ปรีกษาเรื่องแม่ค่ะ

สวัสดีค่ะ หนูขอรบกวนหน่อยนะคะ คือวันนี้วันเกิดแม่หนูล้างเท้าให้ท่าน ไหว้ และมอบพวงมาลัยมือให้ท่านอ่ะค่ะ คือต้องบอกก่อนว่าแม่กับหนูไม่ค่อยหวานกันเท่าไหร่ ภายนอกแม่อาจดูเข้มแข็งแต่จริงๆแล้วแกเป็นคนอ่อนไหวมากๆค่ะ คือก่อนไหว้เราก็มีปากเสียงกันนิดหน่อย คือแกไม่ยอมนั่งเก้าอี้ที่เตรียมไว้ แต่จะนอนแล้วเอาเท้าลงกะละมังที่เตรียมไว้แล้วบอก "จะล้างก็ล้างสิ"(แม่ทำเป็นกระด้าง แข็งใส่ เพราะแกกลัวแกร้อง หนูรู้) หนูก็บอก "ขึ้นมานั่งบนเก้าอี้" ก็โต้กันไปโต้กันมาไม่ยอมใครเลย หนูโมโห หนูเลยเดินหนีแล้วตะโกนเบาๆ "เวลาคนตั้งใจทำอะไรให้ทำไมทำแบบนี้ ไม่ตั้งใจ ไม่ใส่ใจกันเลย ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว ไม่ทำแล้ว ให้ตายๆกันไปเลย"(ด้วยความโมโห เราอุตสาตั้งใจ แต่แม่ไม่อะไรด้วยเลย) กะลังเดินเข้าห้องน้ำ แม่ตะโกนเบาๆเหมือนกันค่ะ "จะมาก็มานั่งก็นั่ง" หนูก็แอบยิ้ม แล้วเดินออกไปทำหน้าบูดๆอยู่ แม่บ่น"ไม่รู้จะทำไปทำไม" หนูหาข้อแก้ตัว ก็วันเกิดแม่เค้าให้ทำอย่างนี้(ตอนนี้ยิ้มกว้างทั้งแม่และลูก) เริ่มล้าง หนูแอบแซว"เนี๊ยวันเกิดหนูแม่ต้องทำแบบนี้ให้หนูด้วย"แม่ขำ "บ้าหรอลูกที่ไหนให้แม่ทำ"หนูบอก "ล้อเล่นน่าแม่" ก็แซวไปเรื่อยกลัวตัวเองร้องไห้ "แม่ เพื่อนบอกบางคนเอาน้ำไปกินเลยนะ แต่หนูจะเอาไปอาบเป็นศิริมงคล อี๋! แม่เล็บดำอ่า หนูจะอาบได้ไง น้ำก็ดำด้วย" แม่ "ก็ไม่ต้องอาบสิ" หนู "ไม่หนูจะอาบเหมือนเดิม" ล้างไปล้างมาหนูเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าแม่ ปรากฎว่าแม่น้ำตาคลอหนูก็พยายามแซวนั่นนี่แกกลัวแกร้อง พอล้างเส็จ เช็ดเส็จจนแห้ง หนูก็เอาพวงมาลัยมาคล้องใส่มือไหว้ แล้วบอก "แม่ให้พรหนูด้วย" แม่แซว "ไม่รู้จะให้พรอะไร ให้เถียงแม่เก่งๆหรอ" (ต้องบอกก่อนนะคะแม่เป็นคนไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่ แต่หนูเถียงจริงแต่เถียงด้วยเหตุผลตลอด) หนูตอบ"โอ๊ยแม่ ที่หนูเถียงหนูมีเหตุมีผลนะ" หนูก็เลยแกล้งวิ่งไปเอาหนังสือพระมากลบเกลื่อน แม่ๆเนี๊ยในหนังสือพระเค้ามีบทสวดให้แม่ พอสวดเสดก็กราบ3ครั้งตามตำรา หนูแกล้งเปิดหนังสือแล้วบอก"แม่ๆมีอีก"แต่หนูพูดจากใจในหนังสือไม่มี "แม่ อะไรก็ตามที่หนูได้ล่วงเกินแม่ไว้ทำให้แม่เสียใจ ทั้งกาย วาจา ใจ ทั้งต่อหน่า ลับหลัง ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม แม่อโหสิกรรมให้หนูได้ไหม"แม่"ได้ก็ได้" หนู"อโหสิกรรมให้หนูอยูใช่ไหม" แม่"อืมมมม" หนู "แม่ต้องบอกว่าแม่อโหสิกรรมให้" แม่ "อโหสิกรรมให้" หนูก็เลยกราบ3ครั้ง เป็นอันเส็จ แม่ก็บอก"เอาพวงมาลัยไปใส่ตู้เย็นไว้" เราก็แซวกันเหมือนทุกวันที่ผ่านมา(อยากบอกว่าสงสารแกมากค่ะ คือแกน้ำตาคลอตั้งแต่ล้างเท้าจนเส็จพิธีเลย บางครั้งเสียงสั่นๆด้วย สงสารแม่อ่าาาา T^T) สุดท้ายคือหนูเอาน้ำล้างเท้าแม่มาอาบ เอาผ้าขนหนูที่เช็ดเท้าแกมาใช้

หนูเลยอยากรู้ว่าที่ทำมาทั้งมันเกิดผลอะไรไหมค่ะ

 

มีผลมาก มีอานิสงค์มาก เปรียบท่านเป็นดั่งพระอรหันต์

ได้ทำกุศลกับพระอรหันต์ ชีวิตไม่ตกต่ำ...อนุโมทนาครับ

ปล.ถ้าไม่เถียงแม่จะดีมากเลยนะ

________________
ธรรมชาติแท้ สุขจริงหนอ

 

ก็เป็นการแสดงความกตัญญูความเคารพ
เป็นความดีครับ

แม่อารมณ์แรง คุณอย่าไปแรงตามเลยครับ
เสียอารมณ์และเวลาเปล่าๆ
รักและเคารพแม่จริงๆ ก็ต้องเลือกใช้วาจาน้ำเสียงให้ถูกต้องกับแม่ด้วย

 

อนุโมทนา สาธุๆ ตอนผมลงใต้ทุกครั้ง ผมก็กราบเท้า แม่ ตั้งแต่ผมปฏิบัติธรรมทำให้ผมรู้อะไรขึ้นเยอะ พอผมลงมาปฏิบัติหน้าที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ เพราะผมกลัวว่าจะไม่ได้มีโอกาสกลับมากราบท่าน ผมกราบท่าน แม่ผมน้ำตาคลอร้องไห้ครับ มันปีติบอกไม่ถูกครับ มันคือสิ่้งสุดยอดมากเลยผมอยากบอกอย่างนั้น ที่คุณทำนั่นก็คือสิ่งสุดยอดเหมือนกันครับ ปัจจุบันน้อยคนน่ะครับที่จะทำแบบนี้กับบิดามารดาของเรา ผมกราบพระแต่ยังไม่ซึ้งใจเท่านี้เลยครับ

 

อนุโมทนาสาทุด้วยครับ

น้อยคนน่ะครับที่จะระลึกถึงความหมายของวันนี้ได้....วันที่เราเกิดคือวันที่แม่ต้องเจ็บปวดมากที่สุดน่ะครับ บางคนแทบจะแลกชีวิตให้กับลูก คุณทำถูกทางแล้วครับ ส่วนอารมณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นนั้นอย่าไปเอามันมาเป็นสาระ เพราะว่าอารมณ์นั้นมันคอยหลอกเราให้หลงทาง มันไม่มีกระดูก เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย หลอกให้เราไปตะครุบมัน เคยถามตัวเองบ้างใหมครับว่าตั้งแต่เกิดมาเราหลงไปตะครุบอารมณ์เหล่านี้มาแล้วกี่ครั้งกี่คราว..... วันเกิดผมก็ทำคล้ายๆกัน โดยจะให้ท่านนั้งเก้าอี้ แล้วอาบน้ำด้วยสบู่อย่างดี ล้างเท้าขัดให้อย่างดี ปะแป้งให้ แล้วนำพวงมาลัยไปกราบขอขมาท่าน แล้วเอาน้ำล้างเท้าท่านนั่นแหละเอามารดหัวของผมเอง ปีนึงเราทำแค่ครั้งเดียว แต่ท่านทำให้เรามามากกว่านี้ เช็ดล้างให้เราทุกอย่างตอนที่เราช่วยเหลือตัวเองไม่ได้....ขอให้ทำอย่างนี้ต่อไปน่ะครับ และก็ขอให้สิ่งศักดิ์ทั้งหลายจงปกปักรักษา ตลอดจนอำนาจบารมีแห่งพระอรหันต์(มารดาของท่าน) จงดลบันดาลให้ท่านมีความสุขความเจริญ สุขภาพแข็งแรง มีความก้าวหน้ารุ่งเรืองในหน้าที่การงานด้วยครับ สาธุ....

 

ส่วนตัวก็ทำในวันเกิดตัวเองเหมือนกันคะ เอาเท้าพ่อกับแม่แช่ในกะละมัง เอาสบู่ถู เอาน้ำล้าง เอาผ้าซับๆที่เท้าท่าน เคยทำอะไรผิดพอจะนึกได้ก็พูดออกมาหมดเลย ขอโทษท่าน แล้วก็บอกรักท่าน สบู่กับน้ำล้างเท้า เราก็เอาไปอาบจนหมดแล้วเหลือแต่ผ้าเช็ดเท้า เก็บไว้จนทุกวันนี้ เอาผ้านี้ไว้กอดไว้เช็ดหน้าเวลาท้อคะ จริงๆเราว่าอยากจะร้องก็ร้องแล้วกอดท่านไปเลยก็ได้ ทำครั้งแรกๆเราก็ร้องให้กอดพ่อกับแม่ค่ะ แม่เราก็ร้องให้ แต่ไม่ได้ร้องให้ด้วยความทุกข์ แต่ร้องให้ด้วยความซึ้งใจทั้งแม่ลูก ถามว่าทำแล้วเกิดผลอะไรไหมทุกวันนี้ครอบครัวก็รักกันเข้าใจกันมีความสุขดีคะ

แต่ที่แน่ๆทำแล้วไม่เสียใจเลย ดีกว่าเกิดมาอยู่กับพ่อแม่แล้วไม่ทำซะที จะรอไปร้องให้เสียใจ จะบอกรักท่านที่ร้อยหนตอนท่านตายไปแล้ว ก็คงไม่มีประโยชน์ ทำตอนที่ท่านอยู่ให้ท่านมีความสุขก็ดีที่สุดแล้วคะ อนุโมทนาด้วยนะคะ ^_^

 

อืมมม ดีแล้วครับ (ไม่รู้จะพิมพ์อะไรต่อ )แต่รู้ว่า คุณยังมีท่านอยู่ ก็จงทำให้เสมอต้นเสมอปลายด้วยใจจริง สิ่งดี ๆ จะนำพาคุณและครอบครัวให้พบแต่ความสุข ความเจริญแน่นอน ลูกบางคนยังไม่มีโอกาสจะทำ บางคนคิดได้ตอนท่านจากไปแล้ว บางคนอยู่ด้วยกันเห็นหน้าแค่เช้าเย็น บางคนด่าทอ ทุบตีบ้าง ฯลฯ ขอให้คุณเป็นตัวอย่างที่ดีแก่สังคมต่อไปครับ

 

ดีแล้ว แต่เวลาท่านแรง อย่าไปแรงตอบ มันขาดทุนชีวิตนะคับ แนะนำให้กราบเท้าแม่ แล้วขออโหสิกรรมนะครับ ผมทำบ่อยๆเวลาไปเยี่ยมบ้าน

 

ทานที่สูงที่สุด คือ การอภัยทาน หรือการอโหสิกรรม.
และที่ทำไปทั้งหมด จะเกิดผลอะไรไหม
ลองพิจารณาดูนะครับ
1. "...กะลังเดินเข้าห้องน้ำ แม่ตะโกนเบาๆเหมือนกันค่ะ
"จะมาก็มานั่งก็นั่ง" หนูก็แอบยิ้ม..." ต่อมาก็ยิ้มกว้างทั้งแม่ทั้งลูก
หนูรู้สึกอย่างไร
2. "เริ่มล้าง หนูแอบแซว...ก็แซวไปเรื่อยกลัวตัวเองร้องไห้ "
หนู้รู้สึกอย่างไร
3. ตอนที่หนูขออโหสิกรรม และแม่อโหสิกรรมให้
หนูรู้สึกอย่างไร
4. "อยากบอกว่าสงสารแกมากค่ะ ... สุดท้ายคือ
หนูเอาน้ำล้างเท้าแม่มาอาบ เอาผ้าขนหนูที่เช็ดเท้าแกมาใช้"
หนูรู้สึกอย่างไร
- หนูลองถามใจตัวเองดูซิ ว่าหนูได้ผลอะไรจากที่หนูได้กระทำ
ไปบ้าง ในแต่ละการกระทำได้รับรู้อารมณ์และความรู้สึกอย่างไรบ้าง
สุดท้ายผลจากการกระทำที่รับรู้ได้เลย สุขไหม
ส่วนผลอื่น ๆ เป็นเรื่องของวาระอื่น ไม่ต้องไปคำนึง
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอ.

 

สาธุ

ตามพระไตรปิฎก พระพุทธองค์ตรัสว่า พ่อแม่เป็น "พรหม" ของลูก

คุณได้ขัดเกลาโทสะ ทิฎฐิ มานะ ออกไป จากใจของคุณ คุณได้สร้างสิ่งดีๆ ให้จิตคุณมีปีติ เบิกบาน

กรรมดีได้กระทำแล้ว ทั้ง ใจ กาย วาจา ไม่ต้องถามถึงว่าผลจะมีไหม มีแน่นอน