พ่อผมเป็นอะไร เบื่อมากๆ

พ่อผมเปนโรคอะไรไม่ทราบชอบเห็นคนอื่นสำคัญกว่า เกรงใจคนอื่นมากกว่า คืออยากจะเล่ามานานแล้ว เวลาพ่อผมไปทำอะไร คุยกับคนอื่นจะคุยดีมากๆ แบบเรียบร้อยๆ กับคนในบ้านอะไรไม่รุ้ จะทักท้วงไรหน่อย โมโหตวาดคนในบ้านไปทั่วทีกับคนอื่นพูดดี แม่ผมก็พลอยเครียด เช่นแบบเวลาไปกินข้าวกัน เช่นเวลาค่ำ 2 3 ทุ่ม มีคนโทรศัพเข้ามา(ปรึกษา) แล้วพ่อก้อคุยเกือบ30นาที ทั้งๆที่กินข้าวกันอยุ่ ทั้งๆที่ไม่ใช่เวลาที่สมควร ผมแค่บอกวา วันหลังน่าจะบอกเค้าว่ามีธุระอยุ่ไม่น่าคุยนานเลย

เค้าก้อมาว่าผม แบบเหนธุระคนอื่นสำคัญกว่า ข้าวที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง
ไม่ก็บางทีไปทำกิจกรรมเช่น เล่นรถบังคับอะไรงี้ที่ไปเปนครอบครัว แล้วคือในวันแข่งชอบมี ใครไม่รุ้มา ยืมของ นู่นนี่นั่น เช่นไขควง กาว อะไรงี้ กับพ่อเปนประจำทั้งๆที่ไม่ได้สนิทอะไรมากมาย พอผมบ่นว่าให้ยืมทำไม เรากำลังยุ่งอยุ่(คือกำลังแข่งขันต้อง นิดนึงเพราะเรามาแข่งไม่ได้มีเวลาว่างคุย) เค้าก็มาด่าผมแรงๆ บางทีก็ปาของตรงนั้นเลยคนที่มาแข่งแถวนั้นก็มอง(เรื่องจริง) ทั้งที่ๆที่เรายังต้องใช้ของสิ่งนั้นๆอยุ่ กับเอาไปให้คนอื่นยืม
แล้วก็มาบ่นบอก ทำงี้เลิกเล่นไปเลยแล้วกัน บอกไปเล่นคนเดียวไรประมาณนี้ ทั้งๆที่ไม่ได้มีปัญหากับใคร เหมือน ไปน้ำขุ่นๆ ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าเค้าเป็นอะไร รวมทั้งแม่ผมด้วยรุ้สึกแย่พอกับผม เบื่อ....เป็นมาสิบๆปีเเล้วนะครับ จนถึงปัจจุบัน บางทีผมก็เถียงกลับด้วยเพราะมันไม่ไหวจริงๆ มีคำหยาบนิดหน่อยปนบ้างงมันไม่ไหว เรื่องไม่เป็นเรื่อง ดันโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ช่วยผมทีครับ ใครพอจะดูดวงได้ไมหครับไม่ทราบว่าเกี่ยวกันไหมแบบมีใครทำของใส่พ่อผมอะไรประมาณนี้

 

รอๆ คนมาช่วยผม TT เครียดๆๆๆๆๆ

 

พ่อเป็นคนมีอัธยาศัยดีแก่คนทั่วๆไป แต่ไม่ถูกใจท่านผู้ถาม จึงเกิดความตึงเครียดครับ..
ลองถามคุณแม่ดูว่า ก่อนแต่งงานหรือตอนคบกับพ่อใหม่ๆ พ่อเป็นคนมีนิสัยเเบบนี้หรือเปล่า

และลองพิจารณาหาข้อดีข้อเสียของตนเองดูบ้างว่า นี่ข้าพเจ้เป็นผู้ตระหนี่หวงแหนของ หรือไม่มีมนุษยสัมพันธ์ หรือเปล่า จึงเกิดอาการไม่พอใจที่เห็นพ่อทำในสิ่งตรงข้าม ตรวจดูด้วยความเที่ยงตรงจริงใจ อย่าเข้าข้างตน ว่าข้าพเจ้าเท่านั้นถูก คนที่ไม่เหมือนไม่ได้ดังใจผิดหมด เพราะคนปกติทั่วไป มักถือตนว่าเป็นประธานในที่ทั้งปวง แต่ไม่ยอมรับว่าคนอื่นสามารถแตกต่างได้ นี่จึงเป็นที่มาของความขัดแย้งประดามีในโลก..

สิ่งทุกสิ่งที่เกิดกับเราและทุกคนทุกสรรพสัตว์ย่ิอมมีมาจาก"เหตุ" ทั้งเหตุไกลและเหตุใกล้..ไม่มีอะไรเกิดเองลอยๆแบบไม่มีเหตุ เหตุไกลได้แก่อกุศลกรรมที่เราและแม่เคยทำมาแล้วจะกี่ล้านแสนชาติก็ตาม.. เหตุใกล้คือการเกี่ยวข้องเป็นพ่อลูก และสามีภรรยากันกรรมจึงได้ช่องมาส่งผลให้ได้รับ..

สิ่งที่เกิดขึ้นกับท่านและแม่ ฟ้องถึงอดีตเหตุคือการล่วงมิจฉาวาจา มีการใช้คำหยาบคายหรือด่าใครๆมาแล้ว...ดังนั้นจึงมีผลให้ได้ฟังเสียงหรือถ้อยคำที่ไม่น่ายินดี...ดูเอาเถิด กับคนอื่นๆพ่อพูดด้วยถ้อยคำไพเราะอ่อนน้อม แต่กับเราและแม่กลับตรงข้าม..นี่มาด้วยเหตุผลกลใดเล่าหากมิใช่เพราะอำนาจกรรมที่จัดสรรค์มา ...

อนึ่ง เมื่อกรรมส่งผลแล้ว กำลังหรือกรรมนั้นย่อมอ่อนกำลังหรือหมดผลไป ส่วนพ่อนั้น กำลังทำกรรมใหม่ เพื่อที่จะได้ไปมีฐานะหรือสภาพคล้ายๆกับที่ท่านผู้ถามและแม่กำลังเป็นอยู่ เพราะไม่รู้ไม่เคยสดับพระธรรม มาจึงได้ทำสิ่งที่ไม่เป็นไปเพื่อความสุขแก่ตนภายในครอบครัว ส่วนการมีอัธยาศัยดีกับคนนอก ก็เป็นส่วนของ ความดี ที่ทำไว้ย่อมนำผลดีแยกกับผลไม่ดีมาสู่ตนเช่นกัน..เพราะกฏแห่งกรรมนั้นเที่ยงตรงไม่บิดเบือนแปรสลับเป็นอย่างตรงข้ามเลย.....

เมื่อท่านผู้ถามทราบอัธยาศัยของพ่อแล้ว ก็พึงวางใจให้ถูกด้วยการยอมรับเท่านั้น เพราะการที่จะแก้ไขคนอื่น ให้เป็นไปตามความชอบใจของตนนั้นย่อมไม่อาจเป็นได้ บุคคลใดจะแก้ไขตนได้ก็เพระตนคิดแก้ไขตนเท่านั้น..

ท่านผู้ถามลองงดเว้นความใส่ใจในการ"ตักเตือน"พ่อ"ตรงๆ พยายามยอมรับความเป็นผู้มีใจอารีของท่าน..นึกอนุโมทนาในความใจดีของท่านกับผู้อื่นอย่าง"เงียบๆ"ในใจ เพราะนั่นเป็นการทำบุญในใจ นี้เป็นการสร้างอุปนิสัยใหม่ให้ท่านผู้ถามแทนการนึกตำหนิติเตียนท่าน หรือพยายามจับผิดท่าน ปล่อยให้พ่อทำตามที่พ่อรู้สึกดี เมื่อเราไม่กล่าวอะไรๆกับพ่อ ในเชิงตำหนิ คำด่าที่ใหนจะมาปรากฏ? เพราะไม่เป็นตัว"เหตุกระตุ้น" ผลคือถูกด่าจะเกิดได้อย่างไร...ด้วยการยอมรับและปรับเปลี่ยนท่าที ความสมานฉันท์ ปราศจากการแตกร้าวย่อมปรากฏได้ ..ไม่มีใครในโลกที่ชอบความอึดอัดขัดเคือง

พึงทราบว่า แม้พ่อเองก็คง มีความอึดอัดและกดดันไม่แพ้ท่านผู้ถามหรอก ลองพยายามเอาใจพ่อมาใส่ใจตนดูเถิด เพียงแต่พ่อยังไม่เข้ามาถามในนี้เท่านั้นว่า ทำไมบุตรแลภริยาของข้าพเจ้า จึงมักเห็นว่าข้าพเจ้าทำผิดเสมอ ในเมื่อข้าพเจ้ามีความยินดีแจกทานหรือช่วยคนอื่นฯลฯ..เป็นต้น

เข้าใจว่าท่านผู้ถามเป็นห่วงและรักพ่อ ท่านเป็นลูกที่ดีมากคนหนึ่ง แต่การรักพ่อด้วยการเถียงด้วยคำหยาบคายนั้น นอกจากจะไม่ทำให้พ่อปลื้มใจแล้วยังเป็นการทำกรรมใหม่ที่ท่านจะต้องไปได้ยินคำหยาบคาย อีกนับชาติไม่ถ้วนทีเดียว เพราะการทำบุญหรือบาปกับพ่อแม่นั้นผลย่อมมหาศาล จึงพึงสำรวมระวังให้มาก ท่านเองก็อึดอัดขัดเคืองยิ่งแล้วในปัจจุบัน คงไม่ชอบที่จะไปเป็นเช่นนี้อีกในภพต่อๆไปเป็นเอนก..หากท่านเลือกที่จะนิ่งเป็น ท่านจะไท่ต้อวล่วงมิจฉาวาจาเลย..

ขอให้ฝึกใจใหม่ หากมีโอกาส แทนที่จะไปแข่งรถกัน ลองชวนพ่อไปฟังธรรมหรือทำบุญกันบ้่าง หรือท่านอาจคุยกับพ่อดีๆเมื่อเห็นพ่ออารมณ์ดี ว่าท่านเป็นห่วงพ่อเช่นนี้ๆแลท่านไม่ชอบใจที่เห็นเหมือนพ่อถูกเอาเปรียบ ฯลฯ ท่านอาจได้ฟังเหตุผลที่ท่านคิดไม่ถึงก็ได้ ลองดูครับ..

ขอให้มีความสุข อย่าลืมปริ๊นท์ไปให้แม่อ่านด้วยนะครับ

 

ลองใช้ปัญญาพิจารณาปัญหาสิครับ ว่าจะแก้ไขได้อย่างไร
ใช้วิธีนี้ไม่ได้ ก็ใช้วิธีอื่น

คุณว่าพ่อพูดกับตัวเองไม่ดี แล้วคุณพูดดีกับพ่อคุณแค่ไหน หรือพูดธรรมดาออกจะเน้นเสียงเกร็งๆหน่อยทำนองว่าออกก้าวร้าวขึ้น

ต้องคลายกรรมที่ท่านทำกับคุณก่อนด้วยการให้อภัยในสิ่งที่ท่านพูดไม่ดี ว่ากล่าวผิดๆ กระทำไม่ดีกับคุณ..ตรงนี้ช่วยได้บ้างก็ไม่ทั้งหมด คิดเสียว่ากรรมนี่ที่เกิดมาจากท่าน ท่านก็เป็นผู้เลี้ยงดูคุณมาด้วยชดเชยไปครับ

ในส่วนอื่นคนใกล้ตัวมักจะสอนไม่ได้หรอกยิ่งขัดกันด้วย ก็ต้องหาคนที่มีคุณธรรม มีธรรมมะมี บารมีมาขัดเกลา ต้องสังเกตว่าท่านชอบท่านใดบ้าง และยกคำประโยค หรืออ้างถึงท่านนั้นบ้างเพื่อให้พ่อคุณยอมรับฟังคุณมากขึ้น ..วิธีการอื่นหาเองอยู่ใกล้กันมิใช่หรือครับ



ปัจจัยดวงก็คือวาสนา ..วาสนากับพ่อไม่มาก ก็ช่วยเหลือค้ำจุนกันยากหน่อย จะได้อะไรก็มักจะยากหรือเป็นของมือสอง ของใช้แล้ว ไม่ค่อยอยากจะช่วยเหลือ ขอความช่วยเหลือยาก

ถ้าวาสนาดี พ่อก็ดีด้วย ก็ได้อะไรใหม่ๆ พูดกันไม่ขัดกันมาก พ่อจะเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูก ช่วยเหลือลูกตลอดเต็มที่อยากได้อะไรไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็หาให้

ถ้าวาสนากลางๆ ก็พูดกันดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ได้อะไรทั่วไปเหมือนคนอื่น แต่ก็ได้ของใหม่ แต่ของเก่าก็ได้บ้าง ช่วยเหลือตามความเหมาะสม ครอบครัวก็ปรกติครับ

ดังนั้นถ้าถามเรื่องดวงก็มองเหตุวาสนานั้น ..ว่าเรามีวาสนาต่อกันระดับไหน เมื่อรู้แล้วยอมรับเข้าใจ ปรับตัว ว่าคุณจะได้เท่านั้น เท่านี้ ไม่ใช่ได้เท่าที่คุณต้องการ หรือได้เหมือนคนอื่นครับ

 

เข้าใจคุณค่ะเพราะพ่อดิฉันก้อเป็นอย่างนี้ ใครที่ไม่มีพ่อแบบนี้และไม่เจอกะตัวเองเขาจะไม่เข้าใจค่ะ บางที่การที่คนๆหนึ่งเป็นแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเหตุหรือปัจจัยอะไรทั้งสิ้น เขาเป็นของเขาเองเช่นพ่อของดิฉันค่ะ ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังงัยก้อเลยปล่อยไปตามเวรกรรมค่ะ แต่บางครั้งก้ออดไม่ได้เหมือนคุณค่ะ ก้อเถียงบ้าง ไม่ใช่ดิฉันคนเดียวที่รู้และคิดแบบนี้ แม่เละพี่น้องทุกคนมีความเห็นตรงกันหมดค่ะ ปรึกษาใครเขาก้อบอกว่าให้ทำใจและปล่อยวาง ทำได้นะคะแต่ไม่ทุกครั้ง มันยากนะคะที่จะทำใจและปล่อยวาง ในเมื่อชีวิตก้อยังต้องดำเนินไปในทุกๆวันและเรายังมี รัก โลภ โกรธ หลง อยู่ค่ะ

 

ขอบคุณทุกท่านครับ คุณ arathai ขอโทษด้วยครับ กดผิด จะกดอนุโมธนา แต่กดผิดครับ

 

ไม่เป็นไรค่ะ ขอเอาใจช่วยนะคะ ทั้งคุณและดิฉัน ตอนนี้ก้อสวดมนต์และแผ่เมตตาให้พ่อค่ะและหวังลึกๆว่าอยากให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับพ่อค่ะ ขอให้ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับพ่อคุณเช่นกันนะคะและเกิดขึ้นในทางที่ดี _/\_

 

ปกติพ่อทำงานเป็นผู้นำหรือมีหน้าที่อะไรสักอย่างในที่ทำงาน ที่ต้องเข้าสังคมหรือปฏิสัมพันธ์กับคนหมู่มากรึเปล่าครับ คือมีสถานะภาพที่สังคมยอมรับไว้วางใจ นอกเวลางานยังมีคนโทรปรึกษา

ขอเดาว่าบุคลิกคงดูเป็นผู้ใหญ่สุภาพเปิดเผย และเป็นมิตรนะ่ครับ ใครต่อใครถึงกล้ามาขอยืมนั่นนี่ประจำ (ถ้าเดาผิดก็หน้าแตกครับ.. ฮี่ ฮี่ ) (deejai)

คือดูแล้วเหมือนเห็นแก่ส่วนรวมก่อนส่วนตัวน่ะ่ครับ ออกแนวเสียสละ จนบางครั้งลูกเมียเกิดอาการน้อยใจ พาลเกิดอคติ 'ไรว้า...อุตส่าห์มีเวลาอยู่กันพร้อมหน้าแท้ๆ
พ่อเองคงหงุดหงิดเวลาครอบครัวไม่เข้าใจ ว่าทำไมไม่มีใครเป็นเหมือนเค้า (เค้ากำลังทำความดีอยู่นะ) ยิ่งเราแสดงอาการต่อต้านก็ยิ่งไปกันใหญ่ครับ

พ่อผมก็เคยเป็น แล้วแม่ก็จะเป็นฝ่าย..งอนนนนนนน
แต่ตอนนี้ท่านไม่อยู่แล้วครับ ไปที่ๆท่านชอบแล้ว :love: ;aa35

ไม่ใช่ว่าเห็นธุระคนอื่นสำคัญกว่าครอบครัวหรอกครับ นั่นเป็นวิธีแสดงออกของเค้า
เป็นเรื่องปกติครับ เราอาจจะต้องเย็นลงหน่อย ยอมให้เขาเป็นคนของประชาชน (f) เปิดใจให้มากขึ้น เอาใจเขามาใส่ใจเราอีกนิด อย่าใช้ความรุนแรง ดูซิพ่อจะเป็นฟืนเป็นไฟอีกมั้ย
(ถ้าพ่อยังโกรธเป็นไฟอีก rabbit_run_away เราอย่าเป็นฟืน ให้เป็นน้ำเย็นซะ..จะได้ดับไฟ คอยเตือนแม่ด้วยนะ)

คนในครอบครัวยอมรับและเข้าใจกันจะเป็นภูมิคุ้มกันของสังคมที่ดีที่สุด
ปรับความเข้าใจกันให้ได้นะครับ

 

จริงค่ะ การทำใจมันยากแต่ก็พยายามฝึก เพราะเจอแบบนี้เช่นกันค่ะ

 

จริงค่ะ การทำใจมันยากแต่ก็พยายามฝึก เพราะเจอแบบนี้เช่นกันค่ะ

 

แล้วถ้าผมจะไปขอโทษพ่อ ต้องทำอย่างไรบ้างครับ ถ้าพูดไม่ดีอะไรไป

 

ขออนุโมทนาในความคิดอันยอดเยี่ยมนี้ด้วยครับ เมื่อเห็นโอกาสที่สมควร อาจเป็นในเวลาพักผ่อน ตอนเย็นวันใดวันหนึ่ง เข้าไปหาพ่อกราบท่าน แล้วพูดดังนี้:-

คุณพ่อครับ ผมได้ใคร่ครวญถึงความประพฤติของตน ในหลายครั้งที่ผ่านมา และเห็นว่า ผมได้ทำในสิ่งที่ไม่เหมาะสมคือ ใช้ถ้อยคำที่ไม่ดีกับคุณพ่อ ผมรู้สึกไม่สบายใจและสำนึกผิด จึงใคร่กราบขออภัยในการพูดไม่ดีเหล่านั้น..ที่ผมทำไปด้วยความขาดสติ ขอให้คุณพ่อโปรดอภัยผมด้วย ผมจะสำรวมระวังไม่ทำเช่นนั้นอีกเพราะทราบดีว่าเป็นบาป ซึ่งจะมีผลไม่ดีแก่ชีวิตผมในภายหน้าได้..

อนึ่ง การไม่เชื่อในเรื่องกรรมเป็นความเห็นผิด เรียกว่ามีมิจฉาทิฏฐิ เมื่อไม่เชื่อว่าตนเคยทำกรรมมาก่อน ผลดีและไม่ดีที่ตนได้รับเกิดเองลอยๆหรือโดยไม่มีเหตุปัจจัย ย่อมสามารถทำบาปกรรมได้อย่าเต็มที่ เพราะไม่คิดว่ากรรมมีผลอะไร นี้เป็นอันตรายร้ายแรงยิ่งกว่าการทำอนันตริยกรรมเสียอีก..จึงขอให้น้องเห็นถูกตรงว่ากรรมนั้นมีผลมาสู่ตนเสมอ ทั้งดีและชั่ว..

ขอให้มีความสุขความเจริญก้าวหน้าในชีวิตครับ..

 

แค่คิดนี่ก็ซึ้งแล้วครับ... pity_pig

ขออนุโมทนา (||)

 

ใช่น้ำตาไหล เลยคะ อนุโมทนานะ อย่าได้อายเด็ดขาดทำเลยคะขอขมาท่านจะด้วยวิธีใดก็ดีทั้งนั้น การทีคุณคิดได้แบบนี้สุดยอดเลยคะ และเรื่องจริงที่ควรเกรงกลัวกันไว้ได้เลยทำกรรมกับพ่อแม่ไว้ไม่ต้องกลัวไม่ต้ัองรอชาติหน้าชาติไหนทั้งนั้นจะไม่ไม่มีวันเจริญไปได้แน่นอนมีแต่ตกต่ำทำไม่ขึ้นกรรมตัวนี้แรงมากนะคะ เคยได้ยินไหมเอ่ย ที่มีดาราคนหนึ่งไปนอนที่ Hotel ต่างจังหวัดแล้วมีสิ่งเหนือธรรมชาติ.......จะด้วยอะไรก็ตามที่เธอหายใจไม่ออกและเห็นเป็นวิญญาณผู้ชายขึ้นมานั่งทับเธอสวดมนต์ไม่รู้ว่้ากี่บทมันก็ไม่ไป ท้ายสุดนึกถึงพระคุณคุณพ่อคุณแม่ขอให้ช่วยท่านเชื่อไหม? มันกระเด็นเลยนะคะ และที่ทำงานของดิฉันเผอิญต้องอยู่ในกองที่มีแต่ผู้ชายทำงานเยอะมากเพราะเป็นพวก shipping แต่สิ่งหนึ่งที่น่าแปลกมากคือที่นี้ห้องนี้ พวกผู้ชายห้องนี้เคารพรักคุณพ่อคุณแม่กันสุด ๆถึงขนาดเขาเล่าให้ดิฉันฟังทั้งน้ำตาว่า เขารู้สึกเสียใจที่ีวันที่คุณพ่อยังมีชีวิตเขาน่าจะพาท่านไปไหน ๆ ให้มากใกล้ชิดให้มาแต่ไม่ได้ทำสายไป วันนี้ไปไหว้ท่านที่ฮวงซุ้ยประจำปีก็ไม่ทราบว่าท่านได้รับหรือไม่ ดังนั้นเขาบอกดิฉันว่า คุณพ่อคุณแม่ยังอยู่อยากทำอะไรก็รีบๆทำซะเพราะคนเราชีวิตไม่ได้ยั่งยืนมากมาย และอีกหลายคนที่คุณพ่อคุณแม่มาก่อนเสมอเชื่อหรือไม่แม้ว่าเขาเหล่านั้นจะมีลูกมีเมียแล้วก็ตาม ดิฉันโชคดีที่อยู่ในกลุ่มกัลยาณมิตรที่ดีจริงๆ ดิฉันเองเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆคุณนี่แหละเมื่อสมัยยังไม่แต่งงานโห ก็เถียงพ่อแม่ไฟแลบ ซึ่งเป็นการก่อกรรมให้ตัวเองจริง ๆ จนมาเจอเพื่อนๆ ที่การไฟฟ้านีีละคะเห็นตัวอย่างที่ดี ๆ เพื่อนดิฉันเล่าว่าเวลาเขากลับบ้านที่สระบุรีทีไร ท่านเชื่อไหม คุณแม่เขามักจะเล่าเรื่องเดิมๆเรื่องเก่าที่เคยเล่ามาแล้วไม่รู้เ้ป็นครั้งที่เท่าไร แต่เพื่อนดิฉันผู้ชายคนนี้เขาจะนั่งฟังราวกับว่าไม่เคยได้ยินมาก่อนทุกครั้งแถมเสริมอย่างออกรส สนุกสนาน ทำให้คุณแม่หัวเราะัเรื่องเดิม ๆ ได้ตลอด ดิฉันอดไม่ได้ จนต้องถามว่า ถามจริง? ไม่รำคาญบ้างเหรอ ที่กลับไปก็ทนฟังเรื่องเดิมซ้ำๆ ซาก ๆ อยู่ได้และแกล้งเป็นเหมือนไม่เคยได้ยินนะ
คุณรู้ไหม เพื่อนตอบว่า ไม่ๆเลย เพราะเขาคิดเสมอว่าที่คุณแม่เขาเล่าเรื่องซ้ำๆ ซากๆ แบบนี้เป็นเพราะท่านแก่มากแล้ว สมองอาจไม่ว่องไวเหมือนหนุ่มสาว ใครละทีอยากเล่าเรื่องเก่าซ้ำๆ เราต้องคิดนะว่า เมื่อตอนเราเป็นเด็กทารกเราร้องแหกปากตลอดทุก 2 ชั่วโมงทำไม คุณแม่คุณพ่อไม่รู้สึกรำคาญเราบ้าง? ทำไมท่านไม่เอาขี้เถ้ายัดปากเราละเพราะหนวกหูเพราะรำคาญบ้าง เป็นเพราะท่านรักและอดทนกับเรา มาวันนี้นอกจากเราจะตั้องเห็นใจท่านให้มากในฐานะลูกที่ต้องทำตัวเราให้เหมือน ต้นไม้ที่เป็นไม้สักใหญ่ๆที่ต้องการกิ่งก้านใบ เพื่อปกป้องคุณแม่คุณพ่อของเราที่เหมือนกับต้นไม้ที่เริ่มถอนรากแล้ว รอแต่วันจะล้มเท่านั้นเราต้องคอยปกป้องท่านแผ่กิ่งก้านป้องกันลมแดดและแม้แต่มดให้ท่านอยู่ภายใต้ไม้ใหญ่คือเรานะคะ เพราะวันนี้เราคือต้นไม้ใหญ่ที่ต้องคอยป้องกันต้นไม้สีนำ้ตาลที่ใบก็โกร๋็นหมดแล้วรอวันทีจะถอนรากล้มเท่านั้น เราเป็นลูกต้องทำคะ นี่คือคำของลูกผู้ชายที่ดิฉันเมือได้ฟังหรือเล่าครังไรก็กลั้นำ้ตาไม่อยู่ทุกครั้ง และมันทำให้ดิฉันได้คิดและได้ล้างเท้าคุณแม่และคุณพ่อขอขมาเรียบร้อยแล้วคะ ท้ายนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ลูกกตัญญูคนต่อไปนะคะ

 

เป็นไงบ้างเ้อ่ย? หวังว่าตอนนี้ที่บ้านหนูคงมีแต่รอยยิ้มนคะ เพราะน้องเป็นเด็กดี รู้คิดและจิตสำนึกที่ดีนะ

เจริญในธรรม มีพระพุทธเจ้าในใจมาก ๆ คะ