นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ไปตามกระแส

พระผู้ทรงปัญญาท่านหนึ่งที่อาตมารู้จักมาหลายปีกำลังเดินธุดงค์กับเพื่อนเก่าของท่านในป่า ที่ออสเตรเลีย
ตอนบ่ายแก่ๆ ที่แสนจะอบอ้าววันหนึ่ง ท่านเดินไปถึงชายหาดที่สวยงามยาวเหยียดและโดดเดี่ยวห่างไกล
แม้มันจะเป็นการฝืนข้อวัตรของพระที่จะว่ายน้ำเพื่อความสนุกสนาน น้ำทะเลสีฟ้าช่างดึงดูดใจนัก
และท่านจำเป็นจะต้องคลายร้อนจากการเดินทางไกลนั้น ท่านจึงลงว่ายน้ำ

เมื่อครั้งที่ท่านยังเป็นฆราวาสตอนหนุ่มๆ ท่านว่ายน้ำแข็งมาก
แต่บัดนี้เมื่อได้บวชเป็นพระมานาน ครั้งสุดท้ายที่ท่านได้ว่ายน้ำก็เมื่อหลายปีมาแล้ว
ดังนั้นหลังจากการโต้คลื่นเพียงสองสามนาที
ท่านก็ถูกดูดเข้าไปในกระแสน้ำที่เริ่มพัดพาท่านออกไปสู่ท้องทะเลด้านนอก
มีคนบอกท่านภายหลังว่า ชายหาดนี้อันตรายยิ่งนักเพราะกระแสน้ำดุร้ายมาก

ในตอนแรกท่านพยายามจะว่ายทวนกระแสน้ำ ในไม่ช้าท่านก็พบว่า
แรงของกระแสน้ำเชี่ยวเกินกำลังของท่านมาก การปฏิบัติของท่านช่วยท่านได้ในเวลานั้น
ท่านผ่อนคลาย ปล่อยวางและปล่อยกายไปตามกระแสน้ำ

มันเป็นการกระทำที่กล้าหาญมากที่จะสามารถผ่อนคลายได้ในสถานการณ์เช่นนั้น
เมื่อท่านเห็นแนวฝั่งอยู่ไกลออกไปๆ ท่านถูกพัดออกไปห่างจากฝั่งหลายร้อยเมตร
กว่ากระแสน้ำจะอ่อนแรงลง เมื่อนั้นท่านจึงได้เริ่มว่ายพ้นจากกระแสน้ำ และกลับเข้าฝั่ง

ท่านบอกอาตมาว่าการว่ายกลับเข้าฝั่งนั้น ท่านต้องใช้พลังงานที่สะสมไว้จนหยาดหยดสุดท้ายเลยทีเดียว
เมื่อถึงฝั่งท่านก็หมดกำลังอย่างสิ้นเชิง ท่านแน่ใจว่าถ้าท่านได้พยายามฝืนสู้กระแสน้ำ
มันต้องชนะท่านอย่างแน่นอน ท่านคงต้องถูกพัดไกลออกไปสู่ทะเลด้านนอกเช่นกัน
แต่ก็คงหมดเรี่ยวหมดแรงจนไม่สามารถว่ายกลับเข้าฝั่งได้
ถ้าท่านไม่ได้ปล่อยวางและลอยไปตามกระแส ท่านเชื่อว่าท่านต้องจมน้ำอย่างแน่นอน

เรื่องเล่านี้พิสูจน์คำกล่าวที่ว่า 'เมื่อใดที่ไม่มีอะไรให้ทำ เมื่อนั้นก็ไม่ต้องทำอะไร’
มันไม่ใช่ทฤษฏีเพ้อฝัน ในทางตรงข้าม มันอาจจะเป็นสุภาษิตเพื่อการรักษาชีวิต
เมื่อใดก็ตามที่กระแสมีกำลังรุนแรงเกินกำลังของเรามากนัก
เมื่อนั้นเป็นเวลาที่เราต้องไปตามกระแส
เมื่อใดที่เราสามารถทำสิ่งใดให้เกิดผล เมื่อนั้นเป็นเวลาที่เราจะผลักดันความพยายามของเรา

ที่มา : Goldhips Board ::

 

หนีเข้าสู่พุธภูมิ ... เพื่อไปนิพพานขอรับ
หากบุญวาสนาบารมียังไม่ครบ ... ไม่ว่าต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีกกี่ชาติ
ก็ขอให้ความปรารถนาเดิมจงฝังอยู่ในจิต ... และก็ขอให้มีโอกาสช่วยคนที่หลงผิดให้กลับเป็นคนดี... (อฐิฐานแบบนี้มานานแล้วขอรับ)

แต่พอจะรู้วิธีทำอะไรบางอย่างแล้ว ^^

 

การบอกกล่าวนะขอรับ.

(k)กราบเรียน คุณ nouk ที่เคารพรัก...
ลูกแอ้มได้รับทราบเรื่องราวในอดีตชาติของตนเองจากคุณพี่ท่านหนึ่ง ท่านหน้าตาคมคาย มีเสน่ห์มาก ท่านเป็นสื่อนะครับ ท่านกรุณาบอกกับลูกแอ้มว่า ในอดีตชาตินั้นลูกแอ้มเคยเกิดเป็นพระราชโอรสลำดับที่ 106 ของท่านเจ้าปู่ศรีสุทโธนาคราชเจ้า ท่านไม่ให้ลูกแอ้มยึดติดว่าครั้งหนึ่งเราเคยเกิดเป็นพญานาค แต่ลูกแอ้มก็มีความภูมิใจในทุกครั้งที่ระลึกถึงได้ ถึงขนาดจะไปคำชะโนดและแม่น้ำโขงให้ได้ ไปเพื่อจะกลับไปยังเมืองบาดาล นาคพิภพ และจะไม่กลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีก เพราะท่านบอกว่าก่อนที่เราจะมาเกิดในเมืองมนุษย์ เรามาเพราะความอยากรู้อยากเห็น อยากมาเกิดเป็นมนุษย์ แล้วตั้งใจว่าจะกลับไปเกิดเป็นลูกของพ่อพญานาคและแม่พญานาคอีกครั้ง ท่านพ่อมีพระมเหสีเอกชื่อว่า ท่านนางพญานาคิณีศรีปทุมมาเจ้า วิสุทธิเทวี มีพระสนมอีกจำนวนมากหลายพระองค์ มีพระราชโอรส พระราชธิดา และพระราชนัดดาจำนวนมากมายหลายพระองค์ ท่านคุณพี่ท่านนี้บอกมานะครับ คุณคุรุวาโรบอกกับลูกแอ้มว่าให้ลูกแอ้มเจริญสมาธิหรือเพ่งลูกแก้วพญานาคให้ได้ปฐมฌาน(ฌานหนึ่ง) แล้วเราจะสามารถติดต่อกับท่านพญานาคได้ครับ ลูกแอ้มก็นำมาเล่าสู่กันฟังนะครับผม สาธุ.

 

555 เกิดใหม่ก็จำกันไม่ได้แล้วนะขอรับ ถึงจำกันได้ก็ใช่ว่าจะจำสัญญาได้หนิ

ไม่แน่นะท่าน เราว่า ถ้าท่านผู้นั้นได้เราไปเป็นสนม อาจจะเซ็งเป็ดเลยก็เป็นได้ .... (k)

 

ยังไงซะ...ถ้ายังไม่บรรลุโพธิญาณ ก็บำเพ็ญให้ได้เซียนก่อนนะ พอหมดอายุขัยก็ขึ้นไปอยู่กับเทพก่อน...บำเพ็ญต่อไ้ด้อีกจร้าาาา....แพลนไว้ก่อนก็ไม่เสียหายนิ

 

...ช่ายแร้วขอรับ ^^ สู้ๆๆๆ

 

แล้วเจ้าชายน้อยองค์นี้ มีนามว่าอะไร? พอจะบอกได้หรือเปล่าหนอ...คงไม่สืบสาวไปถึงท่านแม่หรอกนะ แค่รู้จักท่านพ่อก็พอแล้ว จริงมั้ย?

จะเป็นอะไรก็เป็นกันไปเถิด ถ้าเป็นแล้วได้สร้างบุญกุศลไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น มีความปรารถนาดีต่อเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย วันหนึ่งข้างหน้า หากบารมีแก่กล้า ความคิดเรื่องยึดติดภพภูมิคงหมดไปเองเนาะ....

 

บทความดีๆ ก๊อปมาให้อ่านกันเล่นๆ เพลินๆ

ใครสักคน...ที่มีค่าแก่การรอคอย...
ใครบางคน...ที่มีค่าพอให้รอคอย...

การรอคอย ... เป็นเรื่องที่ทรมาน โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน หรือรอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว...

จากเวลาที่นานอยู่แล้วจึงนานยิ่งกว่า และการดำเนินชีวิตระหว่างการรอนั้น ก็มีตัวแปรมากมายที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเอง พอๆ กับความอ่อนไหว

เป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้ระยะทางเป็นเครื่องวัดความรู้สึก พิสูจน์ความแข็งแรงของความรัก วัดการกระทำ...
ความเสมอต้นเสมอปลาย และความอดทน ด้วยเงื่อนไขของความลำบากแห่งกาลเวลา และตัดสินว่า...การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่

การอยู่ห่างกัน... จึงจำเป็นต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง ต่างคนต่างก็ต้องทำหัวใจให้เข้มแข็งกับอารมณ์ต่างๆ ที่คอยรบกวน...และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง

เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย...ที่วันนึงเราพบว่า คนคนหนึ่ง...คือคนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด และใครสักคนที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน

มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย และคนที่จะฝ่าฟันกับการบีบคั้นแห่งการรอคอย กลับมาหาเราได้ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา...

เพราะฉะนั้น...ย่อมหมายถึง...ความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ก็คงไม่ได้ธรรมดาและคนคนนั้นก็ย่อมเต็มค่า

เวลาที่ชาวประมงจะเลี้ยงหอยมุก จะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน และสามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเขารู้ว่า เมื่อไหร่ถึงเวลาที่มุกสามารถนำมาร้อยเป็นสร้อยได้ ย่อมเกิดค่ามหาศาล

...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้
หากรู้ว่าเป็นใครสักคน ...ที่มีค่าแก่การรอคอย...

 

ชีวิตมีสองด้าน...
ด้านที่รื่นรมย์..และด้านที่เจ็บปวด..
หากเราเฝ้ามองแต่ด้านที่เลวร้าย
ชีวิตก็จะมีแต่ความทุกข์ เศร้าหมอง ท้อแท้
หากเรารู้จักมองด้านที่ดีบ้าง
ชีวิตก็จะพบกับความสุข ความหวัง และมีกำลังใจ

เราไม่จำเป็นต้องลืมด้านที่เลวร้ายนั้น
ขอเพียงแต่รับรู้และเข้าใจในทุกสิ่งที่มี
ขอเพียงแต่พยายามนำสิ่งที่ดีที่มีอยู่
มาสร้างสรรค์ให้เกิดประโยชน์ต่อชีวิต

แล้วนับวันสิ่งที่ดีในชีวิตก็จะเพิ่มมากขึ้น มากขึ้น
จนสิ่งไม่ดีที่เรามีอยู่ดูเล็กน้อยเสียเหลือเกิน
เมื่อนำมาเปรียบเทียบกัน...

ขอบคุณบทความจากทำดีดอทเน็ต(ป้าแก้ว)

 

สำคัญอย่างไรหรือครับ?
อยากรู้หนอ.......

 

อ่านแล้วเศร้าใจจัง

ยิ่งตอนนี้ ฝนตก หนาวๆ

คิดถึงใครแปลกๆ ไป ซะงั้น


...

 

จริงหรือคะคุณหวาน จริงๆ ไม่ได้ต้องการทำให้ใครเศร้า เพียงต้องการให้เห็นคุณค่าของการรอคอยและคนที่มีคุณค่าสำหรับการรอคอย เท่านั้นเอง (สำหรับคนที่ชอบรอ...แต่เราไม่ชอบหรอก)

 

ช่ายเรยยย เรานี้สิริโฉม "งามงด" นักหนา ใครแม้นได้เห็นภักตรา จักหลงรักปักจิต คิดหนีพลัน !!! (เอ๊ะยังไง)

-.-" ... เป็นเอามากนะท่านนะ ท่านเป็นเป็ดหลอออ ? 5555

"โซ่ตรวนผูกรัดสักร้อยหุน
ใจมั่นมุ่งหักทลายได้
แต่ใยรักบางเบาสักเท่าใด
ผูกพันไว้แนบสนิทนิจนิรันดร์" ...

เอามาจากนิยายทวิภพ ... เราชอบมากเลยล่ะ โดยเฉพาะป้อชายแบบคุณหลวง ^^

 

ฝันดีจริงๆครับ!
งั้นคืนนี้ฝันใหม่นะครับ จะได้ฟังจนจบไงครับ.....(มีต่อภาค๒)

 

จริงค่ะ แต่ไม่ได้เศร้าแบบทรมาน

เศร้าแบบ คิดถึงๆ ยังมีหวัง ยิ้มรออยู่ อิอิ

บวกกับบรรยากาศ พาไป ค่ะ

 

อยากอ่านนิทานเรื่องนี้จัง

 

มิกกี้ ต้องโหวตเหมือนท่านปู่ของนราวดีหรือเปล่า จึงจะได้อ่านกันถ้วนหน้าหนอ..
โปรดชี้แจง...แถลงไข

 

ง้านลงชื่อโหวตก่อนเลยขอรับ ^^

 

อันนี้ต้องถาม ท่านเจ้าคุณปู่ค่ะ...เพราะเจ้าคุณปู่ "รู้ทุกเรื่อง"
พอๆ กับหลานนราวดี ที่ "อยากรู้หนอ" ทุกเรื่องเช่นกันค่ะ ^^

 

น้องสาวฝากถามเรื่องความฝันแปลก ๆ มาค่ะ
รบกวนท่านประธานช่วยตีความฝันให้ที

ครั้งที่ 1 ฝันว่านั่งเล่าเรื่องความฝันของแม่สามีให้พ่อกับแม่ฟัง
ซึ่งแม่สามีฝันว่า...สามีซึ่งเสียชีวิตไปแล้วหลายเดือนมาพาตัวเองไปชมบ้านงามสีแดงหลังหนึ่ง
ซึ่งชั้นล่างเลี้ยงหมูเอาไว้

ในฝันของน้องสาว พ่อกับแม่ได้พูดว่า เอ๊ะ ฝันอย่างนี้ไม่ดีนะ
หมายถึงว่า พ่อสามีที่เสียไปแล้วจะมาพาแม่สามีไปอยู่ด้วย
ตอบว่า เขาสื่อมาว่า อยากให้ทำบุญหาครับ หมูหมายถึงความอุดมสมบรูณ์ครับ

ฝันที่ 2 ฝันว่า ยืนคุยกับคนข้างบ้าน เธอบอกว่าบ้านที่แม่สามีอยู่นั้น
ไม่ดีนะ...แล้วถามน้องสาวกลับ....ไม่ได้ยินเสียงคนร้องไห้ตลอดเวลาหรือ?
ถ้าเธอจะย้ายไปอยู่ที่นั่น อย่าไปนะ


ตอบว่า เขาอยู่ภพภูมิเมืองบังบดครับ สื่อได้บางอย่างเท่านั้นครับ