วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ

ทำการบ้านแรกแล้วครับพี่คณานันท์

เช้านี้ ทำมโนฯขึ้นไปกราบสมเด็จฯองค์ปฐมท่านบนพระนิพพานแล้วขอเรียนอรูปฌานกับท่านครับ ท่านใจดีมาก ดักคอก่อนเลยว่าท่านรู้ว่าเด็กอนุบาลจะขึ้นมาขอเรียนอรูปฌาน ท่าเน้นประมาณว่าอรูปฌานไม่ใช่ที่สุด ที่สุดคือพระนิพพานครับ
ท่านบอกว่าระหว่างวัน เด็กอนุบาลก็ทรงอารมณ์อรูปฌานอยู่แล้ว เพราะเกิดจากที่ช่วงนี้ ระหว่างวัน เด็กอนุบาลจะพยายามจับภาพพระตลอดเวลา ควบกับคำภาวนา พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ ไปด้วยตลอด
ส่วนการฝึกอรูปฌานบนพระนิพพานนั้น ช่วงท้ายๆ ไปถึงจุดที่ เหลือแต่จิตเด็กอนุบาลกับพระท่านอยู่เท่านั้นให้ ไม่มีอารมณ์อื่น ไม่มีสัญญา เหมือนๆท่านจะเน้นให้วางจิตแบบนี้
ส่วนเช้าวันนี้ การปฏิบัติธรรมจนขึ้นไปพระนิพพาน รู้สึกว่าจะมีความคล่องตัวกว่าปกติ เกิดจากพุทธคุณของพระองค์ที่ 11 (สมเด็จองค์ปฐม ปางกายมนุษย์) ที่เด็กอนุบาลได้มาจากวันไปรับยันต์เกราะเพชรที่วัดท่าขนุน วันนี้อาราธนาท่านกำไว้ในมือตลอดเวลาตั้งแต่ต้นจนจบ รู้ซึ้งได้เลยว่า "พุทโธ อ้ปปมาโณ" จริงๆ

เด็กอนุบาลมั่นใจ สมเด็จองค์ปฐมท่านคอยสงเคราะห์พวกเราอยู่เสมอครับ เนื่องจากเชื่อว่าพวกเราหลายคนใน web นี้ก็ล้วนเป็นลูก เป็นหลานท่านมาทั้งนั้น

เมื่อวานเด็กอนุบาล ได้ดูเทปรายการ ตีสิบ ที่นำคุณผู้หญิงคนนึง ที่เคยเกิดอุบัติเหตุจิตออกจากร่าง ไปเจอท่านพยายม ได้เห็นขนาดกล่องบุญกตัญญูตัวเอง ขนาดกล่องอายุขัยตัวเอง แล้วยมทูตพามาส่งกลับเข้าร่างภายหลัง คิดว่าผู้ที่ได้ดูจำนวนมาก รวมถึงคุณพ่อคุณแม่เด็กอนุบาลด้วย คงเกิดสัมมาทิฐิ เชื่อว่าทำดีย่อมได้ดี มีนรก สรรค์จริงๆ ดีใจจัง

ท้ายที่สุด ขอบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปรดบันดาลกุศลและภูมิธรรมทุกอย่างที่เด็กอนุบาลมาตั้งแต่ต้น จนถึงปัจจุบัน และที่จะได้ทำต่อไปในอนาคต ตราบเข้าสู่พระนิพพาน ถวายเป็น พุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ถวายแด่ชาติไทย และ สถาบันพระมหากษัตริย์ ที่มีพระคุณ และอุทิศให้แด่ พระโพธิสัตว์ทั้งหลาย เทวดาทุกองค์ พรหมทุกองค์ และอุทิศให้แก่ดวงจิตของท่านพ่อ ท่านแม่ ครูบาอาจารย์ผู้มีคุณทั้งหลาย และอุทิศไปให้ทุกดวงจิตทั่วแสนโกฏอนันตริยจักรวาล สามโลกธาตุ ให้ท่านมีนิพพานเป็นที่ไปโดยเร็วเทอญ

 

ได้อ่านความก้าวหน้าในการปฏิบัติของพวกเราก็นับว่าน่าภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง

ที่พวกเราต่างทรงอารมณ์ใจตั้งใจในการปฏิบัติธรรมกันจนถึงระดับอรูปฌานจนถึงอารมณ์พระนิพพานกันได้หลายๆท่าน ขอกราบโมทนาบุญด้วยอย่างที่สุดครับ

สมด็จองค์ปฐม สมเด็จองค์ปัจจุบัน และหลวงพ่อครูบาอาจารย์ทุกท่าน ต้องยินดีและโมทนา ที่พวกเรารักษาการปฏิบัติทรงกำลังใจในกุศล มหากุศล เพื่อสืบต่อพระพุทธศาสนาต่อไปให้ครบ ห้าพันปี

เมื่อกำลังใจคนที่ได้สมาบัติแปดกันมาก เมื่อบรรลุธรรมก็ย่อมถึงซึ่งปฏิสัมภิทาญาณกันมากตามไปด้วย เมื่อนั้นพระพุทธศาสนาก็ย่อมมีความมั่นคงด้วยเหตุดังนี้

-พระธรรมที่สั่งสอนถูกต้องไม่ฟั่นเฟือนเนื่องด้วยการทรงพระไตรปิฏกครบถ้วนถูกต้อง ด้วยคุณธรรมวิเศษของปฏิสัมภิทาญาณ

-มีการสังคายนาพระไตรปิฏกครั้งใหญ่โดยพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณอีกครั้ง

-ท่านผู้ทรงอภิญญาสมาบัติ ใช้อภิญญาเพื่อสงเคราะห์และปราบมิจฉาทิษฐิของอลัชชี ชำระล้าง ทำความบริสุทธิ์ให้พระพุทธศาสนา

-องค์คุณวิเศษในการรู้ทุกภาษา(แม้ภาษาของดาวดวงอื่น) ทำให้การเผยแพร่พระพุทธศาสนาขยายออกไปยังทั่วโลก

-การปฏิบัติธรรมรวมกันเป็นหนึ่ง ไม่แบ่งแยกแนว แยกสาย แยกนิกาย ต่างเข้าใจในจุดหมายเดียวกันคือพระนิพพาน

ด้วยเหตุดังนี้จึงเป็นปัจจัยแห่งการเกิด"อภิญญาสาธารณะ" ตามที่หลวงพ่อท่านได้พยากรณ์เอาไว้ตามที่พระบอกกับท่านมา


ก็ขอกราบโมทนาและตั้งใจปฏิบัติกันให้ดี เจริญ เดินฌานให้ละเอียดปราณีตด้วย อีกทั้งฝึกเดินฌานให้เร็วคล่องตัว เข้าออกได้ดังใจด้วย

ขอให้ความเจริญในธรรมกันให้ยิ่งๆขึ้นไปไม่ถอยลง ตราบจนถึงฝั่งพระนิพพานด้วยเทอญ.

 

เด็กอนุบาลขอธรรมทานท่านผู้รู้เรื่องการตัดสังโยชน์

ขอโมทนาในความดีของเพื่อนๆทุกคนใน webนี้ที่เป็นกำลังใจให้เด็กอนุบาลหันมาทำความดีครับ ยอมรับตรงๆว่าส่วนนึงของความตั้งใจทำมาจากการไม่อยากให้สิ่งที่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ แนะนำมาสูญเปล่าด้วย นอกเหนือจากความอยากหลุดพ้นจากวัฏสงสารนี้อย่างจับใจของตัวเด็กอนุบาลเอง

เห็นพี่คณานันท์เคยปรารภว่าทำนองว่า อาจจะมีการนัดมาเจอกันบ้างเพื่อเสริมความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมของทุกคน ถ้าพี่คณานันท์และเพื่อนๆมีกำหนดนัดหมายกันคราวต่อไปเมื่อไร ช่วยแจ้งให้เด็กอนุบาลทราบด้วยจะเป็นพระคุณมากครับ แจ้งที่ sawetchai@gmail.com ได้เสมอครับ

ตอนนี้ เด็กอนุบาลพอจะสามารถตั้งไข่เองได้บ้างแล้วครับ โดยอาศัยแนวทางที่ท่านผู้รู้ได้แนะนำมา แต่โดยรวมแล้วยังเลวอยู่มาก เรียกว่าถ้าเอาสังโยชน์สิบมาวัดกันเป็นข้อๆ ก็แค่สามข้อแรกเองครับที่เริ่มพอทำได้ ส่วนอีก 7 ข้อ กำลังเร่งรัดตัวเองอยู่ เพราะถือว่ายังสอบตก ตอนนี้เรื่องที่มาแรง(ในความเลว)คือมานะ กับ กามฉันทะครับ มัน(มาร)มาแล้ว Y_Y

อยากซักถามพี่คณานันท์หรือท่านผู้รู้ท่านอื่นว่า ตอนเราทำสมาบัติ 8 แล้วเอากำลังมาตัดสังโยชน์สิบนั้น เราควรจะไล่ตัดทั้งหมดทีละข้อไปจนครบสิบข้อในแต่ละครั้งที่เราเข้าสมาบัติ หรือว่าเราควรเน้นเอากำลังสมาบัติไปตัดเรื่องหลักๆที่เป็นคุณธรรมของความเป็นพระในขั้นที่เรากำลังก้าวไปอยู่ เช่น
- ถ้ายังไม่เป็นพระโสดาบัน ก็เอากำลังสมาบัติ 8 ไปตัด 3 ข้อแรกให้ขาดหมดก่อน โดยยังไม่ต้องสนใจไปตัดข้อ 4 ถึง 10
- ถ้ายังไม่เป็นพระอนาคามีเพียงใด แต่เป็นพระโสดาบันแล้ว ก็ให้ทุ่มเทกำลังสมาบัติแปดไปตัด ข้อ 4 ข้อ 5 จนเป็นพระอานาคามีให้ได้ก่อน โดยยังไม่ต้องไปสนข้อ 6-10
-ถ้ายังไม่เป็นพระอรหันต์เพียงใด แต่เป็นพระอานาคามีแล้ว ก็ทุ่มเทกำลังสมาบัติแปดไปตัด ข้อ 6-10 เพื่อบรรลุอรหัตผล

แนวทางแบบนี้เด็กอนุบาลว่าอาจจะดีในแง่ว่าใช้กำลังสมาบัติ 8 ไปโฟกัสตัดน้อยข้อแต่ตัดให้ได้ชัวร์ๆ ?

แต่ถ้าคิดอีกทางหนึ่ง ถ้าระหว่างก้าวไปเป็นพระโสดาบัน ไม่เอากำลังสมาบัติไปตัดข้อ กามฉันทะ กับ ปฏิคะ ที่เป็นตัวทำให้เป็นพระอานาคามีซะบ้าง มัวแต่โฟกัสแค่ 3 ข้อแรก ก็เกรงว่าจะไม่ส่งเสริมความก้าวหน้าในการตัดสักกายะทิษฐิให้พอเพียงที่จะเป็นพระโสดาบันได้

แนวทางการปฏิบัติแบบไหนที่พระท่านแนะนำว่าดีกว่าครับ ขอธรรมทานจากพี่คณานันท์ หรือท่านผู้รู้ ในการไล่ตัดสังโยชน์หลังจากช่วงเข้าสมาบัติ 8_/|\_

 

เมื่อ หมดกิเลสจริง...ท่านก็เลิกโชว์ เลิกแสดงกันแล้ว
หาก...ไม่จำเป็นจนถึงที่สุด

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

วิญญาณออกจากร่าง ยมทูตพาทัวร์นรก (เทปย้อนหลังตีสิบ)
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=89210

พระโมคคัลลานะทัวร์นรกสวรรค์ ถาม "ทำบุญ-กรรมอย่างไรจึงได้ผลอย่างนี้?"
(ข้อมูลจากพระสุตตันตปิฎก)http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=89514

รายการตีสิบทางรายการเห็นว่ามีผู้ชมสนใจมากและอยากดูอีกครั้ง ได้ตัดสินใจว่าจะเปิดโอกาสให้ผู้ชมทางบ้านผู้ใดที่มีประสบการณ์เรื่องนรก-สวรรค์เช่น เห็นเทวทูต, เห็นยมทูต (เห็นผีไม่เอา) ให้ส่งมาให้ทางรายการเพื่อออกเทปรณรงค์ให้คนหันมาทำความดีละเว้นความชั่ว

รายการตีสิบ
02-2856099
atten2020@yahoo.com

 

จริงๆแล้วเนี่ยผมเคยลองพยายามสอนคุณเเม่เเละคุณพ่อ นะครับเท่าที่เป็นไปได้เเต่พอได้อ่านข้อความ พี่เด็กอนุบาลเขียนพยายามหาอุบายให้ปฎิบัติมากขึ้น โมทนาพี่ๆด้วยผมมีความนับถือจริง ผมเองเคยอ่านหนังสือกรรมฐาน40ของหลวงพ่อ จนำมาทำให้ครบอย่างพี่ๆว่า
อาจไม่ถึงณาน4 เพราะกรรมฐานกองปัจจุบันยังไม่ถึงที่สุด แต่จะทำให้ครบทุกกองครับ คงหาทางไปชาตินี้ที่ทำมาแล้วเพื่อพระศาสนา คนโดยมากไม่เสียดาย อดีตมันมีอยู่ แต่อนาคตอยู่ที่ปัจจุบัน โมทนาทุกๆท่านที่นิพพานกันชาตินี้ ท่านที่จะเป็นครูให้คน สัตว์ในกาลอนาคตด้วยครับ:d

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ piakgear24
อิทธิฤทธิ์นั้นจะมีได้ก็ต้องตัดกิเลสให้หมดไปก่อน เมื่อนั้น เมื่อกิเลสหมดแล้วท่านจะมีอิทธิฤทธิ์ สาธุ

</TD></TR></TBODY></TABLE>
เมื่อ หมดกิเลสจริง...ท่านก็เลิกโชว์ เลิกแสดงกันแล้ว
หาก...ไม่จำเป็นจนถึงที่สุด

- " หนุมาน ผู้นำสาร "



ท่านที่ได้อภิญญาทางสายสัมมาทิษฐินั้น ใช้อภิญญา แสดงอภิญญาก็เป็นไปเพื่อการสงเคราะห์ เพื่อความช่วยเหลือ ด้วยจิตที่เต็มไปด้วยเมตตาพรหมวิหารสี่

ไม่ว่าจะเพื่อ

เพิ่มศรัทธาที่มีอยู่ให้ยิ่งขึ้นไป เพื่อให้เกิดธรรมปิติ อันเป็นกำลังใจในการปฏิบัติ

สร้างศรัทธา ที่ยังไม่มี(ในผู้นอกศาสนา หรืออลัชชี หรือผู้เป็นมิจฉาทิษฐิ) ให้เกิดศรัทธาและสัมมาทิษฐิ

การสงเคราะห์เพื่อความสุขในเบื้องต้น อันเป็นการคลายจากทุกข์ทางโลก มีการป่วย การขัดสนเป็นต้น

จนถึงที่สุดคือการสงเคราะห์ให้สรรพสัตว์ทั้งหลายได้เข้าถึงซึ่งพระนิพพาน

อภิญญาสูงสุดในพระพุทธศาสนา นั้นได้แก่ การถอดถอนกิเลสจนหมดสิ้นจากอนุสัย ตัดกิเลสเป็นสมุทเฉทประหาร"

 

ขออนุญาตตอบคุณเด็กอนุบาลครับ

มีติวเข้มสมาธิพรุ่งนี้(วันเสาร์ที่ 1 กย.) ที่สวนลุมในเวลาประมาณ บ่ายโมงครึ่งครับ ท่านที่สนใจใฝ่หาความรู้ ขอเชิญได้ครับ

ขอตอบในประเด็นข้อสงสัยของคุณเด็กอนุบาลต่อไปครับ

---------------------------------------------------------------
อยากซักถามพี่คณานันท์หรือท่านผู้รู้ท่านอื่นว่า ตอนเราทำสมาบัติ 8 แล้วเอากำลังมาตัดสังโยชน์สิบนั้น เราควรจะไล่ตัดทั้งหมดทีละข้อไปจนครบสิบข้อในแต่ละครั้งที่เราเข้าสมาบัติ หรือว่าเราควรเน้นเอากำลังสมาบัติไปตัดเรื่องหลักๆที่เป็นคุณธรรมของความเป็นพระในขั้นที่เรากำลังก้าวไปอยู่ เช่น
- ถ้ายังไม่เป็นพระโสดาบัน ก็เอากำลังสมาบัติ 8 ไปตัด 3 ข้อแรกให้ขาดหมดก่อน โดยยังไม่ต้องสนใจไปตัดข้อ 4 ถึง 10
- ถ้ายังไม่เป็นพระอนาคามีเพียงใด แต่เป็นพระโสดาบันแล้ว ก็ให้ทุ่มเทกำลังสมาบัติแปดไปตัด ข้อ 4 ข้อ 5 จนเป็นพระอานาคามีให้ได้ก่อน โดยยังไม่ต้องไปสนข้อ 6-10
-ถ้ายังไม่เป็นพระอรหันต์เพียงใด แต่เป็นพระอานาคามีแล้ว ก็ทุ่มเทกำลังสมาบัติแปดไปตัด ข้อ 6-10 เพื่อบรรลุอรหัตผล

แนวทางแบบนี้เด็กอนุบาลว่าอาจจะดีในแง่ว่าใช้กำลังสมาบัติ 8 ไปโฟกัสตัดน้อยข้อแต่ตัดให้ได้ชัวร์ๆ ?

แต่ถ้าคิดอีกทางหนึ่ง ถ้าระหว่างก้าวไปเป็นพระโสดาบัน ไม่เอากำลังสมาบัติไปตัดข้อ กามฉันทะ กับ ปฏิคะ ที่เป็นตัวทำให้เป็นพระอานาคามีซะบ้าง มัวแต่โฟกัสแค่ 3 ข้อแรก ก็เกรงว่าจะไม่ส่งเสริมความก้าวหน้าในการตัดสักกายะทิษฐิให้พอเพียงที่จะเป็นพระโสดาบันได้

แนวทางการปฏิบัติแบบไหนที่พระท่านแนะนำว่าดีกว่าครับ ขอธรรมทานจากพี่คณานันท์ หรือท่านผู้รู้ ในการไล่ตัดสังโยชน์หลังจากช่วงเข้าสมาบัติ 8_/|\_

------------------------------------------------------------------------

ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนว่าผมเองนั้นเป็นผู้ปรารถนาพุทธภูมิ ที่ยังต้องศึกษาอยู่ภายใต้ความเมตตาของพระท่าน ยังไม่ได้คุณธรรมวิเศษใดๆ ที่ถามมานี้เป็นอารมณ์การปฏิบัติของพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ ผมก็ต้องไปถามครูบาอาจารย์ของผมมาเล่าให้ฟังอีกที

ท่านว่า

"การใช้กำลังของสมาบัติแปดมาใช้ในการตัดกิเลสนั้น หากเข้าสู่อริยะผลนั้น ย่อมเข้าถึงขั้นต่ำคืออนาคามีผลผู้ทรงปฏิสัมภิทาญาณ ไปจนถึงอรหันตผล

ไม่เคยปรากฏพระโสดาบันปฏิสัมภิทาญาณ หรือพระสกิทาคามีปฏิสัมภิทาญาณ

เนื่องจากในอารมณ์การพิจารณาของอรูปฌานนั้นกิเลสเบาบางลงไปมากแล้ว (เห็นโทษในรูปคือร่างกาย วัตถุ ปรารถนาในสุขที่ไม่เนื่องด้วยกาย ด้วยวัตถุ แต่ยังมีอวิชชาบางประการอยู่) ประกอบกับกำลังฌานของอรูปฌานนั้นมีความตั้งมั่นสูงกว่าฌานสี่เป็นอย่างมาก ดังนั้นยกจิตพิจารณาอีกไม่นานนักก็เข้าถึงโลกุตระภูมิได้ไม่ยาก

มีหลายท่านหลายวาระที่มีการปฏิบัติแบบไม่รู้ ไล่ฌานขึ้นไปถึง อรูปฌาน เห็นความว่าง ความสุขในอรูปก็ไปติด ว่าเป็นนิพพานทำให้ไม่บรรลุถึงอริยะผล ครั้นพอเปลื้องสังโยชน์ข้อที่เป็นอรูปราคะไปได้ และเจริญวิปัสนาญาณ มุ่งจิตที่พระนิพพานเพียงจุดเดียวแล้ว ก็ทำให้เข้าโลกุตระภูมิได้ในที่สุด

และก็มีหลายท่านที่โชคดี ได้มโมยิทธิก่อน ได้ไปรู้จักสภาวะพรหม อรูปพรหม นิพพานก่อนล่วงหน้า รู้คุณรู้โทษแห่งการติดในอรูปพรหมเอาไว้ก่อนแล้ว ครั้นเจริญสมาบัติแปดให้เป็นกำลังได้ พอเจริญวิปัสนาญานต่อด้วย จิตก็สามารถตัดข้ามเข้าสู่โลกุตระภูมิได้โดยง่ายเนื่องจากสิ้นสงสัย สิ้นความอยากเกิดเป็นพรหม อรูปพรหม และการเกิดทั้งปวงเสียแล้ว เพราะเข้าใจด้วยปัญญาเอาไว้ก่อนแล้ว

ดังนั้น การตัดสังโยชน์สิบในกำลังของสมาบัติแปดนั้น ข้อสำคัญ รวมมีประการเดียว คือ "อารมณ์ใจที่ เบื่อเกิด เห็นทุกข์ ไม่อยากเกิดอีกแล้ว จิตต้องการจุดเดียวคือพระนิพพาน" อารมณ์นี้ครอบคลุมการตัดสังโยชน์ทั้งสิบประการ ขอให้ไปลองตริตรองพิจารณากันดูว่าจริงหรือไม่ประการ.ใด

ลองนำอารมณ์ใจดังกล่าวนี้ ไปเทียบเคียงหาเหตุหาผลกับสังโยชน์แต่ละข้อดูอย่างละเอียด

จิตจะเห็นปัญญาในวิปัสนาญานเอง หากกุศลกรรมให้ผล การบรรลุธรรมก็จะเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยเอง รู้เองว่าพึงพิจารณาในวิปัสนาญาณข้อใด เมื่อใด อันเป็นอารมณ์ของการทรงตัวในมหาสติปัฐฐานสี่

อย่างตอนกินข้าว เราก็จะมีตัวรู้มาสอนข้อธรรมในวิปัสนาญาณเองว่าให้พิจารณาอาหาเรปฏิกูลสัญญาบ้าง พิจารณาธาตุสี่บ้างเอง

พอกิเลสข้อใดเข้ามากระทบจิต ก็จะเกิดตัวรู้มาแก้ในกิเลสในสังโยชน์ข้อนั้น

แต่ในช่วงแรกก็มีชนะบ้าง แพ้บ้าง ตามทันอารมณ์ใจบ้าง ไม่ทันบ้างเป็นธรรมดา

แต่ตัวใหญ่คือกาย คือขันธุ์ห้า คืออยากดี อยากเกิด อยากเป็นไม่สิ้นสุด ยังสนุกยังชอบยังเพลิดเพลินในการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏฏ์ ยังอยากไปเกิดเป็นเทวดา อยากไปเกิดเป็นมหาเศรษฐี อยากไปเกิดเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ยังนับว่า "ประมาท" เพราะมักลืมไปว่ายังมีโอกาสพลาดพลั้งร่วงลงสู่ทุคติภูมิเป็นธรรมดา ลืมคิดไป ไม่ใช่เฉพาะแต่เราผู้เป็นมนุษย์ที่เป็นกัน แม้แต่เทวดา พรหมท่านก็ยังมีหลายท่านที่ยังเพลิดเพลินในความเป็นทิพย์ ใช้ กุศลจนหมด และต้องจุติลงมาเสวยผลของอกุศลกรรมอย่างยาวนาน

สรุปว่า ตัดหัวหน้าใหญ่ คือตัว "อยากเกิด" และเกลา เล็ม แต่ง ฝน กลึง สังโยชน์อื่นทิ้งไป จากใจเรา

เอาสมาบัติแปดเป็นประหนึ่ง กำลังกล้า

เอาวิปัสนาญานที่ประกอบด้วยปัญญาอันคมกริบ เป็นประหนึ่งดาบ ที่อาจหาญตัดกิเลสให้สิ้นเชื้อไม่เหลือซาก (ความอยากเกิดอีก)

มีกำลังแต่ไม่มีดาบที่คม (วิปัสนาญาน) ก็ตัดกิเลสไม่ได้
มีดาบดี แต่ไร้กำลัง ก็ตัดกิเลสไม่ได้เช่นกัน

ท่านทั้งหลายมีโอกาสดี ได้วิชชามโนมยิทธิกัน วิปัสนาญาณคล่องตัว สิ้นสงสัยในภพภูมิต่างๆ เห็นการเสวยผลของกรรมในทุคติภูมิกันแล้ว เห็นโทษของการติดในอรูปพรหมกันแล้ว เห็นการหมดบุญจุติของเทวดา พรหมกันแล้ว

ครั้นพากเพียรเจริญอรูปฌานให้คล่องตัวเต็มกำลัง พิจารณาให้สิ้น ความ"อยากเกิด" ได้ และมีความตั้งมั่นใน"พระนิพพานเพียงจุดเดียว"

ผลแห่งความดับไม่เหลือเชื้อ ก็ย่อมไม่ใช่สิ่งที่เกินวิสัยในชาตินี้

ขอความเจริญในธรรมอันสมเด็จพระสุคตทรงตรัสเพื่อนำหมู่สัตว์ออกจากวัฏฏสงสาร จงเจริญในดวงจิตของทุกๆท่านทั้งที่เป็นมนุษย์ก็ดี ที่เป็นเทวดา พรหมทั้งหลายก็ดี ขอจงถึงฝั่งพระนิพพานตามที่จิตได้ตั้งความปรารถนาทุกประการด้วยเทอญ.

<!-- / message -->

 

ความสุขจริงๆเกิดจากภายในจิตใจของเราครับ

แต่สังคมทุนนิยมพยายามที่จะ ยัดเยียดความรู้สึก ความคิดที่ว่า ยิ่งมีวัตถุมากเท่าไร ความสุขยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งหากมาใช้ปัญญาไตร่ตรองกันให้ดีแล้ว วัตถุยิ่งมีมากก็ยิ่งทุกข์ยิ่งเพิ่มความกังวล ยิ่งเพิ่มธุระ เพิ่มภาระ

การแสวงหาเพื่อจะได้มาก็ทุกข์
รักษา ดูแล ไว้ก็เป็นทุกข์
เสียหาย เสื่อมสลาย พังตัว ถูกพรากไปก็ทุกข์

มี(ตามความจำเป็น ตามเหตุ ตามปัจจัย)
ใช้(ตามกำลัง)
เข้าใจ(ว่าเราใช้มัน ไม่ใช่ให้มันมาเป็นนายเรา)
และปล่อยวาง(เมื่อมันพัง มันเสื่อม มันสลายตัวไปในที่สุด)

ไม่ว่าจะเป็นเงิน เป็นทรัพย์สิน เป็นสิ่งของ เป็นคน หรือแม้แต่ร่างกายของเราในที่สุด


"ความสุข เกิดขึ้นที่ใจ สุขเพราะ การให้(มีความปิติ อิ่มเอมใจเป็นอารมณ์)
ความสุข จากการปล่อยวาง (มีความสงบ ความเบาใจ ปราศจากความกังวลเป็นอารมณ์)

ความสุข จากการตัดกิเลสเป็นสมุทเฉทประหาร (มีอารมณ์ที่ปราศจาก การเกาะเกี่ยว ความกังวลใจ ความลังเลใจใดๆทั้งปวง กิจต่างๆที่พึงทำสำเร็จสิ้นแล้ว ไม่มีสิ่งใดให้ห่วงให้กังวล ให้เป็นทุกข์กับจิตของเราได้) อุปมาดังหยดน้ำบนใบบัว อันไม่อาจเปียกหรือซึมได้ฉันนั้น

 

เอาธรรมทานจากหลวงพี่เล็กมาฝากครับ

วันนี้เด็กอนุบาลไปถวายสังฆทานกับหลวงพี่เล็กมา ประทับใจหลายอย่างมาก แต่ที่ประทับใจที่สุดคือที่ท่านพูดว่า "แปลกนะที่คนเรากลัวตาย แต่ดันไม่กลัวเกิด" จึงขอนำธรรมทานที่ลึกซึ้งนี้จากหลวงพี่มาฝากทุกท่านค้าบ

 

เตือนเพื่อนๆเกี่ยวกับการรักษาศีลข้อ 2 ครับ

เมื่อวานนี้ เด็กอนุบาลได้มีโอกาสถามข้อธรรมหลวงพี่เล็กท่านเกี่ยวกับการใช้ซอร์ฟแวร์เถื่อน ซึ่งเป็นประเด็นที่เราอาจจะขาดความระมัดระวังกันได้ง่ายครับ

หลวงพี่ท่านสงเคราะห์ตอบว่า ถ้าเรารู้ว่าเป็นของเถื่อนแล้วยังใช้ต่อไป ถือว่าผิดศีลข้ออทินนาทานนะครับ

ข้อนี้เด็กอนุบาลผิดเต็มๆ เพราะงานที่ทำอยู่ต้องใช้คอมฯ โน๊ตบุ๊กของบริษัทที่เด็กอนุบาลคาดว่าเค้าคงลงโปรแกรมเถื่อนมาให้ เพราะมีให้ใส่รหัสอะไรอะไรกันวุ่นวายตอนติดตั้ง ก็พวกตระกูล Microsoft และ Adobe นี่แหละคับ Y_Y

ตั้งใจจะรีบไปเปลี่ยนเอาตัวจริงลงครับ ถึงแพงก็คงต้องยอม จิตใจต้องเข้มแข็งที่จะรักษาศีลห้าให้ได้ เพื่อเป็นปฏิบัติบูชา ต่อพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ที่เป็นที่พึ่งสูงสุดของเด็กอนุบาลครับ

เมื่อวานนี้ หลวงพี่เล็กท่านเน้นให้พวกเราฟังประมาณว่า "ท่านไม่ได้มีอะไรดีกว่าพวกเราที่นั่งฟังอยู่หรอก แต่ท่านเคารพเชื่อมั่นในพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ มากกว่าพวกเราเท่านั้นเอง ถ้าพวกเราทุกคนทำได้เหมือนท่าน ท่านว่าถ้าทำได้คุณสมบัติความเป็นพระโสดาบันของพวกเราก็อยู่แค่เอื้อมเท่านั้น"

เด็กอนุบาลจึงเห็นว่า ถ้าเราเคารพเชื่อมั่นในคุณพระรัตนตรัยจริง เราก็ต้องปฏิบัติบูชาท่าน เป็นการแสดงความกตัญญูรู้คุณท่านอย่าแท้จริง
- ท่านให้รักษาศีลให้เคร่งครัด เราต้องทำให้ได้
- ท่านให้ตั้งใจทำสมาธิให้เป็นฌาน ให้ทรงอารมณ์ฌาน เราต้องทำให้ได้
- ท่านให้วิปัสสนาให้จิตปล่อยวางจากกิเลสอยู่เนืองๆ เราต้องทำให้ได้
- ท่านมีพระคุณยิ่งใหญ่ จะตัดสินใจทำอะไร อยากรู้อะไร อย่ารู้ด้วยกำลังตนเอง น้อมใจกราบถามพระท่านดีกว่า
- ทำความดีทุกอย่างในชีวิตประจำวัน ถ้าคิดว่าท่านเป็นผู้มีพระคุณจริง ก็ควรแสดงความกตัญญูรู้คุณ ถวายกุศลเล่านั้นบูชาพระรัตนตรัยทุกครั้ง
- ระหว่างวันเราอาจจะล่วงเกินปรามาสท่านโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ กราบขอขมา ขออโหสิจากท่านผู้มีคุณทุกวัน
- คนดีต้องมีความกตัญญูรู้คุณต่อผู้มีคุณทั้งหลาย ไม่ใช่แต่ทำกับพระท่านเท่านั้น ดังนั้น พ่อแม่เราต้องทำความดีให้ พ่อแม่ ญาติพี่น้อง ครูบาอาจารย์ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ พระแม่ธรณี พระแม่คงคา พรหมเทวดา ท่านพระยายมราช ท่านพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ที่มีคุณยิ่งต่อเรา ต่อสรรพสัตว์ในวัฏสงสาร

ขอบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั่วอนันตริยจักรวาล สามโลกธาตุ ได้โปรดบันดาลบุญที่เด็กอนุบาลทำมาดีแล้วทั้งหมด ตั้งแต่ต้น จนถึงปัจจุบัน ตราบอนาคตจนเข้าพระนิพพาน ถวายแด่พระรัตนตรัย และอุทิศแด่ผู้มีคุณต่อจักรวาลทั้งหลายที่เด็กอนุบาลได้เอ่ยมาแล้ว และผู้มีคุณทั้งหลายที่เด็กอนุบาลยังไม่ได้เอ่ยชื่อก็ตาม รวมทั้งอุทิศให้แด่เพื่อนๆ ผู้ตั้งใจปฏิบัติธรรมทั้งหลายที่ได้เข้ามาอ่านข้อความนี้ก็ตาม ที่ไม่ได้เข้ามาอ่านก็ตาม

ขอทุกท่านได้โมทนาบุญนี้ และขอให้บุญนี้ได้เป็นเหตุปัจจัย ให้ท่านทั้งหลายได้ถึงซึ่งพระนิพพานโดยเร็วเทอญ

 

ขออนุโมทนากับอ.คณานันท์ด้วยครับ
แหม..เหนื่อยแย่เลยนะครับ

ขออนุญาติเรียกอาจารย์ล่ะกันครับ
อุตส่าห์ลําบากสอนขนาดนี้

 

อย่าได้เรียกอาจารย์เลยครับ เป็นการอื้อเฟื้อในธรรมต่อกันในฐานะ กัลยาณมิตร ดีกว่าครับ

ผมก็ทำตามที่พระท่านเมตตา ตามกำลังที่ทำได้เพื่องานโดยสวนรวมของพระพุทธศาสนาครับ

ต้องร่วมแรงร่วมใจกันครับ

 

นับถือ นับถือ ไม่ค่อยรู้อะไรแต่นับถือ
ส่งแรงใจไปอย่างแรงครับ

 

*** ชัยชนะ ****

ชนะ...อารมณ์ตนเอง
ชนะ....นิสัยตนเอง
ชนะ...ความคิดตนเอง
ชนะ....สิ่งไม่ดีในตนเอง
ชนะ...ใจตนเอง
เส้นชัย.......คือ หมดกิเลส
ชนะ...วันละอย่าง ด้วย

 

*** แพ้ภัย ****

ไม่...ปล่อยตัวตามใจ
ไม่....ปล่อยให้มาร มานำตัวเรา
ไม่...ตกเป็นทาสผู้อื่น โดยรู้ตัว และไม่รู้ตัว
แพ้ภัยตนเอง....ก็แพ้กรรม
นำตนเองไม่ได้...ก็นำคนอื่นไม่ได้