ทำอย่างไรดี อยากหลุดจากบ่วงรัก

ขอบพระคุณนะค่ะ และขออนุโมทนากับธรรมะของคุณเช่นกันนะค่ะ ที่ภัทรเอามาเล่าก็หวังว่าอย่างน้อยก็คงจะช่วยน้องเขาได้แม้แต่เพียงเสี้ยวนิดนึงก็ยังดีค่ะ ภัทรมองเห็นตัวเองที่เคยโดนมากเลยไม่อยากให้ใครต้องมาเจอทุกข์แบบเรา ทุกข์ตอนนั้นมันแสนสาหัส จนหาความเจ็บปวดไหนมาเทียบได้เลยค่ะ แต่ตอนนี้หร๋อค่ะ ไม่มีอะไรที่มาทำให้ภัทรเป็นทุกข์ได้อีกแล้ว เพราะภัทรปล่อยวางเป็นแล้วค่ะ เพราะเรามีครูบาอาจารย์ดีค่ะ สุขหรือทุกข์มันสลับสับเปลี่ยนมาหาเราเสมอ แล้วไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์มันก็อยู่กับเราได้ไม่นานค่ะ วันเวลาจะพัดมันผ่านเราไปอย่างไม่รู้ตัว ขอบคุณสหายธรรมทุกท่านด้วย ที่ทำให้ภัทรอังคารเป็นภัทรอยู่ทุกวันนี้ ขอบคุณเว็บพลังจิต ที่เป็นเว็บธรรมะที่ภัทรเดินสะดุดเข้ามา แล้วก็หาทางออกไม่เจอ ก็ติดอยู่ที่นี่แหละ แต่ครูบาอาจารย์ใหญ่ที่สุด ก็คือพระพุทธองค์ และธรรมะของพระองค์ท่านค่ะ

 

ขอบคุณเรื่องราวและคำแนะนำของพี่มากเลยค่ะ อ่านแล้วพูดไม่ออก ภาพทุกภาพมันสะท้อน ยังไงหนูก็จะต้องหนีและหลุดออกมาให้ได้ เพราะเราไม่ได้เกิดมาเป็นสัตว์หรือเป็นที่รองรับอารมณ์ของใคร เคยคิดอยากฆ่าตัวตาย เพราะรู้สึกถึงความไร้ค่าของตัวเอง เจ็บใจแค้นใจ ได้แต่มานั่งโทษโชคชะตา เรื่องของธรรมะหนูก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากหรอกค่ะ แต่ก็กำลังพยายามที่จะหันเข้าหาและเข้าใจความเป็นไปของโลกให้มันมากขึ้น จะพยายาม ขอบคุณคำแนะนำ และธรรมทานที่มีประโยชน์ จากใจจริงค่ะ

 

เป็นกำลังใจผ่านเหตุการณ์ร้ายๆไปได้เหมือนที่พี่เคยผ่านมาหมดแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่กำลังใจของเราเป็นอย่างเดียว เมื่อก่อนก็กลัว จะไปอยู่ไหน จะทำอะไร เดินไปทางไหนต่อ แต่พี่จะบอกว่าถ้าตราบใดเราให้เขาทำเราได้ครั้งเดียว โดยไม่ลุกขึ้นมาสู้ นั่นแหละมันจะเปิดทางให้เขาทำกับเราต่อไปครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วเราก็จะหนีไม่พ้นเลยเพราะเรามีแต่ความกลัว ไม่กล้าที่จะหลุด พี่จะบอกยังไงดีบอกว่าพี่มองออกทุกช๊อตเลยเอายั่งงี้ดีกล่าว ความรู้สึก ทั้งเกลียด ทั้งกลัว ทั้งทุกข์ ทั้งเจ็บใจ แค้นใจ ทุกอย่างในเวลาเดียวกัน แต่ถ้าเราทนอยู่เราก็เปรียบเสมือนได้ตกนรกไปแล้ว แต่มันเป็นนรกทั้งเป็น เพราะฉนั้นเฮือกสุดท้ายเราต้องกลั้นใจสู้อย่างเดียว โอกาสจะชนะเราจะมีมากกว่าที่ไม่ยอมทำอะไรเลย เหมือนหมาจนตรอกไง เวลาหลังติดกำแพงแล้ว ไปไหนไม่ได้ก็ต้องหันมาแว้งกัดหรือสู้

ฉันใดก็ฉันนั้น เราเป็นคนเราก็ต้องไม่ยอมแพ้ การยอมคนเราก็ต้องยอมให้ถูกที่ ถูกทาง ถูกจังหวะ แต่การยอมทนเพื่อให้คนเลวกระทำย่ำยีเราอันนี้พี่ไม่สนับสนุน พระพุทธองค์ท่านสอนว่าตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน ถ้าเราไม่ทำด้วยตัวเองใครจะมาทำให้เราหลุดพ้นได้ เขาเข้าไปยุ่งไปดึงออกมาเผลอๆก็โดนด่ากลับมา ติดร่างแหไปด้วย เรานี่แหละตัวเราเองนี่แหละต้องทำเพื่อตัวเอง การฆ่าตัวตายมันก็ไม่ใช่ทางออกเลย เรื่องไรจะตายให้คนชั่วๆ พ่อแม่เลี้ยงเรามาจนเติบโต ไม่งั้นท่านสู้เอาขี้เถ้ายัดปากเราให้ตายตั้งแต่เด็กไม่ดีกว่าเหรอที่จะเลี้ยงมาจนโตให้มาเจอคนเลวทรามต่ำช้า

ธรรมะมันไม่ยากหรอกถ้าเข้าใจไม่ต้องแตกฉานในพระไตรปิฎก ไม่ต้องศึกษาเอาเป็นเอาตาย แต่ขอให้แค่เรามีศึล 5 ไม่บกพร่อง พิจารนาธรรมะที่พระพุทธองค์สอนไว้ ไม่มีใครหรืออะไรเป็นของเราๆก็ไม่ได้เป็นของใคร ไม่มี ตัวตน บุคคลเราเขา ร่างกาย ขันธ์ 5 ของเราก็แค่ดิน น้ำ ลม ไฟ อย่าไปยึดติดกับสิ่งใดๆในโลก ให้ดูจิตดูใจของเราให้พ้นทุกข์ พ้นวัฎฎะสงสารดีกว่าจ๊ะ เราจะได้ไม่ต้องกลับมามีความทุกข์อีกต่อไป ชีวิตคนเรามีทุกข์มากกว่ามีความสุขนะ

 

ขอบคุณพี่มากเลย ขออนุโมทนานะคะ

สิ่งที่หนูควรจะทำ ถ้าจะตัดก็ตัดไปเลย เดินไปข้างหน้าโดยไม่ต้องหันหลังมอง เงียบหายไปเลยโดยที่ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังใช่มั้ยคะ แคร์ตัวเอง สงสารตัวเองก่อน แบบนี้หนูคิดถูกมั้ยคะ
ส่วนเรื่องคำขู่ อาฆาต หรือคำตัดพ้อต่างๆ หนูก็ปล่อยวางมันไป อย่าเอามายึดให้เป็นสิ่งที่คอยฉุดใจตัวเอง ส่วนเรื่องผู้ชายคนนี้ มันผิดตั้งแต่ต้นแล้วใช่มั้ยคะ ต้นเหตุคือเค้าเป็นคนไม่ดีของเค้าเอง หนูก็ควรจะหลีกเลี่ยงตั้งแต่แรก โดยที่ไม่ควรคบหา หนูคิดแบบนี้ถูกมั้ยคะ ขอโทษนะคะที่เป็นคนชอบมีคำถามเหลือเกิน บางทีใจอีกใจนึง ที่มันมีเยื่อไยมันชอบตั้งคำถาม หรือหาเหตุผลมาให้เราคอยพะวง สงสารอยู่เรื่อย เค้าเรียกว่า กิเลสหรือเปล่าคะ ที่มันคอยฉุดความคิดเรา หรือเพราะว่าหนูเป็นคนคิดคนเดียว อยู่กับตัวเองมากไป ไม่ค่อยเล่าหรือปรึกษาให้ใครฟัง เราเลยกลายเปนคนแบบนี้ ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในภวังค์ ความกลัว ความเกลียด ความรัก ความสงสาร ความห่วงหา เฮ้อ..หนูก็เกลียดจิตใจตัวเองเหมือนกัน

 

อดีตผ่านไปแล้ว แก้ไข ไม่ได้
ปัจจุบัน ส่งผลยัง อนาคต
ถ้าหัก ตัดใจ จากความรักไม่ได้ เพราะเป็นสิ่งที่ใจชอบ
ให้พิจารณาความตาย(มรณังนุสติ) และ อสุภ(ซากศพ)
เพื่อเป็นการบันทอนกำลัง ของความสวยงาม แล้วใจเราจะออกจาก ความหลง ในสิ่งสวยงาม
จงจำไว้ จิตใจมนุษย์ ที่ยังมีร่างกาย ขับเคลื่อนด้วยกิเลส อยู่ตอลดเวลา

 

ขอบคุณพี่มากเลย ขออนุโมทนานะคะ

ด้วยความยินดีค่ะ พี่ก็แค่ผ่านมา เรื่องราวของน้องมันตรงกับสิ่งที่พี่เคยผ่านมาก่อน พี่ก็เลยเอามาบอกมาพูดให้ฟัง แต่กระนั้นมันก็คืออยุ่กับจิตใจและสติปัญญาของน้องเองค่ะ เพราะคนเรามีวิธีหรือทางออกกับปัญหาที่ไม่เหมือนกันค่ะ ให้ดูพี่เป็นตัวอย่างส่วนจะทำได้หรือไม่ได้ ก็อยู่ที่ความคิดและการตัดสินใจของน้องเองทั้งหมด

สิ่งที่หนูควรจะทำ ถ้าจะตัดก็ตัดไปเลย เดินไปข้างหน้าโดยไม่ต้องหันหลังมอง เงียบหายไปเลยโดยที่ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังใช่มั้ยคะ แคร์ตัวเอง สงสารตัวเองก่อน แบบนี้หนูคิดถูกมั้ยคะ

ถูกต้องค่ะ

ส่วนเรื่องคำขู่ อาฆาต หรือคำตัดพ้อต่างๆ หนูก็ปล่อยวางมันไป อย่าเอามายึดให้เป็นสิ่งที่คอยฉุดใจตัวเอง

นี่ก็ถูกต้องค่ะ อย่าไปกลัวคำขู่ ยิ่งเขาเห็นเราอ่อนแอ เขายิ่งจะเอาคำขู่มาทำให้เราไม่กล้ากับเขาค่ะ

ส่วนเรื่องผู้ชายคนนี้ มันผิดตั้งแต่ต้นแล้วใช่มั้ยคะ ต้นเหตุคือเค้าเป็นคนไม่ดีของเค้าเอง หนูก็ควรจะหลีกเลี่ยงตั้งแต่แรก โดยที่ไม่ควรคบหา หนูคิดแบบนี้ถูกมั้ยคะ

ถูกมากมาย เมื่อรู้ตัวว่าเราคบอยู่กับคนพาล เราก็ควรอยู่ให้ห่างไกลตั้งแต่ต้นแล้ว พระพุทธองค์สอนว่า คบคนพาลๆไปหาผิด คบบัณฑิตๆพาไปหาผล เราควรอยู่ให้ห่างไกลคนพาลไม่ควรคบค้าสมาคมด้วยค่ะ ยิ่งเขาไม่มีศีล มีธรรมยิ่งควรอยู่ให้ไกล

ขอโทษนะคะที่เป็นคนชอบมีคำถามเหลือเกิน บางทีใจอีกใจนึง ที่มันมีเยื่อไยมันชอบตั้งคำถาม หรือหาเหตุผลมาให้เราคอยพะวง สงสารอยู่เรื่อย เค้าเรียกว่า กิเลสหรือเปล่าคะ ที่มันคอยฉุดความคิดเรา หรือเพราะว่าหนูเป็นคนคิดคนเดียว อยู่กับตัวเองมากไป ไม่ค่อยเล่าหรือปรึกษาให้ใครฟัง เราเลยกลายเปนคนแบบนี้ ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในภวังค์ ความกลัว ความเกลียด ความรัก ความสงสาร ความห่วงหา เฮ้อ..หนูก็เกลียดจิตใจตัวเองเหมือน
กัน

ไม่เป็นไรนะค่ะ พี่เข้าใจ ถามได้ ถามเพื่อให้ได้ความกระจ่าง อย่าเป็นคนที่เชื่ออะไรใครง่ายๆ ต้องทบทวนพิจารณา สิ่งที่เขาพูดมา นั่นคือถูกต้องแล้วค่ะ ค่ะเค้าเรียกว่ากิเลส กิเลสที่เรายังตัดใจออกจากกามไม่ได้ เมื่อไหร่ที่เราติดอยู่ในกาม เราก็เปรียบเสมือนลิงติดยางกัง เมื่อไหร่ที่เรายังเหลือใย เมื่อนั้นกิเลส เราก็ยังกองท่วมหัว ถ้าวันใดที่เราตัดได้ก็เหมือนกับตัดกิเลสทุกอย่างออกจากใจ ไม่ว่ากิเลสนั้นจะเป็นแนวทางไหน รัก ใคร่ สงสาร ห่วงหา จิตใจคนเรามันก็เหมือนลิงแหละจ๊ะ มันวิ่งไม่ยอมหยุดนิ่ง เราควรจะตามดูมัน ว่าในแต่ละวินาทีเราคิดอะไรอยู่ ไม่ต้องไปเกลียดมันหรอกจิตใจ ไม่ใช่มันที่ผิด แต่ผิดที่เราที่ยังวางกำลังใจ และบังคับจิตให้หยุดคิดไม่ได้ค่ะ เมื่อไหร่ที่ทำได้หนูก็จะรักจิตใจตัวเอง อันดับแรกก็เริ่มวางมันให้ได้ก่อน อย่าปล่อยให้มันคิด พยายามอย่าเก็บเรื่องอะไรมาคิดทำสมองให้วาง ปราศจากความนึกคิดปรุงแต่ง แล้วปัญญาและทางออกก็จะเกิดกับเราค่ะ บุญรักษา ธรรมะคุ้มครองนะค่ะ

 

แนะใช้สติจับจิตบังคับความคิด แต่สิ่งดีๆมีกุศลเท่านั้นนะคับ..และแนะบอกเขาว่าจะไปบวชพราหม์หรือบวชชีสักหนึ่งอาทิตย์หรือหนึ่งเดือน..เพื่ออ้างเลิกกันแบบปลอดภัยที่สุดคับ..(เพราะมีข่าวสตรีโดนแฟนแก้แค้นโดยเผาบ้างราดนํ้ากรด-ราดนํ้ายาห้องนํ้าบ่อยๆคับ..ที่ชี้แนะคุณน้องสมาชิกเพราะเป็นห่วงนะคับ)เพียรถือศีลห้าและไหว้พระสวดมนย์แผ่เมตตาและขออโหสิกรมให้ผู้ชายคนอันธพาลคนนี้คับ..(กรรมแก้ไม่ได้แต่เวรแก้ได้นะคับผม)..เพราะบุรุษและสตรีถูกเลี้ยงดูมาจากภพ-ภูมิสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันมากๆ..คนที่รักกันต้องมีคุณธรรมและมีศีลห้าที่เสมอกันจึงเรียกว่ารักแท้..(ไม่ทําร้ายกันคับ)..ผัวเมีย..เลิกกันไปก็เป็นคนอื่น ในเมื่อเขาทําร้ายเราโดยไม่มีเมตตาและเห็นคุณค่าของเรา..เพียรเลิกไปดีที่สุด..คนที่มีคุณค่าให้เรามากที่สุดในชีวิตมนุษย์ก็คือ..บิดามารดาคับ..ห้ามลืมรักตัวเองและรักพ่อแม่ให้มากกว่าแฟน..ดีที่สุดคับ..อ้อ.ต้องใจไม่อ่อนนะคับแนะไปแจ้งความว่าแฟนปองร้ายและพยายามฆ่าเรานะคับ..

 

สู้ๆนะคะ ชอบทุกความเห็นเลยค่ะ มีประโยชน์มากๆเลย

 

อนุโมทนากับความคิดเห็นนี้ค่ะ เป็นทางออกที่แยบยล ถ้าเป็นไปได้บอกเขาไปเลยว่าบวชนานอะไรก็ว่าไป เพื่อให้ตัวเองหลุดออกมาอย่างนิ่มนวล เราไป 7 วันไม่อยู่ ก็คงไม่มานั่งคิดถึงเราแล้ว คงไปหาหลีสาวคนใหม่ ถูกต้องแล้วค่ะ ต่อไปถ้าหลุดจากคนอันธพาลคนนี้ได้ ก็ให้ดู คนที่เขามีคุณธรรมและมีศีลห้าที่เสมอกับเรานะค่ะ ถ้าเรามองว่าคนๆนั้น ศีลข้อเดียวเขายังรักษาไม่ได้เราก็ไม่ควรเข้าใกล้แล้วค่ะ

 

ขอบคุณพี่ทั้งสองคนสำหรับคำแนะนำมากเลยทรู้สึกว่าตอนนี้มีกำลังใจและความกล้าหาญมากขึ้น เหมืนตัวเองตาสว่าง ดวงหาเห็นธรรม มีแต่คนที่หวังดีชี้แนะว่าผิดๆ แต่เราก็กลัวนั่นกลัวนี่ ไม่กล้าบ้างล่ะ มีเยื่อไยบ้างแล่ะ ทั้งๆที่เราไม่ควรจะมีความคิดแบบนี้ให้กับคนที่ทำร้ายเรา

 

ดีแล้วค่ะ ยินดีด้วย ก้าวต่อไปข้างหน้า จงเข้มแข็งเถิด ถ้าตัดใจไม่ได้ ให้รองถามตัวเองว่าตั้งแต่เล็กจนโต พ่อแม่เราเคยทำเราเจ็บช้ำขนาดนี้ไหม แล้วเขาเป็นใครถึงจะได้รับอภิสิทธิ์ในการที่จะมาทำร้าย ทุบตีเรา การที่เราเลิก ไม่ใช่ไม่ดี มันดีที่เราไม่สนับสนุนให้เขาทำชั่วกับเราอีกต่อไป ถ้าเกิดเขาทำร้ายคุณถึงชีวิตขึ้นมา นรกขุมไหนที่เขาจะต้องไป เราก็ถือว่าเราช่วยสงเคราะห์คนๆนึงไม่ให้เขาทำบาป ทำกรรม ทำชั่ว แต่ถ้าเขาจะไปทำกับคนอื่นนั่นมันก็เป็นกมลสันดานของเขา แล้วเขาก็ต้องได้รับกรรมนั้นๆไป แต่สำหรับเราๆของวาง ขอให้มีจิตใจที่หนักแน่น อย่าอ่อนแอ เดินหน้า แล้วอย่างเหลียวหลัง บอกตัวเองว่าเราจะไม่ย้อนกลับไป โชคดีนะค่ะ แล้วต่อไปก็หันหน้า สวดมนต์ ไหว้พระ นำธรรมะเข้ามาสู่ใจ ธรรมะจะได้ทำให้เราห่างไกลคนพาล พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆค่ะ เชื่อมั่นและศรัทธา ทำตอนนี้แหละ อายุยังน้อยอยู่ อย่าพลัดวันประกันพรุ่ง เพราะชีวิตเราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเราจะมีชีวิตอยู่อีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี แล้วก็ไปอย่างชาญฉลาด อย่าให้เขารู้ตัว อย่าให้เขาตามเราได้ อย่าทิ้งร่องรอย เพราะถ้าคุณยังทิ้งร่องรอย ก็เปรียบเสมือนคุณอยากให้เขาตามคุณเจอค่ะ หรือถ้าจะไม่ไปไหน ก็ไปแจ้งความไว้เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเองค่ะ แล้วถ้าเขามาตอแยก็บอกเขาไปเลยว่าแจ้งความแล้วๆ ทุกครั้งที่เขามาก็โทรแจ้งตำรวจเลย เขาจะได้ไม่กล้าเข้าใกล้เราอีก เวลาจะไปไหนมาไหนก็ให้มีคนรู้เห็นทุกครั้งค่ะ แล้วระวังตัวให้มากค่ะ เราต้องอยู่บนความไม่ประมาทนะค่ะ

 

มาให้กำลังใจ อีกแรง ค่ะ

จำไว้ว่าความกลัว นำไปสู่ความมืด (สตาร์วอ)

ขอให้ จขกท มี สติ ปัญญา ความกล้าหาญ นะคะ

เราคิดได้เมื่อไร ก็คือ หมดเคราะห์ วันนั้นล่ะค่ะ

อนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ กับพี่ภัทรอังคาร ที่อุตส่าห์ ยกข้อธรรมจากประสบการณ์ ตนเองมาเป็นอุทาหรณ์
ขออานิสงค์ นี้ ให้พี่จงสมประสงค์ดังกุศลเจตนา ทุกประการนะคะ

 

เข้ามาเก็บข้อมูลครับ สาธุ ข้อมูลแต่ละท่านเป็นประโยชน์แก่ผมอย่างมากเลยจริงๆ : )

 

ขอบคุณพี่ภัทรอังคารอีกครั้งนะคะ อ่านแล้วรู้สึกทราบซึ้งในความห่วงใยและการชี้แนะแนวทางของพี่มากเลย รู้สึกแบบว่า บอกไม่ถูก เหมือนว่าสิ่งที่พี่พูดมาทั้งหมด มันโดนใจมาก เชื่อแล้วค่ะ ถ้าเราห่างไกลธรรมะ ชีวิตเราก็จะพานพบแต่คนไม่ดีเข้ามา และพอเราพานพบคนเหล่านี้บ่อยๆเราจะเริ่มชินชากับวิถีแบบนี้

ตอนนี้หนูคิดว่าสิ่งที่หนูจะทำคือการเงียบหายไปแบบไร้ร่องรอย หายไปแบบว่าไม่เคยมีชีวิตอเยื่อใย ความห่วงหาอาทร ที่มันเคยถลำลึกไปแล้วก็ปล่อยวางมันลง มันอาจจะมีบ้างที่หนูคิดแว๊บๆขึ้นมาว่าทำไม่ลง แต่ก็จริงอย่างที่พี่บอกว่าเราอยู่ต่อไปเท่ากับเราสนับสนุนให้คนๆนึงตกนรก พ่อแม่เราก็ไม่ใช่ สามีเราก็ไม่ใช่ ผู้มีพระคุณหรือก็เปล่า มีแต่เข้ามากอบโกยความสุขให้ตัวเองไปวันๆ คิดแล้วก็โมโหตัวเอง ความจริงมันควรจะจบตั้งแต่ครั้งแรกที่เค้ากล้าทำร้ายตบตีเราแล้ว กิเลสมันคงบังตา ให้อภัย ให้โอกาส คนที่ไม่สมควรได้

ขอถามเป็นความรู้นะคะ ว่าเวลาเราทำร้ายสัตว์ กับทำร้ายมนุษย์ด้วยกัน ผลของการกระทำที่จะได้รับมันแตกต่างกันไหมคะ แล้วทำไมคนบางคนถึงมีจิตใจดำมืดชอบใช้ความรุนแรงกับผู้หญิงและภรรยา มันเกี่ยวกับการเลี้ยงดูหรือสังคม หรือเป็นสันดานที่มันตามติดเรามาหรือคะ

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็แล้วก็แต่ หนูจะอโหสิกรรมให้ทุกสิ่งทุกอย่าง

 

ขออนุญาตแนะนำบล็อก

ขอแนะนำบล็อกที่ผมเขียนขึ้นมา ลองไปอ่านดูอาจจะได้คำตอบ เมื่อเข้าบล็อกแล้วไปที่ช่องค้นหาอยู่ด้านบนซ้าย พิมพ์ เมื่อคนรักนอกใจ และถ้าต้องการรู้ว่าผลที่ทำร้ายมนุย์กับสัตว์ต่างกันอย่างไร พิมพ์คำว่า ทาน อ่านแล้วจะได้คำตอบ
นิพพานอยู่ไหน

 

ไปหาที่ปฎิบัติธรรมกันดีกว่า อยู่จังหวัดไหนครับ

 

ขอให้ จขกท เข้มแข็งเพื่อสู้กับโลกต่อไปนะคะ
อนุโมทนาบุญกับทุกความเห็นด้วยค่ะ