เหตุที่โลกน่าเบื่อหน่าย (พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร)

โอวาทธรรม
ของ
พระสุทธิธรรมรังสีคัมภีร์เมธาจารย์
(พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร)
วัดอโศการาม อ.เมือง จ.สมุทรปราการ



ทาน...สละโลภะ
ศีล...สละโทสะ
ภาวนา...สละโมหะ



เหตุใดพระพุทธเจ้าจึงทรงเบื่อหน่ายโลก?
ก็เพราะพระองค์ทรงเห็นว่า คนเราที่เกิดมาในโลกนี้
มีอะไรบ้างที่เป็นสิ่งสมใจของเรา? พ่อแม่หรือ?
ญาติพี่น้องหรือ? ข้าทาสบริวารหรือ? เพื่อนฝูงมิตรสหายหรือ?
เงินทองทรัพย์สมบัติหรือ? สิ่งเหล่านี้ไม่มีอะไรที่จะสมใจเราสักอย่างเดียว

เมื่อเป็นอยู่อย่างนี้แล้ว เราจะมาทนนั่งอยู่ นอนอยู่ในโลกนี้ทำไม?
ทรงคิดได้เช่นนี้ พระองค์จึงเสด็จออกบรรพชา
เพื่อค้นหาหนทางที่จะไม่ต้องกลับมาเกิดอีก

จงคิดดูให้ดีว่า

๑.) โลกนี้มิใช่ของเรา
แล้วเราจะมานั่งเฝ้าโลกกันอยู่อย่างนี้ละหรือ?
ไม่ช้าเราก็จะต้องจากมันไปอย่างแน่ๆ ดังนั้นเราจึงไม่น่าหลงติดอะไรอยู่

๒.) จิตของเราก็ไม่ต่างอะไรกับลูกฟุตบอล
ที่ถูกเขาย่ำยีบีฑา ประหัตประหารให้ได้รับความคับแค้นใจอยู่ทุกขณะ

๓.) เราต้องการความสุขหรือความทุกข์?
ทุกคนคงจะต้องการแต่ความสุขไม่ต้องการความทุกข์
แต่อะไรเล่าเป็นความสุขอันแท้จริงของตัวเรา?

เราคิดว่า "กิน" นี่แหละคงจะเป็นความสุขแน่ละ
เราก็พยายามไปหามาให้มันกิน ครั้นกินๆ เข้าไปมากก็เกิดอึดอัดไม่สบายอีก
คิดว่า "นอน" นี่แหละต้องเป็นความสุขแน่ละ เราก็นอน...นอน
วันยังค่ำจนหลังมันแข็ง ก็เกิดความไม่สบายอีก
คราวนี้คิดว่า "เงินทองทรัพย์สมบัติ" นี่แหละคงเป็นความสุขแน่นอน
เราก็พยายามไปหาเงินทองมาใช้จนเต็มที่ แต่มันก็ไม่สุขอีก
แล้วอะไรเล่า...ที่เป็นความสุขอันแท้จริง?

ความสุขที่แท้จริง ย่อมเกิดจาก บุญกุศล คือ ความสงบที่เกิดขึ้นในจิตใจ
ใจที่พ้นจากทุกข์โทษความดิ้นรน ไม่มีกระสับกระส่ายเดือดร้อนกระวนกระวาย
ถ้าใครมานั่งหลงโลกติดโลก ว่ามันเป็นของดีวิเศษวิโสอยู่นั่น
มิใช่นิสัยของบัณฑิตผู้ใฝ่ใจในธรรมของพระพุทธเจ้า

เพราะฉะนั้นเราจงพากันตั้งอกตั้งใจประกอบบุญกุศล
เพื่อจะให้เป็นทางที่พ้นไปจากโลกนี้
นั่นแหละ่จะเป็นหนทางที่ถูกต้อง



คัดลอกจากหนังสือ
แนวทางวิปัสสนา-กัมมัฎฐาน ๑
พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร วัดอโศการาม
โดย ชมรมกัลยาณธรรม
ลี ธมฺมธโร. แนวทางวิปัสสนา-กัมมัฎฐาน ๑. พิมพ์ครั้งที่ ๑.
กรุงเทพฯ : ขุมทองอุตสาหกรรมการพิมพ์, ๒๕๕๒. หน้า ๕๐-๕๑

http://www.dhammajak.net

 

อวิชชาทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จักจบสิ้นในวัฏสงสาร

:'(อวิชชาทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จักจบสิ้นในวัฏสงสาร
เป็นคน
เป็นเทวดา
เป็นเดรัจฉาน
เป็นพรหม
เป็นเปรต
เป็นสัตว์นรก
เป็นอสุรกาย
เป็น...ต่างๆนานาสารพัดตามกรรม
อวิชชา หมายถึงความไม่รู้ในอริยสัจ คือ

ไม่รู้ในทุกข์ ได้แก่ไม่รู้ว่าอะไรบ้างที่เป็นตัวทุกข์ เช่นไม่รู้ความเกิด ความแก่ ความตาย ความผิดหวัง เป็นตัวทุกข์
ไม่รู้ในเหตุเกิดทุกข์ ได้แก่ไม่รู้ว่าทุกข์นั้นเกิดมาจากตัณหาในจิตของตนเอง มิใช่เกิดจากผีสาง เทวดา มิใช่เกิดจากการบันดาล
ไม่รู้ในความดับทุกข์ ได้แก่ความไม่รู้ว่าทุกข์นั้นเมื่อเกิดแล้วสามารถดับได้ โดยการกำจัดตัณหาให้หมดไป
ไม่รู้ในข้อปฏิบัติสำหรับดับทุกข์ ได้แก่ไม่รู้ว่าทุกข์นั้นจะดับสนิทได้ด้วยมรรค 8 มีสัมมาทิฐิเป็นต้น มิใช่ดับได้ด้วยการวิงวอนขอร้องให้คนอื่นช่วย

ความไม่รู้สึกต้วทั่วพร้อมโดยสมบูรณ์ในความเป็นจริงของสิ่งต่างๆในขณะที่กำลังเผชิญหน้ากับมัน กล่าวคือไม่รู้กายในกาย ไม่รู้เวทนาในเวทนา ไม่รู้จิตในจิต และไม่รู้ธรรมในธรรม ก็คือไม่มีสติปัฏฐาน 4 ที่บริบูรณ์นั้นเองคือ อวิชชาอ้างอิง

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548


ถ้าพระพุทธองค์ทุกพระองค์ไม่ทรงเสียสละบำเพ็ญเพียรสร้างบารมีที่ตั้งใจไว้
ปัญญาธิกะ ศรัทธาธิกะ วิริยะธิกะ
ถ้าไม่ปฏิบัติเพื่อมุ่งสู่พระนิพพาน
เวไนยสัตว์ก็คงจะวนเีวียนไปมาตามภพภูมิต่างๆไม่รู้จักจบสิ้นในกองทุกข์
ขาดผู้ชี้ทางบรรเทาทุกข์
ต้องขอบคุณพระพุทธองค์ทุกพระองค์
พระธรรม พระอริยสงฆ์ทุกองค์
พระโพธิสัตว์
ช่วยเป็นแสงสว่างนำทางไปยังความสุขที่แท้จริงมุ่งสู่พระนิพพานไปยังเวไนยสัตว์ทุกภพภูมิครับ;aa2ให้หลุดพ้นจากวัฏสงสารในที่สุดครับ

 

อนุโมทนา สาธุ...
สัจธรรม ของชีวิตที่แท้คืออะไร...
ขอให้ท่านผู้เจริญในธรรมทั้งหลาย ได้ล่วงพ้นแล้วซึ่งความทุกข์ทั้งปวง เทอด...

 

สาธุค่ะ
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

"ความสุขที่แท้จริง ย่อมเกิดจาก บุญกุศล คือ ความสงบที่เกิดขึ้นในจิตใจ"

อนุโมทนา สาธุ สาธุ ค่ะ

 

พุทโธ สัพพัญญูตะญาโน
ธัมโม โลกุตตะโร วะโร
สังโฆ มัคคะผะลัฏโฐ จะ
อิจเจตัง ระตะนัตตะยัง
"อะระหัง พุทโธ อิติปิโส ภะคะวา นะมามิหัง"​

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สภาวะทั้งหลายนี่แล
เป็นตัวทุกข์อย่างแท้จริง คือ..
ความเกิด ก็เป็นทุกข์..
เมื่อความแก่มาถึง ก็เป็นทุกข์..
เมื่อความตายมาถึง ก็เป็นทุกข์...
...เมื่อความเศร้าโศก ความร้ำไร ความเสียใจ
และความคับแค้นใจเกิดขึ้นมา ก็เป็นทุกข์..
เมื่อประสบกับสิ่งที่ไม่ชอบใจ ก็เป็นทุกข์...
เมื่อพลัดพลากจากสิ่งที่รักที่ชอบใจ ก็เป็นทุกข์
และแม้คิดปราถนาอยากได้สิ่งใด
แต่ไม่ได้สมปราถนา ก็เป็นทุกข์
กล่าวโดยย่อแล้วคือ อุปทานขันข์ห้าเป็นทุกข์

 

อนุโมทนาสาธุ.....ครับ ขอบคุณสำหรับบทความดีดี