่วงเกษาโลมา วันนี้เป็นครั้งแรกที่ท่องเกษาโลมา แล้วตัวไม่สั่น ปกติโยกตั้งแต่เริ่มเลยครับ ช่วงหลังๆมีสั่นนิดๆบ้าง แต่ก็ทำให้นับได้ถึง 100 แบบไม่ค่อยหลุดครับ ปกติช่วงนี้เป็นช่วงที่นับผิดถูกบ่อยที่สุดครับ

พุทธโธ 1-100 มีวอกแวกอยู่เรื่อยๆ ก็ตามดูไปครับ ทันบ้างไม่ทันบ้างครับ

แล้วก็นั่งดูลมหายใจต่อไปเรื่อยๆ ครับ พอซักระยะรู้สึกอยากออก ก็ทนดูไปอีกนิดแล้วก็ออกครับ

นั่งตอนเช้ารู้สึกเสียงรบกวนภายในหัวจะน้อยกว่านั่งตอนกลางคืนครับ ปกติเวลานั่งสมาธิในหัวมักจะมีดีเจมาเปิดเพลงวนไปวนมา เมื่อเช้าไม่มีครับ

 

มันเป็นเรื่องธรรมดาครับ เสียงรบกวน

อย่าไปคิดอะไรมาก

นั่งต่อเลยครับ

 

ส่งการบ้านค่ะ. วันนี้เริ่มบทที่2 ตามที่คุณอริยะบอกค่ะ. สวดมนต์เริ่มต้นทุกอย่างเช่นเดิม เริ่มบทภาวนาพุทโธแรก 100 (ทำเหมือนทุกครั้งใช่ไหมคะ หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ. รวมทั้งช่วง พุทโธ 20 ด้วย). ต่อด้วยเตโชกสิณัง. 100 พอดีเครื่องทำความร้อนที่บ้านเปิดทำงานเพราะตั้งเวลาอัตโนมัต เลยบอกไม่ถูกว่าร้อนขึ้นเพราะอะไร. แต่โดยตัวเองแล้วไม่ชอบร้อนเลยเพราะบางทีเหมือนกับร่างกายข้างในมันร้อนอยู่แล้วถ้าเจอร้อนข้างนอกอีกเหมือนตัวเองกำลังถูกอบอยู่อะคะ. พอเข้าภาวนาช่วงวาโยกสิณังดีขึ้นรู้สึกได้เลยว่าช่วงร่างตั้งแต่เอวลงไปเย็นขึ้น เหมือนมีลมเบาๆค่ะ. เวทนามาเยอะค่ะ. พยามไม่ใส่ใจนักนึกแค่ว่าเจ็บแค่นี้เปรียบเทียบกับการคลอดลูกทรมาน12ชม เต็มๆ. แค่ ชม สองชมทำไมจะอดทนไม่ได้ เลยอดทนนั่งๆไปได้อีกหน่อย มาออกช่วงเข้าภาวนาอาโปอะคะ. ออกซะอย่างนั้นเลยเหมือนกะรู้เวลาว่าปรกติเคยนั่งแค่นี้. วันนี้เลยไม่ครบบทที่สองเลย. ไม่ทราบว่าเรื่องการหายใจมันดูเหมือนกับสั้นลงและเหมือนคอยจะเร่งขึ้น ต้องแก้ไขไหมคะ. (มานั่งดูเวลาหลังเสร็จนี่บทที่สองจะนานกว่าบทที่หนึ่งขึ้นมาอีกเยอะเลยค่ะ) ปรกตินั่งได้อย่างมากก็ 45-60 นาที. พอมาเริ่มปฏิบัติของอาจารย์ ได้ประมาณ 1 ชมกับ 20 นาทีนี่ถือว่านานสุดแล้วอะค่ะ. แสดงว่าบทสองเนี่ย. มากกว่า. ชมครึ่งอีกใช่ไหมคะ. ไม่ได้เขียนเพื่อบ่นว่านะคะเพียงแต่จะได้เตรียมตัวเรื่องเวลาจัดสรรให้ลงตัวอะคะ. ขอบคุณมากค่ะพรุ่งนี้จะพยายามอดทนให้มากกว่านี้

 

อยากไหว้เทวดาจังเลยครับแต่ปีนี้เทวดามากลางคืนหลัง4ทุ่มนะซิจะไหว้ที่ไหนกันดี.....

 

จิตยังมิใช่ของเราเลยครับ

นับประสาอะไรกับสังขารเสื่อมไปเป็นธรรมดา

ระยะเวลาไม่ใช่ตัวกำหนดครับ

ลองนั่งบ่อยๆจะแปลกใจ อิอิ

 

บ้านอาจารย์อ่าแหละ 555

 

เข้ามาส่งการบ้านครับอาจารย์ทุกท่าน ตามแบบแผนที่ได้ปฏิบัติทุกครั้ง

วันนี้ก็เห็นผลจากการฝึกไม่เหมือนกันทุกครั้ง

ช่วงนับลมหายใจ 100 คู่ จะเป็นเหมือนกับช่วงปรับลมหายใจกันก่อน ทำความสนิทสนมกัน

ช่วง พุทโธ 100 คู่ จะมีลมหายใจค่อยๆละเอียดขึ้น ก็สลับกันกับจิตไปสนใจคิดนั่นมานี่มาบ้าง

ช่วง เกษาโลมา จะเหมือนตัวเบาสลับกับหนัก สติดีครับ ช่วงปลายๆขาจะเริ่มชาขึ้นมา

ช่วงพุทโธ ตัวจะโก่งแล้วจะกลับมาตั้งตรงใหม่ ขาจะชาหนักแต่ใจยังสู้สบาย

ช่วง ไม่กำหนดภาวนา นั่งไปเรื่อยๆ พิจารณา เวทนาบ้าง แผ่เมตตา แล้วก็ออกจากสมาธิครับ

 

พยายามอย่าไปสนใจอาการ

แล้วเริ่มบทที่ 2 ครับ

 

จัดไปๆๆ จะได้ขอพรท่านด้วย

 

มาบ้านพี่กลมก็ได้นะ ลำลูกกาคลอง2 คนไม่พลุกพล่านด้วย
ปลีกวิเวก ตอนเช้าไปต่อวัดแถวลำลูกกา สนใจป่าว เปิดบ้านหลังน้ำท่วม อิอิ

 

ส่งการบ้านบทที่สองค่ะ. สวดมนต์ภาวนาตามขั้นตอนค่ะ. วันนี้รู้สึกมีสมาธิและสติดีกว่าเมื่อวาน
แปลกๆตรงอารมณ์ของเวทนาถามหาแต่นั่งมองดูว่าเกิดอาการปวดขาแต่ไม่ใช่การปวดแบบปวด (งงไหมคะ)พิจารณาไปก็มองว่าไอ้ที่ทนไม่ไหวเนี่ยไม่ใช่การเจ็บปวดหรอกแต่ที่ทนไมได้ก็เพราะไม่มีความอดทนในตนเอง. ภาวนาเข้าออกพุทโธ 100, เตโชกสิณัง 100, พุทโธ20, วาโยกสิณัง. 100 ต่อด้วย อาโปกสิณัง อีก100. ก็ถอยออกจากสมาธิซะก่อน ยังไม่ครบบทอีกแล้ว. ยังว่าต้องนานกว่าเมื่อวานแน่ๆ. แต่ไหงดูเวลาเหมือนเดิมค่ะ. เสร็จก็แผ่เมตตาปิดท้ายค่ะ

 

เข้าใจครับ นั่งต่อเลยครับ

เวลาเอื้อแค่ไหนก็แค่นั่นครับ

 

วันนี้ การบ้านครั้งหลังสุดมีแตกต่างจากวันก่อนๆค่ะ
กราบพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดามารดา ครูอาจารย์...
สวดมนต์ ดูลมหายใจ เวทนา สักพักคล้ายกับมีคนมาพูดด้วยประมาณว่าเล่าเรื่องอดีตให้ฟัง
ก็รู้สึกตัวขึ้นมา และคิดว่าคงจะคิดไปเอง ก็นั่งต่อก็รู้สึกคล้ายแบบเดิมอีก จึงบอกตัวเองว่าจะไม่รับรู้อะไร นั่งต่อได้อีกพักเพราะมีเหตุให้หยุดก่อน
เลยคิดไปถึงก่อนหน้านี้ หลังจากนั่งฝึกก่อนนอนพอล้มตัวปุ๊บก็หลับเลย
แล้วคล้ายกับมีใครมาพูดด้วย และถามว่าอยากรู้เรื่องอนาคตกับอดีตมั๊ย เค้าจะพาไปดู
ก็มองเห็นทางเดินสว่างนวลๆรู้แต่ว่าสวยงาม แต่ก็บอกเค้าว่าที่ต้องการที่สุดไม่ใช่การรู้อดีตหรืออนาคต เป็นฝันที่คล้ายจริงมากค่ะ เป็นความฟุ้งซ่านรึเปล่าคะอ. เราจะใช้อะไรแยกแยะได้มั๊ยคะ

 

สวัสดีครับ
การบ้านวันนี้ นั่งตามบทที่1 นั่งนับลมไปเรื่อยๆ มีหายบ้าง กลับมาก็นับต่อ
แต่วันนี้หายทีเหมือนไปนาน นั่งไปนั่งมา ได้ชั่วโมงนึงแระ ไวจริงๆ
สงสัยหายนานเกิน อิอิ