พระบิณฑบาตร โยมถวายปัจจัยใส่บาตรพระด้วยเงินแล้วจะได้บุญไหม

อ้าว อย่างนี้ก็ยอมรับแล้วว่าส่ง pm ถ้าบอกว่ายุติแล้ว จะมาข้องใจต้องส่ง pm มาทำไม อย่างนี้ก็ไม่จริงนี่นา

ก็ที่บอกว่าโกหกนะ ถูกแล้ว แต่ผมก็สุภาพพอที่จะไม่ใช้คำว่า ตอแหลกับคุณ

ส่วนที่ไอ้ที่ส่งผลร้าย ก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นผลร้ายยังไงกันแน่ เพราะผมก็กินอิ่มนอนหลับตอนที่คุณว่าผมนะ แต่ผมจับจุดคุณได้อย่างหนึ่ง....หึๆ

มันก็เป็นจิตวิทยาง่ายๆนะ ขอเล่นสักพักก่อน เบื่อแล้วค่อยไปนะจ๊ะ

 

เมื่อก่อนท่าน khomeraya เป็นผู้เรียกร้องเอง ให้ผมส่ง PM ในการสื่อสารบางอย่าง การที่ผมส่ง PM ให้ท่าน khomeraya แต่แรก เป็นการรักษาหน้าตาของท่าน khomeraya และรักษาบรรยากาศอันดีในการสนทนาในกระทู้นี้ แต่หากท่าน khomeraya จะคิดเป็นอคติอย่างอื่น คิดเป็นอกุศลกับผมไป สิ่งนั้นก็ไม่เกี่ยวกับผมแล้ว แต่จะเป็นสิ่งที่ผูกติดท่าน khomeraya ต่อไปเองครับ

 

นี่แหละโกหก ผมไม่เคยบอกให้คุณส่ง pm ถึงผม เพราะถ้ามีอะไร ก็ซัดกันตรงๆ ในกระทู้นั่นแหละ

 

"เดี๋ยวจัดเพิ่มให้อีกสักดอก อย่างเอ็ง เอ็งภูมิอกภูมิใจนักหนาว่าปฏิบัติธรรมได้อย่างนั้นอย่างนี้ ถึงกับมาโพสต์ในกระทู้ แต่ครั้นจะโพสต์อวดตรงๆก็กระไรอยู่ ก็เลยโพสต์แบบถามๆ แต่การถามของเอ็งนะมันไม่บริสุทธิ์ใจ เพราะการส่ง pm ก็ทำได้ แต่ไม่ทำ และขยันโพสต์ถามเหลือเกิน ทั้งๆที่ตัวเองก็บอกว่าไปศึกษากับพระมา แล้วก็มาถามฆราวาสในนี้อีก"

http://palungjit.org/threads/ใครติดขัดสมาธิอะไรก็เข้ามา.188398/page-211#post6248068

อนิจจา... อวิชชาปิดบังความจริง

 

ขอโปรดอย่าทำให้สนามธรรมนี้กลายเป็นสนามรบในโทสะและโมหะเลยครับทุกท่าน

 

ddman ปล่อย เราเองจะแย้งหลายที หลายกระทู้ละ

แต่เค้ามาทำหน้าที่ของเค้า ก็ให้คนของเค้าตามไป


ทางเราก็ยึดตามพระวินัยต่อไป พระที่ท่านไม่ยึดตามหลักพระวินัยนั้น

ท่านหลุดพ้นไปถึงไหนแล้ว ตัวเองยังขี้เหม็น จะไปทำแบบท่านเหล่านั้นได้อย่างไร

คิดว่าทำแล้วดี เอาผู้ใหญ่มาอ้าง จะรู้ตัวก็ตอนนรกมารับโน้นล่ะ

 

งง ครับ จับใจความไม่ได้เลยคิดตามไม่ทัน ช่วยพูดให้เข้าใจง่ายกว่านี้หน่อยครับ ผม งง ไม่ใข้ใจความหมาย เลยไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดถึงอะไรและกำลังต้องการอะไร

 

เอ้า ปุณณพิธ มาคุยใน http://palungjit.org/threads/ขันธ์-5-กับ-ทุกข์.371875/ ดีกว่า กระทู้ของคุณไม่ใช่หรือ มาโพสต์เรื่องขันธ์ 5 แหม ท่าทางจะบรรลุธรรมเยอะแล้วนะ

 

ผมไม่มีปัญหาหรอกนะ แต่ ทั้งๆ ที่ผมพยายามจะรักษาหน้าคุณไว้ตั้งแต่แรก
คุณมาเปิดประเด็นที่นี่ มารบกวนคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง แล้วก็หนีไปที่อื่น ไม่มีขอโทษคนที่ไม่เกี่ยวข้อง ที่ต้องมารำคาญ วุ่นวายเพราะคุณ
หากอยากจะเป็นคนดี ก็ควรพิจารณาถึงใจผู้อื่นด้วย ว่าคนอื่นเขาจะมองคุณอย่างไร

 

*****พิจารณาก่อนเถิดท่านผู้ใฝ่ธรรม และสหายธรรม*****
.....ท่าน อินทรบุตร กายของเรานั้นเมื่อยืนอยู่กับที่ก็ใช่ว่าทุกสิ่งในโลกนี้จะหยุดนิ่ง เรานั้นย่อมเป็นผู้ยืนอยู่ท่ามกลาวความเคลื่อนไหวในทุกสรรพสิ่งแม้แต่เรายื่นนิ่ง สายลมและแสงแดดก็ยังเข้ามาปะทะกับตัวเรา เราจึงสมควรเป็นเพียงผู้รู้กับสิ่งที่เข้ามาปะทะ จงอย่าร้อนรนไปในสิ่งที่เข้ามาปะทะ แต่จงรู้ว่าเขานั้นหรือสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่มีอยู่. เมื่อเรารู้ว่าเขามีอยู่เราจึงต้องปล่อยวาง เพราะหากเราไม่ปล่อยวางเรานั้นย่อมเป็นผู้ที่ร้อนรนกระวนกระวายเสียเอง มีคำในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่พระองค์กล่าวแก่พระราหุลประมาณว่า" ให้ทำใจตนประดุจแผ่นดิน ด้วยแผ่นดินนั้นย่อมโดนกระแทก โดนเหยียบย้ำ แต่ก็หาทำสิ่งใดแก่แผ่นดินไม่"
.....เราก็จงทำใจของเรานั้นให้ประดุจแผ่นดิน ไม่ว่าน้ำฝนที่โปรยลงมาจะทำให้ดินเปียก แต่สุดท้ายดินนั้นก็จะแห้งจากความเปียกนั้น ขอจงทำให้ของเรานั้นให้มีธรรม ประดุจดินที่มีความร้อนในตนเอง หากแม้จะมีสิ่งทั้งหลายเข้ามากระทบเรา หากใจของเราไม่เอนไหว สุดท้ายสิ่งนั้นย่อมแห้งไปเอง อันเรานั้นขออนุโมทนามาด้วยประการ ณ ฉะนี้แล.

 

สาธุ ครับ พระคุณเจ้า

 

คุณมุสาไม่ละอายแก่ใจบ้างเหรอ

 

อย่าเก่งแต่ปากนะ ปุณณพิธ ในกระทู้ของคูณ ผมแฉความจริงไปแล้ว ว่าเรื่องมันเกิดขึ้นอย่างไร คงจะต้องแฉเพิ่มเติมนะครับ จนกว่าคุณจะยอมรับมัน

 

หลายคนอาจสงสัยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างผมกับอินทรบุตร เป็นเรื่องความเห็นไม่ตรงกันครับ เดิมทีอินทรบุตรไม่ได้ใช้ชื่อนี้ แต่ใช้ชื่อว่า “ปุณบพิธ” ซึ่งแปลว่าอะไรผมก็ไม่ได้สนใจ เพราะไม่มีความสำคัญกับผม ประเด็นที่ผมโพสต์แย้งเค้าก็ง่ายๆไม่มีอะไรซับซ้อน คือ ชอบอวดอ้างผลการปฏิบัติ ดีแต่ปาก ไม่ได้ทุ่มเทให้กับการปฏิบัติจริงอย่างที่พยายามบอกใครๆ แล้วก็ไม่ได้มีสติเลย ทั้งๆที่พยายามบอกกับใครๆในเวบพลังจิตว่าฝึกสติมาอย่างดี ก็โต้แย้งกันไปมาอย่างถึงพริกถึงขิง และดุเด็ดเผ็ดมันส์ น้องๆ ละครเรื่องแรงเงาผสมป่านางเสือ 2 (คือ ผสมกันให้มั่วไปหมด)

หลังจากนั้นผมก็เกิดเบื่อกับการโต้เถียงไม่สิ้นสุด ผมก็เลยหยุด ปล่อยให้โดนชกอยู่ฝ่ายเดียวหลายหมัด ในที่สุดผมก็พบกับการจากไปของ user name ว่าปุณณพิธ เค้าหยุดโพสต์ไปเฉยๆ ผมสันนิษฐานว่ากรรมตามสนอง แม่ม ลืม password ชัวร์ 555 (ที่รู้เพราะตรูก็เคยเป็น 555)

พอ username ว่าปุณบพิธ หายไป ก็กำเนิด user name ว่าอินทรบุตร ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นคนเดียวกัน ปรากฎว่ามีอยู่โพสต์นึงที่ผมไปโพสต์เกี่ยวกับองคุลีมาลนี่แหละ แล้วผมเขียนผิดจากคำว่า “องคุลีมาล” เป็น “องคุลีมาร” ปรากฎว่าอินทรบุตรมาเชียว มาโพสต์ว่าถ้าจะรักษาพระพุทธศาสนาต้องสะกดชื่อให้ถูก คือคนเราถ้ามีเซ้นส์หรือเป็นคนที่ไวนะ จะจับได้ทันทีว่าเอ๊ะ ไอ้นี่มาแปลกว้อย เพราะในกระทู้นั้นคนอื่นๆเค้าก็ไม่ได้มายุ่งกับผมนะ ผมสังเกตว่าไอดีนี้เพิ่งสมัครแถมโพสต์ถี่มาก ผมตั้งสมมติฐานขึ้น แล้วผมก็เลยแอบตามสังเกตดู จนกระทั่งแน่ใจว่า อ๋อ อินทรบุตรก็คือ ปุณณพิธนี่แหละ อุตส่าห์เปลี่ยนชื่อแล้ว แต่พฤติกรรมยังเหมือนเดิมเป๊ะ

แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ก็ปล่อยไป ไม่ได้ไปโพสต์ตอบโต้ จนกระทั่งมีกระทู้ที่กล่าวถึงหลวงพ่อกล้วย ผมก็เข้าไปโพสต์ อินทรบุตรก็มาอีกละ คราวนี้มาแผนสูงเชียว พยายามหลอกให้ผมตอบว่าพระในใจเป็นยังไง (เพื่อจะได้ย้อนว่าแล้วท่านละมีพระในใจหรือยัง อะไรทำนองนี้แหละ) ผมก็ดักคอไปว่า อย่านึกนะว่าผมไม่รู้ว่าคุณคือใคร เท่านั้นแหละอินทรบุตรสียงอ่อยๆเชียว ออกแนวปรัชญาทำนองว่าชื่อนั้นสำคัญไฉน ท่าทีอ่อนไปเลยอะ คงนึกไม่ถึงว่าผมจะรู้ทัน

แต่จุดไคลแม็กซ์ของเรื่อง มันอยู่ที่กระทู้นี้แหละครับ ผมเห็นโพสต์เค้าอยู่โพสต์นึง ผมก็ไปกดไม่เห็นด้วย แต่ไม่ได้ไปโพสต์อะไรนะ เท่านั้นแหละ ปรี้ดแตกเลยคุณเอ๋ย เค้าก็ออกมาโพสต์ในกระทู้นี้ว่าถ้าไม่เห็นด้วย ให้บอกมาว่าไม่เห็นด้วยยังไง แต่เค้าไม่ระบุในกระทู้นั้นว่าเค้าหมายถึงผม
ปรากฎว่ามีอีกคนนึงในกระทู้นี้เค้าเข้าใจผิดว่าอินทรบุตรไปโพสต์พาดพิงถึงเค้า ก็ออกมาโพสต์โต้ ปรากฎว่าปุณบพิธ หรือ อินทรบุตร เห็นว่ามันชักผิดแผน เค้าทำไงทราบมั้ยครับว่า เค้าส่ง Private message มาถึงผม ทำลิงค์ให้ผมเข้าไปตอบในกระทู้นั้นโดยตรง

ผมก็แฉในกระทู้นั้นว่า วอนจังแก….. เค้าก็เถียงข้างๆคูๆนะว่า ผมเชิญให้เค้าส่ง pm ให้เค้าก่อน ผมก็ย้อนไปว่า โกหก ปรากฎว่าเค้าไปเอาโพสต์ของผมตั้งนานแล้วที่บอกว่าถ้าสงสัยก็โพสต์มาถาม ซึ่งนั่นเป็นโพสต์สมัยที่เค้าใช้ user name ว่าปุณณพิธ แล้วผมก็ลืมไปเลยนะว่าเคยโพสต์อย่างนั้น คือ มันไม่สำคัญอะไรจนต้องไปจดจำนะ ….แต่ แหม คนมันเสียหน้านะ ก็ต้องพยายามรักษาหน้าเอาไว้ เอิ้กๆๆ

ผมเห็นว่าแม้เค้าจะหลงไปบ้าง เค้ายังอยู่ในวิสัยที่พอจะโปรดได้ครับ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เค้ากำลังเหลิงอยู่ เพราะไม่มีใครมาแย้งเค้าหนักๆ ที่สำคัญการที่เค้านำเรื่องการปฏิบัติมาลงในกระทู้ทั้งๆที่เค้าก็ยังไม่ถึงไหนเลย ไม่ต้องเรื่องอะไร เรื่องสตินี่แหละ แต่ละโพสต์เค้าขาดสติทั้งนั้น ทั้งๆที่เค้าบอกกับใครว่าฝึกสายสติ ล่าสุดจะดึงพระดึงเจ้าให้มาชี้ขาดตัดสินคดี นำความขัดแย้งของคนสองคนไปให้พระชี้ขาด โดยท้าไปให้หาพระพร้อมกัน คุณลองคิดดูแล้วกัน ว่ามันสมควรไหม ใช่ม๊า คำถามคือ….เค้าคิดได้ยังไง ?

ที่ผ่านมาไม่มีใครคอยดึงคอยรั้ง เค้าเลยชักเตลิดไปใหญ่ ลองสังเกตดู ถ้าใครไปคุยกับเค้าเรื่องปฏิบัติ หรือถ้าป้อยอสักนิดว่าโอ๊ย ปฏิบิติได้ดีจริงๆ เท่านั้นแหละติดลมบน ผมมองว่าวิสัยคนที่ปฏิบัติจริงๆแล้ว เค้าไม่มานั่งอวด นั่งหลงอย่างนี้หรอก การที่เค้านำความเข้าใจผิดๆเค้ามาเผยแพร่ ถ้าคนอ่านคนอื่นอ่านแล้วเข้าใจผิดตามเค้าไป ก็จะเป็นผลเสียกับคนนั้น มันจะกลายเป็นว่ามีแต่แรงยุ มีแต่แรงส่ง ทั้งๆที่เค้าทำนั้น ไม่เข้าท่าเลย สวนทางกับสิ่งที่เค้าพร่ำบอกว่าเค้าปฏิบัติหนัก เพราะฉะนั้น ผมต้องดึงรั้งหนักๆ แล้วหวดด้วยไม้เรียวให้ก้นลาย 555

ผมขอบอกก่อนว่า ผมไม่ห่วงภาพพจน์ของตนเอง ไม่จำเป็นต้องมาคล้อยตามผม จะมองว่าผมเก่งแต่ปาก หรือสอนคนอื่นได้สอนตัวเองไม่ได้ ก็แล้วแต่คุณ ผมมันหน้าด้านอยู่ละ และผมนี่แหละกิเลสเต็มตัว ตัวพ่อด้วย เอิ้กๆๆ แต่ผมมีหลักง่ายๆที่อยากฝากผู้อ่านไว้ก็คือว่า เห็นอะไรดีเรารับ อะไรไม่ดีเราก็ไม่รับ และถ้าเป็นเรื่องคนสองคน ก็อย่าไปยุ่งเลยดีกว่า เค้าอาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมาก่อนก็ได้ หรืออาจต้องตามกันอีกหลายภพหลายชาติก็ได้ เพราะฉะนั้น เราอ่านเฉยๆดีกว่า

แหมเมื่อคืนละครทีวีหนุกหนาน แรงเงาบวกป่านางเสือ 2 แซบเว่อร์ 555

 

*****พิจารณาก่อนเถิดหนอท่าน khomeraya*****
.....อันเรานั้นขอถามท่านอย่างนี้. เมื่อท่านนั้นยืนอยู่ในที่หนึ่ง แล้วท่านเห็นผู้คนทั้งหลายต่างก็ยืนอยู่ในที่ต่างกัน เมื่อมีคนผู้หนึ่งกำลังเดินลุยน้ำเหตุใดท่านนั้นถึงเปียก๑ เมื่อมีผู้หนึ่งเขานั้นกำลังเดินลุยไฟเหตุใดท่านนั้นจึงร้อน๑
*****ท่าน khomeraya เหตุใดท่านนั้นจึงต้องทุกข์ร้อนด้วยการกระทำของผู้อื่นที่ไม่ได้มีผลต่อตัวท่านเองด้วยเล่า ด้วยหากมีผู้ใดเดินลงน้ำหากเรานั้นไม่ลงน้ำตามเราเองก็จะเป็นผู้ไม่เปียก ด้วยหากมีผู้ใดเดินลุยไฟ หากเรานั้นไม่เดินลุยไฟตามเราเองก็จะเป็นผู้ไม่ร้อน ฉันท์ใดก็ฉะนั้น. ***สิ่งที่ทำให้เรานั้นเปียกเรานั้นร้อนก็คือใจของเราเอง***
.....ด้วยใจของเรานั้นเป็นผู้หวังว่าอยากให้เขานั้นต้องเป็นอย่างนั้นอยากให้เขานั้นต้องเป็นอย่างนี้ด้วยไม่เป็นไปตามหวังที่เราปราถนา เราเองจึงต้องเป็นผู้ร้อนด้วยด้วยใจกระวนกระวาย เปียกด้วยใจที่ชุ่มไปด้วยความหวังที่จะเอาชนะ.
*****พิจารณาก่อนเถิดท่าน khomeraya ผู้ใดนั้นบำเพ็ญเช่นใดเขาย่อมได้รับผลเป็นเช่นนั้น ด้วยตัวเขาผู้บำเพ็ญย่อมเป็นผู้รู้เองด้วยตนเองเป็นผู้ปฏิบัติเอง เราขอถามท่านอย่างนี้ว่า...หากมีผู้หนึ่งนั้นเป็นเป็นผู้บริจาคทาน แต่ตัวท่านเองนั้นไม่เป็นผู้บริจาคทาน ด้วยเช่นนี้เขานั้นจึงเป็นมีผู้มีทานบารมีมากเมื่อล่วงลับไปแล้วเขาย่อมไปสู่วิมานพรหม แต่ท่านนั้นเป็นผู้ไม่บริจาคทานไม่มีทานบารมีด้วยเหตุนี้แล้วท่านเองจะได้ไปวิมานพรหมด้วยหรือไม่๑ .....ท่าน khomeraya หากมีผู้หนึ่งนั้นเขาเป็นผู้ชอบพรากชีวิตผู้อื่นมาก แต่ท่านนั้นเป็นผู้ที่ไม่พรากชีวิตผู้อื่น เมื่อล่วงลับไปแล้วเขานั้นย่อมต้องทนทุกข์ในนรกภูมิ ด้วยเหตุอย่างนี้แล้วตัวท่านเองนั้นเว้นเสียแล้วจากการพรากชีวิตผู้อื่น ท่านนั้นยังจะต้องไปชดใช้เวรกรรมในนรกภูมิหรือไม่๑ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น.
*****ผู้ใดจะเดิน ผู้ใดจะวิ่งก็ช่างเขา ขอตัวเราจงรู้ตัวเราว่าดีอยู่ในศีล รู้ตัวเราว่ากำลังสร้างทาน สร้างบารมี บำเพ็ญเพียรเป็นพอ ส่วนผู้อื่นเราเป็นผู้เห็นก็เป็นพอไม่จำเป็นต้องเขาไปสัมผัสทั้งทางกายและใจ เพราะหากไปสัมผัสเมื่อใดเรานั้นย่อมผูกพันธ์ เมื่อผูกพันธ์เรานั้นย่อมร้อนย่อมกระวนกระวาย ประดุจผู้หนึ่งนั้นเขาเดินผ่านมาเห็นก้อนถ่านไฟ เมื่อเขาเดินผ่านเขาย่อมรู้ย่อมเห็นว่ามันเป็นของร้อน หากเขาไม่เอามือไปจับต้องแล้วเขาเดินผ่านไปเสีย เขานั้นก็ย่อมไม่ต้องร้อนด้วยแรงไฟของถ่าน แต่หากเขาเดินเข้าไปจับก้อนถ่านไฟ เขานั้นย่อมต้องโดนพิษในความร้อนของถ่านไฟ ถึงแม้ว่าเขาจับแล้วเขาร้อนแล้วเขาก็ปล่อย แต่เมื่อปล่อยแล้วพิษของไฟก็ยังทำให้มือเขานั้นร้อนพอง เขาก็ต้องใช้เวลาในการรักษาจนกว่าพิษของถ่านไฟนั้นจะหาย ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น.

*****ในโลกนี้นั้นมีเรื่องราวและเหตุการอยู่มากมายที่เรานั้นได้ไปผ่านพบรู้เห็นและสัมผัส หากเราไปผูกมัดเอาตัวเราใจเราไปคลุกคลีเรานั้นก็ย่อมต้องเป็นผู้รับผลของสิ่งทั้งหลายนั้น หากเรากระทำตนเป็นเพียงผู้เดินผ่านเห็นก็สักแต่ว่าเห็น เราก็ย่อมไม่พันผูก เมื่อไม่พันผูกเราก็ย่อมไม่ทุกข์ร้อน *****แต่เหตุที่เรานั้นต้องทุกข์ร้อนนั่นก็เพราะ ตัวเราเองเดินเข้าไปหาเหตุที่เป็นของร้อนนั้นเอง*****หากเราไม่เดินเข้ากองไฟ มีหรือที่เราจะต้องเป็นผู้ร้อนด้วยพิษไฟ อันเราขออนุโมทนา มาด้วยประการ ณ ฉะนี้แล.

 

/////////////////////////////////////////////////////////////////
ผมเข้าใจท่านนะครับ ผมก็เห็นด้วยกับท่านเนตรอิศวรที่ว่าเราจะไปสนใจคนอื่นทำไมเขาจะทำอะไรอย่างไรก็ปล่อยเขาแต่เราควรทำตัวเราพิจารณาตัวเราถือว่าดีที่สุดแล้วครับ

 

ผิดศีลข้อมุสาวาทา

 

ผมต้องการพิสูจน์คนบางคนครับ คนที่ดีแต่ปาก อยากทำให้เค้าสำนึกนะครับ

 

เนื้อหาในกระทู้นี้มาไกลเกินไปแล้ว ผมยุติการตอบในกระทู้นี้ทุกกรณี .............. ใครจะต่อความยาวสาวความยืดในกระทู้นี้ก็ตามสบายครับ