เชิญมาแชร์ ประสบการณ์ วัตถุมงคล หลวงปู่คำบุ และ ครูบาอาจารย์ สายอีสานค่ะ ค่ะ

สวัสดีทำงานอีกวันครับ
สู้ต่อไปเด้อพี่น้อง งานหลายพอสมควร บ่ค่อยได้คุยกะใครเลย

 

สวัสดีค่ะ วันนี้ไปวัดหลวงปู่เร็วมาค่ะ นำภาพเมรุที่สร้างเสร็จแล้วมาให้ชมกันค่ะ พร้อมกลับห้องที่หลวงปู่ต่อออกมาใหม่ ใช้เป็นห้องให้บูชาวัตถุมงคลค่ะ

 

ประวัติโดยสังเขปพระครูวิจิตรธรรมาจารย์ (ประสาร อรหปัจจโย)
ชาติกำเนิด
พระครูวิจิตธรรมาจารย์ เกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2471
ที่ บ้านโนนผึ้ง ตำบลโนนสัง อำเภอกันทรารมย์ จังหวัดศรีสะเกษ เป็นบุตรของคุณพ่อใหญ่ คุณแม่พุก พลชัย มีพี่น้องร่วมบิดามารดา 9 คน หลวงพ่อเป็นบุตรคนที่ 7 ชื่อเดิมของหลวงพ่อคือพระประสาร พลชัย จึงเป็นที่รู้จักในนาม อาจารย์ประสาร หรืออาจารย์สาร สนใจศึกษาวิทยาคมมาตั้งแต่สมัยยังเด็กครองเพศฆราวาส ชอบติดตามหลวงตาที่วัดโนนผึ้งไปธุดงค์ตามป่าเขาลำเนาไพรซึ่งไม่ไกลจากเขต อำเภอกันทรารมย์ , กันทราลักษณ์ , เดชอุดม , ภูสิงห์ ในละแวกนั้นเมื่อก่อนมีแต่ป่ารกทึบ ฝึกฝนวิชาที่ได้เรียนรู้จากท่าน จวบจนอายุใกล้บวชหลวงตาได้แวะที่วัดโนนค้อ และได้ฝากหลวงปู่ประสารให้กับหลวงปู่อ้วน วัดโนนค้อ ต่อมาหลวงปู่ประสารได้มีโอกาสไปเรียนวิชากับหลวงปู่อ้วนบ้าง แต่พอถึงฤดูทำนาก็ต้องกลับบ้าน จนเมื่ออายุครบบวชก็ได้อุปสมบทที่วัดโนนผึ้ง
ประวัติด้านการศึกษาและเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์
เมื่อ เรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 หลวงปู่ท่านก็ได้ช่วยพ่อแม่ทำนา อยู่ประมาณ 2 ปี พวกพี่ๆพากันบวชหมดทุกคน หลวงปู่ท่านจึงคิดที่จะบวชบ้าง แต่หลวงปู่ท่านพูดเป็นธรรมนองว่า ถ้าได้บวชแล้วจะไม่ขอลาสิกขา ทางคุณพ่อคุณแม่จึงได้ให้หลวงปู่บรรพชาเป็นสามเณร เมื่ออายุย่างเข้า 17 ปี ในวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2488 ณ วัดบ้านดูน อำเภอกันทรารมย์ จังหวัดศรีสะเกษ
โดยมีพระปลัดแสง กิตฺติญาโน เป็นพระอุปัชฌาย์ ในระหว่างเป็นสามเณรหลวงปู่ท่านได้เล่าเรียนศึกษาความรู้จากสำนักเรียน หลวงปู่ท่านเป็นคนเรียนเก่งและมีความจำที่ดีมากๆ และเป็นที่รักใคร่ของครูอาจารย์ และต่อมาเมื่อหลวงปู่อายุครบ 20 ปีจึงได้ขออาจารย์อุปสมบท ในวัน
ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2491 ที่วัดโนนผึ้ง ตำบลโนนสัง อำเภอกันทรารมย์ จังหวัดศรีสะเกษ โดยมีพระปลัดแสง กิตฺติญาโน เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการอ้วน โสภโน เป็นพระกรรมวาจารย์
พระอธิการทา โกวิโท เป็นพระอนุสาวนาจารย์ และมีฉายาว่า พระประสาร อรหปจฺจโย
และเมื่อบวชเป็นพระแล้วหลวงปู่ท่านได้ศึกษาด้านเวชศาสตร์ และไสยศาสตร์
จากหลวงปู่อ้วนจนจบหลักสูตร และหลวงปู่ท่านได้ศึกษาต่ออีกกับหลวงปู่มุม ที่วัดประสาทเยอ
อำเภอไพรบึง และยังไม่พอเท่านั้นหลวงปู่ท่านยังได้ ไปฝากตัวเป็นศิษย์ หลวงปู่ฝาง ที่อำเภอ
ปัญ จาคีรี จังหวัดขอนแก่น ได้ศึกษาวิปัสสนากรรมฐาน บำเพ็ญเพียรจนช่ำชอง ต่อมาหลวงปู่ประสารมีโอกาสเข้าเมืองหลวง โดยจำพรรษาที่วัดหงส์รัตนาราม บางกอกใหญ่ และได้มีโอกาสศึกษาวิชากับอาจารย์หลายรูปในย่านฝั่งธนบุรี และ กทม. อยู่ที่วัดหงส์รัตนาราม ๓-๔ ปี จึงกลับวัดโนนผึ้ง เพราะต้องช่วยงานก่อสร้างเสนาสนะต่างๆภายในวัด และยังไปช่วยงานที่วัดบ้านโนนค้ออีกด้วย ช่วงที่หลวงปู่ดำเนินการก่อสร้างและบูรณะวัดนั้น ถึงช่วงจากการว่างเว้นการดูแลการก่อสร้าง ท่านจะเข้าไปในป่าซึ่งไม่ไกลจากวัดท่านเพื่อหาว่านต่างๆ ตามที่ท่านมีความรู้ซึ่งได้เคยศึกษามาจากบรรดาครูบาอาจารย์ของท่าน ครั้งหนึ่งหลวงปู่เดินเข้าไปเจอบริเวณลานดินกว้างมองเห็นเป็นเนินดินสูง มีต้นไม้ปกคลุม พอดีมีชาวบ้านจำนวนหนึ่งเข้ามาหาของป่า อาสาถางต้นไม้และทำที่พักถวาย เพื่อเป็นสถานที่ปักกลดของหลวงปู่ ถึงยามกลางคืนเงียบสงบหลวงปู่เริ่มนั่งสมาธิสลับกับการเดินจงกรม ซึ่งคืนแรกนั้นไม่มีอะไรผิดปกติ แต่มีบางอย่างบอกกับหลวงปู่ว่า สถานที่ที่ท่านใช้ปฏิบัติกรรมฐานอยู่นั้น มีอะไรพิเศษอยู่แน่นอน พอคืนที่สองท่านก็ได้ล่วงรู้ถึงสิ่งที่มาสะกิดใจท่าน นั่นก็คือท่านได้พบดวงไฟสว่างลอยจ้าขึ้นมาจากพื้นดินแล้ววนอยู่ใกล้ๆที่พัก สิ่งนั้นมองเห็นได้ด้วยสายตา ไม่ใช่เกิดจากนิมิต พอรุ่งเช้าชาวบ้านกลุ่มเดิมที่เคยมาจัดสถานที่ให้ท่านได้แวะมาหาท่าน หลวงปู่ไม่ได้เล่าอะไรให้พวกเขาเหล่านั้นฟัง แต่ท่านตั้งข้อสงสัยว่าชาวบ้านสามถึงสี่คนนี้จะต้องเข้ามาหาอะไรสักอย่าง นอกเหนือจากหาของป่าทั่วไป ถึงคืนที่สามหลวงปู่ก็ได้พบเหตุการณ์เหมือนเดิมอีก คืนนี้ดวงไฟเปล่งประกายสีเหลืองสดใสมาก เมื่อมีเหตุชวนสงสัยว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร ท่านจึงตั้งจิตอธิฐานว่า ?ใต้พื้นแผ่นดินแห่งนี้ถ้ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ขอจงได้ปรากฏให้ทราบด้วย เถิด? จากนั้นท่านหลับตาทำสมาธิ จนในที่สุดจึงรู้ว่าใต้พื้นดินตรงนี้มีพระพุทธรูปอายุหลายร้อยปีฝังอยู่ เพื่อให้มั่นใจว่าสิ่งที่ปรากฏเป็นจริงหรือหลอก จึงเข้าไปสำรวจบริเวณนั้นจึงได้รู้ว่า บริเวณป่าที่ท่านนั่งสมาธินั้นเมื่อก่อนเคยเป็นวัด หรือสถานที่สำคัญทางพุทธศาสนามาก่อน เพราะมีสิ่งก่อสร้างที่ถูกทับถมอยู่ใต้พื้นดิน พอขุดคุ้นดินลงไปก็เจออิฐก้อนใหญ่ ขุดตรงที่มีแสงสว่างลอยขึ้นมาพบว่าเป็นซุ้มครอบอะไรสักอย่าง และขุดกว้างจนพบพระพุทธรูปขนาดหน้าตักเกือบศอกองค์หนึ่ง เป็นพระพุทธรูปสมัยเชียงแสนศิลปะลาว เนื้อหินทราย ท่านจึงได้อัญเชิญมาแล้วให้ช่างลงรักปิดทองตั้งไว้บูชาที่วัด กล่าวกลับไปถึงการเก็บว่านของหลวงปู่ แต่ละชนิดต้องใช้เวลานาน บางพื้นที่มีสองสามชนิดบางพื้นที่มีชนิดเดียว บางชนิดเคยเห็นผ่านตา แต่พอจะไปเก็บกลับหาไม่เจอ ดังนั้นพระเครื่องของท่านที่เป็นเนื้อว่านท่านจะทำเองเป็นส่วนใหญ่ ตั้งแต่การเก็บว่านจนถึงการกดพิมพ์
และวัตถุมงคลอีกชนิดที่โดดเด่นของ ท่านคือตะกรุดโทน ตะกรุดโทนของท่านทำจากแผ่นทองแดง ท่านทำชนิดที่คาดเอว ห้อยคอได้ หลวงปู่บอกว่าที่ลงนั้นเราลงอะไรก็ได้ที่เรียนมา สำคัญอยู่ที่จิตทั้งสิ้น จะลงมากตัวหรือน้อยตัว ถ้าลงมากสมาธิไม่ดีพอ จิตไม่แก่กล้า ก็ไม่ขลังอะไรเลย ของท่านที่ลงส่วนมากเป็นหัวใจธาตุทั้งสี่เป็นปฐม สาเหตุที่ตะกรุดหลวงปู่ประสานเป็นที่รู้จักในหมู่ทหาร ตำรวจ ก็เนื่องจากตะกรุดอันลือลั่นของหลวงปู่พั่ว วัดบ้านนาเจริญ จังหวัดอุบลราชธานี ทหาร ตำรวจ มีศรัทธามาก พากันไปกราบขอตะกรุดจากหลวงปู่จนทำให้ไม่ทันแจก จึงได้บอกกับบรรดาศิษย์ว่าที่นำมาแจกนั้นบางส่วนหลวงปู่ได้นำแผ่นโลหะไปให้ หลวงพ่อประสาร วัดบ้านโนนผึ้ง จารอักขระคาถาให้ หลวงปู่ประสารบอกว่า ?ของฉันห้ามลอง ให้ใจมั่นอย่างเดียวจะช่วยให้แคล้วคลาดอันตราย ถึงคราวสู้ต้องสู้ ถึงคราวหนีต้องหนี ยามหนีไม่ต้องกลัวภัยและอย่าด่าเป็นอันขาด รับรองได้เลยว่าปลอดภัยแน่ๆ?
มี ประวัติบางตอนของหลวงปู่ประสารที่เกี่ยวเนื่องกับหลวงปู่หมุน วัดบ้านจาน ต้องขอความอนุเคราะห์จากสมาชิกท่านที่มีข้อมูลช่วยกันเล่าต่อด้วยครับ ปัจจุบันหลวงปู่ประสาร อรหปัจจโย วัดบ้านโนนผึ้ง ได้ถึงแก่มรณภาพแล้ว และได้มีการพระราชทานเพลิงศพแบบโบราณอีสาน (นกหัสดีลิงค์) แล้วเมื่อปีที่ผ่านมา

(ขอบคุณ ชมรมอนุรักษ์พุทธศิลป์แห่งภาคอีสาน )

 

ห้องหรือช่องบูชาวัตถุมงคลหลวงปู่เร็ว อยู่ใกล้ๆกับที่หลวงปู่นั่งรับญาติโยม บูชาวัตถุมงคลเสร็จนำไปให้หลวงปู่ประสิทธิประสาทซ้ำ จารมือ เจิมหัว พรมน้ำมนต์ต่อเลย ไม่รู้อุปาทานหรือเปล่า หลังจากให้หลวงปู่จารมือ เจิมหน้าผาก พอกลับมาการเงินคล่องขึ้น หรือจะสิ้นปีงบประมาณ เขาเลยจ่ายเงินที่ค้าง บางรายการย้อนหลังไป ๒-๓ ปี พึ่งจ่าย ได้ช้าแต่ก็ดีกว่าไม่ได้ เบี้ยเลี้ยงที่ว่ายากๆพึ่งไปรับมาวันนี้ หายใจโล่งไปอีกหน่อย มีเงินทำบุญเพิ่มนิดหน่อย......

ปล.ฝากเลขท้ายสวยๆให้ดู เลขรถผม ๗-๑๔ ได้ข่าวว่างจ้าวเขาไม่รับแล้ว พร้อมกับเลขรถที่นำมาโชว์(รถของน้องสาวคุณลินน์๕๖๔)

 

กะลาราหูหลวงปู่คำบุ จากวัดครับ หลวงปู่เจิมแป้งเสกให้ด้วยครับ
www.prachaolay.com

 

สวัสดีค่ะ คุณอาณัติ ยินดีด้วยนะคะ เมื่อกุศลพร้อมครูบาอาจารย์ท่านเปิดทางให้ สิ่งดีๆย่อมเข้ามาหาผู้สร้างกุศลเสมอค่ะ อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
ปล. แอบมาทำตัวแดงๆให้ตื่นเต้นอีกแล้วนะคะหุๆๆ

 

สวัสดีครับพี่ลิน สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน

 

สวัสดีครับพี่ลิน สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน


ขอให้โชคดีกันทุกท่านนะครับวันนี้ อิอิ

 

สวัสดีค่ะท่านก้อง และเพื่อนๆสมาชิกทุกๆท่านค่ะ วันนี้ช่วยชาติไปอีกหนึ่งรอบค่ะ :'''''(

 

กราบหลวงปู่-หลวงพ่อเช้าวันทำงานอีกวันครับ
ซำบายดีเด้อเอื้อยลิน
ฝนตกแหน่บ่ครับผม งานคักหลายบ้านกะบ่ได้กลับเลยเอื้อย
คิดฮอดบ้านเกิดแท้เด้

 

ช่วยรัฐไปอีกหนึ่งงานคือกันครับเอื้อย:'(
ช่วย 654 ดันออก 554

 

สวัสดีค่ะ คุณพลคนขยัน อุบลก็ตกแหน่บ่ตกแหน่คือกันค่ะ แต่ตอนเย็นๆลมหนาวเริ่มพัดมาแล้วค่ะ ช่วงนี้เวลากลับไปบ้านที่ตาลสุม จะมีความสุขมากๆเห็นทุ่งข้าวสีเขียว หอมกลิ่นข้าวที่ตั้งท้อง ยืนปล่อยอารมณ์ไปกับธรรมชาติชาร์แบตได้เต็มปอด สบายใจสบายกายดีค่ะ คิดถึงฝนใหญ่ที่จะมาข้าวก็ใกล้จะได้เกี่ยวแล้วอดเห็นใจคนปลูกข้าวไม่ได้ค่ะ :''(

 

อย่าดูหมิ่นบุญกรรมจำนวนน้อ​

<wbr style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 18px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px; background-color: rgb(255, 255, 255);">

ย
จักไม่ต้อยตามต้องสนองผล
แม้ตุ่มนี้ที่เปิดหงายรับสายชล
ย่อมเต็มล้นด้วยอุทกที่ตกลง ​

อันนักปราฃญ์สั่งสมบ่มบุญบ่<wbr>อย
ทีละน้อยทำไปไม่ไหลหลง
ย่อมเต็มด้วยบุญนั้นเป็นมั่<wbr>นคง
บุญย่อมส่งสบสถานวิมานทอง ฯ​

<wbr style="font-family: 'lucida grande',tahoma,verdana,arial,sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 18px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px; background-color: rgb(255, 255, 255);"><wbr style="font-family: 'lucida grande',tahoma,verdana,arial,sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 18px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px; background-color: rgb(255, 255, 255);">

 

ได้รับพระแล้วนะครับพี่ลิน เหรียญสวยมากเลยครับ

 

สวัสดียามดึกค่ะ ดีใจที่ถูกใจนะคะหุๆๆๆ ยินดีให้บริการเสมอค่ะ
ขอบคุณค่ะ

 

เหรียญโภคทรัพย์ หลวงปู่บุญ วัดแสงน้อย

คอลัมน์ หลังเลนส์ส่องพระ
เอกอุ


<table style="font-family: 'Times New Roman'; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; widows: 2; word-spacing: 0px; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: rgb(255, 255, 255); " align="left" border="0" cellpadding="0" cellspacing="5" width="360"><tbody><tr><td align="center" bgcolor="#E0E0E0" valign="top">
</td></tr></tbody></table>พระเกจิอาจารย์ชื่อดัง "หลวงปู่บุญ ขันตโร" หรือ "พระอุปัชฌาย์บุญ" แห่งวัดแสงน้อย จ.อุบลราชธานี ปัจจุบันสิริอายุ 93 ปี พรรษา 72 ท่านเป็นศิษย์สายพุทธาคมของอดีตพระเกจิอาจารย์ 3 รูป หลวงปู่ห่าน พุทธสาโร, หลวงปู่รอด วัดทุ่งศรีเมือง และ หลวงปู่ญาท่านสวน วัดนาอุดม จ.อุบลราชธานี

หลวงปู่รอด ได้ถ่ายทอดวิชาสารพัดให้ศิษย์อย่างมิมีปิดบัง อาทิ วิชามหามนต์ยักษิณี, วิชาคาถาน้ำมนต์ขนานยักษ์, วิชาสีผึ้งดำช้างหลงโขลง และวิชาคาถามหาเมตตา

ท่านอยู่เรียนวิชากับ หลวงปู่รอด ได้เพียง 2 ปี เมื่อปี พ.ศ.2485 หลังจากนั้นได้ไปเรียนกัมมัฏฐานจาก พระอาจารย์แพง จ.สกลนคร ศิษย์เอกสมเด็จลุน นครจำปาสัก หลังจากนั้นได้ลาพระอาจารย์แพงเข้าเมืองไปเรียนวิชาสายสำนักวัดประดู่ในโรงธรรม จ.พระนครศรีอยุธยา โดยพักอยู่ที่วัดพระแก้ว ต.กะจิว กิ่ง อ.ภาชี จ.พระนครศรีอยุธยา

ผ่านไปอีกหลายปี หลวงปู่บุญได้ย้ายไปอยู่ ที่วัดสระปทุม มี พ.ท.ประสาร ทองภักดี เป็นอุปัฏฐาก ครั้นเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ท่านจึงกลับวัดแสงน้อย รับแต่งตั้งให้รักษาการ เจ้าอาวาส ขณะที่ท่านอยู่วัดแสงน้อยนั้น ท่านเดินธุดงค์ไปอีสานเหนืออีกครั้งหนึ่ง ไปอยู่กับญาท่านแพง อาจารย์ของญาท่านสวน วัดนาอุดม เดินธุดงค์ 3 รูป ประกอบด้วย ญาท่านแพง, ญาท่านสวน และหลวงปู่บุญ

การธุดงค์ครั้งนี้ไม่เหมือนตอนเป็นสามเณร ด้วยต้องผ่านเข้าป่าดงบังอี่ ซึ่งคนแถวนั้นถือเป็นป่าผีสิง ไม่มีใครกล้าเข้าไป แม้แต่คนในพื้นที่ก็ตาม

หลวงปู่บุญ ถือเป็นบททดสอบจิตและ อารมณ์พระกัมมัฏฐาน ได้ปักกลดกลางป่าลึก ทำวัตรสวดมนต์นั่งสมาธิ ท่ามกลางสัตว์ร้ายมากมาย ทั้งเสือ หมี เดินรอบกลด แถมยังต้องผจญผีป่า ผีโป่ง สารพัดภูตพราย

หลังจากสามารถผ่านพ้นภัยจากป่าดงบังอี่ หลวงปู่บุญ ได้เข้าไปกราบนมัสการพระธาตุ พนม หลังจากนั้นได้ธุดงค์เดินตามริมแม่น้ำโขงเรื่อยมา ก่อนมุ่งหน้าสู่ภูลังกา และก็ได้เดินกลับอุบลราชธานี

หลวงปู่บุญ ถือเป็นพระเถระที่อาวุโสมากรูปหนึ่งในเมืองอุบลราชธานี จนชาวบ้านขนานว่าหลวงปู่ใจดีเหมือนแม่น้ำ หรือเทพเจ้าแห่งทุ่งแม่น้ำชี

ในปัจจุบัน หลวงปู่บุญ ยังสามารถสวดพระปาติโมกข์ได้ รวมทั้งมีความชำนาญเรื่องอักษรธรรม มูลน้อย มูลกลาง

วัตถุมงคล หลวงปู่บุญ ได้รับความนิยมจากนักสะสมนิยมพระเครื่องอย่างมาก เหรียญรุ่นแรก สร้างเมื่อปี 2534 ปัจจุบันกลายเป็นเหรียญหายาก ส่วนวัตถุมงคลประเภทเครื่องรางของขลังที่โด่งดังอยู่ในขณะนี้ คือ แผ่นยันต์ปทุมโลหิต ลงแผ่นหนังวัวลายเสือสมิง เหรียญโภคทรัพย์ และแมงมุมดักโชค เป็นต้น

โดยเฉพาะ "เหรียญโภคทรัพย์" กำลังมาแรงอย่างมากในหมู่นักสะสม