เจตสิก ๕๒ เกิดพร้อมกับจิต ดับพร้อมกับจิต รู้อารมณ์เดียวกับจิต อาศัยวัตถุเดียวกับจิต

ผมก็เคยคิดนะครับ ว่าอาการปิติที่เจอ แสงสว่างที่เจอ และอีกหลายๆอาการ
ในศาสนาอื่นก็มี แล้วทำไมต้องเป็นพุทธ ครับ
ผมเจอคำตอบนี้จากบทสวดมนต์ทำวัตรเย็น ครับ
ที่ทำให้คำถาม ความสงสัย มันหมดจากความคิด
ผมไม่ทราบว่าใช้ว่าว่าศรัทธาไม่เต็มในคำตถาคตว่าอย่างไร
หากพินาน้อมคำ ภาษาที่อ่าน เข้าใจเอาว่า
พอให้สงบ เกิดปิติ เกิดศรัทธากัน
นั่นล่ะ ละเลยพุทธศาสนาแล้ว

 

ถ้าเข้าใจความหมาย จะข้ามเรื่องเหล่านี้ครับ

ส่วนเรื่องสัญญาที่น้าปราบกล่าว ไม่รู้ว่าสิ่งเดียวกันรึเปล่า

ที่เห็นเป็นอักษร เป็นคำๆนั้นน่ะ สัญญาเกิดดับ รู้นั้นก็เกิดดับอยู่ เห็นก็เกิดดับ มันปรากฏอยู่เฉพาะหน้า

และการนึกเอาว่า แยกรูปแยกนาม จะติดขัดมากตอนกำหนดรู้ปัจจัย

มันไปต่อไม่ได้ ไม่ต่างกับ นั่งใจลอยดูน้ำผ่าน

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 8 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 3 คน )
หลงเข้ามา, jittinon, theerasp, ผีเสื้อราตรี

ใครกัน ^^

 

ขอเข้ามาฟังด้วยนะ คุณอา

 

สบายดีใช่ไหม ^^

 

เกิดดับนี้เกิดดับช้าหรือเร็วนี้มีผลต่างกันไหมคุณอาหลง

 

บายดีจ้าความทุกข์สั้นลง ^^

 

คุณอาหลงชี้แนะได้นะหายไปนาน

 

ก็เข้าใจว่า ทำสมาธิ ถึงจุดที่กายหาย ลมหายใจหาย

แล้วเข้าใจกันว่า นี้แยกรูปออกจากนาม หากปัญญาเข้าใจรูปไม่ใช่สิ่งที่รู้ หรือ กายเป็นบ่าว เป็นรูป ข้อนี้ก็ไม่ผิดกติกา

แต่ไปสำคัญว่า นามเป็นเรา สัญญา สังขาร เวทนา วิญญาณเป็นเรา นี่ก็สร้างทิฏฐิใหม่ขึ้นมา

สูงไปกว่านั้น แยกสัญญา แยกสังขาร แยกเวทนา จนเหลือแต่รู้

หากปัญญารู้ว่า นามขันธ์ ๓ นี้เป็นส่วนที่ถูกรู้ ไม่ใช่คนสัตว์ นั้นก็เป็นปัญญา

แต่ไปคว้าเอาวิญญาณ มาเป็นอัตตา มาเป็นนามเที่ยง จิตเที่ยง

นี่ก็ไปสร้างทิฏฐิขึ้นมาอีก ถ้าลองได้ปักใจแล้ว แก้ยาก เหมือนลัทธิครูทั้ง ๖


มีพระสูตรว่าไว้ ปุถุชนผู้ไม่สดับ เห็นกายเที่ยง ดีกว่าจิตเที่ยง ประมาณนี้ครับ

 

เร็วสิ ขณะที่ย่างไม่ถึงขณะที่ก้าว ขณะที่ยกไม่ถึงขณะที่หยุด

ที่เข้าใจว่าช้า เพราะไประลึกย้อนหลังรึเปล่าผีเสื้อ

บางคนเห็นแล้วเข้าใจเอาว่ามันไม่ดับ ก็หาทางทำ ไปขยับให้มันดับ แล้วเข้าใจเอานี้เห็นไหม ดับแล้ว ก็มี

 

เรื่องนั่งสมาธิแล้ว สำคัญผิดไป ก็เป็นได้ จึงจำต้องหมั่น เพียร ซ้ำเข้าไป
อีกทั้งยังต้อง พิจารณาให้แยบคาย อีกทั้งยังต้องพึ่งองค์คุณพระรัตนตรัย
ไม่ต้องไปกลัวหรอกครับ

 

เช่นนั้นก็ประมาทในผู้ที่รู้แต่ประมาทที่จะให้สติเกิดขึ้นเองแทนที่จะเจริญสติอยู่ทุกเมื่อ

 

คนนั่งสมาธิมีใครกลัวบ้างล่ะ

ที่จริงน่ะ พิสูจน์ได้ขณะนี้เลย

บางที ทานข้าว มันเป็นไงอร่อยถูกไหม เจอของชอบก็เยอะหน่อย ^^

ขณะนั้นน่ะ อัตตาเกิด เพลินเลย โลภะรับประทานอยู่

เมื่อไม่รู้ก็เสพโลภะ เมื่อรู้บ้างแต่ก็ยังติดข้อง วางอารมณ์ไม่ได้

เห็นเป็นเรา รู้เป็น เราอร่อย เรารู้อร่อย ฯลฯ พวกนี้เข้าทางสักกายทิฏฐิ ๒๐

ตัดสินอารมณ์ไม่ได้ ตัดสินธรรมไม่ได้ ก็โมหะ วิจิกิจฉารับประทาน

มันไม่แทงตลอด ดับความติดข้องในอารมณ์ไม่ได้

 

เช่นนั้นก็ไม่ต้องเจริญสติ เพียงรักาษาศิลรักษาใจไม่ทำชั่วก็ถือเป็นการปฎิบัติธรรมได้มั้ย รู้สิ่งนี้ดีทำให้ใจเป็นสุขสงบสิ่งนี้ชั่วใจหวั่นไหว

 

ถ้าเราไม่เห็นการเกิดและดับของร่างกาย แต่เป็นเห็นการเกิดดับของความคิดและจิตใจได้ไหม

 

เวลาอารมณ์กระทบแรงๆแล้วความรู้สึกกลับไปที่ลมหายใจอันนี้ใช้ได้มั้ย

 

เพื่อนๆพี่ๆแนะนำได้นะ

 

ต้องเจริญ สร้างเหตุให้สติเกิด

ผีเสื้อชอบใช้ความคิด นั้นก็มนสิการได้ เป็นอาหารของสติ

ส่วนจะแยบคาย หรือไม่ก้ต้องดูอีกที

รักษาศีลแบบไหน เรียกว่าปฏิบัติ

ให้เหตุผลอย่างนี้นะ อินทรีย์สังวรณ์เป็นอาหารให้ สุจริต ๓ เกิด

สุจริต ๓ คือ กายสุจริต วาจาสุจริต มโนสุจริต

นี้เป็นหัวใจของศีล

ก็สุจริต ๓เป็นอาหารให้สติปัฏฐานบริบูรณ์



ส่วนการห้ามใจไม่ทำชั่วนั้น

ให้เหตุผลอย่างนี้ขณะ ถูกมดกัด เจ็บขึ้นมาก่อน โทสะเกิดเลย

ทีนี้ล่ะ จะห้ามใจยังไง

เพราะกลัวล่วงศีลหรือ ศีลนั้นก็เป็นศีลอัตตา

เพราะเห็นกรรม สัตว์มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นสมบัติ ชีววิตใครใครก็รักหรือ

เพราะเห็นโทษความโกรธหรือ

ฯลฯ

รวมๆแล้ว หากหยุดได้ ขณะนั้น สัมมากัมมันตะเกิดแล้ว จิตเป็นมหากุศลแล้ว

เคยสังเกตุมันบ้างไหม

 

อี๋ อี๋ ...หยะแหยง อะ

ภาวนามาตั้งนาน ยัง เห็นเกิดดับแบบคิดเอาเอง สวมทับ
การเห็นตามความเป็นจริงอีกเหรอเนี่ยะ......

ป่านนี้ ไตรลักษณ์ยังฟังตามๆชาวบ้านเขาอยู่อีกเหรอเนี่ยะ...

อี๋...................