เคยรู้สึกไหมว่าทำไมเราจึงรู้สึกผูกพันกับ .......

คุยกันแก้ง่วงกันสักนิด หลายๆท่านก็คงเคยมีคำถามเกิดขึ้นเหมือนกันคือ ทั้งๆที่เราเกิดที่จังหวัดนี้ สถานที่นี้ แต่ทำไม? จะต้องไปเรียน ทำงาน หรือ ชอบท่องเที่ยว หรือผูกพันกับสถานที่อื่น หรือบุคคลที่เราไม่เคยเห็น ไม่ด้วยความจงใจหรือบังเอิญก็ตาม


ยกตัวอย่าง ผมเกิดที่กรุงเทพ เขตบางกอกน้อย สมัยก่อนก็คือกรุงธนบุรีหรือฝั่งธน อยู่โรงเรียนอิสลาม สมัยอนุบาลเพราะใกล้บ้าน (ผมเป็นคนพุทธ100%) สมัยนั้นเค้าละมาดก็ทำกับเค้าด้วย บ้านหลังเก่าก็อยู่ข้างๆสุเหร่า ต่อมาย้ายมาอยู้ลาดพร้าว ก็เข้าโรงเรียนอิสลามอีก เพราะอยู่ใกล้บ้านจนถึง ป.6
จนกระทั่งมาต่อสายมัธยมที่โรงเรียนวัดจนถึง ม. 6 ก็ไม่เคยไปเกี่ยวข้องกับศาสนาอิสลามอีกเลย ก็คงคิดได้ว่าชาติก่อนนี้เราเคยเป็นคนมุสลิมมาก่อนจึงมีเหตุให้มาเกี่ยวข้องกันในช่วงต้นของชีวิต หลังจากนั้นมาก็เดินทางสายพุทธมาตลอด

ถ้ากล่าวถึงสถานที่ที่รู้สึกผูกพันเป็นพิเศษ ก็คือ ระยอง และ กาญจนบุรี
ทำไมต้องเป็นสองจังหวัดนี้ ทั้งๆที่ ผมก็เดินทางบ่อย เที่ยวบ่อย ทั้งเหนือ-ใต้ ออก-ตก แต่รู้สึกเหมือนได้อยู่มานาน เป็นบ้านที่สองสามตามลำดับ คิดว่าก็คงเคยเกิดในสถานที่เหล่านั้นเหมือนกัน คือที่เมืองกาญรู้สึกเหมือนเคยมารบแถวนี้
มาตั้งบ้านเรือนแถวนี้ ในความรู้สึกแต่ก่อนมีความอุดมสมบูรณ์มากกว่าปัจจุบัน
มีความสุขดี พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรือง ส่วนระยองนี้ก็เหมือนกันน่าจะเคยอยู่มาก่อนชาติไหนไม่รู้ สงสัยจับปลาหมึกกินสมัยนั้น ปัจจุบันนี้ยังชอบกินอยู่

ส่วนความผูกพันกับบุคคลที่เราไม่เคยพบเจอมาก่อน แต่รู้สึกเหมือนท่านเป็นพ่อแม่ บุคคลที่เราเคารพยิ่งเป็นพิเศษ ยกตัวอย่าง ในหลวงรัชกาลที่ 6 สมัยเรียนประถม พอได้ร้องเพลงลูกเสือที่เกี่ยวข้องกับท่านก็จะมีน้ำตาไหลมาด้วยความซาบซึ้งใจ และด้วยตัวผมเองก็ดันเกิดวันที่ 25 พฤศจิกายน ซึ่งเป็นวันคล้ายวันสวรรคตของพระองค์ด้วยความบังเอิญอีกด้วย เวลาถึงวันนั้นก็จะเป็นวันลูกเสือและวันพระมหาธีรราชเจ้า ผมก็ดันถูกเลือกเป็นผู้ถวายพวงมาลาทุกปีไป จึงนับว่าเป็นเรื่องแปลกทีเดียว อีกทั้งยังรู้สึกผูกพันกับพระท่านเจ้าคุณนรรัตน์ราชมานิต (ตรึก ธมฺมวิตกฺโก) ตั้งแต่ยังเล็ก คือเห็นแต่รูปท่าน ฟังเรื่องท่านที่ยายเล่าให้ฟังบ้างนิดหน่อย จนมาได้เห็นรูปท่านก็คล้ายว่าท่านอยู่กับผู้เล่าตลอดมา ครั้นเมื่อโตขึ้นได้อ่านประวัติท่าน จึงได้ทราบว่าท่านเป็นมหาดเล็กคนสนิทของล้นเกล้ารัชกาลที่ 6 อีกด้วย จึงทำให้เกิดความพิศวงในความเกี่ยวเนื่องกันเหล่านี้


เมื่อนำมาคิดดู ก็พออนุมานได้ว่า คนเรานั้นตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันย่อมเกี่ยวเนื่องด้วยกับสถานที่ บุคคล มามากมายนับไม่ถ้วน มีทั้งที่ระลึกได้และระลึกไม่ได้ สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นเมื่อสมัยนั้น มีการเกิดขึ้นในอดีต ตั้งอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง และ ดับไปแล้วในปัจจุบัน เมื่อก่อนเราเป็นอย่างนั้น เป็นคนนี้ แต่ปัจจุบันนี้เราเป็นอีกคนนึง และต่อไปในอนาคตเราก็จะเป็นสิ่งอื่นต่อๆไป ไม่รู้จักจบสิ้น ดังนั้นเราเหมือนตั้งอยู่บนความเปลี่ยนแปลง ไม่มีสิ่งใดแน่นอน เที่ยงแท้ ให้คิดว่าเป็นตัวเราของเราได้ เพราะทุกๆสิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดกาลได้เลย

 

เรามีความผูกพันกับภูเขา โดยเฉพาะเทือกเขาภูพาน ดอยอินทนนท์ วัดป่า สีกรัก
บางสถานที่เพียงแค่ได้ยินชื่อก็รู้สึกโหยหา อาลัยอาวรณ์
กับบางคน แม้ไม่เคยเห็นหน้าก็รู้สึกผูกพันอย่างประหลาด

เพราะภพชาติอันยาวนานนี้ เราไม่อาจรู้ได้
เหมือนมีสายใยบางๆเชื่อมอยู่กระนั้น

 

ขอเล่าบ้าง... มีอยู่ช่วงหนึ่ง เวลาไปวัดหรือพิพิธภัณฑ์ ชอบไปนั่งสมาธิอยู่ตรงพระพักตร์พระพุทธรูป ตอนนั้น จินตนาการว่า ได้พบครูบาอาจารย์ จึงขอนั่งฝึกสมาธิ แล้วมีหมอดูบอกว่า ใจอยู่กับพระ เป็นลูกพระ มาทบทวนว่า จริงหรือเปล่า แล้วก็ปิ๊งแว่บถึงการกระทำของตัวเองขึ้นมา ... จำได้ว่า ตอนนั้น ปลื้มมาก ๆ เลย

 

ถ้าเปน ความผูกพัน กับคน ก้พอจะมี ความคิด แว้บขึ้นมา ว่าเค้าเคยเปน อะไรกับเรามาในชาติ ที่แล้ว แต่พอ ไปพูดให้ คนที่ไม่ นั่งสมาธิ หรือ ปฎิบัติ เค้า ทำหน้า เหมือนว่า เรา เพี้ยนซะอย่างนัน ของอย่างนี้ เปนปัจจัตตัง จริงๆ

 

อนุโมทนา ตอนเด็กๆนี่ผมก็เหมือนกัน ชอบนั่งสมาธินั่งไปเล่นๆไม่ได้เกิดสมาธิอะไร ไม่ก็เอาชอล์กไปเขียนกำแพงประตูเป็นรูปพระเหมือนที่เขียนอยู่ในยันต์ คุณตามาเห็นก็บอกว่า "ใครสอนว่ะ วาดเหมือนดี" 555

 

คิดว่าพระท่านมาสอน (ทางใจ) นึกถึงพระบ่อยๆเกิดอานิสงค์มาก หลวงปู่ดู่ท่านสอนว่า ถ้าคิดถึงพระให้ได้เท่ากับคิดถึงแฟนนี่เริ่มดีแล้ว

 

สงสัยครูจะเคยเป็นนาคอาศัยอยู่ที่เทือกเขาภูพาน เมื่อกาลแสนนานมาแล้ว คอยไปฟังธรรมอยู่เนื่องๆ ด้วยอานิสงค์และคำอธิษฐานจึงได้เกิดมาทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาสายพระป่าสืบไป

 

ขอเล่าบ้าง..เราผูกพันกับ จ. เชียงใหม่มาก โดยเฉพาะดนตรีของทางภาคเหนือ ได้ยิน
ที่ไหนต้องหยุดทำทุกอย่าง ขอท้าวความหน่อย ..บ้านเดิมอยู่ทางใต้ สมัยเรียนเคยใฝ่ฝัน
ไว้ว่าถ้าทำงานได้มีเงินเดือนจังหวัดแรกที่จะไปเที่ยวคือจังหวัดเชียงใหม่ ไปซื้อหา
โปสเตอร์รูปภาพวิวของจังหวัดเชียงใหม่มาติดที่ห้องไว้เพียบ...พอเรียนจบสอบเข้ารับ
ราชการ ..ช่างบังเอิญสอบติดที่จังหวัดเชียงใหม่เหมือนปาฎิหารย์..ดีใจมากตั้งแต่วัน
แรกที่ไปรายงานตัวตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ..และพอไปถึงความรู้สึกยิ่งกว่าเดิมหลาย
เท่ามาก ...รู้สึกผูกพันอย่างมากทุกอย่าง มันใช่เลย...ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ดนตรี การ
แต่งตัว ภาษา บ้านกาแล เราอยู่ที่นั่น 10 ปี จนกลมกลืนเหมือนคนเชียงใหม่ไปเลย แต่
ก็ไม่รู้เวรกรรมอะไร ต้องย้ายมาอยู่ชลบุรี ทุกวันนี้ใจยังคิดอยากไปอยู่ที่นั่นเกือบทุกวัน
วันที่ต้องย้ายออกจากเชียงใหม่น้ำตาไหลแบบอาลัยอาวรณ์มาก..ไม่คิดว่าจะเป็นหนัก
ขนาดนี้ ..ทุกวันนี้ก็เลยได้แต่ไปเที่ยว ทุกครั้งที่ได้ไปเที่ยวจะมีความสุขมาก ๆ ...ก็เลยได้แต่คิดว่าอดีตชาติคงจะเป็นสาวเหนือแน่ ๆ 555

 

ไม่ทราบเหมือนกันนะคะคุณปั้ม
ที่บ้านมีลูกแก้วพญานาคสีเขียวขนาด ๒๕ กิโลกรัมที่พอเห็นก็รักมาก

 

ขอเดาว่าแต่ก่อนคุณน่าจะมีรูปโปสเตอร์ "กฤษดาดอย" ติดผนังบ้านแน่เลย

เมืองเหนือมีมนต์เสน่ห์มากครับ ผมเคยเช่ามอร์ไซด์ขับจากแม่ริมไปสเมิง วนกลับไปบ้านทวายแล้วขี่กลับมาสเมิงทางเดิม ในวันเดียวกัน ถึงที่พักปวดแขนเลยแต่บรรยกาศสุดยอดมาก ไปช่วงเดือนตุลาคม

 

ใช่เลยค่ะ..แสดงว่าคุณก็คงจะมีเหมือนกันใช่ไหม๊คะ...
ลืมเล่าเรื่องมหัศจรรย์อีกเรื่องให้ฟังค่ะ..แปลกมากๆ ลูกชายหัวหน้าที่เราไปรายงานตัวดันเกิดวันเดียว เดือนเดียว ปีเดียวกับเราอีก ..หัวหน้าเห็นบัตรประชาชนเราเค้างงมากเลย ...เค้าก็เลยแนะนำให้รู้จักกันและก็ได้แต่งงานกัน
เรียบร้อย แล้วก็เลิกกันเรียบร้อย ..คิดแล้วมันก็เหมือนกับเราต้องถูกโยนไปใช้
เวรกรรมถึงที่เชียงใหม่เลย...:''(

 

ส่วนเรา

ชอบต้นไม้ใหญ่ๆ ร่มโพธิ์ร่มไทร มีพระพุทธรูป ประดิษฐานอยู่ชอบเข้าไปมาก
เหมือนมีถูกดูดให้ไปนั่งไต้ต้นไม้ ไปนั่งมอง เฝ้าพระพุทธรูป
แปลกดี ลมก็เย็น ยุงก็ไม่ค่อยมีนะ

เวลาฝัน ว่ามีเหุตวุ่นวาย หากในฝันมีร่มไม้ ก็ชอบคลานไปนอนไต้ร่มไม้
ไม่ก็หยุดไหว้พระที่อยู่ไต้ร่มไม้
(นี่เป็นความฝันที่ชอบ)

ส่วนความผูกพัน กับผู้คน รู้สึกผูกพันกับแม่สูงที่สุด

แต่เราเป็นคนที่ คนส่วนใหญ่เห็น จะบอกว่า คุ้นหน้า คุ้นตา คุ้นเคย (หน้าโหล)

 

ถ้าจำความได้ตอนเด็กประมาณ7-8ขวบ ตอนนั้นผมรู้สึกผูกพันกับดวงอาทิตย์มากครับ
เคยยืนจ้องเพ่งนาน ๆ จนเห็นข้างในเป็นดวงกลมสีเทา ๆ เคยทำมาหลายครั้งครับ
จนโตมาสายตาสั้นเลย(เด็ก ๆไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง ) รู้สึกถึงความอบอุ่นในแสงนั้น ๆ
ได้จนทุกวันนี้ คิดอยู่เสมอว่า แล้วถ้าโลกนี้ไม่ดวงอาทิตย์ ทุกคนจะเป็นยังไงกันนะ

 

ส่วนตัวรู้สึกผูกพันธ์กับพระมหากษัติริย์ เวลาเห็นรูปปั้นพวกท่านทีไร ขนลุกทุกทีจะแปะทองก็ไม่ค่อยกล้าแปะ กลัวจาบจ้วงต้องขอแล้วขออีกเพราะเกรงท่านว่า และสถานที่เกิดกับที่อยู่ก็จะเป็นจังหวัดที่พระมหากษัตริย์สำคัญๆแต่ละองค์ประทับอยู่เช่น ลพบุรี สระบุรี กทม ปัจจุบันชอบฝันถึงในหลวงด้วยค่าแต่ตื่นมาก็ยิ้มได้เพราะปลื้มใจที่ได้พูดคุยกับท่านในชีวิตจริงคงไม่มีโอกาส

 

รู้สึกผูกพันธ์กับคนจีนมากครับ ผมเรียนอยู่ที่มหาลัย แห่งหนึง ของจังหวัดเชียงใหม่ มีนักศึกษาจีน มาเรียนที่นี่ แล้วมีเพื่อน เป็นคนจีนอยู่หลายคน รู้สึกสนิทสนมกับคนจีนมากกว่าคนไทย และชอบคนจีนมากครับ เคยมีแฟนเป็นคนจีนแต่ตอนนี้ เลิกกันแล้ว ตอนแรกที่เห็นหน้าแฟนเก่ามีความรู้สึก เหมือนว่ามีอะไรมาดล ว่า อยากรู้จัก และ ถ้าหาแฟนใหม่ก็คงต้องหาคนจีนอีกครับ แต่ถ้ากับคนไทยก็รู้สึกเฉยๆครับ

 

ส่วนเรา
ผูกพันกับป่าทั้งๆที่บ้านก็ไม่มีป่ามีแต่ทุ่งนา(สมัยก่อน) ชอบเวลากลางคืน อากาศชื้นนิดๆ เสียงจิ้งหรีดร้องระงมไปทั่ว มีเปลไม้ไผ่อันใหญ่1อัน เอาไว้นอนดูดาวตอนที่ชาวบ้านนอนหมดแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังดูดาวอยู่ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าดาวอะไร บางคืนก็มีแต่เมฆสีเทาบางคืนก็แดง แค่ออกมานอนดูดาวมันก็สบายใจยังไงก็บอกไม่ถูก แต่ถ้ากับคนไม่ผูกผัน ไม่ชอบพูด และไม่ชอบฟังเสียงด้วย มันรำคาญยังไงก็ไม่รู้โดยเฉพาะผู้หญิง ยิ่งเสียงแหลมด้วยดังด้วยยิ่งแล้วใหญ่เลย ....:boo:

 

ผลกรรมเก่าคงนำพาให้ไปนั่นแหละเนอะ ที่เราต้องไปก็ด้วยเนื่องจากกรรม
เมื่อสิ้นสุดต่อกันก็ นำพาออกห่างกัน

 

ยุเข้าไปนอน ไม่ใช่เข้าไปนั่งกรรมฐานใช่ไม๊ ล้อเล่น

สงสัยเคยทำบุญกับพระธุดงค์ พระป่ามา ชอบอยู่ป่าอยู่เขา เหมือนแต่ก่อนเราก็เคยอยากไปเกิดเป็นรุกขเทวดา แต่ต่อมาก็เปลี่ยนใจไม่ไปไหนดีกว่า

 

เดาว่าเคยฝึกกสินแสงสว่างมานะ แต่อย่าไปจ้องดวงอาทิตย์อีกจะตาบอดเอา
ใช้เทียนดีกว่า เคยปริ๊นเอารูปเทียนมาเพ่ง ใช้ได้ดี ลองหาใน google อย่าจุดไฟ เด๋วไหม้บ้านเอา

 

คนไทยเป็นหนี้พระมหากษัตริย์มากมาย ตามท่านมาเกิดก็มาก วิธีการรับใช้ท่านในชาตินี้ก็คือ สร้างความดีถวายเป็นพระราชกุศลครับ