เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

เพื่อนสมาชิกที่น่ารักครับ.....

ผมมีหัวแหวนเหลือส่งอีก3หัว แต่จำไม่ได้ว่าของใครบ้าง ต้องใช้วิธีเปิดอ่านย้อนหลังทีละหน้า สงสารและสมน้ำหน้าตัวเองมาก

ได้โปรดแสดงความเป็นเจ้าของให้ผมได้จัดส่งหน่อยเถิดครับ นึกว่าเอาบุญ(เอาของด้วย)

และผมจำได้ว่า เคยรับปากจะชดเชยหนุมานเนื้อผง ให้ใครก็ไม่รู้ .... ช่วยทวงหน่อยเถิดครับ

 

ของผม 1 ห้วครับ

 

เจอแล้ว.....โห...

เป็นของคุณkajit 1
คุณอนันตภพ 2 (ถ้าให้หมูฯส่งพร้อมเหรียญฯ ผมจะได้จัดส่งหัวแหวนให้เลยนะครับ หรือถ้าจะรอหมูฯสัปดาห์นี้ ก็แป๊ปเดียวครับ)

 

คุณหนุ่มทิพย์ค่ะ หนูขออนุญาติโพสภาพที่หลวงปู่สม อธิษฐานจิตภาพของหลวงปู่ ให้เพื่อนสมาชิกได้ชม..เนื่องจากการอธิษฐานจิตครั้งนี้ หลวงปู่ได้อัญเชิญบารมีพ่อแก่ร่วมด้วย..

 

คุณโชคดีได้เจอพร้อมกันทั้งสามท่าน กับอีกหนึ่งสุดหล่อ


อ้อ...สามคนนี้ เหมือนกันอยู่อย่าง..... เป็นแชมป์แม่นปืนทั้งสามคนด้วยนะ!

.....................................

คืนนี้นั่งจัดพัสดุ พบหลายท่านฯที่ควรจะส่งให้ตั้งนานแล้ว(ไม่รอหมูฯ) ยิ่งทำให้รู้สึกผิด รับประกันว่าจะจัดส่งกระดานชนวนฯแล้วเสร็จทุกท่านภายในสัปดาห์นี้ครับ

ถ้ายังไม่หลับ จะเล่าเรื่องผีอำให้ฟัง

 

ไปค้นเรื่องผีอำจากกูเกิ้ล ก็ได้รายละเอียดทางวิทยาศาสตร์ แต่ไม่ใช่คำตอบ...
ไม่อยากจะคุยว่า "เชียวชาญ" การโดนอำมาก "ขอบอก"

สมัยยังอยู่บ้านหลังเก่า (ก็เด็กๆนั้นแหละ) ผมโดนผีอำบ่อยมาก โดนบ่อยจนไม่กล้าที่จะหลับ จำความรู้สึกนั้นได้ดี จำเสียงหัวเราะได้แม่น ก็แหม...โดนมาตั้งแต่เป็นเด็กอนุบาล ยันจะจบมหาลัยฯ

ช่วงวัยเด็กโดนไม่ทุกวัน เล่าให้พ่อฟัง ท่านก็ว่านอนทับเส้น ให้ภาวนาพุทโธไปเรื่อยๆ จะได้หลับ.... มันช่วยไม่ได้เลย ยิ่งทำให้ไม่หลับ

แต่ยิ่งเป็นหนุ่มขึ้นมา ยิ่งโดนถี่ขึ้น พอเข้ามหาลัยฯก็รู้แล้วว่า ไอ้ที่โดนแทบทุกวันนี้นะ มันผีอำจริงๆ ไม่ใช่โรคผีอำหรือลมหลับตามที่ใครก็ไม่รู้วินิจฉัยในกูเกิ้ล

เพราะเวลาเราไปนอนต่างบ้าน ไม่เคยเจอเลย... ไปนอนหอพักที่มหาลัยฯ ก็ไม่เคยเจอ
ไปนอนที่ไหน ต่างบ้านต่างถิ่นไม่เคยเจอ แต่พอกลับมาบ้าน โดนทุกที

บางทียังไม่ทันหลับ มันก็อำแล้ว.... ต้องเงยหน้าบอก "ขอหลับก่อนได้ไหม... ใกล้สว่างแล้วค่อยอำ!"

ที่ว่ายังไม่ทันหลับ หมายถึง ล้มตัวลงนอนนับไม่ถึง10 มันก็กระดึ๊บๆ(จริงๆแล้ว วูบขึ้นมาจากด้านล่าง) จะค่อยๆทะยอยขยับไม่ได้ ไม่ชานะครับ มีความรู้สึก แต่ขยับไม่ได้

บางครั้งมีเสียง ถ้าหลับแล้วจะเป็นเสียงหัวเราะ เริ่มจากเสียงเดียวก่อน แล้วหนามากขึ้นๆ
จะมีเสียงหนึ่งเป็นเอกลักษ์พอสมควร คือเสียงเหมือนจักจั่นกรีดปีกแทรกเข้ามาด้วย

ถ้ายังไม่ทันหลับแล้วโดนอำ จะลืมตาได้แต่ไม่เต็ม เสียงหัวเราะไม่มี แต่ขยับได้ยากอยู่ ถ้าสะบัดก็หลุด แต่ผมเบื่อ บ่อยครั้งก็ดูว่ามันจะทำอะไรได้บ้าง อึดอัดครับ ใช้วิธีแบบที่คุณพ่อประดู่แนะนำก็หลุด คือกระดกลิ้น

จริงๆแล้ว จากความเชียวชาญของผม วิเคราะห์ได้ว่า กระดกลิ้น หลุดจริงครับ แต่จะค่อยๆทะยอยขยับได้เป็นบางส่วนจนกระทั้งรู้สึกได้ทั้งตัว

แต่ถ้ารู้สึกแล้ว ไม่ขยับตัวให้รู้สึกเต็มกำลัง มันจะกลับมาใหม่ ก็ต้องเริ่มกันใหม่อีก

และไม่ใช่แค่กระดกลิ้นครับ กระดกอย่างอื่นก็รู้สึกได้เหมือนกัน....กระดกอะไรบ้าง

อะไรก็ได้ที่ไม่มีกระดูก.... ยิ่งถ้ารู้ว่าเป็นผีผู้หญิงนะ รู้เลยว่าต้องกระดกส่วนใหน... เชื่อสิ หลุด ผมลองมาหมดแล้ว

บางคนบอกนอนทับเส้น ... เส้นอะไร ก่อนนอนผมสำรวจตัวเองเสมอ ว่าตอนนี้นอนท่าไหน เป็นวิปัสสนา แล้วพิจารณาภาวนาไปจนหลับ

จะนอนหงาย นอนตะแคง โดนหมด แต่แปลกผมไม่เคยโดนตอนนอนคว่ำเลย...


ถ้าใครยังกลัวผีอยู่ หรือเคยมีประสพการณ์โดนผีอำ ก็ให้พิจารณาใหม่

1.ผีมันจะหลอกตอนเราเผลอ เหมือนเราโดนเพื่อนแกล้ง ถ้าไม่เผลอมันไม่แกล้ง ถ้าเผลอปุ๊บมันแฮ่..ปั๊ป ประมาณนั้น ฉะนั้น เมื่อเรารู้แบบนี้แล้ว ต้องหมั่นฝึกตกใจ
ผมใช้วิธี ตกใจช้าไปนิดนึง พอโดนแกล้งปุ๊บ ก็นิ่งทำเฉยๆ แล้วอึดใจนึงก็ "โอ๊ะ..ตกใจจังเลย..." แล้วต้องทำหน้าตกใจด้วย ถ้าเป็นคนด้วยกัน มันก็เลิกแกล้ง ถ้าเป็นผี มันก็คงจะเบื่อ....

2.ถ้าเป็นผีจริง มันจะสร้างบรรยากาศก่อน...(เดี๋ยวเล่าต่อ)

 

ต่อ...(พักจัดพัสดุ)

2.ผีมันจะสร้างบรรยากาศ ก่อนที่จะหลอก ไม่เสมอไปครับ บางครั้งอยู่ดีๆ ก็เห็นขึ้นมาเฉยๆก็มี แต่ส่วนใหญ่แล้ว ต้องสร้างบรรยากาศก่อน ให้คนที่จะโดนได้ฟิวลิ่ง

อากาศรอบตัวจะเย็นวูบขึ้นมาเฉยๆ (อาจจะเป็นการดึงพลังงานความร้อน เพื่อสร้างภาพหรือเสียงในการแสดง) ถ้าเย็นขึ้นมาเฉยๆ ยังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเจ้าตัวเกิดรู้สึกขนลุกขึ้นมาด้วย ก็นั้นหละ ไปเปิดช่องทางให้มันเข้าแล้ว

ดังนั้นถ้ารู้สึกวูบ ให้ตั้งใจว่าอาจจะโดนแกล้งเข้าแล้ว ให้ยึดตามระเบียบข้อหนึ่ง เตรียมทำตกใจไว้เลย... แต่ถ้าเผลอไปขนลุกเข้าแล้ว ต้องระวัง สังเกตขากรรไกร หรือตามข้อต่อร่างกายว่ายังจะขยับได้เป็นปรกติหรือเปล่า เพราะถ้ากลัวมาก มันจะอ่อนเปลี้ยไปเฉยๆ แรงตก

ต้องตั้งสติ และทำใจเตรียมตัว รอดูอะไรดีๆ (มันไม่ค่อยจะมีใครได้เห็นนักดอกครับ ต้องเป็นรอบพิเศษจริงๆ) พยายามมองหาอะไรที่มันน่ากลัวๆเข้าไว้ ฝืนนิดนึงก็ได้ ตรงไหนที่เราคิดว่าน่าจะมี ก็จ้องนานหน่อย แต่อย่าลืมระเบียบข้อแรก รอให้เห็นก่อน นิ่งแป๊บนึง แล้วค่อยตกใจ ข้อนี้อยู่ในช่วงเตรียมรับสถานการณ์

3.หากโชคดีได้เห็นเต็มๆ.... อย่าเพิ่งวิ่ง อย่าพูดอะไร อย่าเบื้อนหน้าหนี จองตามันไว้ครับ
ตามันมีหลายแบบ ถ้าเป็นผีไม่มีคุณภาพ ตามันจะขุ่นๆ เหมือนลูกลำใย หรือหนังผีที่ฉายปัจจุบัน แต่ถ้ามีคุณภาพขึ้นมา ก็จะดูไม่ค่อยออก หรือทำให้เราไม่สังเกต

ขั้นนี้สำคัญ ต้องเข้าไปดูใกล้ๆ (ไหนๆมีโอกาสได้เห็นแล้ว ก็อย่าให้เสียโอกาส) ถ้าจับได้ให้รีบจับ .... หลังจากนั้น ค่อยๆหันหลังเดินหนี ถ้าไม่พร้อมอย่าไปคุยกะมันเลยครับ

ว้า... เลยจากผีอำไปเยอะเลย...

เอาใหม่......

ถ้าเพื่อนสมาชิกไปโดนผีอำต่างถิ่นต่างจังหวัดหรือที่ไหนก็ตาม
ให้นึกไว้เลยว่า อาจจะเป็นโรคลมหลับ หรืออาการทางจิตจริงๆก็ได้ เรื่องมีเสียงหัวเราะหรือมีภาพปรากฏ อาจจะเป็นการฝันครึ่งหลับครึ่งตื่น

ดังนั้น อย่างแรก ต้องมั่นใจว่า เราไม่ได้ฝัน อย่าเพิ่งกลัว นึกทบทวนก่อนว่าเรานอนท่าไหน ถ้านึกได้หรือจำได้ แล้วยังไม่หาย นั้นแหละ ผีอำแล้ว

ถัดมาก็ถามก่อนว่า จะจดจำความรู้สึกนี้ต่อไปไหม ถ้าไม่ ก็กระดก... ชอบส่วนไหนก็กระดกส่วนนั้น บางครั้งก็ยักคิ้วก็ได้ ยิ้มมุมปากก็ได้ แต่กระดกลิ้นง่ายที่สุด

เมื่อหลุดแล้ว อย่าเพิ่งรีบลืมตา อย่าพรวดพลาด อายผีมัน ค่อยๆลุกนั่งเอามือนวดหน้า ภาวนาเรียกกำลังใจก่อน

อาจจะกลัวบ้าง หัวใจเต้นเร็ว ก็พักสักแป๊บ แล้วค่อยเปิดไฟ แสงไฟจะช่วยด้านกำลังใจ แล้วค่อยนอนต่อ จากนี้ไปไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว ถ้าเป็นผีต่างถิ่น มันอาจจะงง ว่าทำไมเราหลุดเร็วจัง (เรื่องนี้ เก็บไว้เป็นความลับ อย่าไปบอกมัน) แล้วมันก็เลิกไปเอง

แต่ถ้าเจอแบบผม ขนาดว่าไม่ทันหลับมันก็อำ ก็ให้นึกสนุกไปกับมันเถิดครับ ไม่เคยเจอเบิ้ลเกินสามครั้งสักคืน....จริงๆ

 

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพเจ้านายเอกพงษ์ โสดาพรม

สวัสดีครับสมาชิกทุกท่าน วันนี้วันพ่อครับขออวยพรให้คุณพ่อของสมาชิกทุกท่านมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง มีแต่ความสุขความเจริญทุกท่านครับ

 

เนื่องในโอกาสวันพ่อ หนูขอโพสรูปประคำแก่นไม้มะขาม ที่คุณพ่อหนูมอบให้...หนูเลยนำมาร้อยใหม่ โดยใ่ส่ลูกอมของพี่นิ่ม ที่คุณหนุ่มทิพย์มอบให้..ลูกอมรุ่นนี้มีพระเกจิหลายองค์ทักว่า "เทวดาที่ปกปักรักษาในลูกอมชอบเสียงสวดมนต์มาก หากสวดมนต์เป็นประจำ จะคุ้มครองเจ้าของได้ดี" เพื่อนสมาชิกที่ได้ไปขอให้นำมาติตตัวเพราะเด่นเรื่องแคล้วคลาดเป็นพิเศษ..ตอนนี้หนูเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเพื่อนๆ ที่ไม่ใส่เครื่องประดับ แต่ใส่สร้อยประคำแทน

 

๕ ธันวาคม 2555
ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน และทรงมีพระวรกายที่แข็งแรง

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพเจ้านายธัญวิสิฏฐ์ แก้วเสนา และครอบครัว

 

สวัสดีครับ คุณหนุ่มทิพย์ (ขอแจ้งยอดการโอนเงิน) ต้องขอโทษด้วยครับที่โอนเงินช้า
ผมลำดับจองที่ 13 ได้ทำการโอนเงินเพื่อบูชาตะกรุด 4 มหาอำนาจแล้ว ในวันที่ 04/12/12 เมื่อ เวลา 10.23.11 น. จำนวนเงิน 3,099 . 00 บาท ตามรายการจองข้างล่างนี้ครับ

๑. ตะกรุด 4 มหาอำนาจ จำนวน 2 ชุด

คุณหนุ่มทิพย์ ถ้าเป็นไปได้
วัตถุมงคลที่จะส่งให้ก่อนนั้น รอส่งพร้อมกันช่วงหลังปีใหม่ก็ได้ครับผมไม่รีบ ทั้งหมดมี 4 รายการดังนี้ครับ

๑. เหรียญสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เนื้อชนวน 3 เหรียญ
๒. เหรียญเสด็จเตี่ยกรมหลวงชุมพร เนื้อชนวน 3 เหรียญ
๓. หมูทองแดง 2 ตัว
๔. ตะกรุด 4 มหาอำนาจ จำนวน 2 ชุด

สถานที่และที่อยู่ที่ส่งของ คือที่แจ้งไว้เดิมครับใน PM ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงที่อยู่จะแจ้งให้ทราบก่อนเดือน มีนาคม 55 ครับผม

ขอบคุณครับ

 

สวัสดีครับพี่ทิพย์
ผมขอของเหรียญ
๑. เหรียญสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เนื้อชนวน 1 เหรียญ
๒. เหรียญเสด็จเตี่ยกรมหลวงชุมพร เนื้อชนวน 1 เหรียญ
๓. หมูทองแดง 2 ตัว

และขอรับสิทธิ์น้ำมันด้วยได้ไหมครับ

ขอบคุณมากๆครับผม

 

สวัสดีครับ ผมขอจอง
๑. เหรียญสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เนื้อชนวน 1 เหรียญ
๒. เหรียญเสด็จเตี่ยกรมหลวงชุมพร เนื้อชนวน 1 เหรียญ
๓. หมูทองแดง 1 ตัว
ขอบคุณครับ

 

ตอนนี้พี่นิ่ม อยู่ในระหว่าวเดินทางกลับจากสุรินทร์ บันทึกภาพพระเกจิเสกของให้พี่นิ่มจนเป็นลูกไฟวิ่งผ่านสายสิญจน์...ผมยังไม่เห็นภาพ

ช่วงเช้าพี่หนู เล่าเรื่องเข็มฉีดยาแทงไม่เข้า
ช่วงบ่ายคุณเซฟาโร่ เล่าเรื่องยิงไม่ออก

ขอกลับเข้าบ้านก่อนแล้วจะมาขยาย

............................
ขยาย

เมื่อวาน ไปขอเมตตาหลวงปู่ห้วย วัดประชารังสรรค์ เสกข้ามคืน
ได้ท่านผู้กำกับฯ ห้วยทับทัน อำนวนความสะดวกทุกขั้นตอน
ขอบคุณเฮียเม้ง เจ้าสัวหัวยทับทัน
ขอบคุณท่านนายกเทศมนตรีฯ

วันนี้ได้รับเมตตาจากหลวงตาวิเชียร สีหะลำดวล จ.สุรินทร์

วันนี้บันทึกภาพลูกไฟวิ่งจากมือผ่านสายสิญจน์หลวงพ่อเพ็ง วัดบ้านละทาย



หลวงพ่อเพ็ง ท่านกล่าวว่า "มันไม่เข้า เพราะพระเถระที่เสกให้ก่อนนี้ ไม่ธรรมดา ถือเป็นพระเครื่องชั้นดี..."

........................................
ไปเอาเหรียญขุนรองปลัดชู มาฝากพี่เริญ เลยเข้าไปกราบพระคู่สวด(เจ้าอาวาสวัดสี่ร้อย) เลยบันทึกภาพไว้เป็นที่ระฤก

 

เรื่อง : เรื่องที่ปู่เล่าสู่กันฟังฯ

ตอน : เหมือนใบไม้ร้องไห้...

ความจริงผมตั้งชื่อเรื่องไว้ยาวมาก แต่กลัวมันจะเหมือนกับว่าเอาคำเฉลยมาเป็นคำถาม ก่อนจะเขียนเรื่องนี้ตั้งท่าจะเขียน

เรื่องสาเหตุของการที่ทำให้แม่บ้านผมสวดมนต์มากกว่าที่เคยสวดตอนเป็นสาวๆ มานั่งคิดดูว่ามีอะไรที่เขียนแล้วคนอ่านส่วน

ใหญ่ยังไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน หรือได้รับรู้มาแบบน้อยมาก ก็คงจะมีเรื่องประเภทลิเก,โขนหรือละคร กับอีกอย่างหนึ่ง

ก็คือ"เรื่องเล่า" ก็เลยหยิบเรื่องเล่าเอามาเขียนให้อ่านกันแก้เหงา จะเอาเก่ามากก็เกินปัญญา เอาแค่สมัยรัชการที่ ๕ คิดว่า

กำลังดี มีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับเรื่องของ ร. ๕ ที่เป็นเรื่องทำให้พระองค์ทรงเป็นที่รักของทวยราษฎร์ เช่นทรงเสด็จเป็น

ส่วนพระองค์ไปกับรถเจ๊กแบบไม่ต้องการให้ใครรู้ หรือเรื่องที่ทรงอยากจะขี่ควาย แต่เด็กไม่ให้ขี่เพราะพ่อสั่งไว้ จนมีเรื่องขำๆ

ที่คนฟังคิดว่าขำเกิดขึ้น แต่พ่อแม่เด็กหัวใจจะวาย แต่พระองค์กลับทรงชอบเด็กว่า เป็นเด็กดีและพระราชทานรางวัลให้เป็นต้นฯ

หรือเรื่องเกี่ยวกับช้างก็มีหลายเรื่อง ซึ่งเมื่อผมฟังเรื่องเหล่านี้มาก็ทำให้ทึ่งและรู้สึกได้กับคำว่า"พระบารมี"นั้นมีจริง........

เคยอ่านเรื่องการฉลองถนนจุฬาลงกรณ์อายุครบ ๘๐ ปี ที่ประเทศสวีเดนจัดงานขึ้น จำไม่ได้ว่าอ่านมาจากหนังสืออะไร รู้แต่ว่า

คนเขียนมีเจตนาจะถามคนที่เกี่ยวข้องว่า รัฐบาลต่างประเทศเขาให้ความสำคัญแล้วรัฐบาลเราไม่รู้เรื่องเลยหรือ? นั่นเป็น

เรื่องของคนเขียน แต่ที่ผมจำและชอบมากก็คือ คำให้สัมภาษณ์ของคนแก่ที่เคยเฝ้ารับเสด็จ ตอนนั้นพวกเขายังเป็นเด็กอยู่

ทุกคนพูดเหมือนๆกันว่า พระองค์ใจดี ยิ้มแย้ม แจกลูกอมหรือทอฟฟี่ให้กับทุกคนที่เป็นเด็ก บางคนก็บอกว่าที่มาเฝ้ารับเสด็จ

เพราะพวกผู้ใหญ่บอกว่า พระองค์รูปหล่อและมีพระสนมเยอะ นี่เป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกได้ถึงความรักใคร่ที่แม้แต่คนต่างชาติมีให้

กับพระองค์...

ปู่มีเรื่องเล่าเยอะพอสมควร เพราะอยู่ในวังจนถึงพระองค์สวรรคตแล้ว และยังอยู่ต่อได้อีก ๑ ปี จนอายุย่างเข้า ๑๒ ปี จึงออกมา

อยู่วังหน้า จนอายู ๑๕ ปี ถึงได้ออกไปพึ่งใบบุญทั้งวัดทั้งพระทั้งคนที่ จ.อ่างทอง มีคนชอบให้ปู่เล่าให้ฟังทำให้ผมได้ฟังไปด้วย

บางอย่างปู่ก็จะบอกว่าตอนเป็นเด็กก็ไม่รู้อะไรมากนัก แต่พอโตขึ้นก็พอจะปะติดปะต่อได้ หรือเอาเรื่องที่ได้ยินได้ฟังมาก่อน

เอามาสอบทานก็ทำให้เข้าใจอะไรๆ มากขึ้น ผมจะชอบเรื่องทำนองบุญญาธิการเป็นอย่างมาก เช่นเรื่องของช้าง ปู่เล่าว่า

ผู้ใหญ่เล่าให้ฟังว่า มีช้างเชือกหนึ่งชื่อ พระยาเสวกอุดม เป็นลูกแม่ทองคำ มีอยู่วันหนึ่งมีคนถวายรายงานว่า พระยาท่านทำ

ท่าจะขี่แม่ทองคำ จึงทรงมีพระราชกระแสรับสั่งให้แยกกันเสีย พอเจ้าหน้าที่จับแยกกันปรากฎว่าพระยาเสวกอุดม ไม่จับหญ้า,

น้ำ เจ้าหน้าที่จึงได้กราบบังคมทูลให้ทรงทราบ พระองค์จึงทรงเสด็จมาทอดพระเนตร ซึ่งทำให้ทรงทราบว่าเป็นความจริง

จึงทรงเข้าไปตรัสกับช้างพระยาเสวกอุดมว่า "ท่านพระยา ตามที่เจ้าหน้าที่เขาให้ท่านอยู่แยกกับแม่ทองคำ ก็เพราะเกรงว่า

ท่านพระยาจะทำผิดจารีตประเพณี แล้วนี่ท่านพระยาไม่จับหญ้า,น้ำ แบบนี้เป็นการสร้างความลำบากใจให้กับพวกเขา ขอให้

ท่านพระยาเลิกทำแบบนี้..." ก็คงจะตรัสทำนองนี้ แต่ผมจำได้ไม่สมบูรณ์นัก เอาพอเข้าใจ ปรากฎว่าพระยาเสวกอุดม หันเข้า

จับหญ้า,น้ำทันที โดยเฉพาะกล้วย,อ้อย,ผลไม้ที่ทรงนำมาพระราชทานให้ จึงเสด็จกลับ อย่างนี้ก็น่าจะเป็นเพราะพระบารมี

และพระยาเสวกอุดม ก็ล้มในคืนนั้น เข้าใจกันว่าคงจะสำนึกผิดจนทำให้ระคายเคืองเบื้องยุคลบาท จึงกลั้นใจตาย....

ที่ผมจำฝังใจในเรื่องเล่ามีหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเสด็จไปดูต้นตะเคียนที่ขวางทางที่จะตัดทางรถไฟ แต่ไม่มีใครกล้าตัด

เพราะใครตัดก็ตาย แต่เมื่อพระองค์เสด็จไปตรัสกับต้นตะเคียนแล้ว ก็สามารถตัดได้ แต่ที่ฝังใจมากที่สุดก็เรื่องที่ปู่เล่าถึง

บรรยากาศหลังจากที่สรรคตแล้ว ทำให้นึกภาพได้ว่าประชาชนทั้งประเทศรักพระองค์ท่านมากแค่ไหน...ปู่ยกตัวอย่าง เช่น

การเลิกทาส ถ้าพระองค์ไม่เก่ง และพวกนายของมทาสและทาสเองทาสไม่รักในพระองค์ท่าน การเลิกทาส เป็นไปได้ยาก

เพราะคนที่ไม่อยากพ้นจากความเป็นทาสมีอยู่มาก ถ้ามองภาพไม่ออก ก็ลองนึกถึงภาพของพนักงานจะถูกบริษัทฯเลิกจ้าง

วันพรุ่งนี้(พ้นจากการเป็นทาสบริษัทฯ) จะดีใจโห่ร้องเหมือนในหนังในละครไหม? ทาสก็เหมือนกัน ถ้าพรุ่งนี้พ้นจากความ

เป็นทาสจะอยู่ที่ไหน? จะเอาอะไรกิน? บ้านก็ไม่มี,นาก็ไม่มี,เงินก็ไม่มี สรุปแล้วคือมีแต่ชีวิต ละครก็คือละคร ไม่ใช่เรื่องจริง

แต่ปู่คนเล่าอยู่กับความจริง ป่ก็ชอบเอาลิเกละครมาเปรียบเทียบว่า ถ้านายทาสทำเหมือนขุนช้างทำกับแก้วกิริยา ทาสบางคน

คงไม่มีผ้าจะนุ่ง การเลิกทาสของอาณาจักรสยาม ไม่ง่ายเหมือนลินคอล์นทำที่อเมริกา....

บรรยากาศหลังสวรรคต ปู่เล่าว่าเท่าที่ปู่เห็นคือ ถนนหนทางบ้านเมืองเงียบสนิท แทบจะไม่ได้ยินเสียงคนพูดคุยกัน ได้ยินแต่

เสียงร้องให้ในวันแรกๆ ต่อจากนั้น...ปู่บรรยายว่า...มันเงียบ...สงัด...ท้องฟ้าครึ้ม...ใบไม้ไม่กระดิก...นานๆ จะได้ยินเสียง...

ซิกๆ ...ซิกๆ...เหมือนใบไม้ร้องไห้...

ตอนเคลื่อนพระศพออกสู่ท้องสนามหลวง ปู่บรรยายว่า โดยรอบๆ คนมาก...แต่เงียบสนิท...ทุกใบหน้ามีแต่น้ำตา จะได้ยิน

ก็แต่เสียงแตรยาว...แตร..........แล้วต่อด้วยเสียงกลอง..ตึ้ง..ทหารก็จะเดินไป ๑ ก้าว ...แตร.........ตึ้ง แตร.......ตึ้ง

เป็นอย่างนี้ตลอดเส้นทาง มันวังเวง นานๆ จะได้ยินเสียง...ซิกๆ....ซิกๆ .....เหมือนใบไม้ร้องไห้ ......ขอบคุณมากครับ

ปล.ถ้าขาดอรรถรสไปบ้างต้องขออภัย เพิ่งกลับจากเอาหนังสือไปถวายวัด มีวัดโพธิ์ทอง, วัดโพธิ์เอน, วัดโพธิ์ผักไห่ ได้พบ

กับทุกอาจารย์ ทุกวัด และไปวัดสี่ร้อย เป็นวัดที่สร้างอุทิศบุญกุศลให้กับ ขุนรองปลัดชู และทหารกล้า ทั้ง ๔๐๐ คน จึงได้

ขออนุญาตท่านพระอาจารย์ชอบ หรือหลวงพี่ชอบของผม ตอนนี้ชาวบ้านเรียกท่านว่า พระเลขา หรือพระอภัยธรรมทัต ว่าผม

ขออนุญาตเอาเรื่องโยมบิดากับโยมอาของท่านถูกผีบังคับให้เข้าป่าช้าวัดโพธิ์ศรี ท่านอนุญาตและเพิ่มข้อมูลให้ด้วย ผมถวาย

หนังสือพระปฐมสมโพธิกถา แล้วกราบลากลับ พอถึงบ้านก็รีบจัดการเขียนและส่งกระทู้นี้ และขอเอาบุญที่ได้มาวันนี้ฝากมาให้

กับสมาชิกทุกท่านโดยทั่วกัน เพื่อเป็นของขวัญวันพ่อ สะทา โสตถี ภะวันตุ เตฯ

 

อ่านเรื่องของพี่ประดู่แล้วคิดถึงบ้าน ผมไม่ได้กลับบ้าน
มาหลายเดือนแล้ว ปกติก็จะกลับไปเยี่ยมพ่อเกือบทุกเดือน
ช่วงหลังพ่อผมมารับการตรวจรักษาที่ศิริราช เลยไม่ได้ไปวิเศษฯ
คิดถึงหลวงพ่อโต คิดถึงเทศกาลวันลอยกระทง วัดสี่ร้อย
ถ้าพี่มีข้อมูลขอเรื่องที่หลวงพ่อน้ำตาไหลช่วยมาเล่าให้ฟังหน่อยนะครับ
ขอบคุณครับ

 

อุตส่าห์เป็นสาวในกลุ่มคนเดียว ก็จะหาสาวในกลุ่มป่าแดงให้ละกัน

วานนี้หลานสาวพี่หนู(ทนายเอกพล) เข้าไปใช้บริการโรงพยาบาลตำรวจ หมอแทงเข็มฉีดยาไป 4 เข็ม ไม่เข้าเลย ร้อนต้องขอให้เอาพระฯที่ห้อยออกเถอะ เปลืองงบประมาณค่าเข็ม

สตท.เบญจพร แบนใจวาง ถอดพระปิดตาหลวงปู่ห้วย(ที่พี่นิ่มจัดสร้างถวาย)ของที่ระฤกของพี่หนูออก ก็ฉีดยาได้ปรกติ

ตอนนี้หลานสาวคนนี้กลายเป็นคนดังของสำนักงานตำรวจแห่งชาติไปแล้ว.....

 

พี่หนูยังแข็งแรงสบายดีอยู่ครับ ขอแก้ข่าวครั้งก่อนที่บอกว่าแกสวมชฎาไปแล้ว

 

ก่อนเดินทางไปกราบหลวงปู่ห้วย พี่นิ่มประสานงานกับท่านนายกเทศมนตรีฯ
และท่านผู้กำกับฯ เลยได้รับการอำนวยความสะดวกเป็นอย่างดี

เพราะครั้งก่อนที่ทำพระปิดตาไปถวายหลวงปู่ห้วยนั้น ไปสร้างชื่อเอาไว้มาก จากองค์ละ500บาท ในงานฉลองอายุ เป็น2,000 บาท ในวันรุ่งขึ้น

งานนี้พี่นิ่มจึงคาดไม่ถึงว่า จะมีเจ้าหน้าที่มาร่วมอำนวยความสะดวกให้ถึง 40-50 นาย....หมดไป100กว่าองค์

รต.ต.ประทักษ์ ก็ได้รับแจกพระปิดตากับเค้าด้วย ในช่วงเช้า ตกดึกพี่นิ่มกลับถึงบ้าน มีคนมาตาม บอกมีเจ้าหน้าที่มารอพบ

พี่นิ่มเจอ รต.ต.ประทักษ์ ก็จำได้ ถามว่ามีอะไรให้ช่วยเหลือ ได้คำตอบว่า
"เห็นพี่ฯบอกว่าลองได้ ผมลองแล้วไม่ออกเลย... ไม่กล้าบอกใคร เลยตามมาที่ป่าแดง จะขอไปฝากลูกหลานอีกสักสององค์..."

พี่นิ่มต่อสายให้ผมเพื่อทำบันทึก แต่ผมรับสายทั้งวันแล้ว เลยทิ้งโทรศัพท์ไว้ ไม่อยากคุยกะใคร ไว้วันนี้จะสัมภาษณ์เพิ่มเติมให้

ส่วนกรณีของ สตท.เบญจพร หากใครจะจีบ ผมมีเบอร์ให้....

............................

เมื่อวานคุณเซฟาโร่ ตื่นเต้นมาก โทรฯเล่าให้ผมฟังเสียตั้งนาน ต้องจับความมาเรียงใหม่ ความว่า

เจ้าตัวเอาลูกปืน(ซ้อม)ไปทดสอบความผิดปรกติ เพราะคุณพ่อบอกว่าเสียงมันดังกว่าลูกจริง เลยเอาไปเทสกับหลาน

ใส่ลูกโม่5นัดแล้วยิง มันไม่ลั่นทั้ง5นัด ก็นึกเอะใจ เปิดดูกระสุนก็เห็นเข็มแทงชนวนทุกนัด ยิงซ้ำอีกรอบ5นัดก็ไม่ลั่น

นึกถึงพี่ไพรัช เอาหนุมานกับพระปิดตาพี่นิ่มเข้าสนามยิงปืน ปืนก็หลุดเป็นชิ้นๆ ก็ไม่กล้ายิงต่อ เพราะตัวเองก็ห้อยหนุมาน กับลูกอมฯ เลยส่งปืนให้หลานทดสอบ

หลานห้อยหลวงปู่ทวด ป่าแดง ก็ยิงไปสองนัด ไม่ลั่นเหมือนกัน

ตานี้เลยเอาลูกปืนออกมาพิจารณา เอาสองนัดที่ไม่ลั่นของคุณเซฟาโร่ กับอีก1นัดของหลาน คงไว้ในรังเพลิง เอาที่เหลือออกหมด แล้วให้คนอื่นยิง...

ลั่นทั้งสามนัดเป็นปรกติ....ปืนกระบอกเดิม กระสุนนัดเดิม มันทำงานปรกติ

........................

คุณเซฟาโร่ยังจะเล่าเรื่องลิงขาวของพี่นิ่มอีก แต่ผมเก็บไว้ให้แกเล่าเอง ต้องหัดไว้บ้าง ผมจะได้วางมือซะที