โอวาทพระอาจารย์

ในห้อง 'หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต' ตั้งกระทู้โดย วิปัศย์, 6 ตุลาคม 2012.

  1. วิปัศย์

    วิปัศย์ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 พฤษภาคม 2012
    โพสต์:
    178
    ค่าพลัง:
    +1,443
    [​IMG]

    พระอาจารย์จวน กุลเชฎโฐ
    วัดเจติยาคีรีวิหาร อำเภอบึงกาฬ จังหวัดหนองคาย


    อย่าพากันไว้ใจในชีวิตของตน ชีวิตเป็นของไม่เที่ยงไม่แน่นอน วันนี้เรามีชีวิตอยู่ หายใจอยู่ วันหลังมาชีวิตจะเป็นจั๋งใด๋ดีหรือไม่ ชีวิตของเรานั้นวันหลังจะเป็นอย่างไรในพรรษานี้ พวกเราทั้งหลายเชื่อหรือชีวิตเราจะตลอดพรรษา เพราะความตายเป็นของไม่มีกาลเวลา จิตมันจะตายเวลาไหนก็ไม่รู้เพราะชีวิตเป็นของไม่เที่ยง สุดแท้แต่มันจะเป็นไป เมื่อเรามีชีวิตอยู่ อย่าพากันประมาท จงพากันรีบบำเพ็ญความดี ให้เกิดให้มีขึ้นในดวงจิต ความคิดของเรา

    รู้อื่นหมื่นแสน ยังไม่แม้นเท่ารู้ตน
    รู้อื่นหมื่นล้าน ยังไม่พ้นพาลเหมือนดีตน
    ชนะอื่นหมื่นโกฏิ ยังไม่พ้นโทษเหมือนชนะตน
    รู้ตนดี ตนชนะตน นั้นยอมคนผู้ชนะดี
     
  2. วิปัศย์

    วิปัศย์ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 พฤษภาคม 2012
    โพสต์:
    178
    ค่าพลัง:
    +1,443
    [​IMG]

    หลวงปู่ศรี มหาวีโร
    วัดประชาคมวนาราม อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด


    ในเรื่องของจิตคล้ายๆ กับว่า พวกนิวรณ์ มันเคลื่อนหรือไหลหนีทำนองนั้นแหละ เพราะสติเราตั้งจดจ่ออยู่ แต่ยังไม่เข้าถึงจิต พออย่างนี้เคลื่อนไป ก็รู้เรื่องของจิตแล้วไปกำหนดเกี่ยวกับธรรมชาติรู้ อันนี้พวกนิวรณ์ทั้งห้ามาแสดงท่าทางขึ้นอยู่อย่างนั้น เราก็พยายามทดสอบลองดู คือมันถอยๆ ออกพอถอยออกไปหน่อย ก็หุบปั๊บ</SPAN>…!!! พอสติเข้าไปถึงก็ถอนออกทันที รู้เรื่องของกันและกันอยู่อย่างนี้</SPAN>…แต่ว่าจำพวกนิวรณ์ทั้งสี่อย่างมาแรงๆ อย่าโผงผาง เรารู้จักดีไอ้</SPAN>…ตัว </SPAN>“ถีนมิทธะ</SPAN>” คือความง่วงเหงาหาวนอน มันมาอย่างละเอียดอ่อนที่สุด
     
  3. วิปัศย์

    วิปัศย์ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 พฤษภาคม 2012
    โพสต์:
    178
    ค่าพลัง:
    +1,443
    [​IMG]

    พระภิกษุพระยานรรัตน์ราชมานิต (ธัมมวิตักโกภิกขุ)
    วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพมหานคร


    “ความสงบเป็นสุขจริงหนอ!</SPAN>”

    ขณะใดที่ตั้งความระลึกรู้อยู่เฉพาะหน้า เพ่งพินิจพิจารณาสังเกตดูอารมณ์ภายในที่ผ่านใจ ไม่เห็นมีอะไรเป็นแก่นสารมั่นคง ผ่านมาแล้วก็ล่วงเลยลับดับหายไปทุกๆ ขณะ ทำให้รู้สึกเบื่อหน่ายปล่อยวางเป็นกลางไม่เข้าไปพัวพันรักใคร่ชอบชังติดข้องอยู่ในอารมณ์ใดๆ ขณะนั้นกายใจเบาสบายชุ่มชื่นเยือกเย็นสงบสงัดอยู่ภายใน เป็นสุขวิหารธรรมที่ได้อาศรัยอยู่ทุกวันนี้ฯ


    คัดลอกมาจาก....
    http://dharma-gateway.com
     

แชร์หน้านี้

Loading...