ใครเคยเข้าถึงฌาน 4 มีอาการณ์อย่างไร

เห็นมีบางคนไปสอนกันบอกวันเดียวก็ได้ฌาน 4 แล้ว ใครไปเรียนก็เห็นบอกนี่ได้แล้วฌาน 4

ไม่ทราบว่าพอได้ฌาน 4 แล้วมีอากาณณ์เป็นยังไง เช่น ขยับตัวได้ไหม เห็นอะไร ลมหายใจเป็นยังไง ได้ยินเสียงรอบข้างไหม สภาวะ ความรู้สึกเป็นยังไงครับ

 

จตุตถฌาน หรือ จตุตถสมาบัติ

จตุตถะ แปลว่าที่ ๔ จตุตถฌานจึงแปลว่าฌานที่ ๔ ฌานที่ ๔ นี้มีอารมณ์ ๒ เหมือนฌาน ๓ แต่ผิดกันที่ฌาน ๓ มีสุขกับเอกัคคตา สำหรับฌานที่ ๔ นี้ ตัดความสุข ออกเสียเหลือแต่ เอกัคคตา และเติมอุเบกขาเข้ามาแทน ฉะนั้น อารมณ์ของฌาน ๔ จึงมีอารมณ์ผิดแผกจากฌาน ๓ ตรงที่ตัดความสุขออกไป และเพิ่มการวางเฉยเข้ามา แทนที่

อาการของฌาน ๔

ฌาน ๔ เมื่อนักปฏิบัติ ปฏิบัติถึงมีอาการดังนี้

จะไม่ปรากฏลมหายใจเหมือนสภาพฌานอื่นๆ เพราะลมละเอียดจน ไม่ปรากฏว่ามีลมหายใจ ในวิสุทธิมรรคท่านว่า ลมหายใจไม่มีเลย แต่บางอาจารย์ ท่านว่า ลมหายใจนั้นมี แต่ลมหายใจละเอียดจนไม่มีความรู้สึกว่าหายใจ ตามนัยวิสุทธิ- มรรคท่านกล่าวถึงคนที่ไม่มีลมหายใจไว้ ๔ จำพวกด้วยกัน คือ ๑. คนตาย ๒. คนดำน้ำ ๓. เด็กในครรภ์มารดา ๔.ท่านที่เข้าฌาน ๔ รวมความว่า ข้อสังเกตที่สังเกตได้ชัดเจน ในฌาน ๔ ที่เข้าถึงก็คือ ไม่ปรากฏว่ามีลมหายใจการที่ฌาน ๔ เมื่อเข้าถึงแล้ว และ ขณะที่ทรงอยู่ในระดับของฌาน ๔ ไม่ปรากฏว่ามีลมหายใจนี้เป็นความจริง มีนักปฏิบัติ หลายท่านที่พบเข้าแบบนี้ถึงกับร้องเอะอะโวยวายบอกว่าไม่เอาแล้วเพราะเกรงว่าจะตาย เพราะไม่มีลมหายใจบางรายที่อารมณ์สติสมบูรณ์หน่อยก็ถึงกับค้นคว้าควานหาลมหายใจ เมื่ออารมณ์จิตตกลงระดับต่ำกว่าฌานที่ ๔ ในที่สุดก็พบลมหายใจที่ปรากฏอยู่กับปลาย จมูกนั่นเอง
อารมณ์จิตเมื่อเข้าสู่ระดับฌาน ๔ จะมีอารมณ์สงัดเงียบจากอารมณ์ ภายนอกจริง ๆ ดับเสียง คือ ไม่ได้ยินเสียง ดับสุข ดับทุกข์ทางกายเสียจนหมดสิ้น มี อารมณ์โพลงสว่างไสวเกินกว่าฌานอื่นใด มีอารมณ์สงัดเงียบ ไม่เกี่ยวข้องด้วยร่างกาย เลย กายจะสุข จะทุกข์ มดจะกิน ริ้นจะกัดอันตรายใดๆ จะเกิด จิตในระหว่างตั้งอยู่สมาธิ ที่มีกำลังระดับฌาน ๔ จะไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เพราะฌานนี้กายกับจิตแยกกันเด็ดขาดจริงๆ ไม่สนใจข้องแวะกันเลย ดังจะเห็นในเรื่องของลมหายใจ ความจริงร่างกายนี้จำเป็นมาก ในเรื่องหายใจเพราะลมหายใจเป็นพลังสำคัญของร่างกาย พลังอื่นใดหมดไป แต่อัสสาสะ ปัสสาสะ คือลมหายใจยังปรากฏ ที่เรียกกันตามภาษาธรรมว่า ผัสสาหารยังมีอยู่ ร่างกาย ก็ยังไม่สลายตัว ถ้าลมหายใจที่เรียกว่าผัสสาหารหยุดเมื่อไร เมื่อนั้นก็ถึงอวสานของการ ทรงอยู่ของร่างกาย ฉะนั้น ผลการปฏิบัติที่เข้าถึงระดับฌาน ๔ จึงจัดว่าลมหายใจยังคงมี ตามปกติที่ไม่รู้ว่าหายใจก็เพราะว่าจิตแยกออกจากกายอย่างเด็ดขาดโดยไม่รับรู้อาการ ของร่างกายเลย

http://www.larnbuddhism.com/grammathan/meditation3.html

 

เคลียร์ด่าน ๓ ได้แล้วไปด่าน ๔ ไม่เป็น 555 สงสัยต้องรอให้มันอิ่มตัว

 

เอาอย่างนี้สิ ไหนๆ คุณ ก็ไม่ใช่คนไปเรียน

เราก็วางใจแบบนี้ดู

คนที่เขาไปเรียน เขาจึงค่อยได้ แต่ถ้าเขากลับมา เขาทำได้เอง หรือเปล่า

ถ้าไอ้ตอนกลับมา เขาประกอบ ฌาณ4 ไม่ได้ ได้เฉพาะเวลา มีปากผู้อื่น
บอกกล่าวแก่เขา อันนี้ เราก็ วางใจออกมาเลย

เราไม่สนใจ การให้ผู้อื่นมาประทับตาให้เป็นคราวๆ

เราสนใจมาที่ ตนสามารถปฏิบัติได้ด้วยตนเอง มีหรือไม่มี

ถ้ายังไม่มี ก็แค่ เรายังเพียรอยู่

แต่ถ้า เราทนไม่ไหวนะ เพียรอยู่ด้วยตัวเองไม่ทันใจ อยากให้ใครรับรองให้
ก็จะไปเรื่อยแหละ อย่าว่าแต่ ฌาณ4เลย หากไปหาเขา แล้วให้เขาใช้ปาก
บอก

ฌาณ8 ถึง นิพพาน เขาก็อาจจะกลับมาบอกว่า ฮานาก้า ก็ได้ !!

********

แต่ถ้าเขาได้ของเขาจริง ก็ไม่ยาก เราก็ไม่ต้องไปแล้วไง เรียนจาก
เพื่อนตรงหน้าไปเลย ให้เพื่อนมันสอนเลย คนทำได้ย่อมสอนได้ แค่
นี้เราก็ไม่ต้องสนใจ การไปเรียนที่นั่นได้

เพราะ คนเป็นอยู่ตรงหน้า เราก็ให้เพื่อนสอนไปเลย เนาะ

หากเพื่อนมันไม่สอน ก็อย่ารีบต่อว่า เขาอาจจะดูเราว่า มีศีลไหม ดังนั้น
หากเขายังไม่สอน ทำลีลา เราก็อดทน ยิ้มๆ เก็บไว้ในใจ ทำของเราเอง
ไปก่อน

 

...จตุตถฌาน (ฌาน 4 ) มีอาการอย่างไร ดูพระสูตรนี้ครับ
ภิกษุทั้งหลาย ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้ ถ้าภิกษุ
ปรารถนาว่า “เราพึงเป็นผู้สงัดจากกามทั้งหลาย สงัดจาก
อกุศลธรรมทั้งหลาย เข้าถึงปฐมฌาน อันมีวิตกวิจาร มีปีติ
และสุข อันเกิดจากวิเวกแล้วแลอยู่เถิด” ดังนี้แล้วไซร้;
อานาปานสตินี้แหละ อันภิกษุนั้นพึงทำไว้ในใจ
ให้เป็นอย่างดี.
ภิกษุทั้งหลาย ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้ ถ้าภิกษุ
ปรารถนาว่า “เพราะวิตกวิจารระงับไป เราพึงเข้าถึง
ทุติยฌาน อันเป็นเครื่องผ่องใสแห่งจิตในภายใน เพราะ
ธรรมอันเอกคือ สมาธิ ผุดมีขึ้น ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีปีติ
และสุข อันเกิดจากสมาธิแล้วแลอยู่เถิด” ดังนี้แล้วไซร้;
อานาปานสตินี้แหละ อันภิกษุนั้นพึงทำไว้ในใจ
ให้เป็นอย่างดี.
ภิกษุทั้งหลาย ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้ ถ้าภิกษุ
ปรารถนาว่า “เพราะความจางคลายไปแห่งปีติ เราพึงเป็นผู้
อยู่อุเบกขา มีสติสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยกาย (สุขญฺจ กาเยน)
ชนิดที่พระอริยเจ้ากล่าวว่า ผู้นั้นเป็นผู้อยู่อุเบกขา มีสติ มีการ
อยู่เป็นสุข, เข้าถึงตติยฌาน แล้วแลอยู่เถิด” ดังนี้แล้วไซร้;

อานาปานสตินี้แหละ อันภิกษุนั้นพึงทำไว้ในใจ
ให้เป็นอย่างดี.
ภิกษุทั้งหลาย ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้ ถ้าภิกษุ
ปรารถนาว่า “เพราะละสุขและทุกข์เสียได้ เพราะความ
ดับไปแห่งโสมนัสและโทมนัสในกาลก่อน เราพึงเข้าถึง
จตุตถฌาน อันไม่มีทุกข์ไม่มีสุข มีแต่ความบริสุทธิ์
แห่งสติ เพราะอุเบกขาแล้วแลอยู่เถิด” ดังนี้แล้วไซร้;
อานาปานสติสมาธินี้แหละ อันภิกษุนั้นพึงทำไว้
ในใจให้เป็นอย่างดี.

 

มันเหมือนคนอธิบายรถฮอนด้า ซีวิค ตัวใหม่ว่าเป็นยังไง
เราไม่เคยเห็น ฟังคำอธิบายเราก็คิดว่ามันเป็นแบบหนึ่ง
แต่พอไปเจอจริงๆมันเป็นอีกแบบหนึ่ง
ซึ่งพอทบทวนแล้ว มันก็ตรงกับที่เขาอธิบายนั่นแหละ

ปัจจัตตังนะครับ
ทำให้ถึงแล้วจะเข้าใจเอง

 

สังเกตุว่า ถ้ามีคำภาวนามั่นคง สติรู้ลมหายใจ จะเกิดปิติ เช่น ขอผอง และอาการจะทรงอยู่อย่างนั้นไปเรื่อยๆ ปฐมฌาน
สังเกตุว่าไม่ได้ภาวนาแล้ว และหายใจเบาขึ้นจนไม่ได้กำหนดรู้ลมหายใจ แต่ปิติยังมีอาการอยู่ ทุติยฌาน
สังเกตุว่าลมหายใจหายไป ร่างกายเบาชาๆ รุ็้สึกแค่สุขกับสงบ ตะติยฌาน
สังเกตุว่ามันยังเหมือนเดิม? ไม่รู้แล้ว 555 ผมช่วยได้แค่นี้ครับเพราะได้แค่นี้

ป.ล.อย่าไปนึกถึงดีกว่า รู้ไว้เทียบดู เพราะถ้าอยากได้ใจมันแซงไปคิด พอคิดก็ฟุ้งแทนไม่ได้
อยากได้ไม่ได้เฉยๆไว้เดียวได้เอง

 

เหมือนไม่รู้แต่รู้ (สึก) แต่หนักไปทางไม่รู้เสียมากกว่า แต่เมื่อไหร่สงสัย กลัว กังวล มันก็จะย้อนออกมา ก็อย่าไปเสียดายสงสัยอะไรมัน ปล่อยมันไป มันยังไม่พร้อม เอาเพียงรู้จักความสงบก้อพอ สติรู้ ไม่ไปบังคับอะไรมัน มันอยากแล่นไปไหนก็ให้มันไป สักพักมันก็กลับมา หากไม่กลับมาก็ต้องรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน สักแห่งหนึ่ง แต่มีที่อยู่แน่นอนคั๊บ

 

จตุตถฌาน ฌาน ๔

อารมณ์ของฌาน ๔

เอกัคคตา และเติมอุเบกขาเข้ามาแทน

จิตในระหว่างตั้งอยู่สมาธิที่มีกำลังระดับฌาน ๔ จะไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น



ถ้านอกเหนือจากนี้ ก็ไม่ใช่ ฌาน4 แล้วครับ จขกท.

ถ้ายังคิดได้แบบนั้น แบบนี้ ไม่ใช่ ฌาน4 แน่ๆ


.

 

เคยนั่งแล้วรู้สึกว่าตัวเราค่อยๆทยอยหายไป เริ่มจากช่วงล่างก่อนครับ จากนั้นหูเริ่มอื้อแล้วเหมือนจะดับน่ะครับ ได้ยินเสียงเหมือนหยดน้ำดังติ๋ง ตามด้วยลมหายใจมันจะหายใจออก-เข้าไม่ได้ครับ ขณะที่เหมือนเราเหลื่อมๆออกมาจากตัวนิดๆครับ ข้างหน้ามันเทาๆเวิ้งว้าง เลยกลัวว่าสงสัยจะต้องตายแล้วแน่ๆ ใจเต้นโครมคราม เลยรีบดิ้นๆตัวออกอย่างแรงเลยครับ เหมือนมันจะยั้งๆไม่อยู่ด้วย ความกลัวตายเป็นแบบนี้เอง

แบบนี้เป็นสภาวะเฉียดณานหรือผมจะคิดไปเอง ไม่เห็นมี วิตก วิจาร หรือ ปิติ ก่อนเลยครับ ผมเลยไม่กล้านั่งสมาธิหรือจะนอนหลับตาไปหลายวันเลย

 

อุปจารสมาธิ เบื้องต้น ครับ

 

มีอาการหนาวก่อน จากนั้นตัวเย็นเป็นน้ำแข็ง ปีติเกิดอย่างมาก

รู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง จากนั้น จิตแยกออกจากกายหยาบ

เอาแต่กายทิพย์ไปเที่ยวมิติ ของโลกทิพย์ ไปเห็นผี เห็นเทวดา เห็นคนตาย การออกไปของ

กายทิพย์จดจำได้ทุกอย่างที่ไปรู้ ไปเห็นมา ไม่เหมือนอย่างคนนอนหลับแล้วฝันไป

จะรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง เล่าได้บ้างไม่ได้บ้างจากที่ฝัน แต่ถ้าเป็นจิต

แยกออกจากกายไปแล้ว จิตกลับเข้าร่างก็ยังจำได้ไม่ลืม

 

เนี้ยะแบบเนี้ย อยากได้ 555+ คราวก่อนเจออาการหนาว ตอนนั้นยังไม่เคยถึงฌาน ๓ มันผ่านฌาน ๓ ไม่รู้ตัว ดันเสือกกลัว เลยไม่ถึงสักที

 

คือ อาการที่กายกับจิตแยกกันได้อย่างเด็ดขาดชั่วคราว..ถ้ามาสายสมถะหรืออาปาฯ การเข้าถึงอารมย์นี้จะเป็นแบบคล้ายๆเราเผลอหรือไม่รู้ตัวและใน 2 ถึง 3 ครั้งแรกจะไม่สามารถควบคุมจิตให้อยู่ในร่างกายได้เพราะกำลังสติทางธรรมจะยังไม่พอ..ผู้ปฏิบัติมาถึงจุดนี้จะเข้าใจเหตุผลว่าทำไมต้องมาเจริญสติ.และ
จิตจะออกไปบริเวณสถานที่ใกล้เคียงตำแหน่งที่เรานั่ง..หรืออาจเห็นตัวเรานั่งสมาธิอยู่
ถ้าถึงโดยบังเอิญแบบไม่ได้นั่งสมาธิ..และค่อยมาฝึกเจริญสติเพื่อสร้างตัวสติทางธรรมเพื่อมาควบคุมให้จิตอยู่ในร่าง
กายต่อไป..ส่วนจะไปได้ไกลกว่าสามภพก็ต้องมาฝึกวิชาพิเศษ และสภาพแวดล้อมการมอง
เห็นขึ้นอยู่กับระดับวิปัสสนาในอนาคตที่เรามาทำการฝึก.​

 

เวลานั่งสมาธิ แล้วได้สมาธิ หรือได้ ฌาน๔(ชาน) ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลยขอรับ ก็แค่ ใจนิ่งสมองนิ่ง ไม่คิดสิ่งใดเลย ไม่รู้หรือกำหนดว่ารู้สิ่งนั้นสิ่งนี้ อาการนั้นอาการนี้ แม้มีเสียงหรือได้ยินเสียง ก็ไม่คิดตามไม่รู้ตามว่าเสียงนั้นเป็นเสียงอะไร ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง สงบ คือ ใจสงบ สมองสงบ นั่นแหละ ฌาน(ชาน)ที่ ๔

และเมื่อเวลาออกจากหรือเลิกนั่งสมาธิ หรือเลิกเข้าฌาน(ชาน)แล้ว จิตใจก็ต้องสงบตามที่เคยฝึกมา ไม่คิดมาก ไม่ฟุ้งซ่าน แม้ได้ยิน ได้เห็น ก็เพียงรับรู้ เพียงรู้แจ้งว่า สิ่งที่ได้ยิน ได้เห็นนั้นคือ อะไร ซึ่งมันจะเป็นธรรมชาติของร่างกายอยู่แล้ว เพียงแต่ ได้ยินได้เห็น ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ปรุงแต่ง หรือจะกล่าวอย่างเข้าใจง่ายที่สุดก็คือ รู้สึกเฉยๆ ธรรมดา ธรรมดา นั่นแหละ ฌาน(ชาน)ที่๔

แต่ถ้านั่งแล้วมีสมาธิ คือ มี ฌานที่๔ แต่พอตื่น กลับไม่มี แสดงว่า ที่ปฏิบัติหรือที่ฝึกไป ไม่ได้อะไรสักอย่าง ได้แต่ความคิด อารมณ์ ความรู้สึก การระลึกนึกถึง ของตัวเองเท่านั้นขอรับ

 

อยากบอกว่า มั่วมากอะ

.

 

ของดิฉันตอนได้ฌาณ ๔

1. ภาพนิมิตของพระแก้วชัดจนเราสามารถย่อขยาย ตกแต่ง ได้ตามใจชอบ
(เหมือนเวลาคุณหลับตานึกภาพอะไรสักอย่าง พยามคงภาพนั้นไว้ให้ชัด ชนิดที่ว่าเหมือนมองด้วยตาเนื้อ)

2. ถ้าอยากทำอะไรก็ทำได้ดังใจคิด.... เช่นตัวลอย เหาะไปเรื่อยๆ

3. ตอนที่ลอยเนี้ย เราจะเห็นห้องที่เรานั่งสมาธิอยู่ทั้งที่หลับตา แต่จะเห็นชัดเหมือนเปิดตา

4. ทุกวันนี้มีอาการณ์จิตออกจากร่างขณะนอนหลับ แะกลับเข้ายาก ขณะฝันสามารถบังคับฝันได้ สามารถไปที่ไหนก็ได้เวลาฝัน แต่ไปด้วยจิต และรู้ว่าไม่ใช่ฝันเพราะทุกอย่างชัด เวลาจ้องแล้วมันไม่ลลายหายไปแบบเวลาฝัน

แนะนำถ้าอยากนั่งได้เร็วๆให้ลองฝึกกสิณดูคะ หรือมโนยิทธิ จะทำให้เข้าฌาณ๔ได้เร็วกว่านั่งธรรมดา

 

สังเกต ที่ ลิ้นจะชา สำหรับ กายานุปัสนา นะคะ รู้แค่นี้คะ
ตรงกับที่หลวงพ่อราชพรหมยาน ท่านว่าไว้ คะ

 

พี่สาวฮับ ยังจำน้องชายคนนี้ได้บ่ ได้ไม่ได้ก็ตอบมา

ลา ล้า ลา ฌาณ4ฮับ

หากว่า ลิ้นชาคือ ฌาณสี่นะฮับ

ป๋มกินกาแฟร้อนก่อนทำมาธิได้ป่าวฮับ

นอกจากไม่ง่วงแล้ว ยังได้ลิ้นชาได้ไวหากกินอย่างมีกรรมวิธี....

บ่อยากเป๋นน้องจายแล้วล่ะ บ่อยากเป๋นน้องจายแล้ว ลัล ลัล ลัล ลา

( จบการสมตตินะ ฮับ มะใช่ เป๋นสมมติอย่างอื่น เปรี้ยงงงง !! )

 

เมื่อคืนเริ่มจากนอนสมาธิ จนเข้าฌาน ๓ แล้วเปลี่ยนเป็นนั่งโดยครองฌานไว้ได้ นั่งไปเรื่อยๆ มันนานพอสมควร ขามันก็ไม่เป็นเหน็บ แค่ชาทั้งตัว ไม่หายใจแต่ก็ไม่อึดอัดกลับโล่งกว่าตอนหายใจเยอะเลย ความรู้สึกการได้ยินยังครบ แต่ไม่ได้สนใจ แค่รู้อย่างเดียว มีอาการเคลิ้มบ้างเบาๆ สุขน่าจะหายไปนานแล้ว เพราะมันเฉยๆจนทำอะไรนอกกรอบ(ก็เห็นเขาบอกว่าฌาน ๔ พิจารณาไม่ได้)ผมพิจารณาทั้งๆที่อยู่ในณานสังเกตุดู กายกับจิต ก็เมื่อกายกับจิตมันแยกกันไม่ใช่อันเดียวกันการพิจารณามันเป็นงานของจิต เวลาคลองฌาน กายก็น่าจะอยู่ในฌานได้ปกติสิ และ สังเกตุว่าจะตกฌานไหมก็เป็นอันสรุปว่ามันครองฌานได้ ลองอีกเมื่อกายจิตแยกกันถ้าเราลืมตาล่ะจะเป็นไง ก็ลองลืมตา ก็ครองฌานอยู่ แต่ไม่มีอะไรผิดไปจากตาเนื้อเคยเห็น ลองขยันแขนเบาๆจะเห็นอ่ะไรไหม ปกติ ครองฌานได้ แล้วก็เลยเปลี่ยนเป็นนอนอยู่ในฌานจนหลับไป เช้ามานึกว่าตายซะแหละ ก็มันไม่ได้หายใจตั้งแต่เริ่มเข้าฌานจนหลับไป ตกลงผมได้จตุตถฌานแล้วใช่ไหม ผมว่าใช่นะ เพราะสติครบ 100%