เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

วันนี้พี่นิ่ม ขอบารมีหลวงพ่อสมบุญ วัดปอแดง
ผมให้พี่นิ่มจับลุงเด็กวัดที่เคยโดนหมาหมู่รุมสกรัมแต่ไม่มีแผลถ่ายรูปให้ได้ ถ้าได้รูปแล้วจะเอามาเล่าอีกรอบ

.

 

พี่หนุ่มทิพย์ หมูและเหรียญผมขอรับพร้อมกัน มีนา ปีหน้าครับ
ขอบคุณครับ

 

ลำดับที่ 70 ก็ขอรับหมูพร้อมเหรียญ มีนาปีหน้าเหมือนกันครับคุณหนุ่มทิพย์

 

สวัสดีครับพี่ทิพย์
ลำดับที่ 30 ขอรับหมูทองแดงพร้อมกับเหรียญปีหน้าครับ

 

สวัสดีครับพี่ทิพย์ ลำดับที่ 44
ขอจองเพิ่มเหรียญพระเจ้าตาก เนื้อชนวน 2 เหรียญ
เหรียญกรมหลวงชุมพร เนื้อชนวน 2 เหรียญ
ขอรับพร้อมกันทั้งหมด(หมูและกระดานชนวน)เดือนมีนาคม
ขอบคุณครับ

 

จองตะกรุด ลำดับที่ 10

คุณ ทิพย์ ครับ

ผมได้โอนเงิน สำหรับร่วมบุญ ตะกรุด 1 ดอกแล้ว วันนี้
ยอดโอน 1500.08 บาท Date 23/11/12 Time 20.21 น.
รบกวนช่วยตรวจสอบอีกครั้งนะครับ

ขอบคุณครับ

 

ลำดับที่ 14 api_suphot
ทั้งหมดรับปีหน้าครับ ขอบคุณครับ

 

สวัสดีครับพี่ numthip

ลำดับที่ 37 Berial004
ทั้งหมดรับปีหน้าเช่นกันครับ

ขอบพระคุณมากๆครับ _/\_

 

ช้าๆ...ได้พร้าเล่มงาม

วันนี้ ผมกับพี่นิ่ม...หลวงปู่ครูบาดวงดี วัดบ้านฟ่อน

กลับกรุงเทพฯ จะเล่าให้ฟัง

 

รายนามพระเถระ อธิฐานจิตวัดดับภัย เชียงใหม่

 

รอรับปีหน้าได้ครับ

 

มี3ชุด
ชุดในรูปเป็นชุดที่2
ชุดที่3 ไม่รู้ว่าจะบันทึกภาพได้หรือเปล่า

ขับรถรวดเดียวกลับ กทม. เป็นห่วงตัวเองอยู่

 

เรื่อง : ผีๆ

ตอน : ผมจำได้ดี...เพราะผีนางวันทอง ! ?

คนหนุ่มคนสาวหรือเด็กๆ ในยุคที่ผมเป็นเด็กก็ไม่ค่อยชอบดูลิเกกันนัก ส่วนใหญ่จะชอบดูหนังโดยเฉพาะหนัง

กลางแปลง ยกเว้นหนุ่มสาวที่กำลังจีบกันอยู่จะชอบลิเกหรือไม่ก็จะไปดูเพื่อจะได้มีโอกาสใกล้ชิดกัน ส่วนผม

ต้องไปทั้งนั้นเพราะรับจ้างเขาหาบของไปขาย และตัวเองก็จะไปขายถั่วต้มหรือมะม่วงดองบางทีก็ขายข้าวโพด

คั่วหรืออ้อยขวั้น และเก็บกระป๋องนมขาย ในตอนเย็นๆ ถ้าผมเสร็จธุระแล้วผมก็จะไปนั่งแถวๆโรงลิเกเผื่อจะมี

ใครซื้อของผมบ้าง และผมก็จะมีโอกาสได้ฟัง"โต้โผลิเก"บอกเรื่องราวที่จะแสดงในคืนนั้นให้กับตัวแสดงทุก

คน ผมเห็นว่าเขามีตำราเล่มใหญ่ๆเป็นคู่มือ แสดงว่าลิเกไม่ได้เล่นมั่วๆ ผมจะยกตัวอย่างที่ผมจำได้เอามาเล่า

ให้อ่านกัน แล้วลองคิดดูว่าได้อะไรบ้าง...

ในสาราว่าพระยาเดโชชาย (เดโชชัย..เรื่องของลิเกก็ปล่อยไปตามลิเกลืมฉันทลักษณ์ซะ)

มีสหายคือพระยาราชวังสรรค์(บังซัน)

เราทั้งสองครองสุขมาด้วยกัน

เคยร่วมทุกข์บุกบั่นด้วยกันมา

เมื่อแรกลาวคราวก่อนมอญละว้า

เราอาสาตามไปด้วยใจภักดิ์

มาแค้นใจชายสอพลอทรลักษณ์

หลวงสรศักดิ์กับพระเพทราชาฯ

อ่านแล้วได้อะไรบ้างครับ...ต้องไม่ลืมว่าผมจำมาจากลิเก ที่ผมได้ก็คือ ตำแหน่งพระยาราชวังสรรค์ มีมาตั้งแต่

สมัยพระนารายณ์ และน่าจะเป็นคนแรกเสียด้วย การจะกำจัดเสี้ยนหนามก็ต้องมีหลักฐาน เช่น จดหมายที่มีถึง

กันเหมือนกับหลักฐานที่ใช้กับเจ้าฟ้าเหม็นโอรสพระเจ้าตากฯ พระเพทราชาเมื่อปราบดาภิเศกฯ แล้ว ก็ต้องคัด

สรรว่าจะจัดการกับใครบ้างแม้บางคนอาจจะเคยเกื้อหนุนกันมาก่อน แต่ถ้าไว้ใจไม่ได้ก็ต้องจัดการ ผมชอบลิเก

เวลาเขาใช้คำคมแล้วอดนึกชมไม่ได้ เช่นฝ่ายที่จะถูกกำจัดจะตัดพ้อต่อว่าอย่างน้อยเนื้อต่ำใจแบบทวงบุญคุณ

นิดๆ โดยเอาตัวเองเข้าไปเปรียบเทียบเช่น"มะพร้าวกินเยื่อเหลือกะลา โยนให้หมาเลียกินก็สิ้นดี" นี่คือเปรียบ

ตัวเองเหมือนกะลามะพร้าว หรือกล่าวว่า"ตัวพวกข้าพเจ้าก็เปรียบเสมือนร้านม้า เป็นข้าทาสรับใช้จนได้ดิบได้ดี

กันทุกคน แล้วไยจึงมาคิดกำจัดพวกข้าพเจ้า" เปรียบอย่างนี้ก็ดูดี...แต่ซวยเพราะฝ่ายพระเพทราชาก็ย้อนเกล็ด

โดยถามฝ่ายเดียวกันว่า"ทุกอย่างที่ก่อสร้างแล้วเสร็จมีความงดงามก็เพราะมีร้านม้าจริงไหม"ลูกคู่ก็จะตอบว่า"จริง

พระเจ้าข้า" ถามต่อว่า เมื่อสร้างเสร็จแล้วเอาร้านม้าไว้กับรื้อร้านม้าออก อย่างไหนจะงดงามกว่ากัน" ลูกคู่ก็จะ

ตอบว่า"รื้อร้านมาออกพระเจ้าข้า"...ประหาร!!!

ประวัติศาสตร์แบบผมกลยุทธในการเข้าตีเมืองคังของพระนเรศวร กับ กลยุทธของซิยิ่นกุ้ยทำไมมันเหมือนกัน

ใครตอบถูกใจ(เน้นถูกใจ)ผมให้พระปฐมสมโพธิกถา ๑ เล่ม ไม่จำกัดจำนวน ผมมีคำตอบอยู่แล้วผมไม่ต้อง

การถูกต้อง เพราะสมมติฐานของผม คือถ้ายังไม่มีการบันทึกแบบเปรียบเทียบกับของต่างชาติที่มีบันทึกไว้คือ

ยังไม่ชำระ ก็อ่านเอาไว้สอบทำคะแนนฯ

ลองมาดูเรื่องขุนช้างขุนแผนกันบ้าง...เวลาอ่านช่วยอ่านแบบลิเกร้อง...ผมจะขึ้นต้นตัวอย่างให้ตอนเดียว...

จวนจะย่ำสุริยน เอิ๋ง..เอ่อ..เอ้อ..เอ้ย..ถึงต้นไทร / ตอนจะใกล้ป่าตอง..เอ้อ..เอิง..เอย...เอ้อ..เอิง..เอย..

เอิง..เอ่อ..เอ้อ..เอ้ย..วันทองครวญ/(ต่อไปร้องเองนะครับตามที่จุดไว้)ให้มืดพยับอับโพยม...บนอากาศๆ/

แว่วปิศาจส่งเสียงสำเนียงหวน.../ให้แว่ววับจับใจ....ให้รัญจวนๆ / ชัก"สีจันทร์"ปั่นป่วน..อยู่ที่เดียว/พระไวยให้

หยุดโยธา.....อย่ากราวเกรียวๆ / แล้วลงจากม้าลดเลี้ยวเที่ยวด้อมมอง....ระนาดรับ... ที่มี"ไม้ยมก"ต้องซ้ำทั้ง

ประโยค....

เป็นอย่างไรบ้างครับ เรื่องขุนช้างขุนแผน ร้องลิเกจบแล้วได้อะไรเป็นพิเศษบ้าง หรือมัวแต่ร้องเลยลืมคิด

สำหรับผมได้อย่างเดียวคือทำให้ผมจำได้ว่า ม้าพระไวยชื่อสีจันทร์ มีบางคนเคยบ่นให้ผมได้ยินเช่น ว้า...เรื่อง

สังทอง...ดูจนเบื่อ...จำได้หมดแล้ว ลองถามดูว่า หกเขย กับ พี่สาวรจนาทั้งหกคน ชื่ออะไรบ้าง...ไม่ตอบ

เดินหนี โอ้ย...เรื่องนางสิบสอง(พระรถเมรี)...ดูจนเบื่อแล้ว...ถามว่า...พี่สาวนางเภา...ชื่ออะไรบ้าง...เงียบ

เดินหนี...ผมดูลิเก ผมก็ได้ของผม...ที่อ้างอิงก็ง่ายเอามาจากลิเก...เรื่อง"ซิยิ่นกุ้ย"ผมไม่ได้ดูหนังช่อง ๓

เพราะปีนั้น(๒๐๑๐)อยู่ต่างประเทศตลอด เพราะนายเก่ากลัวอยู่บ้านนานจะเหงาเนื่องจากเกษียณแล้ว เลยเรียก

ไปทำงาน แต่เชื่อได้ในหนังไม่เหมือน"งิ้ว"เพราะงิ้ว ซิยิ่นกุ้ย แข็งแรงขนาดเอาแขนโอบซุงแล้วลากข้างละ

ต้น "ฮูมไลฮวย" ฮูหยินของซิยิ่นกุ้ย มีฤทธิ์ขนาดจะทำให้น้ำท่วมเมืองก็ยังได้ เพราะแค้นเคืองเรื่องโทษของซิ

กัง อ้างอิงจากงิ้วแสดงที่ตลาดคลองขนาก...ปู่เป็นคนเล่าตามงื้วเล่น "ทุกอย่างที่แผ่วผ่านเข้ามาในชีวิตไม่มี

อะไรสูญเปล่า อยู่ที่เราจะเลือกเอาประโยชน์ในส่วนไหนของมัน เอามาใช้ให้ถูกเวลา เท่านั้นแหละ..." ผมจำ

ชื่อม้าพระไวยที่ขี่ในวันนั้นได้ดี เพราะผีนางวันทอง... ขอบคุณมากครับ

 

พูดถึงเรื่องลิเก สมัยก่อนโคราชนิยมกันมาก ที่ถนนหน้าหัวรถไฟ เรียกว่าถนนลิเกก็ว่าได้ เพราะมีคณะลิเกมากกว่าร้อยคณะทั้ง 2 ฝั่งถนน ปัจจุบันก็มีอยู่ซึ่งก็ถือว่ามาก แต่ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนก็ถือว่าน้อย
คนโคราชที่จะชอบดูลิเก คือคนพูดไทยสำเนียงโคราช ส่วนคนพูดไทยอีสาน(ลาว) จะชอบดูลิเกลาวหรือหมอลำมากกว่า
เดี๋ยวนี้ลิเกต้องมีตลกเป็นตัวชูโรงครับ คนพูดถึงมากกว่าพระเอก นางเอกอีก...

ขอบคุณคุณพ่อประดู่ที่มาเล่าเรื่องความหลังให้ฟังครับ

 

ตอนเด็กๆ ผมอยู่บ้านพักครูในวัด เพราะโรงเรียนที่แม่ทำงานเป็นโรงเรียนวัด เลยมีโอกาสได้ดูลิเก บ่อยๆ จำได้เลยว่าตอนเย็นๆ จะเริ่มโหมโรงด้วยเสียงกลอง ตุ้มๆๆๆ ฟังแล้วไพเราะและมีเสน่ห์ชวนให้ไปดู แม่ผมเป็นคนป่าโมกข์ แม่เล่าว่าแถวๆ บ้านมีคณะลิเก เจ้าของคณะชื่อ ตาต๋า อะไรสักอย่างถ้าจำไม่ผิด เห็นแกเล่าว่า พวกคุณโน้ต เชิญยิ้ม ก็เป็นลิเกเก่้าทางอ่างทอง ตอนเด็กๆ ไปป่าโมกข์ ยังชอบไปดูละครที่เขาเล่นแก้บนแถวๆ ตลาดป่าโมกข์ ชอบดูเพราะว่าสนุกดีครับ เดี๋ยวนี้หาดูยากเสียแล้ว

 

ผมดูหนังดูละคร หรืออ่านวรรณคดี ก็อ่านแบบเอาสนุก ไม่ได้เอาแบบละเอียด
จำเอาแต่แบบคร่าว ๆ พระเอก นางเอก ตัวโกง ตัวอื่น ๆ อาจละเลยไปบ้าง
แม้แต่พระอภัยมณีตอนศึกเก้าทัพก็จำได้แต่ท้าวละมาน กับจีนตั๋ง แต่รบกันอย่างไร
สำแดงฤทธิไกรอย่างไรบ้างไม่รู้ รู้แต่สินสมุทรถูกตะลุมพุกตีตกจากสิงโตสลบ
และก็จบแบบฝ่ายพระอภัยมณีชนะ จับท้าวละมานขังกรงกลางเมืองประจาน
และได้รูปนางละเวงมาจนพระอภัยมณีถูกเสน่ห์

จำคร่าว ๆ ได้แบบนี้จัดอยู่ในประเภท ความจำแย่จริง ๆ เพราะไม่ได้เก็บรายละเอียด

คุณพ่อประดู่ถามกลศึกพิชัยสงครามระหว่างพระนเรศวรและซิยิ่นกุ้ยว่าทำไมเหมือนกัน
คงจะหาคนมาตอบได้ยาก เพราะแนวประวัติศาสตร์หาคนอ่านน้อยจริง ๆ

ตอบตามความคิดของผมก็คงได้แต่แบบกว้าง ๆ คือ ไทยติดต่อกับจีนมานาน
ตั้งแต่สมัยสุโขทัย จนอยุธยา เมื่อมีการติดต่อค้าขาย ชาวจีนอาจเข้ามาอาศัยพึ่งพระบรมโพธิสมภารตั้งแต่ต้นราชวงศ์ และมีชุมชนชาวจีนในอยุธยา และสิ่งที่ชาวจีนนำติดตัวมาคือ
ความรู้โดยเฉพาะเรื่องประวัติศาสตร์ชาติจีน ตำหรับตำรา อาจติดมากับงิ้วและเรื่องเล่าต่าง ๆ หรืออาจมีชาวจีนที่มีความรู้เข้ารับราชการกรมท่า นายภาษีอากร
พระนเรศวรอาจเคยได้ยินพ่อค้า หรือขุนนางเชื้อสายจีนเล่าเรื่อง หรือทรงได้ดูงิ้วก็เป็นได้
เมื่อเห็นเป็นการศึกพิชัยสงครามซึ่งเป็นแนวโปรดของพระองค์ก็จดจำเอาไว้แล้วนำมาประยุกต์ใช้ หรือไม่ก็ได้ตำราพิชัยสงครามของจีนมาศึกษา

หรืออีกประการหนึ่งก็คือในตำราพิชัยสงคราม อาจกล่าวถึงบทบำรุงขวัญทหารว่า
หากนายเป็นผู้นำทัพด้วยตนเอง ทหารย่อมมีขวัญและกำลังใจ ใช้ในการปลอบขวัญ
กองทัพที่มีกำลังไพร่พลน้อยให้ฮึกเหิม เมื่อนายลงมาลุยเองอย่างนี้ใครเล่าจะกล้าขี้เกียจ
ใครเล่าจะกล้าละทิ้งหน้าที่ มีแต่จะรบจนตัวตายถวายชีวิต รบจนใจขาดดิ้นเท่านั้นเอง
เพราะพระนเรศวรมีบทลงโทษนายทหารที่ขลาดกลัวหลบหนีข้าศึกคึอตายอย่างเดียว

 

ขอตอบแบบคิดเองนะครับ กลยุทธ์ที่สมเด็จพระนเรศวรใช้เป็น 1 ใน 36 กลยุทธ์พิชัยสงครามของจีนคือ
กลยุทธ์ที่ ๘ ลอบตีเฉินชัง
แสดงเคลื่อนให้เห็น ศัตรูสงบจึงกระทำ เข้าจู่โจมดุจพายุ
กลยุทธ์นี้มีความหมายว่า ในการศึก ใช้โอกาสที่ฝ่ายข้าศึกตัดสินใจจะรักษาพื้นที่
แสร้งทำเป็นจะโจมตีด้านหน้า แต่เข้าจู่โจมในพื้นที่ข้าศึกไม่สนใจอย่างมิได้คาดคิด
ใน “คัมภีร์อี้จิง ประโยชน์” เรียกว่า “เข้าจู่โจมดุจพายุ” ซึ่งก็คือกลวิธีวกวนลอบเข้าจู่โจม
อย่างเป็นฝ่ายกระทำ เข้าตีข้าศึกโดยมิได้ระวังตัว เอาชนะอย่างมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง

ซึ่งเคยดูหนังของท่านมุ้ยแล้วจำได้ว่า พระอุปราชนันทบุเรง เคยบอกว่าตนเองก็ถนัดพิชัยสงครามของสามก๊ก จึงคิดว่าในสมัยนั้นคงเป็นตำราพิชัยสงครามที่แพร่หลายเมื่อพระอุปราชาเรียน สมเด็จพระนเรศวรก็ศึกษาที่กรุงหงสาเหมือนกัน จึงน่าจะได้เรียนพิชัยสงครามดุจเดียวกัน
ปล.ผมมีหนังสือแล้วครับแต่อยากแสดงความคิดเห็นบ้างเอาแต่อ่านอย่างเดียวเดี๋ยวคุณอาไม่เอาเรื่องต่างๆมาเล่าคงเหงาแย่ครับ

 

บันทึกกันลืม

นายทหารบก เข้านมัสการพระอาจารย์นิวัติ วัดคมบาง กราบขอบพระคุณที่เมตตามอบพระสมเด็จองค์ปฐม (ของพี่นิ่ม) ให้ทหารใต้บังคับบัญชาไปใช้เป็นขวัญกำลังใจ

ประสพการณ์ที่ได้นั้นโชกโชนยิ่ง โดยล่าสุด มีการลอบยิงด้วย m79 เข้าฐานบังเกอร์ ไม่มีปะทุสักนัด ที่เลยแตกก็เลยไป สามารถเก็บกู้ที่ตกเข้ามาได้แต่ไม่ปะทุมีสองลูก

เหตุการณ์นี้ คุณอนุศักดิ์ จึงประเสริฐ อยู่ในเหตุการณ์

จ่ากาญ คนพื้นเพชลบุรี ปฏิบัติการณ์อยู่ใน3จังหวัดชายแดนใต้ กลับมาบ้าน แวะมาเล่าประสบการณ์ให้ทางวัดป่าแดงได้ฟัง ว่าพระฯของวัดป่าแดงนั้นเป็นที่ฮือฮาในหมู่เสื้อเขียวมาก โดยเฉพาะหลวงปู่ทวด ของวัดป่าแดง เป็นที่กล่าวขวัญเป็นที่สุด

สองเหตุการณ์นี้ กรรมการวัด อบต.จู๋ บันทึกไว้เป็นประวัติ สอบถามที่เบอร์ 087-9006446

เจ้าหน้าที่ศาลแขวง จ.เชียงใหม่ เธอมีพี่ชายประจำอยู่ที่3จังหวัดชายแดนใต้ ได้รับโทรศัพท์จากพี่ชาย เล่าขานถึงพระฯปิดตาวัดป่าแดง ฝากน้องสาวหาให้ด่วน

พี่หนูหรือทนายเอกพล ทราบคำร้อง ก็โทรฯหาผม ขอพระปิดตา 1 องค์

...............................

 

เห็นชื่อคุณ Daverko ทำให้ต้องรีบแจ้งว่า พัสดุผมยังจัดส่งให้ไม่ได้ เพราะเก็บเข้ากรุไว้ที่บ้านอีกหลังหนึ่ง

รถผมส่งซ่อมมา2อาทิตย์แล้ว และขึ้นอาทิตย์ที่3 ยังหาสาเหตุไม่ได้ และไม่ได้คุยกับแฟนมา2สัปดาห์แล้ว น่าจะมีอาการเดียวกัน ขาดการบำรุงรักษา

จึงขอผลัดที่จะจัดส่งออกไปก่อนนะครับ ต้องขออภัย

 

การเดินทางครั้งนี้ต้องขอขอบพระคุณท่าน

พระครูโอภาสปัญญาคม เจ้าอาวาสวัดดับภัย เมตตาอนุญาตินำของเข้าพิธีฯในพระอุโบสถ

พ.ต.ท.วินัย ตระกูลไทย สภ.บ้านบึง
ที่ช่วยขับรถเพื่อการกุศล

ท่านทนายเอกพล หรือพี่หนู ที่เป็นธุระติดต่อประสานงาน อาหารและที่พักพิง

สารวัตรอ้วน ที่ส่งผู้ช่วยมาอำนวยความสะดวกระหว่างพิธีฯ