ปรึกษาปัญหาสารพัดโรค ด้วยหลักการแพทย์แผนไทย / วิธีฝึกและใช้พลัง(ปราณยาม)ในการรักษาโรค

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 24 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 21 คน ) [ แนะนำเรื่องเด่น ]
มังกรบูรพา*, mukmik, bestsq

ว่าจะเขียนถึงคุณดอกข้าวต่อ ขออนุญาตเผ่นก่อนครับ

 

อ้าววว ทั่น อ.มังกร เผ่นซะแระ ว๊าาา..... :'( แว๊ปป

 

คุณมังกรบูรพาคะ ใช่เลยค่ะ สุนัขตัวนี้จริง ๆก็พันธุ์ไทยธรรมดานี่แหละ แต่ตัวเขาจะผอมๆ สูง ๆ ตัวดูเล็กกว่าพันธุ์ไทยทั่วไปนิดนึง หนัก 16 กก. หน้าและหัวสีเหลืองเข้มๆ ตัวสีขาวสลับเหลืองรอยใหญ่ๆ ขนเรียบเกรียน สุนัขพันธุ์ทางนี่แหละ ดูตอนแรกยังนึกเลยว่า ถ้าเป็นสมัยก่อนสุนัขลักษณะแบบนี้เขาก็จะตั้งชื่อว่า "ด่าง" แต่ป้าตั้งชื่อว่า กะปุก เริ่มเลี้ยงตั้งแต่พ.ย. 2553 เลี้ยงได้ 4- 5 เดือนเขาเริ่มป่วยเป็นทั้งค่าตับสูง เกร็ดเลือดต่ำ ที่สำคัญพบว่าเป็นโรคขี้เรื้อนเปียก ซึ่งไม่ใช่โรคติดต่อ แต่หายยาก และเมื่อไรภูมิต้านทานต่ำก็เป็นได้อีก บางโพสในเวป เรียกว่าโรคเอดส์ในสุนัข อ่านแล้วท้อใจ เหมือนๆกับบางโพสบอกว่าสะเก็ดเงินคือโรคมะเร็งผิวหนัง ท้อใจพอ ๆกัน ชีวิตหมดความหวัง แต่ ป้าก็พยายามพาไปหาหมอรักษา และได้พบหมอเก่ง รักษาประมาณ 5 เดือนจนหายขาดได้ ช่วงนั้นก็นับว่าเหนื่อยมาก แต่เลี้ยงแล้วก็สงสารเขา จะปล่อยให้ตายไปง่ายๆ โดยไม่รักษา ก็ทำไม่ได้ หายโรคแล้ว ตอน 10 เดือนยังพาไปเข้าโรงเรียนเรียนอยู่ 4- 5 เดือน กะว่าพอไม่ให้ดื้อมาก กลางปีนี้พี่สาวทักว่าเอาเงินไปลงที่กระปุกหมด แบบว่าเอาไปใส่กระปุก (ชื่อสุนัข) เลยเปลี่ยนชื่อเขาเป็น "ด่าง" แหะ แหะ ก็ขำ ขำกัน บอกเขาว่า ยายเปลี่ยนให้เป็นชื่อธรรมดาๆ จะได้เลี้ยงง่ายๆ ยายจะได้ไม่ต้องเสียกะตังมาก เขาก็ไม่ว่าอะไร เรียกด่าง ๆ เขาก็มา ช่วงนั้นเรื่องสะสมมา เงินไม่พอใช้ต้องยืมเงินพี่ๆ เยอะเลย
ทุกเดือนต้องหยดยากันเห็บหมัด 1 หลอด กับยากันไรขี้เรื้อนเปียก 1 หลอด จึงอาบน้ำเดือนละประมาณ 2 ครั้ง ถ้าต้องอาบเพิ่มก็ทำได้ค่ะ
ตอนนี้อายุ 2 ปี เขาก็ร่าเริง มีความสุขดี อยู่กับสุนัขตัวเดิมพันธ์ลูกผสมลาบราดอร์ สีดำแก่แล้วอายุ 10 ปี เล่นกันดี เล่ามาซะยาว ๆ อย่าเพิ่งรำคาญ ขำ ๆ ไว้ ... นะคะ

คอยรับคำแนะนำจากทั้งคุณมังกร และคุณหมอสุวิค่ะ ทั้งเรื่องผลกระทบจากสุนัข และเรื่องนักเลงเจ้าของโรค

ขอบพระคุณค่ะ

ส่วนเรื่องกรรมฐาน บุญยังส่งผลอยู่บ้าง ทางศูนย์ฯ ตอบรับให้เข้ากรรมฐานได้ ก็ยังมีโอกาสสะสมบุญต่อเนื่อง ดีใจ ดีใจ

 

ขออีกหนึ่งคำถามครับป้าเพ็ญ เดี๋ยวช่วงค่ำๆจะมาเล่าให้ฟังทั้งหมดครับ

มีพื้นปูนลักษณะขัดเป็นมัน มีต้นไม้เขียวขจีอยู่ข้างๆพื้นปูน มีไหมครับ

 

คุณมังกรบูรพาคะ ใช่ค่ะ ที่สุนัขอยู่ปกติเป็นที่จอดรถของป้าด้วย ก็เทปูนเรียบ ถึงไม่ขัดมันมากกันลื่นก็ตาม ก็เป็นแบบพื้นปูนเทคอนกรีตธรรมดา มีหลังคา กันร้อนได้ทั้งรถ และสุนัข บริเวณรอบๆก็เป็นพื้นดิน แล้วล้อมรั้วส่วนนี้ด้วยไม้ระแนงสูง ๆ กันสุนัขออกไปกัดไก่ของบ้านย่า พื้นที่ก็กว้างพอสมควรประมาณ 50 - 60 ตารางวาได้ ที่ในชนบทน่ะค่ะ เฉพาะในเขตรั้วนี้ก็มีต้นหญ้าขึ้นบ้าง คอยตัด มีต้นสักใหญ่แล้ว 1 ต้น มีมะกรูด 2 ต้น มีเชอรี่ ต้นเข็มขาว ตอไม้ของพญาสัตยบรรณ(ตัดทิ้งเพราะกลิ่นดอก) มีเพกา สะเดาและชมนาถ มีต้นวาสนา 4 - 5 ต้น มีต้นกล้วยนำไท กล้วยน้ำว้า มะรุม .. เยอะเหมือนกันนะ

เลยจากเขตรั้วนี้ก็ยังอยู่ในเขตรั้วบ้าน ก็มีต้นไม้ มาก เป็นสวนป่าน่ะค่ะ เพราะเจ้าของบ้านเจ้าของที่ที่ป้าอยู่ด้วยคือหลานเขยเขาก็ชอบให้บ้านร่มรื่นมีต้นไม้ เลยปลูกต้นไม้ให้เป็นปอด ไม่ได้ให้คนเขาเช่าทำไร่มันสำปะหลัง
ข้อมูลพอใช้ได้นะคะ รอฟังอยู่ค่ะ

 

ขอมารอด้วยคนนะคะป้าเพ็ญ อิอิ อ.มังกร ขี่ม้าขาวมาเล้ยย

 

น่าเห็นใจคุณดอกข้าว คุณมังกรน่าจะเขียนถึงคุณดอกข้าวต่อก่อน นะคะ

สองทุ่มแล้ว ป้าเพ็ญพาหมา ๆเข้ากรงนอนแล้ว ให้นอนกรงใหญ่มีมุ้งลวดกันยุง ใกล้2ทุ่มก็รอ ๆ อยากเข้านอนแล้ว ความสบายใจอย่างหนึ่งของป้าก็นี่แหละ หมา (ลูก 1 ตัว หลาน 1ตัว) สบายดี ไม่เจ็บป่วย ก็สบายใจไปได้เรื่องหนึ่ง

ตอนนี้ไม่ใช่คิวของป้าแล้วเพราะหลานกลับจากเรียน ประมาณสองทุ่ม ประเดี๋ยวก็ถึงคิวของหลาน (คนนี้เรียกป้าว่า น้า ) เขาจะอ่านข่าวจากเวป ต่อจากนั้นก็ถึงคิว ลูกของหลานเขาจะเล่นเกม (คนนี้เรียกป้าว่า ยาย ไม่ถึงกับเป็นทวดนะ เพราะป้าเป็นน้องของยาย ไม่ใช่ยายตัวจริง ) แล้วจะบอกทำไมเนี่ย ....

ที่สำคัญตอนนี้ต้องไปอาบน้ำ แล้วก็ไปสวดมนต์ต่อ แล้ว สาธุ สาธุ

พรุ่งนี้เช้าจะรีบมาอ่านค่ะ

 

เข้ามาเล่าเรื่องราวต่อครับ และผมขอระบายสิ่งที่อยู่ในใจของผม ณ ที่นี้ครับว่า การที่ผมกล้าเขียนเรื่องลักษณะของสุนัข

และพื้นปูนที่ผมเห็น ซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น ณ เวลาปัจจุบันที่อยู่ในโลกมนุษย์ ไม่ใช่เวลาของอดีตที่หลายต่อหลายท่าน

(ไม่เกี่ยวกับ อ.สุวินะครับ ท่านดูได้ตรง) ต่างบอกว่าข้านี้เห็นผีมั่ง พยานาคหรือเจ้ากรรมนายเวรต่างๆ มั่ง ซึ่งใครจะรู้ล่ะครับ

ว่ามันเป็นจริงอย่างที่เขาพูดไหม หากแน่จริงๆ ก็ลองดูว่าวันนี้ผมใส่ชุดอะไร สีอะไร แล้วเมื่อวานผมกำลังทำอะไร หรือพรุ่งนี้

กำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับผม ให้ทายหรือดูมาเลยครับ เพราะผมเจอหลายท่านที่อ้างเห็นโน่นนี่นั่น เป็นสิ่งที่พิสูจน์อะไรไม่ได้

หากท่านสามารถทายผมถูก เท่ากับว่า ท่านเป็นผู้มีตาทิพย์สามารถดูปัจจุบันก็ได้ อดีตอนาคตก็ได้ ซึ่งถือว่าท่านมีอภิญญาจริง

ป.ล. ผมไม่ใช่ผู้วิเศษวิโสมาจากไหน จึงไม่ใช่บุคคลผู้มีตาทิพย์ครับ

 

ผมขอลำดับเรื่องราวต่างๆโดยเริ่มจากที่ป้าเพ็ญ ได้ขอให้ผมส่งความเมตตา และผมทราาบว่า ป้าเพ็ญเป็นศิษย์หลวงพ่อ

สุรศักดิ์ เขมรังษี วัดมเหยงค์ เหมือนกับผม จึงทำให้รู้สึกว่าน่าจะลองรักษาดู ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นโรคที่รักษายาก หรืออาจจะไม่หาย

ในคืนนั้นนั่นเอง ผมได้นั่งสมาธิแล้วอยากรู้ว่า อะไรคือสาเหตุของโรคที่แท้จริง พอผมได้อธิษฐานจิตเสร็จ ก็ตัดความรู้สึกนี้

โดยไม่แยแสสนใจว่า จะมีอะไรมาให้ผมเห็นบ้าง แต่แล้ว...จู่ๆ มีสุนัขขนหยิก สีขาวไปทางน้ำตาล เนื้อตัวคล้ายสกปรกมาโผล่

ให้ผมเห็นในช่วงเพียงเสี้ยววินาที หลังจากนั้นภาพจึงหายไป เมื่อมาเจอคุณป้าเพ็ญ เขียนถึงลักษณะและสีของสุนัข ซึ่งไม่ตรง

ตามที่ผมเห็น ผมแอบมีรอยยิ้มในใจ และพอมาเจอลักษณะของพื้นปูน ทำให้ผม เริ่มถึง บาง...อ้อ ว่า อ๋อ แบบนี้ก็มีด้วยเหรอเนี่ย

 

ชอบๆๆๆ ...คิวของป้า

 

ระวังตัวหน่อยนะโว้ย ไอ้มังกือหิมะ
ไอ้นักเลงโตปากซอยที่เอ็งเห็นนะ แม้มันจะไม่อาจทนตีนทนมือเอ็งได้ก็จริงอยู่ ไล่เตะมันสักตุ๊บสองตุ๊บ มันก็วิงหางชี้แล้ว
แต่ว่า มันมีมาเฟียใหญ่ มีสีคุ้มหัวอยู่ ตีนมันโต้โตนะ มีรถถังหุ้มเกราะด้วย
ไอ้พวกนักเลงโตปากซอยนี่ มันเที่ยวทำมาหากิน (ทำให้เกิดโรคภัยไข้เจ็บ) เก็บส่วย(บุญ)ไปส่งให้มาเฟียนะ
รู้สึกว่าอีจะเก็บค่าต๋งถึง เก้าสิบกว่าเปอร์เซ็แนะ ลูกพี่แบบนี้ ลูกน้องผอมโซแน่นอน หากอยากอ้วนพีมีกินมีใช้นี่ ต้องรีบทำผลงานแยะๆ

และตอนนี้ อีเริ่มได้เป็นกอบเป็นกำ จากป้าเพ็ญแล้ว มีหรือจะปล่อยไปง่ายๆ อีก็จะตามคุมแจทีเดียว
ป้าเพ็ญไม่ต้องตกอกตกใจไปนะ ยิ่งมาเฟียเคลื่อนไหวมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นที่สนใจของหล่าเจ้าหน้าที่เท่านั้น
อีกไม่นานเท่าไหร่ (หลักฐานพร้อมชนิดดิ้นไม่หลุด) การกวาดจับคงเริ่มต้นขึ้น(ไม่น่าเกินเดือนนี้)

 

อาจารย์ออกมาเตือนผม ไม่ช้าไปหน่อยหรือครับ ตอนแรกโดนเหล็กเสียบมาที่มือขวา ระหว่างกระดูกนิ้วชี้กับนิ้วกลาง

เจ็บนะ เล่นเจ็บๆเหมือนถูกสั่งสอน ผมเลยเอาอีกมือแตะที่เจ็บ มันไหลจิ๊ดลงไปค้างที่ปลายนิ้วกลาง เลยสะบัดๆ ลงพื้น

ไปรู้ไปทางไหน พอจะนอน...เกือบเสร็จครับ ตัวผมโดนหลายชุดหมดทางป้องกันตัว จนแต้ม คิดในใจว่าเดี๊ยงแหงตรู

แต่บุญยังพอคุ้มหัวกะลา สตินึกได้ถึงพระเครื่องที่ห้อยคอ คือสมเด็จพระมงคลมหาลาภ บรรจงจบไว้ที่กลางฝ่ามือ

พุทธังสะระณังคัจฉามิ ธัมมังสะระณังคัจฉามิ สังฆังสะระณังคัจฉามิ ตัวเริ่มร้อน ทั้งแน่นและอึดอัด อาการหายไปหมดสิ้น

และผมส่งจิตไปว่า เออ ข้าไม่ยุ่งก็ได้ ให้เป็นไปตามวงล้อกรรม แต่ อาจารย์ๆๆจารย์ๆๆๆ คืนนี้ อ่ะจึ๋ย! อาจารย์มาเป็นเกราะ

ให้ผมได้ไหม ส่งมาหลายๆชั้นหน่อยครับ สยึ๋ม กึ๋ย!

 

ขอสรุปแบบสั้นๆดีกว่าครับคือ ผมเห็นสุนัขขนหงิกงอ ออกเหลือง เนื้อตัวน่าจะสกปรก เดินวนไปวนมา อยู่ที่พื้นปูนคล้ายลักษณะขัดมัน

มีต้นไม้เขียวขจีสองข้างทาง ผมขอเรียกชื่อมันว่า "มอมแมม"ภาพที่ผมเห็น...เหมือนผมอยู่ในที่สูงๆ แล้วมองมาทางเบื้องล่าง ภาพมาเพียง

แวบแล้วหาย ขออนุญาตยกตัวอย่างนิดนึงครับ ที่หน้าบ้านผมมีต้นไทรใหญ่ และมีศาล 2 ศาล ตอนนั้นอยากรู้ว่ามีอะไร มามะ มามา เห็นเด็ก

เนื้อตัวขาวสะอาด ผมจุก ชุดขาวอ้วนท้วน อีกหนึ่งคนชายชรา ชุดขาวหน้าแก่ผอมและดำ รอยตีนกาขึ้นหน้าผากเต็ม มาปรากฏอยู่ใต้ข้างล่าง

พื้นบ้านผม ยกมือไหว้ปะหลกๆ อีกหนึ่งที่ผมประทับใจมาก และถือเป็นบุญกุศลสูงสุดจากการปฎิบัติภาวนา ผมมองเห็นพระ คือเห็นแต่เศียร

ในตอนนั้นรู้สึกว่า ตัวผมคือพระ แล้วมองดูผมอีกตัวนึง ที่นั่งภาวนาอยู่ข้างล่าง จิตรู้ก่อนทำ ก่อนคิด รู้ทุกคิดที่กำลังจะคิด ไม่ต้องกำหนดว่ารู้

เพราะรู้ไหลไปของมันเอง อิ่มเอิมปรีเปรมในธรรมตลอดสองวัน ที่ยกตัวอย่างเป็นตุเป็นตะ เพื่อแสดงให้รู้ว่า การมองเห็นภาพคุณน้อง"มอมแมม"

มองจากที่สูง ลงมายังเบื้องต่ำ เอ...แล้วมาเกี่ยวพันธ์อะไรกับสุนัขของคุณป้า รูปพรรณสันฐาน ช่างแตกต่างโดยสิ้นเชิง อืม..จะแก้ตัวไงดี เอิ๊ก!

 

อึ้ง... ไปเลย ป้าทำความเดือดร้อนมากไปหรือเปล่า ...

ขอบพระคุณคุณหมอสุวิค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ คุณมังกรบูรพา รักษากาย ธาตุ รักษากาย ใจด้วยนะคะ

 

เอางี้ครับขอสารภาพความผิด ที่แอบขยักข้อมูลไว้ด้วยความสงสัย ลังเล ไม่มั่นใจ คือผมเห็นสุนัขอยู่สองตัวครับ ไม่ใช่ตัวเดียว

เห็นต่างกาลเวลา เห็นคนละวัน และการมองเห็น คือมันเข้ามาในมโนจิตครับ เห็นหลายครั้งมาก ๆไม่ได้นั่งสมาธิอะไร แต่รู้สึก

ตลอดว่ามันเป็นสุนุขหัวออกน้ำตาล ขนสั้นเกรียนสะอาก แนบสนิทกับลำตัว มีสีขาวและน้ำตาล เป็นแถบใหญ่ๆ นั่งตาละห้อย

มองผม และพอผมจะบรรยายบอกลักษณะของสุนัข ในครั้งแรกที่โพสต์ จิตเกิดความอึดอัด ไม่แน่ใจ ระหว่างสองตัวว่าตัวไหนแน่

คงพอปะติดต่อเรื่องราวกันได้นะครับ คือเอาเป็นว่าทั้งสองตัว ตัวหนึ่งตาย ตัวหนึ่งอยู่ และไอ้ตัวที่ตายไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว เห็นแสง

สว่างเห็นทางของมันที่จะไป คือผมสมมุติเอง เออเอง ว่ามันได้รับแสง ส่วนจะเกี่ยวกับโรคสะเก็ดเงินหรือไม่ แล้วแต่คิดครับ

 

ไม่เป็นไรครับคุณป้า ที่เจียนตายกระอักๆๆๆ ต้องซ่อมแขน ต่อขา ทางกายทิพย์ อาจารย์

เป็นผู้ชำนาญเฉพาะกิจ รับยุทธ์มาหลายกระบวนท่าแล้วครับ ผมว่าน่าจะชินแล้วครับ

 

เหมือนมีธาตุลมอัดหัวส่วนหน้า และทั้งหัวครับ หนัก และ อัดมากๆ เป็นทีจะทำให้มีน คิดอะไรไม่ออก บางครั้งก็ปวดหัว และ ถ้าอัดหัวมากๆ มักจะ อุจจาระ ไม่ค่อยออก พอเบ่ง ก็จะสำรอกลมทางปาก อารมณ์คล้ายลมปราณแปรปรวณ

เคยไปนวด เน้น อัดที่หลัง และ ที่คอ ก็จะอ๊วกสำรอก เป็นลมออกมา อะไรที่อัดอยู่ในหัวก็บรรเทาลงนิดหน่อยครับ

ไม่ทราบว่าจะแก้อย่างไรดี ฝังเข็มจะช่วยได้หรือไม่

 

คุณมังกรบูรพาคะ ค่อยสบายใจขึ้นหน่อยที่อาจารย์ช่วยคุณได้

พอคุณมังกรเล่าว่ามีหมา 2 ตัว เลยนึกออกว่า ตอนที่หมา (กะปุก) ไม่สบาย พบหมอแล้วและอยู่ในระหว่างการรักษาหมอก็บอกว่าต้องใช้เวลาหลายเดือน เพราะค่าตับสูง เกร็ดเลือดต่ำ เหงือกซีดจนขาวชัด ขณะเดียวกันต้องรักษาขี้เรื้อนเปียก การรักษาลำบากต้องค่อยๆให้ยา เรื่องอาหารก็จัดยาก ก็พยายามกันไป ดีที่พบหมอเก่ง
วิธีหนึ่งที่ป้าทำเพิ่มเพื่อช่วย คือก็เอาขมิ้น +กำมะถันนิดหน่อย+น้ำมันมะพร้าวสะกัดเย็น ผสมกันแล้วทาทั้งตัว อาทิตย์ละ 2 - 3 ครั้ง เหลืองได้ใจมากเลย ทาแรก ๆแต่ละครั้งต้องใส่ collar ด้วย กันเขาเลียกินหมด นี่แหละเป็นตัวทำให้ดูมอมแมม เพราะเขาก็วิ่งไปมา ฝุ่น ดินก็จับขน เหลืองบ้าง ดำบ้าง ขาวมอมๆบ้าง

ตอนนี้ ด่าง ร่าเริงดี ตาสดใส ขนสวย ลักษณะแบบที่คุณมังกรเขียนนั่นแหละ

งานนี้ถ้าลองคิดว่าการรักษาหมาให้หายจากขี้เรื้อนเปียก ส่งผลให้ป้าเป็นสะเก็ดเงินป้าก็ยอมรับได้ คงเป็นบุญกรรมที่ผูกพันกันมา ป้ากับหมาๆที่เลี้ยง หรือหมาๆของเพื่อนที่ผูกพันรู้จักกันเนี่ย ยังไงป้าก็สงสารเขา ต้องช่วยจนสุดความสามารถ เป็นไงเป็นกัน เป็นคนเข้าข่ายพูดกับหมา พูดเพราะกว่าพูดกับหลาน เคยนึกถามตัวเองเล่น ๆว่าทำไมชอบหมา ตอบได้ว่า เขาซื่อสัตย์ เราจะอารมณ์อย่างไรเขาก็รักเรา เขาไม่ซับซ้อน

ขอบพระคุณที่เมตตา อ่านโพสทั้งของคุณหมอสุวิ และคุณมังกรบูรพาแล้ว
ป้ามีกำลังใจค่ะ เข้าใจดีขึ้นว่าเรื่องของกรรมเป็นเรื่องละเอียด

 

ตอนนี้ผมเข้าใจว่า น่าจะหายแล้วนะครับ ควรหัดทำสมาธิ และสวดมนต์บ้างครับ

 

มีเรื่องจะเล่าให้ฟังครับ...เมื่อตอนเย็นที่ผ่านมา ผมเดินเข้าไปใก้ลผู้หญิงคนนึง เธออ้วนมากๆครับ

กะระยะช่วงเอว น่าจะประมาณ45 นิ้ว ผมยืนห่างเธอคนนี้ประมาณ 1 เมตร ได้พบว่ามีความร้อน

ที่สูงมากๆ วิ่งเข้ามาล้อมรอบเอวผม แต่ที่อดแปลกใจไม่ได้ เพราะความร้อนมันมีวงขนาดใหญ่น่าจะ

เท่ากับเอวของเธอพอดี เดี๋ยวพรุ่งนี้หากไม่ติดขัดอะไระ จะลองเข้าไปถามเธอว่า กินยาลดความอ้วน

ใช่หรือไม่ (ผมต้องขอพิจารณาถึงอัตราการเสี่ยงภัยด้วยครับ) หากเธอตอบว่าใช่ อืม เท่านี้ก่อนครับ