"ปัชชมธุ"คัมภีร์อัศจรรย์

ปัชชมธุ เป็นคัมภีร์ที่บรรยายความอัศจรรย์แห่งมหาพุทธลักษณะของพระพุทธองค์ แต่งโดยพระพุทธัปปิยะ ชาวอินเดียใต้ ประมาณพุทธศตวรรษที่ 15 แปลโดยพระคันธสาราภิวงศ์ วัดท่ามะโอ

ปัชชมธุ แปล ว่า คาถานำผึ้ง ตามเนื้อความหมายถึงคำพรรณนาที่มีถ้อยคำภาษาที่งดงามวิจิตร มีรสหวานประดุจน้ำผึ้ง
ตามต้นฉบับมี 104 บท

เมื่อได้อ่านครั้งใดและน้อมจิตตามถ้อยคำพรรณนาต่างๆก็จะรู้สึกอัศจรรย์ตามเช่นนั้นจริงๆ
จึงขออนุญาติคัดบทพรรณนามหาพุทธลักษณะดังกล่าวเพื่อเป็นพุทธบูชา บางบท ดังนี้



บทที่ ๕๒<O</O
<O</O
ขอพระโอษฐ์บงกชของพระมุนี อันเป็นที่สถิตแห่งสิริ <O</O
ดึงดูดแมลงภู่คือนัยนาของสาธุชนและหลั่งเสาวรส<O</O
คือพระธรรมอันหอมระริน <O</O
โปรดยังจิตของชนผู้ซ่องเสพให้เอิบอิ่มด้วยเสาวรสนั้นเถิด
<O</O
<O</O

ลกฺขีนิวาสวทนมฺพุช’มตฺตนินฺน-<O</O
มากฑฺฒยํ ชนวิโลจนจญฺจรีเก <O</O
โสรพฺภธมฺมมกรนฺทนิสนฺทมานํ<O</O
ปีเณตุ เตน สรเสน สภาชิโน เต.
<O</O
<O</O

Let your lotus-like face, which is the abode of Laksmi,which attracts towards itself the bee-like eyes of thepeople, and from which trickles out the fragrant honey ofthe Dhamma, gladden all the highly worthy people with that juicy honey of Dhamma.
<O</O



ผู้ที่สนใจสามารถอ่านเพิ่มเติมได้ที่
http://www.wattamaoh.com/download/ปัชชมธุ.pdf

 

บทที่ 53

บทที่ ๕๓<O</O
<O</O

ขอพระปรางของพระมุนี อันเปรียบดั่งล้อคู่ในราชรถคือพระพักตร์<O</O
ซึ่งเป็นที่สถิตแห่งสิริ อันงามดั่งแก้มของพญามิคราช <O</O
ซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งพระกรรณทั้งสองดุจกุณฑลคู่ <O</O
โปรดประดับจิตของปวงชนเถิด <O</O
<O</O


ลกฺขีสมารุหิตวตฺตรเถ รถงฺค-<O</O
ทฺวนฺทานุการิมิคราชกโปลลีลํ<O</O
ตาฑงฺกมณฺฑลยุคํ วิย กณฺณภาชํ<O</O
คณฺฑตฺถลทฺวย’มลํกุรุตํ ชนตฺเต.
<O</O
<O</O

Let your phump cheeks, which are like the two wheels of<O</O
the circular chariot occupied by Laksmi, which are similar<O</O
to a lion’s cheeks and which possess two ears as if they<O</O
are the two auspicious ears-ornaments, gladden the minds<O</O
of the people.<O</O

 

บทที่ 60

บทที่ ๖๐<O</O

ขอพระเนตรคู่ของพระองค์อันทรงสิริงามสง่าดุจแววมยุราคู่หนึ่ง<O</O
ซึ่งวิจิตรด้วยเบญจรงค์ของนกยูงคู่คือช่อแห่งพระขนง<O</O
ซึ่งดำรงอยู่บนแผ่นศิลาทองคือเนินพระนลาฏ <O</O
โปรดปัดกวาดธุลีบาปจากจิตของมวลชนเถิด<O</O
<O</O

ภาลตฺถลีหริสิลาตลปิฏฺฐิกฏฺฐ-<O</O
ภูวลฺลรีทฺวยมยูรยุคสฺส ตุยฺหํ <O</O
ปญฺจปฺปภารุจิรปิจฺฉยุคยุคสฺสิรีกํ <O</O
เนตฺตทฺวยํ มนสิ ปุญฺฉตุ ปาปธูลึ.

<O</O
<O</O
<O</O

Let your eyes having lustre similar to that of a pair of<O</O
five-hued peacock feathers of the two peacocks in the<O</O
form of your creeper-like eyebrows perching on the<O</O
surface of a yellow slab of stone placed in the natural<O</O
spot of ground in the form of your hair, -wipe off the<O</O
dust of sins in the minds of the people.<O</O

 

Anumo..tana..satu..naka.

 

ขออนุโมทนาสาธุครับ
...หันหลังคืนฝั่ง พ้นจากทะเลทุกข์...
...ทุกสิ่งอยู่ที่จิต ทุกสิ่งล้วนว่างเปล่า...
...ปลูกพืชฉันใด ย่อมได้ผลฉันนั้น...

 

anumothana sathu sathu sathu kha

 

ไพเราะมากๆเลยค่ะ อยากสวดบ้างจังเลย

 

บทที่ 73 ทานบารมี

73.




พระองค์ทรงเจริญยิ่งด้วยทานและผลทานต่อๆมา
นับแต่วันเริ่มตั้งมหาปณิธาน
จนถึงวันให้ผลเป็นนฤพานในปัจฉิมภพ ฉันใด
ขอปวงชนจงบรรลุอิฎฐผลยิ่งขึ้นไปโดยแท้ ฉันนั้น<O</O
<O</O



อาปจฺฉิมพฺภวสิวปฺผลลาภทานา
ทานปฺปพนฺธ’มปิ ทานผลปฺปพนฺธุ
สํวฑฺฒยิ ตฺว’มภิปตฺถนโต ยเถวํ
ชนฺตุตฺตรุตฺตรผลํ ขลุ สมฺภุณนฺตุ.


Just as since the time you resolved to be the Buddha
you accumulated the continuity of gifts and the
continuity of the merits of giving gifts right up to your
last birth in which you surrendered even the obtaining
of the auspicious reward, similarly let the beings also
enjoy every higher and higher reward.

 

บทที่ 81 พระเมตตาบารมี

พระองค์ทรงดับกองไฟคือโทสะด้วยน้ำพระเมตตา<O</O
ที่บำเพ็ญไว้ตลอดกาลนานในสรรพสัตว์<O</O
ได้บำเพ็ญประโยชน์ทั้งฝ่ายโลกและฝ่ายธรรมฉันใด<O</O
ขอนรชนจงบำเพ็ญประโยชน์เกื้อกูลต่อกันและกันฉันนั้น<O</O


ตฺวํ สพฺพสตฺตจิรภาวิตเมตฺตจิตฺตโตเยหิ<O</O
สํสมิตโกธมหาหุตาโส
<O</Oโลกุตฺตรํ ตทิตรํ หิต’มาวหิตฺโถ<O</O
เอวํ ชเนสุ ชนตา หิต’มาวหนฺตุ<O</O
<O> </O>

 

sathu.

anumothana sathu sathu.

 

ขออนุโมทนาบุญนะคะ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ :z11rat_wting