อื้อหื้อ นี้หละมั่ง ผี เต็มเต็ม

เรื่องที่ผมจะเล่านี้ ขอเกิ่นนําเลยว่าอาจจะไม่น่ากลัวหรือสยดสยองอะไรมากนักนะครับ เเต่ขอรับรองว่าเป็นประสบการณ์ จริง ทุกประการ ที่เกิดขึ้นกับตัว ผม
เเละผมยังจําได้ดีจนถึงทุกวันนี้

เรื่องเกิดขึ้นประมาณ 2 ปีที่ผ่านมา ตอนผม อายุได้20 ปี ตอนนี้ก็22 หละคับ

เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนั้นมีปัญหาเรื่อง ความรักนะครับ คือ ว่า ผมเป็นคนเชียงใหม่ครับ ส่วนเเฟนเป็น คน กทม ช่วงนั้น มีปัญหากันอย่างหนักครับเรื่องไม่ค่อยมีเวลา ใหกัน เพราะว่าตัวผู้หญิงเอง ก็เรียนหนักด้วย ส่วนตัวผมนั้น ก็ติดเที่ยวเเละเหล้า อันนี้ยอมรับนะครับ มีปัญหากันมาเกือบสองอาทิตย์ ส่วนตัวผมคิดว่าไม่ไหวหละ ครับ คุยโทสับกันไปก็เท่านั้น เลยตัดสินใจ ขึ้นเครื่องไปหาเลยกะว่าเจอหน้ากันอะไรอะไรมันอาจจะเย็นลง หลังจากไม่ได้เจอกันมาประมาณ3เดือน
เเล้วกะว่าจะไปเที่ยวพักผ่อนที่ กทม ด้วย สัก4-5 วัน

ก็เลยโอเค ตกลง เจอกันวันรุ่ง ขึ้น ผมบินไฟล์ บ่าย สอง ของวัน ทู โก เครื่อง ถึงสนามบินเก่าดอน โมง คุณเทอก็มาขอรับ พร้อม ใบหน้ายิ้มเเย้ม

หลังจากนั้นก็ไปเที่ยว กินข้าวดูหนังกันตามประสา คนรักกัน

วันเเรกที่ผมไป กทม มีความสุขดีมาก วันที่สอง ยิ่ง มีความสุข วันที่สาม เมฆฝนเริ่ม เข้า เเม่คุณเทอ ขุด เรื่องเก่าเก่า ชวนทะเลอะ ตลอด ผมกับเเฟนอายุห่างกัน6ปีนะครับ คือเเฟนผมตอนนั้นเค้าอายุ27 เค้าก็จะมองว่าผมเด็กเสมอเเล้วก็เป็นเหมือนคุ๋กัดมากกว่าคุ๋รักนะครับ
เเละเเล้วความซวย ครั้งเเรก ก็มาเยือนผมจน ได้ ในวันที่4 ของการไปหา เเฟนผม เรื่องเกิดขึ้นที่สวนสยามครับ คือวันนั้นไปเที่ยวกัน เเละ นังคุยกันกินไอติมกันอยู่ดีดีเเท้เเท้ เเม่คุณเธอ ดันเกิด ความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา หยิบ มือถือของ ผม ขึ้นมาเช๊ค ว่าผมเเอบมีเบอร์โทสับ บรรดากิ๊กบ้างรึเปล่า

จากนั้นผมก็ถึงกับสะดุ้ง เมื่อเเม่คุณเธอสาดนํ้าใส่หน้าผมอย่างไม่มีความเกรงใจ สีหน้าเธอตอนนั้นเหมือนกับเเม่มดในบ้านผีสิง

เทอบอกว่าเทอ เจอ รูปผมกับผู้ ใส่บิกินนี่ นั่งตัดผมครับ

ขอท้าวความครับ ที่จริงก่อนผมมา ไอ่เพื่อนสนิท ของ ผม ไป ไปจัดวันเกิดที่บางเเสนโคโยตี้ ที่เชียงใหม่ เเล้วผมก็ไปกับมัน มันใช้มือถือผมถ่ายครับ

หลังจากนั้นก็ยืนเถียงกัน หลายกระบวนท่า ดูสิ ว่าจะมีใครชนะ ผลออกมาคือเสมอกันครับเพราะผมก็ไม่ยอมเธอเหมือน กัน

เธอเห็นว่าผมไม่ยอมเเพ้เหมือนทุกครั้ง ก็เลยใช้ท่าไม้ตาย ครับ พูดออกมาว่า ถ้าเป็นงี้กลับเชียงใหม่ไปเลย ไป๊ ไม่ต้องมาเเล้วด้วย

อื้อหื้อ ปรอทเเทบตาย ผมชี๊ดขึ้น ตอนนั้นไปคิดรัย ก็พูดว่า เออกลับก็ได้หว่ะ

เเล้วผมก็เดินมาโบกเเท๊กซี่อย่างมีสักสี

พอนั่งมาสักครึ่งทาง อ้าว โว้ย ชิบ...หาไม่เจอความซวยครั้งที่สองมาเยือน กะเป๋าเงิน อยู่ ที่เเม่คุณเทอนี่ เเต่ผมคงยังไม่อยากจะคุยเห็นหน้าอะไรทั้งนั้นกับเทอเลยยังไงก็ไม่กลับไปเอา เเต่ด้วย ความโชคดีที่ยังมีอยู่บ้าง มีเงินติดอยู่ในกระเป๋ากางเกง 650 เป็นเงินที่เเตกเเบงค์ ซื้อไอติม เเต่จะทํายังใงเงินเเค่นี้จะกลับเชียงใหม่ ค่าเเท๊กซี่ก็150หละ ได้คําเเนะนํา จาก พี่เเท๊กซี่ รถ ไฟฟรีเพื่อประชาชนเลยน้อง ok ผมเป็นคนง่ายง่าย ลุยลุย อยู่เเหละ อ่ะลองดูพี่ขอให้ถึงบ้านพอหละตอนนั้น

ผมก็ได้ขึ้นรถไฟฟรีที่สถานีบางซื่อ ก้าวเเรกที่ผมขึ้นไปบนรถไฟนะครับ อันนี้ไม่ได้ว่าจะครับก็ดีที่มีรถไฟฟรีให้ประชาชนครับ เเต่ขอพูดตรงตรงส่วนตัวนะครับ คือว่ามันเหม็น ร้อน เเละ อับมากครับ ผม คนเน้น รถไปหมด ผมก็นั่งไปคิดเรื่องเเฟนไปเรื่อย

พอฟ้า มือ เข้าประมาณเที่ยวคืนผ่านจัดหวัดต่างต่าง คนในรถ ก็เริ่มที่จะนอน เเละบางส่วนก็ลง บ้าง ขึ้นบ้าง เเต่ก็จะไม่เเน่นรถ เหมือนตอนเเรกหละครับ

เเต่ตัวผมก็ยังไม่หลับ ฟังเพลง ไอพอทไปเรื่อย ที่นั้งตรงข้ามตรงหน้าผมนะครับก็เป็นลุงเเก่เเก่ขี้เมาเนื้อตัวมอมเเมม นั่งจ้องหน้าผม ผมก็จ้องเหมือนกัน เพราะว่าอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่ 555+ เเต่จ้องจริงจริงครับ

พอถึงจรังหวัดอุดิต นะครับ
ผม ก็ออกมายืน สูบบุหรี่ตรง ทาง เดินขึ้นรถไฟครับจะนั่งได้ ตรงช่วงต่อรถนะครับ

ผมก็มองข้างทางไปเรื่อยนะครับ สายตาผมก็เหลือบ ไปเห็น เเบบว่าชัด เจน มองชัดมากอ่ะครับ เเต่เเค่ประมาณ เเค่สองวินาทีนะครับ วิเเรกผมเห็น รู้สึกว่ามันคืออะไร ตกใจ วินาทีที่สอง มองชัดเจน กลัว ขนลุกทั้งตัว ภาพที่เห็นเป็นผู้ครับครับใส่เสื้อหม้อฮ่อม เหมือนชาวนาครับ ยืนก็หน้าก้มตาเห็นเเต่ผมยาวยาว

ส่วนตัวผมไม่เคยเชื่อเรื่องนี้มาก่อนเลยนะครับ เเต่เป็นคนที่กลัวอะไรพวกนี้นะครับกลัวมากกลัวผี กลัวหนังผีอะไรอย่างนี้ ครับ เเต่พิจารณาดูข้างทาง มันก็มีเเต่นาหนองนํ้า เเล้วเวลาดึกขนาดนั้นใครจะมายืนอยู่ตรงนั้น เเละจุดที่ผมเห็นเทอมันใกล้กับรางมากนะครับ เรียกว่าถ้าเป็นคนมายืน ก็ต้องไม่กลัวตายหรืออยากตายเลยนะครับ หลังจากนั้นผมก็นั่งตัวสั่นผมความกลัว นะครับ เเต่ก็ยังเชื่อว่าไม่ใช่ ผมก็ เลย อทิฐานจิตครับ พร้อมพูดเบาเบาไหนไหนผมก็เห็นคุณเเล้วถ้าใช่ผีจริง คุณมาให้ผมเห็นอีกรอบ เเล้วผมจะทําบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ คุณ เท่านั้นสักพักผมก็นั่ง จ้องตามทางไปรถ ไฟ ก็ไปเรื่อย เรื่อย พอทางทางโค้งเเต่ไม่รู้ว่าประมาณของที่ไหนน่าจะชานชานอุตดิส ครับ ผมก็เห็นอีกครั้งจริงจริง ด้วย ทีนี้ผมถึงกับ อุทาน เห้ย เเล้วรีบไหว้เเล้ว ลุกกลับไปนั่งที่เดิมอย่าง เร็ว ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรเเต่ผมมั่นใจ ว่าน่าจะเป็นดวงวิญญานที่รอคอยส่วนบุญครับ ผมคิดว่า น่าจะมีคนเจอเหมือนผมอีกหลาย คนนะครับ เพราะว่ารถ ส่วนตัวคิดว่าการเดินทางโดยรถไฟนี้มีมานานมากเเล้ว มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น ทั้งอุบัติเหตุ ทั้งอะไรเยอะเเยะ หลังจากผม กลับ ถึงบ้านผมก็เล่าให้คุณเเม่ฟังครับ คุณเเม่ก็พาไป ทําบุญ ผมก็ตั้งจิต อุทิศส่วนกุศลให้ เทอ เเต่ก็ไม่รู้จักชื่อ

หลังจากนั้นประมาณอาทิตย์ผมก็คืนดีกับเเฟน ครับ เเละก็เล่าให้เธอฟัง

จนถึงวันที่ผมนั่งเขียนอยู่นี้ยังจําภาพเเละความรู้สึกของวันนั้น ได้ดีครับ

ผมคิดว่าบาง ทีเรื่องที่เรายังพิสูจไม่ได้ก็อาจจะไม่ได้หมายความว่าไม่มี :boo:

 

อายุ22แล้ว เขียนภาษาไทยผิดเยอะมากๆ....ขอบอกว่า...อ่านไม่รู้เรื่องเลยค่ะ

 

เขียนหนังสือได้แย่มากๆนะคะ เรียนที่ไหน จบอะไร แล้วจบมาได้อย่างไร คุณภาพไม่มีอย่างนี้

 

เล่าเรื่องได้ดีครับชอบมากมายครับ

 

ขอบคุณครับที่มา Share

 

5555 รวมตั้งแต่หนังชีวิตไปถึงเรื่องผีเลย...... ดันมาเจอผีอุตรดิตถ์จังหวัดบ้านเกิดผมอีก 5555 ว่าแต่ที่น่าสนใจดูจะไม่ใช่เรื่องผีแล้วละ เป้นเรื่องคุณแม่แฟนมากกว่า........

 

ผมว่าเรื่องพี่เค้าสนุกดีนะ แต่ผมไม่เข้าใจว่าจะไปตำหนิพี่เค้าอะไรขนาดนั้นผมว่าเค้าต้องการสื่อถึงเนื้อหามากกว่านะ อันนี้ก็แล้วแต่มุมมองแต่ผมมองว่าพวกคุณว่าแรงเกินไป

 

ขอบคุณ ครับที่เอาประสบการณ์ มาเล่าสู่กันฟัง พิมพ์ผิดไปบ้าง ก็ไม่ถือสาอะไร ครับ คราวหน้า ก็ระมัดระวังหน่อย นะหลาน

 

ขอบคุณค่ะที่ได้แชร์ประสบการณ์ชีวิตเล่าสู่กันฟัง
แต่ขอติเรื่องการสะกดภาษาหน่อยค่ะ เพราะถ้าพิมพ์แบบทับศัพท์เพื่อเอาแค่ความสะดวก แต่มันจะทำให้ลืมภาษาเขียนได้จริงนะค่ะ เราคนไทยค่ะอย่าลืมภาษาไทยฝากๆ ไว้หน่อยค่ะเพื่อลูกหลานในวันข้างหน้า

 

คนเขาอุตส่าห์มาเล่าเรื่องสนุกๆให้ฟังนะค่ะ ทำไมต้องซีเรียสกับเรื่องตัวสะกดถึงขนาดนั้นด้วยนะค่ะ เสียความตั้งใจของเขาหมดซิค่ะ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปหมดหรอกค่ะ แล้วเรื่องที่มีคนไปว่าถึงเรื่องการศึกษาดิฉันคิดว่ามันก็ไม่สมควรนะค่ะ

 

อ้าวพึ่งเจอผีครั้งแรกหรือเนีย ..555+

มาๆเห็นคนชอบเรื่องผีเล่าให้ฟังสักเรื่องก่อนนอน
สมัยเด็กช่วงนั้นวัยสักป.5ป.6 ช่วงนั้นโรคระบาดเกิดที่บ้านครับพี่น้อง
คนในบ้านพี่น้อง5คนเป็นไข้เลือดออกติดกันหมดบ้านเลย ยกเว้นพ่อกับแม่ครับผม

เมื่อเป็นไข้เลือดออก เลยเกิดอาการไข้ขึ้นตอนกลางคืนตัวร้อน แม่ก็ลุกขึ้นมาจับหน้าผากบอกว่าไข้ขึ้นก็จะให้ลงมากินยาแก้ไข ตอนนั้นช่วงประมาณตี1ตีสองได้
หลังจากนั้นช่วงที่แม่กำลังจัดหายาและน้ำดื่มเพื่อให้ทานยา ตัวผมก็เหลือบไปที่ข้างหน้าบ้าน...ปรากฎว่าเห็นสาวแต่งชุดไทย2ท่าน ผมยาวชุดสีส้มกับสีเขียว

พอเห็นทันใดนั้นช่วงเสี่ยววินาทีก็รีบหันหน้าไปทางอื่นทันที ในใจคิดว่าใครเนีย ผีแน่ๆเลย แล้วสักพักก็หันไปดูอีกแต่ก็ไม่มีอะไร ไม่เห็นอะไร แม่ผมเห็นว่าตื่นๆก็เลยถามว่ามีอะไรผมก็ส่ายหน้าไม่ได้บอกอะไรกับท่าน

หลังจากนั้นรุ่งขึ้นก็ไปหาหมอต้องนอนโรงพยาบาล นอนให้น้ำเกลือไป6ขวด พี่ๆที่บ้านนอนโรงพยาบาลวันเดียวก่อนหน้าเราก็กลับกันหมด เราต้องอยู่โรงพยาบาลคนเดียวไป2-3วัน ..555+

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวค่ะ

 

อย่าไปตำหนิเขามากเลยครับคุณ ทุกคนล้วนมีข้อเสีย ข้อเสียของคุณก็คือการไปตำหนิเชิงด่าเขาไงครับ

 

ขอบคุณที่เล่าให้ฟังครับ ถ้ามีเวลาลองไปบวชครับ

 

หุหุ

อ่าครับ
สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาอ่านกะทู้นะครับ ขอโทษ ที่ผิดพิดเยอะไปหน่อยครับ พอดี รีบ ไปหน่อยครับ ว่างว่างจะเเก้ให้นะครับ

เอามาประสบการณ์มาให้อ่านขําขํานะครับ เเต่โครตสยองง่ะตอนเจอ อ่ะครับ:boo:

คนเราต่างคนต่างใจครับ คนที่ว่าผม เค้าอาจจะจริงจังกับทุกเรื่อง นะคร๊าฟฟฟ

 

เล่าเรื่องได้สนุกดีครับ แต่ภาษาการเขียนปรับปรุงนิดนึงนะ แต่ไม่ขัดอรรถรสเท่าไรครับ

 

รถไฟสายไหนคะ จะได้ไม่ขึ้น อิอิ

 

เรื่องแฟนทะเลาะกันสนุกกว่าเรื่องผีอีก ^^" เรื่องผีมีตอนสองย่อหน้าสุดท้ายพอดี

 

เล่าได้น่าตื่นเต้นมากค่ะ

 

ดราม่าปนแนวผีๆ น่ากลัวมากๆครับ แต่ต้องระมัดระวังเรื่องการใช้ภาษาให้ถูกต้องนิดนึงนะครับ