จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

55555555 ของดัชคล้องทั้งตัวเลยพี่ลูกพลัง5555555
เราก็ลากไปตามบทบาทที่เขาวางให้เป็นไป
จิตมานั่งขำขันธ์ห้าตัวเองบางครั้ง
ทุกข์แต่ขันธ์ จิตไม่เอาด้วยก็พอนะ
โมทนาสาธุค่ะ

 

เกิดออกมา พอลืมตา อ้าปากได้
ทุกข์วิ่งใส่ เรียงหน้า เข้ามาหา
ทุกข์แต่เกิด เกิดเป็นทุกข์ ทุกข์ทุกครา
ประทับตรา หน้าผาก ทุกข์ยากจริง

ทุกข์จนแก่ ชรา หน้าเหี่ยวย่น
แก่ทั้งคน ทั้งสัตว์ ชัดมั้ยนี่
หลีกไปไหน ลี้ยังไง แก่อยู่ดี
หนีไปสิ แก่ขยี้ ตามไล่ทัน

ยิ่งอยู่ไป มันยังไง ไข้ปวดเมื่อย
อยู่เฉยๆ เจ็บป่วยไข้ เราเรียกพี่
เป็นแล้วหาย หายแล้วเป็น เป็นทั้งปี
เรื่องอย่างนี้ มันเป็นทุกข์ ทุกทีไป

สุดท้ายตาย ท้ายที่สุด สุดจะหนี
จะตายดี ตายร้าย ต้านไม่ไหว
ยื้อชีวิต ซื้อมันไว้ ก็ไม่วาย
จะต้องตาย กลายเป็นผี มีทุกคน

เมื่อมีเกิด ต้องมีแก่ ชราเฒ่า
เจ็บปวดเรา เลี่ยงไม่ได้ ใยต้องหนี
เกิดมาแล้ว ก็ต้องตาย ทำไงดี
ไม่เกิดสิ ไม่มีตาย สบายแฮ......

 

โมทนา...สาธุ ค่ะ ครูดัช....เยี่ยมๆๆ...แจ่มชัด...สละสลวย ดีจริง
กดไลท์ ให้ 10 ทีค่ะ ...สาธุ

 

5555....ไม่รู้เป็นไร...หลังจิตยก...เราชอบลืมว่าเรามีบ่วง
ทั้งแขน ...ทั้งขา...เดินไปไหนตัวเบา ลืมบ่วงเฉยเลย...
บางครั้งโดนประท้วง..ยังมีบ่วงอยู่นะ...อ้าวเหรอ...ลืมไป
อิ อิ.yimm

 

โมทนาสาธุค่ะ ครูดัชจัดให้อีกแล้วววว...เราไม่มีพรสวรรค์ทางนี้ ก็ขอเป็นฝ่ายกองเชียร์ก็แล้วกันค่ะ อิๆๆๆ ใช่มั้ยจ๊ะ น้องติงต๊อง เอ๊ย..ติงหน่อง 555 รักนะจ๊ะ จึงหยอกเล่น....:boo::boo:

 

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่แนท คนจวย ตื่นเช้าจังเลยนะค่ะ แต่ตอนนี้เกษขอตัวไปนอนก่อนนะค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ อิๆๆ({)({)({)

 

ฮ่า ๆ ขอบคุณค่ะคุณลินดา

คุณลินดาดึงหูซ้ายบนกระทู้

พี่ภูดึงหูขวาในเมล

พี่เพ็ญฮาจนกลิ้งถึงที่นอน ก้ากกกกกกกกกกก

 

ขอบคุณค่ะคุณปุ๋ม ขอขยายให้พี่ภูเห็นชัด ๆ คนเดียวเลยค่ะ ดูแลธาตุขันธ์ด้วยนะคะท่านพี่ อย่าให้มันเดี้ยงก่อนหนูเพ็ญนะจ๊ะ เพราะพี่ภูยังเจริญอิทธิบาทสี่ไม่ครบบริบูรณ์ เนื่องจากว่าทำสัจจะยังไม่เต็ม

ยังจำได้ไหม ใครหนอบอกว่าครูเพ็ญรอผมก่อนนะ ผมจะพาครูเพ็ญไปหาบรรยากาศทานกัน เอ้ย ไม่ใช่ๆ ไปหาอาหารที่มีร้านและบรรยากาศดี ๆ ทานข้าวกัน

หนูป่าวทวง บังเอิญเข้ามาเห็นข้อความคุณปุ๋ม ก็เลยนึกขึ้นมาเจ๋ยๆ อิอิ

 

ของหนูเลาะบ่วงออกไปเกือบหมดแล้วพี่ลูก

เหลือแค่บ่วงแขนอันน้อยนิดอย่างเีดียว

ถ้าตายก็จบ(เห่) แยกทางกันตรงลมหายใจขาดสะบั้น

แต่รู้สึกว่าพี่ลูกจะเหลืออีก 2 บ่วงใช่ป่าว บ่วงแขนกับบ่วงขา คิคิ

ไม่มีไร มาแซวเล่นวันหยุด

 

โมทนา สาธุ คติเตือนจิตดีแท้ ๆ

 

สาธุ วิชาหมั่นหาใส่ตัว ปัญญาหมั่นหาใสจิต สติหมั่นหาใส่ใจ จิตหมั่นขัดหมั่นล้างให้ใสสะอาด แล้วมันก็จะโล่ง โปร่งสบายมาก ๆ ในเมื่อจิตไม่มีตัวตนแล้วอะไรล่ะจะมาเกาะเกี่ยวจิตไว้ได้ ชาติภพเหรอ เกิดเหรอ ชราเหรอ มรณะเหรอ ล้วนมีอยู่ในโลกทั้งสิ้น จิตเหนือสมมุติ จิตวิมุติ จิตคืออนัตตา การจะชำระล้างจิตให้โปร่ง โล่ง สบาย ต้องหมั่นสั่งสติเข้าไปรื้อค้นหาขยะในจิตอยู่เนือง ๆ ทำบ่อย ๆ เมื่อเจอแล้วให้ทำปัญญาให้แจ้ง เมื่อแจ้งแล้วจิตจักวางไปเอง

วาทะใครเอ๋ย?
ยกมือขึ้น เจ้าของบทความนี้ เดี๋ยวมารับตั๋วทานอาหารกับพี่ภูหนึ่งที่นะ(อยากทวงนัก)
ให้ทายๆ

ขออนุญาตนำมาเพื่อธรรมาทาน

 

55555+ พี่ภูอย่าเพิ่งทวงค่ะ ตอนนี้เข้ามาอ่านธรรมะในกระทู้ทุกวัน มีแต่ระดับเซียนขั้นเทพทั้งนั้นเลย ธรรมะของดาวยังระดับอนุบาลเด้อค่ะ....บ่ใช่มหาลัย...
แต่รับปากค่ะ ถ้ามีอะไรดีๆมาเอามาฝากทุกๆท่าน

 

สวัสดีวันหยุด สวัสดีทุกท่าน

วันนี้ไม่ได้มาหาเสียง แต่กำลังจะมาส่งความคิดถึง ถึงบุญให้กันและกัน

คุณหมออุษาวดีเป็นอย่างบ้างครับ ทุกคนในที่นี้เป็นห่วงท่านมากนะครับ
ขอให้หายไวๆนะครับ ผมแอบส่งพลังพุทธะไปให้เรื่อยๆนะครับ
ขอให้ร่างกายแข็งแรง ขอให้จิตสงบสุข โล่งเบานะครับ

ขอให้ทุกๆท่านสุขกายสบายใจ และเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ
สาธุๆ

ปล. กำลังใจไม่ต้องไปหาที่ไหนไกล เข้ามากระทู้นี้นะ
(ยกเว้น วันพายุถล่มหรือพายุสุริยะ)

 

ความเพียร

ฮ่า ๆ พี่เพ็ญกำลังเอาไม้เรียวไล่หวดก้นให้เข้าห้องเรียนอยู่ครูดัช

ขอโต้ด พักนี้จิตมันแรง เห็นใครขาดความเพียรไม่ได้

ต้องไล่ ต้องจี้ ต้องบี้กันให้ตายคามือ(กิเลสนะกิเลสไม่ใช่คน อิอิ)

ขอโต้ดอีกที ขอเล่าเรื่องความเพียรของตัวเองหน่อย

ตั้งแต่พี่เพ็ญเริ่มตัดสินใจปฏิบัติธรรมรวมระยะเวลา 3 ปีกว่า(เกือบสี่ปีแล้ว)

พี่เพ็ญไม่เคยคิดว่าจะขาดความเพียรสวดมนตร์ทำสมาธิสักครั้งเดียว

แต่เคยมีพิสูจน์อะไรบางอย่างลองหยุดทำสมาธิสัก 4-5 วัน(เหมือนคนอื่น)

อยากรู้ผลว่าจะเป็นยังไง

ขอโต้ดอีกสองที...ตรูทำม่ายล่าย

หยุดทำสมาธิได้แค่ 3 วัน โอ้โฮ๋ จิตมันคิดถึงการบำเพ็ญใจจะขาด

เหมือนคนเคยกินอาหารแล้วไม่ได้กินสัก 3 วันมันจะตายไหมอ่ะ

ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาแม้มีเวลาไม่มากก็ขอให้ได้ทำทุกวัน

มากน้อยไม่สำคัญ สำคัญที่ใจมีความเพียรขอให้ได้ทำต่อเนื่องกันไปทุกวัน

มีบางคนมาบอกว่าหยุดมั่งก็ได้เจ๊ ไปหาความบันเทิงบ้างเดี๋ยวมันจะเครียดเกินไปนะ

เราก็ อืม ตามบายเต๊อะท่าน ถ้าเราจะไปหาความบันเทิง เราจะไปหาเอง ไม่ต้องมีใครมาชวนหรอก

พอมาวัดกำลังใจตนเองดูระหว่างความบันเทิงกับการบำเพ็ญจิต

จิตขอพากายไปสู่ความสงบดีกว่า

แต่บางครั้งนะ ธรรมชาติของกายเขาก็ต้องไปอยู่กับของหยาบบ้าง

มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของกาย ไม่ใช่เรื่องผิดธรรมชาติแต่อย่างใด

เพียงแต่จิตอย่าไหลกับกับกิเลสก็แล้วกัน

กายอยู่ตรงไหนก็ได้ แต่จิตต้องอยู่เหนือกายกันนะ

กลับมาดูเรื่องความเพียรของพี่เพ็ญ

พี่เพ็ญก็ไม่ได้ทำอะไรให้เหน็ดเหนื่อยเกี่ยวกับการบำเพ็ญแม้แต่น้อย

เพียงแต่เราตั้งมั่นอยู่ในใจว่าเราจะทำความดีทุกอย่างเพื่อพระนิพพาน

แต่ขณะปฏิบัติเราต้องปฏิบัติด้วยใจและกายสบาย

ไม่ตึงและไม่หย่อนจนเกินไป

ความเพียรของพี่เพ็ญจึงเดินไปแบบสม่ำเสมอ

ไม่เร่งและไม่ช้า ทำทุกอย่างไปด้วยจิตสบาย

กระทบมีเข้ามาตลอดเวลา แต่สติพี่เพ็ญดีมาก

พอกระทบปุ๊บดูจิต กระทบปุ๊บดูจิต กระทบปุ๊บดูจิต

ดูทำไม?

ก็ดูให้รู้ว่ามันเกิดอารมณ์หรืออาการขึ้นที่กายและจิตแล้ว

พอรู้ว่ามันเกิดก็ดูมันจนดับไปเอง

พอมันดับก็นึกขึ้นได้(มีสติรู้สึกตัว)ว่า อ้าว ไม่มีตัวตนหรอกเหรอ

เออ มันก็แค่อารมณ์และอาการในขันธ์ห้า เป็นสิ่งไม่ควรยึด

เพราะมันไม่มีตัวตนอะไรให้ยึด มันก็จบ

เมื่อจบมันก็วาง เมื่อวางแล้วก็ต้องปล่อย

ไม่ใช่วางแล้วยังจับอยู่ ต้องปล่อยด้วย(ทำใจปล่อยกิเลสลอยแพไป)

ความเพียร...ที่ครูเน้นย้ำกันอยู่เสมอในการบ้าน

ไม่ใช่บอกให้ผู้ปฏิบัติคร่ำเคร่งจนเกิดความเครียด

ถ้าเป็นอย่างนั้นท่านวางกำลังใจผิดแล้ว

ความเพียรที่ครูเน้นย้ำกับท่านหมายถึงให้ท่านวางใจเป็นกลาง

และปฏิบัติจิตเกาะพรไปด้วยความสม่ำเสมอทั้งวันทั้งคืน

เช่น บอกว่าให้ท่านนึกถึงภาพพระให้บ่อยให้ถี่

เราบอกให้ท่านนึกเฉย ๆ ไม่ใช่ให้คิดจนหน้าดำหน้าแดง ตาถลกถลนเมื่อไร

แค่นึกถึงภาพพระ ก็เหมือนเรานึกถึงภาพคุณพ่อ คุณแม่

ลูก หลาน ญาติพี่น้อง ดารา นักร้อง ครูอาจารย์ที่ท่านชื่นชอบและศรัทธา

แต่เป็นการนึกด้วยอารมณ์ใจสบาย

เหมือนเวลาที่เราดูวิว ดูน้ำตก ดูธรรมชาติ ใจเราก็สบายใช่ไหม

จิตเกาะพระก็ต้องวางอารมณ์ใจให้สบายเป็นธรรมชาติที่สุด

อย่าไปบังคับจิต อย่าไปกดดันจิตว่าต้องดู ต้องดู ต้องดู

อย่าไปทำอย่างนั้น เดี๋ยวจิตเขาจะเบื่อ

เพราะธรรมชาติของจิตไม่ชอบการถูกบังคับ

แต่ชอบทำอะไรสบาย ๆ ตามใจฉัน

การฝึกจิตเกาะพระ ผู้ปฏิบัติสามารถนำคำสอนของครู

ไปประยุกต์ให้เหมาะสมกับจริตของตนเอง

เช่น บางคนชอบฟังเพลง ก็ให้ฟังเพลงไปด้วยทำจิตเกาะพระไปด้วย

บางคนชอบเล่นเกมก็ให้เล่นเกมไปด้วยทำจิตเกาะพระไปด้วย

บางคนชอบเล่นกีฬาก็ให้เล่นกีฬาไปด้วยทำจิตเกาะพระไปด้วย

บางคนชอบชอปปิ้ง(แนวคุณลินดา)ก็ให้ชอปปิ้งไปด้วยทำจิตเกาะพระไปด้วย

บางคนชอบฟังเทศน์ฟังธรรม ชอบสวดมนตร์ ทำสมาธิ เดินจงกรม ก็ให้ทำไปตามถนัดของท่านแต่ให้นำจิตเกาะพระไปประยุกต์ให้เหมาะสมกับจริตของท่าน

กล่าวคือจริตของใครชอบอย่างไรเราก็ไม่ได้ไปบังคับให้ท่านเลิกทำจริตของท่านนะ

เพียงแต่ท่านมีจริตอย่างไรก็ให้เอาจิตเกาะพระเสริมเข้าไปให้จิตมันแน่นสติมันเต็มก็แค่นั้นเอง

แต่ไม่ได้หมายความว่าให้ทำกันไปเรื่อยเปื่อยนะ

ผู้ปฏิบัติต้องมีวินัยในตนเอง ต้องเพียรนึกภาพพระให้ได้ติดตาติดใจ

เหมือนเวลาที่คนเรามีความรัก ต่อให้พ่อแม่ห้ามอย่างไร ใจมันก็ยังคิดถึงกันใช่ป่ะ

จิตเกาะพระก็ทำอารมณ์คล้ายกันนั่นแหละ กิเลสเปรียบเหมือนพ่อแม่

ยิ่งมันห้ามเราไม่ให้คิดถึงพระ แต่สติเราก็มีนิไม่ใช่ไม่มี เราจะคิดถึงพระซะอย่าง กิเลสจะทำไม(แนวจิตดื้อเหมือนใครหว๋า)

สรุปว่าความเพียรหมายถึงทำให้สม่ำเสมอ ไม่เหนื่อยไม่หนักจนเกินไป หรือไม่ตึงไม่หย่อนจนเกินไป

บ่นจบแร๊ะ

พี่เพ็ญ จบ.3

ปล.มีใครบอกว่าจะไม่ส่งการบ้านอีกไหม ยกมือขึ้น คุณลินดาเตรียมสรรพกำลังด่วน ลูกศิษย์กำลังจะแตกแถวกลายเป็น ปู ในกระด้งของคุณแนทไปแว้ว วุ้ย ทำไมไปจบที่กระด้งของคุณแนทเนี่ย ฮา

 

ว้าย พี่ภูไปฉกมาจากไหนเนี่ย หนูเกือบนึกไม่ออกแว้ว ฮ่า ๆ ไวเจง ๆ พี่ชายเรา รัก(ออกอากาศ)นะจ๊ะท่านพี่ บำรุงธาตุขันธ์บ้างนะ บอกเลิกกับโรคภูมิแพ้ได้แล้ว จะรักมันไปถึงไหนเนี่ย วิธีแก้มันก็ไม่ยากนะท่านพี่ อย่างนี้มันต้องยาขม ทั้งกิน ทั้งอม ทั้งดม ทั้งทา และอาบเสร็จสรรพไปพร้อมกัน คุณลินดาช่วยจัดยาขมให้พี่ภูด่วน

ฮึ่ม มาเมืองไทยเมื่อไรเถอะ หนูจะต้มบอระเพ็ด+ฟ้าทะลายโจรให้กินแทนข้าว!!!

 

จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไป เดี๋ยวไก่จะตื่น เดี๋ยวดาวจะตก เดี๋ยวนกจะร้อง เดี๋ยวผู้กองวิทย์จะดัง(ว่าแต่ว่า เรือคุณวิทย์จมยังเนี๊ย? คนพายเรือหายไปไหน?)

นี่คุณป้าเพ็ญ บอกแต่ลุงภูให้ดูแลขันธ์ แต่ลุงภูก็พูดเป็นนะ นี่คุณป้าเพ็ญดูแลขันธ์ตนเองบ้างนะ ฮ่าๆ ผลัดกันห่วงยาย เอ๊ย ใย

ครูเพ็ญอ่านดีๆ ภู-มิแพ้ เห็นไหม แปลว่า ผมไม่ได้แพ้ภูมิ ป้าเพ็ญสิแพ้ลุงภู ฮ่าๆ
ไม่เอาแล้ว ยาอม ยาทา ยาอ๊วก ของคุณลินดาน่ะ ไม่หายดอก
บอระเพ็ด+ฟ้าทะลายโจร อันนี้มันขนมหวานของพี่ภูแล้วว ม๊ะเอ๊าๆๆ

หมู่นี้ไม่รู้เป็นไร คิดถึงสาวระยองฮิ! ตอนนี้หนีไปอยู่ลอนดอนซะแร๊ะ!

 

พี่ภู เมกาตีหนึ่งแล้ว ไปนอนได้แล้วค่าท่านพี่

เอ่อ เวลาที่เมกากับไทยไม่ตรงกัน

แล้วท่านพี่จะเหาะไปเจอกับครูดัชเมื่อไรเนี่ย

พักนี้จิตบุญหลายท่านกำลังเหาะ(ในฝัน)กันหลายคน อิอิ

ส่วนพี่เพ็ญ ฝันนั่งเครื่องบินไปเมกา หาพี่ภู

สงสัยจิตมันคงอยากเหาะกับเขาด้วยแต่หนักพุงก็เลยขอนั่งเครื่องบินไปดีก่า ฮ่าๆ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะท่านพี่ ไปนอนได้แล้วนะคนดี๊คนดี หนูง่วงแทนแล้วนะ เอิ้กๆ

 

หว๋ายยยย อารายกันเนี่ย ยักษ์วัดแจ้ง กับยักษ์วัดโพธิ์หรือไงเนี่ยยยย

พี่ภู เป็นภูมิแพ้ เพราะอยู่เมืองนอกคอกนามานาน (หรือเปล่า) เพราะปุ๋มก็เริ่มเป็น เหมือนกันค่ะ แนะนำ ทำให้ตัวเองชุดใหญ่เลยนะพี่ภู

1 ตื่นเช้ามา อมน้ำมัน (น้ำมันพืช หรือจะให้ดี น้ำมันมะกอกบีบเย็น เอ็กซ์ตราเวอร์จินยิ่งดี) อมในปากนี่แหละ บ้วนไปมา (หาอ่านได้ตามเน็ต) แต่ในเน็ตไม่ได้เขียนบอกไว้ ปุ๋มจะบอกเอง ว่า ถ้าพี่เป็นหรือ เริ่ม จะมีอาการขี้มูก คั่งในโพรงไซนัส มันจะแสบ ให้อดทน กลั้วไป ยี่สิบนาที แล้วค่อยอาบน้ำแปรงฟัน พวกเป็นภูมิแพ้นี่จิ้บๆ บ้วนไปบ้วนไป เสลด มันจะออกมาเยอะแยะ โล่งคอโล่งจมูก

2 ล้างพิษตับ แต่ของปุ๋มทำเอาง่ายๆ ก็กินน้ำมันมะกอกผสมเกรปฟรุต หรือ ผสมมะนาวหนึ่งลูก (จริงๆเขาให้ครึ่งลูก แต่เรามันพวกล้น ต้องหนึ่งลูก) จะให้ดี ให้งดอาหารจะดีมาก หาดูในเน็ต เอ้อ เดี๋ยวส่งลิงค์ให้ดู มันจะมีตารางการกินอยู่

3 พาน้องๆในนี้ไปเลี้ยงข้าว (ถ้าทำได้ ส้มตำข้างทางก็กินนะ แฮ่ๆๆ)

สรุป พี่ภู ต้องลองทำดูนะ และ น้องๆเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคน ทำได้หมดทุกคน ร่างกายเรา บางทีมันเหมือนท่อน้ำ สกปรก ต้องคอย เล้าง คอย ทะลวงบ่อยๆ

สิ่งที่ได้คือว่า ท้องที่เคยบวม ยุบลง หน้าที่เคยบวมอืดยุบลง

การล้างพิษจากตับและถุงน้ำดี

จริงๆ ร่างกายวันหนึ่งมันก็จะพัง เสื่อมสลายไปในที่สุด แต่ก่อนจะจากกัน เราก็ดูแลเค้าให้ดี ตามสมควรค่ะ

คนที่อายุ สี่สิบอัฟ แนะนำให้ ทำตามข้างบน และ ทานอาหารเสริม วิตามินเสริม

มันมีผลกับร่างกายจริงๆค่ะ ยิ่งเพื่อนๆพี่ๆ น้องๆ ที่อยู่ต่างประเทศ ยิ่งต้องดูแลตัวเองดีๆ เพราะมันจะมีพิษ จาก หลายๆอย่างเข้ามาสะสม ปวดตามข้อ

ข้อขา ข้อมือ ข้อเข่า ยิ่งต้องดูแลตัวเองนะคะ

รักและห่วงใย

ปุ๋ม จบ.แปะเอะ

 

ดูเต๊อะท่านผู้ชม พอบอกว่าจะให้กินยาขม พี่ภูออกแนวเด็กเกเรอีแระ เฉไฉไปหาสาวระยองฮิ เ่อ่อ ว่าสาวระยองฮินี่ใครเหรอ พี่ต้อย สุภาทร ป่าวจ๊ะ หนูเดาถูใช่ป่าวพี่ภู ฮ่าๆ

ไปนอนได้แล้วท่านพี่ ราตรีสวัสดิ์ฮิ

ปล.ลืมเล่าไปนิดหนึ่ง เห็นคุณวิทย์บ่นว่าเรือเอียง หนูเลยเอา นน.ไปถ่วงกาบเรืออีกข้างหนึ่งไว้ให้แระ เห็นน้องหนูบอกว่าถ้า นน.ของพี่เพ็ญไม่พอ เอาของหนูไปเพิ่มได้ ฮา

 

น่าน แพร่ พะเยา ลำปาง ลำพูน ไปอีกนิดก็ถึง อ.หางดง
ได้ทีขี่แพะไล่ลุงภูเลยนะ เพิ่งตื่นนะ(ตื่นจากกิเลส ฮ่า ทำไมมันขำทั้งวัน จิตนะจิต) ตอนนี้ผมอยู่เมืองไทยแล้ว(ใจพี่ภูนะ)

ไปนอนแร๊ะ จะได้รีบตื่นมาไล่คนตื่นดึกมั่ง ฮ่าๆ