ไปพบท่านท้าวพญามัจจุราช

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสิ่งที่มนุษย์หนีไม่พ้น ลองเอาผักหรือผลไม้ มาวางดู ความเปลี่ยนแปลงในแต่ละวัน จนเหี่ยวแห้งก็จะเข้าใจสัจธรรมความไม่เที่ยงนี้หนอ...

 

อนุโมทนา สาธุ

"ตายเป็นตาย" คติของผม

ทำบุญกันเยอะๆนะครับ

 

เอามาให้อ่านกันครับเผื่อจะเป็นประโยชน์

 

เมื่อก่อน ฝึกภาวนาบ่อย ตั้งสติบ่อย ไม่ค่อยรู้สึกกว่าความตาย
แต่ตอนนี้ ทั้งเหล้า ทั้งอำนาจ ทั้งเงิน ทั้งงาน มันทำให้ผมเริ่มกลัวตายแล้วล่ะ เพราะเริ่มมัวหลงกับกระแสโลกมากขึ้น

 

ขออนุโมทนาในบุญกุศลกับทุกท่าน


ขันธ์ 5 .. รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

>ไม่เที่ยง เปลี่ยนแปลง ไม่แน่นอน

>> ทุกข์


>>> ไม่ใช่ตัวตน

 

อนุโมทนาด้วยคะ ..

.. แต่ในส่วนตัวดิฉันรักษาศลีไม่ครบทั้ง 5 ข้อ เพราะบ้านดิฉันทำอาชีพค้าเนื้อสัตว์ .. ถ้างั้นต่อให้ทำความดีแค่ไหน ทำบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนา ดิฉันและครอบครัวก็คงได้เจอท่านแน่ ๆ แต่ไม่กลัวคะ เจอก็เจอ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทำใจแล้วคะ

 

ทุกวันนี้ เตรียมตัวตายทุกวัน ทำให้ ตั้งใจทำดีทุกวัน ขออนุโมทนาด้วยนะคะ

 

อนุโมทนาสาธุด้วนค่ะ ขออนุญาตนำไปเผยแพร่ต่อ

 

อนุโมทนา สาธุ ๆ
บุญกุศลในการเผยแผ่พระธรรมด้วยครับ

เมื่อเช้าฟังพระเทศน์
นายพรานตื่นมาแต่เช้าก็คิดว่าจะล่าสัตว์ในแต่ละวันให้ได้อย่างไรมากที่สุด
เมื่อเราเป็นนักบุญก็คิดว่าในแต่ละวันเราจะล่าบุญล่ากุศลอย่างไรให้ได้มากที่สุด
โดยการให้ ทาน รักษาศิล เจริญสมาธิ เจริญปัญญา แผ่เมตตา หรือ การทำบุญกิริยาวัตถุ 10 แล้วหรือยัง ลองคิดทบทวนดูในแต่ละวันว่าเราได้ทำบุญอะไรไปบ้างยังขาดอะไรบ้าง
เหมือนนายพรานล่าสัตว์ แต่เราเป็นนักบุญก็ให้ล่าบุญล่ากุศล ในแต่ละวัน แต่ละชั่วโมง แต่ละนาที ให้ได้มาก เพราะความตายมันไล่ตามล่าเราอยู่ตลอดเวลาอยู่รอบ ๆ ตัวเราเสมอ ไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไร เมื่อมีโอกาสมีเวลาได้เกิดมาเป็นมนุษย์พบพระพุทธศาสนาแล้ว ก็ให้ล่าบุญกุศลเอาไว้มาก ๆ ก่อนจะตายจากโลกมนุษย์นี้ไป การทำบุญไม่ต้องไปเสียเงินทองมากก็คือ การรักษาศิล เจริญสมาธิ เจริญปัญญา แผ่เมตตา ฯลฯ นี้ไม่ต้องไปเสียเงินทองก็ได้บุญเยอะแยะมากมาย
ระวังอีกคำนะครับ เจริญสมาธิ กับ การเจริญปัญญา ไม่เหมือนกันต้องแยกออกจากกัน
การเจริญสมาธิทำให้จิตสงบ การเจริญปัญญาสอนจิตรู้ว่าอะไรเป็นอะไรรู้ รูป-นาม เกิด-ดับ เป็นพระไตรลักษณ์ฯลฯ แล้วในที่สุดก็ปล่อยวางได้ เป้าหมาย คือ พระนิพพาน

 

ช่วงนี้คุณก็สวดมนต์แผ่เมตตาให้พวกเขานะและมั้นทำความดีไห้ท่านมัจจุราชท่านรู้ว่าคุณสำนึกผิด ตอนนี้คุณควรฝึกสมาธิ มีพุทธานุสสติเป็นกำลังใจคิดถึงกุศลก่อนตายคุณจะได้ขึ้นสวรรค์ก่อน ทำบุญให้ทานเป็นประจำและอุทิตให้สัตว์ที่คุณทำร้ายเขากรรมไม่ดีจะได้เบาบางลงบ้าง

 

ความตายเป็นสิ่งไม่น่ากลัวหรอกครับแต่สิ่งที่น่ากลัวคือ สิ่งที่ทำให้เราตายที่สิ...... น่าคิด

 

ความตายนั้น น่ากลัวสำหรับคนที่ใกล้จะตาย

ท่านทั้งหลายลองไปพูดคุยกับเฒ่าคนแก่สุงอายุดู
จะรู้ว่ามีความหวั่น..ลึก..และยังอยากมีชีวิตยืนยาวดูลูกหลานต่อไป
ความตายเป้นสิ่งน่ากลัวที่สุดสำหรับทุกคน....เพราะวันเวลานั้นยังมาไม่ไกล้ต่างหาก

ลองไปดูนักโทษประหาร สภาพเป้นยังไงเพราะเขาเหล่านั้นอยู่ในภาวะใกล้จะตายแล้วจึงรับรู้ได้ถึงความน่ากลัว.........กลัวตาย....กลัวครับ

 

เกิดกับตายเป็นของคู่กันอยู่แล้ว ถ้าจะกลัวให้กลัวต้องเกิดอีกมากกว่า เพราะไม่รู้ว่าจะเกิดเป็นอะไรอีกนับไม่ถ้วน มันน่าเบื่อหน่าย เพราะมันช่างเป็นการเดินทางที่ยาวไกล...เหลือเกิน ตราบใดที่ไม่พยายามละ โลภ โกรธ หลง ให้เบาบางลงบ้าง การข้ามวัฎฎะสงสารอันไกลโพ้น ยิ่งยืดยาวออกไปอีก

 

การจะปฎิบัติศีล5 นั้น ต้องเกิดจากการเห็นโทษภัยของการละเมิดศีลด้วยครับ โดยเฉพาะข้อ5นั้น เราต้องรู้ถึงผลของการขาดสติในการดื่มน้ำเมา อย่างจริงๆ ถ้าเราพยายามทำให้ได้มันก็ต้องได้ครับ เพราะหลายคนยังทำได้เลย คิดแบบนี้บ่อยๆ มันจะทำให้เรามีกำลังใจ ถามตัวเองบ่อยๆว่า...กินแล้วจะเสียอะไร จะเจอกับอะไร ถ้าเว้นได้แล้วชีวิตจะได้อะไร มีประโยชน์อย่างไร ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

 

เป็นที่น่าสังเกตว่าทำไมผู้สูงอายุถึงกลัวตายกันมาก
ทั้งที่เราคิดว่า ท่านมีอายุ ผ่านร้อน ผ่านหนาวมามาก น่าจะได้ศึกษาธรรม ได้ปฏิบัติมาไม่น้อย พอที่จะอบรมจิตใจตนเองในยามที่เปรียบดังไม้ใกล้ฝั่ง
แต่กลับตรงข้ามนะคะั

 

ขออนุโมทนาในทุกๆความเห็นครับ สาธุ

 

จะจริงหรือไม่จริงไม่รู้ แต่ว่าได้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ...

ตอนเด็กๆ ชอบร้องไห้ งอแง บอกแม่ว่าหนูไม่อยากตาย
กลัวความตายมาก กลัวจากกับคนที่เรารัก
แต่พอศึกษาธรรมะ ไม่กลัวความตายเลย
คิดว่าตายเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น ไม่สำคัญ
สิ่งที่สำคัญคือตอนมีชีวิตอยู่ทำความดีสร้างบุญบารมีไว้แค่ไหน
ตอนนี้คิดอย่างเดียวว่า ต้องทำความดีเยอะๆ
ทำทาน รักษาศีล ภาวนา ^^